31/5/10

Η Παγκύπρια Ένωση Ελλήνων Θεολόγων για την επίσκεψη του Πάπα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ Π.Ε.Ε.Θ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Π. Ε. Ε. Θ. συνήλθε σήμερα Παρασκευή 28.5.2010 και συζήτησε το τρέχον θέμα της επικαιρότητας, που είναι η επίσκεψη στη Κύπρο του Πάπα Βενέδικτου.
Διατυπώνουμε την άποψη πως η επίσκεψη αυτή από μόνη της, εκκλησιαστικά δε σημαίνει απολύτως τίποτε. Δεν επισκέπτεται την Κύπρο ως κάποιο σημαίνον πρόσωπο της Εκκλησίας του Χριστού, αλλά απλά και μόνο ως πολιτικός άρχοντας του κράτους του Βατικανού και ως πνευματικός θρησκευτικός ηγέτης των εδώ Λατίνων και Μαρωνιτών......
Πιστεύουμε πως, όπως ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να επισκεφτεί τον τόπο μας, έτσι και ο Πάπας έχει αυτό το δικαίωμα. Επίσης και η στοιχειώδης ευγένεια, μας επιβάλλει να του παράσχουμε τη δική μας φιλοξενία όπως έπραξε και ο Πάπας όταν οι δικοί μας πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άνδρες τον επισκέφτηκαν και τους φιλοξένησε. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Αρχιεπίσκοπος που τον επισκέφτηκαν στο Βατικανό, ας ανταποδώσουν τα οφειλόμενα.
Επομένως δε βλέπουμε να δημιουργείται κάποιο πρόβλημα ή κίνδυνος από την εδώ επίσκεψη του Πάπα όπως δε δημιουργείται και από την επίσκεψη άλλων σημαινόντων προσωπικοτήτων.
Οι όποιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για το πρόσωπο του Πάπα είναι αχρείαστες

Διαφωνούμε όμως πλήρως με το να υποδεχθεί το Πάπα κατά την άφιξή του στο αεροδρόμιο σύσσωμη η Ιερά Σύνοδος. Η υποδοχή αυτή, εύλογα δημιουργεί στον πιστό και ευσεβή λαό, δικαιολογημένες ανησυχίες που καλό είναι να τις αφουγκράζονται και να τις υπολογίζουν οι Ποιμένες του. Το Ορθόδοξο αισθητήριο των απλών ανθρώπων της Εκκλησίας μας, χρειάζεται σεβασμό από τους διοικούντες την Εκκλησία, οι οποίοι θα πρέπει πάντοτε να ενεργούν σύμφωνα με το Ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα.
Ιδιαίτερη φροντίδα χρειάζεται στο ευαίσθητο αυτό θέμα. Τα έργα μας δε θα πρέπει να είναι σε διάσταση με την Ορθόδοξη θεολογία μας. Η ορθόδοξη Θεολογία μας, που είναι έκφραση της γνήσιας αγιοπνευματικής παράδοσης, στηρίζεται σε απαράβατους εκκλησιαστικούς Κανόνες που λειτουργούν ως ασφαλιστικές δικλείδες σε πιθανές εκκλησιολογικές παρεκτροπές. Είναι ως εκ τούτου αδύνατο να συμβεί παρεκτροπή όταν όλοι τηρούμε τους ιερούς Κανόνες.
Αν για παράδειγμα επισκεφτεί την Κύπρο ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης τότε όχι μόνο επιτρέπεται αλλά και επιβάλλεται η παρουσία όλης της Ιεράς Συνόδου. Επιπλέον και ο λάος αυθόρμητα μπορεί να παρευρεθεί και να επευφημήσει τον προκαθήμενο της Εκκλησίας του Χριστού.
Στην περίπτωση της άφιξης του Πάπα παρευρισκόμενη η Συνοδος της Εκκλησίας μας, αμέσως έρχεται σε σύγκρουση με την αλήθεια ότι ο Πάπας είναι αιρεσιάρχης, που όχι μόνο δεν είναι επίσκοπος, αλλά ούτε καν λαϊκό μέλος της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας.
Επομένως αυτοί που σφάλλουν ενώπιον του Αγίου Πνεύματος που έδωσε τους κανόνες για να τηρούνται, δεν είναι ο πιστός λαός που διαμαρτύρεται για την παράβλεψή τους αλλά οι ίδιοι οι παραβάτες.

Έχοντες αυτά υπόψιν ως Π.Ε.Ε.Θ., νοιώθουμε την ίδια ανησυχία με τον κάθε πιστό χριστιανό, αλλά και με τους μητροπολίτες και επισκόπους της Ιεράς ημών Συνόδου που, εκφράζοντας την επίσημη θέση της Εκκλησίας, ευθυγραμμίστηκαν με την μακραίωνη Πατερική Παράδοσής της ορθοτομώντας τον λόγο της αληθείας διαχρονικά.


Από την Παγκύπρια Ένωση Ελλήνων Θεολόγων ( Π.Ε.Ε.Θ.)

Ευχαριστούμε!

Σήμερα το ιστολογιό μας έφτασε τις 400.000 κλικ - επισκέψεις. Οι τελευταίες 100.000 επισκέψεις πραγματοποιήθηκαν μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες. Ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σας και συνεχίζουμε...

300.000 ευρώ απ το Υπουργείο Παιδείας για το Ινστιτούτο Ορθόδοξης Θεολογίας στη Γενεύη

πηγή: esos.gr
Το ποσό των 300.000 ευρώ ενέκρινε η υπ, Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλλου, με σχετική απόφαση που υπέγραψε , ως ετήσια επιχορήγηση προς το «Ινστιτούτο Ορθόδοξης Θεολογίας στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ της Γενεύης»

Μιά ζωή πλάι στους κατατρεγμένους

Σημερινό (31/5/2010) άρθρο της Ελευθεροτυπίας για τον π. Μάρκο Μανώλη.
πηγή: Ελευθεροτυπία με πληροφορίες από Εξαγόρευσις
Της Ναυσικάς Καραγιαννίδη
«Είναι φυλακή». «Αναμορφωτήριο εννοείτε», απάντησα. «Οχι, είναι κανονική φυλακή και εκεί κρατούνται παιδιά», επέμεινε ο ιερέας Μανώλης Μάρκος, αναφερόμενος στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα.
Και ήταν η μοναδική φορά που είδα τη γαλήνια έκφρασή του να αλλάζει και να υψώνει τον τόνο της φωνής του. Οχι από θυμό, αλλά από αγανάκτηση και πόνο.
Γιατί ο ιερωμένος στεναχωριόταν που παιδιά βρίσκονταν σε μια φυλακή. Γιατί για εκείνον ήταν νέοι άνθρωποι που παρασύρθηκαν, είτε γιατί δεν είχαν κανέναν να ενδιαφερθεί για εκείνα, είτε από επιπολαιότητα λόγω του νεαρού της ηλικίας τους......
Γι' αυτό και κάθε Τετάρτη, επί 25 χρόνια, επισκεπτόταν τα παιδιά στη φυλακή στον Αυλώνα μαζί με τους ενορίτες του, που τον συνόδευαν και κάθε φορά τους πήγαιναν ρούχα, τρόφιμα, βιβλία και ό,τι άλλο είχαν ανάγκη. Σε συνεχή επικοινωνία ήταν και με τις οικογένειες τους. Δίπλα τους ήταν και μετά, όταν αποφυλακίζονταν, για να τα βοηθήσει να κάνουν μια νέα αρχή.

«Κάθε φορά που θα πηγαίνουμε στην εκκλησία της φυλακής θα ανάβουμε ένα κεράκι για τον πατέρα Μάρκο, θα τον σκεφτόμαστε και θα προσευχόμαστε γι' αυτόν, επειδή τον αγαπούσαμε και θα τον θυμόμαστε για πάντα. Ηταν ξεχωριστός άνθρωπος που νοιαζόταν για μας, είχε μεγάλη καρδιά που μας χώραγε όλους», έγραψε 20χρονος κρατούμενος για τον πατέρα Μανώλη Μάρκο που «έφυγε» στις 16 Απριλίου στα 73 του χρόνια.

Πράγματι είχε μεγάλη καρδιά ο «Αγιος των φυλακισμένων», όπως τον αποκαλούσαν. Ηταν δίπλα σε κάθε άνθρωπο που είχε την ανάγκή του -σε αρρώστους σε νοσοκομεία, σε άπορους, σε ορφανά παιδιά. Κοιμόταν μόλις 2 ώρες το 24ωρο για να προλάβει να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερους συνανθρώπους του. «Δεν υπήρχε ώρα για τον πατέρα Μάρκο, είτε ήταν 3 τα ξημερώματα, είτε 11 το πρωί, το ίδιο και το αυτό, όποτε και να ζητούσες τη βοήθεια του, έτρεχε για να βοηθήσει, να προσφέρει ό,τι μπορεί», μας λέει ο πατήρ Δανιήλ. Κατέρρευσε στις 28 Μαρτίου, Κυριακή των Βαΐων, λίγο πριν το πέρας της Θείας λειτουργίας.

«Είχε αφιερώσει τη ζωή του στους κατατρεγμένους», μας λέει μια κυρία που βρέθηκε στο μνημόσυνο την περασμένη Κυριακή στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στον Διόνυσο μαζί με τον 11χρονο γιο της, που έκανε μαθήματα ζωγραφικής στο Αρχονταρίκι της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, όπου εφημέρευε ο πατήρ Μάρκος. Εκεί παραδίδονταν και μαθήματα βυζαντινής μουσικής, αγιογραφίας -όλα αφιλοκερδώς- και όλα με πρωτοβουλία του πατρός Μάρκου.

«Η επικοινωνία μαζί του ήταν δώρο από τον Θεό, τον έστειλε ο Θεός να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, σου μετέδιδε την ηρεμία του, όταν έφευγες από κοντά του ένιωθες γαλήνιος», μας λέει μια άλλη κυρία. Ανθρωποι όλων των ηλικιών, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και από το εξωτερικό, μια και η δράση του ξεπερνούσε τα σύνορα της χώρας μας, βρέθηκαν στο μνημόσυνο για να τον αποχαιρετήσουν.

«Ο Θεός τον ήθελε κοντά του, τον πήρε και τον έβαλε στον Παράδεισο για να φωτίζει και να προσέχει από ψηλά εμάς, τους γονείς μας και τους αγαπημένους μας ανθρώπους», γράφει ο 20χρονος κρατούμενος.

Σε επίσκεψή μου στη φυλακή στον Αυλώνα, ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου στη φυλακή Νίκος Αρμένης μού είχε πει: «Δεν υπάρχουν πολλοί σαν τον πατέρα Μάρκο, είναι μετρημένοι στα δάκτυλα».

Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί ένας εξίσου φωτισμένος άνθρωπος που θα καλύψει το κενό του και να συνεχίσει το έργο του. Εμείς θα τον θυμόμαστε πάντα.

Ο Πατριάρχης της Σερβίας προσκάλεσε τον Πάπα να επισκεφθεί τη Σερβία το 2013

πηγή: αθήνα 9,84
Ο Πατριάρχης Σερβίας, Ειρηναίος απηύθυνε πρόσκληση στον Πάπα Βενέδικτο XVI να επισκεφθεί τη Σερβία το 2013, όταν θα πραγματοποιηθούν οι εορτασμοί για τη συμπλήρωση 17 αιώνων από την υπογραφή του Διατάγματος των Μεδιολάνων.
Αν ο Πάπας Βενέδικτος XVI αποδεχθεί την πρόσκληση, θα είναι ο πρώτος Ποντίφικας που θα επισκεφθεί τη Σερβία.
Εκπρόσωποι όλων των εκκλησιών θα προσκληθούν στις εορταστικές εκδηλώσεις, που θα πραγματοποιηθούν στην πόλη Νις, με αφορμή τη συμπλήρωση 1.700 χρόνων από το Διάταγμα των Μεδιολάνων, με το οποίο θεσπίστηκε η ανεξιθρησκία στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δήλωσε ο Πατριάρχης Ειρηναίος......
«Ο διάλογος ανατολικής και δυτικής εκκλησίας είναι αναγκαίος, καθώς υπάρχουν πολλά θέματα που πρέπει να συζητηθούν», είπε ο Πατριάρχης Σερβίας.
Σε ερώτηση, αν η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σε επικοινωνία με το Βατικανό, ο Πατριάρχης Ειρηναίος είπε ότι δεν υπήρξαν επαφές, αλλά όλοι χαιρετίζουν και αναμένουν την πρόσκληση για αυτή τη μεγάλη συνάντηση.
Στους εορτασμούς, που θα διεξαχθούν στη Νις, θα προσκληθούν εκπρόσωποι όλων των εκκλησιών και δεν υπάρχει λόγος να παρακαμφθεί η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, είπε ο Πατριάρχης Σερβίας, σε δηλώσεις του στην εφημερίδα «Βέτσερνιε Νόβοστι» του Βελιγραδίου.

Επιστολή Ι.Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου προς το Μητροπολίτη Λεμεσού (şi în traducere în limba română)

πηγή: Ι.Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΓΚΑΔΑ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ
57018 ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



Εν Μελισσοχωρίω,
τη 23η Μαΐου 2010

Πανιερώτατε Άγιε Λεμεσού,
Ευλογείτε!
Με ανείπωτη χαρά πληροφορηθήκαμε την ομολογιακήν στάσιν στο θέμα της επισκέψεως του Πάπα στην αγιοτόκον νήσο Κύπρο. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι αυτό συνέβη κατά την σημερινή υπέρλαμπρον ημέρα της Πεντηκοστής. Δοξολογούμε τον Αγαθόν Παράκλητον που ακόμη και στους χαλεπούς καιρούς μας φωτίζει Ποιμένες ώστε να ενεργούν με αποστολικόν θάρρος και ομολογιακόν ζήλον αναπαύοντας τις καρδιές του ποιμνίου τους και αψηφώντας κάθε ιοβόλο απειλή και παραβλέποντας τις πρόσκαιρες και κοσμικές λυκοφιλίες......
Με αυτήν την κίνησίν Σας, Πανιερώτατε, διατρανώσατε ότι φρονείτε τα του Θεού και όχι τα των ανθρώπων. Και έτσι είστε βέβαιος πως «ει ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών». Όμως επιτρέψτε μας να Σάς δηλώσουμε την αμέριστον συμπαράστασίν μας και την υιικήν μας αγάπην. Ήδη η συνέντευξίς Σας- που συνδυάζει απλότητα και βάθος Ορθοδόξου πνευματικότητος και θεολογίας- δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Μονής μας, ώστε να αναπαυθούν και άλλοι ανά τον κόσμον αδελφοί μας.
Ζητούμε ταπεινώς τις θεοπειθείς ευχές Σας και ευχόμεθα υιικώς το Πανάγιον Πνεύμα να Σάς φωτίζ­­η και να Σάς ενισχύ­η.
Μετά βαθυτάτου σεβασμού ασπαζόμεθα την αγίαν δεξιάν Σας.
Ο Καθηγούμενος
† Αρχιμανδρίτης Κύριλλος
και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί.
____________________________________
Scrisoare a Sfintei Mănăstiri Pantocrator
către Mitropolitul de Lemesou
Sfânta Mitropolie Langada
Sfânta Sihăstrie Pantocrator
57018 Melissochori
Tesalonic
Melissochori, 23 mai 2010
Înaltpreasfinţite Părinte Mitropolit de Lemesou,
Binecuvântaţi!
Cu nespusă bucurie am aflat de poziţia mărturisitoare în tema vizitei papei în insula născătoare de sfinţi, Cipru. Poate că nu este întâmplător faptul că aceasta s-a întâmplat în prealuminoasa zi de astăzi a Cincizecimii. Slavoslovim pe Bunul Mângâietor, Care chiar şi în vremurile grele ne luminează Păstorii, ca să acţioneze cu curaj apostolic şi râvnă mărturisitoare, odihnind inimile turmei lor, înfruntând orice ameninţare veninoasă şi ignorând licofiliile (prieteniile cu „lupii”) vremelnice şi lumeşti.
Înaltpreasfinţia Voastră, prin acest gest al Înaltpreasfinţiei Voastre aţi arătat în mod hotărât că gândiţi cele ale lui Dumnezeu şi nu cele ale oamenilor. Şi astfel, sunteţi sigur că „dacă Dumnezeu este cu noi, nimeni nu va fi împotriva noastră”. Cu toate acestea, îngăduiţi-ne să vă mărturisim totalul nostru ataşament şi filiala noastră dragoste. Deja, interviul Înaltpreasfinţiei Voastre – care îmbină simplitatea şi profunzimea spiritualităţii şi teologiei ortodoxe – a fost publicat pe site-ul mănăstirii noastre, aşa încât să se odihnească sufleteşte şi alţi fraţi ai noştri din lume.
Cerem cu smerenie rugăciunile cele de Dumnezeu înduplecătoare ale Înaltpreasfinţiei Voastre şi rugăm filial pe Preasfântul Duh să vă lumineze şi să vă întărească.
Cu profund respect sărutăm sfântă dreapta Înaltpreasfinţiei Voastre.
Stareţ,
† Arhimandritul Kiril
şi fraţii mei în Hristos

Πρόταση για Αναλυτικά/Γενικά Προγράμματα Λυκείου του Μαθήματος των Θρησκευτικών

πηγή: Ζωηφόρος
Πρόταση για Αναλυτικά/Γενικά Προγράμματα Λυκείου
του Μαθήματος των Θρησκευτικών
Παρουσιάζουμε σήμερα την πολύ αξιόλογη επιστημονική Μελέτη - Πρόταση για Αναλυτικά/Γενικά Προγράμματα Λυκείου για το Μάθημα των Θρησκευτικών που συνέταξαν μετά από πολύμηνη επίπονη εργασία, ομάδα Θεολόγων Καθηγητών, μελών της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων(ΠΕΘ), μέρος της οποίας πρωτοδημοσιεύθη στο περιοδικὸ «Ελληνοχριστιανική Αγωγή», σελ. 137-141, 2010.
Εἰσαγωγικὸ σημείωμα
Τὰ προγράμματα σπουδῶν ἀποτελοῦν τὸν ἄξονα ἐπὶ τοῦ ὁποίου συγκροτεῖται ἡ διδασκαλία ἑνὸς μαθήματος – γνωστικοῦ ἀντικειμένου. Γιὰ χρόνια στὴ χώρα μας τὰ προγράμματα σπουδῶν ἦταν ἀναλυτικά. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι περιέγραφαν μὲ λεπτομέρειες (ὄχι γενικόλογα) τὴ διδακτέα ὕλη ἑκάστου μαθήματος καὶ βάσει αὐτῶν συνεγράφοντο τὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια......
Ὑπάρχουν, ὅμως, καὶ τὰ γενικὰ προγράμματα σπουδῶν, στὰ ὁποῖα δίδονται οἱ γενικὲς κατευθύνσεις γιὰ τὸ τί πρέπει νὰ διδαχθεῖ καὶ ὁ διδάσκων, ἀναλόγως τοῦ ἐπιπέδου καὶ τῶν ἐνδιαφερόντων τῶν μαθητῶν του, προσαρμόζει καὶ ἐξειδικεύει τὴ διδακτέα ὕλη. Κατὰ τὴ γνώμη μας τὰ προγράμματα σπουδῶν πρέπει νὰ γίνουν ἀπὸ ἀναλυτικὰ γενικά. Αὐτὸ θὰ προσδώσει στὰ διδασκόμενα μαθήματα μία εὐλυγισία καὶ ἐλαστικότητα καὶ θὰ τὰ καταστήσει πιὸ ἐνδιαφέροντα καὶ ἑλκυστικὰ γιὰ τοὺς συγκεκριμένους μαθητές μας.
Κατωτέρω ἔχουμε συντάξει μία πρόταση γιὰ γενικὰ (ἢ ἀναλυτικὰ) προγράμματα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Λύκειο. Ἡ φιλοσοφία τῆς προτάσεως εἶναι ἡ ἑξῆς: Θεωροῦμε ὅτι ὁ μαθητὴς φοιτῶντας στὸ Λύκειο θὰ πρέπει νὰ γνωρίσει μερικὰ βασικὰ καὶ μείζονος σημασίας θεολογικὰ θέματα. Γι’ αὐτὸ καὶ σὲ ὅλες τὶς τάξεις προσφέρονται διδακτικὲς ἑνότητες ἐνταγμένες στὰ πέντε αὐτὰ θέματα: α) Θεός, β) Ἰησοῦς, γ) Ἐκκλησία, δ) Κόσμος-ἄνθρωπος-κοινωνία καὶ ε) σωτηρία. Θεωροῦμε ὅτι σὲ αὐτὰ τὰ πέντε βασικὰ θέματα περιλαμβάνονται ὅλα ὅσα πρέπει νὰ γνωρίζει ἕνας μαθητὴς ὁλοκληρώνοντας τὴ φοίτησή του στὸ Λύκειο. Νομίζουμε ὅτι ἡ παλαιότερη διαίρεση τῶν μαθημάτων σὲ Λειτουργική, Δογματική, Θρησκειολογία, Ἠθική, ἡ ὁποία ἀκολουθοῦσε τοὺς κλάδους τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης, δὲν ἐξυπηρετεῖ πλέον τὴ διδακτικὴ προσφορά τους σὲ μαθητὲς Λυκείου. Γι’ αὐτὸ καὶ προσπαθήσαμε νὰ ἀναμείξουμε ὕλη ἀπὸ ὅλους τοὺς κλάδους τῆς ἐπιστημονικῆς θεολογίας (πέραν τῶν ἀναφερθέντων καὶ ἀπὸ τὴν Ἀπολογητική, Βιβλικὴ Θεολογία, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, Πατρολογία, κ.ἄ.) καὶ νὰ τὴν ἐντάξουμε στὰ πέντε βασικὰ αὐτὰ θέματα. Δηλ. τὸ ζήτημα τοῦ Θεοῦ τὸ προσεγγίσαμε καὶ ἀπὸ πλευρᾶς Βιβλικῆς Θεολογίας καὶ Δογματικῆς καὶ Θρησκειολογίας καὶ Λειτουργικῆς καὶ Ἠθικῆς καὶ Ἀπολογητικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς Τέχνης καὶ ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας. Τὸ ἴδιο καὶ τὰ ὑπόλοιπα θέματα.
Ἕνα δεύτερο στοιχεῖο τῆς προτάσεώς μας εἶναι τὸ «ἄνοιγμα» στὴν ἐποχή μας. Τολμήσαμε νὰ χρησιμοποιήσουμε θύραθεν συγγραφεῖς καὶ ἔργα γιὰ νὰ δείξουμε ὅτι τὰ μείζονα αὐτὰ θεολογικὰ θέματα ἀπασχολοῦν καὶ ἀνθρώπους ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας. Στὴν πολυπολιτισμικὴ κοινωνία, στὴν ὁποία ζοῦμε καὶ διδάσκουμε, δὲν ἀπευθυνόμαστε (μέσα στὸ σχολεῖο) σὲ ἐνσυνείδητα καὶ ζωντανὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ σὲ δυνάμει ἀναζητητὲς καὶ γνῶστες τῆς διδασκαλίας καὶ τῆς ζωῆς της. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν φεισθήκαμε στὴ χρήση κειμένων ἀπὸ τὶς μεγάλες θρησκευτικὲς παραδόσεις τῆς ἀνθρωπότητος, καθὼς καὶ ἀπὸ τὰ ἔργα τῶν χαρισματικῶν δημιουργῶν, ἀκόμη καὶ ἐκπεφρασμένων «ἀθέων». Καὶ αὐτὸ γιατὶ θελήσαμε νὰ καταστήσουμε τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἕνα «ἀνοικτὸ» καὶ διαλεγόμενο μὲ τὴν ἐποχή μας μάθημα.
Γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν πεῖρα μας ὅτι τὸ πρόγραμμα σπουδῶν καὶ τὸ σχολικὸ βιβλίο καθίστανται ἐργαλεῖα στὰ χέρια τοῦ διδάσκοντος. Καὶ προσπάθειά μας ὑπῆρξε τὸ ἐργαλεῖο αὐτὸ νὰ εἶναι καὶ σύγχρονο καὶ λειτουργικό.
11.6.2008
Ἰωάννης Ἀγγελόπουλος
Δρ Θεολογίας, Διευθυντὴς Λυκείου

Δημήτριος Βογιαντζῆς
Μ.Α. Θεολογίας, Φιλόλογος, Ὑποδιευθυντὴς Λυκείου

Ἀνδρέας Μωραγιάννης
Θεολόγος – Φιλολόγος, Καθηγητὴς Λυκείου

Ἑλένη Πανάρα
Θεολόγος – Φιλόλογος, Καθηγήτρια Γυμνασίου

Ἑλένη Φιλοσόφου
Μ.Α. Θεολογίας, Φιλόλογος, Ὑποδιευθύντρια Γυμνασίου

________________

Α’ ΤΑΞΗ

Α’ Ὁ Θεὸς

1. Ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ

α) Ἡ πρὸ Χριστοῦ ἀναζήτηση (Ἰνδίες, Αἴγυπτος, Ἴνκας, Ἀρχαία Ἑλλάδα)

β) Σύγχρονη ἀναζήτηση (Ἀϊνστάϊν, Καμύ, Μπέκετ)

γ) Ἀγωνίες καὶ ἀναζητήσεις τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου (σέκτες, ἀποκρυφισμός, ἐξαρτήσεις)

δ) Τὸ ἔμφυτο τῆς ἀναζητήσεως (Αὐγουστῖνος)

2. Ὁ Θεὸς τῆς Π.Δ.

α) Δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου

β) Φιλοξενία τοῦ Ἀβραὰμ

γ) Θεοπτία τοῦ Μωϋσῆ

δ) Προφῆτες (Ἠλίας - Ἡσαΐας)

ε) Εἰκόνες τῶν Ψαλμῶν γιὰ τὸν Θεὸ

3. Ὁ Θεὸς τῆς Κ.Δ.

α) «Πνεῦμα ὁ Θεὸς»

β) Τριαδικότητα (Βάπτισις, ἀρχιερατικὴ προσευχὴ)

γ) «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστι»

δ) «Ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν»

4. Ὁ Θεὸς στὴ χριστιανικὴ λατρεία

α) Εἰσαγωγὴ στὴ λατρεία

β) Δείγματα θεολογικῶν ὕμνων (Χριστουγέννων, Θεοφανείων, Πεντηκοστῆς)

γ) Δείγματα θεολογικῶν εὐχῶν

δ) Κινήσεις καὶ στάσεις κατὰ τὴν λατρεία (κεφαλοκλισία, γονυκλισία, ἀσπασμὸς εἰκόνων…)

5. Ὁ Θεὸς στὴν χριστιανικὴ τέχνη

α) Ἀρχιτεκτονική: ἡ θεολογία τῶν χώρων

β) Ἡ θεολογία τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς

γ) Ἡ θεολογία τῶν εἰκόνων καὶ τῶν πινάκων

δ) Ἡ χριστιανικὴ τέχνη σήμερα: συντηρισμὸς – νεωτερισμός, συνέχιση τῆς παραδόσεως

Β’ Τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ

6. Ὁ Ἰησοῦς τῶν ποιητῶν

α) Δείγματα ἀπὸ τοὺς ὑμνογράφους

β) Ποιήματα «θρησκευτικῆς» ποιήσεως (Βερίτης, Μπολέτσης, Μάϊνας, Μουντές …)

γ) Ποιήματα νεωτέρων ποιητῶν (Σεφέρης - Ἐλύτης – Βάρναλης – Ρίτσος – Βρεττᾶκος)

δ) Ποιήματα ξένων ποιητῶν (Ἔλιοτ, Κλωντέλ…)

7. Ὁ Ἰησοῦς τῶν ζωγράφων

α) Βυζαντινὴ εἰκονογραφία

β) Ἀναγεννησιακὴ καὶ δυτικὴ ζωγραφικὴ

γ) Νεώτερη καὶ σύγχρονη δυτικὴ ζωγραφικὴ

δ) Σύγχρονοι ἁγιογράφοι

8. Ὁ Ἰησοῦς τῆς ἱστορίας

α) Ἐξωχριστιανικὲς μαρτυρίες

β) Ἔρευνα γιὰ τὸν ἱστορικὸ Ἰησοῦ

γ) Ἡ ἀξιοπιστία τῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας (καὶ τὰ Ἀπόκρυφα)

δ) Γνῶμες μεγάλων ἱστορικῶν

9. Ὁ Ἰησοῦς τῆς ἀμφισβήτησης

α) Ἀρχαῖες αἱρέσεις

β) Νεώτερα πορτραῖτα

γ) Ἀπόψεις τῆς κοινῆς γνώμης περὶ τοῦ Ἰησοῦ (ἀπὸ ἔρευνες)

δ) Βαθύτερες αἰτίες τῆς ἀμφισβήτησης

10. Ὁ Ἰησοῦς τῆς Ὀρθοδοξίας

α) Ὀρθόδοξος Χριστολογία

β) Πατερικὴ προσέγγισις τοῦ Χριστοῦ

γ) Λατρεία, προσευχὴ καὶ ἐμπειρία Χριστοῦ

δ) Χριστοκεντρικότης, Πνευματολογία, Ἐκκλησιολογία

11. Ὁ Ἰησοῦς τοῦ Δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ

α) Ρωμαιοκαθολικὴ Λατρεία καὶ μυστικὴ ἐμπειρία τοῦ Ἰησοῦ (Ἑορτὴ τῆς ἱερᾶς καρδίας, στίγματα τοῦ Ἰησοῦ)

β) Τονισμὸς τῆς Σταυρώσεως

γ) Προτεσταντικὴ προσέγγιση: λύτρωση, ἀναγέννηση

Γ’ Ἡ Ἐκκλησία

12. Εἴσοδος τῆς Ἐκκλησίας στὸν κόσμο

α) Πεντηκοστὴ

β) Ἡ καινὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν (ἰσότητα, κοινοκτημοσύνη, οἰκουμενικότητα, κ.λπ.)

γ) Τὸ συνεχὲς ἄνοιγμα στὸν κόσμο (ἱεραποστολὲς)

δ) Πρόσληψη καὶ ἐξαγιασμὸς τοῦ κόσμου

13. Ἡ Ἐκκλησία ἐν πορείᾳ, Α’

α) Περίοδος διωγμῶν

β) Ἡ ἀδιαίρετη Ἐκκλησία σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση

γ) Τὸ σχίσμα τῶν Ἐκκλησιῶν

δ) Ἡσυχαστικὲς ἔριδες

14. Ἡ Ἐκκλησία ἐν πορείᾳ, Β’

α) Τουρκοκρατία - Νεομάρτυρες

β) Ἐθνικὲς καὶ Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες

γ) Βαυαροκρατία

δ) Σημερινὴ κατάσταση

15. Οἱ κληρικοὶ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ

α) Ἀποστολικὰ χρόνια

β) Ἀποστολικὴ διαδοχὴ - θέση ἐπισκόπου

γ) Βαθμοὶ ἱερωσύνης καὶ ἔργο τους

δ) Στὴ διακονία τοῦ λαοῦ

16. Οἱ λαϊκοὶ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ

α) Γενικὴ ἱερωσύνη

β) Συμμετοχὴ στὸ τριπλὸ ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ

γ) Συμμετοχὴ στὴν ἐκλογὴ τῶν ποιμένων

δ) Δραστηριοποίηση τῶν λαϊκῶν στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας

17. Ἡ Ὀρθοδοξία ἀνὰ τὸν κόσμο

α) Διάρθρωση τῆς Ἐκκλησίας

β) Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα

γ) Νεώτερα Πατριαρχεῖα καὶ Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες

δ) Ὀρθόδοξες Ἱεραποστολὲς

Δ’ Κόσμος - ἄνθρωπος – κοινωνία

18. Ὁ πνευματικὸς κόσμος

α) Διδασκαλία περὶ ἀγγέλων καὶ δαιμόνων

β) Ἀγγελοφάνειες στὴν Π.Δ. καὶ στὴν Κ.Δ.

γ) Ἀόρατος πόλεμος κατὰ τοῦ διαβόλου

δ) Ἀποστολὴ καὶ δράση τῶν ἀγγέλων στὴν Ἐκκλησία

19. Ὁ ὑλικὸς κόσμος

α) Δημιουργία τοῦ κόσμου

β) Πλάση τοῦ ἀνθρώπου

γ) Ἐξαγιασμὸς τῆς ὕλης

δ) Σεβασμὸς τῆς ὕλης (χριστιανικὴ Οἰκολογία)

20. Σεξουαλικότης καὶ γάμος

α) Σημερινὲς ἀντιλήψεις γιὰ τὴν σεξουαλικότητα

β) Ἐκκλησιαστικὴ προσέγγιση τῆς σεξουαλικότητος

21. Γάμος καὶ οἰκογένεια

α) Τὸ μυστήριο τοῦ γάμου

β) Ἀπὸ τὴν ἱερολογία τοῦ γάμου

γ) Σχέσεις τῶν μελῶν τῆς οἰκογένειας

δ) Ἡ οἰκογένεια ὡς κατ’ οἶκον ἐκκλησία

22. Ἡ συναισθηματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου

α) Ἡ συναισθηματικὴ νοημοσύνη

β) Ἡ ἀξία καὶ σημασία τῶν συναισθημάτων

γ) Ἡ διαχείριση τῶν συναισθημάτων

δ) Συναισθηματικὲς σχέσεις τῶν ἐφήβων

23. Ἡ ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου

α) Μέριμνα γιὰ ὑγιεινὴ ζωὴ - Ἀποφυγὴ βλαπτικῶν συνηθειῶν

β) Στάση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων ἀπέναντι στὴν ἀσθένεια

γ) Πνευματικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ πόνου καὶ τῆς ἀσθενείας

δ) Ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος

24. Τὸ πρόβλημα τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης

α) Ἔννοια καὶ προέλευση τοῦ προβλήματος

β) Θεωρίες γιὰ τὴ διαχείρισή του

γ) Ἐκκλησιαστικὴ ἀντιμετώπισή του

δ) Διαχείριση τῶν ἀγαθῶν, φιλανθρωπία, ἀλλαγὴ κοινωνικῶν δομῶν

25. Φυλακές, σωφρονισμός, θανατικὴ ποινὴ

α) Παραβατικότητα καὶ σωφρονισμὸς

β) Ἐγκλεισμὸς στὶς φυλακὲς

γ) Τιμωρία καὶ κοινωνικὴ ἐργασία

δ) Τὸ πρόβλημα τῆς θανατικῆς ποινῆς

26. Ἐθελοντισμὸς καὶ κοινωνικὴ ἐργασία

α) Ἔννοια καὶ διαστάσεις τοῦ ἐθελοντισμοῦ

β) Ἱδρύματα καὶ ὀργανώσεις κοινωνικῆς ἐργασίας

γ) Τὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας

δ) Θεολογικὴ θεμελίωση τῆς κοινωνικῆς ἐργασίας

27. Πολυπολιτισμικὲς κοινωνίες

α) Αἴτια δημιουργίας καὶ ἱστορικὴ ἀναδρομὴ

β) Ἀναγκαστικὲς μετακινήσεις (προσφυγιά, μετανάστευση)

γ) «Ξένος ἤμην …»

28. Μεγαλουπόλεις καὶ κοινοτισμὸς

α) Δημιουργία τῆς ἀστυφιλίας

β) Προβλήματα τῶν μεγαλουπόλεων

γ) Ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων

δ) Ἔννοια καὶ σημασία τοῦ κοινοτισμοῦ

29. Μοναχικότητα καὶ κοινωνικότητα

α) Ἔννοια καὶ μορφὲς τῆς μοναξιᾶς

β) Μοναξιὰ καὶ δημιουργικότητα

γ) Ἡ μοναξιὰ τοῦ πλήθους καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ἀσκητῆ

Ε’ Ἡ σωτηρία

30. Δημιουργία – πτώση - ἀπολύτρωση

α) Δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν»

β) Τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα

γ) Ἔννοια τῆς θείας Οἰκονομίας

δ) Τὸ λυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ

31. Σταθμοὶ τῆς θείας Οἰκονομίας

α) Πρόσκληση ἑνὸς ἀνθρώπου: Ἀβραὰμ

β) Δημιουργία ἑνὸς λαοῦ: Ἰσραὴλ

γ) Παρεμβάσεις καὶ διαθήκη μὲ τὸν λαὸ

δ) Σπέρμα Ἀβραὰμ καὶ Δαυίδ, ὁ Χριστός

32. Οἱ προφητεῖες τῆς Π.Δ. γιὰ τὸν Χριστὸ

α) Τὸ πρωτευαγγέλιο

β) Προεικονίσεις καὶ σύμβολα

β) Προφητεῖες γιὰ τὴν ἔλευση καὶ τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ

33. Ὁ Σταυρὸς καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στὴν εἰκονογραφία

α) Εἰκόνες ἀπὸ τὰ πάθη τοῦ Θεανθρώπου

β) Φωτογραφίες ἀπὸ τὰ πάθη τῶν ἀνθρώπων

γ) Ἡ εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως

δ) Θεολογικὲς ἀναλύσεις τῶν εἰκόνων

34. Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου: ἀγῶνες γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς

α) Ἔννοια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ

β) Προϋποθέσεις γιὰ τὴν εἴσοδο στὴν Βασιλεία: οἱ μακαρισμοὶ

γ) Ἀνθρώπινες προσπάθειες γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ καλοῦ

δ) Ἡ συνεπὴς ζωὴ τῶν πιστῶν ὡς ἐπικράτηση τοῦ θείου θελήματος

35. Οἱ παραβολὲς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ

α) Καλὸς μαργαρίτης

β) Μικρὰ ζύμη

γ) Δέκα παρθένοι

δ) Ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος

36. Τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος

α) Ὁρισμὸς καὶ σημασία

β) Θάνατος καὶ ἀνακαίνιση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου

γ) Τελεσιουργία τοῦ μυστηρίου

δ) Νηπιοβαπτισμὸς καὶ εὐθύνη γονέων καὶ ἀναδόχων

37. Τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος

α) Ὁρισμὸς καὶ σημασία

β) Συμμετοχὴ στὸ τριπλὸ ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ

γ) Χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

δ) Συνειδητοποίηση, ἀνάπτυξη καὶ ἀξιοποίηση τῶν χαρισμάτων

38. Τὸ μυστήριο τῆς μετανοίας

α) Ὁρισμὸς καὶ σημασία

β) Ἱστορικὴ ἀναδρομὴ (δημόσια καὶ κατ’ ἰδίαν)

γ) Προσωπικὴ καὶ μυστηριακὴ μετάνοια

δ) Τέλεση τοῦ μυστηρίου καὶ πνευματικὴ καθοδήγηση

39. Ἡ θεία Εὐχαριστία

α) Ὁρισμὸς καὶ σημασία

β) Κέντρο καὶ φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας

γ) Ἀνάλυση τῆς ἁγίας Ἀναφορᾶς

δ) Προετοιμασία γιὰ τὴν θεία Κοινωνία

40. Τὸ μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου

α) Ὁρισμὸς καὶ σημασία

β) Τελεσιουργία τοῦ μυστηρίου

γ) Σχέση Εὐχελαίου καὶ Μετανοίας

δ) Πνευματικὴ καὶ σωματικὴ ἴαση

***

Β’ ΤΑΞΗ

Α’ Ὁ Θεὸς

1. Ὁ Θεὸς κατὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία

α) Τριαδικὸς

β) Σχέσεις τῶν θείων Προσώπων

γ) Οὐσία καὶ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ

δ) Ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ

ε) Θεὸς ἀγάπης καὶ οἰκτιρμῶν

2. Ὁ Θεὸς κατὰ τὴ δυτικὴ θεολογία

α) Ἱστορικὴ ἀναδρομὴ

β) Ἰδιαιτερότητες δυτικῆς θεολογίας

3. Ὁ Θεὸς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ

α) Θεὸς ζηλωτής: «οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι»

β) Ἀνεικόνιστος, ἀλλὰ ἐμφανιζόμενος

γ) Δημιουργὸς καὶ πατὴρ πάντων

δ) Θεὸς ὑπερασπιστὴς καὶ ἐκδικήσεως

4. Ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσλὰμ

α) Μοναδικὸς καὶ ἀπρόσιτος

β) Δὲν ἔχει υἱό!

γ) Ἰδιώματα τοῦ Θεοῦ

δ) Σχέσεις τῶν πιστῶν μὲ τὸν Ἀλλὰχ

i) στὸ σουννιτικὸ Ἰσλὰμ

ii) στὸ σηϊτικὸ Ἰσλὰμ

iii) στὸ μυστικιστικὸ Ἰσλὰμ

5. Τὸ θεῖο στὰ ἀνατολικὰ θρησκεύματα

α) Θεότητες στὸν Ἰνδουισμὸ

β) Ἡ οὐσία τῶν ὄντων καὶ τοῦ σύμπαντος κατὰ τὸν Ἰνδουισμὸ (ἄτμαν καὶ μπράχμαν)

γ) Ἡ «ἀθεΐα» τοῦ Χιναγυάννα Βουδδισμοῦ

δ) Ὁ Βούδδας ὡς θεὸς στὸν Μαχαγυάννα Βουδδισμὸ

ε) Θεολογικὲς θέσεις Κομφουκιανισμοῦ, Ταοϊσμοῦ, Σιντοϊσμοῦ

6. Συγκρητιστικὲς τάσεις καὶ ἀναμείξεις θεολογιῶν - Νέα Ἐποχὴ

α) Ἔννοια καὶ περιεχόμενο τῆς Νέας Ἐποχῆς

β) Θεολογικὲς θέσεις

γ) Ὁ «θεὸς» ὡς μέσο αὐτοπραγμάτωσης καὶ αὐτοσωτηρίας

δ) Ὁ «θεὸς» ὡς σύμβολο

7. Ὁ «θεὸς» τῶν φανατικῶν

α) Ἔννοια καὶ ἑρμηνεία τοῦ φανατισμοῦ

β) Χριστιανικὸς φανατισμὸς

γ) Ἰσλαμικὸς φανατισμὸς

δ) Θρησκευτικοὶ πόλεμοι καὶ διενέξεις

Β’ Τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ

8. Ὁ Ἰησοῦς κατὰ τὸν Ἰουδαϊσμὸ

α) Ἡ διδασκαλία γιὰ τὸν Μεσσία στὴν Π.Δ.

β) Ἡ ἀπόρριψη καὶ σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ ὡς ψευτομεσσία

γ) Ἰουδαϊκὲς ἑρμηνεῖες τῶν περὶ Χριστοῦ προφητειῶν

δ) Ἡ προσδοκία τοῦ Μεσσία ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους

9. Ὁ Ἰησοῦς κατὰ τὸ Ἰσλὰμ

α) Σχετικὲς διηγήσεις τοῦ Κορανίου - Ὁ Ἰησοῦς ὡς προφήτης τοῦ Ἀλλὰχ

β) Τιμὴ καὶ σεβασμὸς πρὸς τὴν Μαριὰμ

γ) Τιμὴ καὶ σεβασμὸς πρὸς τὸν Ἰησοῦ

10. Ἰησοῦς καὶ ἀνατολικὰ θρησκεύματα

α) Ἰησοῦς καὶ Βούδδας

β) Ἰησοῦς καὶ γιόγκι

γ) Ἀπηχήσεις γιὰ τὸν Ἰησοῦ στὰ κινεζικὰ θρησκεύματα

δ) Κηρύσσοντας τὸν Ἰησοῦ στὴν Ἀνατολὴ

11. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τῶν Εὐαγγελίων

α) Υἱὸς τοῦ Θεοῦ

β) Υἱὸς τῆς Παρθένου

γ) Διδάσκαλος καὶ ἰατρὸς

δ) Ἡ ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν

Γ’ Ἡ Ἐκκλησία

12. Ἡ «ἐκκλησία» στὸν ἐξωχριστιανικὸ κόσμο

α) Ἡ ἐκκλησία τοῦ Δήμου

β) Ἡ Συναγωγὴ

γ) Ἡ κοινότητα στὸ Ἰσλὰμ

13. Κοινόβιο καὶ κοινοκτημοσύνη πρώτης Ἐκκλησίας

α) Διήγηση τῶν Πράξεων

β) Ἑρμηνεία τοῦ φαινομένου

γ) Διατήρηση τοῦ πνεύματος στοὺς μετέπειτα αἰῶνες

δ) Πρότυπο κοινωνικῆς ζωῆς

14. Ἐκκλησία, Ἁγία Γραφή, Ἱερὰ Παράδοση

α) Ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας

β) Ἔννοια, περιεχόμενο καὶ θέση τῆς Ἁγίας Γραφῆς

γ) Ἔννοια, περιεχόμενο καὶ θέση τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως

δ) Σχέση Ἐκκλησίας, Ἁγ. Γραφῆς καὶ Ἱερᾶς Παραδόσεως

15. Οἱ Σύνοδοι στὴν Ἐκκλησία

α) Ἔννοια καὶ σκοποὶ τῶν συνόδων

β) Οἱ οἰκουμενικὲς σύνοδοι

γ) Ποιὸς διαφυλάττει τὴν Ὀρθοδοξία;

δ) Συνοδικὸς τρόπος διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας

16. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

α) Ἔννοια τοῦ ὅρου

β) Πατέρες καὶ Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας

γ) Κείμενα τῶν ἁγίων Πατέρων

17. Ἡ Ὀρθοδοξία στὸν σύγχρονο κόσμο

α) Νοσταλγία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὴν Δύση

β) Παρουσία τῆς Ὀρθοδοξίας στὴ Δύση

γ) Ὀρθοδοξία: τὸ μέλλον τοῦ Χριστιανισμοῦ

δ) Ὁ λόγος καὶ ἡ ζωὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπέναντι στὰ σύγχρονα προβλήματα

Δ’ Κόσμος - ἄνθρωπος – κοινωνία

18. Φιλοσοφικὲς καὶ ἐπιστημονικὲς θεωρίες περὶ ἀνθρώπου

α) Διαφορὰ θεωρίας καὶ πορίσματος στὴν ἐπιστήμη

β) Θεωρία τῆς ἐξελίξεως καὶ χριστιανικὴ πίστη

γ) Ἰδεαλισμὸς

δ) Ὑλισμὸς

19. Σῶμα καὶ ψυχὴ κατὰ τὴν Ἐκκλησία

α) Συστατικὰ τοῦ ἀνθρώπου μοναδικὰ καὶ ἀνεπανάληπτα

β) Ἱεραρχία τους

γ) Σεβασμὸς καὶ μέριμνα γιὰ τὸ σῶμα

δ) Φροντίδα καὶ κάθαρση τῆς ψυχῆς

20. Ὁ ἄνθρωπος στὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ στὸ Ἰσλὰμ

α) Βιβλικὲς καταβολὲς

β) Ἀπόψεις τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ

γ) Ἀπόψεις τοῦ Ἰσλὰμ

δ) Ἡ γυναίκα στὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ στὸ Ἰσλὰμ

21. Ὁ ἄνθρωπος στὸν Ἰνδουισμὸ

α) Θεωρία περὶ ἄτμαν

β) Θεωρία περὶ κάρμα

γ) Θεωρία περὶ καστῶν

δ) Θεωρία περὶ μετενσαρκώσεων

22. Ὁ ἄνθρωπος στὸν Βουδδισμὸ

α) Ἀπόψεις τοῦ Χιναγυάννα Βουδδισμοῦ

β) Ἀπόψεις τοῦ Μαχαγυάννα Βουδδισμοῦ

γ) Νιρβάνα καὶ «ἐξαφάνιση» τοῦ ἀνθρώπου

δ) Θέση τῆς γυναίκας στὸν Βουδδισμὸ

23. Τὸ φυσικὸ περιβάλλον στὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ στὸ Ἰσλὰμ

α) Κείμενα καὶ ἐντολὲς τῆς Π.Δ. σχετικὰ μὲ τὸ περιβάλλον

β) Νεώτερα ἰουδαϊκὰ κείμενα

γ) Κείμενα ἀπὸ τὸ Κοράνι καὶ ἀπὸ τὸν Σουφισμὸ

δ) Νεώτερα ἰσλαμικὰ κείμενα σχετικὰ μὲ τὸ περιβάλλον

24. Ἀνατολικὰ θρησκεύματα καὶ φυσικὸ περιβάλλον

α) Κείμενα ἀπὸ τὸν Ἰνδουισμὸ

β) Κείμενα ἀπὸ τὸν Βουδδισμὸ

γ) Κείμενα ἀπὸ τὸν Κομφουκιανισμὸ

δ) Κείμενα ἀπὸ Ταοϊσμὸ καὶ Σιντοϊσμὸ

25. Καταναλωτισμὸς καὶ κατάχρηση τοῦ ὑλικοῦ κόσμου

α) Ἔννοια τοῦ καταναλωτισμοῦ

β) Προέλευση καὶ θεμελίωση τοῦ καταναλωτισμοῦ

γ) Ἐπιπτώσεις του ἐπὶ τοῦ περιβάλλοντος

26. Ἡ χριστιανικὴ πρόταση: ἄσκηση καὶ ἐγκράτεια ὡς διέξοδος στὸ οἰκολογικὸ

πρόβλημα

α) Ἔννοια καὶ σκοπὸς τῆς ἀσκήσεως

β) Σχέσεις ἀσκήσεως καὶ σεβασμοῦ τῆς φύσεως

γ) Ὀλιγάρκεια καὶ φιλικὸς πρὸς τὸ περιβάλλον τρόπος ζωῆς

Ε’ Ἡ Σωτηρία

27. Ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου καὶ ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου

α) Τὸ μυστήριο τῆς κενώσεως τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ

β) Ἁγιασμὸς τῆς ἀνθρωπότητος

γ) Δυνατότης σωτηρίας καὶ θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τὴ Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση

28. Ὁ Σταυρὸς καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στὴν ὑμνολογία

α) Ὕμνοι γιὰ τὴ Σταύρωση

β) Ὕμνοι γιὰ τὴν Ἀνάσταση

γ) Κείμενα ἀνθρώπων ποὺ ἐβίωσαν τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάσταση

δ) Θεολογικὰ σχόλια

29. Ἡ σωτηρία στὸ Ἰσλὰμ

α) Ὁ παράδεισος κατὰ τὸ Κοράνι

β) Ἡ κόλαση κατὰ τὸ Κοράνι

γ) Οἱ προϋποθέσεις γιὰ τὴ σωτηρία

δ) Ἡ ἕνωση μὲ τὸν Ἀλλὰχ κατὰ τὸν σουφισμὸ

30. Ἡ σωτηρία στὰ ἀνατολικὰ θρησκεύματα

α) Ἡ σωτηρία κατὰ τὸν Ἰνδουισμὸ

β) Ἡ σωτηρία κατὰ τὸν Βουδδισμὸ

γ) Ἡ σωτηρία κατὰ τὸν Κομφουκιανισμὸ

δ) Ἡ σωτηρία κατὰ τὸν Ταοϊσμὸ καὶ Σιντοϊσμὸ

31. Δυτικὴ θεώρηση τῆς σωτηρίας

α) Ἱκανοποίησις θείας δικαιοσύνης

β) Πίστη ἢ καλὰ ἔργα

γ) Ἀξιομισθία τῶν ἔργων τῶν ἁγίων

δ) Νομικὴ θεώρηση τῆς σωτηρίας

32. Σύγχρονοι μεσσίες καὶ σωτῆρες

α) Ἡ δίψα τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου γιὰ σωτηρία

β) Νεοφανεῖς λατρεῖες καὶ σέκτες

γ) Παραδείγματα συγχρόνων μεσσιῶν καὶ σωτήρων

δ) Συμπέρασμα: ἐκμετάλλευση τῆς δίψας τῶν ἀνθρώπων γιὰ σωτηρία

33. Αὐτοσωτηρία καὶ αὐτοπραγμάτωση

α) Φιλοσοφία τῆς Νέας Ἐποχῆς

β) Ἡ σωτηρία ὡς προϊὸν τεχνικῶν

γ) Δὲν χρειάζονται θεοὶ καὶ θρησκεῖες

δ) Διάδοση ἰδεῶν καὶ μεθόδων

34. Ὀρθόδοξη πνευματικότητα

α) Ἔννοια καὶ σκοπὸς

β) Προϋποθέσεις καὶ πλαίσια

γ) Μέθοδοι

δ) Καρποὶ

35. Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ καὶ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων

α) Δευτέρα παρουσία καὶ γενικὴ κρίση

β) Παράδεισος καὶ κόλαση

γ) «Ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσι»

δ) Ἀνακαινισμὸς τῆς κτίσεως

***

Γ’ ΤΑΞΗ

Α’ Ὁ Θεὸς

1. Ὁ θεὸς τῶν φιλοσόφων

α) Προσωκρατικοὶ - κλασσικοὶ

β) Κὰντ – Πασκὰλ

γ) Νίτσε – Καμὺ

δ) Σὰρτρ - Βιττγκεστάϊν

2. Ὁ θεὸς τῶν ἐπιστημόνων

α) Γαλιλαῖος - Νεύτων

β) Δαρβῖνος - Ἀϊνστάϊν

γ) Hawking

δ) Collins

3. Ὁ θεὸς τῶν ἀθέων

α) Φιλοσοφικὴ ἀθεΐα: Νίτσε

β) «Ἐπιστημονικὴ» ἀθεΐα: Dawkins, Davies

4. Ὁ θεὸς τῶν σκηνοθετῶν

α) Ταρκόφσκυ

β) Μπέργκμαν

γ) Ντράγιερ

5. Ὁ θεὸς τῶν καλλιτεχνῶν

α) Ἔλιοτ

β) Ντοστογιέφσκυ

γ) Tavener

δ) Τσαρούχης

Β’ Τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ

6. Ὁ Ἰησοῦς τῶν καλλιτεχνῶν

α) Τζεφιρέλλι

β) Γκίμπσον

γ) Σκορτζέζε

δ) Καζαντζάκης

7. Ὁ Ἰησοῦς τῶν ἡσυχαστῶν

α) Ἱστορικὴ ἀναδρομὴ

β) Θεωρητικὴ διδασκαλία

γ) Μέθοδοι καὶ πρακτικὲς

δ) Ἡ νοερὰ προσευχὴ

8. Ἡ σχέση τοῦ πιστοῦ μὲ τὸν Ἰησοῦ

α) Ἐμπιστοσύνη

β) Ἀγάπη

γ) Ἀφοσίωση

δ) Ὑπακοὴ

Γ’ Ἡ Ἐκκλησία

9. Ἐνορίες, Τοπικὲς Ἐκκλησίες καὶ ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία

α) Ὀργάνωση τῆς Ἐκκλησίας

β) Σχέσεις Ἐπισκοπῆς καὶ Καθολικῆς Ἐκκλησίας

γ) Πρὸς μιὰν ζωντανὴ ἐνορία

10. Ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας

α) Ἔννοια καὶ αἴτια δημιουργίας

β) Ἱστορικὴ ἀναδρομὴ

γ) Διαρκὴς κίνδυνος

δ) Ὑπέρβασή της διὰ τῆς πιστότητος στὴν ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας

11. Ἡ Ἐκκλησία στὴν μετανεωτερικὴ κοινωνία

α) Περιθωροποίηση ἀπὸ τὴν κοινωνία

β) Ἀναζήτηση στόχων καὶ νοήματος

γ) Ἀναθεώρηση μεθόδων καὶ πρακτικῶν

δ) Ἐκσυγχρονισμὸς καὶ διαφύλαξη τῆς Παραδόσεως

Δ’ Κόσμος - ἄνθρωπος – κοινωνία

12. Ἡ ἠθικὴ τῆς Ἐκκλησίας

α) Ὀντολογική, ὄχι δεοντολογικὴ

β) Χριστοκεντρική: «ἐὰν ἀγαπᾶτε με…»

γ) Κίνητρα καὶ κριτήρια ἠθικότητος

δ) Ἠθικὴ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς εὐθύνης

13. Ἐκκλησία καὶ φυσικὸ περιβάλλον

α) Ἡ κτίση ὡς δημιουργία τοῦ Θεοῦ

β) Συνυπαρκτικὴ καὶ ὄχι κτητικὴ στάση ἀπέναντι στὴ Φύση

γ) Μέριμνα καὶ φροντίδα γιὰ τὸ περιβάλλον

δ) Ἡ ἄσκηση - ἐγκράτεια ὡς λύση τοῦ οἰκολογικοῦ προβλήματος

14. Μεταμοσχεύσεις

α) Φυσιολογία τῶν μεταμοσχεύσεων

β) Τὸ ζήτημα τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου

γ) Ἠθικὲς προϋποθέσεις καὶ πλαίσια γιὰ τὶς μεταμοσχεύσεις

δ) Δωρεὰ ὀργάνων τοῦ σώματος

15. Εὐθανασία

α) Ὁρολογία καὶ μορφές της

β) Φιλοσοφικὸ ὑπόβαθρό της

γ) Συζήτηση γιὰ τὴν ἠθικότητά της

δ) Ἡ ἀληθὴς «εὐ-θανασία» κατὰ τὴν Ἐκκλησία

16. Ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση - ἐκτρώσεις

α) Ἔννοια καὶ μορφὲς τῆς ὑποβοηθούμενης ἀναπαραγωγῆς

β) Ἠθικὲς προσεγγίσεις τῆς ὑποβοηθούμενης ἀναπαραγωγῆς

γ) Ἔννοια καὶ αἴτια ποὺ ὠθοῦν στὴν ἔκτρωση

δ) Συζήτηση γιὰ τὴν ἠθικότητα τῆς ἐκτρώσεως

17. Κατάθλιψη καὶ παραίτηση ἀπὸ τὴν ζωὴ

α) Ἔννοια καὶ αἴτια δημιουργίας τῆς καταθλίψεως

β) Τρόποι ὑπερβάσεως τῆς καταθλίψεως

γ) Αἰτίες καὶ μορφὲς παραιτήσεως ἀπὸ τὴ ζωὴ

δ) Ἐκκλησιαστικὴ πρόταση γιὰ ὑπέρβαση καταθλίψεως καὶ παραιτήσεως

18. Αὐτοκτονία – αὐτοθυσία

α) Ὁρολογία καὶ αἴτια τῶν φαινομένων

β) Ἠθικὴ προσέγγιση τῆς αὐτοκτονίας

γ) Ἠθικὴ προσέγγιση τῆς αὐτοθυσίας

19. Καρποὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

α) Ὁ χριστιανὸς «ναὸς» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

β) Ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη

γ) Μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη,

δ) Πίστις, πραότης, ἐγκράτεια

20. Ἐπανάσταση καὶ μεταμόρφωση τῆς κοινωνίας

α) Κοινωνικὰ προβλήματα καὶ ἀναταράξεις

β) Θεωρίες γιὰ τὴν κοινωνικὴ εἰρήνη καὶ συνοχὴ

γ) Ἡ μεταμορφωτικὴ δύναμη τοῦ Εὐαγγελίου

δ) Ἡ ἐπανάσταση ὡς μετάνοια καὶ ἀνάσταση

21. Τριαδικὸ δόγμα καὶ ἀνθρώπινη κοινωνία

α) Ἡ ζωὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος

β) Ἡ Ἐκκλησία ζεῖ μὲ πρότυπο τὴν ἁγιοτριαδικὴ ζωὴ

γ) Κοινωνία τῶν ἁγίων: ἡ ἰδανικὴ ἀνθρώπινη κοινωνία

Μέχρι την Ιταλία έγινε γνωστή η συνέντευξη του Μητροπολίτη Λεμεσού για την επίσκεψη του Πάπα (şi în traducere în limba română)

πηγή: Φιλελεύθερος, 31/5/2010
Μεγάλη δημοσιότητα πήρε εκτός Κύπρου η συνέντευξη του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου στον «Φ». Ρεπορτάζ για τη συνέντευξη και την αντίδραση του Αρχιεπισκόπου δημοσιεύτηκε μεταξύ άλλων στη γνωστή ιταλική εφημερίδα LΑ SΤΑΜΒΑ, το οποίο υπογράφει ο έγκυρος για θέματα του Βατικανού δημοσιογράφος Μάριο Τοσάτι. Εξάλλου, η συνέντευξη του Μητροπολίτη Λεμεσού δημοσιεύτηκε αυτούσια ή περιληπτικά σε πολλές ιστοσελίδες και blogs στο Διαδίκτυο. Πάντως, από τη Ρώμη έγκυρη πηγή μάς ανέφερε ότι το Βατικανό δεν φαίνεται να το απασχολούν ιδιαίτερα οι αντιδράσεις Κυπρίων Ιεραρχών για την επίσκεψη του Πάπα. «Οι αντιδράσεις, αλλά και οι ειρηνικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι συνηθισμένο φαινόμενο», σημείωσε η ίδια πηγή.

Interviul Mitropolitului Atanasie de Lemesou
referitor la vizita papei a ajuns până în Italia

Sursa: Φιλελεύθερος, 31/5/2010

De o mare răspândire în afara Ciprului a beneficiat interviul acordat «Φ» de Mitropolitul Atanasie de Lemesou. Un reportaj asupra interviului şi a reacţiei Arhiepiscopului a fost publicat între timp în cunoscutul ziar italian La Stamba, pe care îl semnează ziaristul autorizat Mario Tossati despre temele Vaticanului. De altfel, interviul Mitropolitului de Lemesou a fost publicat integral şi sumar pe multe site-uri şi bloguri pe internet. Cu toate acestea, din Roma, o sursă autorizată ne-a declarat că Vaticanul nu pare să fie preocupat în mod deosebit de împotrivirile sau reacţiile ierarhilor ciprioţi la vizita papei. ’’Reacţii sau împotriviri, dar şi manifestări paşnice de protest sunt un fenomen obişnuit’’, a subliniat aceeaşi sursă.

(trad. I.F.; http://thriskeftika.blogspot.com/2010/05/blog-post_31.html)

30/5/10

Αντώνιος Καλογήρου, Ἐπιζήμια ἡ ἀπομάκρυνσις τῶν Πνευματικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα

Από τη στήλη Ειδήσεις και Κρίσεις του Ορθοδόξου Τύπου, 28ης/5/2010
Ἐπιζήμια ἡ ἀπομάκρυνσις τῶν Πνευματικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα
Τοῦ κ. Ἀντωνίου Κ. Καλογήρου
Ἤδη κάτι παραπάνω ἀπὸ αἰσθητὴ εἶναι στὰ σχολεῖα τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης ἡ ἔλλειψη τῶν πνευματικῶν πατέρων. Τὸ ἔργο ἑνὸς πνευματικοῦ πατέρα καὶ μάλιστα ἔμπειρου, ἐντός τοῦ σχολικοῦ χώρου, λειτούργησε πάντοτε θεραπευτικὰ καὶ ἀφανῶς ἀποτελεσματικά, ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια. Καὶ αὐτὸ σύμφωνα μὲ ἐμπειρίες τῶν διδασκόντων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἴδιων τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι σὲ μεταγενέστερο χρόνο παραδέχθηκαν ὅτι τὸ πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ ὑπῆρξε ἡ ζεστὴ ἀγκαλιά, ἡ γλυκιὰ θαλπωρή, ὁ ἀγωγός τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ποὺ τοὺς ἐνίσχυσε σὲ μία κρίσιμη στιγμὴ τῆς ζωῆς τους......
Ἀφορμὴ τοῦ σχολίου μας στάθηκε ἡ ἐπικοινωνία μας μὲ διευθυντὲς σχολείων, οἱ ὁποῖοι παρατηροῦν σὲ κάποιους μαθητὲς τους ἐσωστρέφεια καὶ ὑπερβολικὴ εὐαισθησία, πολλὲς φορὲς μάλιστα, ὁλο κάθαρα τάσεις αὐτοκτονίας. Ἡ βούλησή τους νὰ βοηθήσουν μεγάλη. Ὡστόσο, ὅταν τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον δὲν βοηθάει καὶ οἱ συνομήλικοι μαθητές τους δὲν ἔχουν τὴν ὡριμότητα τῆς πρέπουσας στάσης, ἦταν ὁ πνευματικὸς πατέρας ὁ ὁποῖος –στὰ μάτια τους– ἐνσάρκωνε τὴν ἐλπίδα. Τραγικό, ἀλλὰ θὰ τὸ ποῦμε, πολλὲς φορὲς ἐνσάρκωνε τὴν τελευταία τους ἐλπίδα.
Εἶναι λοιπὸν ἐγκληματικὴ ἡ ἀπόφαση ἀπομάκρυνσης τῶν Πνευματικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα. Ἀναρωτιέται κανεὶς λύθηκαν τὰ προβλήματα στὴν ἐκπαίδευση καὶ ὁ Πνευματικὸς ἐνόχλησε; Ἀλλὰ καὶ οἱ σύλλογοι τῶν ἐκπαιδευτικῶν καὶ τῶν γονέων καὶ κηδεμόνων θὰ πρέπει νὰ ἀντισταθοῦν. Νὰ ἀπαιτήσουν τὴν ἐπιστροφὴ τῶν Πνευματικῶν. Χάνονται τὰ νιάτα καταφεύγοντας στὰ ναρκωτικά, σὲ ἀπόπειρες αὐτοκτονίας, σὲ ἕνα σωρὸ ἡδονὲς καὶ οἱ ἐκπαιδευτικοὶ καὶ γονεῖς θὰ μείνουν προσκολλημένοι σὲ μία δόλια γραφειοκρατικὴ ἀπόφαση ἀπομάκρυνσης τῶν Πνευματικῶν; Καὶ ἂν τὸ ὅραμα τῶν Κυβερνώντων εἶναι τὸ πολυφυλετικό, ἄθρησκο καὶ ἀμέτοχο τῆς Ὀρθοδόξου παιδείας σχολεῖο –ποὺ κανένας καὶ ποτὲ δὲν τούς ἐξουσιοδότησε νὰ πραγματοποιήσουν– τοῦ Ἑλληνικοῦ πιστοῦ λαοῦ ὅραμα εἶναι τὸ σχολεῖο, ὅπου θὰ διδάσκονται «γράμματα, γράμματα σπουδάματα τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα».

Οι οικουμενιστές ξεκίνησαν διώξεις μοναχών στο Κόσσοβο

Μετά την «συνταξιοδότηση» του επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου οι οικουμενιστές στη Σερβία στρέφονται τώρα εναντίον των παραδοσιακών μοναχών, πολλοί εκ των οποίων είναι πνευματικά τέκνα του επισκόπου Αρτεμίου. Πρωτεργάτης του διωγμού ο νέος Τοποτηρητής της επισκοπής Ράσκας και Πριζρένης Αμφιλόχιος Ράντοβιτς (φωτογραφία). Οι μοναχοί εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα μοναστήρια χωρίς όμως να τους δίνεται Απολυτήριον ούτε από τον νέο Τοποτηρητή ούτε από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, οπότε είναι πολύ δύσκολο να γίνουν δεκτοί σε άλλη Μητρόπολη (χωρίς να έχουν Απολυτήριο)......
Εν τω μεταξύ η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Σερβίας ασκεί επιρροή ώστε οι μοναχοί να μη γίνουν πουθενά δεκτοί. Μερικοί μοναχοί έχουν ήδη φύγει και όπως όλα δείχνουν θα ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες οι διώξεις και άλλων μοναχών.

Κοινόβιο Οσίου Νικοδήμου Γουμένισσας, Συγχαρητήριο μήνυμα στο Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο (şi în traducere în limba română)

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟ ΣΕ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
CHINOVIA CUVIOSULUI NICODIM AGHIORITUL
DIN GOUMENISSA (GRECIA):
MESAJ DE FELICITARE
CĂTRE MITROPOLITUL ATANASIE DE LEMESOU
Sfânta Chinovie
CUVIOSUL NICODIM
Pentalofos
613 00 Goumenissa
Nr. prot.: 232 În Pentalofos,
Lunea Sfântului Duh,
24 mai 2010


Înaltpreasfinţitului Mitropolit de Lemesou Atanasie
Sfântul Andrei nr. 306
Τ.Θ. 56091
3304 Lemesos – Cipru


Înaltpreasfinţite Părinte, Vă cerem sfintele rugăciuni şi arhiereştile binecuvântări ale Înaltpreasfinţiei Voastre.
Cu bucurie mare ne-am bucurat foarte după ce am citit interviul Înaltpreasfinţiei Voastre publicat pe internet în ziarul «Φιλελεύθερος». Am slăvit pe Dumnezeu pentru buna şi frumoasa mărturisire pe care aţi dat-o cu îndrăzneală şi înţelepciune. Veselitu-s-a duhul nostru, văzând în Înaltpreasfinţia Voastră cum un episcop ortodox se ridică la înălţimea circumstanţelor, rupe tăcerea şi-şi susţine turma cea necăjită şi scandalizată în credinţa ei strămoşească. În sfârşit, un glas ortodox al unui episcop ortodox! Şi desigur, respirând mireasma pustiei athonite.
Sfinţitu-s-a gura Înaltpreasfinţiei Voastre prin această bună şi frumoasă mărturisire. Odihnit-aţi mulţimile călugărilor şi ale credincioşilor, care suferă văzând repetatele atacuri umilitoare pe preacuratul Trup al Domnului, Biserica de Dumnezeu întemeiată. Întărit-aţi în inima turmei care este cu adevărat credinţa Părinţilor ei şi aţi îndepărtat cu bărbăţie pâcla ereziei.
Dar în mod deosebit aţi ales ca interviul să fie dat la pomenirea celor 13 cuvioşi mucenici din Kadara, care au fost martirizaţi de către latini (romano-catolici), iar interviul acesta s-a publicat în ziua Cincizecimii. Într-adevăr, o nouă Cincizecime am trăit!!! Duhul Sfânt V-a mişcat pe Înaltpreasfinţia Voastră spre buna mărturisire şi ne-a răcorit pe noi, cei ce am citit preadulcele cuvinte ale Înaltpreasfinţiei Voastre, cu roua Harului Său. O oază în pustia absenţei mărturisirii ortodoxe la nivelul forurilor internaţionale.
Vă mulţumim călduros şi ne rugăm ca Duhul Sfânt să vă sprijine şi să vă întărească şi pe mai departe în articularea cuvântului mărturisitor, oriunde şi oricând e nevoie.
Cerându-Vă rugăciunile, noi, toţi fraţii Sfintei Chinovii, sărutăm cinstita dreaptă a Înaltpreasfinţiei Voastre.

Stareţ,
Arhimandritul Hrisostomos
şi fraţii mei în Hristos


(trad. I.F., http://thriskeftika.blogspot.com/2010/05/blog-post_508.html)

Μητροπολίτης Κύκκου Νικηφόρος, Αγαπώ και τιμώ τον Πάπα και θα συμμετάσχω σε όλες τις εκδηλώσεις που θα γίνουν προς τιμήν του

πηγή: Φιλελεύθερος, 30/05/ 2010
Απολογούμαι εκ μέρους του Αθανάσιου σε Μαρωνίτες και Λατίνους
«Αγαπώ και τιμώ τον Πάπα και θα συμμετάσχω σε όλες τις εκδηλώσεις που θα γίνουν προς τιμήν του. Και νιώθω να μην κινδυνεύει καθόλου η πίστη μου»
Ιδιαίτερα επικριτικός με τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο παρουσιάζεται ο Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας Νικηφόρος. Αιτία, αποτέλεσαν οι δηλώσεις και οι χαρακτηρισμοί που απέδωσε ο πρώτος στον Πάπα Βενέδικτο, παραμονές της ιστορικής, όπως χαρακτηρίζεται, επίσκεψής του στην Κύπρο. Ο Κύκκου Νικηφόρος, αφού καθιστά σαφές πως η Ορθοδοξία δεν κινδυνεύει από την επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο, αλλά από τις ακρότητες και το φανατισμό, απολογείται στους Μαρωνίτες και στους Λατίνους της Κύπρου για τις τοποθετήσεις του Άγιου Λεμεσού που με διάφορα επίθετα προσέβαλε τον θρησκευτικό τους ηγέτη.......
Τα πυρά του Μητροπολίτη Κύκκου από την Καυτή Καρέκλα δέχεται και η κυβέρνηση Χριστόφια τόσο για την απαίτηση καταβολής από την Εκκλησία ποσού ύψους €163 εκατ. όσο και για τη νέα φορολογία που προωθεί στην ακίνητη περιουσία. «Μπορεί να είμαστε αδελφικοί φίλοι, αλλά θα με βρει απέναντι του ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Θα αντισταθούμε στη νέα φορολογία που θα είναι καταστροφική για την Εκκλησία» υπογραμμίζει.
.....
Η επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο παρόλο που χαρακτηρίστηκε ιστορική, εντούτοις, δίχασε την Ιερά Σύνοδο. Εσείς Πανιερότατε, ασπάζεστε τη θέση του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου, καθώς και άλλων μελών της Συνόδου ότι, δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί αυτή η επίσκεψη;
Καταρχήν θέλω να δηλώσω ότι, ως ορθόδοξος ιεράρχης είμαι εχθρός κάθε ακρότητας και αντίθετος προς κάθε φανατισμό. Σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, στη βάση κάθε φανατισμού υπάρχει η αμαρτία του εγωισμού που ισοδυναμεί με την ακαθαρσία της πορνείας, αφού σύμφωνα με το λόγο του Θεού «ακάθαρτος ενώπιον Κυρίου πας υψηλοκάρδιος».
Οποιοσδήποτε επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας οφείλει να υψώνει με παρρησία τη φωνή του για να υπερασπίζεται την πίστη και τα δίκαια της Εκκλησίας του. Ουδεμία μετακίνηση δεν επιτρέπεται από τα δόγματα της Ορθοδοξίας. Όχι όμως πάθος αλόγιστο, φανατισμός και τύφλωση. Η Ορθοδοξία μας πρέπει να είναι φλογερή αλλά όχι μισαλλόδοξη, διότι ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία είναι εκδηλώσεις αμαρτωλές και αντίθετες με το κήρυγμα του Θεανθρώπου. Είναι μακράν της ύψιστης χριστιανικής αρετής της αλήθειας όσοι αρνούνται να δεχθούν και να διαλεχθούν με τους αλλόδοξους και αλλόθρησκους.
Εγώ σέβομαι τον Πάπα, ως θρησκευτικό πνευματικό αρχηγό 1,5 δισεκατομμυρίου Ρωμαιοκαθολικών Χριστιανών.
Τον αγαπώ και τον τιμώ ως άνθρωπο και ως αδελφό και θα συμμετάσχω σε όλες τις εκδηλώσεις που θα γίνουν προς τιμήν του. Και νιώθω να μην κινδυνεύει καθόλου, μα καθόλου η Ορθοδοξία μου, η πίστη μου.
Επισκεφθήκατε το Βατικανό με τον Μακαριότατο;
Συνόδευσα τον Μακαριότατο και ναι, μείναμε για μια εβδομάδα στο Βατικανό, φιλοξενούμενοι του Πάπα. Φάγαμε πολλές φορές μαζί του και επιστρέψαμε στην Κύπρο, Ορθόδοξοι ως είμαστε και ουδόλως μολύνθηκε η πίστη μας. Συνεπώς, δεν συμφωνώ με αυτούς που σκανδαλίζονται με την επίσκεψη του Πάπα και βεβαίως, δεν ασπάζομαι τη θέση ούτε του Λεμεσού Αθανάσιου ούτε και των άλλων Αδελφών που διαφωνούν με την επίσκεψή του στην Κύπρο. Εκείνο όμως που με ξένισε πάρα πολύ είναι η συνέντευξη του Αγίου Λεμεσού την περασμένη Κυριακή στον «Φ». Μέσα στην Ιερά Σύνοδο ο Άγιος Λεμεσού ζήτησε να διαφοροποιηθεί και να μην παρευρεθεί στις εκδηλώσεις προς τιμήν του Πάπα. Η Σύνοδος σεβάστηκε την άποψή του καθώς και άλλων μελών της Ιεράς Συνόδου. Νομίζω ότι ήταν αρκετό το θέμα να μείνει ώς εκεί. Εντός δηλαδή της Ιεράς Συνόδου. Διαφωνώ με τη συνέντευξη του Λεμεσού Αθανάσιου για δυο λόγους: Πρώτον, ο χρόνος που επέλεξε να μιλήσει δεν ήταν ο ορθός, παραμονές της αφίξεως του Πάπα. Εφόσον είχε υπόψη του τα επεισόδια που προκάλεσαν πρόσφατα φανατικοί, δεν έπρεπε να ρίξει λάδι στη φωτιά. Θα μπορούσε ο Άγιος Λεμεσού να πει αυτά που θέλει και πιστεύει αμέσως μετά την επίσκεψη του Πάπα. Δεύτερον, κόσμησε τον Πάπα με πολλά επίθετα. Δεν μπορείς να προσβάλεις το θρησκευτικό Αρχηγό οποιουδήποτε δόγματος ή οποιασδήποτε θρησκείας, πολύ περισσότερο τον Πάπα που είναι ο θρησκευτικός Αρχηγός των Μαρωνιτών και των Λατίνων που ζουν στην Κύπρο. Πρέπει όταν ανοίγουμε το στόμα μας να μετρούμε το βάρος των λέξεών μας και τον αντίκτυπο που θα έχουν. Γιατί αυτήν τη στιγμή οφείλω μια απολογία ως επίσκοπος προς τους Αδελφούς Μαρωνίτες και Λατίνους που ζουν στην Κύπρο, για τις δηλώσεις του Άγιου Λεμεσού. Να μην παρασυρθούν και να μην στενοχωρηθούν από τις διαφημιζόμενες αρνητικές τοποθετήσεις είτε μελών της Ιεράς Συνόδου είτε και άλλων φανατισμένων λαϊκών εναντίον του Πάπα. Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, αγκαλιάζει με πολλή στοργή και αγάπη τους αδελφούς Μαρωνίτες και Λατίνους. Βεβαίως, σέβομαι τις απόψεις οποιουδήποτε μέλους της Ιεράς Συνόδου, όπως αυτοί σέβονται τη δική μου. Ήταν αχρείαστη η συνέντευξη του Λεμεσού Αθανάσιου και δεν έπρεπε να δοθεί.

Αφού διαφοροποιήθηκαν στην Ιερά Σύνοδο ο Λεμεσού Αθανάσιος και άλλοι Ιεράρχες, τότε πώς δόθηκε στη δημοσιότητα κοινό ανακοινωθέν από την Ιερά Σύνοδο;
Για το ανακοινωθέν έδωσαν τη συγκατάθεσή τους όλοι. Και αυτοί που σκανδαλίζονται και αυτοί που δεν σκανδαλίζονται από την επίσκεψη του Πάπα. Επειδή ακριβώς ορισμένα σωματεία και σύνολα φανατισμένων υπερ - ορθοδόξων θα έλεγα, κυκλοφορούσαν φυλλάδια και βιβλία παρουσιάζοντας ούτε λίγο - ούτε πολύ, την άφιξη του Πάπα στην Κύπρο ως κατάλυση της Ορθοδοξίας, αισθανθήκαμε την ανάγκη, ως ιεράρχες να ενημερώσουμε σωστά το λαό καθώς επιχειρείτο προσπάθεια παραπλάνησής του.
Θεωρείτε ότι ο Μακαριότατος θα πρέπει να υλοποιήσει τις προειδοποιήσεις που απηύθυνε σε ιεράρχες ότι, σε περίπτωση που αρνηθούν να παραστούν σε εκδηλώσεις προς τιμήν του Πάπα, θα τους αποβάλει από την Ιερά Σύνοδο;
Οφείλω να σας πω ότι, ως μέλος της Ιεράς Συνόδου αισθάνθηκα και εγώ θιγμένος από αυτές τις δηλώσεις. Τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, Μητροπολίτες και Επίσκοποι, δεν είμαστε μαθητούδια για να μας τραβάει από το αφτί ο εκάστοτε Προκαθήμενος και να μας πετάει έξω ή να μας αποβάλλει. Ο κάθε ιεράρχης, για να φτάσει εκεί που έφτασε, είχε μια μακρά πορεία δράσης μέσα στην Εκκλησία η οποία τον καταξίωσε και έτσι πρέπει να σεβόμαστε όχι μόνο τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου. Έχει το δικαίωμα ο Προκαθήμενος, εάν το επιθυμεί, να κάνει εισήγηση στην Ιερά Σύνοδο για αποβολή ιεραρχών, αλλά είναι η Ιερά Σύνοδος που θα αποφασίσει. Η άποψη η δική μου είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος, δεν πρέπει να θέσει ένα τέτοιο θέμα στη Σύνοδο. Εάν όμως τεθεί, εγώ θα διαφωνήσω. Είμαι εναντίον κάθε πνευματικής τρομοκρατίας. Επειδή ξέρω τον Αρχιεπίσκοπο, είμαι βέβαιος ότι θα εισηγηθεί κάτι τέτοιο μόνο όταν και εφόσον διαπιστώσει ότι, ένας ιεράρχης συνεργεί σε ακρότητες και συνδαυλίζει το φανατισμό. Τότε και εγώ θα συνηγορήσω υπέρ αποβολής αυτού του Συνοδικού.
Πράσφατα έγινε μεγάλη συζήτηση και υπήρξαν και συγκρούσεις για το θέμα της φορολογίας της Εκκλησίας. Ποια είναι η δική σας θέση; Υιοθετείτε τις καταγγελίες του Αρχιεπισκόπου ότι τελικά το θέμα δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό;
Δεν πιστεύω ότι είναι πολιτικό το θέμα. Στην προσπάθεια των κυβερνώντων να εξεύρουν οικονομικούς πόρους, στράφηκαν και προς την Εκκλησία. Συμφωνώ με τον Αρχιεπίσκοπο ότι, η Εκκλησία πληρώνει φόρους.

Ο μοναχός Μωϋσής για τον π. Μάρκον Μανώλην

π. Μωϋσῆς Ἁγιορείτης:
«ΣΠΑΝΙΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟΥΣΑΝ ΤΟΝ π. ΜΑΡΚΟΝ»
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί τῆς Π.Ο.Ε., Χριστός Ἀνέστη!
Θά ἤθελα μέ τήν ταπεινή μου αὐτή γραφή νά ἐκφράσω τά θερμά μου συλλυπητηρία γιά τήν προς Κύριον ἐκδημία τοῦ μακαριστοῦ, προσφιλοῦς, σεβαστοῦ, ἀγαπητοῦ, σεμνοῦ καί ταπεινοῦ πατρός Μάρκου Μανώλη. Γνωριζόμεθα ἀπό ἐτῶν καί αἰσθανόμεθα πάντοτε τον ἔνθεο ζῆλο του, τή θυσιαστική του διακονία γιά τήν Ἐκκλησία, τή συνεχῆ συμπαράστασή του ὑπερ τῶν διαφόρων καί πολλῶν ἀδυνάτων, τή θαρρετή και πρόθυμη ὀρθόδοξη ὁμολογία του, τόν ἐνάρετο βίο του. Ἀγάπησε τή μακαριζόμενη ἀφάνεια, τήν "ἔνδοξη ἀδοξία" κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, τή διακριτική εὔλαλη σιωπή και τήν προσεγμένη καί ἀθόρυβη ὁμιλία. Σπάνιες ἀρετές γιά τήν ἐποχή μας, ὅπως ἡ γνήσια ταπείνωση, ἡ φλογερή ἀγάπη, ἡ σπουδαία διάκριση, ἡ παραδοσιακότητα κι ἡ ἐκκλησιαστικότητα, τόν κοσμοῦσαν......
Εἶχε ὁ μακαριστός καθαρό βίωμα καί φωτεινό παράδειγμα. Ὁ συνεχής καί συνεπής πόνος του γιά τήν ὑπεράσπιση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους, τή διάδοση τοῦ ἀνόθευτου εὐαγγελικοῦ κηρύγματος, τῶν σοβαρῶν ἐθνικῶν θεμάτων και τῆς ἀμέριστης φιλανθρωπίας, τον κατέστησαν ἐκλεκτό κληρικό τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄριστο λειτουργό, διακριτικό πνευματικό πατέρα, φιλόστοργο, φιλάνθρωπο, φιλάδελφο καί φιλότεκνο ἱερωμένο. Ὁ Κύριος νά τόν ἀναπαύει ἐν χώρᾳ ζώντων. Τόν μνημονεύουμε στά δίπτυχα τῆς προσκομιδῆς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς μακαρίας ψυχῆς του. Ὁ Κύριος νά σᾶς παραμυθεῖ κι ἐνισχύει στό ἔργο σας πλούσια.
Μετ᾽ εὐχῶν
ἐλάχιστος μοναχός
Μωϋσῆς Ἁγιορείτης

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Παρέκκλισις από την χριστιανικήν αλήθειαν

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 21/5/2010
ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΠΟΛΛΟΙ χριστιανοί ἀπομακρύνονται ἀπό τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου χωρίς νά τό συνειδητοποιοῦν. Συμπεραίνουν μόνοι τους γιά διάφορα πνευματικά θέματα καί προσπαθοῦν να δικαιολογήσουν δικές τους ἀδυναμίες καί νά καθησυχάσουν την ἐλέγχουσα συνείδησή τους. Ἡ ἐνασχόλησή τους μέ τή θρησκεία εἶναι ἰδιόρρυθμη καί αὐθαίρετη. Δέν αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη να συμβουλευτοῦν κάποιον ἱερέα ἤ κάποιον ἄλλο πού ἔχει ἀνάλογη γνώση καί ἐμπειρία. Νομίζουν ὅτι τά γνωρίζουν ὅλα, ἐνῷ βρίσκονται μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια.
Ὁ ὅσιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής ἀναφέρει δύο κατηγορίες χριστιανῶν, πού βρίσκονται μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ: «Εἶναι κάποιοι πού δέν ἐκτελοῦν τίς ἐντολές καί νομίζουν ὅτι πιστεύουν ὀρθῶς. Εἶναι καί ἄλλοι πού τηροῦν μέν τίς ἐντολές, ἀλλά περιμένουν ὡς ὀφειλόμενον μισθόν τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμφότεροι ἔχουν παρεκκλίνει ἀπό τήν ἀλήθεια».......
Οἱ πρῶτοι εἶναι οἱ περισσότεροι. Δηλώνουν ὅτι δέν ἔχουν ἁμαρτίες. Εἶναι χαρακτηριστικά τά λόγια τους: «Δέν ἔχω σκοτώσει. Δέν ἔχω ἀδικήσει. Δέν συκοφάντησα κανέναν, δέν πείραξα κανέναν. Εἶμαι χριστιανός καί δέν χρειάζεται τίποτε ἄλλο.Ὅσα λένε οἱ ἱερεῖς δέν εἶναι ἀπαραίτητα. Αὐτοί κάνουν τήν δουλειά τους. Σοφίζονται πράγματα για νά μᾶς ἔχουν στό χέρι τους καί νά μᾶς ἐκμεταλλεύονται». Εἶναι προφανές ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τή χριστιανική ἀλήθεια.Ὅταν ἀρνοῦνται τόν πνευματικό ἀγῶνα, τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν καί τήν ἀπόκτηση ἀρετῶν, δέν εἶναι ἀληθινοί χριστιανοί. Καί τό χειρότερο! Δέν μπορεῖς νά ζητήσεις ἀπό αὐτούς τούς ἀνθρώπους νά ἀποβάλουν τό κοσμικό φρόνημα καί νά ἀρνηθοῦν τίς σαρκικές ἡδονές, τίς ὁποῖες θεωροῦν ἀναγκαῖες γιά την ἀνθρώπινη φύση! Χλευάζουν τήν νηστεία, τήν ἁγνότητα καί την ἐγκράτεια. Μιλοῦν περιφρονητικά γιά τή μετάνοια, τήν ἐξομολόγηση, τήν προσευχή καί γενικά τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ δεύτεροι, πού ἔχουν καλή προαίρεση, θεωροῦν τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν ὡς προσφορά πρός τό Θεό καί περιμένουν ὡς ἀνταπόδοση τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καί αὐτοί κάνουν λάθος. Πρέπει νά ἐντείνουν τόν ἀγώνα τους καί νά ταυτίσουν τό δικό τους θέλημα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τότε δέν θά ἔχουν ἰδιοτέλεια στη χριστιανική τους ζωή. Θά θεωροῦν τή συμμόρφωσή τους μέ τις ἐντολές ὡς καθῆκον καί θά διατηροῦν τήν αἴσθηση ὅτι ποτέ δεν θά μπορέσουν νά πετύχουν τήν τελειότητα. Ἔτσι θά ζητοῦν συνεχῶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι λεπτό τό θέμα αὐτό καί πρέπει να τό προσέχει ὁ κατά Θεόν ἀγωνιζόμενος χριστιανός. Χρειάζεται σοφία καί διάκριση. Ἡ πορεία πρός τόν Θεό πρέπει νά εἶναι διαρκής καί νά χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἀκριβή τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου.

Ο Μητροπολίτης Κυθήρων για τον π. Μάρκον Μανώλην

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 21/5/2010
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ, πληροφορηθείς τήν πρός Κύριον ἐκδημίαν τοῦ πατρός Μάρκου Μανώλη ἀπέστειλε τήν 10ην Μαΐου πρός τόν «Ορθόδοξον Τύπον» τήν ἀκόλουθον ἐπιστολήν:
«Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, Χριστός Ἀνέστη!
Ἡ πρός Κύριον ἐκδημία τοῦ ἀλήστου μνήμης ἐναρέτου, θεοφιλοῦς καί πνευματικῶς ἀγωνιστοῦ φιλτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Μανώλη, εὐάρεστος κατά πάντα εἰς τόν κυριεύοντα τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, ἦτο λυπηρά, κατ᾽ ἄνθρωπον, δι᾽ ἡμᾶς τούς περιλειπομένους......
Τόν ἐγνώρισα ἀπό τήν δεκαετίαν τοῦ ᾽60 ὡς νεαρόν Ἱεροδιάκονον, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Πετράκη, πλησίον τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος καί Ἡγουμένου Ἀρχιμ. π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου. Σεμνός, ἱεροπρεπής, σύννους, διακριτικός, «εὔ χρηστος εἰς διακονίαν», ἀνεπίληπτος, «νήφων ἐν πᾶσι». Ἔφερε ἐπαξίως τό ὄνομα τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, μαθητής ὤν καί ἀπόστολος καί εὐαγγελιστής τοῦ Χριστοῦ,κατά χάριν, θεάρεστος, καί διακονήσας ὡς τοιοῦτος πιστῶς την Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν. Μετεῖχε και τῆς χάριτος τοῦ φερωνύμου Ὁσίου Μάρκου τοῦ Ἀθηναίου νήψει καί προσευχῇ, ἀσκητικῇ διαγωγῇ καί ἀγαθοεργίαις ἐμπρέψας. Ἀλλ᾽ οὐδόλως ἐστερεῖτο τῶν θείων χαρίτων τοῦ ἑτέρου ὁμωνύμου του Ἁγίου, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Μάρκου Ἐπισκόπου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ, τοῦ μεγάλου τῶν Ὀρθοδόξων προμάχου καί ἀμύντορος, τοῦ ὁποίου ἐκομίσατο τό ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξον φρόνημα και στήν ἀκατάβλητον μαχητικότητα εἰς τάς ἐπάλξεις τῆς φιλτάτης Ὀρθοδοξίας.
Αὐτοῦ μιμησώμεθα «τό πρᾶον, τό ἄκακον, τό ἀγαθόν, τό φιλάνθρωπον, τό περί πάντας σῶφρον», τήν ἐν γένει ἀρετήν, τήν φιλοθεΐαν, τήν φιλαλήθειαν, τήν ἀγωνιστικότητα.
Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Ἀδελφοῦ και Συλλειτουργοῦ ἡμῶν Μάρκου Ἱερομονάχου.
Μετ᾽ Ἀναστασίμων εὐχῶν καί ἀγάπης
† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
Σημείωσις τοῦ «Ο.Τ.»: Τά ὀνομαστήρια τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Μάρκου Μανώλη ἑωρτάζοντο κατά τήν 19ην Ἰανουαρίου, ἡμέρα μνήμης τοῦ Ἁγίου Μάρκου Ἐπισκόπου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ.

29/5/10

Ο καθηγητής Μιχαήλ Τρίτος νέος Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης

Με κάθε επιφύλαξη μεταφέρουμε την πληροφορία Ανώνυμου σχολιαστή του ιστολογίου μας σύμφωνα με την οποία νέος Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αναδείχτηκε ο κ. Μιχαήλ Τρίτος, καθηγητής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Θεσσαλονίκης. Αν η πληροφορία είναι έγκυρη, τότε έχουμε αλλαγή της σκυτάλης της Κοσμητείας της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης μεταξύ Ηπειρωτών καθηγητών καθώς και ο απερχόμενος Κοσμήτωρ κ. Ιωάννης Κογκούλης και ο νέος Κοσμήτωρ Μιχαήλ Τρίτος κατάγονται από την Ήπειρο.
Διαβάστε το Βιογραφικό του κ. Μιχαήλ Τρίτου πατώντας το Διαβάστε περισσότερα......
Ο καθηγητής Μιχ. Τρίτος γεννήθηκε στο Μέτσοβο της Ηπείρου το 1951. Φοίτησε στο Ανώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο της Ριζαρείου Σχολής, τη Θεολογική και Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα ρωμανολογίας και βαλκανιολογίας στο Πανεπιστήμιο Albert-Ludwings του Freiburg της Γερμανίας.
Υπηρέτησε ως καθηγητής και Διευθυντής του Γυμνασίου και ΤΕΛ-ΤΕΕ Μετσόβου. Παράλληλα δίδασκε στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Βελλάς και στα ΠΕΚ Ιωαννίνων. Το 1989 ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτωρ του Τμήματος Ποιμαντικής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., το 1999 εκλέχθηκε Επίκουρος Καθηγητής, το 2004 Αναπληρωτής και το 2009 Τακτικός Καθηγητής της ίδιας Σχολής, στο γνωστικό αντικείμενο Ιστορία και σύγχρονη κατάσταση των σλαβικών και λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Έχει πάρει μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει γράψει δεκάδες μελέτες ιστορικού, θεολογικού και λαογραφικού περιεχομένου. Από τα έργα του αναφέρουμε αντιπροσωπευτικά τα εξής: Η Πατριαρχική Εξαρχία Μετσόβου (1659-1924), Ιωάννινα 1991. Η Εκκλησία στο Ανατολικό Ιλλυρικό και την Αλβανία, Θεσσαλονίκη 1999. Οι Πατριάρχες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας. Η θρησκευτική, εθνική και κοινωνική τους προσφορά, Θεσσαλονίκη 2004. Η Ορθόδοξη Εκκλησία στα Βαλκάνια σήμερα, Κατερίνη 2003. Νεώτερες εξελίξεις στη σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων, Θεσσαλονίκη 2004. Κοσμάς ο Αιτωλός. Ο φωτιστής του Γένους- ο Προφήτης, Αθήνα 2000. Βλάχοι των Βαλκανίων και Ορθοδοξία, Θεσσαλονίκη 2009. Η Ορθόδοξος Εκκλησία της Φινλανδίας. Ιστορική εξέλιξη – Σημερινή κατάσταση, Κατερίνη 2009. Ιστορική διήγησις περί Γεωργίου του Καστριώτου του επονομασθέντος Σκενδέρμπεη, Θεσσαλονίκη 2009. Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος. Ο Ιεράρχης της αυτοθυσίας και της βαλκανικής συναδέλφωσης, Ιωάννινα 2008 κ.α.
Από το 1992 ασχολείται συστηματικά με την έρευνα των Βλαχοφώνων της Βαλκανικής, το πρόβλημα της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων, των Γκαγκαούζων της Μολδαβίας και τα λοιπά εθνικά μας θέματα.
Είναι Πρόεδρος του Λαογραφικού Συλλόγου Μετσόβου «Ο Νικόλαος Τζαρτζούλης», μέλος του Δ.Σ. Ιδρύματος Ευαγγέλου Αβέρωφ-Τοσίτσα, Αντιπρόεδρος της Ενώσεως Βλάχων Επιστημόνων, μέλος της Ενώσεως συγγραφέων και λογοτεχνών Ηπείρου, μέλος της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και ειδικός σύμβουλος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για θέματα σχέση έχοντα με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας. Επίσης συνεργάζεται με πολλές εφημερίδες και περιοδικά.

Μαθήματα που διδάσκει:

Yποχρεωτικό Δ’ εξαμήνου:
403Υ Ιστορία και σύγχρονη κατάσταση των Σλαβικών και λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών

Επιλεγόμενα:
Χειμερινό Εξάμηνο
α) Εθνικά θέματα σχετιζόμενα με τις χώρες της χερσονήσου του Αίμου (Χ112)
β) Το Άγιον Όρος και τα Μετέωρα στο παρόν και στην Ιστορία (Χ47)
Εαρινό Εξάμηνο
α)Εκκλησιαστικές προσωπικότητες των χωρών της χερσονήσου του Αίμου (Θ150)

Μεταπτυχιακό
ΙΕ18. Ειδικά θέματα Ορθοδοξίας στη Ν.Α. Ευρώπη Α’
ΙΕ19. Ειδικά θέματα Ορθοδοξίας στη Ν.Α. Ευρώπη Β’
ΙΕ20. Ειδικά θέματα Ορθοδοξίας στη Ν.Α. Ευρώπη Γ’
ΙΕ21. Ειδικά θέματα Ορθοδοξίας στη Ν.Α. Ευρώπη Δ’

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Αγίων Πάντων

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Εβρ. ια΄ 33 – ιβ΄ 2

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Εργαστήριον αγιότητος έχει χαρακτηριστεί η Αγία μας Εκκλησία. Και όντως αυτή είναι η πραγματικότητα αδελφοί μου. Το Σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού (η Ορθόδοξη Εκκλησία), είναι ο μοναδικός χώρος, εντός του οποίου ο άνθρωπος μπορεί να βρει και να καλλιεργήσει τον προορισμό του, που δεν είναι άλλος από την αγιότητα! Από την ευλογημένη αυτή κατάσταση την οποία «νέφος» ολόκληρο Αγίων έζησαν και συνεχίζουν να απολαμβάνουν στην θριαμβεύουσα εν ουρανοίς Εκκλησία.
Αυτές όλες λοιπόν τις φωτεινές προσωπικότητες, τους Αγίους μας, τιμά και γεραίρει η Εκκλησία μας. Εορτάζει και προβάλλει ενώπιόν μας την θαυμαστή ζωή τους, και μας καλεί μαζί με τον θαυμασμό να μιμηθούμε το άγιο παράδειγμα τους, ακολουθώντας τα ίχνη τους......
Βεβαίως, το Αποστολικό Ανάγνωσμα κάνει λόγο για τα κατορθώματα των Δικαίων στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, πλην όμως, ίδια και ακόμα μεγαλύτερα αγωνίσματα και θαυμαστά σημεία, επιτέλεσαν και οι Άγιοι της Εκκλησίας και έτσι όλοι μαζί τώρα, πρεσβεύουν για εμάς.
Δέονται υπέρ ημών, που βρισκόμαστε στην «κοιλάδα του Κλαυθμώνος» και αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε την Ορθή Πίστη που αυτοί οι ίδιοι μας παρέδωσαν.
Επιβάλλεται, αγαπητοί μου, να μελετήσουμε το όλο κείμενο του Ιερού Αναγνώσματος, για να δούμε τις συγκλονιστικές περιγραφές που καταγράφει η αποστολική γραφίδα και συνάμα να συνειδητοποιήσουμε ότι η αγάπη του Θεού, έχει οικονομήσει κατά μοναδικό τρόπο το Θείο του σχέδιο, ώστε και αυτοί οι μακάριοι πλέον αδερφοί μας «ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν... ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι». ( Εβρ. ια΄ 39 – 40). Δηλ. όλοι αυτοί, αν και έλαβαν καλή μαρτυρία λόγω της Πίστεώς τους, δεν έλαβαν αυτό που τους υποσχέθηκε ο Θεός. Διότι ο Θεός προέβλεψε κάτι ανώτερο για εμάς, να μη δικαιωθούν δηλαδή χωρίς εμάς (Εν μέρει μόνο έλαβαν τον μισθό τους, και πλήρως θα τον λάβουν μαζί με εμάς κατά την Δευτέρα Παρουσία).
Όντως οι στίχοι αυτοί είναι τόσο αποκαλυπτικοί, ώστε κάνουν τον κάθε πιστό να κλίνει γόνυ και με δάκρυα κατανύξεως και ιερού ενθουσιασμού να «κράζει εκ βαθέων» ύμνους δοξολογίας προς τον εν Τριάδι Θεόν.
Αν όμως θα θέλαμε να κρατήσουμε ένα από τα πολλά μηνύματα που μας στέλνουν οι «μακάριοι αδερφοί μας», τούτο ομολογουμένως θα πρέπει να είναι ο ενθουσιασμός τους. Ο ιερός Ενθουσιασμός τον οποίο έτρεφαν μέσα στην καρδιά τους και που τους έκανε, μπροστά στα ανήκουστα βασανιστήρια αλλά και σ΄ αυτόν τον ίδιο τον θάνατο, τελικώς να παραμένουν ανυποχώρητοι, για την Αγάπη και την Δόξα του Χριστού!
Τι αλήθεια να πρωτοπεί κανείς για την ευλογημένη αυτή κατάσταση, του ιερού δηλαδή ενθουσιασμού, το δώρο αυτό του Αγίου Πνεύματος, το οποίο δυστυχώς, βλέπουμε να καταντά σπάνιο στην εποχή μας;
Όπως φαίνεται από την δράση του Αποστόλου Παύλου, αλλά και τη ζωή των Αγίων μας, ο ακατάβλητος ενθουσιασμός, πηγάζει από την προσωπική σχέση με τον Αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Οι «φίλοι» του Θεού, ζούσαν, ζουν και βεβαίως θα συνεχίσουν να υπάρχουν έως τέλους ενωμένοι με τον Νικητή του θανάτου τον Κύριο. Και ζούσε Εκείνος μέσα τους, γι’ αυτό και ρίπτονταν με παλμό και φλόγα ψυχής στους ηρωικούς αγώνες, με αποτέλεσμα την δική τους σωτηρία, αλλά και την μεταλαμπάδευση του φωτός της Αληθείας και σε άλλες ψυχές.
Ναι, αυτή η προσωπική και βιωματική σχέση με τον Χριστό, δια μέσου των Ιερών Μυστηρίων της Αγίας μας Εκκλησίας είναι εκείνη που παρακινεί και σήμερα κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς αδερφούς μας, να ομιλούν, να τρέχουν και να εργάζονται, να υπογράφουν και ομολογιακά ακόμα και γενικώς να ενεργούν ό,τι επιβάλλουν οι περιστάσεις για να μην αλλοιωθεί τόσο το δόγμα, όσο και αυτό το ήθος που μας παρέδωσαν οι Άγιοι Πάντες.
Αδελφοί. Ο πόθος της αιωνίου ενώσεως με τον Κύριο μας, αρχής γενομένης από αυτή την ημέρα που συνηδειτοποιούμε ότι «ενεδύθημεν δια του Βαπτίσματος τον Χριστόν», είναι το καλύτερο αφυπνιστικό και ουράνιο διεγερτικό της ψυχής μας.
Αλλ΄ η Αγάπη και η Χάρις που λαμβάνουμε από τον «όμιλο των Αγίων Πάντων» αποτελούν και αυτά, σημαντική βοήθεια στο να καταρτήσουμε εαυτούς και αλλήλους εις «ναούς Θεού», μακρυά απ’ ο,τιδήποτε είναι δυνατόν να μας κάνει να χάσουμε από το βλέμμα την ένδοξη πορεία μας.
Είθε η φλόγα του ιερού ενθουσιασμού, το δώρο αυτό της Αγίας Τριάδος, να αυξάνει ολονέν και περισσότερο μέσα στις καρδιές μας. Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Το φωτεινόν παράδειγμα των Αγίων (Κυριακή των Αγίων Πάντων)

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 21/5/2010
ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ἡ Ἐκκλησία κάθε μέρα τιμᾶ πολλούς Ἁγίους καί τούς προβάλλει στούς χριστιανούς γιά μίμηση. Πολλοί νομίζουν ὅτι οἱ Ἅγιοι διέθεταν ἰδιαίτερα χαρίσματα καί προσόντα καί ὅτι ἔζησαν σε ἄλλες ἐποχές, ὅπου ἡ ἁμαρτία δέν ἦταν ἁπλωμένη εὐρέως καί οἱ πειρασμοί ἦταν λιγότεροι. Ἐνῶ στήν ἐποχή μας εἶναι σχεδόν ἀδύνατο νά ζήσει κανείς κατά Θεόν καί νά ἀποκτήσει τίς ἀρετές, ὑποστηρίζουν. Ὅμως δέν εἶναι ἔτσι. Ὑπῆρξαν ἐποχές φοβερές, οἱ ὁποῖες δέν μποροῦν νά συγκριθοῦν μέ τήν ἐποχή μας. Ἄς ἀναλογιστοῦμε τούς πρώτους αἰῶνες μέ τούς διωγμούς. Ἑκατομμύρια χριστιανῶν ἔγιναν μάρτυρες. Ἀλλά καί τόν 20ο αἰώνα, πόσο ἐχθρικός ἀποδείχτηκε ὁ κομμουνισμός ἀπέναντι στούς πιστούς. Πόσα ἐγκλήματα διαπράχθηκαν εἰς βάρος τους. Ὅλες οἱ ἐποχές ἦταν δύσκολες γιά τούς χριστιανούς. Και αὐτό θά συνεχίζεται εἰς τούς αἰῶνες.....
Τό μεγάλο ὡστόσο πρόβλημα δέν εἶναι οἱ ἄλλοι, πού δέν πιστεύουν καί ἀντιτίθενται, ἀλλά οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι πολλές φορές ἐμφανίζονται χλιαροί, ἀσταθεῖς, συμβιβασμένοι μέ τόν κόσμο, μέ ἄτονη πίστη και ἔλλειψη ἱεροῦ ζήλου. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, μόνο κατ᾽ ὄνομα χριστιανοί, δέν συγκινοῦνται ἀπό τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας και δέν καταβάλλουν προσπάθεια νά τούς μιμηθοῦν. Τούς θεωροῦν πολύ μακριά τους, ἀπόκοσμους καί ἀπρόσιτους, ἐνῷ δεν εἶναι.
Ἕνας ἐπίσκοπος λέει ὅτι "καί οἱ Ἅγιοι ἦσαν ἄνθρωποι, με σάρκα καί ὀστᾶ. Εἶχαν καί αὐτοί τήν ἴδια ἀδύνατη μεταπτωτική φύση. Καί εἶχαν ὄχι μόνο τίς ἴδιες δυσκολίες μέ ὅλους τους ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλλά, μερικοί τουλάχιστον ἀπό αὐτούς, εἶχαν ἡττηθεῖ ἀπό τούς πειρασμούς καί εἶχαν ὑποκύψει στην ἁμαρτία. Ἀρκετοί ἀπό τούς Ἁγίους ἦταν προηγουμένως “ἅρπαγες, ἄδικοι, τελῶνες, καί πόρνες”. Καί ὅμως νίκησαν τόν ἑαυτό τους καί ἔγιναν σιγά-σιγά Ἅγιοι. Ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας ἦλθαν στό φῶς τῆς ἁγιότητος".
Τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων εἶναι φωτεινό καί πρέπει νά καθοδηγεῖ τούς χριστιανούς, ἰδίως στίς δύσκολες καί γεμάτες σύγχυση μέρες μας.

Κωνσταντίνος Χολέβας, Αλώσεις άλλοτε και τώρα

πηγή: Ζωηφόρος
Αλώσεις άλλοτε και τώρα
Γράφει ο κ. Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων-Ιστορικός Ερευνητής

Το 1453 δεν συνέβη η πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας. Αυτή είχε συμβεί το 1204 κατά την Δ΄ Σταυροφορία. Οι Τούρκοι βρήκαν μία κεφαλή χωρίς σώμα, μία Κωνσταντινούπολη χωρίς ενδοχώρα. Το κτύπημα που κατέφεραν οι Φράγκοι στην Ορθόδοξη Ρωμηοσύνη και η κατανομή των εδαφών της Αυτοκρατορίας άνοιξαν τον δρόμο για τη δεύτερη Άλωση από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Εκείνη τη χρονιά, το 1204, ανιχνεύουμε και τη γέννηση του Νέου Ελληνισμού. Το βυζαντινό κράτος παύει πλέον να είναι πολυεθνικό με ελληνικό πολιτισμό και στη θέση του εμφανίζονται μικρά κράτη αμιγώς ελληνικά.....
Η Νίκαια πρωτίστως, αλλά και η Ήπειρος και η Τραπεζούντα είναι τα πρώτα εθνικά κράτη στα Βαλκάνια. Εκφράζουν την ελληνορθόδοξη ελπίδα και γεννούν τη Μεγάλη Ιδέα. Το μυστικό της επιβιώσεως του Ελληνισμού μετά το 1453 βρίσκεται στην ιδεολογία και στα κείμενα των ανθρώπων που στελέχωσαν το κράτος της μικρασιατικής Νικαίας από το 1204 μέχρι το 1261, όταν αυτό το κράτος έδιωξε τους Λατίνους από την Κωνσταντινούπολη.
Το μυστικό αυτό λέγεται : Πίστη στην διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Και είναι χρήσιμο να το θυμόμαστε τώρα που διερχόμαστε μία ηθική, πνευματική και οικονομική κρίση. Τώρα που πολλές μικρές αλώσεις απειλούν το έθνος μας με απώλεια ταυτότητος και προσανατολισμού. Από το 1204 μέχρι και τον Κυπριακό Αγώνα του 1955-59 η πίστη στη συνέχεια του Ελληνισμού μάς κρατούσε όρθιους. Περάσαμε αλώσεις, δουλείες, σταυρώσεις, μαρτύρια, αλλάξαμε κατακτητές, αγωνισθήκαμε σε καιρούς πολεμικούς ή ειρηνικούς, προδοθήκαμε από συμμάχους και υπονομευθήκαμε από μισθοφόρους και από φορείς ξενόφερτων ιδεών, αλλά επιβιώσαμε. Γιατί πιστεύαμε στον εαυτό μας, στο παρελθόν μας και στο μέλλον μας.
Ήδη από το 1204 αυτή την πίστη στη συνέχεια του Ελληνισμού εκφράζουν οι Αυτοκράτορες της Νικαίας. Ο Θεόδωρος Λάσκαρις Α΄, ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης, ο Θεόδωρος Λάσκαρις Β΄. Αποτελεί άφθαστο μάθημα αξιοπρεπείας και ιστορίας η απάντηση του Βατάτζη -Θρακιώτη από το Διδυμότειχο- προς τον Πάπα Νικόλαο το 1237.Ο ηγέτης ενός μικρού κράτους του καθημαγμένου Ελληνισμού απαντά προς τον Πλανητάρχη της εποχής, αφού ο Παπικός θρόνος έστρεψε τους Σταυροφόρους προς την Κωνσταντινούπολη αντί για την Ιερουσαλήμ. Γράφει, λοιπόν, ο ελεήμων και ευλαβής Ορθόδοξος Αυτοκράτωρ ότι ο ίδιος και οι υπήκοοί του κατάγονται από το αρχαίο γένος των Ελλήνων «εξ ού η σοφία εξήνθησεν» για όλο τον κόσμο και ότι οι περισσότεροι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες ήσαν και αυτοί Έλληνες. Και προσθέτει ότι στους Έλληνες εδόθη η Κωνσταντινούπολη από τον Μέγα Κωνσταντίνο και ότι πιστοί στην ιστορία μας και στις παραδόσεις μας θα αγωνισθούμε για να απελευθερώσουμε την Κωνσταντινούπολη και να την ξανακάνουμε ορθόδοξη και ελληνική. Αν θέλαμε να κρίνουμε με σημερινά δεδομένα ο Ιωάννης Βατάτζης είναι ο ηγέτης της δυσπραγούσης Ελλάδος και ο Πάπας είναι το Δ.Ν.Τ. Τότε είχαμε ηγέτες που ύψωναν φωνή εθνικής υπερηφανείας προς τους ισχυρούς. Τώρα άραγε έχουμε;
Αυτή η πεποίθηση στη συνέχεια του Ελληνισμού έδωσε δύναμη στους προγόνους μας μετά την Άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς. Έστω και αν χρησιμοποιούσαμε εναλλάξ τα εθνικά ονόματα Ρωμηός, Γραικός και Έλληνας ουδέποτε χάσαμε την εθνική μας συνείδηση που ήταν άρρηκτα δεμένη με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η πίστη στη διαχρονικότητα του Γένους διατρανώθηκε μέσα από αναγνώσματα όπως η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου και η Αχιλλιάς, μέσα από την εμμονή στην Ελληνική γλώσσα , μέσα από την αναπαράσταση Αρχαίων σοφών στόν πρόναο πολλών εκκλησιών, μέσα από ποιήματα και δημοτικά τραγούδια, μέσα από κηρύγματα και ομιλίες λογίων. Η συνέχεια του Ελληνισμού ενέπνευσε τον Ρήγα, τους κλεφταρματολούς, τις διακηρύξεις και τα Συντάγματα του 1821, τον Διονύσιο Σολωμό που καλεί τους Τριακόσιους του Λεωνίδα να σηκωθούν και να έλθουν κοντά μας. Σήμερα που περνούμε μία πολλαπλή κρίση αναμένουμε από τους πνευματικούς ταγούς μας να ξαναμιλήσουν γι’ αυτή τη διαχρονικότητα του Έθνους, να μάς δώσουν διδάγματα από την Αρχαιότητα, το Βυζάντιο, την Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία, να μας ποτίσουν με το κρασί του ’21 που έλεγε ο Κωστής Παλαμάς. Κι όμως βλέπουμε ορισμένους από αυτούς τους διανοουμένους μας να μάς δηλητηριάζουν με σάπιες πνευματικές τροφές. Αρνούνται τη συνέχεια του Ελληνισμού, χλευάζουν την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας, αφελληνίζουν την παιδεία μας, εισάγουν στρατιές μισθοφόρων από διάφορες χώρες στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού, αποδομούν την Παιδεία μετατρέποντας τα σχολεία σε κέντρα ταχύρρυθμης εκπαίδευσης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και αφήνοντας τα παιδιά χωρίς πρότυπα, χωρίς αξίες.
Μπορούμε και δικαιούμαστε να βγούμε από την κρίση. Αρκεί να μη ξεχάσουμε το μυστικό των προγόνων μας. Να αντισταθούμε στις ηθικές, πνευματικές και οικονομικές αλώσεις προτάσσοντας τη συνέχεια του Ελληνισμού. Να μετατραπούμε σε μία δυναμική ηθική πλειοψηφία, η οποία με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο θα βάλει στο περιθώριο τους διανοουμένους της συμφοράς και θα ξανασυνδέσει τις τύχες της Ελλάδας, της Κύπρου και των Αποδήμων με το γάργαρο νερό της διαχρονικής ελληνικότητας, το μόνο που μάς ξεδιψά και μας ξεπλένει. Να βάλουμε στο περιθώριο τις υλιστικές ιδεολογίες που αποχαυνώνουν τους νέους μας μιλώντας τους είτε για τη νομοτέλεια της δικτατορίας του προλεταριάτου είτε για τη νομοτέλεια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης , η οποία γκρέμισε τα σύνορα για να φέρει τελικά στην Ευρώπη τα προβλήματα των αμερικανικών τραπεζών.
Το πνεύμα του Ελληνισμού ήταν πάντα αγωνιστικό και αντιστασιακό. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος δεν υπετάγη στους όρους του Μωάμεθ, αλλά έπεσε μαχόμενος. Οι σημερινές μάχες δεν θα δοθούν με σπαθιά, αλλά με ιδέες και ιδανικά. Αρκεί να ξαναπιστέψουμε στη συνέχεια του Ελληνισμού!

«Σφραγίζονται» περιοχές για την ασφάλεια του Πάπα Βενέδικτου

πηγή: Φιλελεύθερος, 29/5/2010
Του Μιχάλη Χατζηβασίλη
Στο ζενίθ βρίσκονται οι προετοιμασίες για την επικείμενη επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου, με τις περιοχές όπου θα διακινηθεί να σφαγίζονται από την Αστυνομία μια ημέρα προηγουμένως. Ολόκληρη η περιοχή της Πύλης Πάφου στη Λευκωσία θα κλείσει για τους οδηγούς αλλά και τους πεζούς, ώστε να μη διέρχεται κανένας στο χώρο όπου θα διαμείνει τα δύο βράδια παραμονής του στο νησί.
Οι Αρχές ασφαλείας δεν επιθυμούν το παραμικρό που θα εξέθετε την Κύπρο διεθνώς, γι' αυτό πέραν των εμφανών μέτρων που θα λάβουν, υπάρχουν και τα αθέατα μέτρα τα οποία ήδη άρχισαν να εφαρμόζονται. Οι χώροι όπου θα διακινηθεί ο Ποντίφικας ελέγχονται διακριτικά από μυστικούς αστυνομικούς, ενώ παρακολουθούνται αλλοδαποί, ιδιαίτερα όσοι διαμένουν πέριξ της Πύλης Πάφου.......
Ο γενικός συντονιστής της εκδήλωσης στο στάδιο «Τάσσος Παπαδόπουλος-Ελευθερία» Δρ Ιωσήφ Χατζηχάννας δήλωσε στον «Φ» ότι το στάδιο θα επιθεωρηθεί το ερχόμενο Σάββατο το πρωί από την Αστυνομία και στη συνέχεια θα σφραγιστεί. Δεν θα επιτρέπεται σε κανένα να εισέλθει ώστε την επομένη να ανοίξει για τον Πάπα. Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι μόνο όσοι κατέχουν δελτία εισόδου θα τους επιτραπεί η είσοδος είτε εντός του σταδίου είτε εκτός. Έχουν εκδοθεί 7.000 δελτία για το στάδιο και 10 χιλιάδες έξω από αυτό. Για κάλυψη της επίσκεψης του Πάπα υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον από τα ξένα ΜΜΕ, γι' αυτό και θα υπάρχουν δύο εξέδρες απ' όπου θα μεταδίδονται εικόνες σε όλο τον κόσμο. Το ΡΙΚ θα δίδει εικόνα παγκόσμια, ενώ θα υπάρχουν δύο κρατικά ιταλικά κανάλια.

Ο Πάπας, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ» έχει ζητήσει μόνο ένα πράγμα κατά την εδώ άφιξή του. Την ημέρα που θα βρίσκεται στο στάδιο «Ελευθερία» θα ήθελε στις πρώτες σειρές της εκδήλωσης να βρίσκονται τα άτομα με αναπηρία και που είναι καθηλωμένα σε αναπηρικά καροτσάκια. Το ζήτησε αυτό γιατί θέλει να τα πλησιάσει για να τους εκφράσει την αγάπη του και τη συμπάθεια του.

Στην Κύπρο για την επίσκεψη του Πάπα, θα έρθει ο αδελφότεκνος του Βασιλιά της Ισπανίας Κάρλος, Επίσκοποι της Μέσης Ανατολής κ.ά.

Την Παρασκευή η Αστυνομία ανακοίνωσε ότι ενόψει της επικείμενης επίσκεψης του Πάπα στις 4 - 6 Ιουνίου, από η ώρα 6μ.μ. την Πέμπτη 3 Ιουνίου - 6μ.μ. την Κυριακή 6 Ιουνίου, θα παραμείνουν αποκομμένες οι οδοί Πάφου - Ρηγαίνης (από το Άγαλμα Μάρκου Δράκου μέχρι τον Αστυνομικό Σταθμό Πύλης Πάφου) και η οδός Αγίου Μάρωνα. Κατά την πιο πάνω περίοδο, θα απαγορεύεται η διέλευση οχημάτων και μη εξουσιοδοτημένων προσώπων στην περιοχή.

28/5/10

Κληρικοί Αργολίδας, Ὄχι εἰς τὴν ἀπομάκρυνσιν τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὰ σχολεῖα

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 28/5/2010
Εἰς ψήφισμά του ὁ Ἱερατικός Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἀργολίδος (Ι.Σ.Κ.Α) ζητεῖ ἀπό τήν κυβέρνησιν, ὅπως καταστῆ θεματοφύλαξ τῆς Παραδόσεως καί τῆς Ὀρθοδόξου πνευματικῆς Παρακαταθήκης τοῦ γένους μας. Ἐξέδωσε τό ψήφισμα με ἀφορμήν τήν προσπάθειαν τῆς Κυβερνήσεως νά ἀπομακρύνη την Ὀρθοδοξίαν ἀπό τά σχολεῖα. Το πλῆρες κείμενον τοῦ ψηφίσματος ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἀξίες, θεσμοὶ καὶ παραδόσεις βάλλονται καὶ ἀμφισβητοῦνται θὰ ἀποτελοῦσε ἐξαίρεση, ἂν ἡ ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ ἀγωγὴ ξέφευγε ἀπὸ αὐτὸν τὸν κανόνα.....
Εἶναι ξεκάθαρο πλέον ὅτι ὁδεύουμε σὲ μιὰ μεταμοντέρνα κοινωνία, ὅπου παντοῦ θὰ εἶναι κυρίαρχη ἡ ἔννοια, ἡ σχετικοποίηση τῶν πάντων, στὴν ὁποία καμία παραδεδομένη ἀξία δὲν γίνεται ἀποδεκτή. Ὁ ἄνθρωπος στοιχειοθετεῖ ἀξίες καὶ ἀρχές, ἀποκομμένες, μακριὰ ἀπὸ τὸ ἦθος καὶ τὴν παραδεδομένη ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση. Ἡ δῆθεν διανόηση τοῦ 21ου αἰώνα θέλει μιὰ κοινωνία, ὅπου ὁ ἄνθρωπος μόνος του θὰ ἀποφασίζει γιὰ τὴν κοινωνική, προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή του ζωή. Ἐπιδιώκεται ἡ διαμόρφωση καὶ ἡ οἰκοδόμηση ἑνὸς νέου τύπου ἀνθρώπου, μέσα σὲ ἕνα νέο πολιτισμό. Σὲ ἕνα πολιτισμὸ χωρὶς Θεό. Τί ἔγραψε ὅμως ὁ Ντοστογιέφσκι; “Ὅταν βγάλεις ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὴν πίστη καὶ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ὅλα τά ἐγκλήματα μπορεῖ νὰ τὰ κάνει”.
Σήμερα ἡ ἑλληνικὴ πολιτεία προτείνει τὸ πρότυπο τῆς ἐπιλογῆς – ἀπαλλαγῆς τῶν μαθητῶν ὡς πρὸς τὴν συμμετοχή τους στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα τῆς Χώρας μας. Ἄλλο ἕνα χτύπημα σὺν τοῖς ἄλλοις ἔρχεται νὰ προστεθεῖ στὸν ἀνελέητο πόλεμο κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ γένους καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ποιὸς ὁ λόγος νὰ διαγράψουμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ ἀπό τὶς καρδιές τῶν νέων ἀνθρώπων; Γιατί νὰ μὴ μποροῦν οἱ θεολόγοι μας λαϊκοί, καὶ κληρικοί, νὰ ἀσκοῦν τὸ ὕψιστο λειτούργημα, τὸ δικαίωμά τους δηλαδὴ νὰ μεταλαμπαδεύσουν τὸ φῶς καὶ τὴν ἀλήθεια γιὰ τήν ζωή καὶ τὴν σωτηρία στὰ ἁγνὰ νιάτα, ὅπως τὴν παρέλαβαν ἀπὸ τοὺς προγόνους μας.
Τὰ μέλη τοῦ Ἱερατικοῦ Συνδέσμου Κληρικῶν Ἀργολίδος ἀντιδροῦν καὶ ἀνθίσταται εἰς τὸ ἐπικείμενο ἀνοσιούργημα μίας κυβέρνησης, ἡ ὁποία ἐπ᾽ οὐδενὶ ἔδειξε προεκλογικὰ ὅτι θὰ ἀκολουθήσει αὐτὴ τὴν ὁδό. Τοὺς καλοῦμε νὰ σταθοῦν θεματοφύλακες τῆς παράδοσης, καὶ τῆς ὀρθόδοξης πνευματικῆς παρακαταθήκης τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν γένους καὶ ὄχι ἀντίπαλοί της. “Τί γὰρ ἴσον τοῦ ρυθμῆσαι ψυχὴν καὶ διαπλᾶσαι νέου διάνοιαν” (Ἁγ. Ἰω. Χρυσόστομος).
Γιὰ τὸν Ἱερατικὸ Σύνδεσμο Κληρικῶν Ἀργολίδος
Ὁ Πρόεδρος
Πρωτοπρεσβύτερος
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΛΛΗΣ»

Μονή Σταυροβουνίου, Όχι εις την υποδοχήν του αιρεσιάρχου Πάπα

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 28/5/2010
Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΧΗΝ ΤΟΥ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ
Ἡ ὑποδοχὴ καὶ ἐκδήλωσις τιμῆς πρὸς τὸν Πάπαν ὑπὸ τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας δύναται νὰ ἐκληφθῆ ὡς ἀναγνώρισις αὐτοῦ καὶ ὑποτέλεια, ἐπισημαίνει ἡ Ἱ.Μονὴ Σταυροβουνίου εἰς ἐπιστολήν της πρὸς τὸν Μητροπολίτην Κιτίου
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Κύπρου, ὑπό τήν πίεσιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Χρυσοστόμου, ἀπεφάσισε νά ἐκδώση ἐγκύκλιον διά τῆς ὁποίας καλεῖ τόν πιστόν λαόν, τόν ἔντιμον κλῆρον καί τάς Ἱεράς Μονάς νά ὑποδεχθοῦν τον Πάπαν εἰς τήν Κύπρον, κατά τήν προσεχῆ Παρασκευήν καί νά μή προβάλουν ἀντιστάσεις ἤ νά μή ἀντιδράσουν, διότι κατά τήν ἐπίσκεψιν δέν θα γίνουν συζητήσεις διά θέματα Πίστεως. Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐκάλεσε τους Ἱερεῖς καί τούς Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν νά ἀναγνώσουν την ἐγκύκλιον πρός τόν πιστόν λαόν τῆς Κύπρου.
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος ἀντέδρασε δυναμικῶς.....
ὅταν ἔλαβε τήν ἐγκύκλιον. Ἀμέσως συνέταξεν ἐπιστολήν, τήν ὁποίαν ἀπέστειλεν πρός τόν Μητροπολίτην Κιτίου κ. Χρυσόστομον, διά τῆς ὁποίας τοῦ καθιστᾶ γνωστόν ὅτι ἡ «καθ᾽ ἡμᾶς Ἱ.Μονή τονίζει εὐθαρσῶς τήν ἀντίθεσίν της “εἰς οἱανδήποτε”, ἐκ μέρους τῆς Διοικούσης ᾽Εκκλησίας ἐπίσημον ὑποδοχήν καί ἐκδήλωσιν τιμῆς προς τό πρόσωπον τοῦ Πάπα, ἡ ὁποία, εὐλόγως δύναται νά ἐκληφθῆ ὡς ἀναγνώρισις αὐτοῦ καί ὑποτέλεια». Ὁ Πάπας, ὡς τονίζει ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς ἦτο, εἶναι καί θά παραμείνη αἱρεσιάρχης. Ἐπισημαίνει πρός την Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν ὅτι παραθεωρεῖ τήν ἑρμηνείαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὅταν ἐπικαλῆται διά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπα «περί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως». Ἐπικρίνει, ἐπίσης, τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει τήν «ἐκκλησιαστικήν ἐκτροπήν τῆς Οὐνίας», ἀλλά ἀπό τήν ἄλλην προσκαλεῖ, ὑποδέχεται καί φιλοξενεῖ τον Πάπαν, «καί ἐπί ἴσοις ὅροις» ἔχομεν συμπαρακάθησιν τῶν Οὐνιτῶν μετά τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τούς Παπικούς Διαλόγους.
Ἡ ἐπιστολὴ
Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου πρός τόνΜητροπολίτην Κιτίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:
“Πανιερώτατον Μητροπολίτην Κιτίου κ.κ. Χρυσόστομον,
Ἱερά Μητρόπολις Κιτίου, Λάρνακα
13.5.2010, Τῆς τοῦ Κυρίου Ἀναλήψεως
Πανιερώτατε ἅγιε Δέσποτα, Εὐλογεῖτε! Τήν εὐχήν Σας!
Ἐλάβομεν τήν ὑπό ἡμερ. 11.05.2010 ΣυνοδικήνἘγκύκλιον τῆςἘκκλησίας τῆς Κύπρου, τήν ὁποίαν καί μετά προσοχῆς ἀνεγνώσαμεν. Αἰσθανόμεθα ἐν προκειμένῳ ἔντονον τήν ἀνάγκην νά ἐκφράσωμεν κατ᾽ ἀρχήν τήν ψυχικήν ἡμῶν ὀδύνην πρός Ὑμᾶς, ὡς τόν γνήσιον ἡμῶν Πνευματικόν Πατέρα, διά τό γεγονός τῆς ὑπό συμπάσης τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησιάς τῆς Κύπρου ἐγκριθείσης ὁμοφώνως ἀποδοχῆς τῆς ὑπό τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας ἐπισήμου προσκλήσεως εἰς Κύπρον τοῦ Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου ΙΣΤ´ καί τῆς πρός τοῦτο ὁμοθύμου συγκαταθέσεως αὐτῆς. Ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Μονή τονίζει εὐθαρσῶς τήν ἀντίθεσιν αὐτῆς δι᾽ οἱανδήποτε ἐκ μέρους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἐπίσημον ὑποδοχήν καί ἐκδήλωσιν τιμῆς πρός τό πρόσωπον τοῦ Πάπα, ἡ ὁποία, εὐλόγως, δύναται νά ἐκληφθῇ ὡς ἀναγνώρισις αὐτοῦ καί ὑποτέλεια. Τυγχάνει πᾶσι τοῖς Ὀρθοδόξοις πιστοῖς κατάδηλον, τό ὅτι ὁ ἑκάστοτε Πάπας Ρώμης, ἀπό τῆς ἀποσχίσεως τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας ἐκ τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἶναι οὐχί μόνον σχισματικός, ἀλλά καί αἱρετικός. Εἶναι περιττόν ἐν ταύτῃ τῇ συναφείᾳ νά ἀναφερθῶμεν εἰς τά οὐρανομήκη καί ἁγιώτατα Πατερικά ἀναστήματα τῶν Μεγάλου Φωτίου, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Γενναδίου Σχολαρίου κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι, σαφῶς καί ἀπεριφράστως, ἀποφαίνονται ὅτι ὁ μετά τό Σχίσμα Προϊστάμενος τῆς Δυτικῆς “ἐκκλησίας” Πάπας εἶναι μέγας αἱρεσιάρχης. Ἐάν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀποφαίνεται ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὅτι “αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ” (Τίτ. 3,10), πρός τι οἱ θεολογικοί μετά τῶν παπικῶν Διάλογοι, ἐπίσημοι τούτων ὑποδοχαί και ἐναγκαλισμοί; Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ὁμιλεῖ σαφῶς περί νουθεσίας τῶν αἱρετικῶν, ἀσφαλῶς πρός τήν ἐκείνων ἐπιστροφήν, ἐάν βεβαίως ἐπιδείξωσι πνεῦμα ταπεινώσεως καί ἐμπράκτου μετανοίας. Οὐδόλως, ὅμως, ἐννοεῖ τήν μετ᾽ αὐτῶν συνδιαλλαγήν ἐπί ἴσοις ὅροις, ὡς ἐάν ἡ Ἀλήθεια και τό ψεῦδος νά εὑρίσκωνται ἐν τῷ αὐτῷ ἐπιπέδῳ, παραβλέποντες τό μεταξύ ἡμῶν καί αὐτῶν μέγα χάσμα. Ἑπομένως λοιπόν, κατά τόν θεηγόρον Παῦλον, “μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν” ὀφείλομεν νά παραιτούμεθα τοῦ ἀχρειάστου καί ἀχρήστου Διαλόγου, ἐφ᾽ ὅσον «ἐξεστραμμένοι εἰσίν οἱ τοιοῦτοι καί ἁμαρτάνουσιν ὄντες αὐτοκατάκριτοι» (Τίτ. 3,11).
Περαιτέρω, ἐν τῇ ἐν λόγῳ Συνοδικῇ Ἐγκυκλίῳ γίνεται ἀναφορά «περί
τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», κατά τήν ἀρχιερατικήν τοῦ Κυρίου Προσευχήν («ἵνα πάντες ἕν ὦσιν»). Διατί ὅμως παραθεωρεῖται ἐν προκειμένῳ ἡ αὐτῆς ταύτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί πάντων τῶν Ἁγίων Πατέρων σύμφωνος θεόπνευστος ἑρμηνεία τοῦ ὡς ἄνω χωρίου, ὅτι δηλαδή ἑνότης ἐννοεῖται μόνον ἐν τῇ ἑνότητι τῆς Ἀληθοῦς Πίστεως; Εἰς τούς ὑπέρ χιλιετίαν κατά καιρούς θεολογικούς μετά τῶν παπικῶν Διαλόγους, πότε ἐπεδείχθη ὑπ᾽ αὐτῶν ἔστω καί ἡ παραμικρά ταπείνωσις καί ἔμπρακτος μετάνοια, πρός τήν τούτων δηλονότι ἐπιστροφήν εἰς τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν; Ποῖος δέν κατανοεῖ ὅτι ὁ πραγματικός στόχος καί ἡ ἀληθής ἐπιθυμία τῶν παπικῶν εἶναι τελικῶς ἡ ὑφ᾽ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπεμπόλησις τῆς Μόνης Ἀληθείας καί ἡ ὑποταγή ἡμῶν εἰς τάς κοσμοκρατορικάς βλέψεις τοῦ Παποκαίσαρος Ποντίφηκος; Ὡραιότατος ὄντως ὁ εἰς τήν ὑπ᾽ ὄψιν Ἐγκύκλιον χαρακτηρισμός «τῆς
ἐκκλησιολογικῆς ἐκτροπῆς τῆς Οὐνίας, πού εἶναι γιά μᾶς ἀπεχθέστατη
μέθοδος προσηλυτισμοῦ», ἀλλ᾽ ὅμως ἀβιάστως ἀναφύεται τό μέγα ἐρώτημα: Πρός τί ἡ πρόσκλησις, ὑποδοχή, φιλοξενία καί ἐπί ἴσοις ὅροις συμπαρακάθησις αὐτῶν (τῶν Οὐνιτῶν) εἰς τούς μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων και Παπικῶν διαλόγους;
Ἄξιον ἐν τέλει παρατηρήσεως τό γεγονός ὅτι πάντες οἱ τῆς Ἐγκυκλίου παραλῆπται, αἰδεσιμώτατοι Ἐφημέριοι τῶν ναῶν τῆς Κύπρου, ἐντέλλονται νά ἀναγνώσωσι ταύτην πρός τό χριστεπώνυμον πλήρωμα κατά την Θ. Λειτουργίαν δύο μεγάλων τῆς Ἐκκλησίας ἑορτῶν: α) Τήν Κυριακήν, 16.5.2010, καθ᾽ ἥν τελεῖται ἡ μνήμη τῶν 318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί, β) τήν Κυριακήν, 30.5.2010, ἑορτήν τῶν Ἁγίων Πάντων.
Εὐλόγως δύναταί τις νά διερωτηθῇ:
α) Οἱ μέν Ἅγιοι Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, θεμελιώσαντες τό Σύμβολον τῆς Πίστεως, ἀπαρτισθέν ἐν συνεχείᾳ ὑπό τῆς Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, θεοπνεύστως ἀπεφάνθησαν περί τῆς ἐκ μόνου τοῦ Πατρός ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπερ ἀναιρεῖ τελεσιδίκως την θεμελιώδη παπικήν τοῦ Filioque κακοδοξίαν. Ἐν ταυτῷ, ἀναθεματίσαντες τόν Ἄρειον καί τήν αἵρεσιν αὐτοῦ, ἐξοστράκισαν ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, πᾶσαν ὑποτίμησιν τοῦ Προσώπου τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Ὅμως, κατά τήν θεοκίνητον γραφῖδα τοῦ σύγχρονου Ἁγίου καί Ὁμολογητοῦ, Πατρός Ἰουστίνου Πόποβιτς, «ὁ Δυτικός χριστιανικο-οὐμανιστικός μαξιμαλισμός (ὁ Παπισμός)… ἀπό τόν Χριστόν ἀφῄρεσε τά πάντα», εἰς τήν θέσιν δέ τοῦ ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐξοβελισθέντος Χριστοῦ ἐγκατέστησε τόν «ἀλάθητον τῆς Δύσεως ἄνθρωπον», δηλ. τόν Πάπαν.
β) Οἱ δέ Ἅγιοι Πάντες, κατ᾽ οὐδένα τρόπον ἀμνήστευσαν οἱανδήτινα κακοδοξίαν, καί οὐδείς τούτων ἐδικαιολόγησε ποτέ οἱανδήποτε παπικήν τοιαύτην. Ἀπεναντίας, ἅπαντες οἱ περί τόν Παπισμόν ἐνασχοληθέντες Ἅγιοι ἀπεφάνθησαν σαφέστατα ἐναντίον αὐτοῦ.
Το συμπέρασμα: Τό ἀπορρέον ἐκ τῶν ἐπιλεγεισῶν ἑορτῶν ἀναγνώσεως τῆς ᾽Εγκυκλίου μήνυμα εὑρίσκεται ἐν πλήρει ἀντιθέσει πρός τήν ἐγκριθεῖσαν ἐπίσημον ὑπό τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας Κύπρου ὑποδοχήν τοῦ Πάπα εἰς τήν Νῆσον τῶν Ἁγίων.
Ἐν κατακλεῖδι, ἐκφράζομεν καί πάλιν τήν ψυχικήν ἡμῶν ὀδύνην διά την ἀποφασισθεῖσαν ὑπό τῆς Συνόδου ἐπίσημον ὑποδοχήν τοῦ Πάπα. Ταπεινῶς φρονοῦμεν ὅτι αὕτη ἡ ὑποδοχή δέν τυγχάνει ἄμοιρος ἐμμέσου πλήν σαφοῦς ἀναγνωρίσεως τοῦ παπικοῦ θεσμοῦ καί τῆς ἄκρως ἐκκοσμικευμένης διπλοπροσώπου συμπεριφορᾶς αὐτοῦ, τά δέ ἀναμενόμενα δῆθεν ἐκ τούτου ἐθνικά ὀφέλη θά ἐξανεμισθῶσινὡς ἀτμίς. Πολύ φοβούμεθα ὅτι τελικῶς ἐκεῖνο, ὅπερ θά παραμείνῃ, θά ἀποτελῇ ζημίαν διά τόν λαόν τῆς Κύπρου καί τό κῦρος τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἐκκλησίας.
Τά ὡς ἄνω υἱϊκῶς πρός Ὑμᾶς ἐκφραζόμενα, σεβαστέ καί ἠγαπημένε ἐν Κυρίῳ Πάτερ καί Δέσποτα ἡμῶν, ἐπειδή ἀναφέρονται εἰς Συνοδικήν Ἐγκύκλιον, παρακαλοῦμεν εὐσεβάστως, ὅπως κοινοποιήσητε πρός ἅπαντα τά σεβαστά Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.
Μετά βαθυτάτου υἱϊκοῦ σεβασμοῦ καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης
Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)