28/2/10

Φαναριώτικο τυπικό εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας

-Εσύ βρε φίλε Γιάννη που ξέρεις από ψαλτικά, τι προβλέπει το τυπικό του Πατριαρχείου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας;

- Άκου, φίλε Κώστα. Εκτός από τον Όρθρο, τη Λειτουργία και τον Κατανυκτικό Εσπερινό, αντί αποδείπνου άπαντες, κληρικοί και λαϊκοί, προεξάρχοντος του Παναγιωτάτου Πατριάρχου......

παρακολουθούμε λαϊκή συναυλία. Έτσι ολοκληρώνεται ο εορτασμός για την Ορθοδοξία!

Παναγιώτης Τελεβάντος, Προτεσταντική η υποδομή της θεολογικής σκέψης των νεωτεριστών

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ Η ΥΠΟΔΟΜΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΩΝ

Του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου
Με πολλή θλίψη και πόνο ψυχής οι Ορθόδοξοι πιστοί παρακολουθούν τη συστηματική προσπάθεια εισαγωγής νεωτερισμών στη ζωή της Εκκλησίας οι οποίοι στοιχούνται στα βήματα της προτεσταντικής θεολογίας και ακολουθούν τα πρότυπα της προτεσταντικής ποιμαντικής λειτουργικής πρακτικής.
Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ
Η θεολογική προσέγγιση του π. Βασίλειου Θερμού είναι στην ουσία της κακόδοξη. Την μεν ποιμαντική κατανοεί ως ψυχανάλυση. Οχι ως ψυχοθεραπεία. Παράλληλα έχει μια “Δαρβινική”, τρόπον τινά, θεώρηση της εξέλιξης της ορθόδοξης λατρείας....
Νομίζει ότι η λατρεία εξελίσσεται για να προσαρμοστεί με το πνεύμα των καιρών για να επιβιώσει. Δεν κατανοεί ότι η λατρεία εξελίσσεται μόνον αν υπάρχει ποιμαντική ανάγκη που εξυπηρετεί τη σωτηρία του ανθρώπου. Και ότι αυτοί που κάνουν τις αλλαγές (ΜΟΝΟΝ όταν χρειάζονται και όχι απλώς επειδή “ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί”) είναι Αγιοι άνθρωποι, όπως εύγλωττα επεσήμανε ο αγιασμένος ασκητής π. Ενώχ ο Αγιορείτης. Προπαντός δεν συνειδητοποιεί ότι η εξέλιξη της λατρείας δεν είναι δυνατόν να ιχνηλατείται στα μονοπάτια της “λειτουργικής αναγέννησης” της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου. Δεν είναι επιτρεπτόν να πιθηκίζει σύμφωνα με την πρακτική του λεγόμενου “φιλελεύθερου προτεσταντισμού” της δεκαετίας του 1960 που ελεεινολογούν σήμερα ακόμα και οι “φιλελεύθεροι” Προτεστάντες. Ενώ μιλά για κίνηση προς τα εμπρός, ο π. Βασίλειος και οι ομόφρονές του “Νεοβαρλααμίτες”, κινούνται ολοταχώς προς τα οπίσω με τη λογική του Λούθηρου, που πίστευε ότι η αρχέγονη Εκκλησία διατήρησε την αληθινή διδασκαλία του Κυρίου την οποία δήθεν διέστρεψε η παράδοση της Εκκλησίας. Μιλά για “τσιμέντωμα” της λατρείας και λοιδορεί το Βυζάντιο. Επιδιώκει να επαναφέρει τη λατρεία σε μια κατάσταση που ο ίδιος θεωρεί ως “πρωτοχριστιανική καθαρότητα”. Ενστερνίζεται, δηλαδή, επιγνώστως ή ανεπιγνώστως, την πεμπτουσία του Προτεσταντισμού, την ώρα που ο ίδιος έχει πείσει τον εαυτό του ότι επιζητεί την εξέλιξη της λατρείας.

Ο π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΙΝΑΚΟΥΛΑΣ
Ο π. Βασίλειος Θερμός δεν ακολουθεί μοναχική πορεία. Δεν είναι ο μόνος μεταξύ των “Νεοβαρλααμιτών” που διακατέχεται από προτεσταντικό φρόνημα. Ολοι οι νεωτεριστές στοιχούνται στην ίδια φιλοσοφία και πρακτική. Ο π. Αντώνιος Πινακούλας λ.χ. θέλει να απεμπολήσει το μοναστηριακό τυπικό, το οποίο υιοθετήθηκε μετά την περίοδο της Εικονομαχίας. Προσπαθεί να επαναφέρει το ενοριακό τυπικό που προυπήρχε του Θριάμβου της Ορθοδοξίας. Διέπεται από εικονοκλαστικό φρόνημα το οποίο μάλιστα, ως μη όφειλε, προσπαθεί να στηρίξει στη διδασκαλία του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης!!!.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Ολοι οι “Νεοβαρλααμίτες” και οι άλλοι νεωτεριστές εμπνέονται, όταν δεν στοιχούν με αποφευκτέα συνέπεια, από το παράδειγμα του “πατριάρχη” της Νεορθοδοξίας κ. Χρήστου Γιανναρά. Ο κακόδοξος αυτός διανοούμενος αναζητεί με τους διαλογισμούς της μάταιης του διάνοιας το αληθινό ήθος της Εκκλησίας πριν την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο. Ο λόγος; Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος επικύρωσε προγενέστερους Ιερούς Κανόνες Τοπικών συνόδων που εξέφραζαν την quod semper, quod ubique, quod ab omnibus creditum est” πίστη της Εκκλησίας, οι οποίοι ενοχλούν τον κ. Γιανναρά ως καρποί του “Μανιχαισμού”!!!. Ετσι βαφτίζει όσους δεν συμφωνούν με το Νεονικολαιτικό του φρόνημα.

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ
Το χειρότερο από όλα είναι ότι οι Νεοβαρλααμίτες, οι Νεορθόδοξοι και οι άλλοι νεωτεριστές, όχι μόνον ενεργούν υπό την επήρεια κακόδοξου πνεύματος, αλλά δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα ακόμα και όταν τους υποδεικνύουν τα λάθη τους κορυφαίοι θεολόγοι της Εκκλησίας (Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Ράσκας Αρτέμιος, Γεώργιος Καψάνης, Θεόκλητος Διονυσιάτης, π. Παίσιος, π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Σαράντης Σαράντος, κοκ.). Αγνοούν ή αρνούνται (επιδεικτικά και προκλητικά) να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις που τους γίνονται. Διαμαρτύρονται ισχυριζόμενοι ότι οι κορυφαίοι θεολόγοι της Εκκλησίας δεν τους κατανοούν και τους παρεξηγούν. Ακόμη χειρότερα αυθαδιάζουν και απαντούν με προπέτεια και μικρότητα. στα επιχειρήματα και τις νουθεσίες που τους προβάλλονται. Οσοι, όμως, διακατέχονται από αυτό το φρόνημα μπορούν να ελπίζουν σε προκοπή;

Δεν βρίσκουν ανταπόκριση οι κούφιες αγαπολογίες των οικουμενιστών

ΚΟΥΦΙΕΣ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Χρειάζεται το ΜτΘ άλλη μια Ένωσι Θεολόγων; του Δρ. Ιωάννη Κ. Αγγελόπουλου

πηγή: Ζωηφόρος
Χρειάζεται το Μάθημα των Θρησκευτικών άλλη μια Ένωσι Θεολόγων;

του Δρ. Ιωάννη Κ. Αγγελόπουλου
Θεολόγου – Διευθυντή Λυκείου
Μὲ τὴν ἔναρξι τῆς τρεχούσης σχολικῆς χρονιᾶς ἐξεκίνησε μία κίνησις ἀπὸ ὁμάδα θεολόγων γιὰ τὴν ἵδρυσι ἑνὸς νέου Συλλόγου Θεολόγων. Ἡ ἰδέα ἐκυοφορεῖτο ἀπὸ τὴν περυσινὴ χρονιά, κατὰ τὴν ὁποία μὲ τὶς ἀτυχεῖς ἐγκυκλίους τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας εἶχε παρουσιασθῆ ἔντονο τὸ πρόβλημα τῶν ἀπαλλαγῶν ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἐφαίνετο ὅτι θὰ μετετρέπετο ἀπὸ ὑποχρεωτικὸ σὲ προαιρετικὸ μάθημα τοῦ προγράμματος σπουδῶν, ἰδίως στὰ Λύκεια. Ἐκεῖ, φαίνεται, ὅτι ἐξεκολάφθη ἡ ἰδέα τῆς ἱδρύσεως ἑνὸς νέου Συλλόγου Θεολόγων, ἀφοῦ ἡ στᾶσις καὶ οἱ ἐνέργειες τῆς Π.Ε.Θ. (Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων) δὲν ἔγιναν ἀποδεκτὲς ὡς οἱ πλέον ἐνδεδειγμένες ἀπὸ πλειάδα συναδέλφων......
Μετὰ ἀπὸ κάποιες διερευνητικὲς συναντήσεις, οἱ ὁποῖες ἔγιναν στὴν ἀρχὴ τῆς τρεχούσης σχολικῆς χρονιᾶς στὸ Διορθόδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας στὴν Πεντέλη, ἡ ὁμὰς πρωτοβουλίας προχώρησε σὲ μία Διακήρυξι Ἀρχῶν , σὲ ἐγγραφὲς ἱδρυτικῶν μελῶν καὶ σὲ καταστατικὴ Συνέλευσι στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στὶς 6.2.2010, ὅπου ἐνεκρίθη τὸ Καταστατικὸ τοῦ Συλλόγου καὶ ἐξελέγη ἡ Διοικοῦσα Ἐπιτροπή. Ἀπομένει ἡ κατάθεσις τοῦ Καταστατικοῦ στὰ ἁρμόδια δικαστήρια, ὥστε καὶ ἐπισήμως νὰ συσταθῆ ὁ νέος Σύλλογος, ὁ ὁποῖος ὠνομάσθη: «Πανελλήνιος Θεολογικὸς Σύνδεσμος: Καιρὸς γιὰ τὴν ἀναβάθμιση τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης».

Ἐξ ἀφορμῆς τῆς δημιουργίας ἑνὸς νέου Θεολογικοῦ Συνδέσμου καὶ μὲ τὴν ἐμπειρία τὴν ὁποία ἔχω ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ὡς μάχιμος θεολόγος στὴν ἐκπαίδευσι, χρηματίσας μέλος τοῦ Δ.Σ. τῆς Π.Ε.Θ., μέλος καὶ ὑπεύθυνος τοῦ Τομέως Παιδείας αὐτῆς, ἐκφράζω μερικὲς ἀπορίες καὶ ἐρωτήματα πρὸς τοὺς συναδέλφους, οἱ ὁποῖοι ἵδρυσαν τὸν νέο Θεολογικὸ Σύνδεσμο:

1. Ἐχρειάζετο πράγματι μία καινούργια Ἕνωσις Θεολόγων; Ἡ Π.Ε.Θ. δὲν ἀρκοῦσε γιὰ τὴν ἀναβάθμισι καὶ ὑπεράσπισι τῆς παρεχομένης ἀπὸ τὸ κράτος θρησκευτικῆς ἐκπαιδεύσεως; Ἀκόμη κι ἂν δεχθοῦμε ὅτι ἡ Π.Ε.Θ. διοικεῖτο τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἴσως νὰ μὴ ἐπέδειξαν τὸν ἀπαιτούμενο ζῆλο ἢ νὰ μὴ προέβησαν στὶς ἐνδεδειγμένες ἐνέργειες γιὰ τὴν ἀναβάθμισι καὶ προάσπισι τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ποιὸ θὰ ἦταν ὀρθότερο: ἡ ἵδρυσις νέου Συνδέσμου ἢ ἡ ἀνανέωσις τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος; Ἐὰν συνεκεντρώθησαν ἀρκετοὶ θεολόγοι γιὰ νὰ ἱδρύσουν τὸν νέο Σύνδεσμο, αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, συμφώνως μὲ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἀρχαιρεσιῶν τοῦ παρελθόντος Νοεμβρίου στὴν Π.Ε.Θ, δὲν θὰ ἔκαναν ριζικὴ ἀνανέωσι τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου της καὶ δὲν θὰ ἔδιναν τὸν τόνο καὶ τὸ πνεῦμα ποὺ ἐπιθυμοῦσαν στὴν Π.Ε.Θ.;

2. Τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα, τὸ ὁποῖο θὰ ἐπιφέρει ὁ νέος Θεολογικὸς Σύνδεσμος, θὰ εἶναι ἡ ὑποβαθμισμένη πλέον ἐκπροσώπησις τοῦ θεολογικοῦ κόσμου τόσο ἀπέναντι στὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὅσο καὶ στὰ ἁρμόδια ὄργανα τῆς Πολιτείας. Ποιὰ ἄποψις θὰ θεωρεῖται αὐθεντικώτερη μετὰ τὴν ὕπαρξι δύο (ἢ περισσοτέρων ἐὰν συμπεριλάβωμε τὴν Ἕνωσι Θεολόγων Βορείου Ἑλλάδος καὶ τὸν Παγκρήτιο Σύνδεσμο Θεολόγων) ἐπιστημονικῶν ἑνώσεων Θεολόγων; Σὲ ποίας Ἑνώσεως πρότασι ἢ εἰσήγησι θὰ στηρίζονται οἱ ἀλλαγὲς στὰ ἀναλυτικὰ προγράμματα σπουδῶν καὶ στὰ νέα ἀνὰ ἐποχὴ βιβλία; Ποιὰ Ἕνωσις Θεολόγων θὰ καλεῖται σὲ συσκέψεις καὶ διαβουλεύσεις μὲ τὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία καὶ τὴν Πολιτεία;

Οἱ ὑπόλοιπες ἐπιστημονικὲς ἑνώσεις τῶν καθηγητῶν τῆς δευτεροβαθμίου ἐκπαιδεύσεως εἶναι στὴν πλειοψηφία τους μία ἀνὰ κλάδο (Πανελλήνια Ἕνωση Φιλολόγων, Ἕνωση Ἑλλήνων Φυσικῶν, Ἑλληνικὴ Μαθηματικὴ Ἑταιρεία, Ἕνωση Ἑλλήνων Χημικῶν). Ὑπάρχει διασπασμένος ὁ Σύλλογος τῶν καθηγητῶν γαλλικῆς γλώσσης κι αὐτὸ δὲν εἶναι ἄμοιρο καὶ τῆς θέσεως τοῦ μαθήματος στὰ Λύκεια μὲ τὴν μετατροπή του σὲ προαιρετικό. Ἡ διάσπασις ἑνὸς ἐπιστημονικοῦ Συλλόγου καθιστᾶ τὸν λόγο του ὀλιγώτερο ἀξιόπιστο καὶ τὶς ἐνέργειές του ὀλιγώτερο ἀποδοτικές. Αὐτὸ μᾶς διδάσκει ἡ κοινὴ λογικὴ καὶ ἡ πεῖρα ἀπὸ ἄλλες ἐπιστημονικὲς ἑνώσεις.

Σὲ ὅλους τοὺς χώρους ὑπάρχουν ρεύματα, ἀπόψεις καὶ τάσεις. Ἀρκετὲς φορές, στὸ παρελθόν, ἐπρότεινα σὲ συναδέλφους, οἱ ὁποῖοι ἡγοῦνται ἢ ἐκπροσωποῦν τέτοια ρεύματα νὰ συμμετάσχουν στὶς ἀρχαιρεσίες τῆς Π.Ε.Θ. οὕτως ὥστε μὲ τὴν ἐκλογή τους νὰ ἐκπροσωποῦνται αὐτὲς οἱ τάσεις καὶ στὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο. Ὡρισμένοι ἐξ αὐτῶν ἐθεώρησαν ὅτι θὰ τοὺς ἦταν εὐκολώτερο νὰ ἡγηθοῦν ἑνὸς νέου Θεολογικοῦ Συνδέσμου, μὲ ὅλες τὶς παρενέργειες, τὶς ὁποῖες ἀνέφερα ἀνωτέρω, παρὰ νὰ ἐνταχθοῦν σὲ μία Ἕνωσι, ἀναβαθμίζοντες καὶ ἀνανεοῦντες τὴν δρᾶσι της μὲ τὴν ἐνεργὸ παρουσία τους.

Στὶς ἡμέρες μας, θεωρῶ, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἡ πολυτέλεια τῆς διασπάσεως τοῦ θεολογικοῦ κόσμου. Οἱ διπλὲς ἀπόψεις καὶ ἡ διγλωσσία εἶναι σίγουρο ὅτι τὸ μόνο ποὺ δὲν θὰ ὠφελήσουν εἶναι τὴν θέσι καὶ τὴν ἀποστολὴ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο. Ἐκτὸς κι ἂν, ἂς μοῦ συγχωρέσουν τὴν ὑποψία, ὁ Σύνδεσμος δημιουργεῖται γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν στόχο: τὴν ἀλλαγὴ τῆς φυσιογνωμίας καὶ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος ἀπὸ ὀρθόδοξο θεολογικὸ μάθημα σὲ κάτι ἄλλο.

3. Ἐπ’ αὐτοῦ πρέπει νὰ σημειωθῆ ὅτι καὶ κατὰ τὴν γνώμη κι ἄλλου συναδέλφου «τὸ βασικὸ καὶ μοναδικὸ κίνητρο γιὰ τὴν ἵδρυση τοῦ νέου Συνδέσμου δὲν εἶναι ἡ ἀδυναμία τῆς Π.Ε.Θ. νὰ ἐκπροσωπήσει τὸν κλάδο ἀλλὰ ἡ ὀργανωμένη ὑποστήριξη τῆς προσπάθειας γιὰ ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος. Αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ τὴ διακήρυξή του, ποὺ ἀσχολεῖται ἀποκλειστικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ καὶ δὲν ἀναφέρεται καθόλου στὶς ἀδυναμίες τῆς Π.Ε.Θ.».

Ἀντιθέτως, θιασώτης τοῦ νέου Συνδέσμου ὑποστηρίζει ὅτι «οἱ ἀναφορὲς γιὰ τὸ στίγμα τοῦ μαθήματος μέσα ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας εἶναι σαφεῖς». Πρὸς ἀνατροπὴ αὐτοῦ ἀντιγράφομε ἀπὸ τὴν Διακήρυξι Ἀρχῶν καὶ σχολιάζομε τὰ ἀκόλουθα:

α. «Ο ευαίσθητος χώρος της εκπαίδευσης έχει ανάγκη από μια Θεολογία ‘ανοιχτών οριζόντων’: διαλεκτική με τον Άλλο και τίμια με τον Εαυτό της. Μια Θεολογία, που μέσα από τη μελέτη της ιστορίας του θρησκευτικού φαινομένου, των πηγών της ορθόδοξης παράδοσης και της εν γένει πνευματικής κληρονομιάς του πολιτισμού μας διακρίνει, αλλά δεν διαιρεί». Συμφώνως μὲ αὐτὰ ἡ θεολογία μελετᾶ ἐξ ἴσου τὴν ἱστορία τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου, τὶς πηγὲς τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης καὶ τὴν ἐν γένει πνευματικὴ κληρονομιὰ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Μία τέτοια θεολογία δὲν ταυτίζεται μὲ τὴν ὀρθόδοξο θεολογία.

β. «Το Μ[άθημα] τ[ῶν] Θ[ρησκευτικῶν] έχει το προνόμιο, αλλά και το χρέος να εκφέρει λόγο που να συγκροτεί την ύπαρξη και να ιχνηλατεί πρόταση συνεκτική της ζωής, είτε μέσα από τη μελέτη, την ερμηνεία και την ανάδειξη του οικουμενικού και επίκαιρου λόγου της ορθόδοξης θεολογίας και των άλλων χριστιανικών παραδόσεων, είτε μέσα από τη σπουδή και την κατανόηση των άλλων θρησκειών και των φιλοσοφικών συστημάτων». Κι ἐδῶ τονίζεται ὅτι ἡ μελέτη δὲν περιορίζεται στὴν ὀρθόδοξο θεολογία, ἀλλὰ (ἐπὶ ἴσοις ὅροις;) καὶ στὶς ἄλλες χριστιανικὲς παραδόσεις (ὑπονοεῖται τοῦ Δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ), ἀλλὰ καὶ στὴν μελέτη τῶν ἄλλων θρησκειῶν καὶ φιλοσοφικῶν συστημάτων. Ἀπὸ ἀσυνταξία (;) ὁ οἰκουμενικὸς καὶ ἐπίκαιρος λόγος δὲν περιορίζεται ὡς λόγος τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται καὶ στὶς ἄλλες χριστιανικὲς παραδόσεις. Δέχονται, δηλ. οἱ συντάκτες τῆς Διακηρύξεως ὅτι οἰκουμενικὸ καὶ ἐπίκαιρο λόγο ἔχουν μαζὶ μὲ τοὺς ὀρθοδόξους καὶ οἱ ὑπόλοιποι χριστιανοί.

γ. «Στην προοπτική αναμόρφωσης της Θ[ρησκευτικῆς] Ε[κπαίδευσης], οφείλουμε να αξιοποιήσουμε δημιουργικά τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί για το χαρακτήρα του ΜτΘ (Πολιτιστικό, Βιβλικό, Ιστορικό, Θρησκειολογικό κ.ά.), να εργαστούμε συντονισμένα και μεθοδικά, ώστε να κατατεθεί πρόταση τεκμηριωμένη παιδαγωγικά, που θα βασίζεται στη δυναμική της σύνθεσης. Ανάμεσα σε μια εκτός χρόνου αντίληψη, που υπεραμύνεται πεισματικά ενός ΜτΘ μονοδιάστατου και παρωχημένου, και σε μιαν άλλη, εκτός τόπου αυτή, που ισοπεδώνει αδιάκριτα στο όνομα της ουδετερότητας την ιδιαιτερότητα, προβάλλει η ανάγκη για μια τρίτη πρόταση εντός τόπου και χρόνου, γόνιμη και συνθετική». Ἐδῶ οἱ συντάκτες τῆς Διακηρύξεως ἀποσιωποῦν τὴν πρότασι, ἀλλὰ καὶ πρακτική, τὴν ὁποία ἀκολουθοῦν ἑκατοντάδες μάχιμοι θεολόγοι νὰ διδάσκουν «ὀρθόδοξο θεολογικὸ μάθημα» . Θεωροῦν ὅτι ὁτιδήποτε δὲν ἐντάσσεται στὰ νέα «μοντέλλα» γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος εἶναι αὐτόχρημα «μονοδιάστατο, παρωχημένο καὶ ἐκτὸς χρόνου».

4. Ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἐγκυκλίων γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν (Αὔγουστος 2008), κατέστη σαφὲς ὅτι ἀπὸ ὁποιουδήποτε χαρακτῆρος μάθημα θρησκευτικῶν, (ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ προσβάλλεται ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἔννομο δικαίωμα τῆς αὐτοπροσδιοριστίας τῶν γονέων τοῦ μαθητοῦ), δικαστικῶς θὰ ὑπάρχη ἡ δυνατότης τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ αὐτό. Ὅταν ὁμιλοῦν στὴν Διακήρυξι γιὰ ὑποχρεωτικὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτῆρος του εἴτε βαυκαλίζονται ὅτι αὐτὸ μπορεῖ νὰ θεμελιωθῆ νομικῶς, εἴτε ἀποσκοποῦν ἁπλῶς καὶ μόνο στὴν ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος, ἐπισείοντες ὡς φόβητρο τὴν δυνατότητα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ «παρωχημένο καὶ μονοδιάστατο» μάθημα καὶ τὴν σταδιακὴ μετατροπή του ἐν τέλει σὲ προαιρετικό.

Σὲ παλαιοτέρα εἰσήγησί μου εἶχα τονίση ὅτι ποσῶς μᾶς ἐνδιαφέρει τὸ ὄνομα τοῦ χαρακτῆρος καὶ τῆς φυσιογνωμίας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν (ἐὰν θὰ ὀνομάζεται βιβλικό, πολιστιστικό, θρησκειολογικό, κ.λπ.), ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα, ἡ οὐσία, δηλ. ἐὰν καὶ ἐφ’ ὅσον θὰ παραμένει ὀρθόδοξο θεολογικὸ μάθημα καὶ θὰ διδάσκεται ἀπὸ ὀρθοδόξους θεολόγους . Τὸ ἴδιο ἐπαναλαμβάνω καὶ τώρα ὑπενθυμίζων τὴν ρῆσι τοῦ ἁγίου Βασιλείου: «Νῦν δέ, οὐ περὶ συλλαβῶν οὐδὲ περὶ τοιοῦδε ἢ τοιοῦδε φωνῆς ἤχου ὁ λόγος αὐτοῖς, ἀλλὰ περὶ πραγμάτων ἐν δυνάμει καὶ ἀληθείᾳ μεγίστην ἐχόντων διαφοράν» . Ἐὰν ὁ Πανελλήνιος Θεολογικὸς Σύνδεσμος κοπιάση γιὰ τὴν ἀναβάθμισι καὶ βελτίωσι τοῦ ὀρθοδόξου θεολογικοῦ μαθήματος ἔχει καλῶς, διαφορετικὰ οἱ ἔχοντες αἴσθησι τοῦ χρέους καὶ τῆς εὐθύνης μας διδάσκαλοι τοῦ ὀρθοδόξου θεολογικοῦ μαθήματος θὰ ἀντιμετωπίσωμε ἄλλη μία ἐκ τῶν ἔνδον ἀπειλή. Καὶ ὁ Θεὸς βοηθός!

26.2.2010

Έκκληση του επισκόπου Ράσκας καί Πριζρένης Αρτέμιου για ειρήνη, ενότητα και σεβασμό στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου

πηγή:Ακτίνες
Στην πρώτη δήλωση που έκανε - σε ραδιοφωνικό σταθμό του Κοσόβου - μετά την απομάκρυνση από τη θέση του ο επίσκοπος Ράσκας καί Πριζρένης, Κοσσόβου καί Μετοχίας Αρτέμιος, έκανε έκκληση για ειρήνη, ενότητα και σεβασμό στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας:
«"Ίσως ήρθε η ώρα να πω δυο λόγια ακόμη για όλα αυτά, είπε ο επίσκοπος Αρτέμιος …. αυτό που θέλω να πω και να τονίσω είναι αυτό που είπα και στην Ιερά Σύνοδο.....
Είμαι έτοιμος να αποδεχθώ τις αποφάσεις της Συνόδου, όπως και τις αποδέχθηκα παρ’ ότι δεν συμφωνώ με αυτές και δεν οφείλω πάντα να συμφωνώ, αλλά τις αποδέχομαι.Το σημαντικώτερο είναι να διαφυλάξουμε την ενότητα της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αυτό είπα και στη Σύνοδο, ότι δηλαδή ποτέ δεν μπορώ να αποδεχθώ μα ούτε και κανείς μπορεί να με εξαναγκάσει να σχίσω το χιτώνα της Εκκλησίας του Αγίου Σάββα και να δημιουργήσω σχίσμα.Νομίζω ότι αυτό το μήνυμα θα πρέπει να γίνει οδοδείκτης σε όλους εκείνους οι οποίοι χρησιμοποιούν το ονομά μου και την θέση μου και δημιουργούν την εντύπωση ότι ο επίσκοπος Αρτέμιος με μερικούς οπαδούς του δημιουργεί σχίσμα στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.Αυτό δεν είναι αλήθεια και ποτέ δεν θα έδινα την συγκατάθεση μου για κάτι τέτοιο, ούτε και θα δώσω.Επομένως εάν εγώ κάνω υπακοή στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία τότε και όλοι εκείνοι οι οποίοι με σέβονται και με αγαπούν, και γνωρίζω ότι δεν είναι λίγοι, και αυτοί πρέπει να συμμορφωθούν και έτσι να δείξουν την αλληλεγγύη και την αγάπη τους απέναντί μου και πάνω απ΄όλα στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.Νομίζω ότι το πρόβλημα αυτό θα λυθεί δια της νομίμου οδού στην Σύνοδο της Ιεραρχίας.Μέχρι τότε ήρεμα και χωρίς φασαρίες, ας διερευνηθούν τα πράγματα και τα όργανα του κράτους ας εξετάσουν όλα τα στοιχεία και τότε η Σύνοδος βάσει των στοιχείων της, των Ιερών Κανόνων και του Καταστατικού Χάρτη της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας θα αποφασίσει και θα δώσει την καταλληλότερη λύση»(Владика Артемије позвао на поштовање одлука Светог Синода СПЦ)

Η Εκκλησία πρέπει να έχει λόγο για το μάθημα των Θρησκευτικών και την παιδεία

Από την ομιλία του Μητροπολίτου Δημητριάδος στην εκδήλωση της «Σύναξης» φάνηκε καθαρά όχι μόνο ότι ο Μητροπολίτης βρίσκεται σε στενή επικοινωνία με τους Θεολόγους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου αλλά ότι έχει υιοθετήσει πλήρως και τις απόψεις τους για το θρησκευτικό μάθημα.
Εντύπωση, εκτός των άλλων, προκαλεί και η με πάθος υπεράσπιση υπό του Μητροπολίτου του κυριαρχικού ρόλου της Πολιτείας στο σχεδιασμό του περιεχομένου της παιδείας. Αντί ο Μητροπολίτης να υπερασπιστεί το δικαίωμα της Εκκλησίας να έχει λόγο στα πράγματα της παιδείας και ειδικότερα μάλιστα στο μάθημα των Θρησκευτικών, εκείνος υπερασπίζεται το αυτονόητο δικαίωμα της Πολιτείας να αποφασίζει για την παιδεία. Είπε μεταξύ άλλων:.......
«Θα πρέπει εδώ να θυμίσουμε ότι ο χώρος της παιδείας αφορά κατά πρώτο και κύριο λόγο στην πολιτεία. Αυτή διαμορφώνει τα σχετικά αναλυτικά προγράμματα, διορίζει το κατάλληλα εκπαιδευμένο διδακτικό προσωπικό, φροντίζει για τη συγγραφή και τη διανομή των σχολικών εγχειριδίων, και γενικότερα νομοθετεί σε σχέση προς όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης. Αυτή η πραγματικότητα δεν επιδέχεται αμφισβήτηση».
Και βεβαίως ουδείς αντιλέγει ότι η Πολιτεία έχει τον πρώτο λόγο στα θέματα της παιδείας. Η Εκκλησία όμως οφείλει να μην απεμπολεί την ευθύνη της για τα θέματα αυτά, αλλά να διατυπώνει προτάσεις, να ελέγχει εκτροπές και να αρθρώνει λόγο για τα θέματα της παιδείας, τη στιγμή μάλιστα που είναι ξεκάθαρο ότι εφαρμόζεται σχέδιο σταδιακής αποχριστιανοποίησης της ελληνικής παιδείας.
Ειδικότερα μάλιστα για το μάθημα των Θρησκευτικών η Εκκλησία πρέπει να έχει λόγο. Λησμονεί ο Μητροπολίτης Δημητριάδος τις προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου προκειμένου να μετέχει και η Εκκλησία στη διαμόρφωση του περιεχομένου των βιβλίων θρησκευτικών του γυμνασίου; Ή τώρα πια ο Μητροπολίτης στηρίζει τα στελέχη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που τότε είχαν απορρίψει το αίτημα του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου;
Για όσους πάντως ξεχνούν εύκολα υπενθυμίζουμε ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είχε έρθει σε επικοινωνία με τους Παπικούς των Κυκλάδων συζητώντας για το περιεχόμενο των βιβλίων Θρησκευτικών και είχε επίσης αλλάξει την ενότητα του σχολικού βιβλίου της Α΄ Λυκείου για τους Χιλιαστές όταν οι τελευταίοι ζήτησαν τη συγγραφή νέας ενότητας σύμφωνης με το δική τους αντίληψη. Αν λοιπόν οι μικρές ομάδες των παπικών και των χιλιαστών μετέχουν στη λήψη αποφάσεων για το μάθημα των Θρησκευτικών, πόσο πιο ενεργή πρέπει να είναι η συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος, που εκπροσωπεί την πλειονότητα των Ελλήνων;

Ν. Μπαζώνης, Ἡ κατάργησις τῆς πατερικῆς γλώσσης μας

Ορθόδοξος Τύπος, 26/2/2010
Ἡ κατάργησις τῆς πατερικῆς γλώσσης μας
Ἀγρίνιο 5–2–2010
Κύριε Διευθυντά,
Ἡ ἀπαξίωση τῆς πατερικῆς ἐκκλησιαστικῆς γλώσσης μὲ τὴν κατάργησίν της καὶ τὴν ἀντικατάστασίν της στὶς Θεῖες Λειτουργίες μὲ τὴν δημοτικὴν ὡς δῆθεν καταληπτή, στὶς Ἱ. Μητροπόλεις Πρεβέζης καὶ Δημητριάδος προκαλεῖ θλῖψιν καὶ ἀγανάκτησιν στοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
Δὲν εἶναι στὴν δικαιοδοσία τῶν ἑκάστοτε Μητροπολιτῶν ἡ ἀλλαγὴ τῆς πατερικῆς γλώσσης τῶν λειτουργικῶν κειμένων καὶ ἐνῶ τόσος θόρυβος ἔγινε, ἡ Ἱ. Σύνοδος δὲν ἐπελήφθη τοῦ θέματος, αὐτὸ ὅμως ἀφορᾶ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς καὶ ὅλους τοὺς Ἕλληνας.....
Δὲν ἰσχύει ἡ δικαιολογία ὅτι ἡ κατάργησις ἔγινε, ἐπειδὴ δὲν εἶναι καταληπτὴ ἡ πατερικὴ γλῶσσα. Στὰ
400 χρόνια σκλαβιᾶς καὶ ἀγραμματωσύνης δὲν διανοήθηκε κανεὶς ν᾽ ἀλλάξη τὴν γλῶσσα στὰ λειτουργικὰ κείμενα. Οἱ τρεῖς νέοι Ἅγιοι μας: π. Πορφύριος, π. Ἰάκωβος καὶ π. Παΐσιος, καίτοι ἀγράμματοι, σεβαστήκανε τὴν γλῶσσα τῶν Εὐαγγελίων καὶ δὲν προτείνανε ν᾽ ἀντικατασταθῆ μὲ τὴν δημοτικὴ ἢ ἔστω ν᾽ ἁπλουστευθῆ.
Σήμερα, δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν γιὰ ὅλα τὰ λειτουργικὰ κείμενα ἑρμηνεῖες καὶ μπορεῖ ὁ καθεὶς νὰ κατανοεῖ. Ἡ μητέρα μου δὲν ἔβγαλε τὸ Δημοτικὸ καὶ ὅμως κάθε Σαββάτο (μὲ τὴν βοήθεια τοῦ ἡμερολογίου τσέπης) εὕρισκε τὰ ἀναγνώσματα τοὺ Εὐαγγελίου καὶ τοῦ Ἀποστόλου τῆς Κυριακῆς στὴν Καινὴ Διαθήκη μὲ ἑρμηνεία καὶ ἐκεῖ διάβαζε τὸ κείμενο καὶ τὴν ἑρμηνεία.
Παρακαλοῦμε τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐπιληφθῆ τοῦ θέματος, διότι ἡ κατάργησις τῆς πατερικῆς μας γλώσσης δὲν συμφέρει οὔτε Ἐθνικά, οὔτε Ἐκκλησιαστικά.
Μὲ τιμὴ
Ν. Μπαζώνης

27/2/10

Oι οικουμενιστικές κακοδοξίες του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Δοξαστικό Αίνων Β΄ Κυριακής των Νηστειών

Τοῖς ἐν σκότει ἁμαρτημάτων - ΄Ηχος πλ.Β΄

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Β΄ Νηστειών (και σε ρουμανική μετάφραση)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(Εβρ. α΄ 10-β΄3)

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Μεγάλες δογματικές αλήθειες μας αποκαλύπτει το Πνεύμα το Άγιον διά του Απ. Παύλου και ταυτοχρόνως μας επισημαίνει την προσοχή την οποία θα πρέπει να έχουμε ώστε να μη ξεφύγουμε από την ορθή μας πορεία, και ως αποτέλεσμα να δεχθούμε την «ένδικον μισθαποδοσίαν».
•Πρώτη θεμελιώδης αλήθεια είναι η ασύγκριτη υπεροχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έναντι των Αγγέλων.......
Ο Χριστός είναι «δι’ού τα πάντα εγένετο» όπως χαρακτηριστικά ομολογούμε και στο Ιερό Σύμβολο της Πίστεώς μας.
Είναι ο Μονογενής Υιός του Θεού, O «Ομοούσιος τω Πατρί» ο οποίος δημιούργησε τα πάντα εκ του μηδενός. Τόσο τα ορατά (αυτά που βλέπουμε και συνεχώς ανακαλύπτουμε), όσο και τα αόρατα που τα «συλλαμβάνουμε» και τα ζούμε διά της Ορθής μας Πίστεως, όπως είναι ολόκληρος ο κόσμος των Αγγελικών ταγμάτων.
Τούτο βέβαια πρακτικώς σημαίνει ότι εμείς οι πιστοί, δεν θα πρέπει να φοβούμαστε απολύτως τίποτε στη ζωή μας, αλλά να λαμβάνουμε θάρρος και δύναμη από την Θεϊκή δύναμη του Κυρίου μας και να συνεχίζουμε την αγωνιστική μας πορεία. Και φυσικά γνωρίζουμε ότι όλα τα δημιουργήματα κάποτε θα παλαιωθούν και θα αλλάξουν, ο Κύριος όμως θα μένει πάντοτε ζωντανός εις τους αιώνες και η Βασιλεία Του δε θα γνωρίσει ποτέ τέλος. «Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος».
•Άλλη επίσης μεγάλη δογματική αλήθεια που μελετούμε στο Αποστολικό μας Ανάγνωσμα, είναι πως οι Άγιοι Άγγελοι που είναι δημιουργήματα του Θεού, είναι «λειτουργικά πνεύματα». Όργανα δηλ. υπηρετικά της Βουλής του Θεού, τα οποία στέλλονται από Εκείνον για να μας υπηρετούν, ώστε να κληρονομήσουμε την σωτηρία.
Και τι δέος, αδελφοί μου, θα πρέπει να αισθάνεται ο κάθε πιστός όταν συνειδητοποιεί ότι από την ευλογημένη ώρα του θείου Βαπτίσματος, έχει λάβει ως ισόβιο φρουρό τον φύλακα Άγγελό του! Πόσο πράγματι η σκέψη αυτή θα πρέπει να μας συνέχει, ώστε, αφ’ ενός μεν να αποστρεφόμαστε εξ’ αρχής την αμαρτία, αφ’ ετέρου δε, με όλες μας τις δυνάμεις να αγωνιζόμαστε τον ιερό αγώνα της αρετής και της αγιότητας!
Και μόνο η πραγματικότητα αυτή του φύλακα Άγγελου, είναι ικανή να μας πλημμυρίσει με ουράνια χαρά την ψυχή και να γεμίσει την όλη ύπαρξή μας με ιερό ενθουσιασμό.
•Επειδή λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, θα πρέπει να γινόμαστε πάρα πολύ προσεχτικοί. Και αυτό ακριβώς μας τονίζει στη συνέχεια ξεκάθαρα, ο ίδιος ο μεγάλος Απόστολος.
Πρέπει, λέγει, να προσέχουμε όλο και περισσότερο στα θεία λόγια, διότι υπάρχει κίνδυνος να παρασυρθούμε και , αλλοίμονο, να ναυαγήσουμε πνευματικώς.
Ας μη νομίσει δε κανείς ότι είναι δήθεν δυνατός ή ακλόνητος.
Είναι τόσο εύκολο φίλοι μου να ξεφύγουμε από την ορθή μας πορεία, όσο δεν το φανταζόμαστε! Αρκεί μια μόνο ματιά να ρίξουμε στην πραγματικότητα των προσώπων και των πραγμάτων, και με θλίψη θα διαπιστώσουμε πλείστα όσα ηθικά και δογματικά ναυάγια, ακριβώς διότι αρκετοί ξεκίνησαν τη χριστιανική ζωή, άνευ της δεούσης προσοχής και χωρίς τα αναγκαία εφόδια. Ένα δε εκ των πρώτων πνευματικών εφοδίων, είναι χωρίς αντιρρήσεις ο άγιος και σωστικός φόβος του Θεού.
Η αναγκαία αυτή άγρυπνη προσοχή θα μας σώζει στην κυριολεξία από κύματα και ρεύματα που σκοπό τους έχουν να μας ξεστρατίσουν από την πνευματική μας πορεία.
Να επισημάνουμε τις τόσες αντιχριστιανικές ιδέες ή τον αλλοπρόσαλλο τρόπο ζωής που έχει καθιερωθεί πλέον, σχεδόν αδιαμαρτύρητα ακόμα και από ανθρώπους της Εκκλησίας, και που αποκτηνώνει τον άνθρωπο;
Να τονίσουμε τα τόσα αιρετικά κηρύγματα που συστηματικά προβάλλονται και αναμεταδίδονται από τα Μ.Μ.Ε. (Μέσα Μαζικής Εξαχρειώσεως) ή να θρηνήσουμε για τα οικουμενιστικά κηρύγματα των «κεφαλών» που με τα βεβαιότητος επιφέρουν την χειρότερη ζημιά στις ψυχές πιστών και απίστων ; Φαίνεται πως ο λόγος του Κυρίου μας «Ει δυνατόν να πλανηθούν και οι εκλεκτοί», κυρίως επί των ημερών μας πραγματοποιείται, σε σχέση με το παρελθόν.
•Προσοχή λοιπόν χρειάζεται. Προσοχή να ακούμε όχι οποιοδήποτε, αλλά το ορθό και αυθεντικό κήρυγμα του ιερού Ευαγγελίου, όπως αυτό εκφράζεται από τους Αγίους μας, και προσοχή και αφοσίωσις στον Άγιο Νόμο του, για να μη χάσουμε τελικώς την αθάνατη ψυχή μας.
Να κερδίσουμε την αιώνια Βασιλεία η οποία μας αναμένει από καταβολής κόσμου.
Προσοχή άγρυπνη διότι, επιτέλους, κάθε παράβασις και παρακοή του Θείου Νόμου, έχει ως συνέπεια την δικαία ανταπόδωση της τιμωρίας.
Ας λέει ο κόσμος ο,τι θέλει. Ας κηρύττουν οι πλανεμένοι ψευτοθεολόγοι ότι δήθεν η αγάπη του Θεού δεν θα αφήσει κανέναν να χαθεί και να κολαστεί. Τούτο αδελφοί μου είναι ένα δαιμονικό κήρυγμα που σκοπό του έχει να κολαστούν αιωνίως οι αθάνατες ψυχές μας. Η αγάπη του Θεού περιλαμβάνει ταυτοχρόνως και την δικαιοσύνη του Θεού, την οποία οι απρόσεκτοι και αμετανόητοι θα την δεχτούν ως δικαία οργή. Και ακριβώς επειδή είμαστε αδύνατοι και ευμετάβλητοι και επιρρεπείς στην καταραμένη αμαρτία, θα πρέπει αμέσως, με την χάρη του Θεού, να συνερχόμαστε και να μετανοούμε όταν αισθανόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά με την πνευματική μας πορεία...
Είθε να δώσει ο Άγιος Θεός να εννοήσουμε αυτές τις αλήθειες και με ταπείνωση αλλά και σκληρό αγώνα να μένουμε στην ευλογημένη μας πορεία του παναγίου θελήματος που καθοδηγείται από Αυτόν τον αρχηγό της Πίστεώς μας , τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Αμήν.
______________________________________________
Arhimandrit Ioil Konstantaros
Lectură apostolică la Duminica a II – a din Postul Mare
(Evrei 1, 10 – 2, 3)

Mari adevăruri dogmatice ne descoperă Sfântul Duh prin Apostolul Pavel, iar în acelaşi timp ne atrage atenţia necesară pentru a nu ne abate din drumul nostru drept şi în consecinţă să primim „dreapta răsplătire”.
Primul adevăr de bază este măreţia incomparabilă a Domnului nostru Iisus Hristos faţă de îngeri. Hristos este „Cel prin Care toate s-au făcut” - aşa cum atât de semnificativ mărturisim şi în Sfântul Simbol al Credinţei noastre. Este Unul-Născut, Fiul lui Dumnezeu, „Cel deofiinţă cu Tatăl”, Care a creat toate din nimic; atât cele văzute (cele pe care le privim şi continuu le descoperim), cât şi cele nevăzute pe care le „sesizăm” şi le trăim prin Dreapta noastră Credinţă, cum este de pildă întreaga lume a oştirilor îngereşti.
Desigur că, practic, aceasta însemnă că noi credincioşii nu trebuie să ne temem de absolut nimic în viaţa noastră, ci să luăm curaj şi putere din dumnezeiasca putere a Domnului nostru şi să ne continuăm calea noastră de nevoinţă. Şi, aşa cum este firesc, noi ştim că toate făpturile se vor învechi odată şi se vor schimba, Domnul însă va rămâne totdeauna viu în veci, iar împărăţia Lui nu va cunoaşte niciodată sfârşitul. „Şi iarăşi va să vie cu slavă să judece viii şi morţii, a Cărui împărăţie nu va avea sfârşit”.
De asemenea, un alt mare adevăr dogmatic la care medităm în lectura noastră apostolică este despre cum sfinţii îngeri, care sunt făpturi ale lui Dumnezeu, sunt „duhuri slujitoare”; adică unelte slujitoare ale Sfatului lui Dumnezeu, care sunt trimise de El ca să ne slujească, aşa încât noi să moştenim mântuirea. Şi ce teamă, fraţii mei, ar trebui să simtă fiecare credincios, atunci când conştientizează că din binecuvântata clipă a dumnezeiescului Botez a primit ca străjer-ocrotitor pe viaţă pe Îngerul lui păzitor! Atât de mult s-ar cuveni să ne preocupe acest gând, încât să ne facă să ne străduim mult în lupta cea sfântă a virtuţii şi a sfinţeniei! Şi doar această realitate a îngerului păzitor este suficientă să ne inunde sufletul de bucurii cereşti şi să ne umple întreaga existenţă cu un sfânt entuziasm.
Aşadar, dacă aşa stau lucrurile, ar trebui să luăm aminte. Şi chiar lucrul acesta ni-l subliniază foarte clar în continuare acelaşi mare apostol. Se cuvine, zice, să fim atenţi din ce în ce mai mult la dumnezeieştile cuvinte, deoarece există pericolul să fim târâţi şi înşelaţi şi – vai! - să naufragiem duhovniceşte. Şi să nu creadă cineva că este chipurile puternic sau de neclintit. Iubiţii mei, este atât de uşor să ne abatem de la drumul nostru drept, încât nu vă imaginaţi! Este suficient ca doar o privire să aruncăm în realitatea persoanelor şi a faptelor, şi cu amărăciune ne vom încredinţa de mulţimea nenumărată a naufragiilor morale şi dogmatice, tocmai pentru faptul că mulţi inşi şi-au început viaţa creştină fără atenţia necesară şi fără resursele necesare. Iar una dintre primele resurse duhovniceşti este, fără îndoială, sfânta şi mântuitoarea frică de Dumnezeu.
Această necesară atenţie priveghelnică ne va mântui la propriu de valurile şi curentele al căror scop este să ne abată din drumul nostru duhovnicesc. Să amintim atât de anticreştinele idei sau modul de viaţă nestatornic şi cu două feţe - care e consfinţit de acum, aproape fără proteste chiar de către oamenii Bisericii - şi care îl îndobitoceşte pe om?
Să amintim de atât de multele predici eretice, care se propagă şi se retransmit sistematic de către mass-media sau să plângem pentru predicile ecumeniste ale „capilor”, care cu siguranţă provoacă cea mai mare stricăciune în sufletele credincioşilor şi ale necredincioşilor? Se pare că şi cuvântul Domnului nostru: „De va fi cu putinţă să înşele şi pe cei aleşi”, comparativ cu trecutul, se împlineşte îndeosebi în zilele noastre. Aşadar, trebuie atenţie. Atenţie pentru a asculta nu orice sau pe oricine, ci predica dreaptă şi autentică a Sfintei Evanghelii, aşa cum este ea exprimată de către Sfinţii noştri şi luare aminte şi ataşament faţă de Sfânta Lui Lege, ca în cele din urmă să nu ne pierdem sufletul nostru nemuritor; să dobândim veşnica Împărăţie care ne aşteaptă de la întemeierea lumii. Atenţie priveghelnică pentru că, în cele din urmă, orice încălcare şi neascultare a Legii Dumnezeieşti are ca urmare dreapta răsplătire a pedepsei.
Zică lumea ce vrea. Propovăduiască falşii teologi înşelaţi că chipurile iubirea lui Dumnezeu nu va lăsa pe nimeni să se piardă şi să se chinuiască în iad. Fraţii mei, aceasta este o predică demonică, al cărei scop este ca sufletele noastre nemuritoare să se chinuie veşnic în iad. Iubirea lui Dumnezeu cuprinde în acelaşi timp în ea şi dreptatea lui Dumnezeu, pe care cei neatenţi şi nepocăiţi o vor primi ca pe o dreaptă mânie. Şi tocmai pentru că suntem neputincioşi şi lesne schimbători şi tributari păcatului strămoşesc, ar trebui ca prin harul lui Dumnezeu să ne revenim imediat şi să ne pocăim, atunci când simţim că ceva nu merge bine în drumul nostru duhovnicesc.
Dea Sfântul Dumnezeu să înţelegem aceste adevăruri şi cu smerenie, dar şi prin luptă aspră, să rămânem pe binecuvântatul nostru drum al prea sfintei voinţe, care este îndrumată de către Însuşi Începătorul Credinţei noastre, Domnul Iisus Hristos. Amin.

(traducere din elină: monahul Leontie)

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Θεραπεία ψυχής και σώματος (Κυριακή Β΄ Νηστειών)

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 19/2/2010

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ὁ παραλυτικός, αἱρόμενος ὑπὸ τεσσάρων, ἔφτασε στὸ σπίτι ὅπου ἦταν ὁ Χριστός. Ἦταν ἕνας ἀξιολύπητος ἄνθρωπος. Ἄρρωστος στὸ σῶμα, ἄρρωστος καὶ στὴν ψυχή. Ἴσως ὁ ἴδιος νὰ μὴ εἶχε συνειδητοποιήσει τὴν ἀρρώστια τῆς ψυχῆς του, ἔχοντας σταθερὰ στραμμένο τὸ νοῦ του στὴν ἐπώδυνη παραλυσία τοῦ σώματός του. Ὁ Χριστὸς ὅμως γνώριζε τὸ ἁμαρτωλό του παρελθόν, γι᾽ αὐτὸ καὶ θεράπευσε πρῶτα τὴν ψυχή του. Τοῦ εἶπε: «τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»......
Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο σῶμα.Οὔτε μόνο ψυχή. Εἶναι καὶ σῶμα καὶ ψυχή. Καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἀλληλοεπηρεάζονται.Ἡ ἀρρώστια τῆς ψυχῆς ὁδηγεῖ καὶ στὴν ἀρρώστια τοῦ σώματος. Ἀλλὰ καὶ τὸ ἀντίστροφο. Εἶναι πολλοὶ ὅμως, ποὺ δὲν δέχονται αὐτὴ τὴν ἀλληλεπίδραση. Μιλοῦν μόνο γιὰ ἀρρώστια τοῦ σώματος καὶ καταφεύγουν στοὺς γιατρούς, γιὰ τὴ θεραπεία της, ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν ψυχή. Ἀλλὰ καὶ ὅταν δέχονται τὴν ψυχικὴ ἀρρώστια, ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ σῶμα. Ὁ Χριστὸς ὅμως εἶναι ὁ θεραπευτὴς τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ θεραπεύει καὶ τὸ σῶμα τοῦ παραλυτικοῦ: «σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου».
Σχετικὰ μὲ τὶς ψυχικὲς ἀρρώστιες, ἕνας Ἐπίσκοπος ἀναφέρει: «Πολλοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι γιὰ τὶς ψυχικὲς ἀρρώστιες ἁρμόδιος εἶναι μόνο ὁ ψυχίατρος. Αὐτὸ εἶναι βέβαια σωστό. Ἀλλὰ δὲν πρόκειται περὶ αὐτοῦ.Ὁ ψυχίατρος ἀποκαθιστᾶ τὴν ψυχικὴ ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστὸς ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Ὁ ψυχίατρος θεραπεύει τὶς αἰτίες, ποὺ προκαλοῦν τὴν ψυχικὴ ἀσθένεια. ὉΧριστὸς συγχωρεῖ τὴν ἁμαρτία, ποὺ χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ ψυχίατρος ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση τῆς ψυχῆς μὲ τὸ σῶμα. ὉΧριστὸς ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό».
Στὸ Χριστὸ πρέπει πάντα νὰ καταφεύγουν οἱ ἄνθρωποι. Οἱ γιατροὶ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους. Ὁ Χριστὸς ὅμως θεραπεύει τὸ ἄρρωστο σῶμα μὲ τὴ θαυματουργική του δύναμη, ἀλλὰ καὶ τὴν πάσχουσα ψυχὴ μὲ τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν.

Αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης, Συγχαρητήρια εἰς τὸν Ἀρχιμ. Νικόδημον Πετρόπουλον

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 26/2/2010
Αναδημοσιεύουμε Επιστολή του Αρχιμ. Μελέτιου Βαδραχάνη προς τον "Ορθόδοξο Τύπο"
Συγχαρητήρια εἰς τὸν Ἀρχιμ. Νικόδημον Πετρόπουλον
12 Φεβρουαρίου 2010
Ἡ φωνὴ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Νικοδήμου ἀπὸ τὴν Πάτρα πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο ἀπηχεῖ ὅσα κάθε πιστὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας αἰσθάνεται πληροφορούμενος τὰ ἐν Ἀμερικῇ πρωτάκουστα καὶ θὰ ἤθελε καὶ αὐτὸς νὰ τοῦ ἀπευθύνει.......
Ὁ ἔλεγχος τοῦ ταπεινοῦ αὐτοῦ ἱερομονάχου δὲν συνιστᾶ αὐθάδεια. Ἀσκεῖται μὲ σεβασμὸ καὶ συναίσθηση. Καλύπτει δὲ σοβαρὸ κενό. Καθίσταται δυστυχῶς ἀναγκαῖος, ἐφ᾽ ὅσον οἱ ἁρμοδιώτεροι ἀμελοῦν κατ᾽ ἐξακολούθησιν νὰ τὸν ἀσκήσουν.
Ἂν ἀρχιερεῖς ἐξέφραζαν ὅσα διαλογίζονται, φρονοῦν καὶ συζητοῦν μεταξύ των «εἰς τὸ οὖς», δὲν θὰ χρειαζόταν ν᾽ ἀκουσθεῖ ἡ φωνὴ ἑνὸς ἱερέως «ἐπὶ τῶν δωμάτων».
Ἡ χειρονομία τοῦ π. Νικοδήμου ἐλπίζω νὰ ἀφυπνίσει τὴν συνείδηση τοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος λησμόνησε, ὅπως δείχνουν τὰ πράγματα, τὴν ἱεραποστολὴ καὶ τὸν εὐαγγελισμὸ τῶν ἐν σκότει καὶ σκιᾶ θανάτου καθημένων.
Ἐκφράζω ἀδελφικῶς τὴν συμφωνία μου πρὸς τὸν ἐν Χριστῷ ἀδελφό.
Ἀρχιμ. Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

Ομιλίες της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως (ΠΟΕ)

Συνεχίζονται μέ ἐπιτυχίαν αἱ ὁμιλίαι τῆς “Πανελληνίου ᾿Ορθοδό ξου ῾Ενώσεως” (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴ θουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος).
Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 1 Μαρτίου (7:30 μ.μ) θὰ ὁμιλήση ὁ π. Σταῦρος Τρικαλιώτης μὲ θέμα: “Ἡ εἰκονομαχία χθές καί σήμερα”.
Τὴν ἑπομένην Δευτέραν 8 Μαρτίου θὰ ὁμιλήση ὁ κ. Νικόλαος Τσιρώνης, Οἰκονομολόγος μὲ θέμα: “Ἡ γυναίκα στη ζωή καί τόν πολιτισμό”.

26/2/10

Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος", Πολλά ψεύδη, ασύστολα και σκόπιμα του Μητροπολίτου Πάφου

Πολλά ψεύδη, ασύστολα και σκόπιμα του Μητροπολίτου Πάφου

Θαρραλέα παρέμβαση του Μητροπολίτου Πειραιώς στην ημερίδα της "Σύναξης" για τις σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους

Στο intv.gr μπορεί κανείς να δει ολόκληρη την εκδήλωση της «Σύναξης» για τις σχέσεις Εκκλησίας –Κράτους. Ακούγοντας τους εισηγητές και πολλούς από τους παρεμβαίνοντες θαυμάζει κανείς με το πόσο συντονισμένη είναι η πολεμική εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα. Μοναδική ευχάριστη έκπληξη η παρέμβαση του Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Δείτε την πατώντας ΕΔΩαπό το 25.20 και εξής ή διαβάστε παρακάτω τα όσα είπε ο Μητροπολίτης:
Μητροπολίτης Πειραιώς: Θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την συζήτηση που γίνεται. Θα μου επιτρέψετε να κάνω μία ερώτηση και μία παρατήρηση. Η ερώτησις είναι η εξής: Ζούμε στην Ελλάδα. Αισθάνεστε όλοι ότι ζούμε σ΄ ένα θεοκρατικό κράτος; Όταν η νομοθεσία μας αντιστρατεύεται μεθοδικά αρκετά πολλά χρόνια, όλες τις ουσιώδεις αρχές της Πίστεώς μας;......
Δεύτερον. Μία παρατήρηση. Ταυτίζεται ο Θεός της Ορθοδοξίας με το θεό του Ρωμαιοκαθολικισμού, μ’ ένα θεό σαδιστή ο οποίος καίει τους ανθρώπους στη φωτιά με την Ιερά Εξέταση για να τους εξαγνίσει στον «παράδεισό» του; Έχει καμία σχέση η ευαγγελική αυτή αναλήθεια και στρέβλωση με το Θεό της Ορθοδοξίας που δέχεται τους πάντες, σαν ετερότητα λατρευτή ουσιαστικά, αλλά βέβαια τιμώσα ουσιαστικά και τη δική της παραδοχή και αλήθεια.
Και τέλος. Πως αισθάνεστε ότι μέσα στην πατρίδα μας τη στιγμή αυτή υπάρχουν αρκετοί ναοί οι οποίοι λατρεύουν ένα συγκεκριμένο θεό, κρυπτογραφικά ονομάζεται Μ.Α.Τ.Σ. Γνωρίζετε όλοι τι σημαίνει και τι είναι. Από την εσωτερική βιβλιογραφία αυτού του θεού. Αυτό αποτελεί έκφραση της θεοκρατίας και της ισχυρής Εκκλησίας της Ελλάδος μέσα στο ελληνικό γίγνεσθαι; Ή αποτελεί μια βαθιά αυθεντική αλήθεια περί της Εκκλησίας η οποία ξέρει να δέχεται τους πάντες και τα πάντα;

Θανάσης Παπαθανασίου(;):Σεβασμιώτατε, μας βοηθάτε λίγο γιατί δεν κατάλαβα.

Μητροπολίτης Πειραιώς: Δεν το γνωρίζετε ότι ο λεγόμενος υπό τα κρυπτογραφικά σημεία ΜΑΤΣ, ο Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος είναι ο Εωσφόρος;

(Και μια λεπτομέρεια. Αμέσως μετά το πέρας της παρέμβασης του Μητροπολίτου Σεραφείμ κάποιος προφανώς από τους «κουλτουριάρηδες» εισηγητές που είναι κοντά σε μικρόφωνο με φανερή απογοήτευση για το «επίπεδο» του Μητροπολίτη Πειραιώς σιγοψιθυρίζει «Ωχ Θέε μου»)

Ερώτηση στη Βουλή προς την Υπουργό Παιδείας, σχετικά με τη μη ύπαρξη του μαθήματος των Θρησκευτικών στο πρόγραμμα του Παιδαγωγικού Τμήματος του Α.Π.Θ

πηγή: Ακτίνες

Tα αναλυτικά προγράμματα προσδιορίζονται από τα παιδαγωγικά τμήματα, αλλά το τι διδάσκονται στα σχολεία εξαρτάται πάντοτε από τα αναλυτικά προγράμματα τα οποία είναι αποτέλεσμα της βούλησης της πολιτείας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου......
Την απάντηση αυτή έδωσε η υπ. Παιδείας Αν α Διαμαντοπούλου στη Βουλή σε ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Ηλία Πολατίδη
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Κύριε συνάδελφε, απ’ ό,τι φαίνεται, για τη συγκεκριμένη ερώτηση που συζητείται τώρα έχετε ενημερωθεί. Το άλλο πρέπει να το λύσετε κατ’ ιδίαν με την κυρία Μπατζελή.
Η τελευταία σημερινή επίκαιρη ερώτηση είναι η με αριθμό 469/22.2.2010 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Ηλία Πολατίδη προς την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με τη μη ύπαρξη του μαθήματος των Θρησκευτικών στο πρόγραμμα του Παιδαγωγικού Τμήματος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.λπ.
Η ερώτηση του κ. Πολατίδη έχει ως εξής:
«Στις 26/11/2009 υπέβαλα προς το Υπουργείο σας Ερώτηση η οποία αφορούσε τη μη ύπαρξη του μαθήματος των Θρησκευτικών στο πρόγραμμα σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαιδεύσεως της Παιδαγωγικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αφού ανέφερα τα σχετικά, σας ερωτούσα τα εξής:
1. Πιστεύει το Υπουργείο ότι οι απόφοιτοι διδάσκαλοι του ανωτέρου Τμήματος είναι κατάλληλοι για διορισμό, αφού διδάσκουν μάθημα το οποίο αγνοούν;
2. Τι μέτρα προτίθεται να λάβει το Υπουργείο για την προσθήκη του μαθήματος των Θρησκευτικών σε περίπτωση που το Τμήμα θα αρνηθεί να το συμπεριλάβει στο πρόγραμμα σπουδών του; Σκέφτεται να καταρτίσει τους αποφοίτους με κάποιον άλλο τρόπο (ειδικά σεμινάρια, κλπ);
3. Ισχύει για το Υπουργείο η θεμελιώδης συνταγματική αρχή της παρ. 2 του άρθ. 16 του Ελληνικού Συντάγματος που αναφέρει ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και την διάπλασή τους σε ελευθέρους και υπεύθυνους πολίτες;
Στην απάντησή σας μου αναφέρετε ότι: «σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις (Νόμος 1268/82 άρθρο 24 παρ. 6), αρμόδια για την κατάρτιση του Προγράμματος Σπουδών ενός Τμήματος είναι η Γενική Συνέλευση του Τμήματος». Όπως είναι ευνόητο, απάντηση στα ερωτήματά μου δεν υπήρξε.
Να σημειωθεί ότι σχετική Ερώτηση είχα υποβάλει και στις 9/10/2008 στο τότε Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας και δυστυχώς έτυχα της ίδιας συμπεριφοράς.Συνεπώς, ερωτάσθε το εξής: Προτίθεσθε να μου απαντήσετε;»Στην ερώτηση του κ. Πολατίδη θα απαντήσει η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
Κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.Κύριε Βουλευτά, όπως σας είναι γνωστό και το αναφέρετε, τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων καταρτίζονται από τη Γενική Συνέλευση του κάθε Τμήματος και τα προγράμματα σπουδών δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τα προγράμματα σπουδών των σχολείων. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα Θρησκευτικά, αλλά συμβαίνει και σε άλλα μαθήματα. Όμως, αυτό που ισχύει πάγια και σε όλες τις παιδαγωγικές σχολές είναι ότι γίνονται δειγματικές διδασκαλίες, οι οποίες είναι υποχρεωτικές για τους φοιτητές, στις οποίες τους δίνεται η δυνατότητα, τα προσόντα και οι δεξιότητες, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν μεθοδολογικά στη διδασκαλία μαθημάτων, τα οποία είναι στα αναλυτικά προγράμματα.
Ξεκινώντας, λοιπόν, ο φοιτητής και τελειώνοντας το συγκεκριμένο Τμήμα, έχει αυτές τις ικανότητες. Και αυτές οι δειγματικές διδασκαλίες –όπως λέγονται- είναι υποχρεωτικές και γίνονται από εκπαιδευμένους και έμπειρους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι διδάσκουν και στους φοιτητές.Από τη στιγμή που θα τελειώσει ο νέος δάσκαλος και θα μπει στο σχολείο, έχει συγκεκριμένα βοηθήματα στα χέρια του. Το πρώτο είναι το βιβλίο του μαθητή, δηλαδή είναι ένα βιβλίο που έχει το σύνολο των ενοτήτων του μαθήματος το οποίο θα διδάξει με υποβοήθηση. Το δεύτερο είναι το βιβλίο του δασκάλου, δηλαδή είναι το βιβλίο που τον βοηθά όσον αφορά τη μεθοδολογία που πρέπει να αναπτύξει σε κάθε μάθημα. Το τρίτο είναι το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, το οποίο υποχρεούται να ακολουθήσει. Αυτό ισχύει για όλα τα μαθήματα, για τα Θρησκευτικά, για τη Φυσική, για τα Μαθηματικά ή για την Ιστορία. Και το τέταρτο σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι δάσκαλοι συνεχώς έχουν επιμορφώσεις. Από φέτος ξεκινάμε ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα επιμόρφωσης του συνόλου των εκπαιδευτικών με πολύ συγκεκριμένες ενότητες, οι οποίες αφορούν την παιδαγωγική τους επάρκεια και τις μεθόδους μέσα στην τάξη, ώστε το κάθε μάθημα να μπορεί να προσλαμβάνεται με πολύ ανοιχτούς ορίζοντες από τους μαθητές και να ξεπεραστεί η ιστορία της «παπαγαλίας» και το «μαθαίνω από την τάδε παράγραφο, μέχρι την τάδε», αλλά και να φύγουμε απ’ αυτό το επιθετικό που ο δάσκαλος είναι απέναντι στους μαθητές και οι μαθητές από κάτω και να μπούμε σε μία νέα παιδαγωγική λογική.
Αυτή η επιμόρφωση ξεκινά εντατικά από φέτος και είναι, λοιπόν, το τέταρτο εργαλείο, η τέταρτη διαδικασία υποβοήθησης του δασκάλου, η επιμορφωτική διαδικασία.
Επομένως, ένας δάσκαλος τελειώνοντας το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου έχει την επάρκεια να διδάξει αυτά τα οποία αποτυπώνονται στα αναλυτικά προγράμματα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει ο ερωτών Βουλευτής κ. Πολατίδης.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρία Υπουργέ, σύμφωνα με τη λογική σας θα πρέπει κάποιος να έχει το δικαίωμα να διδάξει σε σχολείο τελειώνοντας τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και μπαίνοντας μέσα, κάνοντας ανάγνωση των προγραμμάτων σπουδών και έχοντας κάποια επιμορφωτικά σεμινάρια. Άρα, δεν υπάρχει και λόγος επάρκειας των παιδαγωγικών τμημάτων. Αυτό μας λέτε.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Για την πρωτοβάθμια μιλάμε.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Για την πρωτοβάθμια, συγγνώμη. Στην πρωτοβάθμια, ναι.
Άρα, κάποιος –λέω- τελειώνει τη δευτεροβάθμια, δηλαδή τελειώνει το λύκειο και μπορεί διαβάζοντας το πρόγραμμα σπουδών να διδάξει σε σχολείο, σε δημοτικό.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μα, δεν έχει διδακτική επάρκεια.
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ: Μα, δεν έχει. Αυτό ακριβώς λέω. Πώς είναι δυνατόν τότε να διδάξει ένα αντικείμενο; Εκτός αν πάμε εκεί και ο καθένας κάνει κατ’ εκτίμηση ό,τι θέλει. Διαβάζει το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, διαβάζει τα σχολικά βιβλία και ό,τι καταλάβει, αυτό είναι αυτό το οποίο θα διδάξει. Αυτό είπατε. Αυτό κατάλαβα.Εδώ είναι πολύ σαφής η ερώτηση. Κάποιοι «Ταλιμπάν» του πολυπολιτισμού έχουν καταλάβει τις παιδαγωγικές σχολές και θέλουν να δείξουν ότι θα κάνουν το πρόγραμμα σπουδών όπως θέλουν και θα βγάλουν έξω οτιδήποτε δεν τους αρέσει. Και αυτό είναι ένα δικαίωμά τους, θα μου πείτε. Θα μου πείτε για την ακαδημαϊκή ελευθερία κ.λπ. Οι σχολές οι οποίες βγάζουν δασκάλους, όμως, είναι τελείως διαφορετικές από οποιαδήποτε άλλη πανεπιστημιακή σχολή, γιατί η βάση της παιδείας –και το γνωρίζετε αυτό πολύ καλά- μπαίνει στο δημοτικό. Εκεί το παιδί θα πάρει τις βάσεις, εκεί θα κάνει κυρίως αυτά που λέει και επιβάλλει το Σύνταγμα.
Έρχονται, λοιπόν, αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες και αποφασίζουν με το «έτσι θέλω» να μη βάλουν τα Θρησκευτικά μέσα. Έχω εδώ έναν κατάλογο, όπου με την εξαίρεση του Παιδαγωγικού Τμήματος των Ιωαννίνων, όλα τα άλλα Τμήματα αποφάσισαν με το «έτσι θέλω» ότι δεν θα διδάσκουν τα Θρησκευτικά. Έχουμε και την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ, η οποία ζητά να μη διδάσκονται Θρησκευτικά, αλλά θρησκειολογία, διότι είμαστε μία πολυπολιτισμική χώρα.
Θα σας αναφέρω όμως και το Σύνταγμα, διότι υποτίθεται ότι το Σύνταγμα –και όλοι μας την πρώτη μέρα και εσείς και ο Πρωθυπουργός έχουμε ορκιστεί πίστη και υπακοή στο Σύνταγμα- λέει στο άρθρο 16, παράγραφος 1, στο δεύτερο στίχο, ότι η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
Άρα, τα Τμήματα Σπουδών από μόνα τους έχουν παραβιάσει το Σύνταγμα και εσείς αν θέλατε να το τηρήσετε, οφείλατε τους αποφοίτους των συγκεκριμένων Παιδαγωγικών Τμημάτων να τους περάσετε από μία εκπαίδευση στα Θρησκευτικά, ώστε να είναι κατάλληλοι και να μπορούν να διδάσκουν Θρησκευτικά.
Ακόμα δεν έχετε καταργήσει τα Θρησκευτικά. Καταλαβαίνω ότι μάλλον είναι αυτός ο σκοπός σας, αλλά ακόμα δεν τα έχετε καταργήσει. Άρα, είναι ανίκανοι οι απόφοιτοι του συγκεκριμένου Τμήματος, αλλά και των υπολοίπων που δεν έχουν τη διδακτική των Θρησκευτικών, να διδάξουν Θρησκευτικά.
Το θέμα είναι ένα θέμα οξύτατης και σαφέστατης παραβιάσεως του Συντάγματος. Κάποιοι θεωρούν ότι μπορεί στην πράξη να έχει εξελιχθεί το πολίτευμά μας σε κοινοβουλευτική δικτατορία, όπου κάθε τέσσερα χρόνια εκλέγουν οι πολίτες δικτάτορα, ο οποίος γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του το Σύνταγμα. Όμως, εδώ οφείλετε ή να μας πείτε ότι πλέον δεν ισχύει το Σύνταγμα ή οφείλετε να το τηρήσετε. Ένα από τα δύο.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Ηλίας Πολατίδης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού)ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαϊδου): Ευχαριστώ πολύ..
Κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο για τη δευτερολογία σας.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε συνάδελφε, προφανώς όλοι τηρούμε το Σύνταγμα και τους νόμους και είναι επίσης σαφές ότι σ’ αυτή τη νέα εποχή και τη νέα πραγματικότητα δεν προχωρούμε στην πολυπολιτισμική εκπαίδευση, αλλά στη διαπολιτισμική, γιατί στη χώρα υπάρχει συγκεκριμένη ταυτότητα και ανάγκη καλλιέργειας και ενίσχυσης της εθνικής συνείδησης. Είμαστε μία χώρα με πολύ συγκεκριμένα εθνικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά χαρακτηριστικά και η ενσωμάτωση πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι απολύτως σεβαστή η ιδιαιτερότητα της δικής μας χώρας, όπως και κάθε χώρας. Την ίδια στιγμή, η διαπολιτισμικότητα δίνει τη δυνατότητα σε όλους να έχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, στην αγορά εργασίας.
Το πρόγραμμα, το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών είναι συγκεκριμένο και σαφές. Οι δάσκαλοι καλούνται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση -όπως ξέρετε- γιατί στη δευτεροβάθμια υπάρχει ένα πρόβλημα παιδαγωγικής επάρκειας, γι’ αυτό και θα προχωρήσουμε στο πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας. Στην πρωτοβάθμια όμως εκπαίδευση, οι δάσκαλοι έχουν μέσα από το συγκεκριμένο σύστημα τη δυνατότητα -και γι’ αυτό σπουδάζουν τέσσερα χρόνια και γι’ αυτό αναφέρθηκα στις δειγματικές διδασκαλίες, γι’ αυτό αναφέρθηκα σε ένα ολόκληρο σύστημα που διαρκεί χρόνια- να μαθαίνουν να διδάσκουν με βάση τα αναλυτικά προγράμματα. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που αλλάζουν τα αναλυτικά προγράμματα να αλλάζουν και τα προγράμματα των παιδαγωγικών τμημάτων των πανεπιστημίων.
Επομένως, επαναλαμβάνω ότι, είναι σωστό ότι τα αναλυτικά προγράμματα προσδιορίζονται από τα παιδαγωγικά τμήματα, γιατί υπάρχει σύμφωνα με το Σύνταγμα η αυτοδιοίκηση των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, αλλά το τι διδάσκονται στα σχολεία εξαρτάται πάντοτε από τα αναλυτικά προγράμματα τα οποία είναι αποτέλεσμα της βούλησης της πολιτείας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Επομένως, βγάζετε πολύ γρήγορα συμπεράσματα, τα οποία δεν είναι αντικειμενικά και τα οποία οδηγούν σε λάθος επιλογές.

Υποκλίνεται στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ο Δημητριάδος Ιγνάτιος (σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών)

Όταν η Σύνοδος αποφάσιζε την τοποθέτηση του Μητροπολίτη Δημητριάδος στη θέση του Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής για την Παιδεία και τη Νεότητα, που θα διενεργήσει το διάλογο με την πολιτεία, είχαμε εκφράσει τις σοβαρές επιφυλάξεις μας.
Δεν περιμέναμε ωστόσο σε τόσο μικρό διάστημα ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος να αποκαλύψει ενώπιον όλων τους καρπούς της συνεργασίας του με τους θεολόγους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Γιατί, μετά από όσα ο Μητροπολίτης ανέφερε για το μάθημα των Θρησκευτικών σε εκδήλωση της «Σύναξης», είναι περισσότερο από βέβαιο ότι υπάρχει στενότατη συνεργασία του Μητροπολίτη με τους Συμβούλους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου......
Και ασφαλώς μια τέτοια συνεργασία και επικοινωνία θα ήταν επιθυμητή αν γινόταν με στόχο το καλό του μαθήματος των Θρησκευτικών και της ελληνορθόδοξης παιδείας γενικότερα. Στην προκειμένη όμως περίπτωση στόχος της συνεργασίας είναι η μετατροπή του ορθόδοξου χριστιανικού θρησκευτικού μαθήματος σε πολυπολιτισμικό, άχρωμο, θρησκειολογικό (κι ας απορρίπτουν δήθεν το χαρακτηρισμό αυτό οι υπεύθυνοι Σύμβουλοι). Πρόκειται λοιπόν περί συνεργασίας Μητροπολίτου και Θεολόγων που στοχεύει στην προσαρμογή του μαθήματος στα νεοεποχίτικα κελεύσματα της παπανδρεϊκής διακυβέρνησης και της διαμαντοπουλικής υπουργίας!
Είναι λυπηρό ότι αυτοί που θα έπρεπε να υπερασπίζονται τον χριστιανικό αγιοπατερικό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών (θεολόγοι και επίσκοποι) τώρα σπεύδουν πρώτοι να υλοποιήσουν την αλλοίωση του.
Είναι μάλιστα εκπληκτικό το πόσο γρήγορα ο αρμόδιος για το μάθημα Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, όχι μόνο εισήλθε στην αρχιεπισκοπική αυλή και εξασφάλισε την αρχιεπισκοπική σιωπή απέναντι στα σχέδια του για την απορθοδοξοποίηση του μαθήματος, αλλά άμεσα πέτυχε και την πλήρη σύμπλευση μαζί του και του Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής για την Παιδεία, Μητροπολίτη Ιγνάτιου.
Και τώρα τι δέον γενέσθαι;
1. Είναι άμεση ανάγκη να καταγγελθεί επίμονα και να γίνει γνωστή σε όλους (θεολόγους, κληρικούς, επισκόπους) η σχεδιαζόμενη από την κυβέρνηση προώθηση πολυπολιτισμικού απορθοδοξοποιημένου θρησκευτικού μαθήματος με τη σύμφωνη γνώμη του Μητροπολίτη Ιγνατίου.
2. Η Ιεραρχία
, λαμβάνοντας υπόψη και την πρόσφατη επιστολή της ΠΕΘ, οφείλει άμεσα να συναντηθεί με τα μέλη του Δ.Σ. της ΠΕΘ αλλά και να ξεκαθαρίσει τις θέσεις της για το χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Θα είναι λάθος ανεπανόρθωτο να αφήσουν οι Ιεράρχες στα χέρια του Μητροπολίτη Ιγνάτιου το χειρισμό των θεμάτων της παιδείας, με εγνωσμένη πλέον την σύμπλευσή του με τα στελέχη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
3. Οι θεολόγοι των σχολείων οφείλουμε όχι μόνο να αντιδράσουμε δυναμικά στη σχεδιαζόμενη αλλοίωση του περιεχομένου του μαθήματος μας αλλά και με ξεκάθαρο τρόπο να απορρίψουμε τη συνεργασία με ομάδες ΚΑΙΡΟσκόπων θεολόγων που στηρίζουν τις θέσεις των Συμβούλων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Και κάτι τελευταίο. Οι Σύμβουλοι μπορεί να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις της Νέας Τάξης προκειμένου να εξασφαλίσουν την παραμονή στις θέσεις τους ή και την αναβάθμισή τους από την υπηρετούσα τη Νέα Τάξη διακυβέρνηση. Ομοίως κάποιος επίσκοπος μπορεί να θυσιάζει την ορθόδοξη Θεολογία και την αρχιερατική του ευθύνη στο βωμό της μεθοδικά σχεδιαζόμενης ανέλιξής του αύριο στον αρχιεπισκοπικό θρόνο με τη στήριξη των πολιτικών και άλλων δυνάμεων.

Οι θεολόγοι των σχολείων όμως δεν πρόκειται να συμμορφωθούμε στις νεοεποχίτικες πανθρησκειακές απαιτήσεις. Διοριστήκαμε στα ελληνικά σχολεία για να διδάξουμε ορθόδοξα χριστιανικά Θρησκευτικά και αυτό θα κάνουμε πάντοτε, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μας οδηγήσουν στην προδοσία της Ορθόδοξης Θεολογίας. Οι μαθητές μας απαιτούν της Αλήθεια. Η δε Αλήθεια είναι ο Χριστός. «Εγώ ειμί η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. ιδ΄,6) Αυτή την Αλήθεια καμιά «θεολογία της πολυπολιτισμικότητας ή της ετερότητας» δεν μπορεί να υποκαταστήσει. Άδικα πασχίζουν οι προσαρμοσμένοι στις προσταγές της Νέας Τάξης Θεολόγοι.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Το μεγάλο χάσμα

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 26/2/2010

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΑΣΜΑ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ οἱ ἱερεῖς ποὺ ἔχουν παράπονα ἀπὸ τοὺς Μητροπολίτες τους. Δὲν βρίσκουν αὐτὸ ποὺ ζητοῦν. Ἐνῶ κατὰ τὴ χειροτονία τους ἐμφανίστηκαν στοργικοί, ποὺ πάντα θὰ εἶναι στὸ πλευρό τους καὶ θὰ τοὺς συμπαρίστανται στὶς δυσκολίες. Στὴν πράξη διαπιστώνουν ὅτι δὲν ἐνδιαφέρονται καὶ ἀποφεύγουν νὰ τοὺς ἀκούσουν. Τὰ προβλήματα τῶν ἱερέων δὲν ἀπασχολοῦν τοὺς Μητροπολίτες, ποὺ μένουν ἀδιάφοροι καὶ σκληροί. Δυστυχῶς, αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα.
Οἱ Μητροπολίτες τοὺς ἱερεῖς δὲν τοὺς προσέχουν ἰδιαίτερα. Τοὺς ἀφήνουν μόνους καὶ ὅταν κάνουν κάποιο παράπτωμα ἢ ὅταν παραλείψουν κάτι, τοὺς ἀπειλοῦν καὶ ὄχι σπάνια τοὺς τιμωροῦν. Οἱ ἴδιοι εἶναι κατήγοροι, οἱ ἴδιοι εἶναι καὶ δικαστές.....
Δὲν τοὺς ἀναγνωρίζουν τὸ δικαίωμα νὰ διαφωνήσουν ἢ νὰ ἐπιλέξουν κάτι, ποὺ εἶναι διαφορετικὸ ἀπὸ τὴ δική τους γραμμή. Οἱ ἱερεῖς πρέπει νὰ εἶναι πειθήνια ὄργανα! Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ πολλοὶ ὑποκρίνονται. Στὴν πραγματικότητα .χάσμα μέγα ἐστήρικται. μεταξὺ Μητροπολιτῶν καὶ ἱερέων. Δὲν ὑπάρχει οὐσιαστικὴ καὶ εἰλικρινὴς ἐπικοινωνία. Οἱ σχέσεις εἶναι τυπικὲς καὶ ψυχρές. Λείπει παντελῶς ἡ ἀγάπη, παρὰ τοὺς ἀλλεπάλληλους λειτουργικοὺς ἀσπασμούς, τὶς βαθιὲς ὑποκλίσεις καὶ τὰ χειροφιλήματα. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ Μητροπολίτες ζητοῦν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς νὰ ἐργασθοῦν γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ φιλανθρωπικοῦ τους ἔργου!
Ἀφορμὴ γιὰ τὸ παρὸν σημείωμα μοῦ ἔδωσε ἕνα γράμμα, ποὺ μοῦ ἔστειλε κάποιος ἐν Χριστῷ ἀδελφὸς καὶ ἀναφέρεται, μεταξὺ ἄλλων, καὶ στὴν ἀδιαφορία τῶν Μητροπολιτῶν ἀπέναντι στὰ προβλήματα τῶν ἱερέων. Τὸ ἀκόλουθο ἀπόσπασμα, ποὺ παραθέτω εἶναι ἀποκαλυπτικό:
“Θὰ ἦταν ἔργο Θεοῦ ἐὰν τὸ βιβλίο σου “Πενήντα Γράμματα” τὸ διάβαζε καὶ “ἔβαζε μυαλό” ὁ κάθε Ἐπίσκοπος, ὁ κάθε Ἀρχιμανδρίτης, ὁ κάθε Ἡγούμενος, ὁ κάθε Μοναχός, ὁ κάθε Ἱερέας τῆς πόλης, ὁ κάθε Ἱερέας τοῦ χωριοῦ καὶ φυσικὰ ὁ κάθε Χριστιανός. Δυστυχῶς, ὅπως παρατηροῦμε, ἡ πλειονότητα τῶν ρασοφόρων ἔχει προσβληθεῖ ἀπὸ τὰ θανατηφόρα μικρόβια τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς προβολῆς.
Στὴν ἱερατική μου ζωὴ γνώρισα τρεῖς Μητροπολίτες ἐδῶ στὴν Κέρκυρα. Τί κρίμα, ὅμως, ὅλοι ἦταν ἀδιάφοροι καὶ ἀπαθεῖς γιὰ τὴν Ἐνορία, τὸν Ἱερέα καὶ τὴν οἰκογένειά του. Ἔτσι εἴχαμε δύο Ἱερεῖς ποὺ αὐτοκαθαιρέθηκαν ἐγκαταλείποντας τὴν οἰκογένειά τους, ἄλλον Ἱερέα ποὺ δολοφόνησε τὴν πρεσβυτέρα του καὶ μία πρεσβυτέρα, ποὺ αὐτοκτόνησε λόγῳ προβλημάτων μὲ τὸν Ἱερέα σύζυγό της.
Οἱ Μητροπολίτες πραγματοποιοῦν ἐμφανίσεις πρὸς τὸ θεαθῆναι καὶ δὲν βρίσκουν ἕνα ἀπόγευμα ἀπὸ τὰ 365, ποὺ ἔχει ὁ χρόνος, νὰ δοῦν καὶ ν᾽ ἀκούσουν τοὺς ἱερεῖς τους καὶ ἀνάλογα νὰ προσφέρουν τὴν ποιμαντικὴ καὶ διδακτικὴ βοήθειά τους. Τί κρίμα!.”

Συμφωνῶ μὲ τὸν ἀγαπητό μου ἀδελφὸ καὶ τὸν εὐχαριστῶ γιὰ τὶς ἐπισημάνσεις του. Εὔχομαι κάποτε νὰ εὐαισθητοποιηθοῦν οἱ Μητροπολίτες μας καὶ νὰ ἀποδειχτοῦν στὴν πράξη στοργικοὶ πατέρες τῶν πολύπαθων ἱερέων τους. Βέβαια, ὑπάρχουν καὶ οἱ φωτεινὲς ἐξαιρέσεις. Εἶναι οἱ λίγοι Μητροπολίτες, ποὺ ἀκοῦν τοὺς ἱερεῖς τους, τοὺς βοηθοῦν ὅσο μποροῦν, κάποτε μάλιστα τοὺς ἀνέχονται μὲ θαυμαστὴ ὑπομονὴ καὶ γενικὰ τοὺς θεωροῦν συνεργάτες τους. Εἶναι ὅμως οἱ ἐξαιρέσεις καὶ ὄχι ὁ κανόνας.

Παναγιώτης Τελεβάντος, Παρουσίαση του περιοδικού "Πληροφόρηση" της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ “ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ” ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος
Πληροφόρηση, Μηνιαία έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2009, σσ. 20.
Σελίδες 20. Φωτογραφίες του Μητροπολίτη Ιγνάτιου; 27 παρακαλώ! Από φωτογένεια, δηλαδή, πάμε πρίμα. Περιεχόμενα: Αποκαλυπτήρια προτομής του Χριστόδουλου. Θαυμάσια! “Πανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο” για να προωθηθεί η “Νεοβαρλααμική” “λειτουργική αναγέννηση”. Καταπληκτικά!......
Πολυσέλιδη αναφορά για τον τόμο που εξεδόθη για τα δεκάχρονα της ποιμαντορίας του Σεβασμιότατου κ. Ιγνάτιου. Εξαίσια! Οπισθόφυλλο: Φωτογραφία επιστολής με τις ιδιόχειρες υπογραφές ποδοσφαιριστών τοπικού αθλητικού συλλόγου!!! Λαμπρά! Συμπέρασμα: Ελεος! Οικουμενιστής, νεωτεριστής και Νεοβαρλααμίτης. Εισήγαγε “παπαδίνες” στη Μικρή και τη Μεγάλη Είσοδο!!!. Προωθεί με το στανιό, χωρίς συνοδική άδεια, την αδόκιμη, δογματικά προβληματική και κακόγουστη μεταγλωττισμένη θεία Λειτουργία στη Μητρόπολη Δημητριάδος. Υποστηρίζει το μη ομολογιακό, πολυπολιτισμικό περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών. Είναι αλληλέγγυος της ολιγομελούς διασπαστικής και επικίνδυνης κλίκας του Γιαγκάζογλου, που προωθεί το πρόγραμμα των άθεων κυβερνώντων στην παιδεία. Α! ναι. Κόντεψα να το ξεχάσω! Και εμπνευστής της Θεολογικής Ακαδημίας Δημητριάδος στο Βόλο από όπου εκπορεύεται πάν νεωτεριστικό, οικουμενιστικό και “Νεοβαρλααμικό” πονηρόν ρήμα. Τελικό συμπέρασμα: Μια και συμπλήρωσε δεκαετία στον πολύπαθο θρόνο Δημητριάδος ο Σεβασμιότατος δεν είναι καιρός να αποσυρθεί εις τα ίδια για να ξεκουρασθεί από το φόρτο της ποιμαντορικής του διακονίας; Γένοιτο. “Ο ποιείς, ποίησον τάχιον”, Σεβασμιότατε. Δεν σηκώνει άλλη χρονοτριβή. Μη χρονίσει άλλο το κακό. Δεν κάνει.

25/2/10

Ο Δημητριάδος Ιγνάτιος προκλητικά υιοθετεί τις απόψεις των Θεολόγων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για το μάθημα των Θρησκευτικών

Πλήρη συμφωνία του Μητροπολίτου Δημητριάδος με τους Συμβούλους Θεολόγους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών αποκαλύπτει η εισήγηση του πρώτου σε ημερίδα της «Σύναξης»! Προκλητικά ο Μητροπολίτης υιοθετεί σε όλα τα σημεία τις απόψεις των Θεολόγων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Αύριο το ιστολόγιό μας θα δημοσιεύσει εκτενή σχολιασμό της εισήγησης του Μητροπολίτου Ιγνατίου. Αναδημοσιεύουμε σήμερα από την ιστοσελίδα της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών του Βόλου τη σχετική αναφορά στο μάθημα των Θρησκευτικών:
Μητροπολίτου Δημητριάδος Ιγνατίου
Σκέψεις πάνω στις σχέσεις Εκκλησίας και κράτους σήμερα (απόσπασμα)
Εισήγηση στην εκδήλωση του περιοδικού «Σύναξη»: «Για τον αναστοχασμό των σχέσεων κράτους-Εκκλησίας»
Μάθημα Θρησκευτικών. Ερχόμαστε στη συνέχεια στο ζήτημα του μαθήματος των θρησκευτικών που πολύ συχνά, όπως και κατά την παρούσα περίοδο, απασχολεί την επικαιρότητα.......
Θα πρέπει εδώ να θυμίσουμε ότι ο χώρος της παιδείας αφορά κατά πρώτο και κύριο λόγο στην πολιτεία. Αυτή διαμορφώνει τα σχετικά αναλυτικά προγράμματα, διορίζει το κατάλληλα εκπαιδευμένο διδακτικό προσωπικό, φροντίζει για τη συγγραφή και τη διανομή των σχολικών εγχειριδίων, και γενικότερα νομοθετεί σε σχέση προς όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης. Αυτή η πραγματικότητα δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Από την άλλη πλευρά κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ή να παρακάμψει την καθολικότητα του θρησκευτικού φαινομένου και την επίδρασή του —ιδίως στον τόπο μας αλλά και στην Ευρώπη ευρύτερα— στη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και του πολιτισμού, διαπίστωση που καθιστά επικίνδυνο πειραματισμό οποιαδήποτε σκέψη εξοβελισμού του θρησκευτικού μαθήματος από την παιδαγωγική διαδικασία. Εδώ προκύπτει το κρίσιμης σημασίας ζήτημα για το είδος και τη μορφή της θρησκευτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, εξαιτίας αφενός των ιστορικών ιδιαιτεροτήτων και της μακρόχρονης σύνδεσης της Εκκλησίας με την πορεία του έθνους, και αφετέρου λόγω της απαίτησης σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας και της πραγματικότητας του πλουραλισμού και της ετερότητας.

Δεν είμαι ειδικός της εκπαίδευσης ούτε της διδακτικής των Θρησκευτικών για να μπω σε λεπτομέρειες. Ο χρόνος εξάλλου δεν το επιτρέπει. Ας μου επιτραπεί όμως να σημειώσω ότι η οποιαδήποτε λύση προκύψει θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να πληροί τις εξής τρεις προϋποθέσεις: 1) μάθημα για όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως προέλευσης, ταυτότητας, πεποιθήσεων, κλπ., ώστε να μην παρατηρηθεί το φαινόμενο οι μαθητές να είναι όλες τις ώρες μαζί και να πρέπει να χωρίσουν μόνο την ώρα των Θρησκευτικών· 2) μάθημα που να διδάσκεται από τους θεολόγους εκπαιδευτικούς και όσους είναι κατάλληλα προς τούτο εκπαιδευμένοι από τις θεολογικές σχολές· 3) ανάλογη προσαρμογή του χαρακτήρα και του περιεχομένου του μαθήματος στις παραπάνω διαπιστώσεις, χωρίς όμως και ριζική και βίαια αποκοπή του από τον κορμό της παράδοσής μας. Η μέχρι τώρα δημόσια συζήτηση επί του θέματος είναι πολύ πλούσια και δημιουργική και νομίζω πως πολλές από τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί μπορούν να αξιοποιηθούν για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων.

Διαμαρτυρία της ΠΟΕ προς το Πατριαρχείο Σερβίας για την απομάκρυνση του επισκόπου Ράσκας Αρτεμίου

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 26/2/2010
Ἡ «Πανελλήνιος Ὀρθόδοξος Ἕνωσις» πληροφορηθεῖσα τὴν δίωξιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ράσκας καὶ Πριζρένης κ. Ἀρτεμίου ἀπέστειλεν εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Σερβίας τὴν ἑξῆς ἐπιστολὴν διαμαρτυρίας:
«Πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον, τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας,
διὰ τοῦ Προέδρου Αὐτῆς κ.κ. Εἰρηναίου,
εἰς Βελιγράδιον,
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,
Διαμαρτυρόμεθα ἐντόνως διὰ τὴν ἀντικανονικὴν καὶ ἀνέλπιστον ἀπομάκρυνσιν τοῦ ὀνομαστοῦ διὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου......
καὶ τὴν μαρτυρίαν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, Ἐπισκόπου Ράσκας καὶ Πριζρένης κ.κ. Ἀρτεμίου.
Δὲν ἀνεμέναμεν ἀπὸ τοὺς παραδελφούς του Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας νὰ μὴ τοῦ συμπαρασταθοῦν.
Διώκεται, διότι παραμένει πιστὸς εἰς τὴν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ διότι εἶναι σύγχρονος ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἄξιον πνευματικὸν τέκνον τοῦ Ὁσίου Γέροντος π. Ἰουστίνου Πόποβιτς.
Μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ
Ἀρχιμ. Μᾶρκος Κ. Μανώλης καὶ
οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ.

Ιωάννης Τάτσης, "Φαναριώτικη Ορθοδοξία"

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 26/2/2010

«Φαναριώτικη Ορθοδοξία»
του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας λειτουργεί για τους οικουμενιστές ως ημέρα κρίσεως για τα φιλοπαπικά και φιλοπροτεσταντικά τους παραστρατήματα. Μόνη «άμυνά» τους στον έλεγχο της συνειδήσεως είναι η στροφή με μανία εναντίον όσων υπερασπίζονται αυτό που τους ελέγχει, την πατερική Ορθοδοξία.
Κυριακή της Ορθοδοξίας. Και κάθε πιστός θα ανέμενε πατριαρχικούς πανηγυρικούς λόγους για το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, εγκώμια των αγωνιστών της Πίστεως και καταδίκη της πλάνης και της αίρεσης. Το σύγχρονο όμως Φανάρι εκπέμπει άλλο φως, αποπροσανατολιστικό.......
Η Πατριαρχική και Συνοδική εγκύκλιος του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας περιείχε πνεύμα διαλόγου, καταλλαγής, προσέγγισης και συνάντησης με τους αιρετικούς Παπικούς και πνεύμα αποδοκιμασίας των αγωνιστών κληρικών, μοναχών και λαϊκών της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μιλώντας για τους Ορθόδοξους πιστούς που δεν ανέχονται τα οικουμενιστικά του ανοίγματα ο Πατριάρχης είπε μεταξύ άλλων: «οἱ πολέμιοι κάθε προσπαθείας ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος μεταξὺ τῶν χριστιανῶν ὑψώνουν τοὺς ἑαυτούς των ὑπεράνω τῶν Ἐπισκοπικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας μὲ κίνδυνον νὰ δημιουργήσουν σχίσματα μέσα εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Εἰς τὴν πολεμικήν των αὐτὴν οἱ ἐπικρίνοντες τὴν προσπάθειαν ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν δὲν διστάζουν ἀκόμη καὶ νὰ διαστρέφουν τὴν πραγματικότητα, διὰ νὰ παραπλανήσουν καὶ ἐξεγείρουν τὸν πιστὸν λαόν».
Η σκληρή πατριαρχική γλώσσα που ήθελε να «τσακίσει τα κόκκαλα» των αγωνιστών της Ορθοδοξίας, παραπλανώντας και παρερμηνεύοντας τις ενέργειές τους, αποκάλυψε την έκδηλη πλέον ανησυχία των Φαναριωτών και όλων των οικουμενιστών ενώπιον της διαφαινόμενης καθολικής αποδοκιμασίας των φιλοπαπικών τους σχεδιασμών. Ο πιστός λαός με την ευλογημένη εργασία όλο και περισσότερων κληρικών και λαϊκών, τα αγωνιστικά άρθρα στον εκκλησιαστικό τύπο και το διαδίκτυο και τη γνωστή πλέον «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» αφυπνίζεται. Οι οικουμενιστές αντιλαμβάνονται πλέον ότι ο λαός δεν θα τους επιτρέψει τον ταχύ, όπως σχεδίαζαν, εναγκαλισμό με τον Πάπα. Και γι’ αυτό, μάλλον εκνευρισμένοι και ανήσυχοι, με απειλές, απαξιωτικές εκφράσεις και ανακρίβειες, κάποτε δε και με συκοφαντίες βάλλουν εναντίον των αγωνιστών πιστών που συμβάλλουν στην αφύπνιση του ορθόδοξου λαού. Όσο όμως πιο πολύ φωνάζουν για εκφοβισμό, τόσο πιο πολύ θάρρος δίνουν στους αγωνιστές πιστούς, που πλέον συγκροτούν ισχυρό ορθόδοξο τείχος, αδιαπέραστο από τις οικουμενιστικές επιθέσεις.
Στους επικριτικούς πατριαρχικούς λόγους, στις οικουμενιστικές βουλές και τα σχέδια αλλά και στις απειλές εναντίον τους οι πιστοί με θάρρος απαντούν με τον ψαλμικό λόγο του Μεγάλου Αποδείπνου: «Καὶ λόγον, ὃν ἐὰν λαλήσητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν. Καὶ ἣν ἂν βουλὴν βουλεύσησθε, διασκεδάσει Κύριος. Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, ουδ' οὐ μὴ ταραχθῶμεν. Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός».

Τα «τάγματα των νεοσυντηρητικών», και τα τάγματα των νεο-Μασόνων

πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
Τα τάγματα των νεο-Μασόνων

Θεολογική ημερίδα για τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά από την Ι.Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης κατὰ τὴν Β’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, τὴν 28η Φεβρουαρίου διοργανώνει, μεταξύ των άλλων εκδηλώσεων και Θεολογικὴ Ἡμερίδα γιὰ τὴν συμπλήρωση 650 ἐτῶν ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, τοῦ Παλαμᾶ, στὴν αἴθουσα Ὁμιλιῶν ἔναντι τῆς εἰσόδου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα, στὴν Ἡμερίδα συμμετέχουν κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ Θεολόγοι, ἰδιαιτέρως δὲ οἱ καθηγηταὶ ὅλων τῶν βαθμίδων τῶν δύο Τμημάτων τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Προσκεκλημένοι εἶναι καὶ ὅλοι οἱ καθηγηταὶ Θεολόγοι τῶν Γυμνασίων καὶ τῶν Λυκείων τῆς Θεσσαλονίκης.......
Ἡ Ἡμερίδα, μετὰ τοὺς χαιρετισμούς, προβλέπει τρεῖς Εἰσηγήσεις ἀπὸ ἰσαρίθμους καθηγητὲς κατὰ τὴν πρωϊνὴ Συνεδρία ἀπὸ 12.00-14.00, καὶ τρεῖς εἰσηγήσεις κατὰ τὴν ἀπογευματινὴ Συνεδρία ἀπὸ 17.00-19.00. Θὰ ἐπακολουθήσουν συζητήσεις ἐπὶ τοῦ θεολογικοῦ περιεχομένου τῶν Εἰσηγήσεων.

Το σχετικό Δελτίο Τύπου της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης αναφέρει:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Βογατσικοῦ 7 - 546 22 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310-227-677, καὶ τηλεομ. 2310-230-722.-Θεσσαλονίκη, 25.02.2010.-


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ ΠΑΛΑΜΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης κατὰ τὴν Β’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, τὴν 28η Φεβρουαρίου διοργανώνει τὶς ἀκόλουθες ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις.
1. Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς τὸ ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 27η Φεβρουαρίου ὥρα 6.00 μ.μ. στὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου ἐπὶ τῶν ὁδῶν Μητροπόλεως καὶ ἁγίας Σοφίας. Στὸν Ἑσπερινὸ θὰ χοροστατήσῃ καὶ θὰ ὁμιλήσῃ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.
2. Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία τὸ πρωΐ τῆς Κυριακῆς ἀπὸ ὥρας 7.15-10.45. Θὰ ἀκολουθήσῃ λιτάνευση τῶν Ἱερῶν Λειψάνων καὶ τῆς Εἰκόνος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου. Θὰ συλλειτουργήσουν οἱ Μητροπολῖται Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, Λαρίσης καὶ Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιος καὶ Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, μετὰ ἱερέων καὶ ἱεροψαλτῶν.
3. Διοργανώνεται ὡσαύτως Θεολογικὴ Ἡμερίδα γιὰ τὴν συμπλήρωση 650 ἐτῶν ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, τοῦ Παλαμᾶ, στὴν αἴθουσα Ὁμιλιῶν ἔναντι τῆς εἰσόδου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα, στὴν Ἡμερίδα συμμετέχουν κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ Θεολόγοι, ἰδιαιτέρως δὲ οἱ καθηγηταὶ ὅλων τῶν βαθμίδων τῶν δύο Τμημάτων τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Προσκεκλημένοι εἶναι καὶ ὅλοι οἱ καθηγηταὶ Θεολόγοι τῶν Γυμνασίων καὶ τῶν Λυκείων τῆς Θεσσαλονίκης.
Ἡ Ἡμερίδα, μετὰ τοὺς χαιρετισμούς, προβλέπει τρεῖς Εἰσηγήσεις ἀπὸ ἰσαρίθμους καθηγητὲς κατὰ τὴν πρωϊνὴ Συνεδρία ἀπὸ 12.00-14.00, καὶ τρεῖς εἰσηγήσεις κατὰ τὴν ἀπογευματινὴ Συνεδρία ἀπὸ 17.00-19.00. Θὰ ἐπακολουθήσουν συζητήσεις ἐπὶ τοῦ θεολογικοῦ περιεχομένου τῶν Εἰσηγήσεων.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης

Δ΄ Πανελλήνιο Συνέδριο για τους Κληρικούς που υπηρετούν στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα της Χώρας

Δ' Πανελλήνιο Συνέδριο για τους Κληρικούς που υπηρετούν στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα της Χώρας.

Διορθόδοξο Κέντρο Ιεράς Μονής Πεντέλης
Δευτέρα 1η Μαρτίου 2010
Η Ειδική Συνοδική Επιτροπή επί Ειδικών Ποιμαντικών Θεμάτων και Καταστάσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος διοργανώνει το Δ' Πανελλήνιο Συνέδριο για τους Κληρικούς που υπηρετούν στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα ευθύνης των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος , με θέμα:
«Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ».......
Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 1 Μαρτίου 2009 στην Κεντρική Αίθουσα Εκδηλώσεων του Διορθοδόξου Κέντρου στη Ιερά Μονή Πεντέλης , με ώρα ενάρξεως 9:00.

Τήν έναρξη του Συνεδρίου θα κάνει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και θα προσφωνήσει τους συνέδρους ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Πρόεδρος της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής επί Ειδικών Ποιμαντικών Θεμάτων και Καταστάσεων .

Το πρόγραμμα του Συνεδρίου θα είναι το ακόλουθο :
9.00 π.μ. - 9.30 π.μ. Παραλαβή φακέλων από τους κ.κ. Συνέδρους.
9.50 π.μ. - 10.10 π.μ. Α' ΕΙΣΗΓΗΣΗ
ΘΕΜΑ: " Η ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ ΕΙΣ ΤΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ-ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ Ι. ΝΑΩΝ ΤΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ "
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. Νεκτάριος Μηλιώνης

10.10 π.μ.-10.30 π.μ. Β' ΕΙΣΗΓΗΣΗ
ΘΕΜΑ: " Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΤΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ» "
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Κοντογιάννης.

11.20 π.μ.-11.40 μ.μ. Γ' ΕΙΣΗΓΗΣΗ
ΘΕΜΑ: " ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΡΙΩΝ"
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Αδαμάντιος Αυγουστίδης , Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

14.15μ.μ.-15.30μ.μ. Ομάδες Εργασίας σε τρία τμήματα
ΘΕΜΑ: " Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ", τις ομάδες θα συντονίσουν οι Ελλογιμώτατοι κ.κ. Καθηγητές Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, Καλλιόπη Σπινέλη και Πέτρος Σταθόπουλος.

15.30μ.μ-17.00μ.μ. Κατάθεση Συμπερασμάτων-Πορισμάτων ΛΗΞΗ.

Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου.

Παναγιώτης Τελεβάντος, Δεν θα κάνουμε το χατήρι των οικουμενιστών

ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
Γρἀφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος
Τον τελευταίο καιρό (δυστυχώς και παρά τις σαφέστατες θέσεις που δημοσιοποίησε ο σχεδιαστής του αντιοικουμενιστικού αγώνα π. Θεόδωρος Ζήσης), βλέπουν το φως τη δημοσιότητας διάφορα άστοχα σχόλια ανώνυμων - τις πλείστες φορές - σχολιογράφων (ή ίσως ενός σχολιογράφου που γράφει πολλά ανώνυμα και ψευδώνυμα σχόλια) σε θρησκευτικές ιστοσελίδες. Με αυτά προτρέπονται οι πιστοί να προβούν σε απονενοημένα διαβήματα διαμαρτυρίας εναντίον του Οικουμενισμού όπως είναι οι άκαιρες, μη κατά Θεόν, μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις” που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε σχίσμα......
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
Οι Οικουμενιστές (Τσέτσης, Φειδάς, Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Περγάμου Ιωάννης, Μεσσηνίας Χρυσόστομος και πολλοί άλλοι) δεν έχουν κρύψει ποτέ ότι αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ επιδιώκουν να κάνουμε. Μας το είπαν κατ’ επανάληψη και χωρίς περιστροφές: Φύγετε από την Εκκλησία. Γίνετε σχισματικοί. Αποτειχιστείτε άκαιρα και μη συντεταγμένα για να σας εξευτελίσουμε, να σας γελοιοποιήσουμε, να σας απομονώσουμε, να σας καθαιρέσουμε, να σας αναθεματίσουμε, να σας βγάλουμε από τη μέση και να ησυχάσουμε.

ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ
Το ανησυχητικό δεν είναι ότι οι Οικουμενιστές εκφράζονται έτσι. “Εκ γαρ στόματος κοράκου...”.

Το ανησυχητικό είναι ότι ελάχιστοι ευτυχώς που ΔΕΝ είναι Οικουμενιστές είναι πρόθυμοι να παίξουν το παιγνίδι τους και να δώσουν στους Οικουμενιστές αυτό ακριβώς που επιζητούν.

Το ευτύχημα είναι ότι οι πλείστοι από αυτούς ΔΕΝ είναι καν μέλη της Εκκλησίας. Είναι σχισματικοί Παλαιοημερολογίτες οι οποίοι υπό την κάλυψη της ανωνυμίας προσπαθούν να περάσουν τις θέσεις τους.

ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
Μακρυά από τα σχίσματα και από τις μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις”, αδελφοί μου, που οδηγούν, κατά αναπόδραστη νομοτέλεια, σχεδόν πάντοτε στο σχίσμα.

Ας ενωτισθούμε τις σοφές συμβουλές του σχεδιαστή του αντιοικουμενιστικού αγώνα π. Θεόδωρου Ζήση.

Αν η στάση και οι αγώνες του δεν ήταν κάρφος στον οφθαλμό των Οικουμενιστών δεν θα είχε γίνει κόκκινο πανί και μόνιμος στόχος της ανελέητης πολεμικής ακόμη και κατασυκοφάντησης εκ μέρους των Οικουμενιστών.

ΟΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
ΘΑ ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΝ ΤΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Ας συνειδητοποιήσουμε το ακόλουθο, που ενώ είναι αυτονόητο, ορισμένοι δεν φαίνεται να το κατανοούν: Η ματαίωση των οικουμενιστικών σχεδίων δεν επετεύχθη με τις απολύτως αξιέπαινες διαμαρτυρίες των κληρικών, μοναχών και λαικών που διώχθηκαν και προπηλακίσθηκαν στην Πάφο αλλά με τις συνοδικές εντολές της Ελλαδικής Εκκλησίας και τις επιδιώξεις και τα αντιτιθεμένα συμφέροντα των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Ρωσίας.

Οι Οικουμενιστές βέβαια ενοχλήθηκαν (και πολύ μάλιστα!) εξαιτίας των καθόλα επαινετών διαμαρτυριών των παραδοσιακών πιστών. Οι καθοριστικοί, όμως, λόγοι της ματαίωσης των οικουμενιστικών σχεδιασμών ήταν η βούληση των συνόδων των Ορθοδόξων Εκκλησίας.

ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Επομένως ελάχιστη σημασία έχει αν η συνάντηση του 2011 πραγματοποιηθεί στη Νίκαια ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος. Τις αποφάσεις δεν θα τις πάρει ο Ερντογάν και οι δυνάμεις ασφαλείας του. Ούτε όσοι θελήσουν (και πολύ καλά θα κάνουν!) να διαμαρτυρηθούν εναντίον των Οικουμενιστών. Εκείνο που πραγματικά θα μετρήσει είναι η στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος (και ελπίζουμε συν τω χρόνω και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών). Ηδη κατέστησε σαφή την ορθόδοξη θέση της η Εκκλησία της Βουλγαρίας. Αν η Ελλαδική Εκκλησία παραμείνει ακλόνητη στις επάλξεις του χρέους οι Οικουμενιστές θα “ποιήσουν ουδέν”.

Η Εκκλησία της Ελλάδος υπήρξε ανέκαθεν ο βράχος πάνω στο οποίο έσπαζαν τα μούτρα τους οι Οικουμενιστικοί σχεδιασμοί.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΜΕ;
Επομένως η συμβολή μας στον αντιοικουμενιστικό αγώνα εντοπίζεται στην προσπάθεια να πείσουμε τις κατά τόπον Ορθόδοξες Εκκλησίες να κινηθούν κατά Θεόν, όπως έκαναν όλοι όσοι συνέταξαν την Ομολογία, ο Καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης και πολλοί άλλοι, οι οποίοι με εκκλησιαστικό φρόνημα άσκησαν τις κατάλληλες πιέσεις ώστε η Εκκλησία της Ελλάδος να δώσει τις ορθές κατευθυντήριες γραμμές για τη διεξαγωγή του διαλόγου.

Οσοι προτείνουν σχισματικές ή μη κατά Θεόν και μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις” κουβαλούν επιγνώστως ή ανεπιγνώστως όχι απλώς νερό αλλά τον υδάτινο όγκο του Δούναβη στο μύλο των Οικουμενιστών.

ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ (επαναλαμβάνω ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ) κάποτε χρειαστεί “αποτείχιση” (επειδή για την ώρα είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ανεπίτρεπτη) θα πρέπει να γίνει “συντεταγμένα” με επικεφαλής τους στρατηγούς του αγώνα: Τους επισκόπους που υπέγραψαν την Ομολογία και τους κορυφαίους θεολόγους κληρικούς, μοναχούς και λαικούς που κατευθύνουν τον αγώνα μας.

Δεν θα γίνουμε βορά του νοητού λύκου για να κάνουμε πανευτυχείς τους Οικουμενιστές, τους αιρετικούς και τους σχισματικούς με άκαιρες, μη κατά Θεόν και μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις”.

Πολεμούμε για να σώσουμε την ψυχή μας! Οχι για να την παραδώσουμε στο σατανά.

ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ;
Οσοι διαβάσουν την Ομολογία και το πρόσφατο άρθρο του π. Θεόδωρου Ζήση και όσοι παρακολουθούν τις δηλώσεις και τις επιστολές του Σεβασμιότατου Πειραιώς και ΟΛΩΝ των άλλων ηγετών του αντιοικουμενιστικού αγώνα θα διαπιστώσουν ότι ουδέποτε απέκλεισαν την “αποτείχιση”.

Υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί. Με την εξής διαφορά: Ως άνθρωποι με ακμαίο εκκλησιαστικό φρόνημα γνωρίζουν ότι η “αποτείχιση” γίνεται ΜΟΝΟΝ εφόσον εξαντληθούν ΟΛΑ τα άλλα μέσα και είναι κατά Θεόν ΜΟΝΟΝ εφόσον γίνει “συντεταγμένα”. Οταν δηλαδή θα δώσουν το σύνθημα της εκκίνησής της οι “στρατηγοί”: Δηλαδή οι επίσκοποι και οι άλλοι κορυφαίοι κληρικοί, μοναχοί και λαικοί που ηγούνται του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Ακριβώς όπως συνέβηκε τη δεκαετία του 60 με τους Φλωρίνης Αυγουστίνο, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, Παραμυθίας Παύλο και το Αγιον Ορος με την ευλογία αγίων μορφών όπως οι π. Παίσιος, π. Ιουστίνος Πόποβιτς και π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος.

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ας προσέξουν, λοιπόν, όσοι αδελφοί (ελάχιστοι ευτυχώς)! φρονούν τα αντίθετα να μη γίνουν τελικά διασπαστές του αγώνα. Ας μην κουβαλούν αφειδώς νερό στο μύλο του Διαβόλου και του Οικουμενισμού. Η καλύτερη απόδειξη ότι οι Οικουμενιστές είναι ενοχλημένοι από τον αντιοικουμενιστικό αγώνα είναι οι συκοφαντίες τους εναντίον των παραδοσιακών πιστών οι οποίες αυτή τη φορά καταγράφτηκαν σε αυτήν ταύτην την πατριαρχική εγκύκλιο για την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Χαιρόμεθα χαράν μεγάλη επειδή ο Παναγιότατος δεν έχει επιχειρήματα εναντίον των παραδοσιακών πιστών και των ορθοδόξων θέσεων που προβάλλουν με την Ομολογία και άλλα κείμενα. Γι’ αυτό καταφεύγει στη συκοφαντία ότι επιδιώκουν ΔΗΘΕΝ “αποτειχίσεις” και σχίσματα.

Ονειρεύονται, όπως σοφά μας επισήμανε πρόσφατα ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ότι θα αποσχιστούμε από την Εκκλησία για να ανακουφιστούν από την κριτική και τις διαμαρτυρίες μας. Θέλουν να ακυρώσουν και να εξουθενώσουν τους παραδοσιακούς πιστούς, όχι ως αγωνιστές της πίστης μας, αλλά ως σχισματικούς, ως αποτειχιστές και ως εξωεκκλησιαστικούς. Με αυτό το όνειρο ας ζουν!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΣΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Είμαστε και θα παραμείνουμε πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Πνευματική μας Μητέρα. Είναι το σπίτι μας. Εκτός της Εκκλησίας παραμονεύει ο Διάβολος και ο αιώνιος θάνατος. Στην Εκκλησία θα παραμείνουμε ως το τέλος. Και όχι μόνον θα παραμείνουμε αλλά θα κάνουμε τη ζωή των Οικουμενιστών εφιάλτη. Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Οι πιστοί στην Εκκλησία της Βουλγαρίας άσκησαν τις κατά Θεόν πιέσεις στην τοπική Ιεραρχία και ήδη απεχώρησε από το παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως ΠΣΕ. Επιπλέον αρνήθηκε να στείλει αντιπροσώπους στη συνάντηση Παπικών και Ορθοδόξων στην Πάφο. Εξαιτίας των πιέσεων του πιστού λαού του Θεού απεχώρησε από το ΠΣΕ και η Εκκλησία της Γεωργίας. Εξαιτίας της επιστολής της Ιερά Μονής Σταυροβουνίου οι πλείστοι Κύπριοι Ιεράρχες απέσχαν από τη Διαθρησκειακή της Λευκωσίας. Εξαιτίας της Ομολογίας και της μνημειώδους επιστολής του κ. Τσελεγγίδη η Ελλαδική Εκκλησία αλλά και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες πήραν καθοριστικές αποφάσεις ή προβληματίστηκαν σοβαρά για την πορεία του διαλόγου με τους Παπικούς
Ας μην υπάρξουν κάποιοι που θα γίνουν όργανα των Οικουμενιστών. Δεν αναφέρομαι στους σχισματικούς επειδή αυτοί ούτως ή άλλως είναι ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας. Μιλώ για όσους τυχόν Ορθόδοξους προβληματίζονται να προσχωρήσουν σε σχίσμα ή σε άκαιρες μη κατά Θεόν και μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις”.
Παρακαλώ αδελφοί μου! Κανείς ας μην αποτολμήσει τέτοιο εκκλησιαστικό έγκλημα.
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)