31/3/10

Δημοσκόπηση: Συντριπτικό ΟΧΙ στην κατάργηση των θρησκευτικών συμβόλων από τα δημόσια κτίρια


Με πληροφορίες από amen.gr
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της RASS για λογαριασμό του zoomnews.gr η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών (82,3%) διαφωνεί με την κατάργηση των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία, τα δικαστήρια κλπ.
Πατήστε πάνω στην εικόνα για να δείτε τα ακριβή αποτελέσματα της δημοσκόπησης

Βάσεις μεταθέσεων Θεολόγων 2010

Δείτε τις βάσεις μεταθέσεων όλων των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πατώντας ΕΔΩ
Δείτε τις βάσεις μεταθέσεων των Θεολόγων (2010) πατώντας το Διαβάστε περισσότερα

Βάσεις μεταθέσεων Θεολόγων 2010

Μεταθέσεις Θεολόγων 2010

Δημοσιεύτηκαν από το Υπουργείο Παιδείας οι μεταθέσεις εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Δείτε όλα τα ονόματα όλων των ειδικοτήτων πατώντας ΕΔΩ
Δείτε τα ονόματα των 172 θεολόγων που πήραν μετάθεση πατώντας το Διαβάστε περισσότερα

Μεταθέσεις Θεολόγων 2010

Eυχέλαιο

πηγή: Μητρόπολη Λεμεσού
Στην Αγία Γραφή, στην επιστολή του αποστόλου Ιακώβου του Αδελφόθεου διαβάζουμε τα εξής:
΄΄Είναι κάποιος από σας άρρωστος; Να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας να προσευχηθούν γι’ αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη θα σώσει τον άρρωστο. Ο Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει κάνει αμαρτίες θα του τις συγχωρήσει΄΄ (Ιακ. 5,14 – 15)
Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγιογραφικό χωρίο σκοπός του ιερού μυστηρίου του Ευχελαίου είναι πρωταρχικά η ίαση της σωματικής νόσου. Όμως παράλληλα βοηθά και στην ίαση της πνευματικής μας ασθένειας.....
Γι’ αυτό και πολλοί πιστοί προσκαλούν στο σπίτι τους τον ιερέα για να τελέσει το μυστήριο όχι μόνο όταν ασθενούν αλλά και για πνευματική ενίσχυση (π. χ. την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής).
Στην Εκκλησία το Ευχέλαιο τελείται μια φορά το χρόνο, το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης
ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ:
1) Ευχές για τον Αγιασμό του Ελαίου
2) Ανάγνωση 7 Αποστολικών περικοπών
3) Ανάγνωση 7 Ευαγγελικών περικοπών
4) Ευχές για τους πιστούς
5) Επάλειψη των πιστών με αγιασμένο έλαιο στο μέτωπο και στα χέρια

Παναγιώτης Τελεβάντος, Επίκαιρες σκέψεις για τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο με αφορμή την ανάγνωση ενός βιβλίoυ

ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΚΥΡΙΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
Χρήστου Κων. Λιβανού, Η Ιστορία φυλλοροεί..., Εκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος “Ο Σταυρός”, Αθήναι 2009, σσ. 367.
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
Από χρόνια παρακολουθώ την αρθρογραφία του κ. Χρ. Λιβανού στον “Ορθόδοξο Τύπο”, στη “Θεοδρομία” και σε άλλα χριστιανικά έντυπα και χαιρόμουν ιδιαίτερα για όσα ωραία άρθρα του έτυχε να διαβάσω. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που διαβάζω βιβλίο του και θα ήθελα να τον συγχαρώ, με όλη μου την καρδιά, για την ωραία έκδοση που μας χάρισε. Πρόκειται για πολύ καλαίσθητη έκδοση που κοσμείται με δεκάδες έγχρωμες και μαυρόασπρες φωτογραφίες, εικόνες, γκραβούρες και σκίτσα.....
ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΟΧΙ “ΦΡΑΓΚΙΚΕΣ” ΕΙΚΟΝΕΣ
Μια φιλική παρατήρηση: Καλόν είναι να αποφεύγεται η χρήση “φράγκικων” κακόγουστων εικόνων οι οποίες ήταν σε ευρεία χρήση πριν τη δεκαετία του 1970. Τις πλείστες φορές είναι τέχνη πολύ κακής ποιότητας. Το πιο σημαντικό είναι ότι εκφράζει το φρόνημα της σαρκός και όχι του ορθοδόξου πνεύματος που ιστορεί η Βυζαντινή αγιογραφία. Είναι απόλυτα κατανοητό να περιέχονται σε μια έκδοση πίνακες μεγάλων ζωγράφων (Bruegel, Pointer κτλ.), σκίτσα, και φωτογραφίες. Οχι, όμως, “φράγκικες” εικόνες του Κυρίου, της Θεοτόκου ή των Αγίων. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, υπέροχες αρχαίες βυζαντινές εικόνες και εικόνες μεγάλων σύγχρονων Βυζαντινών αγιογράφων (του Κόντογλου κ.ά.) που μπορούν να χρησιμοποιούνται στις εκδόσεις των ορθόδοξων βιβλίων.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Στο περιεχόμενο τώρα: Το βιβλίο είναι λίαν ευανάγνωστο και πραγματεύεται το θέμα των αποκαλυπτικών χρόνων που ζούμε. Αρχίζει με μια ωραία αναφορά στον, εν πολλοίς άγνωστο αλλά και ξεχασμένο, κορυφαίο ακαδημαικό και επιφανή πολιτικό ηγέτη Παναγιώτη Κανελλόπουλο και προβάλλει την άδολη πίστη του προς τον Κύριο. Είναι τόσο ενθαρρυντικό να συνειδητοποιούμε ότι ανέκαθεν υπήρχαν πολιτικοί ηγέτες με ειλικρινή αγάπη προς το Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με τους άθεους και απάτριδες που μας κυβερνούν σήμερα.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΚΑΚΟΤΟΠΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ
Ο κ. Λιβανός μιλά για την εσχατολογία ως άνθρωπος της Εκκλησίας. Αποφεύγει τις τρεις κακοτοπιές που πέφτουν πολλοί που πραγματέυονται το θέμα:
α) Την κατατρομοκράτηση των πιστών χωρίς να τους οδηγούν στη μετάνοια,
β) την προσφυγή σε εγκοσμιοκρατικές πρακτικές που θέλουν να εγκαθιδρύσουν μια χιλιαστικής υφής εγκόσμια βασιλεία.Αρνείται, δηλαδή, να υποκύψει στον τρίτο πειρασμό που υπέβαλε ο διάβολος στον Κύριο: “Θα σου δώσω τα βασίλεια του κόσμου αν πέσεις να με προσκυνήσεις”, και
γ) την τάση απομόνωσης σε κλειστές κοινότητες “καθαρών” έξω από την Εκκλησία. Δηλαδή, "επειδή ζούμε τον κατακλυσμό της αμαρτίας, σε μέρες χαλεπές και πονηρές, ας εξέλθωμεν και ας αφορισθούμε από τον κόσμο επειδή δεν υπάρχει ελπίδα. Τα πάντα χάθηκαν. Ολα προδόθηκαν. Εμείς μείναμε οι μόνοι εκλεκτοί και πρέπει να περιχαρακωθούμε σε δικές μας καθαρές κοινότητες".
Και οι τρεις πιο πάνω προσεγγίσεις δεν εκφράζουν Ορθόδοξο φρόνημα.
ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ
Αντίθετα ο κ. Λιβανός, αντί να καταφύγει σε κάποια από τις πιο πάνω αντορθόδοξες προσεγγίσεις, περιγράφει, με έντονες πινελιές, το μέγεθος και το εύρος της αμαρτίας στον κόσμο. Οι θέσεις, όμως, του καλού συγγραφέα κινούνται στη σωστή προοπτική. Ο αγώνας, διευκρινίζει, θα δοθεί στην Εκκλησία με τα ευαγγελικά μυστήρια και με τις ευαγγελικές αρετές. Το όπλο του Χριστιανού εναντίον της αμαρτίας είναι η Νινευιτική μετάνοια. Διακηρύσει ότι “ο Χριστός εξήλθεν νικών και ίνα νικήση”. Πιστεύει ότι “μείζων ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω” και ομολογεί ότι “οι πύλες του Αδη δεν πρόκειται να κατισχύσουν της Εκκλησίας”. Ετσι, αντί να τρομοκρατήσει τους πιστούς ή να τους προτρέψει σε Εσσιανικά ή χιλιαστικά μοντέλα προτρέπει όλους να ακολουθήσουν τη δοκιμασμένη οδό της Νινευιτικής μετάνοιας και της ελπίδας στον Αναστημένο Κύριο.
ΣΤΗ ΒΑΡΙΑ ΣΚΙΑ ΤΟΥ π। ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
Μου κάνει εξαιρετική εντύπωση τώρα που ζω έντονα τον αντιοικουμενιστικό αγώνα το εύρος της επίδρασης του π. Αυγουστίνου στη σύγχρονη εκκλησιαστική Ιστορία. Τα χιλιάδες πνευματικά τέκνα που ποδηγέτησε στον Κύριο βρίσκονται σήμερα στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα της Εκκλησίας εναντίον του Οικουμενισμού και των άλλων αιρέσεων. Ο κ. Χρ. Λιβανός, όπως και τόσοι άλλοι κληρικοί, μοναχοί και λαικοί, ανήκει στην πλειάδα των ευλογημένων ψυχών που εμπνεύσθηκαν και εμπνέονται από την προσωπικότητα και τους αγώνες του π. Αυγουστίνου, σε όλα τα μήκη και πλάτη, όχι μόνον της Ελληνικής πατρίδας αλλά και της Ομογένειας και της ανά την Οικουμένη Ελληνικής διασποράς.
Γι' αυτό ακριβώς ο καλός συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο του, όπως αναφέρει, στους "δύο πατέρες" του: "Στον αείμνηστο κατά σάρκα πατέρα μου και στον Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο. Στον πρώτον οφείλω το ζην. Στον δεύτερο, και στην ιεραποστολική κίνησί του, οφείλω το ζην εν Χριστώ.”

30/3/10

Μιχαήλ Τρίτος, "Φθάσαντες πιστοί..."

πηγή: Πρωϊνός Λόγος, 30/3/2010
Φθάσαντες πιστοί…
Του ΜΙΧΑΗΛ Γ. ΤΡΙΤΟΥ, καθηγητού Α.Π.Θ.
Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα είναι η δυναμικότερη σε θρησκευτικά βιώματα περίοδος του εκκλησιαστικού χρόνου. Ειδικότερα κατά την εβδομάδα αυτή ο Χριστιανισμός αποκαλύπτει το πρόσωπό του, ένα πρόσωπο μαρτυρίου και θυσίας, πάθους και απελευθερώσεως από τα δεσμά του θανάτου και ενώσεως με το Θεό-Πατέρα. Αυτή την εβδομάδα καλούμαστε «προς μετουσίαν της εν Σιών Δεσποτικής ιερουργίας» και «κεκαθαρμέναις διανοίαις» να βιώσουμε την κορύφωση του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου, να «συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι’ αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα και συζήσωμεν»......
Κατά τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο «Μεγάλην καλούμεν αυτήν ουκ επειδή μείζον έχουσι μήκος άλλων απασών οι ταύτης ημέραι (και γας εισίν έτεραι μείζους), ουδέ επειδή πλείους τον αριθμόν (και γαρ ίσαι ταις άλλαις εισίν), αλλ’ επειδή μεγάλα ημίν γέγονεν εν αυτή παρά του Δεσπότου κατορθώματα. Και γαρ εν ταύτη τη εβδομάδι τη μεγάλη η χρονία του διαβόλου κατελύθη τυρρανίς, ο θάνατος εσβέσθη, ο ισχυρός εδέθη, τα σκεύη αυτού διηρπάγη, η αμαρτία ανηρέθη, η κατάρα κατελύθη, ο παράδεισος ανεώχθη, ο ουρανός βάτιμος γέγονεν, άνθρωποι τοις αγγέλοις ανεμίγησαν, το μεσότοιχον του φραγμού ήρθη, ο της ειρήνης θεός ειρηνοποίησε τα άνω και τα επί της γης».
Για να βιώσει κανείς της μεγάλης Εβδομάδος την κατάνυξη πρέπει να παρακολουθήσει ανελλιπώς τις ιερές της ακολουθίες. Τότε θα δει πως τα σωστικά γεγονότα αυτών των ημερών δεν είναι μια απλή ανάμνηση ή ένας στείρος συναισθηματισμός, αλλά μια συγκλονιστική ζωντανή παρουσία που έχει να δώσει μια ουσιαστική πρόταση ζωής για τον καθένα μας. Οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος, όπως τις τηρεί το τυπικό της Εκκλησίας μας, είναι συνθέσεις υψίστης χριστιανικής εμνεύσεως. Είναι οι πλέον συμπυκνωμένες σε υψηλά νοήματα γιορταστικές ημέρες του χρόνου, η «ουσιοδέστερη στιγμή των μυστηρίων της ορθοδόξου λατρείας», όπως γράφει ο διαπρεπής Ρώσος Θεολόγος Bulgacov.
Με το παρόν άρθρο θα προσεγγίσουμε σε σύντομες γραμμές το εορταστικό και λειτουργικό περιεχόμενο κάθε μιας από τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, δίδοντας ταυτόχρονα το λυτρωτικό μήνυμα που κάθε μια στέλνει.
Με το στιχηρό του εσπερινού της Παρασκευής προ των Βαΐων «Την ψυχωφελή πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν και την Αγίαν Εβδομάδα του Πάθους σου, αιτούμεν κατιδείν φιλάνθρωπε…», τελειώνει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και μπαίνουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα. Από τις εσπερινές ώρες της Κυριακής των Βαΐων αρχίζουν οι Παννυχίδες των «Νυμφίων», που κάθε μια αντιστοιχεί στον όρθρο της επομένης ημέρας.
• Τη Μεγάλη Δευτέρα θυμόμαστε τον αγνό και «πάγκαλον» Ιωσήφ και την άκαρπη συκιά που ξεράθηκε ύστερα από την κατάρα του Κυρίου. Ο Ιωσήφ θεωρείται από την Εκκλησία μας ως «εικών» και «τύπος» του Χριστού. Η άκαρπη συκιά που ξηράθηκε είναι το σύμβολο κάθε ανθρώπου που δεν παρουσιάζει καρπούς αρετής και του λαού εκείνου, που δεν φάνηκε άξιος της κλήσεώς του.
• Τη Μεγάλη Τρίτη τελείται η μνήμη της παραβολής των δέκα Παρθένων, η οποία «ετάχθη παιδεύουσα ημάς εγρηγορέναι και ετοίμους είναι προς την υπαίντησιν του αληθινού Νυμφίου».
• Τη Μεγάλη Τετάρτη, με αφορμή το παράδειγμα της αμαρτωλής γυναίκας που άλειψε με μύρο τον Κύριο και της προδοσίας του Ιούδα, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι «δεινόν η ραθυμία, μεγάλη η μετάνοια». Η μετάνοια, η οποία για τους Πατέρες της Εκκλησίας δεν είναι μια αποφασιστική στιγμή, αλλά μια αποφασιστική ζωή. Την ανάγκη της μετάνοιας, ως αναμοχλευτικής δυνάμεως καθάρσεως διανοίας, αισθημάτων και βουλήσεως, μας υπενθυμίζει η υμνολογία της ημέρας και κυρίως το γνωστό στιχηρό δοξαστικό «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις…» που ψέλνεται στον όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης και αποδίδεται στην Κασσιανή Μοναχή.
• Από τον όρθρο της Μεγάλης Πέμπτης έχουμε μια μεταβολή του λειτουργικού κλίματος. Σύμφωνα με το Συναξάρι της ημέρας «Οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των Ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσαρά τινά. Τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον, την υπερφυά προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν».
Κεντρικό γεγονός της ημέρας είναι η παράδοση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, η οποία δόθηκε «εις νήψιν ψυχής, εις άφεσιν αμαρτιών, εις συγχώρησιν πλημμελημάτων, εις Πνεύματος Αγίου κοινωνίαν, εις διόρθωσιν βίου και ασφάλειαν, εις αύξησιν αρετής και τελειότητος, εις πλήρωσιν εντολών». Με τη Θεία Κοινωνία οι πιστοί ενώνονται μυστικά με το Χριστό, γίνονται μαζί του «σύσσωμοι» και «σύναιμοι», «χριστοφόροι» και «θεοφόροι», εγκεντρίζονται στην αληθινή άμπελο και γίνονται «Θείας Φύσεως Κοινωνοί».
• Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η ημέρα των Παθών και της Σταυρώσεως του Χριστού. Σύμφωνα με το συναξάρι την ημέρα αυτή θυμόμαστε «τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην και προπάντων τον σταυρόν και τον θάνατον, α δι’ ημάς εκών κατεδέξατο, έτι δε και την του ευγνώμονος ληστού, του συσταυρωθέντος αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν».
Εκείνο όμως που δεσπόζει την ημέρα αυτή είναι η Σταυρική θυσία του Χριστού με την οποία εκμηδενίζεται το οντολογικό βάθος της αμαρτίας, συντρίβεται το κράτος και η εξουσία της και εξαλείφονται όλες οι αρνητικές συνέπειες της αδαμικής πτώσεως. Τα μεγάλα και ανεπανάληπτα δώρα του σταυρού του Χριστού είναι η κατάργηση του θανάτου, η θεία υιοθεσία, η σωτηρία και η αιώνιος ζωή. Η σωτηρία που προσφέρεται από το Σταυρό έχει ταυτόχρονα μοναδικό και καθολικό χαρακτήρα. Μοναδικό γιατί μόνο με το Σταυρό σώζεται ο άνθρωπος. Καθολικό γιατί με το Σταυρό σώζεται όλο το ανθρώπινο γένος, αφού ο Χριστός προσέλαβε όλη την ανθρώπινη φύση και έσωσε «παγγενή τον Αδάμ».
• Το «υπερευλογημένον Σάββατον» είναι το φωτεινό και δοξασμένο τέρμα της Μεγάλης Εβδομάδος. Το μεταίχμιο μεταξύ του πένθους της σταυρώσεως και της χαράς της Αναστάσεως. Το Μεγάλο Σάββατο «την θεόσωμον ταφήν και την εις άδου κάθοδον του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν…». Η κάθοδος στον Άδη είναι η δυναμική φανέρωση της ζωής μέσα στην απόγνωση του θανάτου. Είναι η νίκη πάνω στο θάνατο. Πρόκειται για μια συνάντηση από την οποία προέκυψε η υπέρβαση της θνητότητος και της φθοράς και κατακτήθηκε το πλήρωμα της αληθινής ζωής.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει για το Μεγάλο Σάββατο: «Ώσπερ η μεγάλη Εβδομάς κεφάλαιον των λοιπών εβδομάδων, ούτω ταύτης κεφαλή το Σάββατον το Μέγα. Και καθάπερ εν σώματι κεφαλή, ούτως εν τη εβδομάδι το Σάββατον. Διά τούτο εν αυτή πολλοί την σπουδήν επιτείνουσι και οι μεν την νηστείαν αύξουσιν, οι δε τας αγρυπνίας τας ιεράς, οι δε ελεημοσύνην δαψιλεστέραν εργάζονται, τη περί τας αγαθάς πράξεις σπουδή και τη συντεταμένη περί τον βίον ευλαβεία το μέγεθος της ευεργεσίας της εις ημάς γεγενημένης παρά του Θεού μαρτυρούντες».
Για άλλη μια φορά η Εκκλησία θα μας εισαγάγει στη μυσταγωγία της Μεγάλης Εβδομάδος για να μας κάνει κοινωνούς των υψηλών αναβαθμών της κατανύξεώς της και κυρίως να μας δώσει τα λυτρωτικά και σωστικά της μηνύματα που έχουν μοναδικό διαχρονικό κύρος και αξία.
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η κατ’ εξοχήν περίοδος που πραγματοποιείται ο μυστικός γάμος της ψυχής με τον Αιώνιο Νυμφίο της Εκκλησίας και εκφράζεται το στοιχείο της χαρμολύπης της Ορθοδοξίας.
Ιδιαίτερα κατ’ αυτή την περίοδο οι πιστοί καλούνται όχι ως θεατές, αλλά ως συμμέτοχοι του Πάθους. Ο συναισθηματικός παροξυσμός αυτών των ημερών πρέπει από παροδικό συγκινησιακό φαινόμενο να μετατραπεί σε μια ουσιαστική και μόνιμη σχέση με τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Ιησού. Όπως γράφει χαρακτηριστικά ο απόστολος Παύλος «Εορτάσωμεν μη εν ζύμη παλαιά, μηδέ εν ζύμη κακίας και πονηρίας, αλλ’ εν αζύμοις ειλικρινείας και αληθείας».
Τα λόγια του υμνογράφου της ακολουθίας του Νυμφίου της Μεγάλης Δευτέρας πρέπει να ηχούν διαρκώς στ’ αυτιά μας:
«Φθάσαντες πιστοί, το σωτήριον πάθος Χριστού του Θεού, την άφατον αυτού μακροθυμίαν δοξάσωμεν, όπως τη αυτού ευσπλαχνία, συνεγείρη και ημάς νεκρωθέντας τη αμαρτία, ως αγαθός και φιλάνθρωπος».

To τροπάριο της Κασσιανής

Το τροπάριο της Κασσιανής (με όμορφες φωτογραφίες από το Άγιον Όρος)



Στόχος της Θ. Δραγώνα Ηπειρώτισσα δασκάλα

«Ξαναχτύπησε» η ειδ. Γραμματέας του Υπ. Παιδείας
Στόχος της Θ. Δραγώνα Ηπειρώτισσα δασκάλα
Απειλές εναντίον της Χαράς Νικοπούλου
Δεν κατόρθωσε να την εκδιώξει από την Θράκη το Τουρκικό Προξενείο, επιχειρεί τώρα να το κάνει η Ειδική Γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Θάλεια Δραγώνα.
Η Πωγωνήσια (από τον Πωγωνίσκο) εκπαιδευτικός Χαρά Νικοπούλου, κόρη του πρώην Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασίλη Νικόπουλου, που υπηρετεί στο Πομάκικο χωριό Μεγάλο Δέρειο του Έβρου, κάνει το αυτονόητο. Μεταδίδει την Ελληνική παιδεία στους μαθητές της.
Αυτό, φαίνεται, πως εξόργισε την κ. Δραγώνα.....
την ίδια στιγμή μάλιστα που η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου της απένειμε το δεύτερο βραβείο του διαγωνισμού «Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση 2010» για την έκδοση της μαθητικής εφημερίδας «Δέρειο στη γνώση».
Μάλιστα η κ. Διαμαντοπούλου άκουσε με προσοχή την εισήγηση της κ. Νικοπούλου για το μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δερείου.
Όμως η κ. Δραγώνα, με τις γνωστές πεποιθήσεις, επιτέθηκε στην εκπαιδευτικό, την κατηγόρησε για «άσκηση εξωτερικής πολιτικής στον χώρο του σχολείου» και την απείλησε, χωρίς ενδοιασμούς, πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μετατεθεί μια ώρα αρχύτερα από τον Έβρο.
Η κ. Νικοπούλου της ξεκαθάρισε ότι απλά και μόνο κάνει το καθήκον της. Είναι η πρώτη εκπαιδευτικός στο χωριό που πραγματοποίησε εκδηλώσεις και παρελάσεις στις εθνικές επετείους.
Μίλησε στους μαθητές της για την Ελληνική Ιστορία, τους έμαθε ποιήματα και τραγούδια για το 1821 και το 1940, τα οποία τα παιδιά απαγγέλλουν.
Η ίδια σημειώνει: «Υπάρχουν κύκλοι του τουρκικού προξενείου που δεν επιθυμούν την παρουσία μου γιατί θεωρούν την περιοχή τουρκική»!
Η Χαρά Νικοπούλου δεν χρησιμοποίησε ως μέσο τον πατέρα της για να διοριστεί στην Αθήνα, παρότι εύκολα μπορούσε να το κάνει. Προτίμησε τον ακριτικό Έβρο, όπου εγκαταστάθηκε με τον σύζυγό της!

Εντός της εβδομάδας οι μεταθέσεις θεολόγων

Εντός της Μεγάλης Εβδομάδος αναμένεται η ανακοίνωση των μεταθέσεων των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και επομένως και των θεολόγων.
Κατά την περασμένη χρονιά μετατέθηκαν 216 Θεολόγοι.
Δείτε τις περσινές Βάσεις μεταθέσεων θεολόγων πατώντας το Διαβάστε περισσότερα
Βάσεις μεταθέσεων θεολόγων 2009

Εισακτέοι στις Θεολογικές Σχολές από το 2001 έως το 2010

ΕΙΣΑΚΤΕΟΙ ΣΤΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ 2001-2010

Εισακτέοι στις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Σχολές 2007-2010

Εισακτέοι στις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Σχολές 2007-2010

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Γοργοπόταμος Κονίτσης, το χωριό των περίφημων ξυλογλυπτών

Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση,
Γοργοπόταμος Κονίτσης, το χωριό των περίφημων ξυλογλυπτών

Επί 25 συνεχή έτη υπηρετώ ως εφημέριος στο Γοργοπόταμο Κονίτσης. Το γεγονός αυτό με συνέδεσε με τον τόπο και τους ανθρώπους του. Νιώθω δικός τους και με νιώθουν δικό τους. Κατά το μακρό αυτό διάστημα προσπάθησα να είμαι πρόθυμος κι εξυπηρετικός, χωρίς να με εμποδίσουν ποτέ να φτάσω εκεί οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες, χιόνια, πάγοι, βροχές. Λειτουργούσα με πολλούς και με λίγους ανθρώπους, με ψάλτη και χωρίς ψάλτη. Οι εντυπώσεις μου είναι πολύ καλές από τη διακονία μου στο Γοργοπόταμο. Γι’ αυτό θεώρησα καθήκον μου ν’ασχοληθώ με την ιστορία του χωριού, μια και μέχρι τώρα δεν βρέθηκε κανένας για να καλύψει το κενό. Έτσι προχώρησα στη συγγραφή του παρόντος βιβλίου......
Όπως θα δει ο φίλος αναγνώστης, στο βιβλίο γίνεται ιδιαίτερη μνεία στους Τουρνοβίτες ξυλογλύπτες και στα έργα τους. Κι αυτό ήταν φυσικό. Η φήμη του χωριού οφείλεται κυρίως σ’αυτούς τους μεγάλους τεχνίτες, οι οποίοι μας άφησαν σπουδαία έργα κυρίως σε ναούς. (Από τον Πρόλογο του βιβλίου)

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΑΤΣΗ
στο ιστολόγιο
http://dtatsis.blogspot.com/

H αδιοριστία των θεολόγων με αριθμούς

Η χθεσινή ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με τον αριθμό εισακτέων στις πανεπιστημιακές σχολές και επομένως και στα Τμήματα των δύο Θεολογικών Σχολών της πατρίδας μας επανέφερε στο προσκήνιο το πρόβλημα της αδιοριστίας των θεολόγων. Μια μικρή μόνο αναφορά στους αριθμούς είναι αρκετή για να δείξει το μέγεθος του προβλήματος.
Σύμφωνα με την χθεσινή ανακοίνωση οι θέσεις των εισακτέων στις δύο Θεολογικές Σχολές για το ερχόμενο έτος 2010-2011 είναι συνολικά 1180. Κατά την περσινή σχολική χρονιά (2009-2010) διορίστηκαν συνολικά 73 θεολόγοι (3 από 30μηνο, 15 από 24μηνο, 22 από Ενιαίο Πίνακα και 33 από το ΑΣΕΠ).1180 εισακτέοι κατ’ έτος για 73 διορισμούς θεολόγων!.....
Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό και γιγαντώνεται με την παρέλευση των ετών οπότε μεγαλώνει ο αριθμός των αδιόριστων θεολόγων. Η αιτία του προβλήματος είναι κυρίως η μείωση των ωρών του μαθήματος των Θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία αλλά και η άρνηση μέχρι στιγμής του Υπουργείου Παιδείας να διορίσει θεολόγους στα δημοτικά σχολεία. Πρώτη διεκδίκηση του κλάδου των θεολόγων πρέπει να είναι η αύξηση των ωρών του μαθήματος από 1 σε 2 στη Γ’ τάξη Γενικού Λυκείου αλλά και η αύξηση των ωρών στα ΕΠΑΛ (2 ώρες αντί 1 στην Α΄ και Β΄ τάξη και εισαγωγή του μαθήματος και στη Γ΄ τάξη). Αλλά και η διεκδίκηση διορισμού των θεολόγων στα Δημοτικά σχολεία δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί αφού είναι στόχος που στηρίζεται και νομικά καθώς οι περισσότερες Παιδαγωγικές Σχολές δεν διδάσκουν στους δασκάλους μάθημα Θρησκευτικών.
Ας μην ξεχνούν δε οι αδιόριστοι θεολόγοι ότι 40 από τα μέλη του ΚΑΙΡΟΥ το Μάιο του 2009 με κείμενο τους (κείμενο 44 θεολόγων) διατύπωσαν θέσεις ενάντια στην αύξηση των ωρών του μαθήματος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ενάντια στο διορισμό θεολόγων στα δημοτικά σχολεία! Έγραφαν τότε οι 44 θεολόγοι (οι 40 από αυτούς είναι μέλη του ΚΑΙΡΟΥ): «Ως προς τις ώρες διδασκαλίας του ΘΜ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση….θεωρούμε πως οι ώρες διδασκαλίας του ΘΜ στο ελληνικό σχολείο είναι αρκετές» «Ως προς το αίτημα όμως του διορισμού των θεολόγων στην Πρωτοβάθμια, εκτιμούμε ότι τινάζει στον αέρα τη βασική ψυχοπαιδαγωγική προϋπόθεση της διδασκαλίας των παιδιών αυτής της ηλικίας από έναν δάσκαλο». Και συνέχιζαν ακόμη πιο προκλητικά «Όπως και να’ χει δεν μπορεί η αντιμετώπιση της αδιοριστίας των θεολόγων να τίθεται ως κριτήριο για την αναβάθμιση του ΘΜ. Κι αυτό δε σημαίνει ότι δε σεβόμαστε και δε συμπαραστεκόμαστε τους αδιόριστους και άνεργους θεολόγους». Υπενθυμίσαμε αυτά τα τελευταία για να γνωρίζουν οι αδιόριστοι συνάδελφοι θεολόγοι ποιες είναι οι θέσεις των θεολόγων του ΚΑΙΡΟΥ και για τα ζητήματα αυτά ώστε να μην παραπλανόνται και προσχωρούν σε ομάδες που υποσκάπτουν τον ίδιο τον κλάδο των θεολόγων.

Κυκλοφορεῖ τὸ πασχαλινόν φύλλον τῆς 02.04.10 τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου»

Μερικὰ ἀπὸ τὰ περιεχόμενά του:
◇ Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἡ μόνη λύσις τοῦ ἀδιεξόδου μας. Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου.
◇ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος: «Ἰδού ὅλη ἡ ἀλήθεια διά τήν Ἐκκλησίαν».Ἡ Πολιτεία φοβεῖται τὸν χωρισμὸν Κράτους–Ἐκκλησίας καὶ δὲν τὸν προωθεῖ.
◇ Προσευχή πρό τοῦ Πάσχα.
◇ Διά ἕξ λόγους ὁ Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος ἠρνήθη νά συμμετάσχη εἰς τήν Ἱεραρχίαν.
◇ Αἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας διά τήν φορολόγησιν τῆς Ἐκκλησίας.
◇ Τόν ἀφορισμόν Ἀρχιμανδρίτου–Θεολόγου ἐκπαιδευτικοῦ ζητεῖ ὁ Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.
◇ Ἡ διδασκαλία περί «ἀσπίλου συλλήψεως» τῆς Θεοτόκου ὑπό τῶν παπικῶν. Γράφει ὁ Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης.
◇ Ὁ κ. Πάγκαλος καὶ οἱ «χλιδάτοι» Ἱεράρχες.
◇ Παπική ἐφημερίς τῆς Σύρου ἀναδεικνύει τήν κρατικήν ὀντότητα τοῦ Βατικανοῦ.
◇ Πηγή τῆς χαρᾶς ἡ Ἀνάστασις. Γράφει ὁ κ. Στέργιος Σάκκος.
Γεγονότα καί Σχόλια. Βιβλιοκρισίαι καί ἄλλη ἐνδιαφέρουσα ὕλη συμπληρώνουν τό φύλλον.

O αριθμός των εισακτέων στις Θεολογικές Σχολές για το έτος 2010-2011

Ανακοινώθηκε σήμερα από το Υπ. Παιδείας το Πρόγραμμα των Πανελλαδικών εξετάσεων (αρχίζουν την Παρασκευή 14 Μαΐου) και ο αριθμός των εισακτέων σε κάθε Σχολή για το ερχόμενο έτος 2010-2011.
Σύμφωνα με την Ανακοίνωση του Υπουργείου ο αριθμός των εισακτέων στα Τμήματα των Θεολογικών Σχολών έχει ως εξής:
Τμήμα Θεολογίας Θεολογικής Σχολής Αθηνών-350
Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας Θεολογικής Σχολής Αθηνών – 350
Τμήμα Θεολογίας Θεολογικής Σχολής Θεσ/νίκης (ΑΠΘ)-240
Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Θεολογικής Σχολής Θεσ/νίκης (ΑΠΘ) -240
Διαβάστε ολόκληρη τη σχετική εγκύκλιο (για πανελλήνιες και εισακτέους) του Υπ. Παιδείας πατώντας ΕΔΩ

O αριθμός των εισακτέων στις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες για το έτος 2010-2011

Το Υπ. Παιδείας δημοσίευσε τον αριθμό των εισακτέων στις Σχολές για το έτος 2010-2011. Στον παρακάτω πίνακα δημοσιεύουμε τους αριθμούς των εισακτέων για τις Ανώτατες Εκκλησιαστικές ΑκαδημίεςΑριθμός εισακτέων στις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες

29/3/10

Τον νυμφώνα σου βλέπω

Η Θάλεια Δραγώνα απειλεί να διώξει την ηρωϊκή δασκάλα του Έβρου!

πηγή: Πρώτο Θέμα, 28/3/2010
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας κυρίας Θάλειας Δραγώνα βρίσκεται η δασκάλα του μειονοτικού σχολείου Μεγάλου Δερείου Εβρου κυρία Χαρά Νικοπούλου, επειδή υποστηρίζει με σθένος πως οι Πομάκοι μαθητές της δεν είναι Τούρκοι.
Η κυρία Δραγώνα επιτέθηκε φραστικά κατά της εκπαιδευτικού, κόρης του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου, προειδοποιώντας τη με «επίσπευση» της μετάθεσής της από τον Εβρο. Τα τελευταία πέντε χρόνια η κυρία Νικοπούλου έχει γίνει κόκκινο πανί για τους εγκάθετους της Αγκυρας στη Θράκη, οι οποίοι θεωρούν πως η εκπαίδευση των μαθητών της μειονότητας θα πρέπει να έχει τουρκική σφραγίδα, ακόμη και αν αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι, όπως στην περίπτωση των μουσουλμάνων στο Μεγάλο Δέρειο.......
Πριν από τρεις εβδομάδες περίπου η κυρία Νικοπούλου βρέθηκε στην Αθήνα, όπου παρέλαβε από τα χέρια της υπουργού Παιδείας κυρίας Αννας Διαμαντοπούλου το δεύτερο βραβείο του διαγωνισμού «Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση 2010» για την έκδοση της μαθητικής εφημερίδας «Δέρειο στη γνώση».

Από το βήμα της εκδήλωσης η εκπαιδευτικός επεσήμανε πως τόσο στο Μεγάλο Δέρειο όσο και στην υπόλοιπη Θράκη υπάρχουν μαθητές Πομάκοι οι οποίοι είναι και αισθάνονται Ελληνες και ζητούν τα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση. Μετά τη βράβευση η κυρία Νικοπούλου παρουσίασε την εργασία της για το μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δερείου, που παρακολούθησε και η υπουργός Παιδείας, η οποία στο τέλος τη συνεχάρη.
«ΜΑΖΕΨΟΥ…»
Στο διάλειμμα της εκδήλωσης η κυρία Νικοπούλου δέχτηκε την απρόκλητη επίθεση της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας για τα όσα δημόσια δήλωσε για την εκπαίδευση των Πομάκων από το βήμα. Οπως δήλωσαν στο «ΘΕΜΑ» αυτόπτες μάρτυρες του επεισοδίου, η κυρία Δραγώνα επέπληξε την εκπαιδευτικό κατηγορώντας τη για «άσκηση εξωτερικής πολιτικής στον χώρο του σχολείου», ενώ την απείλη σε ευθέως πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μετατεθεί μια ώρα αρχύτερα από τον Εβρο όπως η ίδια έχει ζητήσει. «Δεν είσαι σωστή δασκάλα», της είπε, προκαλώντας την άμεση αντίδραση της κυρίας Νικοπούλου, η οποία της υπενθύμισε πως λίγο νωρίτερα βραβεύτηκε για το έργο της από την ίδια την υπουργό Παιδείας. Το επεισόδιο είχε συνέχεια, αφού η ειδική γραμματέας του υπουργείου, σε έντονο ύφος και κουνώντας τον δείκτη του χεριού της, κατηγόρησε την εκπαιδευτικό πως γίνεται… «υποχείριο» των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που προσπαθούν να «στριμώξουν» την κυβέρνηση με ερωτήσεις στη Βουλή για τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη και στον χώρο της μειονότητας.
Ακόμη και ο πρόσφατος εορτασμός της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου βρέθηκε στο στόχαστρο της κυρίας Δραγώνα, η οποία ζήτησε από την κυρία Νικοπούλου να «μαζευτεί» και να μη διανοηθεί να ντύσει τους Πομάκους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου με εθνικές παραδοσιακές στολές, αν και ήταν επιθυμία πολλών γονέων του χωριού.
Το «ΘΕΜΑ» επικοινώνησε με την κυρία Νικοπούλου, ζητώντας της να σχολιάσει τη συμπεριφορά της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας προς το πρόσωπό της. Η ίδια αρνήθηκε κάθε σχόλιο και δήλωση, επικαλούμενη τη θέση της ως δημοσίου υπαλλήλου, επιβεβαιώνοντας ωστόσο το φραστικό επεισόδιο με την κυρία Δραγώνα στους χώρους του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στις 13 Μαρτίου.
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ «ΤΟΥΡΚΟΦΡΟΝΩΝ»
Κόκκινο πανί γιατί καλλιεργεί την ελληνική συνείδηση στους μαθητές.
Κόρη του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Βασίλη Νικόπουλου, η νεαρή εκπαιδευτικός δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να πετύχει έναν «καλό» διορισμό στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζήτησε να διοριστεί το 2004 στο Μεγάλο Δέρειο του Νομού Εβρου, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα μαζί με τον σύζυγό της, μεταφέροντας εκεί και τα πολιτικά τους δικαιώματα.
Η παρουσία της στο απομακρυσμένο χωριό γρήγορα θορύβησε τους σκληροπυρηνικούς κύκλους της μειονότητας, αφού η εκπαιδευτικός αρνήθηκε να συναινέσει στη γραμμή τουρκοποίησης των Πομάκων μαθητών της, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν για την ίδια τα προβλήματα.
Ηταν η πρώτη εκπαιδευτικός στο χωριό που πραγματοποίησε εκδηλώσεις και παρελάσεις στις εθνικές επετείους. Που μίλησε στους μαθητές της για την Ελληνική Ιστορία, τους έμαθε ποιήματα και τραγούδια για το 1821 και το 1940, τα οποία τα παιδιά απήγγελλαν και στη συνέχεια τραγουδούσαν εξοργίζοντας τους εγκάθετους της Αγκυρας, οι οποίοι θεωρούν τουρκικό έδαφος την περιοχή! «Υπάρχουν κύκλοι του τουρκικού προξενείου που δεν επιθυμούν την παρουσία μου γιατί θεωρούν την περιοχή τουρκική. Φαίνεται ότι τους χαλάω τα σχέδια με το να κάνω απλώς τη δουλειά μου. Να διδάσκω δηλαδή τους μαθητές μου και να προσπαθώ να τους δημιουργήσω ελληνική συνείδηση», είχε δηλώσει στις 17/2/2009 η κυρία Νικοπούλου σε συνέντευξή της στο «ΘΕΜΑ».
Αρχικά επιχειρήθηκε η εκδίωξή της από το χωριό με συγκέντρωση υπογραφών, η οποία όμως εξελίχθηκε σε φιάσκο, αφού η πλειοψηφία των γονέων, των μαθητών και των μαθητριών του σχολείου αρνήθηκε να υπογράψει. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο σε βάρος της, που μάλιστα καλύφθηκε τηλεοπτικά οπό το τουρκικό κανάλι TRT1, το οποίο πάλι δεν είχε κάποιο αποτέλεσμα. Ακολούθησε ο ξυλοδαρμός της (8/2/2008) από μουσουλμάνο «τουρκόφρονα» κάτοικο του χωριού, που είχε ως αποτέλεσμα να τοποθετήσει νάρθηκα στο χέρι της.
Πρόσφατα εφημερίδες της μειονότητας αναπαρήγαγαν την ψευδή είδηση πως η εκπαιδευτικός προσέβαλε τη θρησκεία του Ισλάμ ζητώντας από τους μαθητές της να ζωγραφίσουν τον Αλλάχ.
Ηταν μια είδηση καθαρά στημένη, που σκοπό είχε να στοχοποιήσει στον μουσουλμανικό κόσμο την κυρία Νικοπούλου, η οποία ήδη έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

Παναγιώτης Τελεβάντος, Το σκάνδαλο της συγκάλυψης της παιδεραστίας παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
Μόλις χθες ανάρτησα άρθρο αναφορικά με το σκάνδαλο της κουκούλωσης των παιδεραστών φραγκοπαπάδων από τον τότε παπικό Αρχιεπίσκοπο Μονάχου και μετέπειτα καρδινάλιο Γιόζεφ Ράτσινγκερ δηλαδή το σημερινό Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄.
ΧΙΟΝΟΣΤΒΑΔΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
Διαπιστώνω ότι το θέμα παίρνει μορφή χιονοστιβάδας εναντίον του αιρεσιάρχη της Ρώμης με σκληρά δημοσιεύματα στις πιο έγκυρες εφημερίδες, περιοδικά και άλλα σύγχρονα ραδιοτηλεοπτικά μέσα της υφηλίου......
Και δικαίως! Αλίμονον αν αφεθεί ανενόχλητος ο προστάτης των παιδεραστών να παριστάνει τον ποιμένα του Χριστού και τον Βικάριο του Χριστού επί της γης! Και όχι μόνον αυτό! Να μιλά για τό “έλλειμα της πίστεως” που δήθεν έχουν οι Ορθόδοξοι επειδή δεν αναγνωρίζουν το πρωτείο και το αλάθητο του αιρεσιάρχη της Ρώμης του και προστάτη των παιδεραστών.

ΔΕΝ ΠΗΡΑΝ ΕΙΔΗΣΗ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ;
Οι μόνοι που δεν φαίνεται να πήραν χαμπάρι τι συμβαίνει είναι οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου. Δεν ακούσαμε κανένα από αυτούς να βγει και να ζητήσει ακύρωση της, ως μη όφειλε, πρόσκλησης για να επισκεφθεί ο Πάπας τον Ιούνιο το νησί.
Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από στοιχειώδης ανθρωπιά για να μη γίνει δεκτός “μετά βαίων και κλάδων” ο προστάτης των παιδεραστών στη “νήσον των αγίων και των ηρώων”.
Ελπίζουμε ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου θα εγερθεί εκ του ύπνου και θα επιληφθεί του θέματος άμεσα και επιτακτικά.
Το Βατικανό καταποντίζεται στη συνείδηση της ανθρωπότητας όχι μόνον για τις αιρέσεις και τη θλιβερή ιστορία του (Ιερά Εξέταση, Σταυροφορίες, Παποκαισαρισμός κτλ.) αλλά και για το σύγχρονο σκάνδαλο συγκάλυψης της παιδεραστίας που συγκλονίζει την υφήλιο. Είναι αδιανόητο μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο Πάπας να γίνει δεκτός με τιμές στην πατρίδα μας. Οχι μόνον δεν θα βοηθήσει το εθνικό μας θέμα μια παπική επίσκεψη κάτω από αυτές τις συνθήκες, όπως ελπίζει ο Μακαριότατος και άλλοι ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά θα εξευτελιστούμε και ως πολιτεία και προπαντός ως Εκκλησία διεθνώς.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΕ ΚΥΠΡΙΟΥ ΙΕΡΑΡΧΗ
Αν τελικά πραγματοποιηθεί η παπική επίσκεψη θα αποβεί μελανό στίγμα στην ιστορία της εκκλησιαστικής ιστορίας της Κύπρου αλλά και του κύρους κάθε Κύπριου ιεράρχη που τυχόν σπεύσει, ως μη όφειλε, να υποδεχθεί τον προστάτη των φραγκοπαπάδων παιδεραστών.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της παγκόσμιας κατακραυγής που έχει ξεσηκωθεί εναντίον του Πάπα παραθέτουμε δημοσίευμα της Κατερίνας Τζαβάρας με τίτλο: “Πότε παραιτείται ένας Πάπας; στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”:
“Τελικά όχι μόνο αποδεικνύεται ότι ο Πάπας Βενέδικτος είχε πάρει μυρωδιά από τη δυσωδία των κακοποιήσεων παιδιών από ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά πολλά είναι και τα ερωτήματα που προκύπτουν σε σχέση με τον χειρισμό τέτοιων υποθέσεων, την εποχή που ακόμη ανέβαινε τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας.
Αναπόφευκτα, το «αλάθητο» του ποντίφικα μπαίνει στο στόχαστρο και από το περιοδικό «Spiegel» διατυπώνεται το ερώτημα: «Πότε πρέπει ένας Πάπας να παραιτηθεί;»

ΚΑΚΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ 200 ΚΩΦΑ ΠΑΙΔΙΑ
Οι αποκαλύψεις ότι το Βατικανό, και ο καρδινάλιος Γιόζεφ Ράτσινγκερ προσωπικά, ευθύνονταν για τη συγκάλυψη ενοχοποιητικών στοιχείων σε βάρος καθολικού ιερέα που κατηγορούνταν για σεξουαλική κακοποίηση περισσότερων των 200 ανηλίκων, που έπασχαν από κώφωση, σε σχολείο της πολιτείας του Γουισκόνσιν, από το 1950 έως το 1977, ήρθαν να προστεθούν σε έναν σωρό άλλων κακώς κειμένων.

Ο ΠΑΠΑΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ
Σύμφωνα με την εφημερίδα «New York Times», το 1996 ο τότε καρδινάλιος Ράτσινγκερ, πρόεδρος της επιτροπής για την ορθότητα της πίστης, επέλεξε να μην ανταποκριθεί σε εκκλήσεις του αρχιεπισκόπου του Μιλγουόκι, για ανάληψη δράσης μετά τις καταγγελίες των ενεργειών του ιερέα. Η έρευνα που έγινε περιορίστηκε με απόλυτη μυστικότητα εντός της Εκκλησίας και η όλη διαδικασία σταμάτησε χωρίς την επιβολή κυρώσεων.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
Η περίπτωση των χειρισμών του Πάπα, στην υπόθεση του Γερμανού ιερέα, Πέτερ Χούλερμαν, προστέθηκε επίσης στο ποτήρι των καταγγελιών, γιατί έγιναν σε μια εποχή που ο τότε καρδινάλιος Ράτσινγκερ ήταν σε θέση να παραπέμψει τον ιερέα ή τουλάχιστον να του απαγορεύσει να έρχεται σε επαφή με παιδιά. Ο Γερμανός ιερέας, όμως, επέστρεψε στα καθήκοντά του μόλις λίγες μέρες αφότου ξεκίνησε να δέχεται βοήθεια ψυχιάτρου και στη συνέχεια καταδικάστηκε για κακοποίηση νεαρών αγοριών σε άλλη ενορία!!!

ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ “ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΚΙΝΕΖΟ”
Το Βατικανό υπερασπίζεται σθεναρά τη στάση που τήρησε ο σημερινός Πάπας και διαγιγνώσκει στοιχεία στοχευμένης επίθεσης.

ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΥΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
Αρθρο γνώμης στην αγγλόφωνη έκδοση του περιοδικού «Der Spiegel», θέτει το ερώτημα «Πότε έρχεται η ώρα να παραιτηθεί ένας Πάπας;». Επικαλείται το παράδειγμα της πρώην επικεφαλής της Προτεσταντικής Εκκλησίας της Γερμανίας, Μάργκαρετ Κέσμαν, που παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο επειδή αυτοαναγνώρισε έλλειμμα ηθικού κύρους επειδή συνελήφθη να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ. «Πόσο κύρος εξακολουθεί να απολαμβάνει ο Πάπας Βενέδικτος 16ος;», αναρωτιέται ο σχολιαστής.
Στη συνέχεια το δημοσίευμα γίνεται ακόμη πιο δηκτικό, επισημαίνοντας ότι ο Πάπας (από το 1982 ακόμη, όταν ανέλαβε επικεφαλής του οργάνου που διαχειρίζεται τις καταγγελίες για περιπτώσεις σεξουαλικών κακοποιήσεων) έχει κάνει πολύ μεγαλύτερο κακό παρά έχει προσφέρει υπηρεσίες στην Εκκλησία του.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΑΙΣΧΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ
Στην Ιρλανδία ή στην Αμερική αλλά και στη Γερμανία, επίσκοποι έμειναν ατιμώρητοι και χωρίς να αναλάβει κανείς ποτέ την ευθύνη για τα «σοβαρά λάθη» τους, ενώ η επίσημη αντίδραση δεν ξεπέρασε το επίπεδο διαχείρισης κρίσης από μια «μεσαία επιχείρηση», λέει το «Spiegel», που επιμένει ότι είναι ώρα ανάληψης δράσης”.

28/3/10

Μοναχός Μωυσής, Από τα “ωσαννά” στα “σταυρωθήτω”

πηγή: Μακεδονία 28/3/2010
Από τα “ωσαννά” στα “σταυρωθήτω”
Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Με αρκετά πρόσφατη την ανάσταση του Λαζάρου, μόλις χθες, με τη μνήμη των επί τριετία θαυμάτων του και ιλαρών κηρυγμάτων του, όλος ο κόσμος υποδέχεται στην είσοδο της πόλεως των Ιεροσολύμων, μετά βαΐων και κλάδων, τον καθήμενο επί πώλου όνου Χριστό, κραυγάζοντας συνεχώς τα “ωσαννά”.
Πρόκειται για μια απρόσμενα και απροετοίμαστα θερμή υποδοχή από το ενθουσιασμένο πλήθος. Σαν να επιστρέφει ένας βασιλιάς από περιφανή νίκη σε πόλεμο. Η επιφυλαχθείσα θριαμβική υποδοχή προβληματίζει, ως και η σιωπηλή διάβαση του Ιησού. Το πέρασμά του από τους στενούς δρόμους της ανηφορικής Ιερουσαλήμ γίνεται δίχως στάσεις......
Δεν φαίνεται καθόλου να επηρεάζεται από τις φωνές, τις ιαχές, τις ζητωκραυγές και τις επευφημίες. Δεν προκάλεσε τότε αλαλαγμούς, συλλαλητήρια, διαδηλώσεις και συγχαρητήριες εκδηλώσεις. Δεν μιλά, δεν χαιρετά, δεν χαμογελά ικανοποιημένα. Δεν έχει κάτι άλλο να πει. Τους τα είπε με σαφήνεια κι ευκρίνεια όλα. Δεν έχει τίποτε άλλο να προσθέσει. Δεν συμφωνεί με τις θορυβώδεις εκδηλώσεις του πλήθους. Ποτέ δεν θέλησε να δημιουργήσει φανατικούς οπαδούς, φωνασκούντες, χειροκροτητές, αλαλάζοντα όχλο. Δεν σταθμεύει στο προσωρινό πανηγύρι, στον επιπόλαιο δοξασμό, στο δυνατό χειροκρότημα.
Δεν αντιλαμβάνονται οι φωνασκούντες τη διδαχή της τωρινής σιωπής του, τη θέση του πάνω σ’ ένα ονάριο, τη μη ανταπόκρισή του στις ιαχές των “ωσαννά”. Γνωρίζει καλά ότι ο δρόμος αυτός θα καταλήξει στην κορυφή του Γολγοθά. Μόνο σε τέσσερις ημέρες τα δυνατά “ωσαννά” θα γίνουν δυνατότερα “σταυρωθήτω”. Δεν κατάλαβαν το ήθος και το ύφος του, το βάθος της ταπεινώσεώς του, την ωραιότητα της σεμνότητός του. Εκείνοι δεν τον κατενόησαν. Εκείνος όμως τους κατανόησε βαθύτατα. Τους μίλησε με αγάπη, κατανόηση, συμπάθεια και σεβασμό, αλλά δεν τους φέρθηκε, ούτε για μια στιγμή, επιφυλακτικά, καχύποπτα, διπλωματικά, προκλητικά, δεσμευτικά, ανελεύθερα και αναληθή. Δεν χάιδεψε κανενός τ’ αυτιά και μάλιστα των εξουσιαστών γραμματέων και φαρισαίων. Δεν πήγε με τα νερά τους, δεν τους έκανε τον καλό, τον κακόμοιρο, τον συγκαταβατικό, τον ψεύτικο φίλο, τον καιροσκόπο, τον διπρόσωπο, τον φιλόδωρο, τον φοβισμένο, τον δειλό, τον ανέτοιμο, τον υποσχόμενο λαγούς και πετραχήλια.
Γνωρίζει πολύ καλά πού πορεύεται. Δεν κάνει καμία κίνηση επιστροφής ή αποφυγής. Πηγαίνει ν’ αγκαλιάσει τον σταυρό, να υψωθεί πάνω σε αυτόν, να μαρτυρήσει. Κατά ένα τροπάριο της ωραιότατης υμνολογίας μας. Ο Χριστός “γενόμενος άνθρωπος πάσχει ως θνητός και διά πάθους το θνητόν αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν”. Βλέπει πάνω από το γαϊδουράκι τόση οχλοβοή και συλλογίζεται, πώς αυτά τα ίδια χείλη σε λίγο θα πουν τα φοβερά “σταυρωθήτω”; Πόσο ευόλισθος, ευκολοπαρασυρόμενος, αχάριστος, αγνώμων, αμνήμων, ασεβής και κακός γίνεται ο άνθρωπος από τη μία ώρα στην άλλη;
Ο Χριστός παραμένει καταπληκτικά νηφάλιος, ειρηνικός, γαλήνιος και ατάραχος και στα “ωσαννά” και στα “σταυρωθήτω”. Όπως έλεγε ένας αρχαίος αββάς: Ν’ ακούς με το ίδιο αυτό και τον έπαινο και την κατηγορία… Ο Χριστός χαρίζει στους αληθινούς εραστές του την υπέρ πάνω νου ειρήνη. Στην παραζάλη των καιρών γίνεται προσπάθεια να ξεγυμνωθεί η Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία μπορεί να ζήσει γυμνή. Ο Χριστός γυμνός ήταν στον σταυρό και στη ζωή του μονοχίτων. Ο κόσμος δεν μπορεί να ζήσει γυμνός. Το να θέλει βίαια να ξεγυμνώσει την Εκκλησία, φανερώνει την εσωτερική του γύμνια. Ο Χριστός δεν θέλει ούτε “ωσαννά” ούτε “σταυρωθήτω” αλλά ειλικρινή σεμνότητα και σοβαρότητα.

Ο εξομολόγος των διαβόητων κακοποιών (π. Μάρκος Μανώλης)

πηγή: Espresso, 28/3/2010 με πληροφορίες από Εξαγόρευσις
Ο εξομολόγος των διαβόητων κακοποιών
Γράφει η ΕΛΕΑΝΑ - ΖΩΗ ΡΟΥΣΟΥ
Η άσπρη γενειάδα του και τα ράσα του μπορεί να μην ταιριάζουν με τα στενά κελιά των φυλακών, εκείνος όμως δεν διστάζει να φτάσει μέχρις εκεί προκειμένου να επιτελέσει το θεάρεστο έργο του σώζοντας ανθρώπινες ψυχές. Διαβόητοι κακοποιοί τον θεωρούν τον πιο κοντινό τους άνθρωπο, τον εμπιστεύονται, του ανοίγουν την καρδιά τους, του εκμυστηρεύονται τους προβληματισμούς τους και επιζητούν να πάρουν άφεση αμαρτιών. Ο πατήρ Μάρκος, ο ιερέας που τα τελευταία 25 χρόνια έχει σταθεί στο πλευρό εκατοντάδων ανήλικων εγκλεισμένων και έχει γίνει ο προσωπικός εξομολόγος μερικών από τους ανθρώπους που με τις αποτρόπαιες πράξεις τους συγκλόνισαν το πανελλήνιο, μιλάει στην «Espresso της Κυριακής» για τις συναντήσεις του με τους διαβόητους κακοποιούς......
Ηταν το 1985, όταν ο 73χρονος σήμερα ιερέας Μάρκος Μανώλης, που λειτουργεί στον ιερό ναό Αγίου Διονυσίου, ξεκίνησε να επισκέπτεται σωφρονιστικά ιδρύματα και να αναπτύσσει στενή επικοινωνία με έγκλειστους. Η αρχή έγινε από τις στρατιωτικές φυλακές Αυλώνας, όπου ο πατέρας Μάρκος περνούσε ατελείωτες ώρες εξομολογώντας και δίνοντας συμβουλές σε νεαρούς στρατιώτες που είχαν παραστρατήσει. Εκεί συνάντησε για πρώτη φορά το «θεριό των Βαλκανίων», τον Κώστα Πάσσαρη, με τον οποίο ανέπτυξε μια πιο προσωπική σχέση. Στο πρόσωπο του ιερέα ο νεαρός τότε κακοποιός είδε τον άνθρωπο στον οποίο μπορούσε να εκμυστηρευτεί τα πάντα. Του μίλησε για τα μελλοντικά σχέδιά του, ενώ παράλληλα του ζήτησε τη βοήθειά του. Οι δρόμοι τους χάθηκαν για αρκετά χρόνια, μέχρι τη στιγμή που συναντήθηκαν και πάλι, ύστερα από παράκληση του διαβόητου κακοποιού, αυτήν τη φορά στη φυλακή της Ρουμανίας.
Εκτός από τον Πάσσαρη, έπειτα από περίπου δέκα χρόνια παρουσίας στα σωφρονιστικά καταστήματα της Ελλάδας, ο πατήρ Μάρκος Μανώλης ήρθε τετ α τετ και με δύo ανθρώπους που οι πράξεις τους προκάλεσαν ανατριχίλα στο πανελλήνιο, τα μέλη των σατανιστών της Παλλήνης Ασημάκη Κατσούλα και Μανώλη Δημητροκάλη...

Το «θεριό των Βαλκανίων» στον δρόμο του Θεού
Ο Κώστας Πάσσαρης, το αιματοβαμμένο βιογραφικό του οποίου περιλαμβάνει μεταξύ άλλων στυγνές δολοφονίες, αιματηρές ληστείες, ναρκωτικά και βιασμούς, ήταν ένας από τους έγκλειστους στρατευμένους που είχαν την τύχη να γνωρίσουν και να ανοίξουν την καρδιά τους στον πατέρα Μάρκο. Το 1995, σε ηλικία μόλις είκοσι ετών, ο Κώστας Πάσσαρης, που εκείνη την περίοδο υπηρετούσε τη θητεία του στην Κομοτηνή, συνελήφθη από άνδρες της Στρατονομίας κατηγορούμενος για τον βιασμό μιας ηλικιωμένης αλλά και για κλοπές. Λίγες ημέρες αργότερα, το «θεριό των Βαλκανίων» πέρασε τις πύλες των στρατιωτικών φυλακών Αυλώνα. Εκεί σημειώνεται η πρώτη επαφή του αδίστακτου κακοποιού με τον χριστιανισμό, καθώς συναντάει τον πατέρα Μάρκο, ακούει με προσοχή τα χριστιανικά διδάγματα και ουσιαστικά κάνει το πρώτο βήμα που τον οδήγησε στη σημερινή του επιθυμία να απαρνηθεί τα εγκόσμια -όταν και εφόσον αποφυλακιστεί- και να γίνει μοναχός στο Αγιον Ορος.
Ο ιερωμένος θυμάται: «Από τις πρώτες μας επαφές στην Αυλώνα, μου έκανε πολύ αληθινές εξομολογήσεις και δήλωνε μετανιωμένος. Μάλιστα, θυμάμαι που μου είχε πει μία φορά ότι ευχαριστεί τον Θεό που τον βοήθησε και δεν έφτασε στο έγκλημα. Ωστόσο, ύστερα από λίγο καιρό άλλαξαν όλα. Εχει ένα αγγελικό πρόσωπο και δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα έφτανε μέχρις εκεί. Ομως, η αλήθεια είναι πως ο Κώστας μια ζωή έδινε μάχες με τον ίδιο του τον εαυτό».
Εναν χρόνο μετά τον εγκλεισμό του, ο Κώστας Πάσσαρης δραπέτευσε από τις φυλακές Αυλώνα και για μία ακόμη φορά παρασύρθηκε από τους «δαίμονές» του, αυτούς που τον βασάνιζαν από μωρό, καθώς ποτέ δεν έζησε χαρούμενες οικογενειακές στιγμές. Τα χρόνια πέρασαν και οι δρόμοι των δύο ανδρών χώρισαν, αφού από το 2001 μέχρι και σήμερα ο Κώστας Πάσσαρης βρίσκεται έγκλειστος στις περίφημες φυλακές υψίστης ασφαλείας Γκέρλας στη Ρουμανία καταδικασμένος για τις παράνομες πράξεις του σε δις ισόβια.
Ολα αυτά μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι, όταν ο πατέρας Μάρκος επισκέφτηκε ξανά ύστερα από χρόνια τον διαβόητο κακοποιό στις φυλακές της Ρουμανίας. Η συνάντηση αυτή ήταν αποτέλεσμα της επιθυμίας του Πάσσαρη, που ζήτησε από την Αριστέα Κατσούλη -τη γυναίκα που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται κοντά του κι έχει σχέση με την ενορία- να μεσολαβήσει προκειμένου να πραγματοποιηθεί.
Ο πατέρας Μάρκος μας εξομολογείται πως ο Πάσσαρης «ήταν πολύ ειλικρινής και ταπεινός. Η αλήθεια είναι πως χάρηκε πολύ που με είδε ξανά. Ο Κώστας είναι χαρισματικό παιδί και αν η ζωή δεν τον είχε οδηγήσει εκεί που είναι τώρα, θα μπορούσε να είναι ακόμη και καθηγητής πανεπιστημίου. Μου ζήταγε πάντα βιβλία και τα ρουφούσε σαν σφουγγάρι».
Το περασμένο Πάσχα, ο διαβόητος εντός και εκτός ελληνικών συνόρων κακοποιός εξέφρασε την επιθυμία του στον αρχιμανδρίτη Γερβάσιο ζητώντας του να μονάσει. Αυτήν τη σκέψη του την εξομολογήθηκε στον πατέρα Μάρκο, κάτι που όπως ο ίδιος δήλωσε στην «Espresso της Κυριακής», τον χαροποίησε ιδιαίτερα. «Μακάρι ο Θεός να τον αξιώσει και να καταφέρει να πραγματοποιήσει αυτό που επιθυμεί. Θα είναι μία αληθινή μετάνοια. Ετσι και αλλιώς η μόνη του έννοια είναι να ζήσει αληθινά στον δρόμο του Θεού».
Σύμφωνα με όσα δηλώνει ο ιερέας, τα τελευταία χρόνια ο Κώστας Πάσσαρης έχει αλλάξει πολύ. Τον ενοχλούν οι φωνές και αγριεύει όταν οι πάνοπλοι φρουροί των φυλακών Γκέρλας μιλάνε άσχημα στους συγκρατούμενούς του. Μάλιστα, ο πατέρας Μάρκος μας αποκάλυψε πως ο Πάσσαρης του εξομολογήθηκε ότι δεν είναι ένοχος και δεν έχει σχέση με όλα αυτά για τα οποία τον έχουν κατηγορήσει στη Ρουμανία. «Εγώ τον πιστεύω. Μου είπε ότι δεν ήθελε φασαρίες και πως όταν τον συνέλαβαν τους είπε “φορτώστε τα πάνω μου να τελειώνουμε αλλά να ξέρετε ότι δεν ευθύνομαι για όλα εγώ”».

Οι σατανιστές της Παλλήνης
Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1994 και η Ελλάδα συγκλονίζεται από την αποκάλυψη μίας από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις που απασχόλησαν ποτέ τη χώρα, την εξάρθρωση των σατανιστών της Παλλήνης. Τα ονόματα Ασημάκης Κατσούλας, Μανώλης Δημητροκάλης και Δήμητρα Μαργέτη μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στις μνήμες των Ελλήνων και το άκουσμά τους προκαλεί τρόμο και ανατριχίλα. Τον Αύγουστο του 1992, οι τρεις νέοι ξεκίνησαν την παράνομη δράση τους αποπλανώντας νεαρά κορίτσια, πολλές φορές ακόμη και ανήλικα. Στη συνέχεια, τις παρέσυραν σε ομαδικά σεξουαλικά όργια και τελετές μαύρης μαγείας, ενώ δύο από τις ανυποψίαστες γυναίκες βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια της σατανικής τριάδας.
Μετά την καταδίκη τους οι δύο άντρες της ομάδας οδηγήθηκαν στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο πατέρας Μάρκος, που τότε τους είχε επισκεφτεί στο σωφρονιστικό κατάστημα για να τους γνωρίσει από κοντά και να μιλήσει μαζί τους, θυμάται: «Οταν τους πήγαν στις φυλακές, όλοι οι κρατούμενοι ήθελαν να πέσουν να τους φάνε. Πρώτα συνάντησα τον Δημητροκάλη. Ο Μανώλης από μικρός πίστευε πάρα πολύ στον Θεό. Δυστυχώς αργότερα έμπλεξε με κακές παρέες που τον παρασύρανε και άκουγε κι αυτή την πολύ σκληρή και άγρια μουσική, τη heavy metal. Ολα αυτά τον ώθησαν στο να κάνει στροφή 360 μοιρών. Οταν όμως μπήκε στη φυλακή, όλα άλλαξαν και πάλι μέσα του και θυμήθηκε τον παλιό του εαυτό. Ζήταγε συνεχώς να εξομολογηθεί και μάλιστα παρακινούσε και τους υπόλοιπους κρατουμένους να έρχονται σε μένα».
Ο πατέρας Μάρκος μας οδηγεί και στην κοντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στον Διόνυσο και βγάζει από το Ιερό μία μεγάλη εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. «Αυτή μας της έχει χαρίσει ο Μανώλης. Παίρνει ξύλα και κολλάει πάνω τους εικόνες. Θυμάμαι πως μου ζήταγε συνεχώς θρησκευτικά βιβλία για να διαβάζει».
Οπως μας αποκαλύπτει ο ιερέας, όταν έφτασε η στιγμή να συναντήσει από κοντά τον αρχηγό και τελετάρχη της σατανικής ομάδας των τριών, τον 23χρονο τότε Ασημάκη Κατσούλα, ήταν λίγο διστακτικός. «Να φανταστείτε πήγα πρώτα από τον ψυχολόγο που τον παρακολουθούσε για να τον ρωτήσω πώς θα έπρεπε να τον αντιμετωπίσω και ο ίδιος ο ψυχολόγος του μου είπε πως όταν πάει στο κελί του Κατσούλα κάνει την προσευχή του πρώτα».
Τελικά, σύμφωνα με όσα μας αποκαλύπτει ο πατέρας Μάρκος, η επικοινωνία τους ήταν άριστη. «Πρόκειται για ένα πολύ ερευνητικό και έξυπνο παιδί. Οταν μας ζήτησε βιβλία, αποφασίσαμε να του δώσουμε τις εξομολογήσεις του Αγίου Αυγουστίνου που ήταν πιο φιλοσοφικό από άλλα θρησκευτικά βιβλία και τελικά πράξαμε σωστά, γιατί του άρεσε πολύ».
Ο πατέρας Μάρκος έχει ακόμη (έστω και αραιές) επαφές μαζί τους. Υποστηρίζει πως πρόκειται για παιδιά που είχαν παρασυρθεί, αν και σε όλη τους τη ζωή -ακόμα και μετά την αποκάλυψη των φρικιαστικών πράξεών τους- είχαν τη στήριξη και τη συμπαράσταση της οικογένειάς τους.

Κοντά στους νέους
Τα τελευταία χρόνια, ο πατέρας Μάρκος έρχεται σε επαφή με ανήλικους παραβάτες ηλικίας από 14-15 έως και το πολύ μέχρι 21 ετών, αφού οι φυλακές Αυλώνας μετατράπηκαν από στρατιωτικές σε φυλακές ανηλίκων. Μας εξομολογείται πως τα παιδιά πάντα τον περιμένουν με χαρά και συμπληρώνει: «Χαίρονται και μόνο που βλέπουν ότι υπάρχει κάποιος που νοιάζεται γι’ αυτούς. Μερικές φορές δεν χρειάζεται ούτε να τους μιλήσουμε. Η παρουσία μας και μόνο τους κάνει καλό».
Οπως μας λέει ο ιερέας, τα παιδιά έχουν ανάγκη επικοινωνίας και είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει συναντήσει «αγρίμια». «Ολοι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει άσχημες πράξεις, όμως όλα αιτιολογούνται, καθώς τα περισσότερα παιδιά που έχω γνωρίσει προέρχονταν από προβληματικές οικογένειες και έδειχναν την αντίδρασή τους μέσα από την παρανομία».
Τα παιδιά στις φυλακές είναι μόνα τους και χωρίς να τους το επιβάλλει κανείς νηστεύουν τις Αγιες Ημέρες του Πάσχα, ενώ δεν είναι λίγοι οι αλλοδαποί που έχουν βαφτιστεί και ζητάνε θρησκευτικά βιβλία μεταφρασμένα στη γλώσσα τους για να διαβάσουν.
«Προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε και να τους στηρίξουμε γιατί ζητάνε τη μετάνοια. Δεν πρέπει να παραμελούμε τους συνανθρώπους μας και πόσω μάλλον τα νεαρά παιδιά που έχουν ανάγκη τη φροντίδα και την αγάπη περισσότερο απ’ όλους μας» μας λέει ο πατέρας Μάρκος και μας αποχαιρετά ευχόμενός μας «Καλό Πάσχα».
Μπορεί ο 73χρονος ιερέας να έχει συνομιλήσει επί ώρες με κάποιους από τους πιο διάσημους και στυγερούς εγκληματίες της χώρας μας, όμως δεν φάνηκε στιγμή να τους ξεχωρίζει από άλλους έγκλειστους που έχει γνωρίσει τα είκοσι χρόνια που επισκέπτεται τις φυλακές της χώρας. Πίσω από τα μάτια όλων είδε το ίδιο πράγμα... παιδιά που η ζωή τα έβγαλε σε λάθους δρόμους είτε από ανάγκη είτε επειδή παρασύρθηκαν, είτε επειδή κάποιος τα αμέλησε όταν είχαν την ανάγκη του.

Μητροπολίτης Κυρηνείας Παύλος, Η ψυχολογία των εξομολογουμένων επιπολαίως

Η ψυχολογία των εξομολογουμένων επιπολαίως
του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κυρηνείας κ. Παύλου
Ἀρκετοί πιστοί ἀνταποκρίνονται θετικά στήν πρόσκληση τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ γιά μετάνοια, ἐξομολογοῦνται εἰλικρινά καί μέ αἰσθήματα πραγματικῆς ἀγάπης πρός τόν Κύριο ἐναποθέτουν ὅλα τά ἁμαρτήματά τους ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ. Παρουσιάζονται σ’ αὐτόν ὡς μιά «ἐπιστολή... γινωσκομένη καί ἀναγινωσκομένη» (Β΄ Κορ. 3, 2). ῎Εχουν τήν ὀρθή πεποίθηση καί βαθιά πίστη πώς ὅσα ποῦν θά συγχωρηθοῦν, θά σβησθοῦν, θά ἐξαφανισθοῦν, ὡσάν νά μήν συνέβησαν ποτέ στή ζωή τους.....
Γι’ αὐτό μέσα στό Ἐξομολογητήριο ὁμολογοῦν μέ ταπείνωση καί συντριβή τήν ἐνοχή τους καί ἐξομολογοῦνται πλήρως καί τελείως ὅλα τά σφάλματά τους. Τοιουτοτρόπως λαμβάνουν τήν ἄφεση ὅλων τῶν μετά τό Ἅγιο Βάπτισμα ἁμαρτιῶν τους καί ἐπανέρχονται στήν κατάσταση τῆς Χάριτος πλησίον τοῦ Θεοῦ εἰρηνικοί καί ἀναπαυμένοι.

Ἡ δύναμη τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως χαρίζει στόν καθένα πού εὐσυνείδητα ἐξομολογεῖται, τήν ἐσωτερική πληροφορία ὅτι εἶναι φίλος τοῦ Θεοῦ καί ἀγαπητός ἀδελφός τῶν Ἁγίων. Ἀποκτᾶ δέ τήν παρρησία πρός τόν Θεό, τό βασικό γνώρισμα τῶν Ἁγίων.

Βέβαια ὑπάρχουν καί ἀρκετές περιπτώσεις, ὅπου οἱ πιστοί ἀντιμετωπίζουν ἐπιπόλαια τό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Ἐπιδιώκουν γνωστά ὀνόματα Πνευματικῶν, ὄχι γιατί εἶναι ἔμπειροι καί διακριτικοί καί θά τούς βοηθήσουν στή σωτηρία τῶν ψυχῶν τους, ἀλλά γιά νά καυχῶνται μετά πώς εἶναι πνευματικά τέκνα γνωστῶν ἐκκλησιαστικῶν Πατέρων, μιμούμενοι τοιουτοτρόπως τούς ἀκάρπους Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι περιορίζονταν νά λένε ὅτι εἶναι τέκνα Ἀβραάμ. Φεύγουν ἀπό τό Ἐξομολογητήριο περισσότερο λυπημένοι, δύσθημοι καί στενοχωρημένοι παρά ἀναπαυμένοι. Δέν φταίει ὅμως γι’ αὐτό τό Μυστήριο, ἀλλά οἱ ἴδιοι οἱ ὁποῖοι προσέρχονται τυπικά καί κατ' ἔθιμο μόνο στίς μεγάλες ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς τήν ἀπαραίτητη προετοιμασία καί ἔμπρακτη ἐκδήλωση μετανοίας.

῞Οταν ὁ πονηρός δέν κατορθώσει νά ἀποτρέψει τούς ἀνθρώπους μέ τίς συνεχεῖς ἀναβολές τίς ὁποῖες τούς ὑποβάλλει γιά νά μήν πλησιάσουν τόν Πνευματικό, τότε προσπαθεῖ νά ἐκμηδενίσει τήν πνευματική ὠφέλεια τοῦ Μυστηρίου ὑποβάλλοντας στόν προσερχόμενο στό Ἐξομολογητήριο νά μήν ἐξομολογηθεῖ θεαρέστως τίς ἁμαρτίες του.

Ἔτσι βλέπουμε ἀρκετούς ἐπειδή προσέρχονται ἐπιφανειακά στό Μυστήριο, νά ἔχουν τή ψευδαίσθηση ὅτι πηγαίνουν γιά συζήτηση καί προσωπική προβολή. Δέν προηγεῖται καμιά προσευχή, περισυλλογή καί αὐτοκριτική. Τό ὅλο παρουσιαστικό τους καί ὁ τρόπος τῆς ὁμιλίας τους, κάθε ἄλλο παρά μετάνοια φανερώνουν. Κυριευμένοι ἀπό τό κοσμικό φρόνημα, ἐπιτηδεύονται, προσποιοῦνται, θέλουν νά ἐντυπωσιάσουν. Σκοπός τους δέν εἶναι νά σώσουν τίς ψυχές τους, ἀλλά νά ἀποκτήσουν τήν εὔνοια τοῦ Πνευματικοῦ, ὥστε στό μέλλον νά τούς διευκολύνει στήν πραγματοποίηση ὑλικῶν στόχων καί προσωπικῶν συμφερόντων.

Κατά τή διάρκεια τοῦ Μυστηρίου, διακρίνονται γιά τόν ἐγωϊσμό τους, ὁ ὁποῖος ἐκδηλώνεται μέ αἴσθημα ὑπεροχῆς. Δέν διστάζουν νά ὑποκρίνονται καί νά παρουσιάζονται ὡς δῆθεν εὐσεβεῖς. Προβάλλουν ἀνύπαρκτες ἀρετές τους καί καταγγέλλουν ἤ κατηγοροῦν τούς συνανθρώπους τους. Μιλοῦν μέ γενικότητες καί ἀοριστολογίες καί καταφεύγουν σέ ἄσχετες ἱστορίες, οἱ ὁποῖες τείνουν νά συγχύσουν καί νά παραπλανήσουν τόν Πνευματικό καί νά ξεθωριάσουν τήν ἱερότητα τοῦ Μυστηρίου.

Ὅταν ἀποφασίσουν νά μιλήσουν γιά τόν ἑαυτό τους, ἐκφράζουν παράπονα γιά νά αὐτοδικαιωθοῦν ἤ νά δικαιολογηθοῦν. Ὅταν ἐπιτέλους μιλήσουν γιά τίς δικές τους ἁμαρτίες, περιορίζονται στά μικρά καί ἀσήμαντα καί ἀποκρύπτουν μέ ἐπιμέλεια τά μεγάλα καί σοβαρά, δῆθεν γιά νά μήν ἐκτεθοῦν στόν Πνευματικό καί χάσει τήν καλή ἰδέα πού ἔχει γι' αὐτούς. Ἀρέσκονται νά ὑπεισέρχονται σέ περιττές λεπτομέρειες, ὄχι γιατί θέλουν νά διαφωτίσουν καί νά διασαφηνίσουν, ἀλλά γιά νά συσκοτίσουν ἀποκρύπτοντας τήν ἀλήθεια ἀπό τόν Πνευματικό. Αὐτό γίνεται ἀντιληπτό γιατί ἡ οὐσία τῆς ἁμαρτίας ἀποφεύγεται οἱ δέ ἐξομολογούμενοι λόγῳ τῆς ἀνειλικρίνειάς τους, φεύγουν ἀσυγχώρητοι καί λυπημένοι.

Ἄλλοι, πάλι, γιά νά ἐντυπωσιάσουν, κατά τήν ἐσφαλμένη γνώμη τους, τόν Πνευματικό, ὅτι τάχα ἔχουν φθάσει σέ μεγάλα ὕψη ἀρετῆς, μιλοῦν γιά ὁράματα καί ὀπτασίες. Στήν ὑπόδειξη τοῦ Πνευματικοῦ νά μήν δίνουν σημασία καί νά μήν ἐπιζητοῦν αὐτά, διαμαρτύρονται καί ἐξανίστανται παρακούοντας τίς συμβουλές του, ἤ κατακρίνοντάς τον ἐσωτερικά ὅτι δέν ἔχει ὁ ἴδιος παρόμοιες δῆθεν πνευματικές ἐμπειρίες, γινόμενοι ἔτσι παίγνιο τῶν πονηρῶν πνευμάτων.

Αὐτοί πού ἐπιπόλαια ἐξομολογοῦνται, δέν γνωρίζουν τί σημαίνει ἐλεύθερη ὑπακοή, γιατί πρώτιστο μέλημά τους εἶναι ἡ ἐκτέλεση τοῦ ἰδίου θελήματος. Ἐφαρμόζουν δικό τους πρόγραμμα πνευματικῆς ζωῆς καί δέν ἐπιδέχονται καμιά νουθεσία. Ὁ Πνευματικός, τούς ἀκούει κατά τήν διάρκεια τῆς ἐξομολογήσεώς τους μέ προσοχή καί προσευχή καί ἀντιλαμβάνεται τήν ἀμετανοησία τους καί τήν ἔλλειψη ἀγαθῆς διαθέσεως ἐκ μέρους τους. Ὅταν ἀρχίσει νά τούς νουθετεῖ τόν διακόπτουν. Ὅταν μέ ταπείνωση τούς παρατηρεῖ καί ὑποδεικνύει τά σφάλματά τους, ἐξανίστανται καί δέν θέλουν νά τά παραδεχθοῦν. Μάλιστα δέ αἰσθάνονται καί προσβεβλημένοι, ὄχι γιατί τούς ἔθιξε, ἀλλά γιατί εἶναι γεμάτοι ἀπό ἐγωϊσμό. Γιά νά γίνουν πιό πειστικοί, ἰδιαιτέρως ἄν εἶναι γυναῖκες πού ἐξομολογοῦνται, ἔχουν πρόχειρα τά δάκρυα στά μάτια μόνο, ὄχι δέ καί στήν ψυχή. Γιατί οὔτε ταπεινωμένοι εἶναι οὔτε συντετριμμένοι, ἀλλά αὐθάδεις καί προπετεῖς. Γι’ αὐτό τά δάκρυά τους δέν εἶναι δάκρυα μετανοίας, ἀλλά ἐπιφανειακά, ψεύτικα καί ὑποκριτικά, τά ὁποῖα ὑποδηλώνουν πληγωμένο ἐγωϊσμό καί ὄχι συντετριμμένη καρδιά.

Ἀποκορύφωμα τῆς ὑποκρισίας αὐτοῦ πού ἰσχυρίζεται ὅτι δῆθεν ἐξομολογεῖται εἶναι ὁ ἐμπαιγμός τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Προσποιεῖται τόν εὐσεβῆ. Πηγαίνει δῆθεν γιά νά καταθέσει τίς ἁμαρτίες του αλλά δέν ἀνέχεται τίς παρατηρήσεις καί δέν ἀκολουθεῖ τίς ὁδηγίες τοῦ Πνευματικοῦ.

Ἐπειδή ὁ ἐξομολογούμενος ἀπωθεῖ τά αἰσθήματα τῆς ἐνοχῆς, μή θέλοντας νά παραδεχθεῖ τά σφάλματά του, τά μεταβιβάζει στούς ἄλλους καί ἐκφράζει προσωπικά παράπονα πού ἔχει γι’αὐτούς ἀλλά καί γιά τόν ἴδιο τόν Πνευματικό.Τολμᾶ μάλιστα νά ἐλέγχει τόν Πνευματικό γιά τίς ἀπόψεις καί τίς θέσεις του πάνω σέ διάφορα θέματα, τά ὁποῖα εἶναι ἄσχετα μέ τό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως. Ἐάν δέ τύχει, λόγῳ θέσεως νά ἐπηρεάζει μιά ὁμάδα ἀνθρώπων, τότε τούς ἐπιστρατεύει καί αὐτούς, ὥστε καί ἐκεῖνοι, ἐν εἴδει κασέτας μαγνητοφώνου νά ἐπαναλαμβάνουν τά ἴδια παράπονα ἐν ὥρᾳ ὑποτίθεται ἐξομολογήσεώς τους.

Ἡ δύναμη τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως εἶναι ἀνυπολόγιστη. Δέν ἐπενεργεῖ ὅμως πάνω μας χωρίς τή δική μας ἐλεύθερη συνεργασία. Νά ἔχουμε συναίσθηση τῆς ἱερότητας τοῦ Μυστηρίου καί νά προσερχόμαστε σ’ αὐτό μέ βαθιά ταπείνωση, εἰλικρίνεια καί συντετριμμένη καρδιά. Μόνο ὅσοι βιώνουν τή μετάνοια καί ἐξομολογοῦνται πλήρως καί τελείως τίς ἁμαρτίες τους φεύγουν ἀναπαυμένοι, χαρούμενοι καί εἰρηνικοί, μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα νά τούς ἐπισκιάζει. Ὅσοι νομίζουν ὅτι ξεγελοῦν τόν Πνευματικό, γελιοῦνται οἱ ἴδιοι, παίζοντας θέατρο καί ἐξοργίζοντας τόν Θεό. Ἄν συνεχίσουν μέ αὐτή τή λανθασμένη τακτική φεύγουν δυστυχῶς ἀπό τήν παρούσα ζωή ἀμετανόητοι πρός αἰωνία ἀπώλεια. Ἄς παρακαλοῦμε λοιπόν θερμά τόν Κύριο ὥστε «τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ ἐκτελέσαι». Ἀμήν.

27/3/10

Χαίρε και ευφραίνου πόλις Σιών


Θα συνεχίσει τη λειτουργία του το Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του King’s College Λονδίνου

πηγή: Καθημερινή, 27/3/2010
Μια σημαντική σχολή σώζεται
Το Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του King’s College Λονδίνου

Της Λινας Γιανναρου
Μια καλή είδηση... Ενα από τα σημαντικότερα τμήματα νεοελληνικών σπουδών διεθνώς, αυτό του King’s College του Λονδίνου, με έτος ίδρυσης το 1919, όχι μόνο διέφυγε τον κίνδυνο «λουκέτου», αλλά βγήκε από τη δίνη των περικοπών, της υποχρηματοδότησης και της γενικότερης κρίσης, περισσότερο δυναμωμένο.....
Ο λόγος για το Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, το οποίο, σύμφωνα με ανακοίνωση του Πανεπιστημίου (το οποίο βρίσκεται σε φάση αναδιάρθρωσης των ανθρωπιστικών του σπουδών, λόγω «εξασθένησης» της οικονομικής στήριξης από την πολιτεία), ενσωματώνεται στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών, που αναβαθμίζεται και εκτός από κέντρο έρευνας από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα παρέχει και πτυχιακά μαθήματα. Στον πυρήνα του νέου Κέντρου (το οποίο ιδρύθηκε το 1989) θα συνεχίσει να βρίσκεται η περίφημη Εδρα Κοραή, ενώ επικεφαλής θα τεθεί ο νυν διευθυντής του Τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, καθηγητής Ντέιβιντ Ρικς. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών θα συνεχίσει να παρέχει Μάστερ στις Βυζαντινές και Νεοελληνικές Σπουδές, ενώ από τον Σεπτέμβριο του 2011 θα ξεκινήσει και νέο μεταπτυχιακό στην Ελληνική Παράδοση. Το μόνο πρόγραμμα που θα διακοπεί θα είναι το προπτυχιακό στις Νεοελληνικές Σπουδές, λόγω χαμηλής ζήτησης τα τελευταία χρόνια.

Εξειδικευμένο πρόγραμμα

«Το King’s βρήκε ένα γενναίο και ηθικό τρόπο να επαναδιαβεβαιώσει την ιστορική του δέσμευση να παρέχει ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα στο οποίο για χρόνια διέπρεπε, ειδικά τώρα που η βρετανική κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν παρέχει πλέον κεντρική στήριξη για “μειονοτικά” αντικείμενα», τόνισε χαρακτηριστικά ο καθηγητής Ρόντρικ Μπήτον, κάτοχος της Εδρας Κοραή. «Η εγκαινίαση εκ νέου του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών μας δίνει ένα βιώσιμο οικοδόμημα, στο πλαίσιο του οποίου μπορούμε να παρέχουμε μαθήματα και να πραγματοποιούμε έρευνα στο υψηλότερο επίπεδο και να χτίσουμε πάνω στη φήμη μας ως εκπαιδευτική ναυαρχίδα στους τομείς των Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών».

Παναγιώτης Τελεβάντος, Ο προστάτης των παιδεραστών θα επισκεφθεί την Κύπρο;

Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΩΝ ΘΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;
Του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου
“200 παιδιά είχε παρενοχλήσει ρωμαιοκαθολικός ιερέας σε σχολείο. Την υπόθεση συγκάλυψε το Βατικανό μέσω του καρδινάλιου Γιόζεφ Ράτσιγκερ, που ήταν πρόεδρος της "επιτροπής για την ορθότητα της πίστεως". Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά και κάτι, ο τότε καρδινάλιος Γιόζεφ Ράντζιγκερ ονομάζεται Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄” (Πηγή: Financial Times)......
ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΩΝ Ο ΠΑΠΑΣ!
Με άλλα λόγια ο σημερινός Πάπας είναι προστάτης παιδεραστών!!! Οχι μόνον ανέχτηκε να κακοποιούνται παιδιά και έκανε τα στραβά μάτια αλλά και όταν οι καταγγελίες έφταναν κοντά του τις κουκούλωνε και δεν τιμωρούσε τους παιδεραστές φραγκοπαπάδες!!!

ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΩΝ ΘΑ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;
υτόν τον άνθρωπο προσκάλεσε η Εκκλησία της Κύπρου και ο Πρόεδρος Χριστόφιας για επίσκεψη τον Ιούνιο; Μπράβο! Εύγε! Συγχαρητήρια! Θα έλεγα και "εις ανώτερα” αν και δεν βλέπω ποια “ανώτερα” μπορεί να υπάρξουν από την προστασία των παιδεραστών.

ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΙ Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Θα μου πείτε: Ξέρεις όταν έγινε η πρόσκληση δεν γνώριζαν το γεγονός. Ναι! Θα απαντήσω, αλλά τώρα, όμως, το γνωρίζουν! Επομένως γιατί δεν ζητά τουλάχιστον η Εκκλησία την ακύρωση της επίσκεψης του Πάπα;
Μέχρις αυτού πια;! Με πρόσχημα ότι αναζητούμε βοήθεια για το εθνικό θέμα προσκαλούμε τον προστάτη των παιδεραστών;!!!
Και η μεν Πολιτέια ίσως να μην ιδρώνει και πολύ το αυτί της για το θέμα. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου, όμως, δεν θα έπρεπε να ζητήσει την άμεση ακύρωση της έλευσης του Πάπα; Ή αν αυτό είναι αδύνατον, επειδή υπάρχει ήδη πρόσκληση εκ μέρους του Προέδρου Χριστόφια, δεν οφείλειανυπερθέτως να απόσχει από τις εκληλώσεις υποδοχής του Ποντίφηκα;
ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ
Ή ακόμη και αν δεν μπορεί ο Αρχιεπίσκοπος να απόσχει ολότελα από τις εκδηλώσεις υποδοχής του Πάπα δεν μπορεί να αποφύγει τις συμπροσευχές μαζί με τον προστάτη των παιδεραστών;
Εδώ καταντήσαμε; Να ετοιμάζεται η Εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα να υποδεχθεί μετά βαίων και κλάδων και κραυγάζοντας το ωσαννά στον προστάτη των παιδεραστών;

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ
Από ποιο Θεό περιμένουμε βοήθεια για την αποκατάσταση των δικαίων μας αν η Σύνοδος της Εκκλησίας μας θα μεταβεί με αρχιερατικά άμφια, σταυρούς, εξαπτέρυγα και λαμπάδες να υποδεχθεί τον προστάτη των παιδεραστών;
Είναι πολύ να ζητούμε από τους Αρχιερείς μας να διαξάγουν το επιβεβλημένο αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας, χωρίς να καταπατούν το Ευαγγέλιο και χωρίς να παραβιάζουν βάναυσα και ασύστολα τους Ιερούς Κανόνες;

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Βαΐων

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
ΦΙΛΙΠ. Δ΄ 4-9

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, κάνει θριαμβευτικά την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα. Αυτό που είχαν προκαταγγείλει οι προφήτες, πραγματοποιείται, και η χαρά έχει πλημμυρίσει τις καρδιές των ανθρώπων. Ακριβώς δε επειδή η Κυριακή των Βαΐων είναι ημέρα μεγάλης χαράς, και η χαρά, εκτός των άλλων, θα πρέπει να είναι το μόνιμο γνώρισμα των πιστών χριστιανών, θα δούμε στη συνέχεια τη μετάφραση του ιερού κειμένου, και κατόπιν ο λόγος μας θα επικεντρωθεί στο μεγάλο θέμα που μας αναπτύσσει ο θείος απόστολος.....
«4Αδελφοί, να χαίρεστε πάντοτε με τη χαρά που δίνει η κοινωνία με τον Κύριο. Θα το πω και πάλι: Να χαίρεστε. 5Σ’όλους να δείχνετε την καλοσύνη σας. Ο Κύριος έρχεται σύντομα. 6Για τίποτε να μην σας πιάνει άγχος, αλλά σε κάθε περίσταση τα αιτήματά σας να τα απευθύνετε στο Θεό με προσευχή και δέηση, που θα συνοδεύονται από ευχαριστία. 7Και η ειρήνη του Θεού, που είναι ασύλληπτη στο ανθρώπινο μυαλό, θα διαφυλάξει τις καρδιές και τις σκέψεις σας κοντά στον Ιησού Χριστό. 8Τέλος, αδελφοί μου, ό,τι αληθινό, σεμνό, δίκαιο, καθαρό, αξιαγάπητο, καλόφημο, ό,τι έχει σχέση με την αρετή και είναι άξιο επαίνου, αυτά να έχετε στο μυαλό σας. 9Αυτά που μάθατε, παραλάβατε και ακούσατε από μένα, αυτά που είδατε σε μένα, αυτά να κάνετε κι εσείς. Και ο Θεός που δίνει την ειρήνη θα είναι μαζί σας».• Δεν υπάρχει φυσιολογικός άνθρωπος, αδελφοί μου, που να μη διψά με όλη του την καρδιά τη χαρά και την ευτυχία. Αυτό συνέβαινε πάντοτε, συμβαίνει και θα εξακολουθεί να ισχύει έως ότου υπάρχουν άνθρωποι επάνω στη γη. Και αν τούτο ισχύει για όλους τους ανθρώπους, οπωσδήποτε ισχύει για τους πιστούς που αναγνωρίζουν τον Ιησού ως Κύριον και Θεόν τους και οικοδομούνται ως γνήσια μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας Του.
Αλλά τί είναι επιτέλους η χαρά που όλοι μας τόσο ποθούμε; (Όταν κάνουμε λόγο περί χαράς, φυσικά εννοούμε όχι την «χαρά του κόσμου και της αμαρτίας», αλλά μιλούμε για την πνευματική χαρά).
Η κατάσταση αυτή είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος και μας την χαρίζει ο ίδιος ο Κύριος, μαζί με τους άλλους καρπούς του Πνεύματος. Είναι αποτέλεσμα και καρπός της αγάπης του Θεού προς εμάς. Και όσο στενότερα συνδέεται ο άνθρωπος με Αυτόν, τόσο και περισσότερο τον αισθάνεται ως Σωτήρα και Λυτρωτή και χαίρεται να ζει σύμφωνα με το πανάγιον Θέλημά Του. Όσο δε περισσότερο βιώνει τη ζωή του Χριστού, τόσο και περισσότερο αποκτά το χάρισμα της χαράς.
• Να σχολιάσουμε, από την αντίθετη τώρα πλευρά τί αισθάνεται ο άνθρωπος που έχει απομακρυνθεί από την πηγή της χαράς; Όλοι μας ζούμε μέσα στην κοινωνία και καθημερινώς βλέπουμε τα πρόσωπα των συνανθρώπων μας. Πόσες φορές, αλήθεια, η θλίψη είναι αποτυπωμένη στα μάτια των αδελφών μας!... Πόσοι άνθρωποι σήμερα είναι ταραγμένοι; Πόσο έχουν γίνει ευέξαπτοι και νευρικοί; Και πόσο κατάντησαν κατηφείς και ανικανοποίητοι;
Μα γιατί όλα αυτά; Ρωτούν αρκετοί, λες και οι ίδιοι που ρωτούν ζουν σε άλλον πλανήτη.
Γιατί; Διότι αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους χωρίς τον Ιησού και έξω από την κιβωτό της σωτηρίας που είναι η Εκκλησία μας.
Και ενώ αυτή η θλιβερή κατάσταση ισχύει για τους μακράν της χάριτος ανθρώπους, αντιθέτως, οι συνειδητοί πιστοί, αγωνίζονται, όλα τα θέματα της προσωπικής και οικογενειακής τους ζωής, να τα τακτοποιούν «εν Κυρίω». Να τα βλέπουν και να τα ρυθμίζουν κάτω από το φως της παρουσίας του Θεού, έχοντας μέσα στη συνείδησή τους ζωντανή την πανταχού παρουσία της Αγίας Τριάδος.
Αυτή δε η διαυγής και γλυκύτατη ατμόσφαιρα της πίστεως και της απολύτου εμπιστοσύνης προς Αυτόν, έχει ως επακόλουθο, το δώρο της χαράς να γίνεται ολοένα και περισσότερο μόνιμη και φυσική κατάσταση στα βάθη της υπάρξεώς μας.
Φυσικά, θα ήμασταν εκτός πραγματικότητας αν υποστηρίζαμε ότι ο χριστιανός δεν θα αντιμετωπίσει και δύσκολες και μάλιστα πολύ δύσκολες καταστάσεις. Ναι, έρχονται και θα έρχονται οι θλίψεις και γενικώς οι στενόχωρες καταστάσεις στη ζωή μας. Αυτά όμως μόνο εξωτερικά, έστω και αν οι θλίψεις και δοκιμασίες, κάποιες φορές είναι μόνιμες. Όπως ακριβώς ο ωκεανός παρουσιάζεται κατά καιρούς και φουρτουνιασμένος, και νομίζει κανείς ότι δεν θα μπορέσει να τον διαπλεύσει, στα βάθη του όμως τα ύδατα παραμένουν ατάραχα και η ζωή στα «σπλάγχνα» του συνεχίζεται με κάθε ρυθμό και ηρεμία, έτσι ακριβώς και ο πιστός, μπορεί εξωτερικώς να θλίβεται και να πονά, στα βάθη όμως της καρδιάς του βιώνει την χαρά και την «ειρήνην την πάντα νουν υπερέχουσαν».
• Ας μάθουμε, λοιπόν, αγαπητοί να ζούμε την ζωή των εντολών του Χριστού σε όλες τις εκφάνσεις του βίου μας, όπως μας περιγράφει το αποστολικό μας ανάγνωσμα, και να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι τόσο η χαρά, όσο και τα άλλα δώρα του Αγίου Πνεύματος, θα μας χαρίζουν αυτό ακριβώς που ως άνθρωποι λογικοί επιθυμούμε, λαχταρούμε και για το οποίο είμαστε πλασμένοι.
Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ο Λυτρωτής των ανθρώπων (Κυριακή των Βαΐων)

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 19/3/2010
Ο ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Οἱ Ἰουδαῖοι ὑποδέχτηκαν τὸν Χριστὸ στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ ζητωκραυγὲς καὶ ἐπευφημίες, γιατὶ τὸν ἔβλεπαν ὡς βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ. Αὐτὸ ἦταν μεγάλη πλάνη. Παρόλο ποὺ ὁ Χριστὸς ποτὲ δὲν μίλησε γιὰ κάτι τέτοιο, ἐκεῖνοι ἔβγαλαν τὸ ἐσφαλμένο τους συμπέρασμα καὶ φυσικὰ μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες ἔβγαλαν καὶ τὴν καταδικαστική τους ἀπόφαση.....
Ὁ Χριστὸς ἀρνήθηκε νὰ εἰσέλθει στὴν πόλη ὡς μελλοντικὸς βασιλέας, ὡς κοσμικὸς ἄρχοντας. Γι᾽ αὐτὸ «καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου» τοὺς ἔδειξε πὼς δὲν ἦταν αὐτὸς ποὺ περίμεναν. Ἦταν κάτι πολὺ ἀνώτερο. Ἦταν ὁ Σωτήρας καὶ
Λυτρωτὴς τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.Καὶ στὴν ἐποχή μας ὑπάρχουν πολλοί, ποὺ τὸν Χριστὸ τὸν δέχονται μὲ τρόπο αὐθαίρετο και διαστρεβλωτικό. Κάνουν ἕναν δικό τους Χριστό, σύμφωνο μὲ τὶς περιορισμένες σκέψεις τους, τὶς ἁμαρτωλές τους ἐπιθυμίες καὶ τὶς ἐφήμερες ἐπιδιώξεις τους. Ἀλλ᾽ ἀλίμονο γι᾽ αὐτούς, ὁ Χριστὸς εἶναι αὐτό, ποὺ δὲν θέλουν. Εἶναι ἀξιοπρόσεκτα τὰ ὅσα σημειώνει ἕνας Ἐπίσκοπος σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτό: «Ὁ Χριστὸς στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι αὐτός, ποὺ ἐμεῖς θέλουμε, ἀλλὰ αὐτός, ποὺ ἐμεῖς δὲν θέλουμε καὶ οὔτε κἂν τὸ ὑποψιαζόμαστε. Ὁ Χριστὸς εἶναι «Βασιλεὺς εἰρήνης», ἐνῶ ἐμεῖς τὸν θέλουμε ἄρχοντα τοῦ πολέμου. Ὁ Χριστὸς εἶναι «πρᾶος καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ», ἐνῶ ἐμεῖς τὸν θέλουμε τιμωρὸ καὶ ἐκδικητή. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ ἀντίθετο ἀπ᾽ ὅ,τι ἐμεῖς νομίζουμε. Ἐκεῖνο, ἑπομένως, ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε εἶναι ὄχι νὰ κατασκευάζουμε «Χριστοὺς» κατὰ τὶς ἀνάγκες μας καὶ τὶς ἀπόψεις μας, ἀλλὰ νὰ γνωρίσουμε τὸν πραγματικὸ Χριστό, ὅπως αὐτὸς εἶναι».
Ὁ Χριστός, σύμφωνα μὲ τὴν ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καὶ κάθε ἄλλη ἄποψη εἶναι λαθεμένη, αἱρετικὴ καὶ ἀπορριπτέα.

Ο Κυρηνείας Παύλος κατά Αγγλικανού Επισκόπου για βεβήλωση ορθόδοξων τάφων

πηγή: romfea.gr
Την έντονη διαμαρτυρία του εξέφρασε με επιστολή του προς τον Αγγλικανό Επίσκοπο ο Μητροπολίτης Κυρηνείας κ. Παύλος, με την οποία καταδικάζει έντονα τις ανασκαφές των τάφων του ελληνορθόδοξου κοιμητηρίου Κυρηνείας και το διασκορπισμό των οστών.
Συγκεκριμένα, ο Μητροπολίτης Παύλος χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη πράξη ανίερη και καλεί τον Αγγλικανό Επίσκοπο να σταματήσει άμεσα κάθε επέμβαση στο Ορθόδοξο Κοιμητήριο, το οποίο ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Κυρηνείας.....
«Μετά από έρευνα που διεξήγαγε ο Πανιερώτατος για εξέταση της υπόθεσης, διαπίστωσε ότι ο μακαριστός προκάτοχός του Μητροπολίτης Γρηγόριος, κατόπιν αίτησης των ιδίων των Αγγλικανών, παραχώρησε το 1979 άδεια για χρήση του κενού μέρους της βόρειας περιοχής του εν λόγω Κοιμητηρίου, τονίζοντας ότι τούτο γινόταν επί προσωρινής βάσεως επειδή πίστευε ότι θα ήταν σύντομη η επιστροφή», αναφέρει στην επιστολή του ο Μητροπολίτης Κυρηνείας.
Επίσης, ο Μητροπολίτης κ. Παύλος στην επιστολή υπενθυμίζει στον Αγγλικανό Επίσκοπο, ότι όχι μόνο δεν σεβάστηκαν την ευγενή χειρονομία του αείμνηστου Γρηγορίου αλλά «έδειξαν αγνωμοσύνη και αχαριστία και προ πάντων ασέβεια στα όσια και ιερά της πίστεως μας με τη βεβήλωση και καταστροφή των τάφων των Ορθοδόξων».
Τέλος, ο Μητροπολίτης Κυρηνείας αίρει την προηγούμενη άδεια του προκατόχου του και απαγορεύει οποιαδήποτε επέμβαση στο κοιμητήριο και σε οποιοδήποτε άλλο ιερό χώρο που βρίσκεται στην περιφέρεια της Ιεράς Μητρόπολης Κυρηνείας.

Ψήφισμα 24-3-10 Συνδέσμου Εφεδρων Αξ/κών Ν. Σερρών για τις παρελάσεις

πηγή: Τράπεζα Ιδεών
Με αφορμή την Επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας και το ανακύψαν μείζον κατά την άποψή μας ζήτημα του επίσημου εορτασμού της επετείου της 25ης Μαρτίου 1821, επιθυμούμε να διατυπώσουμε την άποψή μας, σημειώνοντας εξ αρχής ότι αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε ως Έφεδροι Αξιωματικοί και ως Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών, ρόλο και λόγο ευρύτερα κοινωνικό, πολιτιστικό και προπάντων Εθνικό.
Στις δύσκολες μέρες της ποικιλώνυμης φωτιάς και του υλιστικού μηδενισμού που διερχόμαστε, πυκνώνουν οι φωνές για κατάργηση των παρελάσεων, από ποιά άραγε φρονήματα ψευτοπροοδευτισμού και ύπουλου φραγκολεβαντινισμού διακατέχονται όλοι αυτοί που ζητούν την κατάργησή τους;.....
Οι παρελάσεις επιβάλλεται να παραμείνουν και να αναβαθμισθούν, όπως τους αξίζει, διότι αισθητοποιούν στη σημερινή πεζή πραγματικότητα τη μακραίωνη πορεία του Ελληνισμού και τη συμμετοχή των παιδιών και των νέων, για να διατηρηθεί αδούλωτη η ελληνική ψυχή. Φτάνουν μέχρι τα βάθη των αιώνων της Φυλής μας, στην πομπή των Παναθηναίων. Ανασταίνουν τον όρκο των εφήβων: «Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά... Και ιερά τα πάτρια τιμήσω».
Μας μεταφέρουν στον τύμβο του Μαραθώνα, που εδώ και 2.500 χρόνια σκεπάζει τους μαραθωνομάχους νέους 20-30 ετών· ανάμεσά τους και κείνο το δεκάχρονο παιδί από τις Πλαταιές, που άφησε την αγκαλιά της μάνας, για να πέσει στην αγκαλιά της μάνας πατρίδας, προβάλλοντας αντίσταση στον βάρβαρο πέρση εισβολέα. Ζωντανεύουν ενώπιόν μας τους «παίδας του Μυροβλύτου», τα κατηχητόπουλα δηλαδή του ιερού ναού του Αγίου Δημητρίου, τα οποία το 1185 μ.Χ. υπό την καθοδήγηση του αρχιεπισκόπου της πόλεως αγίου Ευσταθίου, αν και ήσαν «ψιλοί όπλων οι πολλοί», πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση στα τείχη της Θεσσαλονίκης και «ηνδραγαθίζοντο» κατά των Νορμανδών, που με πολυπληθή στρατό και στόλο είχαν πολιορκήσει την πόλη, όπως διασώζει στο έργο του «Ιστορία της αλώσεως της Θεσσαλονίκης υπό των Νορμανδών» ο ιερός συγγραφέας. Χαιρετούν τον Ιερό Λόχο των σπουδαστών, οι οποίοι προστρέχοντας στο σάλπισμα της Εθνεγερσίας θυσίασαν τη ζωή τους στο Δραγατσάνι της Μολδοβλαχίας. Ενασμενίζονται με τις ηρωικές μορφές αγοριών και κοριτσιών του Μακεδονικού Αγώνα. Και πορεύονται εμπνεόμενοι από τους μαθητές πρωταγωνιστές του Κυπριακού Έπους του 1955-59, με κορυφαίο ανάμεσά τους τον 18χρονο Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Κάθε φορά που παρελαύνουν τα Ελληνόπουλα, εκείνους τους ένδοξους αγώνες τιμούν. Στοιχίζονται «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».Οι παρελάσεις είναι το αμάραντο στεφάνι που καταθέτει η εκάστοτε νέα γενιά στους συνηλικιώτες της του ένδοξου θερμουργού παρελθόντος· αποτελούν έκφραση τιμής και ευγνωμοσύνης για τη διαιώνια πάλη στα μαρμαρένια αλώνια, προκειμένου να επιβιώσει ο Ελληνισμός. Αθήνα, 28 Οκτωβρίου 1942. Οι φοιτητές αποβραδίς έστησαν σημαίες ψηλά στις κορφές των δένδρων και κόλλησαν στα κέντρα προκηρύξεις. Ανήμερα κατά τις 10 το πρωί ένα μελισσολόι ξεχύθηκε προς τον Άγνωστο Στρατιώτη· προπορεύθηκαν καροτσάκια αναπήρων και ξεδιπλώθηκαν ελληνικές σημαίες, ενώ χιλιάδες στόματα έψαλλαν τον εθνικό ύμνο. Οι Ιταλοί τους επιτέθηκαν, τους πυροβόλησαν και ακολούθησε ένας άδοξος πόλεμος. Πολλοί από τους διαδηλωτές οδηγήθηκαν στα νοσοκομεία και άλλοι στη φυλακή, σημειώνει ο Ζαλοκώστας στο «Χρονικό της σκλαβιάς».Αμμόχωστος, 7 Φεβρουαρίου 1956. Πέφτει νεκρός ο πρώτος μαθητής Πετράκης Γιάλλουρος από το Ριζοκάρπασο, τελειόφοιτος και σημαιοφόρος του ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου, από τα πυρά άγγλου δεκανέα κατά τη διάρκεια διαδήλωσης σε δρόμο των Βαρωσίων. Τελευταίες του λέξεις η ενωτική ζητωκραυγή.Λευκωσία, 23 Μαΐου 1956. «...Μαθήτριαι Μέσης Παιδείας έρχονται εις σύγκρουσιν με ωπλισμένους στρατιώτας, τους λιθοβολούν... Γίνεται μάχη περί την σημαίαν,... όταν έλθουν να τους την πάρουν», μαρτυρεί σε επιστολή του ο χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος.Εν σωτηρίω έτει 2008. Όλη η χορεία των ηρώων ξανατραυματίζεται και ξανασκοτώνεται κάθε φορά που όχι αλλόφυλοι, αλλά συν-Έλληνες αμφισβητίες αξιών και θεσμών στρέφουν τα πυρά τους κατά του θεσμού των παρελάσεων και των εθνικών επετείων.Σήμερα, που ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποιήσεως απειλεί να πολτοποιήσει την εθνική μας υπόσταση, καλούνται τα παιδιά μας να παρελάσουν δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους. Νεολαία που τιμά τους ήρωες νεκρούς καταξιώνει η ίδια την ύπαρξή της. Αντίθετα, νεολαία που ασεβεί και χρησιμοποιεί τις παρελάσεις ως λόγο διαμαρτυρίας προδιαγράφει δυσοίωνο το μέλλον της. Αλλά σε τι ευθύνονται τα παιδιά μας, τη στιγμή που εμείς οι μεγάλοι -γονείς και δάσκαλοι- δεν τους μάθαμε τι και γιατί γιορτάζουμε; Δεν τα θρέψαμε δυστυχώς με Κανάρη, Μελά, Δαβάκη αλλά με Χάρι Πότερ, ufo και metallica. Δεν τους δώσαμε ούτε ένα ζευγάρι μεταχειρισμένα ιδανικά, για να μπορούν να πορευθούν αξιοπρεπώς στη ζωή τους. Έτσι, «η δόξα των προπατόρων φωτίζει περιπλέον την ασχημία των τέκνων, αν αυτά είναι άτιμα η αμέριμνα φιλοτιμίας», τονίζει ο θαυμαστής και βιογράφος του Κολοκοτρώνη Γ. Τερτσέτης. Ε. Α

Μήπως τελικά η οικονομική κρίση είναι ΠΡΟΣΧΗΜΑ για να καταστρέψετε το αγνό πατριωτικό φρόνημα του λαού μας; Αν στο ερώτημα αυτό λέτε όχι, απαντήστε τότε ΓΙΑΤΙ ;

1. Σας πείραξαν οι δεξιώσεις για την 25η Μαρτίου στις Πρεσβείες, και δεν σας πείραξαν τα πολυδάπανα ταξίδια των «διπλωματικών» σας αποστολών;
2. Σας πείραξε που προσφέρθηκαν δωρητές για τις παραπάνω δεξιώσεις, για να προλάβουν μην γίνουμε ρεζίλι παγκοσμίως, ούτε να πληγώσουμε τον απόδημο ελληνισμό; Μήπως τελικά δεν ήταν η οικονομική κρίση;
3. Σας πείραξαν οι πτήσεις του Αγίου Φωτός στα ακριτικά νησιά μας, που βρίσκονται στο Σκοτάδι της κρατικής εγκατάλειψης;
4. Σας πείραξαν τα αρνιά του Πάσχα μέσα στα Στρατόπεδα, με τα οποία θα χαίρονταν οι στρατιωτικοί με τις οικογένειές τους; Μηπώς εσείς δεν πολυθέλατε να πάτε για να τσουγκρίσετε αυγά ως χριστιανική συνήθεια;
5. Σας πείραξαν οι Εύζωνοι, που κατά την 25η Μαρτίου κάνουν την Ελληνική ομογένεια στην Αμερική να δακρύζει ;
6. Σας πείραξε να συμμετέχουν τα πεζοπόρα τμήματα για λίγα μέτρα στην τοπική παρέλαση του Λιτοχώρου; Ποια επιβάρυνση θα έκαναν στον προϋπολογισμό ;
7. Σας ενόχλησαν τα χιλιάδες άξια στελέχη του στρατεύματος και καταφέρνετε τώρα να τους διώχνετε, φοβίζοντάς τους με οικονομικές περικοπές, ενώ έχουμε οξύτατους εθνικούς κινδύνους;
8. Σας πείραξαν οι εξατμίσεις των αρμάτων στις παρελάσεις και δεν σας πείραξε η ρύπανση και η βαρύτατη οικολογική επιβάρυνση πλαστικού από τις δεκάδες καρναβαλικές παρελάσεις;
9. Σας πείραξε ακόμη και για «συμβολικούς», όπως αλλού λέτε, λόγους, να παρελαύνει έστω το 1/3 των μηχανοκινήτων στις δύο μεγάλες Παρελάσεις;

Κατά βάθος γνωρίζετε ότι τα παραπάνω είναι «πενταροδεκάρες» μπροστά στα τεράστια ποσά που αφήνετε να σπαταλώνται.
Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό ιδίως σε συνθήκες κρίσης το Έθνος μας ψάχνει να γαντζωθεί και πάλι στις παραδοσιακές αξίες και τα ιδανικά του προκειμένου να εξέλθει κατά το δυνατόν αλώβητο από την ποικιλώνυμη κρίση που διερχόμαστε. Τούτο πρέπει να γίνει αντιληπτό απ’ όλους, άρχοντες και αρχομένους, οι πρώτοι δε οφείλουν έστω και την «ενδεκάτη» ώρα να επανορθώσουν το πληγωμένο ελληνικό φιλότιμο, πριν ξεσπάσει η οργή του Ελληνικού Λαού. Όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι όσο πιό υποχωρητικοί ήμαστε, ούτε οι «φίλοι» μάς εκτιμούν, ούτε οι εχθροί μάς φοβούνται.

Σέρρες 24 Μαρτίου 2010
Για το Δ.Σ. του ΣΕΑΝ Σερρών
Ο Πρόεδρος
Βασίλειος Ν. Κατιρτζόγλου
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)