31/5/09

Επιστολή της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος προς τον Υπ. Παιδείας για τη Σεξουαλική αγωγή

Αρ. Πρωτ. 5844
Αθήνα, 28/5/2009
Αξιότιμο
Κύριο Άρη Σπηλιωτόπουλο
Υπουργό Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων
Α. Παπανδρέου 37, Τ.Κ. 151 80 Μαρούσι

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
η Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος, η οποία εκπροσωπεί 180.000 πολύτεκνες οικογένειες, επιθυμεί με την παρούσα επιστολή της να σας εκφράσει την πλήρη αντίθεσή της στη σχεδιαζόμενη καθιέρωση του μαθήματος της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης στο Δημοτικό Σχολείο.
Σας γνωρίζουμε, ότι από τα αποσπάσματα των κειμένων που προορίζονται για διδασκαλία και περιήλθαν σε γνώση μας, αποκομίσαμε αλγεινή εντύπωση για όσα επιθυμούν να επιβάλουν στις νεανικές ψυχές.
Η αντίδρασή μας ως γονέων σε περίπτωση που τυχόν καθιερωθεί αυτό το μάθημα, ή μια τέτοια ύλη με οποιαδήποτε μορφή, θα είναι σθεναρή και αποφασιστική και πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται να επαναληφθεί το ίδιο φαινόμενο, όπως έγινε με το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού.
Κύριε Υπουργέ,
όλα τα παιδιά θα μεγαλώσουν και θα γίνουν ενήλικες, όπως όλοι μας…, αλλά παιδιά δεν θα ξαναγίνουν ποτέ. Γιατί κάποιοι θέλουν να τα μεγαλώσουν πρόωρα; Και αντί αυτά να χαίρονται ανέμελα επικεντρώνοντας στις αθώες ενασχολήσεις της παιδικής των ηλικίας, να τα σπρώχνουν σε θέματα που δεν είναι για την ηλικία των;
Όταν μάλιστα, διακεκριμένοι παιδαγωγοί και επιστήμονες έχουν απόλυτα αντίθετη άποψη:
-Ευάγγελος Παπανούτσος: «Δεν είναι εύκολο πράγμα να μιλήσεις στα παιδιά για το σεξ, χωρίς τον κίνδυνο να τα φοβίσεις, να τα γεμίσεις με αηδία ή το χειρότερο να τα οδηγήσεις σε εκτραχηλισμούς». Μπορεί μια τόσο λεπτή και σοβαρή διαπαιδαγώγηση να φύγει από τα χέρια των κατ’ εξοχήν αρμοδίων, των γονέων, και να περάσει στα χέρια των επαγγελματιών σεξολόγων που ψάχνουν για πελατεία.
-Ο Καθηγητής της Παιδιατρικής του Πανεπι­στημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκός Νικ. Ματσανιώτης τονίζει: «Το θέμα αυτό, θα έπρεπε να μην αποτελεί πια αντικείμενο ιδιαίτερης διαπραγμάτευσης. Είναι λάθος να το αντιμετωπίζουμε χωριστά απ' την άλλη ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού». Για αυτό, διεθνώς, δεν μπορεί να σταθεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ως αυτόνομο μάθημα. Εκτός εάν θέλουμε τα λίγα αποτυχημένα παραδείγματα ελάχιστων χωρών του εξωτερικού να τα φέρουμε και στην Ελλάδα!Τα τελευταία χρόνια, με την αρνητική επίδραση της τηλεόρασης και του διαδικτύου στη ζωή μας, αυξήθηκαν δραματικά τα κρούσματα παιδοφιλίας και σεξουαλικών παρεκτροπών ακόμη και μέσα στους σχολικούς χώρους.
-Ο Σουηδός Καθηγητής τής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα Ιωακείμ Ισραέλ, που ήταν παλιά υπέρ­μαχος του θεσμού: «Στις χώρες που εισήγαγαν το σεξ στα σχο­λεία, όπως απέδειξαν οι στατιστικές, αυξήθηκε κα­ταπληκτικά ο αριθμός των 12χρονων και 14χρονων που έμειναν έγκυες». Σε άλλη συνέντευξή του τόνισε πως στη χώρα του ειδικά «η σεξουαλική διαπαιδα­γώγηση πήρε κακό δρόμο».
-Στην Αγγλία, το μείζον κοινωνικό θέμα αυτή τη στιγμή είναι η εκρηκτική άνοδος σε εγκυμοσύνες παιδιών από 12 έως 14 ετών, κάτι που όλοι οι ειδικοί παιδαγωγοί θεωρούν παρενέργεια του μαθήματος στα σχολεία. Πρόσφατα, σύλλογος γο­νέων μεγάλου αγγλικού σχολείου, απευθυνόμενος στους αρμόδιους φορείς, έγραψε: «Σταματήστε τα σεξουαλι­κά μαθήματα στα σχολεία, θα κάνετε τα παιδιά μας ανώμαλα ή σεξουαλικούς εγκληματίες».
-Η Αγγλίδα Σεξολόγος-Καθηγήτρια Πανεπιστη­μίου Δρ. Ελίζαμπεθ Στάνλεϋ είπε: «Οι δάσκαλοι που διδάσκουν σεξουαλικές σχέ­σεις είναι τις περισσότερες φορές ωμοί, χωρίς παι­δαγωγική αντίληψη κι είναι ενδεχόμενο να εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών ή να προκαλούν δυσάρεστες ψυχολογικές αντιδράσεις»!!!
-Ο Δ/ντής τής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου Ν. Μαραθεύτης, αναφέρει:«Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί το σχολείο ν' αντικαταστήσει τους γονείς. Γι' αυτό κι επιβάλλεται η επιμόρφωση των γονιών. Οι γονείς είναι εκείνοι που πρέπει να εκπαιδευτούν κατάλ­ληλα, ώστε ν' αναλάβουν το σοβαρό και λεπτό έργο της σεξουαλικής αγωγής των παιδιών τους. Μετάθεση του έργου αυτού στο σχολείο, θα οδηγήσει σε μια μηχανιστική θεώρηση ενός απ’ τα πιο βασικά προβλήματα της αγωγής. Το σχολείο μόνο επικουρική βοήθεια μπορεί να προσφέρει στους γονείς...».
Στις πολύ λίγες Ευρωπαϊκές χώρες που διδάχθηκε το μάθημα, έχει περιθωριοποιηθεί και τείνει να αποσυρθεί. Γιατί η Ελλάδα να υιοθετήσει κάτι που τόσο προφανώς έχει αποτύχει;
Κύριε Υπουργέ,
εσείς ως τέκνο πολύτεκνης οικογένειας γνωρίζετε ότι οι πολύτεκνοι γονείς, έχοντας υπόψη τους και την τραυματική εμπειρία άλλων κρατών, είναι κάθετα αντίθετοι στην καθιέρωση του προαναφερομένου μαθήματος. Σας πληροφορούμε ότι είναι ήδη αναστατωμένοι και αποφασισμένοι να αντιδράσουν με κάθε πρόσφορο τρόπο και μέσο, αφού θεωρούν αδιανόητο να αφήσουν, τα παιδιά τους, ό,τι πολυτιμότερο έχουν στη ζωή, «στα χέρια» του όποιου επαγγελματία σεξολόγου.
Τα παιδιά μας, γιατί να μη διδάσκονται το θαύμα της ανθρώπινης ζωής; Όπως λοιπόν δε μαθαίνουν για τη λειτουργία της καρδιάς και κυκλοφορίας του αίματος, όπως δε μαθαίνουν για τη λεπτότατη και ευαίσθητη λειτουργία του νευρικού συστήματος, και άλλα, γιατί ειδικά να διδάσκονται τάχα για τη σεξουαλική λειτουργία; Τόσο χαζά, τόσο ανάπηρα τόσο αδέξια, τόσο ανίκανα είναι τα παιδιά της εποχής μας, της Νέας Εποχής, πού απαραίτητα χρειάζονται σεξουαλική – λέγουμε κατευθυνόμενη – διαπαιδαγώγηση; Γιατί τα παιδιά προηγούμενων γενεών δε διδάσκονταν για τη σεξουαλική ζωή, και όμως κατά ένα εσώτατο μυστικό δυναμισμό λειτουργούσαν σεξουαλικά, συναισθηματικά, ερωτικά δημιουργικά, καταξιωμένα;
Κάνοντας επίκληση της γνώμης του επιστημονικού κόσμου, αλλά και των αρχών που διέπουν τη διακυβέρνησή σας, σας καλούμε ως έχοντα την ευθύνη της Ελληνικής εκπαίδευσης, να ακυρώσετε κάθε σκέψη επιβολής αυτού του «μαθήματος», για το οποίο προμηνύεται θύελλα αντιδράσεων από εκατοντάδες χιλιάδες γονείς, φορείς και οργανώσεις, σε περίπτωση που επιχειρηθεί να επιβληθεί.
Μετά από όσα προαναφέρθηκαν η ΑΣΠΕ σας προτείνει τα ακόλουθα, ούτως ώστε τα παιδιά του Δημοτικού να παραμείνουν παιδιά, αλλά και η σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση τους να επιτευχθεί μέσω των υπευθύνων και αρμοδίων για την ηλικία αυτή γονέων:
α. Η προβλεπόμενη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των μαθητών του Δημοτικού να γίνει δια μέσου των γονέων με κατάλληλα σοβαρά σεμινάρια, που θα γίνονται στα σχολεία, όπου θα καλούνται οι γονείς και θα επαναλαμβάνονται ανά διετία με αντίστοιχο ανά ηλικία περιεχόμενο και με παράλληλη χορήγηση των αναγκαίων εγχειριδίων
και β. Μαθήματα Υγιεινής και Ανθρωπολογίας στους μαθητές του δημοτικού, αναλόγου με την κάθε τάξη περιεχομένου, ανάλογα προσαρμοσμένων για παιδιά και με τη χρήση σύγχρονων μεθόδων διδασκαλίας.
Τώρα, προ των εκλογών για την Ευρωβουλή, είναι σημαντικό να κάνετε μια ξεκάθαρη δήλωση για να κλείσει το θέμα.
Με την πεποίθηση ότι δεν θα ενδώσετε και θα αντισταθείτε σε σχέδια που απεργάζονται την υποδούλωση των παιδιών του Δημοτικού στη βιομηχανία του σεξ, στον εκμαυλισμό και τη διαστροφή τους, που οδηγούν στην πλήρη αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού και της κοινωνικής συνοχής της Ελληνικής κοινωνίας,
Διατελούμε μετά τιμής

Για την ΑΣΠΕ
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας Ο Διευθυντής
Βασίλειος Θεοτοκάτος Εμμανουήλ Χρυσόγελος Χαρ. Παύλος
____________________________
πηγή: ΑΣΠΕ
Ευχαριστούμε την κ. Ανδρονίκη Φιλιππίδου για την ενημέρωση σχετικά με την παραπάνω Επιστολή

Διαμαρτυρία για τη Σεξουαλική αγωγή στην ιστοσελίδα "Τράπεζα Ιδεών"

Μία νέα ιστοσελίδα, η Τράπεζα Ιδεών "ανέβηκε" στο διαδίκτυο αυτές τις μέρες. Σε αυτήν θα βρείτε άρθρα σχετικά με τα ζητήματα της θρησκευτικής παιδείας στα σχολεία (μάθημα Θρησκευτικών, πρωινή προσευχή, Πνευματικοί στα σχολεία) αλλά και συγκέντρωση κειμένων διαμαρτυρίας εναντίον του σχεδιαζόμενου μαθήματος Σεξουαλικής αγωγής. Επισκεφθείτε τη σελίδα κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο μέσω της Δ/νσης Πρωτοβάθμιας του ΥΠΕΠΘ η διαμαρτυρία γονέων για τη Σεξουαλική αγωγή

Το κείμενο "Γονείς προς γονείς" που αναφέρεται στο ζήτημα της εισαγωγής μαθήματος Σεξουαλικής αγωγής στα δημοτικά σχολεία και συνυπογράφουν γονείς και εκπαιδευτικοί (βλ. την πιο κάτω σχετική ανάρτηση) εστάλη με πρωτοβουλία της κ. Ανδρονίκης Φιλιππίδου στη Δ/νση Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης του Υπουργείου Παιδείας. Η Δ/νση Πρωτοβάθμιας το διεβίβασε επισήμως στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Τώρα το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο καλείται επισήμως να απαντήσει στα ερωτήματα των γονέων που ανησυχούν για τα παιδιά τους.
________________________________________

Το έγγραφο που διαβιβάζει το κείμενο από τη Δ/νση Πρωτοβάθμιας στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ
Π/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΤΜΗΜΑ A΄
Α. Παπανδρέου 37
151 80 ΜΑΡΟΥΣΙ

Πληροφορίες : Ρ. Γεωργακόπουλος

Τηλέφωνο: 210.34.42.243
Fax : 210.34.43.288
e-mail : spudonpe@ypepth.gr

Μαρούσι, 25 - 5 - 2009
Αριθ. Πρωτ. Βαθμός Προτερ
Φ. 5 / 635 / 59615 /Γ1

ΠΡΟΣ:
Παιδαγωγικό Ινστιτούτο

Μεσογείων 396
15 341 Αγία Παρασκευή
ΘΕΜΑ: Διαβίβαση ηλεκτρονικού μηνύματος

Σας διαβιβάζουμε το από 19-5-2009 ηλεκτρονικό μήνυμα γονέων με θέμα «Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα δημοτικά ».
Παρακαλούμε να έχουμε την άποψή σας σχετικά με το θέμα.

Ο ΑΝ. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΡΗΓΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Συν.: 5 σελ.
Εσωτερική Διανομή
-Δ/νση Σπουδών Π.Ε
Τμήμα Α΄

Γονείς προς γονείς (για τη Σεξουαλική αγωγή)

ΓΟΝΕΙΣ ΠΡΟΣ ΓΟΝΕΙΣ

Νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε την βαθιά μας λύπη και την έντονη ανησυχία μας ,για το μάθημα ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ, που θα διδάσκεται σε όλα τα δημοτικά σχολεία της χώρας από την επόμενη σχολική χρονιά (2009-2010).
Τα νέα εικονογραφημένα βιβλία, τα οποία είναι γραμμένα από τον νευρολόγο-ψυχίατρο Θάνο Ασκητή και την ομάδα του, θα διδάσκονται σε όλες τις τάξεις του δημοτικού σχολείου, σε παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών.
Τα εν λόγω βιβλία σύμφωνα με το άρθρο, που δημοσιεύθηκε στις 9-11-2008 στην εφημερίδα το ΕΘΝΟΣ, «εισάγουν τα πιτσιρίκια ομαλά στη γνώση της ανατομίας του σώματος τους,στο πώς ήρθαν στον κόσμο,στην διαφορετικότητα των γεννητικών οργάνων αγοριού και κοριτσιού,στην υγιεινή και την φροντίδα του σώματος τους…»
Παραθέτουμε ενδεικτικά κάποια αποσπάσματα από τα βιβλία αυτά ,όπως δημοσιεύθηκαν στην παραπάνω εφημερίδα
«…...Ο Γιώργος μπροστά στον καθρέφτη παρατηρεί τον εαυτό του. Κοίτα πώς μεγάλωσα...
«Είσαι μοναδικός», λέει ο μπαμπάς του και του εξηγεί σε τι διαφέρει από την αδελφή του την Αννα: «Ενα αγόρι έχει πέος και όρχεις, όπως τα ονομάζει η ιατρική επιστήμη. Αυτά είναι τα εξωτερικά γεννητικά όργανα. Οι όρχεις είναι δύο μικρά μπαλάκια μέσα στο σακουλάκι, που κρέμεται κάτω από το πέος. Βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλο.
Το πέος αποτελείται από το σώμα του και την κεφαλή του, που ονομάζεται βάλανος. Στην άκρη της βαλάνου και στο κέντρο αυτής υπάρχει μια μικρή τρυπίτσα που λέγεται στόμιο της ουρήθρας από όπου βγαίνουν τα τσίσα, που λέγονται και ούρα...»
Ο Γιωργάκης όταν βρίσκεται στο ντους, βλέπει το σώμα του και θυμάται τα λόγια του μπαμπά:
«Να πλυθώ καλά παντού. Να μην ξεχάσω να πλύνω καλά το πέος μου... μέσα από το πετσάκι».
Τις απορίες της Αννας για την αλλαγή στο σώμα της καθώς μεγαλώνει τις λύνει η μητέρα της.«Α, να σου πω», λέει η Αννα στο σκυλάκι, «χθες μιλήσαμε με τη μαμά μου για το σώμα μου και με βοήθησε να καταλάβω αρκετά πράγματα για μένα».
Η Αννα θυμάται τη συζήτηση με τη μαμά της: «Τα εξωτερικά γεννητικά όργανα ενός κοριτσιού ονομάζονται αιδοίο. Είναι μια σχισμή που σκεπάζεται με δύο χείλη. Ανάμεσα σε αυτά τα χείλη βρίσκεται το στόμιο της ουρήθρας, από το οποίο βγαίνουν τα τσίσα, που λέγονται και ούρα. Τα εσωτερικά γεννητικά όργανα ενός κοριτσιού είναι ο κόλπος, η μήτρα και οι ωοθήκες».
Σε ένα άλλο κεφάλαιο του βιβλίου, οι γονείς εξηγούν στον Γιώργο και στην Αννα πώς γεννιούνται τα παιδιά:
«Οταν ένας άντρας και μια γυναίκα αγαπιούνται πολύ και θέλουν να κάνουν ένα παιδί, σμίγουν, ενώνονται και το σπερματοζωάριο από τους όρχεις του μπαμπά συναντάει το ωάριο από τις ωοθήκες της μαμάς.
Από τη συνάντηση αυτή θα σχηματιστεί το έμβρυο, όπως ονομάζεται το μωράκι που μεγαλώνει στη μήτρα της μαμάς....»
Ποιος είναι αλήθεια ο σκοπός της εισαγωγής αυτού του μαθήματος στο δημοτικό σχολείο ?Γιατί αυτή η σπουδή να διδαχθούν τα παιδιά την σεξουαλική αγωγή εξ απαλών ονύχων? Πώς είναι δυνατόν παιδιά 6 και 8 χρονών να κατανοήσουν συναισθηματικά τέτοιου είδους μαθήματα?
Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Αρ.Ασπιώτη
«Εάν δώσουμε στο παιδί περισσότερα απ’ ό,τι μας ζητεί, θα ήταν σφάλμα. Βασικός κανόνας είναι, ν' απαντούμε ακριβώς σ' ό,τι μας ερωτά. Εάν θέλει να γνωρίσει περισσότερα, θα ερωτήσει πάλι. Δεν θα εξαντλούμε το θέμα, ού­τε θα κάνουμε διάλεξη, αλλά θα δίνουμε με λίγα λόγια την πληροφορία, η οποία μας ζητήθηκε. Ας μην θέτουμε το παιδί μπροστά σε προβλή­ματα, για τα οποία δεν ενδιαφέρεται ακόμη. Ε­πεξεργάζεται την πληροφορία που του δίνεται, κάποτε ίσως επανέρχεται ή την ξεχνά, όπως γί­νεται με πολλά άλλα πράγματα που μαθαίνει...
Ο κίνδυνος του να λέμε πάρα πολλά, πρέπει να υπολογίζεται. Σ' αυτή την περίπτωση το παιδί είναι δυνατόν να δεχθεί πολύ μεγάλο ψυχικό σοκ…»

Στις χώρες όπου διδάσκεται το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής ,όπως η Αγγλία,η Σουηδία,η Αμερική παρουσιάσθηκε αύξηση των κρουσμάτων AIDS, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και εκτρώσεις στην εφηβική ηλικία,ηθική αποχαλίνωση, αυτοκτονίες από ψυχικό κενό,αύξηση στα αφροδίσια νοσήματα και παιδική εγκληματικότητα.
Η σεξουαλική αγωγή από την άλλη απαιτεί εξατομικευμένη προσέγγιση,καθώς κάθε παιδί είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα ,με διαφορετικό τρόπο ωρίμανσης και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ομαδικής διδασκαλίας .
Ούτε είναι δυνατόν να αναλάβει αυτό το τόσο σοβαρό και υπεύθυνο έργο που είναι συγχρόνως ηθικό, ψυχικό και πνευματικό οποιοσδήποτε κρατικός λειτουργός.
Πόσοι από τους γονείς θα δέχονταν ευχαρίστως σ’αυτήν την κατ' εξο­χήν ιερή και προσωπική περιοχή των παιδιών τους να επέμβει ο οποιοσδήποτε δάσκαλος, ο οποίος κουβαλάει στο θέμα αυτό τις δικές του καλές ή κακές εμπειρίες και θέσεις?
Κανείς δεν γνωρίζει την ψυχοσύνθεση του παιδιού και δεν μπορεί να παρατηρήσει την όλη ανάπτυξη και ωρίμανση του ,τόσο όσο οι γονείς.Αυτοί είναι οι μόνοι αρμόδιοι να το πληροφορήσουν αλλά και να το προικίσουν με γνώσεις και αντισώματα ηθικής αξίας.
Το σεξουαλικό ένστικτο δεν είναι μόνο μια βιολογική και ζωώδης λειτουργία, αλλά και μια νησίδα ιερότητας στην ανθρώπινη φύση, όπως γράφει πολύ σωστά ο εκπαιδευτικός Κων.Βραχνιάς.
Σε καμμιά περίπτωση λοιπόν, δεν μπορεί το σχολείο ν αντικαταστήσει τους γονείς ,οι οποίοι αποτελούν μετά τον Θεό την σπουδαιότερη καταφυγή και οι οποίοι θα προφυλάξουν τους νέους από τον ξεπεσμό του πανσεξουαλισμού,της σεξουαλικής απελευθέρωσης και του ελεύθερου έρωτα.
Εκείνοι θα τους διδάξουν για την ιερότητα του γάμου,την ιερή λειτουργία του έρωτα ,το θησαυροφυλάκειο της αγνότητος και της παρθενίας,για όλους τους ηθικούς κανόνες που πρέπει να επικρατούν και να καθορίζουν τη σεξουαλική συμπεριφορά των ανθρώπων με βάση την ελληνο-ορθόδοξη παράδοση μας.
Σε μια εποχή ηθικού μαρασμού , ας ενώσουμε όλοι μαζί γονείς ,εκπαιδευτικοί και κάθε συνειδητοποιημένος Ελληνας τις φωνές μας και ας αντιδράσουμε σε όλους τους καταστροφείς της παιδικής αθωότητας και της νεολαίας μας.
Ας μην επιτρέψουμε να εξευτελίζεται μια τόσο ιερή λειτουργία, όπως ο έρωτας, που όπως λέει ο άγιος Χρυσόστομος, «ο Θεός την εγκατέσπειρε στην ψυχή του ανθρώπου».
Ας εμποδίσουμε όλα τα μυστήρια των ψυχών και των σωμάτων μας να ξεγυμνωθούν,και ας δώσουμε στους νέους μας την ευκαιρία ήρεμοι και απερίσπαστοι να ασχοληθούν δημιουργικά με την παιδεία και την μάθηση. Γιατί «Η παιδεία μετάληψις αγιότητος εστί».Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Κοινοποιείται στον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και σε αρμόδιους φορείς.

Ανδρονίκη Φιλιππίδου(εκπαιδευτικός)e-mail messoniki@gmail.com

Συνυπογράφουν: Ιωάννης Λιθοξόπουλος, Μαρία Ματθαιάδου, Αναστασία Καραγιάννη(Θεολόγος), Γεωργία Ματθαιάδου, Δήμητρα Γαλάνη (εκπαιδευτικός), Γιάννης Κουματζιάς(εκπαιδευτικός), Ελένη Σεβαστίδου κ.λ.π.
Επονται και άλλα ονόματα που συνυπογράφουν το κείμενο και είναι στην διάθεση οποιουδήποτε τα ζητήσει.
________________________________
ΠΗΓΕΣ
1.Αποσπάσματα από το βιβλίο του Κ.Γ. Παπαδημητρακόπουλου «Ναι στην σεξουαλική αγωγή των νέων», Εκδόσεις Φωτοδότες», 4η έκδοση 1996
2.ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
3.http://thriskeftika.blogspot.com

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το συνέδριο της "Ρωμηοσύνης"

πηγή: romfea
Με επιτυχία ολοκληρώθηκε σήμερα το Συνέδριο που διοργάνωσε στο Πολεμικό Μουσείο η ΜΚΟ του παλαιφάτου Πατριαρχείου, «Ρωμηοσύνη».
Χθες, Σάββατο, ο προκαθήμενος της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, Πατριάρχης Θεόφιλος κήρυξε την έναρξη του Συνεδρίου παρουσία πλήθους κόσμου που παρακολούθησε τις εργασίες της πρώτης ημέρας.
Στο επίκεντρο του Συνεδρίου με θέμα «Η Ρωμηοσύνη δια μέσου των αιώνων» βρέθηκαν οι δεσμοί της Ρωμιοσύνης με την Εκκλησία των Ιεροσολύμων και τα Πανάγια Προσκυνήματα.
Τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο εκπροσώπησε ο πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής, π. Γαβριήλ Παπανικολάου ενώ παρόντες ήταν ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο επιχειρηματίας κ. Πέτρος Κυριακίδης, διαχειριστής της ΜΚΟ «Ρωμηοσύνη» καθώς επίσης και μεγάλος αριθμός πανεπιστημιακών.
«Το συνέδριο αυτό ήταν μια επιθυμία μας προκειμένου να υπογραμμίσουμε τη σημασία της Ρωμιοσύνης που αφορά τους Χριστιανούς που διαβιούν στη Μέση Ανατολή και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή.
Και τούτο γιατί οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής βρίσκονται σε μια πολύ εμπερίστατη θέση ένεκα των πολιτικών εξελίξεων που διαμορφώνουν τον πολιτικό χάρτη της Μέσης Ανατολής» επισήμανε σε δηλώσεις του ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος.
«Το καίριο ερώτημα είναι αυτό που τονίσαμε στην εισήγηση μας δηλαδή που ανήκουμε, ποια είναι η εθνικοθρησκευτική μας ταυτότητα.
Δεν μιλάμε περί μέλλοντός. Η Ρωμιοσύνη έχει τις ρίζες της στους Αγίους Τόπους και τα Πατριαρχεία της Μέσης Ανατολής.
Ειδικότερα το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων είναι η ενσάρκωση της διαχρονικής παρουσίας της Ρωμιοσύνης» κατέληξε ο κ. Θεόφιλος.
Νωρίτερα ο Πατριάρχης Θεόφιλος στην ομιλία του, κατά την έναρξη του Συνεδρίου, περιέγραψε την θέση και τον σημαίνοντα ρόλο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στη Μέση Ανατολή.
«Η ιδιάζουσα θέση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, που τελεί υπό τις πολιτειακές αρχές και εξουσίες, δηλαδή, του κράτους του Ισραήλ, της Παλαιστινιακής Αυτονομίας και του Χασιμιτικού Βασιλείου της Ιορδανίας ως και του Πριγκιπάτου του Κατάρ καθιστά την ab antique αναγνωρισμένη θεσμική, θρησκευτική και εκκλησιαστική εγκαθίδρυση, εξόχως σημαντική, τόσο για την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών, όσο και για την συνύπαρξη των όμορων λαών στην περιοχή της δικαιοδοσίας του» επισήμανε ο κ. Θεόφιλος ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του σημείωσε:
«Τα Πανάγια Προσκυνήματα αποτελούν εγγύηση του Χριστιανικού πληθυσμού στην Αγία Γη αλλά και διατήρηση της ιδιάζουσας εθνικοθρησκευτικής του ταυτότητας».
Για τους σκοπούς της ΜΚΟ «Ρωμηοσύνη» μίλησε ο διαχειριστής της κ. Πέτρος Κυριακίδης, επιχειρηματίας, και η κ. Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, στέλεχος της ΜΚΟ.
«Ύψιστος σκοπός μας είναι να συμβάλλει η “Ρωμηοσύνη” τα μέγιστα στο πολυσχιδές έργο του Πατριαρχείου.
Αυτή η Μη Κυβερνητική Οργάνωση, ως πρώτιστο μέλημά της θέτει την ενίσχυση του ελληνορθοδόξου πολιτισμού σε παγκόσμιο επίπεδο δίδοντας έμφαση στην ανάδειξη της μακραίωνης παράδοσης των Παναγίων Προσκυνημάτων και των μνημείων των Αγίων Τόπων» τόνισε ο κ. Κυριακίδης.
Επίσης μίλησαν οι Πανεπιστημιακοί καθηγητές κ Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης, Φώτης Δημητρακόπουλος, Κωνσταντίνος Νιάρχος, Αθανάσιος Παλιούρας και η κ. Μαρία Μαντουβάλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια.

Νικόλαος Παύλου, Η αδιoριστία των Θεολόγων

πηγή: Amen.gr
Η αδιοριστία των Θεολόγων
Πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι απόφοιτοι των Θεολογικών Σχολών

Γράφει ο Νικόλαος Παύλου, Θεολόγος και Δ/ντής του 14ου Γυμνασίου Λάρισας

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι σχεδόν οι απόφοιτοι των λεγόμενων καθηγητικών σχολών είναι η αδιοριστία. Πραγματικά, είναι πολύ σκληρό όνειρα και προσδοκίες να γίνονται κομμάτια εμπρός στην πραγματικότητα της έλλειψης θέσεων εργασίας και οι νέοι άνθρωποι που είναι γεμάτοι δυναμισμό και όρεξη για προσφορά να ζουν με την αγωνία αν θα μπορέσουν κάποτε να διοριστούν, ώστε να προσφέρουν στους μαθητές των σχολείων μας.
Οι παραπάνω σκέψεις γράφονται με αφορμή το διάλογο που έχει αρχίσει τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το διορισμό των θεολόγων στα Δημοτικά Σχολεία. Σίγουρα είναι μία κίνηση που αντιμετωπίζεται από όλους με συμπάθεια, ενώ μπορεί να τεκμηριωθεί με τη θέση πως οι πλέον κατάλληλοι για να διδάξουν θρησκευτικά είναι αυτοί που έχουν μία πλήρη κατάρτιση στο αντικείμενο, δηλαδή οι απόφοιτοι των θεολογικών σχολών.
Στο παραπάνω επιχείρημα μπορεί να προστεθεί και η υπάρχουσα σχολική πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία τα λεγόμενα «μαθήματα ειδικότητας» στα Δημοτικά Σχολεία τα διδάσκουν καθηγητές των κλάδων Μουσικών, Φυσικής Αγωγής, Ξένων Γλωσσών κοκ.
Όμως είναι απαραίτητο να γίνει λόγος για τις αιτίες που καθιέρωσαν τη διδασκαλία των μαθημάτων ειδικοτήτων στα Δημοτικά Σχολεία από τους απόφοιτους των καθηγητικών σχολών. Αυτές νομίζω είναι και η βασική προϋπόθεση για να γίνει και ο σχετικός διάλογος που θα βοηθήσει τους συναδέλφους που αποφοιτούν, αλλά θα συμβάλλει και στην ενημέρωσή τους.
Ταυτόχρονα είναι σημαντικό να τονιστεί πως αυτός θα πρέπει να είναι ενταγμένος σε ένα γενικότερο πλαίσιο που θα αφορά τις διεκδικήσεις για ανάθεση μαθημάτων στους θεολόγους ανάλογα με τις γνώσεις και τις δυνατότητες που έχουν αποκομίσει από τη φοίτησή τους στα τέσσερα τμήματα των δύο πανεπιστημιακών θεολογικών σχολών.
Σε άρθρο λοιπόν που δημοσιεύεται στο «Διδασκαλικό Βήμα» (Απρίλιος 1985) γράφονται και τα εξής: «"…η θέση αυτή του κλάδου (:των δασκάλων) για ένα ολοήμερο σχολείο είναι πρωτοποριακή και δεμένη με το λαϊκό αίτημα για ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση. Γιατί μόρφωση δεν συντελείται μόνο μέσα στο διδακτικό ωράριο. Αλλά και μετά απ' αυτό. Και το ερώτημα που μπαίνει είναι: πώς αξιοποιούν τα παιδιά των υποβαθμισμένων περιοχών τον ελεύθερο χρόνο τους; Πως θα σταθούν ισότιμα δίπλα στα παιδιά των "ανώτερων" κοινωνικών στρωμάτων, που αυτά τα τελευταία, πέρα από το διδακτικό ωράριο, έχουν τη δυνατότητα να μάθουν ξένη γλώσσα, μουσική, μπαλέτο, να πάνε στο καλό φροντιστήριο, να δουν θέατρο και, επιπλέον, να έχουν τη βοήθεια των μορφωμένων γονιών τους;».
Στην εισηγητική έκθεση του Νόμου 1566/1985 σχετικά με το θέμα των ειδικοτήτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, αναφέρονται τα παρακάτω: "…Νέα, σημαντική διαφοροποίηση και νέο ανέβασμα της ποιότητας στη λειτουργία του δημοτικού σχολείου, είναι η εισαγωγή της διδασκαλίας της φυσικής αγωγής, της μουσικής, των ξένων γλωσσών και των καλλιτεχνικών μαθημάτων από εκπαιδευτικούς που έχουν τα αντίστοιχα με το αντικείμενο προσόντα.
Στο σχέδιο νόμου εκφράζεται η πολιτική βούληση να γίνει αυτή η εισαγωγή και θεσπίζονται πολλαπλές δυνατότητες για την πραγματοποίησή της. Η τεράστια σημασία της διδασκαλίας της φυσικής αγωγής για τη σωστή σωματική ανάπτυξη των παιδιών, των ξένων γλωσσών που είναι τελείως απαραίτητες στη σύγχρονη ζωή, καθώς και της μουσικής και των καλλιτεχνικών μαθημάτων, για την αισθητική τους αγωγή, αναγνωρίζεται για πρώτη φορά από την Πολιτεία".
Νομίζω πως με τα παραπάνω γίνεται σαφές πως τα μαθήματα ειδικοτήτων βρίσκονται στο ωρολόγιο πρόγραμμα των Δημοτικών Σχολείων ως μαθήματα δεξιοτήτων που έχουν στόχο να βοηθήσουν τους μικρούς μαθητές να αναδείξουν τα ταλέντα τους και να τα καλλιεργήσουν, πέρα από κοινωνικές ανισότητες. Σε καμία περίπτωση δεν έχουν το ρόλο γνωστικών αντικειμένων, ενώ δεν πρέπει να λησμονείται πως το Δημοτικό Σχολείο δεν έχει ως στόχο την παροχή εξειδικευμένων γνώσεων.
Επομένως ο διορισμός θεολόγων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ολοκληρωτική αναμόρφωση του προγράμματος του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι προτάσεις γι’ αυτό θα πρέπει να είναι το πρώτο βήμα των ενδιαφερομένων συναδέλφων.
Το βασικό θέμα όμως, για τους θεολόγους, παραμένει: τι θα μπορούσαν να προσφέρουν αυτή τη στιγμή, εκτός από τη διδασκαλία των θρησκευτικών, ώστε και οι οργανικές τους θέσεις να αυξηθούν και να εκλείψει το φαινόμενο της αδιοριστίας που τείνει να πάρει τρομακτικές διαστάσεις μιας και ο κλάδος ως μόνη ουσιαστική επαγγελματική διέξοδο έχει τη διδασκαλία ενός μόνο μαθήματος;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη και σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να οδηγήσει τους θεολόγους σε σύγκρουση με άλλες ομάδες συναδέλφων. Πάντως, θα μπορούσε να στηριχτεί σε στέρεες βάσεις που θα αποτελούσαν και δεδομένα τα οποία θα χρησιμοποιούνταν ώστε να διεκδικηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας.
Είναι γνωστό λοιπόν πως οι θεολόγοι και των δύο σχολών, των Πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, διδάσκονται πολλά στοιχεία που σχετίζονται με τη βυζαντινή και γενικότερα τη μεσαιωνική ιστορία. Σε αυτά περιλαμβάνονται ανάλυση κειμένων και γεγονότων, παλαιογραφία, επιγραφική κα. Η πρώτη ανάθεση λοιπόν της διδασκαλίας της Ιστορίας αυτής της περιόδου στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο θα μπορούσε να δοθεί και στους θεολόγους. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και με τα μαθήματα της Φιλοσοφίας και της Ψυχολογίας. Με επιχειρήματα, που προέρχονται από τις γνώσεις που έχουν προσλάβει κατά τη διάρκεια των σπουδών τους θα αποδείξουν την επάρκειά τους και σε αυτά τα αντικείμενα.
Ταυτόχρονα σε ένα αναμορφωμένο πρόγραμμα σπουδών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης οι θεολόγοι μπορούν να διεκδικήσουν μαθήματα που θα αναδεικνύουν τη Βίβλο ως βασικό στοιχείο του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και ανάλυσης πατερικών κειμένων που θα διδάσκονται ενδεχομένως σε μία ευρύτερη ενότητα μαθημάτων ανθρωπιστικών επιστημών.
Στα παραπάνω θα μπορούσε να προστεθεί η διεκδίκηση από τον κλάδο των καθηγητών των Θρησκευτικών της αύξησης των ωρών του μαθήματος. Αυτό όμως προϋποθέτει το διάλογο με τη σύγχρονη κοινωνία και την κατανόηση των προβληματισμών της. Μόνο έτσι αυτή θα πειστεί για την αναγκαιότητα να δοθούν περισσότερες ώρες σε ένα θρησκευτικό μάθημα, αφού θα αφορά όλα τα μέλη της. Εννοείται πως σε αυτόν δεν έχουν θέση ούτε περιχαρακώσεις ούτε παρωχημένοι προβληματισμοί, αλλά δυναμισμός και σύγχρονη γλώσσα.
Τα επιχειρήματα γι’ αυτά που ειπώθηκαν δύσκολα θα δέχονταν αμφισβήτηση. Αυτό σημαίνει πως εφόσον υλοποιηθούν συγκεκριμένες προτάσεις, θα δημιουργήσουν αύξηση των οργανικών θέσεων των θεολόγων και θα χτυπήσουν σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της ανεργίας τους. Ταυτόχρονα δε θα τους φέρουν σε σύγκρουση με καμία άλλη ομάδα συναδέλφων εκπαιδευτικών (στους οποίους ανήκουμε και εμείς οι θεολόγοι) και θα υπάρχει καθολική συμπαράσταση στις προσπάθειες που θα κάνουν, μιας και ο αγώνας για μια καλύτερη παιδεία αφορά όλη την ελληνική κοινωνία.

30/5/09

Με επιτυχία η 1η μέρα του Συνεδρίου της ΜΚΟ "Ρωμηοσύνη"

πηγή: romfea
Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης
ΑΘΗΝΑ - Πλήθος κόσμου κατέκλυσε σήμερα το πρωί το Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου, με αφορμή την πρώτη ημέρα του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου της ΜΚΟ του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων Ρωμηοσύνη με τίτλο «Η Ρωμηοσύνη δια μέσου των αιώνων».
Στον εναρκτήριο λόγου του, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος Γ΄ τόνισε: «Η ιστορία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων ως γνωστόν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και συνεπώς με την ιεράν ιστορίαν των Παναγίων Προσκυνημάτων. Τα δε προσκυνήματα αποτελούν τα αναντίρρητα μαρτύρια και τα ψηλαφητά τεκμήρια της ιεράς ταύτης ιστορίας, δηλονότι της ιστορίας της σωτηρίας του ανθρώπου».
Ακόμη ο Μακαριώτατος συνέχισε: «Συγκληρονόμος και άμεσος διάδοχος του Βασιλικού και αυτοκρατορικού γένους των Ρωμαίων Ορθοδόξων αναδεικνύεται το ευσεβές έθνος των Ελλήνων. Του έθνους δε τούτου οι υπέρ των Παναγίων Προσκυνημάτων αγώνες αυταπαρνήσεως, πολλώ δε μάλλον το θυσιαστικόν αυτών αίμα επισφραγίζουν τα επί της ιεράς παρακαταθήκης των Παναγίων Προσκυνημάτων θεσμοθετηθέντα προνόμια και δικαιώματα. Ταύτα βεβαίως δεν αποτελούν αυτοσκοπόν, ως εσφαλμένως υπό τινων ερμηνεύεται, αλλά μάλλον μαρτυρίαν ζώσαν του Ευαγγελικού και Οικουμενικού κηρύγματος της Αποστολικής των Ιεροσολύμων Εκκλησίας».
Ο Πατριάρχης ακόμη τόνισε: «Η συμβολή λοιπόν των Παναγίων Προσκυνημάτων και των εξ αυτών απορρεόντων δικαιωμάτων και προνομίων της Ρωμηοσύνης, δεν περιορίζεται μόνον εις την σωτηριολογικήν και εσχατολογικήν αυτών σημασίαν, αλλά επεκτείνεται και εις την εν εξελίξει τελούσαν τα νύν διαμόρφωσιν του διαθρησκειακού και κοινωπολιτικού καθεστώτος της Ιερουσαλήμ, με σημείον αναφοράς πάντοτε την Παλαιάν αυτής Πόλιν και φυσικά το Παλαίφατον Πατριαρχείο Ιεροσολύμων».
Επίσης τόνισε: «Η ιδιάζουσα θέσις του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, του τελούντος υπό τας πολιτειακάς αρχάς και εξουσίας, δηλονότι, του κράτους του Ισραήλ, της Παλαιστινιακής Αυτονομίας και του Χασιμιτικού Βασιλείου της Ιορδανίας ως και του Πριγκιπάτου του Qatar καθιστά την ab antiquο αναγνωρισθείσαν θεσμικήν αυτού θρησκευτικήν και εκκλησιαστικήν εγκαθίδρυσιν εξόχως σημαντικήν, τόσον δια την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών, όσον και δια την συνύπαρξιν των ομόρων λαών εν τη περιοχή της δικαιοδοσίας αυτού».
Κλείνοντας τον λόγο του, ο Πατριάρχης κ. Θεόφιλος τόνισε: «Ο αιώνιος χαρακτήρ της Ρωμηοσύνης, η οποία είναι ήθος επίγειον μέν, αλλά αρμόζον εις την επουράνιον ζωήν, οφειλόμενον εις την ενσωμάτωσιν αυτής εις τον Θεάνθρωπον Χριστόν, εκφράζεται άριστα εις τους λόγους του Εθνικού ποιητού της Κύπρου, Βασιλείου Μιχαηλίδη, τους οποίους αυτός θέτει εις το στόμα του Εθνομάρτυρος Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού «Η Ρωμηοσύνη εν φυλή συνόκαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψη, κανένας, γιατί σκέπει την που τ΄ άψη ο Θεός μου. Η Ρωμηοσύνη εν να χάθη, όντας ο κόσμος λείψη».
Ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου, Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ, Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ανέγνωσε τον χαιρετισμό του Αρχιεπισκόπου.
Μεταξύ άλλων, ο Αρχιεπίσκοπος στον σύντομο χαιρετισμό του αναφέρει «Όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι δια μέσου των αιώνων η Ελληνοορθοδοξία έδωσε στην Οικουμένη ύψιστες αξίες και ηθικές αρχές, όπως αυτές εκπηγάζουν από το Ιερό Ευαγγέλιο, την διδασκαλία των Πατέρων και την Κλασσική Ελληνική Παιδεία».
Αμέσως μετά, τον συνέδριο χαιρέτισε και ο Διαχειριστής της ΜΚΟ «Ρωμηοσύνη» κ. Πέτρος Κυριακίδης, ο οποίος τόνισε χαρακτηριστικά «Η Αγιοταφίτικη Αδελφότητα στηρίζει την πνευματικότητα και τον πολιτισμό στην Αγία Γη».
Ο κ. Κυριακίδης μιλώντας για την ίδρυση της ΜΚΟ του Πατριαρχείου τόνισε: «Ο σκοπός της ίδρυσης της ΜΚΟ «Ρωμηοσύνη», είναι η αναστήλωση και διατήρηση των Παναγίων Προσκυνημάτων, καθώς και η διαφύλαξη της Ιεράς Παρακαταθήκης».
Ακόμη αναφερόμενος στο όνομα Ρωμηοσύνη τόνισε: «Η Ρωμηοσύνη διαχρονικά προβάλει τις αξίες του Ελληνικού έθνους παγκοσμίως». Ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στην δυναμική που έχει ο Ελληνικός Νους, «ο οποίος όπου ενεργεί μεγαλουργεί και γι΄ αυτό πρέπει να ενεργοποιηθεί».
Να αναφερθεί πως στο βήμα, κάλεσαν να μιλήσει και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο οποίος τόνισε χαρακτηριστικά "Πριν λίγες μέρες, στην χώρα μας συνεδρίασε με πολύ μυστικότητα η μεγάλη Στοά της περίφημης Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Θεωρώ πως το σημερινό συνέδριο είναι μια απάντηση, στο συνέδριο εκείνο της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ".
Τέλος, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος Γ΄, σε ερώτηση δημοσιογράφου αν υπάρχει μέλλον της Ρωμηοσύνης στους Αγίου Τόπους, δήλωσε τα εξής:
"Δεν μιλάμε περί μέλλοντος! Η Ρωμηοσύνη έχει τις ρίζες της στους Αγίους Τόπους, και τα Πατριαρχεία μέσα αν τα δείτε, ειδικότερα το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, είναι η ενσάρκωση της διαχρονικής παρουσίας της Ρωμηοσύνης".

Κων. Χολέβας, Για μια ουσιαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση

πηγή: Αντίβαρο
.
Γράφει ο
Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικός Ἐπιστήμων
Στήν ἐπικαιρότητα καί πάλι βρίσκεται τό ζήτημα τῆς Ἐκπαιδευτικῆς Μεταρρυθμίσεως. Ἄν καί γιά πολλούς θεωρεῖται ὡς ἕνα ἁπλό σύνθημα ἤ πυροτέχνημα, ἔχουμε λογους νά ἐλπίζουμε ὅτι ἡ παρουσία τοῦ καθηκητοῦ καί πρώην Πρυτάνεως τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη ὡς Προέδρου τῆς σχετικῆς Ἐπιτροπῆς θά βοηθήσει ὥστε νά ἔχουμε χρήσιμα ἀποτελέσματα. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή ἄς ἐκφράσουμε ὁρισμένες σκέψεις ἀγωνίας καί προβληματισμοῦ γιά τό μεγάλο αὐτό πρόβλημα τῆς ἀγωγῆς καί τῆς εὐρυτέρας μορφώσεως τῶν νέων μας.
Πρῶτον. Κάθε προσπάθεια ἐκπαιδευτικῆς μεταρρυθμίσεως πρέπει νά ἐκκινεῖ ἀπό τήν παραδοχή ὅτι στό σχολεῖο δέν στέλνουμε τά παιδιά μόνον γιά νά μάθουν πληροφορίες καί νά ἀποκτήσουν ἕναν ὄγκο γνώσεων, ἀλλά παραλλήλως, θά ἔλεγα πρωτίστως, γιά νά διαμορφώσουν χαρακτῆρα. Σχολεῖο πού δέν διαπλάθει ἦθος δέν εἶναι σχολεῖο, ἀλλά ἐργοστάσιο κατασκευῆς ρομπότ. Καί οἱ στρατηγοί τοῦ Χίτλερ εἶχαν γνώσεις, ἤξεραν μάλιστα ἀπό στήθους πολλούς στίχους τοῦ Ὁμήρου καί τῶν Ἀρχαίων Κλασσικῶν. Δέν εἶχαν, ὅμως, ἦθος καί ἀνθρωπιά. Μετά τήν ἀπαγγελία στίχων καί τήν ἀκρόαση κλασικῆς μουσικῆς πήγαιναν καί ἐκτελοῦσαν χιλιάδες Ἕλληνες στό Δίστομο, στά Καλάβρυτα, στήν Κάνδανο τῆς Κρήτης κ.ἀ. Ἡ μεταρρύθμιση δέν πρέπει νά ἀπομακρύνει τά παιδιά μας ἀπό μαθήματα ἠθοπλαστικά ὅπως εἶναι ἡ Ἱστορία, ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἀγωγή καί ἄλλα. Μόρφωση σημαίνει δια - μόρφωση χαρακτήρων. Εἰδικά δέ στήν ἐποχή μας, μέ τήν ἐπίδραση πολλῶν ἀρνητικῶν προτύπων, ὀ δάσκαλος μαζί μέ τόν γονέα ἔχουν τήν εὐθύνη νά διαμορφώσουν ὁλοκληρωμένους χαρακτῆρες καί ὑπεύθυνους δημοκρατικούς πολίτες.
Δεύτερον. Θεωρῶ λανθασμένη τήν πρόταση πού ἀκούεται ἀπό ὁρισμένα χείλη, ὅτι δηλαδή εἶναι ἀνάγκη νά μειώνουμε συνεχῶς τήν ὕλη. Ἡ πρόταση ἀναφέρεται κυρίως στό Λύκειο καί στήν προετοιμασία τῶν μαθητῶν γιά τήν εἰσαγωγή στά Α.Ε.Ι. Ἄν ἰσχύσει, ὅμως, θά συμπαρασύρει καί ἄλλες βαθμίδες τῆς ἐκπαιδεύσεως. Φυσικά δέν διαφωνοῦμε νά γίνει κάποια ἀφαίρεση ἐπουσιωδῶν κεφαλαίων. Ὅμως, ὡς θέμα ἀρχῆς, ἡ λιγότερη προσπάθεια, ἡ ἥσσων προσοπάθεια πού ἔλεγαν οἱ παλαιότεροι, ὄχι μόνο δέν βοηθεῖ, ἀλλά βλάπτει τούς νέους. Μόνον ἄν κοπιάσεις θά πετύχεις στή ζωή σου. Ἄν τούς συνηθίσουμε ἀπό τά πρῶτα βήματα στήν φιλοσοφία τῆς ὅλο καί λιγότερης προσπάθειας τούς ἐθίζουμε στή χαλάρωση καί στήν ὀκνηρία. Ὅσοι δώσαμε εἰσαγωγικές ἐξετάσεις πρό τριῶν –περίπου-δεκαετιῶν θυμόμαστε ὅτι ἡ ὕλη τῆς Ἱστορίας γιά τή Νομική, τή Φιλοσοφική καί τή Θεολογική Σχολή ξεκινοῦσε ἀπό τούς ἀρχαίους Αἰγυπτίους καί ἔφθανε μέχρι τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι ὅμως γενιές ἑλληνοπαίδων μπήκαμε στά Πανεπιστήμια μέ αὐτή τή μεγάλη ὕλη καί δέν πάθαμε τίποτε, οὔτε βαρυγκομήσαμε. Σήμερα ἡ ὕλη τοῦ μαθήματος περιορίζεται σέ 100 σελιδες καί πάλι γίνεται συζήτηση γιά μείωση! Τό οὐσιαστικό δέ ἐρώτημα εἶναι: Πόσο καλά μάθαμε ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι τήν Ἱστορία καί πόσο οἱ σύγχρονοι νέοι μας; Ἐδῶ παίζουν ρόλο και τά βιβλία Πολλά ἀπό τά σημερινά ἐγχειρίδια Ἱστορίας στεροῦν τά παιδιά μας ἀπό τήν γλαφυρή ἀφήγηση, ἀπό τήν προβολή ἡρωικῶν προτύπων, ἀπό τόν ἐνθιουσιασμό καί τή συγκίνηση τῶν ἐνδόξων στιγμῶν. Περιορίζονται στήν προβολή οἰκονομικῶν στοιχεἰων καί στήν παράθεση ἀναλύσεων μέ βάση τόν ὑλιστικό μονισμό. Ἄν διδάσκεις στά παιδιά ὅτι στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχουν μόνον τά ὑλικά κίνητρα καί δέν προβάλλεις τήν αὐτοθυσία καί τή γενναιότητα, τότε διαμορφώνεις νέους καί νέες μέ ψυχολογικά προβλήματα. Χωρίς ἐλπίδα, χωρίς ἰδανικά.
Τρίτον. Διάφορες καινοτομίες πού προτείνονται δέν εἶναι ἐκ προοιμίου ἀπορριπτέες, ἀλλά πρέπει προηγουμένως νά μελετηθοῦν, νά γίνουν ἀντικείμενο πειραματισμοῦ καί νά ἀξιολογηθοῦν. Πάντως πειραματισμοί, ὅπως ἡ εἰσαγωγή τῆς Σεξουαλικῆς Ἀγωγῆς ἀπό τή Α΄ Δημοτικοῦ μέ βρίσκουν ἀντίθετο καί νομίζω ὅτι ἐκφράζω τή συντριπτική πλειοψηφία τῶν γονέων τῆς πατρίδος μας. Βεβαίως πρέπει, ὅταν ὑπάρχει ἡ σχετική ψυχοσωματική ὡρίμανση ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν, νά λέγονται ὁρισμένα πράγματα γιά τό θεῖο δῶρο τῆς ἀνθρώπινης ἀναπαραγωγῆς. Ὄχι, ὅμως στήν Α΄καί Β΄ Δημοτικοῦ. Εἶναι παιδαγωγικά ἐπικίνδυνο καί δέν ἀποκλείεται νά προσβληθεῖ καί δικαστικῶς. Βάσει καί τῶν εὐρωπαϊκῶν διατάξεων περί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων κάθε γονεύς ἔχει δικαίωμα νά παρέχει ἐκπαίδευση στό παιδί του συμφώνως πρός τίς θρησκευτικές καί φιλοσοφικές του πεποιθήσεις. Εἶναι προφανές ὅτι μία τέτοια ἀντιπαιδαγωγική μεθόδευση προσκρούει στἰς ἠθικές καί παιδαγωγικές ἀντιλήψεις μεγάλης μερίδος γονέων μέ Ὀρθόδοξες Χριστιανικές ἀρχές. Γιατί, λοιπόν, τέτοια βιασύνη ἀπό τούς ἁρμοδίους;
Τέταρτον. Εἶναι σεβαστό τό αἴτημα νά ἀρχίσει ἡ συζήτηση ἀπό τό μεγάλο οἰκογενειακό ἄγχος πού λέγεται «Πανελλήνιες ἐξετάσεις» καί γενικότερα πρόσβαση τῶν νέων στήν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση. Ἄς μή λησμονεῖται, ὅμως, ὅτι οἱ ρίζες τῶν προβλημάτων βρίσκονται στό Δημοτικό Σχολεῖο. Τό ὅτι ἔχουμε σήμερα φοιτητές πού δέν γνωρίζουν ὀρθογραφία καί σύνταξη δέν ὀφείλεται στόν φόρτο μελέτης τοῦ Λυκείου. Όφείλεται στήν ὑποβάθμιση τοῦ γλωσσικοῦ μαθήματος σέ ὅλες τίς κατώτερες βαθμίδες. Ὀφείλεται στήν οὐσιαστική κατάργηση τῆς Ἐκθέσεως Ἰδεῶν καί στόν ἐξοβελισμό τῶν καλῶν Ἑλληνων λογοτεχνῶν ἀπό τά διδακτικά βιβλία. Μία οὐσιαστική μεταρρύθμιση θά ἦταν νά ἀρχίσει ἡ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν ἀπό τήν Ε΄ Δημοτικοῦ μέ εὐχάριστο τρόπο, πχ. μέσα ἀπό τά Θρησκευτικά μέ τή βοήθεια ὁρισμένων προσευχῶν. Πρόσφατα πειράματα ψυχολογικῶν ἐγαστηρίων στή χώρα μας ἔχουν ἀποδείξει ὅτι τά Ἀρχαῖα καί τό πολυτονικό βελτιώνουν τίς ἐγκεφαλικές καί ὀπτικοαντιληπτικές ἱκανότητες τῶν μαθητῶν τοῦ Δημοτικοῦ. Ἱκανότητες, οἱ ὁποῖες θά χρησιμοποιηθοῦν ἀργότερα ἀπό τό παιδί σέ ὅλα τά μαθήματα π.χ. Μαθηματικά καί ὄχι μόνο στό γλωσσικό μάθημα. Ἄς δώσουμε αὐτή τήν εὐκαιρία στά παιδιά μας. Ἄν θέλουμε νά κάνουμε βήματα πρός τά ἐμπρός καί ὄχι πρός τά πίσω.
Ἐφέτος τιμοῦμε τά 200 χρόνια ἀπό τή κοίμηση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἄς ἀναρωτηθοῦμε πῶς ἔμαθε ἄριστα ὅλες τίς μορφές τῆς ἑνιαίας ἑλληνικῆς γλώσσας; Πῳς μποροῦσε νά χρησιμοποιεῖ καί τήν Ὁμηρική καί τήν ἀττική καί τή νεοελληνική μορφή τῆς γλώσσας μας; Πῶς κατόρθωναν τά ἑλληνόπουλα τοῦ 18ου αἰῶνος ὑπό συνθῆκες δουλείας νά ἔχουν ουσιαστική ἑλληνική παιδεία, ἐνῶ σήμερα παρατηροῦμε τέτοια γλωσσική ἔνδεια; Ἀντί νά ζηλεύουμε τό φινλανδικό ἐκπαιδευτικό πρότυπο μήπως πρέπει νά μεταφέρουμε στίς σύγχρονες ἀνάγκες τό δοκιμασμένο ἑλληνορθόδοξο πρότυπο Παιδείας;
.
Δημοσιεύεται και στην Πειραϊκή Εκκλησία Ιουνίου 2009

Σχόλια των Αδιόριστων Θεολόγων Θεσσαλίας στην Επιστολή των 44 θεολόγων

Βλέποντας το κείμενο που υπογράφεται από 44 θεολόγους ,τους πρωτοεμφανιζόμενους ως πρωτοβουλία θεολόγων ,θέλουμε να εκφράσουμε τις απορίες που δημιουργούνται και κάποιες προτάσεις μας.
Λέτε πως ο δάσκαλος πρέπει να διδάξει τα θρησκευτικά για να μην χαθεί η παντοδυναμία του. Όμως δεν σκεφτήκατε πως ο δάσκαλος έχασε την παντοδυναμία του με την εισαγωγή του θεσμού του ολοήμερου;(το ολοήμερο μόνο για φύλαξη των παιδιών έπρεπε να λειτουργεί. Είδατε εσείς παιδιά να φεύγουν από το ολοήμερο και να είναι καλογραμμένες οι εργασίες τους και να είναι προετοιμασμένα για τα μαθήματα της επόμενης μέρας ;τα παιδιά είναι κουρασμένα ,εξαντλημένα γιατί μένουν έως τις 4 μ.μ.και ακολουθεί εντατικό πρόγραμμα εξωσχολικών δραστηριοτήτων και πραγματικής μελέτης στο σπίτι ). Πως δέχθηκαν οι δάσκαλοι να δημιουργηθεί το ολοήμερο ,(μήπως για να καλύψει την αδιοριστία τους εκείνη την εποχή;)να μπουν τόσες άλλες ειδικότητες εκπαιδευτικών υποστηρίζοντας πως ο ίδιος δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις για να διδάξει όλα τα μαθήματα. Τα θρησκευτικά που δεν τα διδάσκεται στις παιδαγωγικές ακαδημίες (και αποδεικνύεται αν ανατρέξει κάποιος στα αναλυτικά προγράμματα των παιδαγωγικών ακαδημιών)πως μπορεί χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις να τα διδάξει; δηλαδή βασίζεται στις εμπειρίες της προσωπικής του ζωής; Κι αν ανήκει κρυφά σε άλλο θρήσκευμα: σε άλλη αίρεση; Ή όπως δηλώνουν ανεπίσημα στο διαδίκτυο ως άθεοι; Τα παιδιά μας θέλουμε να διδαχθούν αρχές της αρτιότερης από τις θρησκείες ,τη διδασκαλία της ορθόδοξης χριστιανικής μας θρησκείας. Και ποιος είναι ο καταλληλότερος για να τις διδάξει; Φυσικά κάποιος που τα έχει διδαχθεί με μεράκι για οκτώ εξάμηνα στις στις θεολογικές σχολές της Θεσσαλονίκης και Αθήνας.
Προτείνετε να γίνουν επιμορφώσεις δασκάλων. Και γιατί να μην γίνουν επιμορφώσεις θεολόγων και να διδάξουν σε σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ;και όποιος έχει πιστοποίηση υπολογιστή αναγνωρισμένη από το κράτος και επάρκεια σε κάποια ξένη γλώσσα γιατί να μην του γίνει κάποια επιμόρφωση και να διδάξουν τα αντίστοιχα μαθήματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης;Και όσο για τη συμπαράσταση που θέλετε να απευθύνετε στους αδιόριστους συναδέλφους σας ,θέλουμε να αντιπροτείνουμε το εξής.
Αφού το κράτος καθιέρωσε να εισάγονται με τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ οι άριστοι των εκπαιδευτικών για να στελεχώσουν το διδακτικό προσωπικό ,γιατί να μην καθιερώσει κάτι τέτοιο ,δηλαδή να συμμετέχουν με τις ίδιες προϋποθέσεις και οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί θεολόγοι στην διεκδίκηση της θέσης σε μια βαθμίδα της εκπαίδευσης; Πιστεύετε ότι δεν θα αναβαθμιστεί το εκπαιδευτικό σύστημα; δεν θα ήταν πραγματική συμπαράσταση η συμμετοχή στην ίδια αγωνία και να διαβάζετε εντατικά ,αν και θα έχετε το προνόμιο να απασχολείστε στο ίδιο αντικείμενο .πιστεύετε πως δεν θα ήταν ανακούφιση για τους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ αν ήξεραν πων υπάρχουν 4033 θέσεις και να τις διεκδικούν 8000 μόνιμοι και αδιόριστοι; Ξέρετε τι δουλειά θα έκαναν όσοι γνώριζαν ότι απειλούνταν η θέση τους;Και αφού θεωρείτε ότι δεν χρειάζεται αύξηση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών τότε που οφείλεται αυτή η ηθική κατιούσα που ακολουθεί η κοινωνία μας ;μήπως οφείλεται και στην μη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση , από μη καταρτισμένους διδασκάλους ,ή το έργο των ήδη ενεργών στο διδασκαλικό έργο θεολόγους δεν είναι επαρκή;
Και σχετικά με την ύπαρξη αλλοδαπών μαθητών στα ελληνικά σχολεία θα ήταν φρόνιμο να υπάρχουν θεολόγοι που θα διδάσκουν χωριστά σε άλλα τμήματα παιδιά άλλων θρησκειών, όπως δηλαδή διδάσκονται με επιλογή από τους μαθητές η ξένη γλώσσα ,Γαλλικά ή Ιταλικά.
Πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να διδαχθούν τη διδασκαλία του Χριστού ή τη διδασκαλία του Μωάμεθ κ.τ.λ.σε ένα κράτος όπου η πλειοψηφία των πολιτών είναι ορθόδοξοι; κάτι τέτοιο υπάρχει στις άλλες χώρες ;διδάσκονται μόνο τη διδασκαλία του Χριστού σε κράτη που είναι μουσουλμανικά κ.τ.λ.; τι προτείνετε εσείς;
Μήπως θα ήταν καλό και για τους μη ορθόδοξους να διδαχθούν την ορθόδοξη διδασκαλία και τμήματα από τα άλλα θρησκεύματα;
Πιστεύετε ότι οι ιδέες της ορθοδοξίας δεν θα ωφελήσουν αν τις ακούσουν και παιδιά από άλλες θρησκείες ως γενικές γνώσεις ;Κι αν μέσα στην ίδια τη χώρα μας σταματήσουμε να διδασκόμαστε την παράδοση την ορθόδοξη για να ικανοποήσουμε μόνο τους οικονομικούς μετανάστες σκεφτήκατε πως αυτό πρέπει να γίνει και στο μάθημα της ιστορίας ,της γεωγραφίας, στην αγωγή του πολίτη ,στη γλώσσα;Τέλος αγαπητοί συνάδελφοι που υπογράφετε το κείμενο , που τόσο πολύ ενδιαφέρεστε για το μη διορισμό των θεολόγων στα δημοτικά σχολεία ,για το τυχόν ψυχολογικά προβλήματα που θα δημιουργήσουμε στη νεολαία μας ,με αποτέλεσμα εξαιτίας μας να δημιουργηθεί μια <βίαια κοινωνία>, δεν είδαμε κανέναν από τους δασκάλους που δηλώνουν άθεοι στο διαδίκτυο και ζητούν κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών ,δεν ενημερώσατε για τις απόψεις τους ,ούτε το παιδαγωγικό ινστιτούτο ,ούτε τον υπουργό παιδείας,ούτε τον αρχιεπίσκοπο ούτε και τις ενώσεις των θεολόγων .Επίσης δεν είδαμε πολλούς μόνιμους καθηγητές και δασκάλους που απαξιώνουν το μάθημά μας να κάνουν αγώνα και να ζητήσουν την άρση των επίσημων θρησκευτικών αργιών για να αναπληρώσουν τις "χαμένες ημέρες» αλλά βολεύονται κατά το δοκούν.
Με εκτίμηση
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

Στα χέρια των γονέων και των δασκάλων το ζήτημα της Σεξουαλικής αγωγής

Πολλοί γονείς αρχίζουν να αντιδρούν όλο και περισσότερο για την εισαγωγή μαθήματος Σεξουαλικής αγωγής στα δημοτικά σχολεία, καθώς βλέπουν πως ο Υπουργός Παιδείας «περί άλλων τυρβάζει» και δεν φαίνεται πρόθυμος να αποσύρει τα σχέδιά του.
Είναι πια σαφές. Οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Παιδείας με περισσή ανευθυνότητα και προχειρότητα θα ξεσηκώσουν νέα θύελλα αντιδράσεων (μετά από τη δικαιολογημένη αναστάτωση με το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού και πέρυσι με τις απαλλαγές από τα Θρησκευτικά που επίμονα δεν θέλουν μέχρι σήμερα να λύσουν).

Αυτή τη φορά το μήνυμα πρέπει να είναι ηχηρό. Μέσα από το blog μας καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς αλλά κυρίως τους γονείς να αντιδράσουν με κάθε τρόπο στη Σεξουαλική αγωγή:
1.Να αρνηθούν να παραλάβουν τα βιβλία του Ασκητή που θα δοθούν στα παιδιά τους ή αν τα λάβουν να τα επιστρέψουν σημειώνοντας πάνω τους «ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ».
2.Να ζητήσουν την εξαίρεση από τη διδασκαλία τέτοιου μαθήματος των παιδιών τους, μην επιτρέποντας σε κανένα δάσκαλο να «παιδαγωγήσει σεξουαλικά» τα παιδιά τους με σεξοβιβλία του γνωστού σεξοδιδασκάλου.
3.Αλλά και οι δάσκαλοι ας αρνηθούν να διδάξουν τέτοιο μάθημα με τέτοια μάλιστα βιβλία στα μικρά ελληνόπουλα.
4. Οι Σύλλογοι δασκάλων αλλά και Γονέων να υπογράψουν Κείμενα διαμαρτυρίας (ήδη από τώρα) και να τα αποστείλουν στον Υπουργό Παιδείας.

Δεν αρκούν μόνο οι αντιδράσεις με κείμενα σε ιστοσελίδες και ιστολόγια. Καλά είναι και αυτά, για να υπάρχει ενημέρωση και αφύπνιση. Αλλά απαιτείται δράση στην πράξη. Αν υπάρξει συντονισμένη αντίδραση ο εφιάλτης της Σεξουαλικής αποχαλίνωσης των μικρών παιδιών θα απομακρυνθεί από τα σχολεία μας και οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Παιδείας θα μάθουν στο μέλλον να μη συμπεριφέρονται με ανευθυνότητα.

Και "Ψυχολόγοι εις τα σχολεία"

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω σχόλιο από τη στήλη "Γεγονότα και Σχόλια" του Ορθοδόξου Τύπου (29/5/2009)


Ο εκλεκτός φιλόλογος καί τ. Γεν. Ἐπιθεωρητής Μ.Ε. κ. Παν. Γ. Βλάχος εἰς δύο ἄρθρα του εἰς τήν "Ἑστίαν" σχετικά μέ τήν εἰσήγησιν, ὅπως ψυχολόγοι διορίζωνται εἰς τά σχολεῖα, ἀφοῦ ἐκθέτη τάς ἀπόψεις του γενικώτερον, καταλήγει εἰς τάς πολύ ὀρθάς παρατηρήσεις του, σημειώνων καί τά ἑξῆς:
"Ἀναμφιβόλως σημαντικόν αἴτιον τῆς παραβατικότητος τῶν μαθητῶν εἶναι καί ἡ ἐλάττωσις τῆς πνευματικῆς ἐνισχύσεως καί τῆς διά τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς στηρίξεως, περισσότερον ἀναγκαίας εἰς τήν ταραγμένην ἐποχήν μας. Ἀλλά τῶν θρησκευτικῶν ἡ διδασκαλία ὑπεβαθμίσθη καί ἀντί μαθήματος ψυχικῆς καλλιεργείας μετηλλάγη εἰς ἄχρουν μάθημα θρησκειολογίας ἤ κοινωνιολογίας. Ὁ ἐκκλησιασμός τῶν μαθητῶν κατηργήθη... ἐσημειώθηκαν δέ καί περιπτώσεις ἐκπαιδευτικῶν μέ προωθημένας ἀντιλήψεις, οἱ ὁποῖοι δέν κατήργησαν τήν ὁμαδικήν προσευχήν μόνον, ἀλλʼ ἠξίωσαν καί τήν ἀφαίρεσιν τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ ἀπό τάς αἰθούσας διδασκαλίας. Ἡ εἰς τά σχολεῖα Ἐξομολόγησις τῶν μαθητῶν ἀπηγορεύθη μέ ἄμεσον συνέπειαν τόν ἀποκλεισμόν εἰσόδου τῶν ἱερέων εἰς αὐτά. Ἀλλʼ ἡ παρουσία ἱερέως ἦτο πολλαπλῶς εὐεργετική..... Καί ὅλη αὐτή ἡ κατά τῆς θρησκείας καταφορά συντελεῖται εἰς τόν χῶρον τῆς παιδείας, ἡ ὁποία συνεπορεύθη μετά τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς περίοδον μακραίωνος ἐθνικοῦ βίου, τό δέ Γένος ἐνεδυναμώθη πνευματικῶς, διά νά ἐπιχειρήση καί ἐπιτύχη καί τήν ἐθνικήν του ἀποκατάστασιν...".
Καί καταλήγει: "Συμπερασματικῶς, ἐφʼ ὅσον κατεβλήθη προσπάθεια, διά νά ἐκδιωχθῆ ὁ Χριστός ἀπό τά σχολεῖα, ἄς μή διαμαρτυρώμεθα διά τήν εἴσοδον τοῦ πονηροῦ μέ τάς ποικίλας μέχρις ὁπλοχρησίας ἐκτροπάς. Ἤδη εἶναι καιρός εὐπρόσδεκτος νά ἀνακτήση ἡ Παιδεία, ἐν τῶ πλαισίω καί τοῦ διεξαγομένου Ἐθνι κοῦ Διαλόγου, τόν Ἑλληνορθόδοξον χαρακτῆρα της μέ συνέπειαν πρός τό ἔνδοξον παρελθόν καί ὑπευθυνότητα πρός τό κρίσιμον μέλλον τοῦ Ἔθνους".
Καίριαι καί σοβαραί αἱ παρεμβάσεις, αἱ παρατηρήσεις καί αἱ εἰσηγήσεις τοῦ κ. Παν. Βλάχου. Θά πρέπει σοβαρῶς νά ληφθοῦν ὑπʼ ὄψιν, ἐάν θέλωμεν νά μειωθῆ καί νά ἐκλείψη ἡ παραβατικότης εἰς τά σχολεῖα μας.

29/5/09

Ομολογία Πίστεως από την Θεσσαλονίκην εις την ΠΟΕ

πηγή:Ορθόδοξος Τύπος, 29/5/2009
.
᾽Επιτυχής ἦτο ἡ ἐκδήλωσις τῆς Π.Ο.Ε κατά τήν ὁποίαν ὁ πρωτοπρεσβύτερος καί ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πατήρ Θεόδωρος Ζήσης ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος ἄξιος διάδοχος τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ». Ἡ ἐκδήλωσις ἐπραγματοποιήθη εἰς τήν αἴθουσαν ἐκδηλώσεων τοῦ «Ο.Τ.» εἰς τήν Ν. Ἐρυθραίαν. Ἡ αἴθουσα ἦτο κατάμεστος. Ἡ μεγάλη συμμετοχή τῶν πιστῶν εἶναι ἡ ἀπάντησις εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐπιχειροῦν νά νοθεύσουν τό Ὀρθόδοξον φρόνημα, συμπροσευχόμενοι μετά τῶν εὑρισκομένων εἰς βαθεῖαν πλάνην Χριστιανῶν.

Τὴν Δευτέρα 25 Μαΐου 2009, ἡ Π.Ο.Ε. εἶχε τὴν ἰδιαίτερη χαρὰ νὰ φιλοξενήσει ὡς ὁμιλητὴ τὸν Πανεπιστημιακὸ Καθηγητὴ καὶ εὐλαβῆ λευίτη πατέρα Θεόδωρο Ζήση. Ὁ πατέρας Θεόδωρος, γνωστὸς γιὰ τὸ χάρισμα τῆς Θεολογίας καὶ τὴν ἀξιοζήλευτη ἀκεραιότητά του σὲ θέματα Δόγματος καὶ Πίστεως, μᾶς μετέφερε ἀπὸ τὴν Μακεδονία μας καὶ τὴ Νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ Θεσσαλονίκη, τὴν χαρὰ τῆς ὁμολογίας τῆς Πίστεως. Ὁμολογία Πίστεως, διότι ὅπως εἰσαγωγικὰ μὲ ἁπλότητα, χάρη ἀλλὰ καὶ αὐστηρότητα ἐξήγησε, οἱ πιστοί τῆς Θεσσαλονίκης ἐπέδειξαν στάση ἐξόχως εὐγενικὴ καὶ πνευματικὴ ἐπιλέγοντας νὰ στηρίξουν τὸν Καθηγητὴ Δημήτριο Τσελεγγίδη στὴν ἐκεῖ λαβοῦσα χώρα ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα μὲ θέμα τὸν Διαχριστιανικὸ Διάλογο. Ἐπέλεξαν δηλαδὴ νὰ στηρίξουν τὸν μοναδικὸ Καθηγητὴ μὲ Ὀρθόδοξη Πατερικὴ Τοποθέτηση ἔναντι τῶν δέκα ἄλλων ὁμιλητῶν μὲ Οἰκουμενιστικὴ κατεύθυνση πλημμυρίζοντας κυριολεκτικὰ τὴν αἴθουσα ὁμιλιῶν τοῦ Α.Π.Θ. καὶ χειροκροτώντας παρατεταμένα, ἐπαξίως, τὸν σεβαστὸ καθηγητὴ Δημήτριο Τσελεγγίδη.
Μὰ καὶ ἕνα ἄλλο ἀκόμα χαρμόσυνο περιστατικὸ ἐπιφύλασσε αὐτὴ ἡ κατὰ τὰ ἄλλα προκλητικὴ Ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα. Νεαρὸς μεταπτυχιακὸς φοιτητὴς τοῦ Α.Π.Θ. ὀρθώνοντας λόγο εὐγενικὸ διέκοψε καὶ ἔλεγξε τὸν ὁμιλοῦντα Ἐπίσκοπο Περγάμου λέγοντάς του: "Σεβασμιώτατε αὐτὰ πήγατε καὶ ὑπογράψατε στὴν Ραβέννα;". Ἐνῶ σὲ ἀπαράδεκτο ἔλεγχο τοῦ Προέδρου τῆς Συνεδρίας κ. Γ. Μαρτζέλου ὅτι δὲν ντρέπεται, ποὺ διακόπτει τὸν Ἅγιο Περγάμου, ὁ νεαρὸς φοιτητὴς προβαίνει σὲ δεύτερη ὁμολογία – ἔλεγχο: "Ἐσεῖς νὰ ντρέπεστε κύριε Καθηγητὰ, ποὺ ἕναν Σεβῆρο καὶ ἕναν Διόσκορο τοὺς “κάνατε” Ὀρθοδόξους μὲ τὴν Διατριβή σας".
Ἀκολούθως ὁ πατέρας Θεόδωρος Ζήσης ἀνέπτυξε τὸ ρόλο ποὺ διαδραμάτισε, ἡ ἀδικημένη ἀπὸ πολλούς, προσωπικότητα τοῦ Πατριάρχου Γενναδίου Σχολάριου στὰ χρόνια μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Ἐπισκόπου Ἐφέσου, ἕως καὶ τὴν ἅλωση τῆς Πόλεως τὸ 1453. Ὁ π. Θεόδωρος ἀναφέρθηκε στὰ βιογραφικά του στοιχεῖα, τὴν σημαντικὴ μόρφωσή του στὴν ρητορική, φιλολογία καὶ θεολογία, τὴν ἀποδοχὴ καὶ παραδοχὴ τῆς ἀξιότητάς του ἀπὸ τὸν ἴδιο του τὸν πνευματικὸ πατέρα, τὸν Ἅγιο Ἐφέσου, ἀλλὰ κυρίως στὸ ρόλο ποὺ διαδραμάτισε ὡς γενικὸς γραμματέας στὸν Βασιλικὸ Οἶκο τόσο μὲ τὶς θεολογικὲς διδασκαλίες στοὺς ἀξιωματούχους ὅσο καὶ μὲ τὴν εὔστοχη καὶ κατὰ πάντα, ἀκραιφνῶς Ὀρθόδοξη, ἐπιρροή του στὸν ἴδιο τὸν Βασιλέα Ἰωάννη Παλαιολόγο καὶ κατόπιν στὸν ἀδελφό του Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο.
Τόνισε ὁ σεβαστὸς πατέρας Θεόδωρος πὼς ὅσο καιρὸ ὁ Γεννάδιος Σχολάριος ἦταν σύμβουλος στὸν Αὐτοκράτορα ὁ ὅρος τῆς ψευτοσυνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας, ποὺ ὑπέγραψε ὁ τελευταῖος —κατόπιν ἐκβιασμοῦ μερίδας τῶν ἴδιων του τῶν Ἐπισκόπων—, δὲν ἐ νεργοποιήθηκε ποτέ!
Μάλιστα ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος "συνέτριψε" κυριολεκτικὰ μὲ τὰ θεολογικά του ἐπιχειρήματα ἀπεσταλμένο Καρδινάλιο τοῦ Πάπα, ὁ ὁποῖος μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐπὶ τούτου, γιὰ νὰ πείσει δηλαδὴ τὸν Αὐτοκράτορα στὴν ἐφαρμογὴ τῶν ὅρων τῆς ψευτοσυνόδου. Ὅταν δὲ ὁ Γεννάδιος Σχολάριος ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι διάγοντας τὴν μοναχικὴ πολιτεία, τότε μόνον οἱ λατινόφρονες σύμβουλοι τοῦ Αὐτοκράτορα κατάφεραν καὶ τὸν ὁδήγησαν σὲ κοινὴ θεία Λειτουργία μὲ τοῦ Παπικοὺς στὴν Ἁγία Σοφία. Ὅμως καὶ τότε ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας Γεννάδιος Σχολάριος ἔγραψε ἐλεγκτικὴ ἐπιστολή, τὴν κοινοποίησε καὶ τὴν ἀνήρτησε μάλιστα στὴν θύρα τοῦ κελιοῦ του ὁμολογώντας ὅτι μόνη ἐλπίδα σωτηρίας γιὰ τὴν Πόλη καὶ τὶς ψυχὲς τους εἶναι ἡ διόρθωση πορείας πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ τὸν Ἀναστάντα Κύριό μας.
Ὁ πατέρας Θεόδωρος Ζήσης καταχειροκροτήθηκε καὶ εἰσέπραξε καὶ ἀπὸ τούς ἀδελφούς τῆς Πρωτευούσης τὴν παραδοχὴ καὶ τὴν ἀγάπη τους.
α.κ.

Κων. Χολέβας, Γιατί πρέπει σήμερα να θυμόμαστε την Άλωση

Γράφει ο Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων

Πεντακόσια πενήντα χρόνια πέρασαν ἀπό τήν ἀποφράδα ἐκείνη ἡμέρα τῆς 29ης Μαΐου 1453. Τότε πού ἀκούστηκε ἡ κραυγή "Ἑάλω ἡ Πόλις" καί ἡ Βασιλεύουσα, ἡ Πόλη τῶν Ἁγίων, τῶν Αὐτοκρατόρων καί τῶν θρύλων, πέρασε ὑπό τήν κατοχή τοῦ Ὀθωμανοῦ δυνάστη. Ἔτσι ἄρχισε ἡ Τουρκοκρατία. Τό Γένος ἐπεβίωσε, ἀλλά ἡ Κωνσταντινούπολις καί ἡ Ἁγιά Σοφιά παραμένουν σέ ξένα χέρια. Σήμερα τιμοῦμε τούς πεσόντες κατά τήν πολιορκία καί κατά τήν Ἅλωση, διαβάζουμε τούς θρήνους καί τούς θρύλους, συγκινούμεθα καί διδασκόμεθα. Διότι αὐτή εἶναι ἡ ἀξία τῆς ἱστορικῆς μνήμης. Νά ἀποτελεῖ μάθημα ἐς ἀεί γιά τίς νεώτερες καί τίς ἐπερχόμενες γενιές.
1) Πρέπει νά θυμόμαστε τήν Ἅλωση γιά νά ἀποτίουμε ἕνα διαρκῆ καί μεγάλο φόρο τιμῆς στό Βυζαντινό κράτος, τήν Ρωμανία ὅπως τήν ἀναφέρουν τά κείμενα τῆς ἐποχῆς, τό ἐκχριστιανισθέν ρωμαϊκό κράτος τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους , ὅπως τό χαρακτηρίζει ὁ νεώτερος βυζαντινολόγος Διονύσιος Ζακυθηνός. Ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία μέ πρωτεύουσα τήν Κωνσταντινούπολη Νέα Ρώμη ἄντεξε ἐπί 11 αἰῶνες. Μετά τήν ἅλωση ἀπό τούς Σταυροφόρους τό 1204 ἡ ἐδαφική της ἔκταση καί τό σφρίγος της περιορίσθηκαν σημαντικά.Παρέμεινε ὅμως καθ' ὅλην τήν διάρκεια τοῦ βίου της τό κράτος στό ὁποῖο πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπιτυχής καί δημιουργική συνάντηση Χριστιανισμοῦ καί Ἑλληνισμοῦ. Ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση ὑπῆρξε τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς συναντήσεως καί τό Βυζάντιο τήν διέδωσε μέ εἰρηνικό τρόπο στούς γειτονικούς λαούς. Αὐτήν τήν ἱεραποστολική δράση τῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας καταδεικνύουν καί μαρτυροῦν οἱ πολιτισμοί τῶν σημερινῶν λαῶν τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Ὁ Ρῶσος Πατριάρχης Ἀλέξιος παραδέχθηκε, ὅταν βρέθηκε τό 1992 στήν Ἀθήνα, ὅτι ἡ Ρωσία εἶναι πνευματικό τέκνο τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ τοῦ Βυζαντίου. Ὁ Ρουμάνος ἱστορικός καί πολιτικός τοῦ 20οῦ αἰῶνος Νικολάϊ Γιόργκα χαρακτήρισε τήν Μολδοβλαχία μετά τήν Ἅλωση ὡς "τό Βυζάντιο μετά τό Βυζάντιο". Καί τό κυριλλικό ἑλληνογενές ἀλφάβητο πού χρησιμοποιοῦν πολλοί σλαβικοί λαοί ἀποτελεῖ ἔμπρακτη ἐπιβίωση τῆς ἀκτινοβολίας τοῦ Βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ. Αὐτόν, λοιπόν, τόν πολιτισμό πρέπει νά διδάσκουμε καί νά διδασκόμαστε ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες.
2) Πρέπει νά θυμόμαστε τήν Ἅλωση, διότι μέσα ἀπό τίς διηγήσεις τῶν ἱστορικῶν τῆς ἐποχῆς ξετυλίγεται ἡ Ἑλληνική Διάρκεια, ἡ διαχρονική πορεία τῶν ἀξιῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ συγκλονιστική ὁμιλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στίς 28 Μαΐου πρίν ἀπό τήν τελική ἐπίθεση τῶν Ὀθωμανῶν μᾶς διδάσκει γιατί ἀγωνιζόμαστε: Γιά τήν Πίστη, γιά τήν Πατρίδα, γιά τούς συγγενεῖς μας. Προσθέτει καί τόν βασιλέα, διότι ἐκεῖνο ἦταν τό πολίτευμα τῆς ἐποχῆς. Ὅμως τό τρίπτυχο Πίστη, Πατρίδα, συγγενεῖς, πού ἀναφέρει ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτορας, μᾶς συνδέει μέ τόν ὅρκο τῶν ἀρχαίων Ἀθηναίων Ἐφήβων καί μέ τόν παιᾶνα τῶν Σαλαμινομάχων, τό "ἴτε παῖδες Ἑλήνων" . καί φθάνει αὐτή ἡ Ἑλληνική Διάρκεια μέχρι τήν προκήρυξη τοῦ Ἀλεξάνδρου Ὑψηλάντη, πού ἔγραφε τόν Φεβρουάριο τοῦ 1821 "Μάχου ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος" , καί μέχρι τά λόγια τοῦ Κολοκοτρώνη πρός τούς μαθητές τοῦ πρώτου Γυμνασίου τῆς ἐλεύθερης πλέον Ἀθήνας: "Ὅταν πιάσαμε τ' ἄρματα εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ Πίστεως καί ὕστερα ὑπέρ Πατρίδος" . Αὐτές εἶναι οἱ διαχρονικές ἀξίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Αὐτός ὁ ἠθικός δεσμός ἑνώνει τόν Παλιολόγο μέ τούς Σαλαμινομάχους καί μέ τόν Κολοκοτρώνη καί μέ τό 1940. Μαχόμεθα γιά τήν Πίστη, τήν Πατρίδα, τήν Οἰκογένεια. Ὅσο κι ἄν κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ....ἀναχρονιστικούς. Τιμῶντας τήν μνήμη τῶν προδρόμων καί τῶν μαρτύρων τῆς Ἑλληνικῆς Διάρκειας ἐμεῖς γι' αὐτά θά συνεχίζουμε νά ἀγωνιζόμαστε!
3) Θυμόμαστε τά γεγονότα τῆς ἐποχῆς πρίν καί γύρω ἀπό τήν Ἅλωση, διότι μᾶς διδάσκουν τήν πολύτιμη συμβολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας στήν ἐπιβίωση τοῦ Γένους μας. Λίγες δεκαετίες πρό τῆς Ἁλώσεως εἴχαμε μία ἔντονη καί αὐταρχική παρέμβαση τῆς τότε Πολιτείας πρός τήν Ἐκκλησία. Ἡ αὐτοκρατορική ἐξουσία πίστεψε -φεῦ!- ὅτι ἄν ὑπογράψουμε τήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν Πάπα, θά ἔχουμε μεγάλη βοήθεια ἀπό τήν Δύση κατά τῶν Ὀθωμανῶν. Τό 1438 -39 στήν Φερράρα καί στήν Φλωρεντία σύρθηκαν μέ πιέσεις καί ἐξευτελισμούς οἱ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες στήν ὑπογραφή τῆς ψευδοενώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὁ Μάρκος ὁ Εὐγενικός, Ἐπίσκοπος Ἐφέσου, ἀρνήθηκε νά ὑπογράψει καί ἔσωσε τήν τιμή τῆς Ἐκκλησίας. Προσέξτε: Δέν ἀρνήθηκε νά συζητήσει, διότι ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἀρνεῖται τόν διάλογο. Ἀρνεῖται τήν ὑποταγή. Καί ἀπό αὐτούς πού ὑπέγραψαν μία μεγάλη μορφή ἀπέσυρε τήν ὑπογραφή της μόλις ἐπέστεψε στήν Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται γιά τόν Γεώργιο Σχολάριο, τόν μετέπειτα Γεννάδιο, πρῶτο Πατριάρχη μετά τήν Ἅλωση.
Ὁ λαός ἀκολούθησε τόν Μάρκο καί τόν Σχολάριο. Οἰ ἀνθενωτικοί εἶχαν δίκαιο, διότι παρά τήν ὑπογραφή τῆς ψευδοενώσεως τά καράβια τοῦ Πάπα δέν φάνηκαν ποτέ στήν μαχόμενη Βασιλεύουσα. Ὁ Βρετανός ἱστορικός Στῆβεν Ράνσιμαν στό περισπούδαστο ἔργο του "Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐν Αἰχμαλωσίᾳ" δικαιώνει τούς ἀνθενωτικούς λέγοντας ὅτι διέσωσαν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί μόνον ἔτσι ἐπεβίωσε ὁ Ἑλληνισμός. Καί στό ἄλλο σπουδαῖο ἔργο του, τήν "Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλως" διαψεύδει ὅλους τούς ἐπικριτές τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ μοναχισμοῦ τονίζοντας ὅτι στά θαλάσσια τείχη τῆς Βασιλεύουσας ἕναν ἀπό τούς πύργους τόν ὑπερήσπιζαν Ἕλληνες μοναχοί.
4) Θυμόμαστε τήν Ἅλωση, διότι ἡ Ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι ὅταν οἱ λίγοι ἀποφασίσουν νά ἀντισταθοῦν κατά τῶν πολλῶν, μπορεῖ νά ἡττηθοῦν πρόσκαιρα, ἀλλά τελικά σέ βάθος χρόνου κερδίζουν. Ἡ ἀντίσταση στά τείχη τῆς Βασιλεύουσας τῶν 5000 χιλιάδων Ἑλλήνων καί τῶν 2000 ξένων συμμάχων τους ἔμεινε στίς ψυχές τῶν ὑποδούλων ὡς τίτλος τιμῆς καί δέσμευση γιά νέους ἀγῶνες. Ἡ θυσία τοῦ Κωνσταντίνου Παλιολόγου στή πύλη τοῦ Ρωμανοῦ ἔθεσε τίς βάσεις γιά τό 1821. Τά δεκάδες κινήματα τῶν ὑποδούλων ἐτράφησαν ἀπό τούς θρύλους τοπυ Μαρμαρωμένου Βασιλιᾶ καί τῆς Κόκκινης Μλιᾶς. Ἄν εἶχαν παραδοθεῖ τήν 29η Μαΐου 1453, δέν θά ὑπῆρχε ἀντίσταση καί Ἐθνεγερσία. Ἡ συνθηκολόγηση θά ἦταν ἀνεξίτηλη ντροπή.Ἐνῷ ἡ ἡρωϊκή ἄμυνα γέννησε τήν ὑπομονή, τήν ἐλπίδα, τήν προσδοκία. Αὐτή τήν ἐλπίδα ἐκφράζει καί ὁ Ποντιακός θρῆνος:
"...Ἡ Ρωμανία πέρασεν, ἡ Ρωμανία πάρθεν,
Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο..."
Ἄλλωστε καί ὁ Θ. Κολοκοτρώνης ἔλεγε πρός τούς ξένους συνομιλητές του: "Ὁ βασιλεύς μας συνθήκην δέν ἔκαμε, ἡ φρουρά του πολεμᾶ ἀκόμη καί τά φρούριά του ἀντιστέκονται". Καί ἐξηγοῦσε ὅτι ἀναφερόταν στόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο, στούς κλεφταρματολούς, στό Σοῦλι καί στήν Μάνη. Οἱ πεσόντες κατά τήν Ἅλωση μᾶς δώρησαν τό δικαίωμα στήν Μεγάλη Ἰδέα. Καί χωρίς Μεγάλες Ἰδέες τά Ἔθνη δέν πᾶνε μπροστά.
5) Ἡ ἀντίσταση τῶν τελευταίων μαχητῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τό "πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν" ἐμπνέει ἔκτοτε τά ΟΧΙ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τό 1940 κατά τοῦ Μουσσολίνι, τό 1941 κατά τοῦ Χίτλερ, τό 1955 στήν Κύπρο κατά τῆς ἀποικιοκρατίας καί τοῦ ἀφελληνισμοῦ. Σήμερα ὀφείλουμε νά συνεχίζουμε νά ἀντιστεκόμαστε μέ κάθε τρόπο. Οἱ σημερινές ἁλώσεις εἶναι μικρές καί καθημερινές. Ἄρα ὕπουλες καί ἐξίσου ἐπικίνδυνες. Ἡ ὑπονόμευση τῆς γλώσσας μας, ἡ ἄγνοια τῆς ἱστορίας μας, ἡ ξενομανία, οἱ συκοφαντίες κατά τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεώς μας, οἱ ὑποχωρήσεις ἀπέναντι σέ Τούρκους, Σκοπιανούς καί Ἀλβανούς, ὅλα αὐτά καί πολλά ἄλλα ἀποτελοῦν μικρές ἁλώσεις πού ἀπαιτοῦν γνώση, ἀντίσταση καί μαχητικότητα. Δέν ἀρνούμαστε τήν ἐπικοινωνία καί τήν συνεργασία μέ ἄλλους λαούς καί πολιτισμούς. Ὁ Ἑλληνισμός ποτέ δέν κλείστηκε στό καβοῦκι του. Θά ἀρνηθοῦμε ὅμως τήν ἀφομοίωση, τήν ἀλλοτρίωση, τίς γκρίζες ζῶνες στά ἐδάφη μας, στά πελάγη μας , στήν Ταυτότητά μας καί στίς ταυτότητές μας. Θά ἀγωνισθοῦμε μέ ὅπλα πρωτίστως πνευματικά καί ἠθικά. Καί θά διδασκόμαστε ἀπό τήν Παράδοση καί τό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Ἅλωση καί οἱ μετέπειτα ἐξελίξεις μᾶς διδάσκουν ὅτι τελικά ἐπιβιώσαμε μέχρι σήμερα χάρις στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Διότι ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση εἶναι Σταυροαναστάσιμη. Μᾶς θυμίζει ὅτι μετά τήν κάθε Σταύρωση τοῦ Γένους ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση. Ἀρκεῖ νά τό πιστέψουμε!
.
πηγή: Ζωηφόρος

28/5/09

Απάντηση στους 44 θεολόγους που ζητούν αλλαγή του μαθήματος των Θρησκευτικών

Τις μέρες αυτές κυκλοφόρησε κείμενο που υπογράφουν 44 Θεολόγοι με τον τίτλο «Τα «Θρησκευτικά» ως αίτημα παιδείας και όχι συντεχνίας». Δημοσιεύτηκε σε πολλές ιστοσελίδες θεολογικού και εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος*. Εστάλη και σε μας με την παράκληση να δημοσιοποιηθεί, αλλά αρνηθήκαμε τη δημοσίευση κρίνοντας τις θέσεις των συναδέλφων παντελώς αντίθετες με τους στόχους του blog μας.

Το κείμενο αποτελεί θλιβερή αποκάλυψη για μας. Θα σχολιάσουμε μερικά μόνο σημεία του αφήνοντας τα υπόλοιπα στην κρίση των αναγνωστών μας:

1.Οι συντάκτες του κειμένου τάσσονται ξεκάθαρα εναντίον του ομολογιάκου μαθήματος των Θρησκευτικών. Θεωρούν πως η ομολογιακότητα του μαθήματος αποτελεί λόγο για να οδηγηθούμε στην προαιρετικότητα «αφού στις σχολικές μας τάξεις δεν φοιτούν πλέον αποκλειστικά Ορθόδοξοι μαθητές». Έτσι προτείνουν ένα μάθημα υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές που για να γίνει τέτοιο θα πρέπει να αλλάξει τον ορθόδοξο χριστιανικό του χαρακτήρα.
Τα επιχειρήματα των συναδέλφων είναι γνωστά. Είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά των υπευθύνων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Είναι όμως λανθασμένα και αβάσιμα θεολογικά. Ετερόδοξοι και αλλόθρησκοι μαθητές υπήρχαν πάντα στα σχολεία μας. Ούτε αυξήθηκε ραγδαία ο αριθμός τους, ούτε μπορούμε να νομοθετούμε υπέρ των ελαχίστων αυτών μαθητών παραμερίζοντας το δικαίωμα των πολλών Ορθοδόξων μαθητών. Είναι μάλιστα γνωστό σε πολλούς συναδέλφους ότι ετερόδοξοι και αλλόθρησκοι μαθητές δεν ζητούν απαλλαγή από το ΜτΘ, αν και δικαιούνται να το πράξουν, αλλά παρακολουθούν το μάθημα κανονικά. Λησμονούν επίσης οι συνάδελφοι ότι το λυτρωτικό μήνυμα του Χριστού ορθοδόξως δοσμένο δεν μπορεί παρά να ελκύσει στην Αλήθεια και τους ετερόδοξους ή αλλόθρησκους. Η αλλοίωση όμως του περιεχομένου του μαθήματος με στόχο να «χωράει» δήθεν όλους τους μαθητές θα οδηγήσει στη στέρηση της Αλήθειας όχι μόνο τους αλλόθρησκους αλλά και αυτούς τους Ορθόδοξους μαθητές.
Απορούμε πραγματικά για το γεγονός ότι οι συνάδελφοι ουδόλως θέτουν ζήτημα απόσυρσης των εγκυκλίων του κ. Στυλιανίδη για τις απαλλαγές. Δεν θεωρούν δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο; Δεν θέλουν να φανούν κακοί απέναντι στον Υπουργό Παιδείας; Ή μήπως τελικά οι εγκύκλιοι αυτές αποτελούν το άλλοθι τους για να προτείνουν αλλαγή του χαρακτήρα του ΜτΘ και να το αποορθοδοξοποιήσουν;

2. Για τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών οι συντάκτες του κειμένου αναφέρουν: «Ως προς τις ώρες διδασκαλίας του ΘΜ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση θεωρούμε πως η ποιοτική αναβάθμιση ενός μαθήματος δε σχετίζεται με την αύξηση των ωρών διδασκαλίας του, αλλά με τη βελτίωση των περιεχομένων και των στόχων του και βέβαια με την εκπαίδευση των δασκάλων του. Λαμβάνοντας υπόψη τα ήδη σκληρά ωράρια των μαθητών αλλά και τις ώρες διδασκαλίας των άλλων μαθημάτων, θεωρούμε πως οι ώρες διδασκαλίας του ΘΜ στο ελληνικό σχολείο είναι αρκετές».
Τέτοιες θεωρίες να λένε οι θεολόγοι και να δείτε πότε το ΜτΘ θα βρεθεί εκτός Αναλυτικού Προγράμματος. Δεν έχουν τίποτε να πούνε οι θεολόγοι αυτοί για τη μία (1) ώρα διδασκαλίας Θρησκευτικών στην Γ΄ τάξη Γενικού Λυκείου και για τη μία (1) στην Α΄ τάξη και μία (1) στη Β΄ τάξη των ΕΠΑΛ; Ή μήπως η καμία ώρα στην Γ΄ τάξη των ΕΠΑΛ είναι «αρκετή»; Η αναβάθμιση του μαθήματος ασφαλώς σχετίζεται και με τις ώρες διδασκαλίας του. Ας μην γράφουμε αφελείς παιδαγωγικές θεωρίες για να φανούμε δήθεν υπερασπιστές των μαθητών που έχουν «σκληρά ωράρια». Εκτός κι αν οι συνάδελφοι ξέρουν κάτι παραπάνω για κάποια σχεδιαζόμενη μείωση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος και μας προετοιμάζουν κατάλληλα.

3.Για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα δημοτικά από θεολόγους οι συντάκτες του κειμένου αναφέρουν:
«Ως προς το αίτημα όμως του διορισμού των θεολόγων στην Πρωτοβάθμια, εκτιμούμε ότι τινάζει στον αέρα τη βασική ψυχοπαιδαγωγική προϋπόθεση της διδασκαλίας των παιδιών αυτής της ηλικίας από έναν δάσκαλο (ο οποίος αναπτύσσει μια στενά συναισθηματική σχέση – σχεδόν σα γονιός – μαζί τους, παρέχει τη μάθηση αδιάσπαστα και διεπιστημονικά και έχει εκπαιδευτεί ειδικά γι’ αυτή την ηλικία)». Σε υποσημείωση μάλιστα συμπληρωματικά γράφουν: «Οι άλλες ειδικότητες που έχουν μπει (Μουσική, Γυμναστική, Ξένες Γλώσσες) αφορούν γνωστικά πεδία που δεν είναι δυνατόν να διδαχθούν από το δάσκαλο».
Κάνουν μέγα λάθος και εδώ. Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Ποιος λέει ότι οι δάσκαλοι δεν μπορούν να διδάξουν μουσική ή γυμναστική; Και ως μαθητές γνωρίζουμε, αλλά και σήμερα ξέρουμε πως όλοι οι δάσκαλοι μπορούν άριστα να διδάξουν μουσική και να κάνουν γυμναστική στους μαθητές τους. Γνωρίζουμε μάλιστα δασκάλους που είναι και ιερείς οι οποίοι όχι μόνο έκαναν γυμναστική στους μαθητές της τάξης τους αλλά επεδίωκαν, όταν μπορούσαν να κάνουν μάθημα γυμναστικής και σε μαθητές άλλων τάξεων. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφο είναι ένας ιερέας δάσκαλος να τρέχει, να κάνει ανατάσεις των χειρών και να παίζει μπάσκετ με τα ράσα του μαζί με τους μαθητές του!
Όσον αφορά την ανάγκη ύπαρξης ενός δασκάλου για τα μικρά παιδιά, αυτό είναι μετρήσιμο, μέχρις ενός σημείου όμως. Η ανάγκη εισόδου θεολόγων στα δημοτικά υπάρχει αφενός γιατί οι Παιδαγωγικές Σχολές δεν παρέχουν εφόδια στους δασκάλους για μάθημα Θρησκευτικών και αφετέρου γιατί πολλοί δάσκαλοι αρνούνται, παραβιάζοντας φυσικά το νόμο, να διδάξουν θρησκευτικά, προφασιζόμενοι είτε προσωπικούς ιδεολογικούς λόγους είτε άγνοια του αντικειμένου. Το αποτέλεσμα πάντως είναι η θρησκευτική παιδεία των παιδιών των δημοτικών σχολείων να παρουσιάζει σημαντικό έλλειμμα.
Είναι τέλος τουλάχιστον αντισυναδελφικό οι διορισμένοι (;) θεολόγοι που υπογράφουν το κείμενο να αδιαφορούν για το διορισμό των χιλιάδων συναδέλφων τους που μοχθούν για την κατοχύρωση δικαιωμάτων των θεολόγων.

4. Οι συντάκτες του κειμένου αυτού αναφέρουν μεταξύ άλλων: « Όλος αυτός ο προβληματισμός (ενν. για αλλαγή του χαρακτήρα του ΜτΘ) αναπτύσσεται στις ομάδες θεολόγων που έχουν διαμορφωθεί και εργάζονται άτυπα αλλά οργανωμένα σε όλη την Ελλάδα (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα και αλλού).
Και ελπίζουμε ότι θα ληφθεί υπόψη από τους συνταγματικά κατοχυρωμένους υπεύθυνους για τις αλλαγές του ΘΜ, δηλαδή το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στους σχεδιασμούς Αναλυτικών Προγραμμάτων».

Δεν χρειάζεται να παρακαλούν πολύ το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για να υιοθετήσει τις απόψεις τους. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Δύο από τους υπογράφοντες το κείμενο είναι συγγραφείς του νέου βιβλίου θρησκευτικών της Α΄ Γυμνασίου. Οι σχέσεις τους με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είναι άριστες όπως αποδεικνύεται και από τις πάμπολλες συμμετοχές τους σε ημερίδες και συνέδρια για το ΜτΘ μαζί με τους Συμβούλους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Αλλά και άλλος συνυπογράφων υπήρξε μέχρι πρότινος Σύμβουλος επί θητεία στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Εμείς δεν έχουμε άλλο τίποτε να πούμε, παρά να υπενθυμίσουμε στους αρμόδιους να λάβουν αποφάσεις για το ΜτΘ ότι, εκτός από την ομάδα αυτή των 44 θεολόγων, υπάρχουν και άλλοι χιλιάδες, διορισμένοι και αδιόριστοι, που έχουν διαφορετικές απόψεις και των οποίων η φωνή και η γνώμη θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

Δημοσιεύουμε δε εδώ και τη δικαιολογημένη Απάντηση –διαμαρτυρία των «Αδιορίστων Θεολόγων» της Πρωτοβουλίας Θεολόγων ΑΠΘ σε όσα οι 44 θεολόγοι γράφουν:

Σας αποστέλλουμε το μήνυμα αυτό προκειμένου να ρωτήσουμε, με ποιο τρόπο "σέβεστε και συμπαραστέκεστε" στους αδιόριστους Θεολόγους της χώρας μας; Όταν σε μια δύσκολη περίοδο για τον κλάδο μας όπου χειμάζεται από παντού, υποτιμάται, αποκλείεται ατύπως από προκηρύξεις ακόμη και συναφούς αντικειμένου η ειδικότητα μας. (π.χ. στα ΙΕΚ Πολιτιστικού προτιμούνται φιλόλογοι αντί θεολόγοι για την Ιστορία της Χριστιανικής Τέχνης, άσχετα αν στο Τμήμα Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας για παράδειγμα έχουμε 4 εξάμηνα Βυζαντινής Τέχνης. Ή ακόμη στην Μ.Ε. όπου οι αναθέσεις της Κοινωνιολογίας π.χ. δίνονται στους Φιλολόγους αντί σε εμάς, παρά το γεγονός ότι οι απόφοιτοι των Θεολογικών σχολών σήμερα έχουν τουλάχιστον 1 Υποχρεωτικό μάθημα Γενικής Κοινωνιολογίας & 2 επιλεγόμενα για την Κοινωνιολογία της Θρησκείας).
Πραγματικά μας προξενεί αλγηνή εντύπωση το γεγονός, ότι επιμένετε να υποστηρίζετε την αδικία που υπέστη ο κλάδος με την μη-πρόβλεψη θέσεων Θεολόγων ως Καθηγητών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αντί για αυτό επιθυμείτε "να μην ταράξετε την ηρεμία" των συναδέλφων ΠΕ 70 και κάνετε λόγο για εισαγωγή μαθημάτων στα Παιδαγωγικά τμήματα της χώρας.
Σας επισυνάπτουμε σειρά από απαντήσεις αποδεκτών στην Πρωτοβουλία μας, για να δείτε τον αγώνα των αδιορίστων, στον οποίο για "επικοινωνιακούς" ή άλλους λόγους, θεωρείτε την διεκδίκηση των δικαίων και παγίων αιτημάτων του θεολογικού κόσμου της χώρας, ως "συντεχνία", την στιγμή που συνάδελφοι σας με μεταπτυχιακά , διδακτορικά, ξένες γλώσσες, επιμόρφωση, νέες τεχνολογίες, και πολλά άλλα, αγωνιούν για το μέλλον τους, αγωνιούν για το αν θα καταφέρουν να ασκήσουν την επιστήμη που αγάπησαν στην πατρίδα τους... ή αν θα πρέπει να μεταναστεύσουν!
Φτάσατε στο σημείο να υποστηρίξετε ότι οι ώρες του μαθήματος μας είναι αρκετές, για δείτε τι συμβαίνει στην Τεχνική εκπαίδευση, στο άρθρο παρακάτω και πείτε μας αν συμφωνείτε ή όχι με αυτές τις εξελίξεις.
Μετά από αυτήν την κραυγή αγωνίας που σας εκφράζουμε μέσα από αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα, θα χαρούμε να λάβουμε τις απαντήσεις σας, πως τελικά "σέβεστε και συμπαραστέκεστε" στους συναδέλφους σας αδιόριστους Θεολόγους, πως πιστεύετε ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε ότι δικαιούμαστε, όχι μόνο και μόνο για "συντεχνιακούς" λόγους, αλλά επειδή πιστεύουμε ότι έχουμε να προσφέρουμε στην κοινωνία, ότι δεν κάνουμε "επιστήμη για την επιστήμη" αλλά επιστήμη για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.Θα μας χαροποιούσε δε ιδιαίτερα να μας γνωρίζατε εσείς τι κινήσεις έχετε κάνει ή σκοπεύετε να κάνετε σε συνεργασία με τις ενώσεις και τους συλλόγους Θεολόγων της χώρας μας, ώστε να αναδειχθεί το οξύτατο πρόβλημα της εσκεμμένης υποτίμησης και υποβάθμισης του αντικειμένου μας και της ειδικότητας μας εν συνόλω, μιας και "σέβεστε και συμπαραστέκεστε" τους αδιόριστους συναδέλφους σας στο ζήτημα της εργασίας τους (π.χ. έλλειψη θέσεων Θεολόγων ως ειδικών επιστημόνων στις διάφορες υπηρεσίες του Υπ. Τουριστικής ανάπτυξης για τον θρησκευτικό τουρισμό, αλλά και μη στελέχωση των πολιτιστικών οργανισμών και φορέων, από το Υπ. Πολιτισμού αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα βλ. αποκλεισμό από ΠΕ Διοικητικού & ΠΕ Κοινωνικών-Ανθρωπιστικών Επιστημών, στις διάφορες προκηρύξεις του ΑΣΕΠ).
Παρακαλούμε να αφουγκραστείτε συναδελφικά και αγαπητικά, την αγωνία μας αυτή και σας ζητούμε να σεβαστείτε και να συμπαρασταθείτε με πράξεις, ουσιαστικά και ειλικρινά στον αγώνα μας, με παιδεία και όχι συντεχνιακά.
Αδιόριστοι Θεολόγοι
Πρωτοβουλία Θεολόγων ΑΠΘ

*Το κείμενο μπορεί να διαβάσει κανείς στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων romfea.

Παν.Σημάτης, Απέτυχαν να περάσουν τους περί Πρωτείου στόχους στην Ημερίδα της Θεσ/νίκης

Λάβαμε το παρακάτω κείμενο από τον αγωνιστή θεολόγο κ. Παν. Σημάτη και ευχαρίστως το δημοσιεύουμε
Ἀπέτυχαν νὰ περάσουν στὴν πανεπιστημιακή κοινότητα
τοὺς περὶ Πρωτείου στόχους τῆς Ραβέννας
ὁ καρδινάλιος Κάσπερ καὶ ὁ Περγάμου Ἰωάννης
στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης (20-5-09)


Ἀπαράδεκτες οἱ θέσεις τοῦ ἐκπρoσωπήσαντος τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο

Γράφει ο Παν. Σημάτης, Θεολόγος
.
Κάποτε μιλούσαμε -Ὀρθόδοξα- γιὰ ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν ΜΙΑ Ἐκκλησία. Κατόπιν μᾶς ἐπεβλήθη ὁ ὅρος ἕνωση τῶν "ἐκκλησιῶν". Σήμερα δὲν μιλᾶμε οὔτε γιὰ ἐπιστροφή, οὔτε γιὰ ἕνωση, ἀλλὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας τῶν «ἐκκλησιῶν», κι ἂς διατηρήσει ἡ κάθε μιὰ «ἐκκλησία» τὰ διαφορετικὰ δόγματά της (ὅπως εἶπε σὲ συνέντευξη ὁ καρδινάλιος Κάσπερ), ἔστω κι ἂν τὰ δόγματα τῆς ΜΙΑΣ Ἐκκλησίας εἶναι ὀρθά, καὶ τῆς ἄλλης ἐφεύρεση τοῦ διαβόλου! Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἐφαρμογὴ αὐτῆς τῆς φόρμουλας εἶναι σίγουρο πὼς θὰ βρεῖ ἀντιμέτωπο τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, μαγειρεύεται ὁ τρόπος ἐπιβολῆς της, μὲ πρῶτο στόχο τὴν ἀποδοχὴ τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα, καὶ ὅπως ἔγραψε ὁ π. Γ. Καψάνης: «ἴσως ὑπὸ τὴν δελεαστικὴ μορφὴ …τῆς διακονίας τῆς καθόλου Ἐκκλησίας».
Αὐτὴ εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς διαπιστώσεις τῆς Ἡμερίδας γιὰ τὸ Διαχριστιανικὸ Διάλογο ποὺ ἔγινε τὴν 20/5/2009 στὴ Θεσσαλονίκη. Ὁ π. Γεώργιος Καψάνης, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὁ π. Σαράντης Σαράντος, ὁ Καθηγητὴς Κορναράκης κ.ἄ. μὲ δημοσιευμένα κείμενα στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» καὶ τὴν «Παρακαταθήκη», ἀλλὰ καὶ μὲ προφορικὸ λόγο, μᾶς εἶχαν προϊδεάσει γι’ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη. Κι αὐτὰ ποὺ προέβλεψαν, τὰ εἴδαμε μὲ τὰ μάτια μας καὶ τὰ ἀκούσαμε μὲ τὰ αὐτιά μας νὰ λαμβάνουν χώρα στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης.
Κάποιοι, ὅμως, δημοσιογράφοι τοῦ «ἐκκλησιαστικοῦ» ρεπορτάζ, ἄλλα εἶδαν καὶ ἄλλα περιέγραψαν. Στάθηκαν σὲ 2-3 ἀπαράδεκτες ἀντιδράσεις ἀνθρώπων ποὺ αὐτοπροσδιορίστηκαν μὲ σημείωμα στὸ προεδρεῖο τῆς Ἡμερίδας ὡς ἀνήκοντες στὴν «ἀκαινοτόμητον πίστιν», καὶ μὲ ἀφορμὴ αὐτούς, καὶ ἰσοπεδώνοντας τὰ πάντα, χαρακτήρισαν ὑπερ-Ορθόδοξους, φανατικοὺς καὶ ταλιμπὰν ὅλους ὅσους ἀντιδράσαμε στὰ ἀπαράδεκτα σχέδια τῶν οἰκουμενιστῶν μὲ εὐγενικὸ τρόπο ἢ καὶ ἱερὴ ἀγανάκτηση, μὲ πανὼ καὶ διανομὴ ἔντυπου ὑλικοῦ, μὲ παρεμβάσεις στὴ συζήτηση διὰ σημειωμάτων-ἐρωτήσεων. Κι ἦταν ἀνάμεσά μας ἱερωμένοι, ἡγούμενοι Μοναστηριῶν, μοναχοί καὶ μοναχές, καθηγητές πανεπιστημίου, συγγραφεῖς καὶ ἐπιστήμονες, θεολόγοι, ἐκπαιδευτικοὶ διαφόρων εἰδικοτήτων καὶ φοιτητές.
Διαφωνοῦμε μὲ τοὺς ἐλάχιστους ποὺ φωνασκοῦσαν ἀνεπίτρεπτα μὲ σκοπὸ νὰ ἐμποδίσουν τοὺς ὁμιλητὲς νὰ ἐκφράσουν τὶς ἀπόψεις τους. Παρὰ ταῦτα, ὅμως, δὲν μποροῦμε νὰ ξεχάσουμε, πὼς ὁ Θεολογικὸς Διάλογος ἔχει στόχο νὰ θεραπεύσει ἕνα τραῦμα 1000 ἐτῶν, εἶναι «κάτι» παραπάνω ἀπὸ μιὰ ἀκαδημαϊκὴ συζήτηση. Καὶ εἶναι ἀνεπίτρεπτο νὰ μᾶς διαφεύγει, ὅτι ἡ συγκεκριμένη Ἡμερίδα ἦταν -ὡς ἐκ τῆς συνθέσεώς της- μιὰ «συνέχεια» τοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ποὺ ξανάρχισε -ὅπως ξανάρχισε- στὴ Ραβέννα. Ἦταν δηλαδὴ καὶ ὑψίστης σημασίας ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, καθόσον οἱ Ὁμιλητές, δὲν συμμετεῖχαν καὶ δὲν εἶχαν μόνο τὴν ἰδιότητα τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐκφραστοῦ τῶν θρησκευτικῶν τους κοινοτήτων. Ἦταν παρόντες οἱ συμπρόεδροι, ἐπικεφαλὴς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ καὶ Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης, ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὁ ἐκπροσωπήσας τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν π. Παῦλος Κουμαριανὸς καὶ ἐκπρόσωπος ὁμιλητὴς ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Καθίσταται ἄρα εὐνόητον, ὅτι ἡ συζήτηση δὲν εἶχε αὐστηρὰ καὶ μόνο Ἀκαδημαϊκὸ χαρακτῆρα, ἀφοῦ ἐκεῖ ἐσυζητοῦντο καὶ τὰ οὐσιαστικὰ καὶ ἱερὰ τῆς πίστεως. Καὶ περιμέναμε, οἱ θέσεις καὶ οἱ τοποθετήσεις τῶν ὁμιλητῶν νὰ ἔχουν ἐπιστημονικὴ κατοχύρωση. Καὶ ἡ ἐπιστημονικότητά του ἐκρίνετο ὄχι ἀπὸ τὴν ὀρθοδοξοφάνεια ἢ σπουδαιοφάνεια τῆς Εἰσηγήσεως, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ἂν οἱ Εἰσηγήσεις καὶ ἡ συζήτηση ἦταν σύμφωνες καὶ στηρίζονταν στοὺς Ἱ. Κανόνες, τὴ διδασκαλία καὶ τὴν πρακτικὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ὄχι σὲ συγγράμματα καθηγητῶν ποὺ ἀρνοῦντο ἢ διαφοροποιοῦντο ἀπὸ τὴ «Συμφωνία τῶν Πατέρων». Ἀντ’ αὐτῶν, ἀκούσαμε θέσεις «καινοτόμες» -ἄρα ἀντιεπιστημονικὲς στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας- γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὸ μέλλον της.
Ἦταν, λοιπόν, εὔλογη ἡ ζωντανὴ ἀντίδραση, ποὺ ἀπέδειξε τὰ Ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ τῶν ἑκατοντάδων παρευρεθέντων πιστῶν, ποὺ οἱ φιλο-οικουμενιστικοί δημοσιογραφικοὶ κύκλοι τὴν βάπτισαν ταλιμπανισμό. Παρεῖδαν τὴν οὐσία, δὲν εἶπαν τίποτα γιὰ τοὺς Εἰσηγητὲς ποὺ κατακρεούργησαν τὰ τῆς πίστεως, ποὺ καταστρατηγοῦσαν μὲ τὶς θέσεις τους τὶς ἀντίστοιχες «ἐπιστημονικὲς» θέσεις τῆς Ἐκκλησίας (τοὺς Ἱ. Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων) καὶ τὸ μόνο ποὺ τοὺς πείραξε ἦταν τὰ 4-5 ἄτομα ποὺ ἄστοχα καὶ ἀδιάκριτα φώναξαν.
Γιατί ἄραγε τὸ Προεδρεῖο δὲν ζήτησε ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάδες τῶν παρισταμένων νὰ ἐγκρίνει, ὥστε νὰ ἀποβληθοῦν ἀπὸ τὴν αἴθουσα (ὄχι οἱ αὐθορμήτως κάποια στιγμὴ διαμαρτυρηθέντες γιὰ τὰ «ἀντιεπιστημονικὰ» οἰκουμενιστικὰ παράδοξα τῶν συνέδρων), ἀλλὰ οἱ 3-4 φωνασκοῦντες ἀκαίρως, ποὺ δήλωσαν ἐγγράφως ὅτι ἀνήκουν στὴν «ἀκαινοτόμητον πίστιν»; Μήπως τοὺς συνέφερε νὰ παρουσιάσουν τοὺς ἑκατοντάδες παριστάμενους καὶ ἀντιτιθέμενους στὸ Διάλογο ὡς ταλιμπάν; Καὶ ποιά στατιστικὴ ἔδωσε τὸ δικαίωμα στὸν καθηγητὴ Πέτρο Βασιλειάδη νὰ ἰσχυρισθεῖ, ὅτι «ὁ Οἰκουμ. διάλογος εἶναι ἀπαίτηση τοῦ 99% τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ»;
Πράγματι, -ὅπως γράφει δημοσιογράφος- «τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν χθὲς (σ.σ. 20.5.09) στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἀφυπνίσουν ὅλους». Ναί, νὰ μᾶς ἀφυπνίσουν, ὄχι ὅμως γιὰ νὰ ἀποδοκιμάσουμε μόνο τὰ 4-5 ἄτομα ποὺ φώναξαν, ἀλλὰ γιατὶ ἐκεῖ ἀποκαλύφτηκε περίτρανα, ὅτι οἱ διαλεγόμενοι ἐκπρόσωποι Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν, περιφρονοῦν τὴν Ὀρθοδοξία ποὺ ἐτάχθησαν νὰ ὑπηρετοῦν καί, στὶς ἀδιαφανεῖς μεταξύ τους συναντήσεις, οἰκοδομοῦν ἀλλόκοτα ἐκκλησιαστικὰ μορφώματα. Κι ἂν ἐνώπιον τοῦ κοινοῦ ἐξέφρασαν αὐτὲς τὶς ἀπαράδεκτες θέσεις, μπορεῖ κανεὶς νὰ φανταστεῖ τί λέγονται στὶς κλειστὲς μεταξύ τους συναντήσεις.
Γιὰ τὴν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων, παραθέτω κατ’ ἀπομαγνητοφώνηση, τὴν ἀπαράδεκτη τοποθέτηση τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τὸν ὁποῖον ἀπεδοκίμασε τὸ κοινὸ καὶ ἀνάγκασε ἔτσι, ἀκόμα καὶ τὸ Προεδρεῖο τῆς Ἡμερίδας νὰ ἐπέμβη (μήπως, κ. δημοσιογράφε, ἦταν καὶ οἱ τοῦ Προεδρείου ταλιμπάν;).
Ὁμιλεῖ ὁ ΠΡΟΕΔΡΟΣ τῆς πρωϊνῆς Συνεδρίας κ. Πέτρος Βασιλειάδης: «Μόλις ἔφτασε ἕνα σημείωμα ἀπὸ τὴν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου…».
π. Παῦλος: «…Τώρα πῆρα αὐτὴ τὴν εἰδοποίηση ἀπὸ τὸ ἰδιαίτερο γραφεῖο τοῦ (Ἀρχιεπισκόπου).
Σεβασμιώτατε καρδινάλιε Βάλτερ Κάσπερ, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη κ. Σπιτέρη (σ.σ.: Παπικός ἐπίσκοπος Κερκύρας), Σεβ/τε Μητρ. κ. Δημήτριε (σ.σ.: ὁ Οὐνίτης Ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Δημ. Σαλάχας), Σεβ/τε Μητρ. Περγάμου κ. Ἰωάννη, Σεβ/τε Μητρ. Μεσσηνίας Χρυσόστομε… Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος χαιρετίζει αὐτὴ τὴν ἡμερίδα. Εὔχεται ὁλόψυχα τὴν ἐπιτυχῆ ἐξέλιξη…γιὰ τὴν κατευόδωση τοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ὀρθοδόξου καὶ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας…».
Ὁ π. Παῦλος Κουμαριανός, ὅμως, παρενέβη στὴ μεσημεριανὴ συζήτηση καὶ εἶπε τὰ ἑξῆς ἐξωφρενικά:
«Τώρα μιλάω ἐξ ἑαυτοῦ… Μᾶς ἔχει ξεφύγει λιγάκι καὶ λέμε: ὁ Σεβ/τος Μητρ. Μεσσηνίας… Ὅταν ἀναφερόμαστε στοὺς Ἐπισκόπους τῆς ΡΚαθολικῆς Ἐκκλησίας λέμε, ὁ π. Δημήτριος, ὁ π. Ἰωάννης (σ.σ. ἐννοεῖ τὸν οὐνίτη καὶ τὸν παπικὸ Ἐπίσκοπο). Ἂς κρατήσουμε τοὺς ἴδιους ὅρους (ἂς λέμε): ὁ Σεβ/τος Κερκύρας κ. Ἰωάννης καὶ ὁ θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος κ. Δημήτριος… Λοιπόν, σὰν κληρικὸς καὶ σὰν ὀρθόδοξος χριστιανός, σκέπτομαι μερικὲς φορές μήπως θὰ ἤτανε φρόνιμο, ἡ ἑπόμενη φάση τοῦ Διαλόγου νὰ εἶναι ἀφοῦ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἑνότητα καὶ ὄχι πλέον στὸ χῶρο τοῦ χωρισμοῦ. Μήπως δηλαδή, θάχουνε κι οἱ δύο Ἐκκλησίες, ἀφοῦ ἀναγνωρίσανε ἡ μία τὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ εὐχαριστιακὴ ὑπόσταση τῆς ἄλλης, καὶ τὴν πραγματικότητα τῆς ἄλλης, ὅτι ἀποτελοῦμε δύο κακῶς χωρισμένα κομμάτια τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, νὰ προχωρούσαμε στὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας καὶ νὰ συνεχίζαμε τὸν Διάλογο μετά. Θάτανε πιὸ γόνιμο. Ἄλλωστε διαφορὲς ἔχουμε καὶ μεταξύ μας οἱ Ὀρθόδοξοι»!
Ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο ἀκούγονται ἔντονες ἀντιδράσεις: «Τί εἶναι αὐτά…», «ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἂν θέλει αὐτά, νὰ μᾶς τὸ πεῖ»… Αὐτὰ δὲν ἄρεσαν στὸν πρόεδρο τῆς Συνεδρίας κ. Πέτρο Βασιλειάδη, ποὺ εἶπε: «Παρακαλῶ, ἂν θέλετε …πηγαίνετε νὰ συζητεῖστε ἔξω». Ἀντίθετα, ὁ παρακαθήμενος καθηγητὴς κ. Μαρτζέλος παρενέβη, πῆρε τὸ λόγο καὶ «ἄδειασε» τὸν π. Παῦλο γιὰ τὰ παραπάνω ποὺ εἶπε: «Θὰ κάνω μία παρέμβαση... Κοιτάξτε. Κατὰ τὸ Κείμενο τοῦ Bari, τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε τὸ 1987, ὑπάρχει ἤδη ἀπὸ κοινοῦ συμφωνία μεταξὺ τῶν δύο διαλεγομένων Ἐκκλησιῶν, ὅτι ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεως, προηγεῖται τῆς ἑνότητος τῆς (κοινωνίας). Γιὰ νὰ ὑπάρχει δηλαδή ἑνότητα στὰ μυστήρια, πρέπει νὰ ὑπάρχει καὶ ἐκ τῶν προτέρων ἑνότητα στὴν πίστη. Ἑπομένως, νομίζω, ὅτι αὐτὸ καὶ μόνο δὲν ἀφήνει χῶρο γιὰ μιὰ τέτοια νήξη» σύμφωνα μ’ αὐτὰ ποὺ εἶπε «ὁ π. Παῦλος».
Ἐδῶ νὰ τονίσω, ὅτι οἱ δημοσιογράφοι δὲν «πρόσεξαν», ὅτι ἡ πλειονότητα τῶν δικαίως καὶ ἐντόνως ἀντιδρώντων κατὰ τέτοιων ἀπαράδεκτων θέσεων, ἀντέδρασαν καὶ κατὰ τῶν ἐλαχίστων ποὺ μὲ τὴ στάση τους ἀσέβησαν κατὰ συνέδρων καὶ ἐκνεύρισαν τὸν Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη καὶ τὸν ἀνάγκασαν περὶ τὸ τέλος τῆς ὁμιλίας του νὰ κατεβεῖ ἀπὸ τὸ βῆμα.
Μετὰ ἀπὸ αὐτά, μπορεῖ ἄραγε κανεὶς νὰ λαμβάνει σοβαρὰ ὑπ’ ὄψιν τέτοιας μονομέρειας δημοσιογραφικὲς ἐνημερώσεις;
Τὴν συζήτηση δὲν χάλασαν μόνο οἱ 3-4 ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ ἐλέγξουν τὸν ἑαυτό τους ἀκούγοντας αὐτὰ τὰ ἀπίθανα οἰκουμενιστικὰ λογύδρια. Τὴν συζήτηση δυναμίτισαν τοποθετήσεις σὰν τοῦ π. Παύλου, ἐκπροσώπου τοῦ κ. Ἱερωνύμου. Αὐτοὺς ὅμως τοὺς «ἐπίσημους» ταραξίες ποιός θὰ ἐλέγξει; Τι ἔχει νὰ πεῖ γι’ αὐτὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος;

Βήματα αποχριστιανοποίησης του ελληνικού σχολείου

Απαγόρευση της εισόδου των Πνευματικών στα σχολεία, αλλαγή του καθεστώτος των απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών, σχεδιαζόμενη εισαγωγή μαθήματος Σεξουαλικής αγωγής στα δημοτικά. Αυτά είναι τα τρία τελευταία βροντερά βήματα των πολιτικών στην πορεία προς την αποχριστιανοποίηση του ελληνικού σχολείου. Η αλλαγή του περιεχομένου και του προσανατολισμού των σχολικών βιβλίων, η αδιαφορία για την μη τέλεση της πρωινής προσευχής σε πολλά σχολεία, ο δραματικός περιορισμός του εκκλησιασμού των μαθητών σε μία ή δύο φορές το χρόνο είναι μερικά ακόμη παράλληλα βήματα στην πορεία του σχολείου προς την αθεΐα.

Πέρασαν οι εποχές των διωγμών, της Τουρκοκρατίας και τώρα ελεύθεροι από ξένους άθεους δυνάστες αιχμαλωτιστήκαμε στον χαζοπροοδευτισμό μας και τη μοντέρνα ηλιθιότητα της πολυπολιτισμικότητας. Και μόνοι μας, χωρίς πίεση εμφανή, οδεύουμε στις αγκάλες του πιο ύπουλου δυνάστη, της Νεοταξικής σιωνιστικής προπαγάνδας που σχεδιάζει την υποταγή όλων στα χέρια της μέσω της διάλυσης των εθνών και των θρησκειών.

Τα βήματα των πολιτικών προς την αποχριστιανοποίηση του σχολείου ούτε πισωγύρισμα φαίνεται να έχουν, ούτε πρόκειται να σταματήσουν εδώ. Λόγια του αέρα οι υποσχέσεις των Υπουργών Παιδείας για τις απαλλαγές από τα Θρησκευτικά, που προσπαθούν να μετατρέψουν με την ένοχη σιωπή τους σε θέμα λήξαν. Αδίδακτοι από το παρελθόν και με περισσό θράσος αφού υποβάθμισαν το χριστιανικό χαρακτήρα του σχολείου κλείνοντας την πόρτα στους πνευματικούς και υποβαθμίζοντας τα Θρησκευτικά, τώρα σχεδιάζουν την μετατροπή του σχολείου σε εργαστήρι σεξουαλικής αποχαλίνωσης με μάθημα Σεξουαλικής δήθεν αγωγής στηριγμένο σε θεωρίες σεξοδιδασκάλων.

Το μέλλον του ελληνικού σχολείου φαντάζει ζοφερό. Ο βηματισμός των πολιτικών προς την αποχριστιανοποίησή του δεν πρόκειται να ανακοπεί ούτε από τη Διοικούσα Εκκλησία που μάλλον παραμένει, ως επί το πλείστον, αδρανής, ούτε από τα στελέχη της εκπαίδευσης που προτιμούν την σιωπηλή σύμπλευση με τις κυβερνητικές αποφάσεις από την αγωνιστική αντίδραση, υπολογίζοντας σε προσωπικά οφέλη και διατήρηση των θέσεών τους. Ο βηματισμός προς το άθεο σχολείο θα ανακοπεί ή τουλάχιστον θα γίνει πιο αργός, μόνο αν αντιδράσουμε οι εκπαιδευτικοί των σχολείων, αυτοί που αγαπούμε την τάξη και τους μαθητές, και οι γονείς που έχουν και θα πρέπει να έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο για τα παιδιά τους.

1ο Διεθνές Συνέδριο Μ.Κ.Ο. "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ" στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών

1o Διεθνὲς Συνέδριο τῆς Μὴ Κυβερνητικῆς Ὀργάνωσης τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ"

«Ἡ Ρωμηοσύνη διὰ μέσου τῶν αἰώνων»
Σάββατο 30 & Κυριακὴ 31 Μαΐου 2009
Ἀμφιθέατρον τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν, ὁδὸς Βασιλίσσης Σοφίας & Ριζάρη 2

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Σάββατο 30 Μαΐου 2009
09:00 π.μ. - 10:00 π.μ.Προσέλευση - Ἐγγραφὲς Συνέδρων
10:00 π.μ.: Ἔναρξη τοῦ Συνεδρίου
Ἐναρκτήριος Λόγος: Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, κκ. Θεόφιλος Γ΄
Χαιρετισμός: Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος, κκ. Ἱερώνυμος
Χαιρετισμός: Πέτρος Κυριακίδης, Διαχειριστὴς Μ.Κ.Ο. "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ"
10:30 π.μ. - 12:30 μ.μ.Α΄ Συνεδρία Πρόεδρος: Ἐμμανουὴλ Μικρογιαννάκης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Ἱστορίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τέως Κοσμήτωρ Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν
«Ρωμηοσύνη καὶ Χριστιανισμός»Φώτιος Δημητρακόπουλος, Καθηγητὴς Βυζαντινῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
«Ἑλληνισμὸς καὶ Ρωμηοσύνη» Κωνσταντῖνος Γ.-Α. Νιάρχος, Καθηγητὴς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
«Ρωμαῖος, Ρωμηός, Ρωμηοσύνη» Μαρία Μαντουβάλου, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια Νεοελληνικῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Συζήτηση
12:30 μ.μ. - 13:00 μ.μ. Διάλειμμα
13:00 μ.μ. - 14:00 μ.μ.Β΄ Συνεδρία Πρόεδρος : Ἐμμανουὴλ Μικρογιαννάκης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Ἱστορίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τέως Κοσμήτωρ Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν
«Ἱερὰ Προσκυνήματα Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων : τὰ πνευματικὰ μαργαριτάρια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ρωμηοσύνης»Ἀθανάσιος Παλιούρας, Καθηγητὴς Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων
«Η Μ.Κ.Ο. "Ρωμηοσύνη" ὡς φορέας ἀναγέννησης τῆς Ρωμηοσύνης»Αἰκατερίνη Διαμαντοπούλου, Θεολόγος MA - Φιλόλογος, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Συζήτηση
Ὕμνοι ἀπὸ τὴ Βυζαντινὴ Χορωδία «Τρίκκης Μελωδοί»
Γεῦμα πρὸς τιμὴν τῶν κκ. Συνέδρων
.
Κυριακὴ 31 Μαΐου 2009
11:00 π.μ. - 11:30 π.μ.Προσέλευση - Ἐγγραφὲς Συνέδρων
11:30 π.μ. - 14:00 μ.μ.Γ΄ Συνεδρία Πρόεδρος : Φώτιος Δημητρακόπουλος, Καθηγητὴς Βυζαντινῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
«Ρωμηοσύνη, Ἀπόδημος Ἑλληνισμός, Πρεσβυγενὴ Πατριαρχεῖα»Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Διον. Δράγας, Καθηγητὴς Πατρολογίας Θεολογικῆς Σχολῆς Τιμίου Σταυροῦ, Βοστώνη, Η.Π.Α.
«Ἡ παρουσία τῆς Ρωμηοσύνης στὸ σύγχρονο γίγνεσθαι» Κωσταντίνος Χολέβας, Πολιτικὸς Ἐπιστήμονας
«Ἡ λογοτεχνικὴ πρόσληψη τῆς Ρωμηοσύνης. Ἀπὸ τὴ Ρωμανία τοῦ Τραπεζούντιου Ἄσματος στὴ "Ρωμηοσύνη" τοῦ Βασίλη Μιχαηλίδη» Νικόλαος Ὀρφανίδης, Μέλος Ἐπιτροπῆς Ἐκπαιδευτικῆς Ὑπηρεσίας Κύπρου, Συγγραφέας
«Ἡ Δυναμικὴ τῆς Ρωμηοσύνης στὸ μέλλον» Ἰωάννης Δανδουλάκης, Πολιτικὸς ἐπιστήμονας, Διεθνολόγος, Ὑποψήφιος Διδάκτωρ
«Ἡ Ρωμηοσύνη στὸ διαδίκτυο» Παρουσίαση τῶν ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τῆς Μ.Κ.Ο. "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ" καὶ τοῦ "Παντοκράτωρ" Δρ. Χρίστος Θ. Νικολάου - Γενικὸς Διευθυντὴς τῶν ἄνωθι ἱστοχώρων
Ὕμνοι ἀπὸ τὴ Βυζαντινὴ Χορωδία «Βυζαντινὸς Χορός»
Συζήτηση
Χαιρετισμὸς τοῦ Συνεδρίου καὶ λήξη αὐτοῦ ὑπὸ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κκ. Θεόφιλου τοῦ Γ΄

.
Γεῦμα πρὸς τιμὴν τῶν κκ. Συνέδρων
Γενικὴ εὐθύνη ΣυνεδρίουΔρ Χρίστος Θ. ΝικολάουΣύμβουλος τῆς Μ.Κ.Ο. "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ"
Αἰκατερίνη ΔιαμαντοπούλουΘεολόγος ΜΑ - Φιλόλογος PhD Φιλοσοφίας Ἀναπληρώτρια Διαχειρίστρια τῆς Μ.Κ.Ο. "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ"
Ἐπιστημονικὴ Ἐπιτροπὴ Συνεδρίου
Φώτιος Δημητρακόπουλος, Καθηγητὴς Βυζαντινῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Κωνσταντῖνος Γ.-Α. Νιάρχος, Καθηγητὴς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Σπυρίδων Τσιτσίγκος, Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς τῆς Ψυχολογίας τῆς Θρησκείας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
.
Ὀργανωτικὴ Ἐπιτροπὴ Συνεδρίου
Εἰρήνη Μαθιού, Δημήτριος Σαρρὴς, Παναγιώτης Διακουμὴς

Τὸ Συνέδριο θὰ ἀναμεταδίδεται ἀπευθείας ἀπὸ τὸ Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας.
ΜΕΓΑΣ ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ Π. ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΟΡΗΓΟΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΥ ΧΩΡΟΥ (ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ)ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ
Η παρακολούθηση του Συνεδρίου προϋποθέτει την επικοινωνία σας με τη Γραμματεία της Μ.Κ.Ο. "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ" για την εξασφάλιση πρόσκλησης.
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.romiosini.org.gr/synedrio.el.aspx
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)