31/1/11

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, «Ο Χριστιανισμός είναι από τη φύση του ασκητικός»

Την Κυριακή των Τριών Ιεραρχών κατά τη Θεία Λειτουργία που τέλεσε στον ιερό ναό Αγίου Αντωνίου ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης αναφέρθηκε στις μητέρες των Τριών Ιεραρχών. Δεν παρέλειψε όμως να αναφερθεί στην ανάκαμψη της Ορθοδοξίας κατά τον προηγούμενο αιώνα και τα αίτια της κάμψης της χριστιανικής ζέσης σήμερα. Τόνισε μεταξύ άλλων:
.
«Πολλές φορές έχουμε επισημάνει ότι, δυστυχώς, ενώ ο 19ος αιώνας παρουσίασε μία αισθητή ανάκαμψη και άνοδο του ορθοδόξου φρονήματος και της ορθοδόξου ζωής, ιδιαίτερα με την αναγέννηση του μοναχισμού στο δεύτερο μισό του περασμένου 20ου αιώνος, και ενώ όλοι πιστεύαμε ότι αυτή η αναγέννησις θα είχε διάρκεια, εντούτοις στον νέο αιώνα, τον 21ο, παρατηρείται μία κάμψις....Η χώρα μας, για την οποία ελπίζαμε ότι στον 21ο αιώνα θα γίνει οδηγός Ορθοδοξίας, θα γίνει αυτή που θα αποτελεί παράδειγμα για όλους τους άλλους λαούς όχι μόνο τους Ορθοδόξους αλλά και τους μη Ορθοδόξους λαούς, ακόμη και τα έθνη, ακόμη και τους εκτός της Εκκλησίας λαούς, δυστυχώς η χώρα μας βρίσκεται σε χάλι, όχι βέβαια από πλευράς μόνο οικονομικής – δεν μας ενδιαφέρει αυτό, αλλά κυρίως από πλευράς πνευματικής και ηθικής. Υπάρχει αισθητώς μία κάμψις της χριστιανικής ζέσης, του χριστιανικού φρονήματος και ενθουσιασμού, της χριστιανικής ζωής. Αυτή η κάμψις και το γεγονός ότι σήμερα δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τον κόσμο, δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τους νέους ανθρώπους, δεν μπορούμε να φέρουμε τα νιάτα μας στην Εκκλησία και οι νέοι μας παρασύρονται από εδώ και από εκεί, και από τον εμφωλεύοντα δράκοντα και πέφτουν σε θανάσιμα αμαρτήματα και χάνονται, αυτό οφείλεται στο ότι έχασε ο Χριστιανισμός το ασκητικό του νεύρο. Ο Χριστιανισμός από τη φύση του είναι ασκητικός. Δεν ζουν οι Χριστιανοί μέσα στην πολυτέλεια, τη σπατάλη και την τρυφή διότι γνωρίζουν ότι τα προσωρινά, τα παρόντα είναι ρέοντα και ότι μας περιμένει η άλλη ζωή. Τα παρόντα τα θεωρούμε ως πράγματα μηδαμινά. Δεν προσκολλόμαστε στα πρόσκαιρα πράγματα. Αλλά κρατούμε αποστάσεις από τα εγκόσμια πράγματα, όπως αποστάσεις κράτησαν ο Ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ο οποίος έζησε διωκόμενος και περιφρονούμενος, «δεν χάρηκε τη ζωή του» όπως συνηθίζουμε να λέμε, ούτε κανείς από τους Αποστόλους ούτε κανείς από τους Αγίους. Κι αυτό για να μας δώσουν το παράδειγμα ότι στη ζωή μας πρέπει να έχουμε κακοπάθεια. Να μην εξοργιζόμαστε με τους πειρασμούς, τους οποίους μας στέλνει ο Θεός. Κι αν ο Θεός δεν μας στέλνει πειρασμούς και δοκιμασίες να φροντίζουμε εμείς η ζωή μας να είναι ασκητική.
Ένας λοιπόν λόγος για τον οποίο σήμερα ο Χριστιανισμός δεν επηρεάζει τους ανθρώπους και τον κόσμο, είναι γιατί οι Χριστιανοί δεν ζούμε το Ευαγγέλιο, δεν ζούμε την αληθινή ασκητική χριστιανική ζωή, που βιώνεται σήμερα μόνον από τους μοναχούς. Ο μοναχισμός μέσα στους αιώνες ήταν το φρένο, ήταν το υπόδειγμα για να μας δείξει σε μας τους εν τω κόσμω πιστούς ότι η δική μας ζωή πρέπει να έχει πρότυπο αυτή τη ζωή των μοναχών, οι οποίοι εγκατέλειψαν τον κόσμο, εγκατέλειψαν όλα για να ακολουθήσουν την ευαγγελική ζωή, τη ζωή της ασκήσεως, της προσευχής και της αγρυπνίας».

Ακούστε ολόκληρο το κήρυγμα του π. Θεοδώρου στην ιστοσελίδα της Ι.Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου πατώντας ΕΔΩ.

Ο χαρισματικός Obama, οι χαρισματικοί Φαναριώτες και οι «μπλογκομανιακοί αμίαντοι Ορθόδοξοι»

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο - απάντηση σε άρθρο του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση που δημοσιεύτηκε στο amen.gr
Αγαπητό blog thriskeftika,
είμαι ένας ψοφοδεής (λόγω της ανωνυμίας μου) μπλογκομανιακός αλλά δεν έχω την τύχη να κατάγομαι από καμία από τις πόλεις που ο φαναριώτης μεγαλόσχημος κληρικός (ο π. Γεώργιος Τσέτσης) βλέπει στοχοποιημένες από τους «αυτόκλητους υπέρμαχους της πίστεως μας». Διάβασα το άρθρο του προαναφερθέντος κληρικού του Πατριαρχείου και θα ήθελα μερικές ερωτήσεις να κάνω κι αν θέλετε τις δημοσιεύετε στο blog σας.
1. Η υπεράσπιση της Συνόδου της Σερβίας και η σε βάρος του επισκόπου Αρτεμίου εκτοξευόμενη συκοφαντία του π. Γεωργίου είναι προσωπική δική του «γραμμή» ή κοινή πεποίθηση όλων των Φαναριωτών και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου;...Πιστεύει και ο Πατριάρχης όσα λέει ο Πρωτοπρεσβύτερος του ότι «ο Σερβίας και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος (βάλλονται από τους «αυτόκλητους υπέρμαχους της πίστεως μας») λόγῳ του ότι καθήρεσαν, (διά λόγους που εκείνοι γνωρίζουν), ένα σέρβο Επίσκοπο, «επειδή είναι μπροστάρης στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα»! [ Ο οποίος, σημειωτέον, δεν φαίνεται να ήταν και τόσο «αντι-οικουμενιστής», μιας και διαρκούσης της κρίσεως του Κοσσυφοπεδίου, ουδένα είχε συνειδησιακό πρόβλημα να δεχθεί την βοήθεια που του προσέφεραν φορείς της «Παναιρέσεως του Οικουμενισμού» για την συντήρηση Ναών, Μονών και Ιδρυμάτων της Επαρχίας του]!». Τόσος λοιπόν χρόνος χρειάστηκε για να αποκαλυφθεί η αγαλλίαση των Φαναριωτών από το διωγμό και την άδικη, αντικανονική και παράνομη καταδίκη του αγωνιστή επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου;

2. Ο π. Γεώργιος Τσέτσης ανέλαβε το έργο της υπεράσπισης όλων των οικουμενιστών, νεωτεριστών, νεοβαρλααμιτών και φιλοπαπικών «ορθοδόξων»; Συμφωνεί μαζί τους; Κι αν δεν μπορεί να βρει την πρόθεση με την οποία σχολιάζουν τους παραπάνω φίλους του οι «επικριτές τους», μήπως μπορεί να μας πει ποια είναι η δική του πρόθεση όταν γράφει ένα τέτοιο άρθρο;

3. Αν κάποιοι «ανισσόροποι φανατικοί» τροφοδοτούνται από τα λεγόμενα και τα γραπτά κάποιων παραδοσιακών πιστών και κληρικών, για τούτο δεν φταίνε ασφαλώς οι παραδοσιακοί πιστοί και κληρικοί. Ακραίοι ζηλωτές υπήρξαν πάντοτε αλλά αυτό δεν σταμάτησε τους αντιοικουμενιστές Πατέρες (τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο και τόσους άλλους) από το να ελέγχουν τους υπηρετούντες την παναίρεση του οικουμενισμού, ακόμη κι αν αυτοί ήταν Οικουμενικοί Πατριάρχες (ας μην λησμονούμε τον δριμύ έλεγχο των οικουμενιστικών βημάτων του Πατριάρχη Αθηναγόρα). Αλλά, ο π. Γεώργιος και οι ομόφρονές του αναλογίστηκε ποτέ πόσο κακό κάνουν οι ίδιοι με την οικουμενιστική, εκκοσμικευμένη τακτική τους τόσο στους Ορθοδόξους πιστούς όσο και στους ετεροδόξους αιρετικούς κλείνοντας τους την πόρτα της εν μετανοία επανόδου στην Ορθοδοξία με την οικουμενιστική σύγχυση και τον συγκρητισμό που διασπείρουν;

4. Ας αρκεστούν οι Φαναριώτες στο θαυμασμό του «χαρισματικού Obama» και ας συνεχίσουν το πλέξιμο του φιλοαμερικανικού εγκωμίου. Αντί αληθινού χαρισματικού λόγου τελευταίως από το Φανάρι ακούμε μόνο παραφωνίες υπεράσπισης των αποκλινόντων από την Παράδοση κληρικών. Ό,τι έχει όμως ο καθένας, αυτό και δίνει…
ΥΓ. Στον τίτλο παρακαλώ να διατηρήσετε τα εισαγωγικά στις λέξεις που τα έχω και να μην προσθέσετε εισαγωγικά στα χαρίσματα του Obama και των θαυμαστών του

Μητροπολίτης Σισανίου Παύλος: Να καταργηθεί η εορτή των Τριών Ιεραρχών, ως εορτή των γραμμάτων


πηγή: Αναγραφές και kozan.gr
Τον προβληματισμό του για την παιδεία εξέφρασε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος με αφορμή την εορτή των Τριών Ιεραρχών.
Στο λόγο του υπήρξε ιδιαίτερα καυστικός λέγοντας: «Να καταργηθεί αυτή η γιορτή, ως εορτή των Ελληνικών γραμμάτων», ανέφερε ο Σεβασμιώτατος συμπληρώνοντας πως «αάν οι τρεις Ιεράρχες είναι προστάτες της παιδείας όπως έχει καταντήσει σήμερα, τότε τους βλαστημούμε»...
Κάνοντας λόγο για τα διδάγματα των προστατών της παιδείας τόνισε ότι θα πρέπει «να ξαναφέρουμε την παιδεία στο επίπεδο εκείνο που την είχαν οι Τρεις Ιεράρχες», ενώ αναφερόμενος στο σύνθημα του Υπουργείου Παιδείας «πρώτα ο μαθητής», τόνισε πως παιδεία είναι «η προσωπικότητα του μαθητή»
« Σήμερα εμείς φροντίζουμε μόνο το μυαλό του, όχι την προσωπικότητά του και αυτή είναι η τραγωδία της παιδείας που δεν αγκαλιάζει τον όλον άνθρωπον, αλλά του βασανίζει το μυαλό και αδιαφορεί για την καρδιά του» ανέφερε ο κ. Παύλος.
Τέλος ευχήθηκε να φωτίσει όλους ο Θεός να καταλάβουμε «ποια είναι η παιδεία που χρειάζεται ο κόσμος σήμερα, η παιδεία που διασώζει τον άνθρωπο ως πρόσωπο, ως γεγονός σχέσης και τότε αυτή η παιδεία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο στον οποίο ζούμε».

Πρωτοπρ. Βασίλειος Καλλιακμάνης, Οι Τρεις Ιεράρχες και ο πολιτιστικός διχασμός

πηγή: Μακεδονία, 30/1/2011
Οι Τρεις Ιεράρχες και ο πολιτιστικός διχασμός
Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης
α) Όταν το 1842 η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αθηνών όριζε την τριακοστή Ιανουαρίου -ημέρα μνήμης των τριών ιεραρχών- ως εορτή των γραμμάτων και της παιδείας, ίσως διέβλεπε προφητικά την πολιτιστική απορία του νέου ελληνισμού. Στους μεταγενέστερους χρόνους, κάτω από δυσχερείς ιστορικές συγκυρίες και τη βούληση της άρχουσας τάξης, ο ελληνικός λαός βίωνε έναν ιδιότυπο πολιτιστικό διχασμό, ο οποίος αιωρούνταν ανάμεσα στη Μεγάλη Ιδέα και το σύμβολο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, την Αγία Σοφία αφενός, και τα περικαλλή μνημεία του Παρθενώνα και της Ακρόπολης των Αθηνών αφετέρου....
β) Την παράδοξη αυτή πολιτιστική κατάσταση, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ταυτότητας των Νεοελλήνων, ζούνε και οι μαθητές. Από το ένα μέρος τα παιδιά στο σχολείο σπουδάζουν πληθωρικά την αρχαία ελληνική γνώση μέσω φιλολογικών και ιστορικών μαθημάτων. Από το άλλο, στο σπίτι βρίσκουν αναμμένο το καντήλι, τιμούν τον Χριστό, την Παναγία και τους αγίους, γιορτάζουν τις χριστιανικές γιορτές, βαφτίζονται με χριστιανικά ονόματα και γενικά η καθημερινή τους ζωή συνδέεται με τη ζωντανή ορθόδοξη χριστιανική παράδοση.

γ) Οι ελάχιστες ώρες θρησκευτικών που περιλαμβάνονται στο ωρολόγιο σχολικό πρόγραμμα, και οι οποίες βαθμηδόν καταργούνται, δεν είναι ικανές να αναπληρώσουν το κενό και να γεφυρώσουν το πολιτιστικό χάσμα. Οι τρεις ιεράρχες ως άνθρωποι βαθιάς παιδείας, αφού ήταν κάτοχοι της “ευγενεστέρας χριστιανικής αλλά και της έξωθεν παίδευσης”, αποτελούν σύμβολα γεφύρωσης του χάσματος αυτού. Ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος είχαν σπουδάσει στην Αθήνα, όπου παρακολούθησαν ευρύ πρόγραμμα μαθημάτων ρητορικής, φιλολογίας, ιστορίας, φιλοσοφίας, μαθηματικών και ιατρικής. Ο Χρυσόστομος μαθήτευσε στη Σχολή της Αντιόχειας.

δ) Η ευρυμάθεια και οι άριστες σπουδές προοιωνίζονταν το μέλλον, που διαγραφόταν λαμπρό και για τους τρεις, αφού τα προσόντα τους εναρμονίζονταν με τις απαιτήσεις υψηλών κοσμικών αξιωμάτων. Εκείνοι όμως προτίμησαν τη στενή πύλη και τεθλιμμένη οδό της εκκλησιαστικής διακονίας. Με περίσκεψη που έφθανε μέχρι τη φυγή, βαθιά συναίσθηση του βάρους της αποστολής τους και θείο φόβο έθεσαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του λαού του Θεού.

ε) Πριν όμως αναλάβουν ευθύνες στον κοινωνικό στίβο, ασκήθηκαν να θραύσουν τους εσωτερικούς δεσμούς των παθών και της φιλαυτίας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές τους έζησαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα ασκούμενοι στην ησυχία της ερήμου, λαμβάνοντας εκεί άλλου είδους παιδεία, την πνευματική. Ερεύνησαν το εσώτατο είναι του ανθρώπου μέσω της ευαγγελικής σοφίας και της καθημερινής εμπειρίας. Αναδίφησαν τον κόσμο και παράλληλα μελέτησαν την κοινωνία, αποστασιούμενοι όμως από αυτή. Εξάλλου, η εσωτερική ησυχία και “αναχώρηση” είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών μεγάλων ποιητών, μουσικών, επιστημόνων και δημιουργών του πνεύματος όλων των αιώνων.

στ.) Οι τρεις ιεράρχες συνδύαζαν άριστα τη μελέτη της αρχαίας ελληνικής σοφίας και τη βίωση του ευαγγελικού μηνύματος της αγάπης και της θυσίας. Ο βίος και οι σοφές συγγραφές τους δείχνουν ότι και ακόμη ένας άνθρωπος ενεργοποιώντας κρυμμένες πνευματικές δυνάμεις μπορεί να αλλάξει τη νοοτροπία της κοινωνίας και να δώσει νέα πνοή και όραμα στις υπνώττουσες συνειδήσεις. Εκείνοι δεν πίστευαν σε συγκεχυμένα κοινωνικά οράματα. Διέθεταν φωτισμένο νου, καθαρή καρδιά και τρέφονταν από το μέλλον. Βίωναν την ανεστιότητα του παρόντος βίου και βρίσκονταν σε εγρήγορση για την έλευση της όγδοης ημέρας, όπου πρώτοι και δεύτεροι θα απολαμβάνουν τον μισθό τους, εγκρατείς και ράθυμοι θα τιμούν την ημέρα, πλούσιοι και πένητες θα χαίρονται μετ’ αλλήλων.

ζ) “Να θυμάστε τους πνευματικούς πατέρες που σας μετέδωσαν τον λόγο του Θεού, να βλέπετε πώς τέλειωσαν τη ζωή τους και να ακολουθείτε το παράδειγμα της πίστης τους”, αναφέρεται στον σημερινό Απόστολο (Εβρ. 13, 7-16). Και λίγο πιο κάτω: “Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος χθες, σήμερα και για πάντα”. Αν πράγματι θέλουμε να υπερβούμε τη σύγχρονη πολύπλευρη κρίση που μαστίζει την κοινωνία. Αν επιθυμούμε να γεφυρωθεί το πολιτιστικό χάσμα μεταξύ αρχαίου ελληνικού και χριστιανικού κόσμου, χρειάζεται να θυμηθούμε τους σοφούς πατέρες και να μιμηθούμε τη ζωή τους. Τότε θα δούμε με άλλη ματιά τα πράγματα του παρόντος βίου. Θα καταλάβουμε ότι: “Δεν έχουμε εδώ μόνιμη πολιτεία, αλλά λαχταρούμε τη μελλοντική”.

Σκληραίνει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

πηγή:  Το ΠΑΡΟΝ, 30/1/2011
ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙ Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
Η τακτική των ήπιων τόνων, που κρατά τρία χρόνια, δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα
Η γκρίνια της Ιεραρχίας και η ασυνέπεια της κυβέρνησης τον αναγκάζουν να βγει μπροστά
Θεαματική στροφή 180 μοιρών δείχνει να κάνει τον τελευταίο καιρό ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ταυτιζόμενος με τους Αρχιερείς που τον θέλουν πιο δυναμικό απέναντι στην κυβέρνηση, στέλνοντας μήνυμα ότι η υπομονή του εξαντλείται.
Το ήπιο προφίλ που είχε χτίσει τα τελευταία τρία χρόνια φαίνεται πως το αφήνει (για λίγο;) στην άκρη ο Αρχιεπίσκοπος. Από τη μια οι γκρίνιες πολλών Μητροπολιτών από τη φιλοκυβερνητική του στάση και από την άλλη η τακτική υπουργών να τον «αδειάζουν» και να μην υλοποιούν αυτά που προφανώς είχαν συμφωνήσει, τον ανάγκασαν να «βγει μπροστά» και να αλλάξει τακτική....

Βλέποντας να αποστασιοποιούνται ακόμα και Μητροπολίτες που τον είχαν ψηφίσει, αποφάσισε ο Αρχιεπίσκοπος να αναλάβει δράση και να κάνει στοχευμένες δυναμικές παρεμβάσεις, που κάνουν αίσθηση με βάση τα ως τώρα δεδομένα.

Όχι πως υιοθέτησε πρωτόγνωρες και ριζοσπαστικές θέσεις που δεν έχουμε ακούσει από έναν Μητροπολίτη. Τουναντίον, συχνά οι Αρχιερείς περίπου τα ίδια λένε στο πλήρωμα των Μητροπολιτών.

Όμως ήταν έκπληξη να βγαίνει ο κ. Ιερώνυμος και να λέει «θα πάρω αν χρειαστεί το καριοφίλι» ή πως «δεν αντέχει άλλους μετανάστες η Ελλάδα». Αισθανόμενος πως χάνει έδαφος στο εσωτερικό της Εκκλησίας, είπε στους Αρχιερείς στην τελευταία τους Σύνοδο πως μπορεί να γίνει ακόμη πιο σκληρός, αν τα γεγονότα το επιβάλλουν, έχοντας πάντοτε συνοδική εξουσιοδότηση. Για να μην εκτίθεται μόνος.

Τα δύσκολα έρχονται
Η συγκυρία κατά την οποία ο Αρχιεπίσκοπος επιχειρεί τη στροφή δεν είναι τυχαία. Σε έναν μήνα συμπληρώνει τρία χρόνια στο τιμόνι της Εκκλησίας και μετά τον… μήνα του μέλιτος θα ξεκινήσει ο απολογισμός και η σκληρή κριτική. Κυρίως εκ των έσω. «Αν κάνουμε μια απογραφή για τα όσα έχουν γίνει τα τελευταία τρία χρόνια στην Εκκλησία, διαπιστώνουμε πως γκρεμίστηκαν όσα βρήκαν από τους προκατόχους τους, βόλεψαν τους ημέτερους και έχουν ένα… διαρκές όραμα που δεν έχουν κάνει πράξη ούτε στο ελάχιστο» έλεγε Μητροπολίτης που βρίσκεται στην ομάδα των παραδοσιακών επικριτών του.

Από τη μια λοιπόν η… κακή βαθμολογία στις αρχιεπισκοπικές επιδόσεις της τριετίας και από την άλλη τα δύσκολα θέματα που έρχονται και αφορούν την Εκκλησία (μάθημα Θρησκευτικών, κάρτα του πολίτη, ανατροπή της πολιτισμικής ταυτότητας της χώρας με την ανεξέλεγκτη είσοδο λαθρομεταναστών κ.ά.) έφεραν τα ξαφνικά ξεσπάσματα του Αρχιεπισκόπου. Από τη Συρία δήλωσε πως δεν αντέχει άλλο η χώρα τους μετανάστες, σε τηλεοπτική συνέντευξη προειδοποίησε πως αν χρειαστεί θα πάρει το καριοφίλι και, γενικά, τον τελευταίο καιρό φροντίζει να κλίνει πιο πολύ προς την Ιεραρχία παρά προς τους υπουργούς του Γ. Παπανδρέου, όπως τον είχαν συνηθίσει οι Αρχιερείς. Αυτή η στάση των «διακριτικών» αποστάσεων από την κυβέρνηση, λένε οι πληροφορίες, είναι πολύ πιθανόν να ενταθεί, από τη στιγμή που «όλο λόγια ακούμε και υποσχέσεις, αλλά από ουσία μηδέν».

Ούτε μέρος της περιουσίας της Εκκλησίας έχουν αποδεσμεύσει, καθιστώντας τους «ομήρους» του κάθε υπουργού, και περιμένουν να υπογραφούν τα διατάγματα, αλλά ούτε κάποια ουσιαστική ρύθμιση που να ευνοεί τα σχέδια της Εκκλησίας βλέπουν. Το αντίθετο συμβαίνει.

Μια με τη «φήμη» για διακοπή της μισθοδοσίας των κληρικών, μια με τις λιγότερες προσλήψεις λόγω των μέτρων Ραγκούση, συνεχίζει να αιωρείται στην ατμόσφαιρα η εικόνα ενός «αθόρυβου» χωρισμού Εκκλησίας - Πολιτείας. Με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης, όπως έλεγε και ο μακαριστός Χριστόδουλος…

30/1/11

Μάθημα Θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία στο Σικάγο

Άρθρο του Απόστολου Παπαποστόλου με τον τίτλο «Τα Ελληνικά σχολεία στις ΗΠΑ» μας αναφέρει σχετικά με τα ελληνικά σχολεία που λειτουργούν στο Σικάγο:
Στο Σικάγο λειτουργούν οι ακόλουθοι τύποι σχολείων:
i. Δίγλωσσες τάξεις ενταγμένες στο αμερικανικό σύστημα.
Πρόκειται για Ημερήσια Ελληνοαμερικανικά σχολεία που ακολουθούν το αμερικανικό αναλυτικό πρόγραμμα, εμπλουτισμένο καθημερινά με δίωρο ή τρίωρο ελληνικό πρόγραμμα. Εκτός από τη γλώσσα, διδάσκονται και Ιστορία, Γεωγραφία και Θρησκευτικά. Σε αυτά λειτουργούν Νηπιαγωγείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο, ενώ οι μαθητές καταβάλλουν δίδακτρα...

ii. Μη ενταγμένα τμήματα ελληνικής γλώσσας.
Πρόκειται για Απογευματινά και Σαββατιανά Κοινοτικά που λειτουργούν από Νηπιακά ως και Λυκειακά τμήματα κατά περίπτωση, συνήθως δύο φορές την εβδομάδα ή μόνο Σάββατο. Σε κάποια τμήματα, ανάλογα με τις ώρες διδασκαλίας, διδάσκονται και στοιχεία Ιστορίας, Γεωγραφίας και Θρησκευτικών. Οι μαθητές καταβάλλουν δίδακτρα.

Διδαχές Γέροντος Παϊσίου ΚΗ΄

Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του.

Η εμπιστοσύνη στο Θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του Θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται.

Να αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει μητέρα την πίστη, με την οποία προσευχόμαστε και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας.

Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό, είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ, και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή....
Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας, τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του.

Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος, έρχεται η θεία παρηγοριά και νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού.

Μιχαήλ Μιχαηλίδης, Η προβληματική της αγωγής

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 28/1/2011
Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Συνήθως, ὅταν ἀναφερόμαστε στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν και τῶν ἐφήβων, ἐννοοῦμε τήν ἀνατροφή καί τή διαπαιδαγώγησή τους, ὥστε νά διαμορφώσουν μιά κοινωνικά, καλή καί ζηλευτή ἀνθρώπινη συμπεριφορά. Μποροῦμε νά τήν ποῦμε και παιδεία, ὄχι ὅμως ἐκπαίδευση, γιατί ἡ ἐκπαίδευση ἔχει την ἔννοια τῆς συστηματικῆς διδασκαλίας στή μόρφωση καί τη γνώση τῆς ἐπιστήμης.
Τέχνη εἶναι καί ἡ ἐκπαίδευση, ἀλλ’ ἀκόμα πιό μεγάλη τέχνη εἶναι ἡ παιδεία, ἡ ἀγωγή. Την ἀγωγή τήν ἔχουνε πεῖ «τέχνη τεχνῶν». «Τί γάρ ἴσον ρυθμίσαι ψυχήν καί διαπλάσαι νέου συνείδησιν»; ρωτάει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, γιά νά τονίσει τή μοναδική σπουδαιότητα τοῦ ἔργου.... Τι μπορεῖ νά συγκριθεῖ μπροστά στό ἔργο τῆς διάπλασης τοῦ χαρακτήρα καί τῆς ψυχικῆς καλλιέργειας τοῦ νέου; «Τήν εὐμορφίαν τῆς ψυχῆς διά πάντων καλλωπίζομεν», λέγει. Προσπάθειά μας, νά ἐπιτύχουμε τήν ὀμορφιά τῆς ψυχῆς. Καί πάλι θά πεῖ: «Τῆς τέχνης ταύτης οὐκ ἔστιν ἄλλη μείζων». Ἀπ’ τῆς ἀγωγῆς τήν τέχνη, δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη.
Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες καί μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι, δίχως ἀμφιβολία, ἀσύγκριτοι παιδαγωγοί, ἰδιαίτερα δέ, ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Εἶν’ ἀλήθεια –και πρέπει νά τό ὁμολογήσουμε– πώς ὁ Πλούταρχος, πρίν πολλά χρόνια, ἴσως ἔγινε πηγή ἔμπνευσης γιά τούς Πατέρες –ἔστω κι ἄν δέν ἦταν χριστιανός–, γιατί οἱ ἀπόψεις του «περί παίδων ἀγωγῆς» προσεγγίζουν κατά θαυμαστό τρόπο. Οἱ δύο μεγάλοι τῆς ἀγωγῆς –ὁ σοφός Πλούταρχος καί ὁ μέγας τῆς οἰκουμένης διδάσκαλος Ἰωάννης– διαφέρουν μονάχα στόν προσανατολισμό. Ἡ ἠθική ἀγωγή τοῦ πρώτου ἦταν μιά, καθαρά, ἀνθρωπιστική, ἐνῶ τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου, Χριστιανική. (Βλπ. «Κοινωνία» 2000, ἀρ.τ. 2, Εὐτέρπης Ἀρτέμη: «Ἡ περί παίδων ἀγωγή» κατά τον Πλούταρχο καί τόν Ἰωάννη τον Χρυσόστομο).

Ἡ ἀγωγή εἶναι ἐπιστήμη, τέχνη, σοφία, ἱκανότητα, διδασκαλία, καθοδήγηση, παιδαγωγία. Ὁ παιδαγωγός –ὅποιος κι ἄν εἶναι αὐτός, πού ἀναλαμβάνει τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν– ἐπωμίζεται τή μεγαλύτερη εὐθύνη, γιατί αὐτά, τά σημερινά παιδιά, ἀποτελοῦν τό μέλλον τῆς κοινωνίας καί τοῦ Ἔθνους. «Εἷς παιδείας ὅρος, ἡ ἀρετή», λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Μέσα σ’ αὐτές τίς λίγες λέξεις, συνοψίζεται ὁ μεγαλειώδης σκοπός τῆς ἀγωγῆς. Βέβαια, «δύσκολον ἀρετή καί δυσκατόρθωτον» θά πεῖ ὁ ἱ. Χρυσόστομος, ἀλλά γι’ αὐτό καί χρειάζεται συμβουλή καί διδασκαλία καί παιδαγωγία καί καθοδήγηση. Προπάντων νά ὑποστασιάζεται ὁ λόγος στήν πράξη καί ἡ πράξη στό λόγο. Νά γίνει πραγματικότητα, ἡ «σιωπῶσα παραίνεσις» τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Ἡ διδασκαλία, δηλαδή, τοῦ παραδείγματος, εἶναι πολύ προτιμότερη ἀπ’ τή διδασκαλία τῶν λόγων. Τήν ἴδια σκέψη τη λέγει ὁ ἴδιος μέ ἄλλες λέξεις: «Ἄφωνον ἔργον κρεῖσσον ἀπράκτου λόγου». Τό ἄφωνο παράδειγμα εἶναι προτιμότερο ἀπό τά λόγια καί τίς νουθεσίες, πού δε συνοδεύονται ἀπό πράξεις. Ἀσφαλῶς καί ἐδῶ ἔχει τή θέση του ὁ λόγος τοῦ θεόπνευστου ἐκκλησιαστῆ: «καιρός τοῦ σιγᾶν καί καιρός τοῦ λαλεῖν» (Γ΄ 7). Πάντοτε ὁ λόγος θά πρέπει να συνοδεύεται μέ τό ἔμπρακτο παράδειγμα. Ὁ λόγος, ὡστόσο, εἶναι τό κύριο ἐργαλεῖο τῆς ἀγωγῆς. «Ἔγκλημα γάρ, οὐ τό μή πεῖσαι, ἀλλά τό μή συμβουλεῦσαι», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος.

Ἡ ἀγωγή εἶναι ἐλευθερία καί ὄχι ἐξαναγκασμός. Γι᾽ αὐτό, δεν εἶναι κακό, ἄν δέν εἶναι ἐπιδεκτικός ἀγωγῆς ὁ ἔφηβος ἤ ὁ νέος, καί δέν πείθεται, οὔτε δέχεται τήν προσφερόμενη ἀγωγή, ἀλλά πρέπει νά θεωρεῖται «ἔγκλημα» –κακό– τό νά μπορεῖ κανείς καί νά μή συμβουλεύει.

Ὁ χριστιανός παιδαγωγός κατευθύνεται καί κατευθύνει. Κατευθύνεται καί ἐμπνέεται ἀπό τόν Χριστό, ἀλλά καί κατευθύνει πρός τόν Χριστό. Ἡ ἀγωγή πού προσφέρει, εἶναι γνήσια και αὐθεντικά χριστοκεντρική και Ὀρθόδοξη. Εἶναι ὁ ἴδιος προσευχόμενος, καί φιλάνθρωπος και νηστευτής καί φιλεύσπλαχνος καί ἐλεήμονας καί γεμᾶτος ἀγάπη καί πίστη θερμή καί εἰρηνικός καί ἀνεξίκακος καί μακρόθυμος καί μέτοχος τῶν ἁγίων τοῦ ΧριστοῦΜυστηρίων... προσεκτικός στήν προσωπική του ζωή, ἀνεπίληπτος καί «τύπος τῶν πιστῶν», δηλαδή, τῶν χριστιανῶν, καί στή προκείμενη περίπτωση, τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων.

Ὁ Χριστός εἶχε διδάξει τους μεγάλους νά γίνουν σάν τά παιδιά στήν ἁγνότητα καί την ἀθωότητα, γιά νά κληρονομήσουν τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Καί μιλώντας γι’ αὐτό το θέμα ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, γράφει στήν ἐπιστολή του (232): «Ἀντί οἱ γέροι νά γίνουν ὅπως τά παιδιά, κάνουν τά παιδιά γέρους. Καί ἔτσι, οὔτε οἱ ἴδιοι μπαίνουν στό Βασίλειο τοῦ Χριστοῦ, οὔτε ἐπιτρέπουν στα παιδιά νά μποῦν». Ὁ ἴδιος στήν ἐπιστολή του, ἀρ. 262, ἀναφέρει τό ἑξῆς περιστατικό: «Μιά μητέρα ἑνός ἀξιωματούχου ἦρθε στόν ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ καί παραπονέθηκε γιά τό ὅτι ὁ δάσκαλος δεν μαθαίνει καλά στά παιδιά τη γαλλική γλῶσσα, ρωτώντας τον τί νά κάνει. Ὁ ἅγιος γέροντας τῆς ἀπάντησε: «Ἐσύ, μητερούλα, μάθε στά παιδιά σου πῶς να προσεύχονται στόν Θεό, ὅσο δε γιά τά γαλλικά, εὔκολα θά καταφέρουν νά τά μάθουν». Εἶναι, δυστυχῶς, τό μεγάλο λάθος καί τῶν σημερινῶν γονιῶν, πού φροντίζουν γιά ὅλα τά ζητήματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς καί κοινωνικῆς προβολῆς τῶν παιδιῶν τους, καί λησμονοῦν ἤ ὁλότελα ἀδιαφοροῦν γιά τον πνευματικό τῆς ψυχῆς τους καταρτισμό. «Θεμέλιον γάρ ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τον κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός» (Α΄Κορ. Γ΄ 11). Ἀγωγη χωρίς Χριστόν εἶναι χτίσιμο χωρίς θεμέλιο. «Οὗ δέ Χριστός, εὐκοσμία», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὅπου ὁ Χριστός, ἐκεῖ τά πάντα ἀποτελοῦν ἁρμονία. Ὅλα εἶναι ἁρμονικά.

Χρίστος Μπελλές, Ανήκεις στην ιστορία σημαίνει ξόφλησες...


Ανήκεις στην ιστορία σημαίνει ξόφλησες...

Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΕΡΓ. ΜΠΕΛΛΕ Συγγραφέα- πανεπιστημιακού
«Το υπουργείο Παιδείας βγάζει την Ιστορία απ' τον κορμό της υποχρεωτικής διδασκαλίας στη Β' και Γ' Λυκείου και τη μετατρέπει σε μάθημα επιλογής (...). Στην Α' Λυκείου, η Ιστορία παραμένει μάθημα υποχρεωτικό με 3 ώρες διδασκαλία την εβδομάδα». Υποχρεωτικά μαθήματα στη Β' και Γ' Λυκείου θα είναι: α) Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, β) Ξένη Γλώσσα (Αγγλικά), γ) Φυσική Αγωγή (γυμναστική, αθλήματα, χορός)(1). Αυτό προβλέπει η τελική, προς το παρόν, πρόταση του υπουργείου, στο πλαίσιο του «Νέου Λυκείου», και εδώ θα επικεντρωθώ.
Εκπαλαι, στο άκουσμα και μόνο της λέξης «Ιστορία» αλογάριαστα πουλιά φτεράκιζαν μέσα απ' τις καμαρούλες του μυαλού. Τι να σου πρωτοτραγουδήσουν, πού να σε πρωτοταξιδέψουν.... Στον Ευριπίδη («Ολβιος όστις της Ιστορίας μάθησιν έσχε»), στον Αϊνστάιν («Ανέβηκα στους ώμους των προγόνων μου να οραματιστώ το μέλλον μου»), στις απροσμέτρητες, πολύπλαγκτες σοφίες, θυμοσοφίες, αποφθέγματα, για τούτη τη μεγάλη θεότητα;
Κύρια και απροκάλυπτα, πλέον, απαξιώνουν την Ιστορία οι κλήρες της αχαλίνωτης νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης απ' τις αρχές του 1980, οπόταν και η ληξιαρχική πράξη γέννησής της. «Ανήκεις στην Ιστορία σημαίνει τέλειωσες, ξόφλησες...», το κυνικό, ασύστολο ρεφρέν τους. Στόχος η αποδυνάμωση του έθνους-κράτους και της δημοκρατίας, η δημιουργία κοσμοπολίτικων υποκειμένων (όχι εθνικών) απαλλαγμένων από προκαταλήψεις κι αρνητικά αισθήματα από παρελθούσες εχθρότητες.
Για την ευόδωση των παραπάνω, χρηματοδοτούν (υπουργείο Εξωτερικών ΗΠΑ, Γερμανίας, Ινστιτούτο G. Soros και άλλα ευαγή ιδρύματα και λέσχες της υπερεθνικής ελίτ), την έκδοση σχολικών ιστορικών βιβλίων, όπως κείνο το περιβόητο της Στ' Δημοτικού και το τετράτομο εγχειρίδιο που εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη από το CDRSEE(2), με αλογάριαστες παραλείψεις, αποσιωπήσεις, διαστρεβλώσεις, παραχαράξεις, πλαστογραφίες, αποαιματοποιήσεις, αποβιαιοποιήσεις, απενοχοποιήσεις, στρογγυλεύσεις, ωραιοποιήσεις.
Καταγγελτικός ο λόγος του πρώην υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, Ουράνιου Ιωαννίδη, για τον αμερικανό πρεσβευτή στη Λευκωσία, ο οποίος του συνέστησε αλλαγή του περιεχομένου των βιβλίων Ιστορίας, γιατί ενοχλούν τους Τούρκους. Ακόμη κι ο πρώην αντιπρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου αναγνώρισε, τηλεοπτικά, την «άνωθεν εντολή» για αναθεώρηση της Ιστορίας και μίλησε για ελληνοτουρκική επιτροπή σύνθεσης του «εξιστορείν». Η Ιστορία, όμως, είναι επιστήμη και δεν γράφεται στα διπλωματικά γραφεία και σαλόνια των ποικιλώνυμων ελίτ, γιατί τότε δεν θα μιλούσαμε για Ιστορία, αλλά για προπαγάνδα, διπλωματία, μυθοπλασία, τραγέλαφο. Ο ιστορικός εκτελεί ιστορική αποστολή κι όχι διατεταγμένη εθνική ή υπερεθνική.
Ενώ βιώνουμε μια Ιστορία ζώνεκρη, έρχεται η μεταρρύθμιση στα Λύκεια να της χαρίσει «ευθανασία», υποβαθμίζοντάς την σε μάθημα δευτερεύον (επιλογής), ακυρώνοντάς την ουσιαστικά. Πυρακτωμένα τα «γιατί» προς κάθε αρμόδιο.
Υπάρχει, αλήθεια, στοιχειώδης λογική και εξήγηση που ανάγει Φυσική Αγωγή και Αγγλικά σε υποχρεωτικό μάθημα και όχι την Ιστορία;
Είναι δυνατόν να ευαγγελίζονται δίωρη αύξηση διδασκαλίας Γλώσσας και Λογοτεχνίας, ακυρώνοντας παράλληλα την Ιστορία, όταν Γλώσσα και Ιστορία αποτελούν τους δύο ακρογωνιαίους λίθους της παιδείας; Η φροντίδα του ενός και η παραμέληση του άλλου συνεπάγεται τη βέβαιη κατάρρευση του οικοδομήματος. Μα και η Λογοτεχνία εκφράζει την εποχή της κι αποτελεί στενό συγγενή της Ιστορίας, αντικειμενική και ανεξάντλητη πηγή της. Συγκοινωνούντα δοχεία Λογοτεχνία-Ιστορία, που συνθέτουν αλήθειες.
Ο πολιτισμός αποτελεί το φωτοστέφανό μας. «Αν ήμουν πρωθυπουργός της Ελλάδας, δεν θα έκανα τίποτε που να μην περνά μέσα απ' τον πολιτισμό», είχε επισημάνει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν. Με τον δικό του ποιητικό οίστρο το επανέλαβε ο νομπελίστας μας Ελύτης: «Πας γρηγορότερα παντού διά μέσου Κωνσταντινουπόλεως». Για ποιο πολιτισμό μιλάμε, χωρίς ιστορική γνώση, μνήμη («λαός χωρίς ιστορική μνήμη είναι λαός χωρίς συνείδηση»), όταν, ήδη, τα αυχμηρά περβόλια μας «καταμοσχοβολούν» σουβλάκι, γύρο, τζατζίκι, φέτα, ούζο κ.λπ. αντί να ευωδιάζουν Ομηρο, Ησίοδο, Πλάτωνα, Σωκράτη, Αριστοτέλη, Θουκυδίδη, Σοφοκλή; Δεν ενστερνίζονται οι αρμόδιοι του υπουργείου πως η λογική διδασκαλίας της Ιστορίας μοιάζει με ομόκεντρους κύκλους, που η ακτίνα τους είναι συνάρτηση της εκπαιδευτικής βαθμίδας του μαθητή; Αλλιώς μπορείς να διδάξεις Ιστορία σ' έναν δωδεκάχρονο με εμβρυακή γνώση, κρίση κι αλλιώς σ' έναν της Β' και Γ' Λυκείου. Στον τελευταίο μπορείς να πεις τα πράγματα με τ' όνομά τους, το χρώμα τους. Μπορεί να κατανοήσει τη διαγωγή του ιμπεριαλισμού στις γειτονιές του κόσμου, τη διαγωγή της Τουρκίας σε Κύπρο και Αιγαίο, τη διαγωγή μας στην «Κόκκινη Μηλιά».
Και ο Θουκυδίδης της Ιστορίας και των Πολιτικών Επιστημών, ο διαχρονικός και πάντα επίκαιρος για τη σκέψη, την ανάλυση, «τη βαθύνοια, τη σοβαρότητα, την αντικειμενικότητα, τη ρεαλιστική αντίληψη για την Ιστορία, το βάθος των ανθρωπολογικών κρίσεων»· ο Θουκυδίδης, του Ελευθέριου Βενιζέλου, του Ηλία Ηλιού, του Θεοχάρη Κεσσίδη· ο Θουκυδίδης, αΐδιο φως στους επήλυδες όπου γης, θα καταταγεί κι αυτός στους ανωφελείς, έωλους, «δύσπεπτους» ημών προγόνους;
Η εκκωφαντική επισήμανση του αργεντινού καθηγητή Πανεπιστημίου, Κλαούντιο Κατς, ας ξυπνήσει συνειδήσεις και υπεύθυνους από τον νήδυμον: «Είσαστε Ελληνες. Εμείς στην Αργεντινή έχουμε μόνο δυο αιώνες Ιστορίας. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τη δύναμη της Ιστορίας της»...

Σημειώσεις
(1) Ολυμπία Λιάτσου, «Ελευθεροτυπία» 10/1/11.
(2) Center for Democracy and Reconciliation in South East Europe Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Εκδήλωση μνήμης για τα Ίμια

πηγή:  ΑΠΕ
Με την παρουσία πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε σήμερα Εκδήλωση Μνήμης για τα Ίμια που διοργάνωσε η Νεολαία του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού.
Οι ομιλητές αναφέρθηκαν τόσο στα γεγονότα της εποχής εκείνης, όσο και στη μετέπειτα εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όπως αυτή δρομολογήθηκε μετά την τραγωδία των Ιμίων.
Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρης στην ομιλία του αναφερόμενος στην τραγωδία των Ιμίων τόνισε: «Παρέδωσαν ελληνικό έδαφος. Είναι η πρώτη φορά μετά από αγώνες σκληρούς που η Ελλάδα χάνει ελληνικό έδαφος και αυτό έγινε επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ και Κώστα Σημίτη.»...
Και απευθυνόμενος στις οικογένειες των Ηρώων των Ιμίων τόνισε: «Kύριε και κυρία Γιαλοψού η Ελλάδα είναι υπερήφανη και σας συγχαίρει για το γιο τον οποίο προσφέρατε στην πατρίδα. Γιατρέ Βλαχάκο, είμαστε υπερήφανοι και ανήκει τιμή και δόξα στην οικογένειά σου που έδωσε ένα τέτοιο παλικάρι για την Ελλάδα.

Ο ΛΑ.Ο.Σ αναλαμβάνει τη δέσμευση και την ευθύνη όταν θα ’ρθουμε στην κυβέρνηση να στήσουμε τον ανδριάντα των τριών παλικαριών στα Ελληνικά Ίμια. Για να βλέπει ο ναυτικός που περνάει και ο αεροπόρος από ψηλά, ότι η Ελλάδα έχει παλικάρια που χαλυβδώνουν το πνεύμα, την ψυχή, την καρδιά, το φρόνημα για ελευθερία, για ανεξαρτησία, για κυριαρχία σε Αιγαίο, σε Θράκη, σε Κύπρο».

Σε άλλα σημεία της ομιλίας του ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. αναφερόμενος στην ανάγκη θεσμοθέτησης της ΑΟΖ τόνισε χαρακτηριστικά: «Όταν ξεκίνησε η κουβέντα για την ΑΟΖ φώναζα και έλεγα τρέξτε και επιτρέψτε μου να σας πω με σεβασμό και παρρησία, όταν πριν τρία χρόνια μέσα στη Βουλή στην ώρα του Πρωθυπουργού απευθύνθηκα στον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και του είπα για πρώτη φορά να προχωρήσουμε στην θεσμοθέτηση της ΑΟΖ, όλοι οι βουλευτές καταλάβαμε ότι δεν ήξερε τι είναι και ρώταγε τον παρακείμενο Υφυπουργό, τον Βαληνάκη τι είναι αυτά που λέει. Και ενώ του μίλαγα για ΑΟΖ, αυτός μου απαντούσε για υφαλοκρηπίδα. Για να καταλάβετε τη σοβαρότητα. Εμείς λέγαμε γρήγορα και γρήγορα και γρήγορα και γρήγορα την ΑΟΖ και κωλυσιεργούσε και κωλυσιεργούσε και κωλυσιεργεί ο κ. Γιώργος Παπανδρέου. Τώρα πλέον ήδη είναι αργά. Ανατρέπεται ο Μουμπάρακ και για να βρεθεί ηγεσία στην Αίγυπτο να υπογράψει την ΑΟΖ με την Ελλάδα, θα περάσουν πολλά χρόνια, γιατί ολιγώρησε ο ελάχιστος Γιώργος Παπανδρέου. Γιατί έχετε υπόψη σας οι ιστορικές στιγμές δεν είναι διαρκείας.

Και η ΑΟΖ έχετε υπόψη σας είναι η λύση. Διάβαζα χθες μία εργασία του Καθηγητή «Καντιώτη». Είναι η λύση και η πρόταση εκεί που είμαστε. Γιατί δεν είναι ασύνδετα η πτώχευση και τα εθνικά θέματα. Μας γονατίζουν, μας αφαιρούν εισόδημα, ζωή και ελπίδα, ούτως ώστε την ημέρα και τη στιγμή με τον α’ ή β’ τρόπο να ακρωτηριαστεί η χώρα, να είναι περιορισμένα τα αντανακλαστικά μας. Κάνουν όμως μεγάλο λάθος, γιατί εμείς είμαστε Έλληνες και ο Έλληνας δεν αφήνει τη χώρα τραυματισμένη, όπως κάποιοι επιμένουν».

Μετά το τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε ειρηνική πορεία αντίστασης στο Μνημείο των Ηρώων Ιμίων.

Ιταλική καμπάνια αθέων για προαιρετικά θρησκευτικά

πηγή: Ελευθεροτυπία, 30/1/2011
Ιταλική καμπάνια για προαιρετικά θρησκευτικά
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ
Οι άθεοι της Ιταλίας δεν το βάζουν κάτω! Επανέρχονται με μια καινούρια καμπάνια που αφορά τα θρησκευτικά και τη διδασκαλία τους στα σχολεία.
Οι καταχωρίσεις της οργάνωσης UAAR (βλέπε Ενωση Αθέων, Αγνωστικιστών και Ορθολογιστών), εμφανίζονται στα μεγαλύτερα ιταλικά περιοδικά και δείχνουν έναν μαυροπίνακα με το εξής σύνθημα: «Δεν υπάρχει μάθημα θρησκευτικών για όποιον δεν το θέλει»! Και πιο κάτω στη σελίδα, φιλοξενείται η παρότρυνση: «Υπάρχει εναλλακτική λύση για την ώρα των θρησκευτικών. Διεκδίκησε το δικαίωμά σου»....
Ποιο δικαίωμα ακριβώς; Παρά τη δύναμη του καθολικισμού, το μάθημα των θρησκευτικών είναι προαιρετικό στην Ιταλία. Τα σχολεία μάλιστα είναι υποχρεωμένα να βρίσκουν εναλλακτικό μάθημα στους αμφισβητίες μαθητές. Τις παλαιότερες εποχές που ήταν ελάχιστα τα αντιθρησκευτικά κρούσματα, φρόντιζαν οι διευθυντές να βάζουν το μάθημα πρώτη ή τελευταία ώρα και οι μαθητές είτε γλίτωναν μια ώρα ύπνο, είτε έφευγαν μια ώρα νωρίτερα. Τώρα όμως που πλήθυναν οι αμφισβήτιοι σε αρκετές περιπτώσεις, δεν φροντίζουν οι καθηγητές να τους ενημερώσουν για τις εναλλακτικές.

Μοναχός Μωυσής, Έσχατοι καιροί;

πηγή: Μακεδονία, 30/1/2011
Έσχατοι καιροί;

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Στους δύσκολους και ταραγμένους καιρούς μας υπάρχει γενικά και μια μικρή ισχυρή ομάδα ανθρώπων με κάποιες μεταφυσικές αναζητήσεις. Κάποιοι βρίσκουν τον Θεό ως ανάγκη, ως αποκούμπι και ως σχεδία. Συνήθως ο άνθρωπος βρίσκει ό,τι ψάχνει και τον συμφέρει. Δεν θέλει να κουραστεί και να μοχθήσει πολύ. Ικανοποιείται με πρόχειρες και εύκολες λύσεις. Έτσι, μερικές φορές τη θρησκευτικότητά του εξαντλεί σε τυπικές υποχρεώσεις, δίχως κανένα κόστος. Άλλοτε παρασύρεται από επιτήδειους δασκάλους, που εκμεταλλεύονται τον θείο πόθο του με το να του προσφέρουν προϊόντα απελευθερωτικά, χαρούμενα, χαλαρωτικά και άκοπα....
Στην αναζήτηση αυτή εντάσσεται μια έντονη δαιμονολογία, αντιχριστολογία και εσχατολογία, που δυστυχώς τοποθετείται σε λαθεμένες βάσεις. Υπερβολές, καθορισμός ημερομηνιών του τέλους του κόσμου, αναφορές περί της γεννήσεως του αντίχριστου και λοιπά δημιουργούν τρόμο και φόβο στις ψυχές των χριστιανών, που δεν είναι το πρέπον και το ζητούμενο. Μερικοί μιλούν περισσότερο για τον αντίχριστο και λιγότερο για τον Χριστό. Μόνιμη ασχολία τους είναι η ερμηνεία των καιρών. Αρκετοί σώφρονες και συνετοί ανησυχούν για τη μεγάλη ανησυχία των πιστών. Μόνιμη μέριμνά τους είναι κάθε είδηση που επιβεβαιώνει τις υποψίες τους. Δεν θεωρούμε φυσιολογική αυτή την υπερβολική αντίδραση.
Οι άνθρωποι άφησαν την πολεμική των αντίθεων παθών και την καλλιέργεια των ένθεων αρετών και ασχολούνται παθιασμένα ολημερίς με φαντασίες, φοβίες, δεισιδαιμονίες, τυχόν μαγείες που τους έκαναν, μην πήραν κατά λάθος κάποιον αριθμό. Λησμόνησαν τη μελέτη, την προσευχή, την αγαθοεργία, τη μετάνοια, τη μυστηριακή εκκλησιαστική ζωή και ταλαιπωρούνται με υποκειμενικές επεξηγήσεις και ξενόφερτες θεωρίες. Οι τοποθετήσεις αυτές απομακρύνουν από την ουσία, από τη βάση, από τη χαρά της πνευματικής ζωής και οδηγούν τον άνθρωπο σε ένα λαβύρινθο δαιμονιώδη, σκοτεινό.
Λέγοντας αυτά, δεν εννοούμε ότι δεν τρέχει τίποτε. Δεν μιλάμε για νοσηρό εφησυχασμό, για ραστώνη, παρασυρμό και αδιαφορία. Χρειάζεται οπωσδήποτε εγρήγορση, ορθοστασία, ανάταση, γενναιότητα, αντίσταση σε ό,τι ανίερο, αναληθές και άτιμο. Η ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου είναι κάτι πολύ σημαντικό και θα πρέπει παντού και πάντοτε να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο. Όλο το ενδιαφέρον μας θα πρέπει να στραφεί σε ό,τι είναι ουσιαστικό, καίριο και αληθινό μόνο σε αυτά. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι φοβούνται να αντικρίσουν την αλήθεια, την εσωτερική τους γυμνότητα. Έτσι θέλουν να ασχολούνται με ό,τι δεν έχει προσωπικό κόστος.
Οι άνθρωποι σήμερα αγχώνονται μήπως δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κουταλοπήρουνά του, γιατί δεν θα έχουν τι να φάνε. Μαζεύουν τρόφιμα για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται. Δεν έχουν ημερομηνία λήξεως; Με τι χαρά θα τα τρώνε και οι αδελφοί τους γύρω θα πεθάνουν της πείνας; Ο Χριστός δεν δίδαξε το “Πάτερ ημών”; Δεν λέει εκεί “και δος ημίν σήμερον”; Δηλαδή και οι χριστιανοί ενδιαφέρονται για τον παρά και τη μάσα μόνο; Έχει μεγάλη σημασία να δούμε καλά πού διοχετεύεται η αγωνιστικότητα των χριστιανών μας. Μη δίνουμε αφορμές γέλιου στους καραδοκούντες αθεόφοβους είρωνες, που τελευταία έχουν αρκετά αυξηθεί.
Κρινόμαστε από τις επιλογές μας. Έχουμε ευθύνη για τις επιλογές μας. Χρειάζεται απαραίτητα μελέτη, γνώση, εμπειρία, φώτιση και συμβουλή. Ας το ξαναπώ. Χρειάζεται ειλικρινής μετάνοια όλων, υγιής μεταστροφή, αλλαγή νου, τρόπου ζωής, νέα νοοτροπία, άλλος προορισμός, διαφορετικός στόχος, υψηλός σκοπός, νοηματισμένος βίος. Η τιμιότητα, η δικαιοσύνη, η ειλικρίνεια μπορούν να επιστρέψουν σε αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο.
Αν η πολυσυζητημένη κάρτα του πολίτη στερεί τις ελευθερίες μας, δεν θα πρέπει φυσικά να την πάρουμε, υπακούοντας στις αποφάσεις της Εκκλησίας. Δεν θα πρέπει όμως συνεχώς να ζούμε με καχυποψίες, φαντασίες, υπερβολές, φανατισμούς, ακρότητες και φατρίες. Δεν είναι ορθός τρόπος πνευματικής ζωής ο φόβος, ο τρόμος, ο πανικός και ο αντιδραστικός ξεσηκωμός κατά πάντων.
Είμαστε σε έσχατους καιρούς; Ήλθαν τα σημεία των καιρών; Ο αντίχριστος σφραγίζει; Ήλθε το τέλος του κόσμου; Το του Θεού θα γίνει. Ο αρχαίος άγιος Σιλουανός έλεγε: “Ο ουρανός και η γη να ενωθούν δεν φοβάμαι”. Ο Χριστός χαρίζει στους πιστούς αφοβία, αταραξία, ελπίδα, αισιοδοξία και χαρά. Η ηττοπάθεια, η κατήφεια, η απαισιοδοξία και η ακαταστασία δεν ανήκει ποτέ στους χριστιανούς.
Οι εορταζόμενοι άγιοι Τρεις Ιεράρχες ας φωτίζουν οδούς διακρίσεως.

O Mητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος για την παιδεία και το μάθημα των Θρησκευτικών

πηγή: Αναγραφές

Σε θέματα παιδείας αναφέρθηκε σήμερα (30.01.2011) κατά τη διάρκεια του κηρύγματός του, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, με την ευκαιρία της Εορτής των Τριών Ιεραρχών.... Ο κ. Άνθιμος ανέφερε ότι οι Έλληνες στην πλειονότητά τους είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ότι η πίστη μας είναι πολύ βαθιά ριζωμένη μέσα στην ψυχή μας «και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ και με τίποτα». Επικαλούμενος μάλιστα τόσο την πολύχρονη εμπειρία του στο χώρο της Εκκλησίας, όσο και την καθημερινή του επικοινωνία με νέους ανθρώπους, ανέφερε ότι «θα υπήρχαν άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες, Χριστιανοί, ώριμοι και νέοι, που θα υφίσταντο μαρτύριο για το Χριστό και για την Εκκλησία». «Σας το λέω μα καθαρά την συνείδηση», συμπλήρωσε και κατέληξε λέγοντας πως «αυτός είναι ο θρίαμβος της Εκκλησίας».
«Προσέξτε την Εκκλησία» τόνισε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και συνέχισε: «Κρατήστε την Εκκλησία, βοηθήστε την Εκκλησία. Όχι υλικά, όχι με οποιαδήποτε άλλα κοσμικά κριτήρια». «Σεβαστείτε την Εκκλησία όλοι. Να τη σεβαστούμε όλοι», υπογράμμισε.
Τόνισε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η προϋπόθεση για τη διάσωση, διατήρηση, επιβίωση και ανανέωση του Ελληνισμού συμπληρώνοντας; «Προσέξτε την Εκκλησία. Και προσέξτε και την παιδεία. Μη θέλετε να χωρίσετε την παιδεία από την Εκκλησία. Αυτό είναι το κυριότερο αίτημα της Εκκλησίας».
«Μη θέλετε να αφαιρέσετε από την παιδεία πρώτο το μάθημα των Θρησκευτικών. Τι μας έβλαψε;», διερωτήθηκε σε άλλο σημείο του κηρύγματός του για να συνεχίσει λέγοντας πως «εδώσαμε τη ζωή μας στο λαό και την Εκκλησία και στην πατρίδα και τον δίνομαι μέχρι τελευταίας πνοής. Τι άλλο μπορεί καλύτερο να κάνει ένας πολίτης για την πατρίδα του. Και το κάνουμε αυτό εμπνεόμενοι επειδή η Πατρίδας μας και η Εκκλησία μας είναι μαζί».
«Πως θα αναδείξουμε προσωπικότητες;» ανέφερε ο κ. Άνθιμος. «Με την Θρησκειολογία; Μη γένοιτο. Μήπως τα άλλα θρησκεύματα ασχολούνται με την δική μας θρησκεία;», συμπλήρωσε.
Κάνοντας και πάλι έκκληση προς το αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και δια βίου μάθησης και επικαλούμενος τις απόψεις των δύο Θεολογικών Πανεπιστημίων ανέφερε: «Κρατήστε τα Θρησκευτικά να είναι μάθημα κανονικό» και στα Γυμνάσια και στα Λύκεια και συμπλήρωσε: «Κρατήστε και τα άλλα. Κρατήστε και την Ιστορία. Κρατήστε προπάντων τη σωστή διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας».
«Το μεγάλο αυτό θησαυρό της Ελληνικής γλώσσης δεν μπορούμε να τον χάσουμε», τόνισε ο κ. Άνθιμος σημειώνοντας πως «τον στραπατσάραμε με αυτή την κατάργηση των τόνων που ήταν η καλύτερη άσκηση της μνήμης και της κρίσεως των μαθητών».
«Είμαστε μεγάλοι προνομιούχοι οι Έλληνες, Δεν το καταλαβαίνουμε. Δεν το τιμάμε. Δεν ξέρουμε τι θησαυρούς έχουμε σε όλο τον κόσμο» τόνισε, κάνοντας παράλληλα λόγο για Χριστιανούς στην Ευρώπη «που μαθαίνουν Ελληνικά για να διαβάσουν την Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο δηλαδή από το πρωτότυπο».
Αναφερόμενος στα Θρησκευτικά, την Ιστορία και την Ελληνική γλώσσα. Υπογράμμισε πως «είναι οι τρεις βάσεις οι πραγματικές, στα οποίες στηρίζεται το μέλλον και η εξέλιξη και προπάντων ο τρόπος ζωής και ομορφιάς του σκοπού της ζωής για τους Έλληνες που έρχονται μετά από εμάς και που είναι αυτή η νεολαία που και σήμερα αποτελεί ένα μεγάλο τμήμα του Εκκλησιάσματός μας».
Τέλος ο κ. Άνθιμος ευχήθηκε ο Θεός «να αναδεικνύει αξίους Ορθοδόξους Χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς, εκπαιδευτικούς και υπαλλήλους, εμπόρους και επιχειρηματίες, εργάτες και τεχνίτες όλων των κατηγοριών».

29/1/11

Μήνυμα συμπαράστασης στο Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ

Μήνυμα συμπαράστασης στον Μητροπολίτη Πειραιώς

Μιχαήλ Τρίτος, Ο θάνατος στη διδασκαλία των Τριών Ιεραρχών...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ…
Του ΜΙΧ. Γ. ΤΡΙΤΟΥ, Κοσμήτορα Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Μέσα σε ένα κλίμα δικαιολογημένου πανηγυρισμού η Ορθόδοξος Εκκλησία και η ελληνική Παιδεία τιμούν αύριο «Τους Τρεις Μεγίστους Φωστήρας της Τρισηλίου Θεότητος», τους οποίους από την αρχή η Ορθόδοξος Ανατολή θεώρησε ως «θεοφθόγγους κήρυκας, την κορυφήν των διδασκάλων».
Οι Μεγάλοι αυτοί Ιεράρχες, που συνδύασαν αρμονικά τον Ελληνισμό με τον Χριστιανισμό, τη θρησκευτική πίστη με την επιστημονική γνώση, την παράδοση με την ανανέωση, την κοινωνική δραστηριότητα με τη δημιουργική μοναξιά, τον «θείο γνόφο» του δόγματος με τη διαύγεια του ήθους, δεν ήταν δυνατόν να μην ασχοληθούν με το «όντως φοβερότατον το του θανάτου μυστήριον», που αποτελεί την τραγικότερη πτυχή της ανθρώπινης ιστορίας, την οδυνηρότερη εμπειρία της ζωής, το πιο σταθερό της δεδομένο και την πιο συγκλονιστική οριακή της κατάσταση....
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Για τον Ιερό Χρυσόστομο ο θάνατος είναι «της του Θεού σοφίας μέγιστον μυστήριον». Είναι «το πάντων χρέος και τέλος», καθόσον «ου φρίττει Βασιλέα, ουκ Αρχιερέα τιμά, ου κάλλος ελεεί, ου νεότητος φείδεται, ου χρήμασιν εξαγοράζεται, ου λαμβάνει τινός πρόσωπον ουδέ πάλιν αντιπρόσωπον, αλλά πάσιν ίσος επέρχεται ο θάνατος». Πρόκειται για το κατεξοχήν υπαρξιακό γεγονός, που οριοθετεί το υπάρχειν και κάνει τον άνθρωπο κατά τον Heidegger να είναι «ον προς θάνατον».

Ανέκαθεν ο άνθρωπος, που συμφύρεται με τη μεταβλητότητα, τη φθορά και την εξαφάνιση, είδε τον θάνατο ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής και έθεσε μαζί με τον υμνωδό το συγκλονιστικό ερώτημα: «Τι το περί ημάς τούτο γέγονε μυστήριον; Πώς παρεδόθημεν τη φθορά και συνεζεύχθημεν τω θανάτω;».

Αυτό το μεγάλο πρόβλημα απασχολεί τον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή, που αποκτά συνείδηση της υπάρξεώς του και τον συνοδεύει ως σκέψη μέχρι την τελευταία ώρα της παραμονής του στη ζωή.

Να τον αποφύγει είναι αδύνατο. Να μειώσει τη σημασία του παράλογο. Να παρακάμψει την παρουσία του, απραγματοποίητο. Παραμένει πάντα απέναντί μας. Μορφή πελώρια και αδυσώπητη.

Για τους Τρεις Ιεράρχες, οι οποίοι εκφράζουν τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ο θάνατος χωρίζεται σε πνευματικό, σωματικό και αιώνιο. Με τον πνευματικό θάνατο, νοείται ο χωρισμός του ανθρώπου ως ψυχοσωματικής ενότητας από το Θεό. Με τον σωματικό δηλώνεται ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα, το οποίο ως ζων οργανισμός παύει να υφίσταται βιολογικά. Τέλος διά του αιωνίου θανάτου διδάσκεται η ατελεύτητη μακράν του Θεού και της ενδόξου βασιλείας του ύπαρξη.

Οι τιμώμενοι αύριο Πατέρες για τον πνευματικό θάνατο διδάσκουν ότι είναι κατάσταση χωρισμού του ανθρώπου από τον Θεό και συνεχής παραμονή στα σκοτεινά συνειδησιακά κέντρα της αμαρτίας. Κατά τον Μέγα Βασίλειο «τούτο έστιν το κακόν, η του Θεού αλλοτρίωσις». Ο σωματικός ή φυσικός θάνατος, όπως ελέχθη, είναι ο τερματισμός των βιολογικών λειτουργιών του ανθρώπου. Οι Τρεις Ιεράρχες τον ονομάζουν χωρισμό της ψυχής από του σώματος.

Τέλος ο αιώνιος θάνατος αποτελεί συνέχεια του πνευματικού επί της γης θανάτου, με τη διαφορά ότι εκτός του ότι είναι ατελεύτητος, ο άνθρωπος παγιούμενος στο κακό, δεν έχει καμιά δυνατότητα επιστροφής.

Με τον θάνατο τερματίζεται η ηθική ανάπτυξη του ανθρώπου, αφού αποκλείεται κάθε περαιτέρω εξέλιξη αυτής με δεδομένη την έναρξη της ανταποδόσεως.

Η αιτία της ελεύσεως του θανάτου στον κόσμο βρίσκεται στον άνθρωπο και ειδικότερα στην κακή χρήση του αυτεξουσίου του. Όπως τονίζει ο ουρανοβάμων Παύλος «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και διά της αμαρτίας ο θάνατος και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν». Επομένως, ο άνθρωπος με την αυτονόμησή του από το πρότυπον του οποίου εικόνα πλάστηκε να είναι, έχασε την αρχική φύση του και οντολογικά έγινε διάφορη εκείνης. Δηλ. Ελλιπής άνθρωπος, φέροντας μέσα του τη φθορά.

Η ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Ο άνθρωπος, το πρόβλημα του θανάτου το αντιμετώπισε και το αντιμετωπίζει με δύο τρόπους, τον μηδενιστικό ή υλιστικό και τον αναστάσιμο ή εσχατολογικό.

Ο πρώτος είναι η φυσιολογική συνέπεια της μηδενιστικής θεωρήσεως της ζωής, της ελλείψεως νοήματος για την ύπαρξη και της πεποιθήσεως ότι ο θάνατος είναι η κανονική και φυσική μοίρα του ανθρώπου. Εγκλωβισμένη η μηδενιστική αυτή θεώρηση στα στενά και ασφυκτικά χωρο-χρονικά πλαίσια του παρόντος και στερημένη του τηλεσκοπίου της πίστεως με την οποία γίνεται «πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» βλέπει τον θάνατο ως μια κατάσταση φυσική, ως μια ματαίωση του σκοπού της ανθρώπινης ζωής και ως μια τραγική παρέκκλιση από τον αληθινό της προορισμό. Στο όνομα της ενθαδικότητας απορρίπτει κάθε πιθανότητα αιωνιότητας και με αυτόν τον τρόπο περιορίζει de facto τον άνθρωπο σε τυχαία, παροδική και εφήμερη ύπαρξη. Και επειδή δεν μπορεί να ανατρέψει αυτή την αδυσώπητη πραγματικότητα ζει ανεξάρτητα από αυτή. Έχει ως σύνθημα το «φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν», στη δε πλάκα του τάφου του γράφει: «Δεν πιστεύω τίποτε, δεν ελπίζω τίποτε, είμαι λεύτερος».

Η προσπάθεια επιστρατεύσεως της επιστήμης για την άρνηση της μεταφυσικής πραγματικότητας δεν έχει κανένα επιστημονικό έρεισμα, γιατί κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αναμιγνύει την επιστήμη σε χώρους όπου βρίσκονται τα μεγάλα μεταφυσικά ζητήματα και να χρησιμοποιεί το όνομα και το κύρος της για τη στήριξη της πολεμικής εναντίον του υπερφυσικού στοιχείου. Όταν συμβαίνει αυτό σημαίνει υπέρβαση αρμδιοτήτων και πτώση στο λογικό σφάλμα της μεταβάσεως σε έτερο γένος. Ο δεύτερος τρόπος αντιμετωπίσεως του θανάτου είναι αυτός που μας υποδεικνύουν οι τιμώμενοι αύριο άγιοι, η υπέρβαση και απομυθοποίησή του υπό το φως της Αναστάσεως του Χριστού.

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΩΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥΗ πληρότητα της αναστάσιμης χαράς για την κατάργηση του θανάτου είναι ζωντανή στη ζωή της Εκκλησίας. Αυτή επιτυγχάνει την ηθική μεταβολή των Αποστόλων, οι οποίοι γίνονται κήρυκες της Αναστάσεως. Αυτή κάνει τους μάρτυρες να απομυθοποιούν τον θάνατο και να επιθυμούν «το αναλούσαι και συν Χριστώ είναι».

Πρόκειται για μια δυναμική εμπειρία που δεν περιορίζεται στην αυτοσυνειδησία της χρονικής περατότητας της υπάρξεως, αλλά είναι ένας τρόπος ζωής και αναφέρεται στη νήψη και την εγρήγορση της ελευθερίας και της ευθύνης προς πραγματοποίηση του αυθεντικού προορισμού του ανθρώπου. Οι μάρτυρες βιώνουν την εσχατολογία μέσα στην ιστορία. Ελευθερώνονται από το θάνατο και μετέχουν στη νίκη της Αναστάσεως. Το μαρτύριό τους είναι κατά τον Ιερό Χρυσόστομο «συμμόρφωσις τω θανάτω του Χριστού». Η αφοβία των μαρτύρων μπροστά στο θάνατο είναι αποτέλεσμα της θερμής πίστεως στην Ανάσταση του Χριστού.

Η ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ
Για τους Τρεις Ιεράρχες βαρύνουσα σημασία για την πνευματική ζωή των ανθρώπων έχει η μνήμη του θανάτου. Αποτελεί το ασφαλέστερο κριτήριο με το οποίο μπορούν να ελεγχθούν τα εγκόσμια πράγματα. Ο χριστιανός οφείλει να έχει διαρκώς μπροστά του την έξοδό του από τον παρόντα κόσμο. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος συχνά επαναλαμβάνει το λόγο του Πλάτωνα ότι η παρούσα ζωή πρέπει να είναι «μελέτη θανάτου». Τον φίλο του Φιλάγριο τον συμβουλεύει να ζει «αντί του παρόντος τω μέλλοντι, θανάτου μελέτην τον τήδε βίον ποιούμενον».

Η μνήμη θανάτου κατά τους Τρεις Ιεράρχες δεν αποτελεί αρνητική, αλλά θετική ενέργεια, που οδηγεί τον άνθρωπο σε εγρήγορση και σωφρονισμό. Έχει μεγάλη αφυπνιστική δύναμη και αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια γνήσια πνευματική ζωή. Δείχνει το μάταιο των περισσοτέρων εγκοσμίων επιδιώξεων του ανθρώπου. Βοηθάει αποφασιστικά στον αγώνα κατά του πειρασμού και της αμαρτίας. Αξιολογεί τα πράγματα του παρόντος και τα αξιοποιεί ιεραρχικά με κριτήρια αιωνιότητας. «Όποιος ζει με πασχαλινή πνοή», γράφει σε πασχαλινό μήνυμά του ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, «δονείται από πίστη στη ζωή, από τη βεβαιότητα ότι η ζωή είναι πιο δυνατή από τον θάνατο, ότι το τέρμα της υπάρξεως του ανθρώπου δεν είναι το σβήσιμο, αλλά η ανάσταση, και ότι η ανθρώπινη ζωή κλείνει μέσα της αιωνιότητα και απεραντοσύνη».

Οι ομιλίες της Πανελληνἰου Ορθοδόξου Ενώσεως

Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμιλίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος).
Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 31 Ἰανουαρίου, καὶ ὥραν 7–8 μ.μ., θὰ ὁμιλήση ὁ θεολόγος Λάμπρος Σκόντζος, μὲ θέμα: «Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι ὡς φωτεινὰ ὁρόσημα τοῦ παγκοσμίου πολιτισμοῦ».
Τὴν Δευτέραν 7 Φεβρουαρίου, τὴν ἰδίαν ὥραν, θὰ ὁμιλήση ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Μελέτιος Βαδραχάνης, μὲ θέμα: «Ἡ Χαναναία».

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Κυριακή των Τριών Ιεραρχών

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Όσο και αν επιζητούν ορισμένοι να υποβαθμίσουν την εορτή των Τριών Ιεραρχών, η Εκκλησία μας και η αυθεντική Ελληνική μας παιδεία, αξίως και δικαίως θα εορτάζουν και θα τιμούν τους «Τρεις Μεγίστους Φωστήρας της Τρησιλίου Θεότητος».
Τους τρεις μεγάλους αυτούς άνδρες που καταξιώθηκαν ως οικουμενικοί πλέον διδάσκαλοι. Τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο.
Θα χρειάζονταν τόμοι ολόκληροι για να παρουσιαστεί σε όλο το βάθος και σε όλη του την έκταση το έργο τους, και μάλιστα αυτό που έχει σχέση με τα γράμματα και την παιδεία....
Το ότι όμως οι πρόγονοί μας, μετά από θαυμαστό γεγονός, όρισαν την κοινή μνήμη τους, και κατόπιν τους καθιέρωσαν ως προστάτες των Ελληνικών γραμμάτων, των μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών, τούτο έχει να δηλώσει πολλά. Τουλάχιστον σε αυτούς που διακονούν το εκπαιδευτικό λειτούργημα και φυσικά συνεχίζουν και επιμένουν να σκέπτονται ορθά, ελεύθερα και Ελληνικά «τοις νουν έχουσιν»...
Αν θέλαμε να σταθούμε σε κάποια σημεία από την δυναμική τους προσωπικότητα, και να τα παρουσιάσουμε στους νέους κυρίως ανθρώπους, αυτά είναι: Η άκαμπτη εργατικότητά τους. Η επιμέλειά τους στις σπουδές τους. Το ότι αγωνίστηκαν και κατόρθωσαν να μένουν αγνοί και ανεπηρέαστοι από τους ειδωλολάτρες συσπουδαστές τους, που έχαναν ανοήτως τον πολύτιμο χρόνο τους σε φατρίες και αμαρτωλές διασκεδάσεις. Και προπάντων και κυρίως έχουμε να παρουσιάσουμε και να διδαχθούμε από την ακλόνητη πίστη τους! Την Χριστιανική τους Πίστη στον Θεό και τις υποσχέσεις του για τα μέλλοντα αγαθά.
Αν και ο κάθε ένας από τους μεγάλους αυτούς Ιεράρχες είχε την ιδιαίτερη προσωπικότητά του δηλ. την ιδιοσυγκρασία την χάρη και τα ιδιαίτερα χαρίσματα της κλήσεώς του, όμως αυτή η κοινή Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη που βίωναν μέσω της ζωντανής παραδόσεως την οποία κατέχει η Εκκλησία μας, με όλο τους το είναι, τους έκαναν να αποτελούν πλέον τα αιώνια πρότυπά μας και να στέκονται οι αιώνες με απόλυτο σεβασμό απέναντί τους.
Οπωσδήποτε, ο σεβασμός και η μίμησις των αγίων αποτελούν και τον σκοπό του εορτασμού τους, όπως φυσικά και όλων των αγίων μας. Τους εορτάζουμε και τους τιμούμε, ακριβώς για να τους μιμηθούμε. Θα λέγαμε, γεραίρουμε την μνήμη τους, για να αντιγράψουμε τις αρετές τους και προπαντώς την αρετή της ακραδάντου πίστεώς τους, ώστε να στολίσουμε ανάλογα και εμείς την δική μας ζωή σε αυτούς τους όντως δύσκολους καιρούς που η αγάπη του Θεού, όρισε να ζούμε και βεβαίως να αγωνιζόμαστε.
Και είναι μεν αλήθεια ότι όλα αυτά τα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων που εξυφαίνονται στις ημέρες μας, στόχο τους έχουν την πίστη. Την Ορθόδοξη Χριστιανική μας πίστη και μαζί την πατρίδα μας, την Ελλάδα μας. Αλλά και από την άλλη πλευρά, είναι πλέον ή βέβαιον ότι δεν είμαστε μόνοι στον αγώνα αυτό.
Όχι απλώς δεν είμαστε μόνοι, αλλά έχουμε να μας εμπνέουν και μετά βεβαιότητος μας συμπαραστέκουν οι οικουμενικοί μας πατέρες και διδάσκαλοι. Αυτοί που βγήκαν νικητές και τροπαιούχοι στους αδυσώπητους αγώνες και την «οικουμένην κατεφώτισαν» με την διδασκαλία των θείων δογμάτων και τις ουράνιες Ευαγγελικές αρετές!
Επομένως, αφού έτσι έχουν τα πράγματα και νομοτελειακώς οι άγιοι κυριαρχούν και καθοδηγούν, δεν έχουμε να φοβηθούμε τα «κύματα άγρια θαλάσσης τα επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας», ούτε πάλι μας πτοούν τα «βέλη των νηπίων»
Ατρόμητοι, και με Χριστιανική παρρησία, θα βιώνουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας το πνεύμα του Ιερού Ευαγγελίου, όπως μας το άφησαν ως πολύτιμη παρακαταθήκη οι Τρεις Ιεράρχες.
Με τις ευχές τους θα εφαρμόζουμε αυτό που παραγγέλλει το Πνεύμα το Άγιον διά του Αποστόλου Παύλου: «Να έχετε πάντοτε στον νου σας εκείνους που έγιναν πνευματικοί οδηγοί σας. Να βλέπετε καλά το άγιο παράδειγμά τους, να μελετάτε τις συμβουλές τους και την διδασκαλία τους και να “μιμείσθε την πίστην” τους». (Εβρ.ΙΓ 7).Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, «Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών» (Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά)

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 21/1/2011
«ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΤΕ ΤΩΝ ΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΥΜΩΝ»
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Οἱ συνειδητοί χριστιανοί μέ εὐγνωμοσύνη θυμοῦνται τους πνευματικούς τους πατέρες, γιατί σ᾽ αὐτούς ὀφείλουν πολλά. Βρέθηκαν στή ζωή τους, τούς καθοδήγησαν καί τούς ἔδωσαν ὅλα τά ἐφόδια, προκειμένου ν᾽ ἀκολουθήσουν τό δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Ὑπῆρξαν γι᾽ αὐτούς ἡ πνευματική πυξίδα, ἀλλά καί το ἀληθινό φῶς.Ὁἐνάρετος βίος τους ἦταν πιό πειστικός ἀπό τά λόγια τους, γι᾽ αὐτό καί μέ μεγάλη προθυμία θέλουν νά διηγοῦνται περιστατικά ἀπό τή ζωή τους. Ἰδιαίτερα, ὅταν δέν βρίσκονται πιά στή ζωή καί ἡ ἀπουσία τους τούς στεναχωρεῖ, ἀφοῦ δέν εἶναι εὔκολο νά γνωρίσουν ἄλλους ἰσάξιους πνευματικούς πατέρες....
Ὑπάρχει ὅμως καί μιά ἔνσταση. Πολλοί τονίζουν ὅτι οἱ ἐνάρετοι αὐτοί πνευματικοί πατέρες ἦταν μιᾶς ἄλλης παλαιότερης ἐποχῆς καί ἀντιμετώπιζαν λιγότερους πειρασμούς. Σήμερα τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. Οἱ συνθῆκες εἶναι δύσκολες καί οἱ ἄνθρωποι, πού ἐπιλέγουν τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ ἀντιμετωπίζουν ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια. Γι᾽ αὐτό πρέπει νά δικαιολογεῖται ὁ μερικός συμβιβασμός τους μέ τόν κόσμο! Προφανῶς αὐτοί πού δέχονται τό συμβιβασμό δέν ἔχουν κάνει ποτέ στή ζωή τους πνευματικό ἀγώνα. Εἶναι κοσμικοί καί ἄς φέρουν ἀξιώματα. Μπορεῖ νά εἶναι καί ἐπίσκοποι, ἀλλά αὐτό δέν ἔχει ἰδιαίτερη σημασία. Οἱ πνευματικοί πατέρες εἶναι οἱ ταπεινοί καί ἐνάρετοι ἄνθρωποι, συνήθως κληρικοί, οἱ ὁποῖοι παρακινοῦν τά τέκνα τους νά ἀποβάλουν τό κοσμικόφρόνημα, νά διακόψουν τό συμβιβασμό μέ τόν κόσμο καί νά βαδίσουν μέ βάση τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Μπορεῖ ὁ κόσμος συνεχῶς νά ἀλλάζει, ἀλλά ἡ πνευματική πορεία παραμένει πάντα ἡ ἴδια. Εἶναι ἀνάγκη οἱ χριστιανοί νά θυμοῦνται συχνά τό λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου: “Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας”. Μέ τόν τρόπο αὐτό θά συνεχίζουν τόν ἀγώνα τους καί θά ἀρνοῦνται τούς συμβιβασμούς μέ τον ἁμαρτωλό κόσμο.

Δύο ομιλίες για το μάθημα των Θρησκευτικών

Για την υποχρεωτική παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία θα μιλήσει ο διδάκτωρ Νομικής Γεώργιος Κρίπας την Κυριακή 30/1 στις 11:00πμ στο Διορθόδοξο Κέντρο της Ιεράς Μονής Πεντέλης .
Στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας Περιστερίου την Κυριακή 30/1 στις 7:00μμ θα μιλήσει ο δάσκαλος Παναγιώτης Χαβαράνης με θέμα «ΝΑ καταργηθεί το μάθημα των Θρησκευτικών;».

Κοπή βασιλόπιτας της Ένωσης Θεολόγων Νομού Πιερίας

πηγή: eptanews.gr
Πραγματοποιήθηκε στην Αγαθονίκειο αίθουσα εκδηλώσεων του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής Κατερίνης την Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2010 και ώρα 6.00μ.μ. η κοπή της βασιλόπιτας. Η καθιερωμένη εκδήλωση ξεκίνησε με τον εσπερινό στον οποίο παραβρέθηκε και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Αγαθόνικος. Αμέσως μετά στην αίθουσα του Ναού ο πρόεδρος της Ένωσης Θεολόγων Νομού Πιερίας κ.Στέργιος Μπούγιας δίνοντας τις ευχές για μια ευλογημένη και ειρηνική χρονιά, καλοσώρισε τα μέλη και τους φίλους της ενώσεως, τονίζοντας συγχρόνως τις δύσκολες συνθήκες που συνεχώς διαμορφώνονται στην εκπαίδευση και ειδικότερα για το μάθημα των Θρησκευτικών που βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο...

Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος, αφού πρώτα ευλόγησε, έκοψε την βασιλόπιτα δίνοντας κι εκείνος με την σειρά του τις πατρικές του ευχές και ευλογίες για μια χαρούμενη κι ευλογημένη χρονιά.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα ακολούθησε ομιλία από τον Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη π. Νικόδημο Σκρέττα, καθηγητή του ΑΠΘ και ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως μας, με θέμα: «Ο Ρωμαίικος διεθνισμός του Ρήγα και η οικουμενικότητα της ορθόδοξης λατρείας». Ο π. Νικόδημος με σπάνια γλαφυρότητα και μεστό λόγο τόνισε την αξία της οικουμενικότητας της ορθόδοξης λατρείας. Παρουσίασε την προσπάθεια του Ρήγα για την τόνωση της ιδέας του Γένους αλλά και την παράλληλη κίνηση από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη καθώς και από το κίνημα των Κολλυβάδων για την προβολή της οικουμενικότητας της ορθόδοξης λατρείας.
Όλοι οι παρευρισκόμενοι απόλαυσαν αυτήν την πολλή ζεστή πνευματική πανδαισία και ανανέωσαν τις υποσχέσεις τους για μεγαλύτερη και αγωνιστικότερη προσπάθεια την νέα χρονιά που ήδη ξεκίνησε.

Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος
Στέργιος Μπούγιας

Η Γραμματέας
Ολυμπία Γκρεμούλα Κοπή Βασιλόπιτας Θεολόγων Πιερίας

Κραυγή αγωνίας για το μάθημα των θρησκευτικών από τους θεολόγους και τους κληρικούς της Λάρισας

πηγή: Ελευθερία Λάρισας, 28/1/2011
ΧΘΕΣ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΣΤΟΝ «ΕΠΙΟΥΣΙΟ»
Κραυγή αγωνίας για το μάθημα των θρησκευτικών
Οι επαπειλούμενες εξελίξεις για τη συρρίκνωση του μαθήματος των θρησκευτικών, που μπαίνει σε δεύτερη μοίρα στα σχολεία και το τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα, κυριάρχησαν στις εισηγήσεις και στις τοποθετήσεις των ομιλητών στη χθεσινή θεολογική ημερίδα που διοργανώθηκε στην αίθουσα του «Επιούσιου» της Ιεράς Μητρόπολης Λαρίσης και Τυρνάβου, σε συνεργασία με το σχολικό σύμβουλο θεολόγων ν. Λάρισας- Μαγνησίας κ. Αποστ. Ποντίκα.
Στην παρέμβασή του ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, επισήμανε ότι «το παν είναι να μπορούμε να είμαστε στην τάξη και να θάλλουν τα θρησκευτικά. Να προλάβουμε να πιαστούμε από κάπου. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Να μας βοηθήσει ο Θεός να αποφύγουμε τη λαίλαπα...». Για το καίριο ζήτημα του διορισμού ιερέων, που μπαίνουν όρια, ο κ. Ιγνάτιος είπε ότι «Πώς να μη χαρακτηρισθεί σκανδαλώδες, να πούμε στον Έλληνα στο χωριό ότι σου παίρνουμε τον παπά και να πεις στους μουσουλμάνους της Αθήνας, σου χτίζουμε τζαμί...»...

Μιλώντας ο πρώτος εισηγητής κ. Γεώργιος Γκαβαρδίνας, λέκτορας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., με θέμα: «Η αναγκαιότητα του μαθήματος των θρησκευτικών», σημείωσε μεταξύ άλλων: Με βάση τις διατάξεις περί «Νέου γυμνασίου» καταργείται η υποχρεωτικότητα του μαθήματος των θρησκευτικών και κατατάσσεται στην ομάδα των επιλεγομένων. Η επιλογή αυτή βάλλει ευθέως κατά του μαθήματος των θρησκευτικών κατά παράβαση συνταγματικών και άλλων διατάξεων...

Ο κ. Απόστολος Ποντίκας, σχολικός σύμβουλος, μίλησε με θέμα: «Η παιδαγωγική και ηθική αξία των θρησκευτικών» και υπογράμμισε ότι: Από τη στάση των παιδαγωγών και ειδικά από τη δική μας, εξαρτάται η αξία της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης, Οφείλουμε ενωμένοι να ανταποκριθούμε στους σημερινούς καιρούς, να προπορευτούμε και να προλάβουμε...». Ακολούθως διαβάστηκε επιστολή του μαθητή Χρ. Καρλιάμπα της Γ’ Λυκείου του 1ου Λυκείου Λάρισας, σχετικά με τα θρησκευτικά. Στη συνέχεια ανέπτυξε το θέμα «Εμπειρία ενός δημοσιογράφου για θεολογικά και εκκλησιαστικά θέματα» ο συντάκτης της «Ε» Ε. Ρηγόπουλος.

Ακολούθως, ο κ. Βασίλειος Στεργιούλης, θεολόγος, πρόεδρος της Ένωσης Θεολόγων Ν. Λάρισας, ανέπτυξε το θέμα: «Θεολογικά μηνύματα των πατέρων της Εκκλησίας για την αγωγή των νέων», τονίζοντας ότι «είναι επίκαιρα και σήμερα τα μηνύματα των πατέρων της Εκκλησίας» Τα θρησκευτικά, μαζί με τα αρχαία ελληνικά και την ιστορία εξοβελίζονται. Τα παιδιά δεν διδάσκονται το ιερό ευαγγέλιο στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας...Οι νέοι χρειάζονται περισσότερο από άλλοτε αγωγή που θα τους εμπνέει, πίστη και αγάπη για τη ζωή...Ο π. Αχίλλιος Τσούτσουρας, πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως, ανέπτυξε το θέμα: «Ο ρόλος της Εκκλησίας στην αγωγή και διαπαιδαγώγηση των νέων», σημειώνοντας ότι είναι σημαντικό η διατήρηση της γλώσσας από την Εκκλησία, ο ρόλος του θεολόγου, να αφεθεί ελεύθερος να κάνει το έργο του. Η Εκκλησία πρέπει να κηρύξει πνευματική εκστρατεία, πνευματικό συναγερμό, για να τροφοδοτηθεί πνευματικά η νεολαία. Τέλος παρενέβη και ο θεολόγος κ. Κ. Αθανασόπουλος, που υπογράμμισε ότι «να μη φοβόμαστε τους νέους, αλλά να τους εμπιστευόμαστε καθοδηγώντας τους...».

Συντονιστής της ημερίδας ήταν ο κ. Αντώνιος Φραγκούλης, σχολικός σύμβουλος Αγγλικών, Δρ. Θεολογίας. Ακολούθησε δεξίωση προς τιμή των θεολόγων. Παρέστησαν μεταξύ άλλων ο προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Αθαν. Μαργαριτόπουλος, ο πρώην προϊστάμενος κ. Ι. Καραμήτρος, κληρικοί και αρκετοί θεολόγοι.

28/1/11

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου προς εκπαιδευτικούς και μαθητές για τους Τρεις Ιεράρχες

Μήνυμα Μακαριωτάτου προς τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές με την ευκαιρία της εορτής των Τριών Ιεραρχών

"Είναι αλήθεια ότι η κρίση που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας δεν είναι μόνο οικονομική. Δεν αφορά μόνο τη δική μας κοινωνία αλλά, όπως αποδεικνύεται, όλες τις δυτικές κοινωνίες. Δεν μας θέτει ένα μόνο ερώτημα αλλά πολλά, η απάντηση των οποίων απαιτεί μεγάλη ευθύνη από όλους μας.
Είναι αλήθεια ακόμα ότι αρκετοί, οι οποίοι δεν γνωρίζουν τις συζητήσεις και τον προβληματισμό των ορθoδόξων χριστιανών, νομίζουν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ένα αποστεωμένο σώμα το οποίο μονίμως κοιτά προς τα πίσω. Ένα σύνολο ανθρώπων που δεν ενδιαφέρεται για την αγωνία και τον πόνο των συνανθρώπων μας.
Όμως οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν είναι εγκλωβισμένοι στο παρελθόν, ούτε αμέτοχοι... Αξιοποιώντας την εμπειρία των αγίων μας μπορούμε καλύτερα και εύστοχα να ερμηνεύουμε τα φαινόμενα που επιδρούν σήμερα στην καθημερινή μας ζωή και να θέτουμε προτάσεις στο διάλογο που πραγματοποιείται με ορίζοντα που διαπερνά το σήμερα.
Η εορτή των Τριών Ιεραρχών αποτελεί ένα παράδειγμα. Οι άγιοι έζησαν 1.600 περίπου χρόνια πριν. Το έργο τους όμως δίνει αφορμές ώστε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα να ειδωθούν από μια άλλη θεώρηση την οποία δυστυχώς λησμονούμε. Ο άνθρωπος είναι όν θεούμενον. Επομένως ο στόχος της αγωγής του ανθρώπου πρέπει να χαρακτηρίζεται από την διαχρονικότητα. Θα πρέπει επίσης να απαντήσουμε σε δυο ακόμα ερωτήματα: Μας απασχολεί η διαπαιδαγώγηση των νέων. Να τους μάθουμε δηλαδή τρόπους σκέψης, δρόμους ολοκλήρωσης, ήθος, να καλλιεργήσουμε την κριτική τους ικανότητα ή απλά να διδάξουμε δεξιότητες αρκούμενοι στη μετάδοση γνώσεων που θα εξυπηρετήσουν συγκεκριμένους και προσωρινούς σκοπούς;
Όπως έχουμε υπογραμμίσει και άλλες φορές η προοπτική που προσφέρει η προσπάθεια των Τριών Ιεραρχών στις σημερινές αναζητήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι τρεις υπερβάσεις:΄
α. Χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά να συζητήσουμε για το μέλλον της Παιδείας, χωρίς να αγνοήσουμε την ανάγκη της εκπαίδευσης, .
β. Να εργαστούμε ώστε κάθε άνθρωπος, κάθε παιδί στην πατρίδα μας, να έχει ισότιμη πρόσβαση στο αγαθό της Παιδείας και στις δυνατότητες της εκπαίδευσης.
γ. Να μην αρκεστούμε σε αυτά αλλά έχοντας ενώπιόν μας τα παιδιά του πλανήτη, να εργαστούμε ώστε κάθε παιδί όπου και να βρίσκεται ,να προστατεύεται η ζωή του, να έχει ένα σχολείο για να μπορεί να διδαχθεί και ταυτόχρονα να έχει ισότιμη δυνατότητα να καλλιεργεί την ύπαρξή του όπως όλα τα παιδιά.
Ο πραγματικός εορτασμός των αγίων μας είναι η μίμηση της ζωής τους. Επομένως τιμάμε τους Τρείς Ιεράρχες μόνο όταν η ζωή μας ευθυγραμμίζεται με τη ζωή τους, η σκέψη μας από τη σκέψη τους".
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Στηρίζει τη «λειτουργική αναγέννηση» το Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ - Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος επιμένει στην τακτική του

Κανέναν δεν εξέπληξε το Ψήφισμα που εξέδωσε το Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης με το οποίο καταδικάζεται ο «φονταμενταλισμός», η «πολεμική» και η «απαξίωση» εναντίον καθηγητών, επισκόπων αλλά και του Αρχιεπισκόπου και του Οικουμενικού Πατριάρχη. Την ίδια στιγμή παρέχεται πλήρης κάλυψη στις λειτουργικές καινοτομίες του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνατίου.
Τι θα μπορούσε όμως να περιμένει κανείς από τους καθηγητές ενός Τμήματος που έχει αλωθεί από το πνεύμα του οικουμενισμού και του νεοβαρλααμιτισμού; (Φυσικά υπάρχουν και οι λίγες μεν, πλην λαμπρότατες εξαιρέσεις)....
Το δικαίωμα ελέγχου των παρεκτροπών των ποιμένων, ακόμη και των επισκόπων, σε θέματα Πίστεως αλλά και Λειτουργικής ζωής είχε πάντοτε ο πιστός λαός. Αλληλοστηρίξεις μεταξύ «αξιωματούχων» της Εκκλησίας και της πανεπιστημιακής Θεολογίας δεν θα πετύχουν τη φίμωση ούτε του απλού λαού ούτε των παραδοσιακών κληρικών και επισκόπων που αγωνιούν για την αγία Ορθοδοξία μας και θα συνεχίσουν να ελέγχουν με παρρησία και ακατακρίτως τις οικουμενιστικές και νεοβαρλααμίτικες παρεκτροπές όπου κι αν εμφανίζονται.

Διαβάστε παρακάτω το Ψήφισμα του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ και δείτε στο Α΄ Βίντεο (πηγή: Ακτίνες) την αντίδραση πιστών στην εκφώνηση στη δημοτική των Αναγνωσμάτων του Εσπερινού από το Μητροπολίτη Δημητριάδος
και στο Β΄Βίντεο (πηγή: Αναγραφές) σημερινή δήλωση του Μητροπολίτου στην οποία συνεχίζει να επιμένει στην τακτική του.

Το Ψήφισμα του Τμήματος Θεολογίας

Το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με αφορμή τα γεγονότα που πρόσφατα έλαβαν χώρα στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος εξέδωσε ομόφωνα κατά τη Γενική Συνέλευσή του αριθμός 198 της 20.1.2011 το ακόλουθο ψήφισμα
ΨΗΦΙΣΜΑ
Το Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ., προβληματιζόμενο για τα φαινόμενα φονταμενταλισμού που εκδηλώνονται τον τελευταίο καιρό με ανησυχητικές διαστάσεις και συχνότητα, εκφράζει ομόφωνα την αντίδρασή του απέναντι σε κάθε μορφή πολεμικής και απαξίωσης που στρέφονται κατά καθηγητών και ιεραρχών, μηδέ του Αρχιεπισκόπου και του Οικουμενικού Πατριάρχου εξαιρουμένων, με στόχο τις προσπάθειες της Εκκλησίας για τον καταρτισμό των πιστών, και καταδικάζει κάθε φανατι¬σμένη ενέργεια που μετατρέπει την ορθόδοξη πίστη σε ιδεολογία.
Η σχολαστική προσκόλληση στο γράμμα της διατύπωσης και η απαρέγκλιτη πιστότητα στην τήρηση κωδικοποιημένων πρακτικών που έχουν χάσει το νόημά τους, όχι μόνο δεν προάγουν την υπεράσπιση της Αλήθειας και την παράδοση της Εκκλησίας, αλλά θυμίζουν φαρισαϊκού τύπου πρακτικές που γίνονται σκόλοπες για την συμμετοχή των πιστών στην Εκκλησία
.

Α΄ Βίντεο

Β΄ Βίντεο

Εορτασμός των Τριών Ιεραρχών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Την Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011 στις 12.00 το μεσημέρι στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έγινε ο καθιερωμένος εορτασμός των Τριών Ιεραρχών. Ο πανηγυρικός της ημέρας εκφωνήθηκε από τον καθηγητή, π. Βασίλειο Καλλιακμάνη με θέμα: "Προσωπική και κοινωνική ευθύνη κατά τους Τρεις Ιεράρχες".
Στη συνέχεια έγινε η κοπή της Βασιλόπιττας από τον Πρύτανη του ΑΠΘ, κ. Ιωάννη Μυλόπουλο, αφού προηγουμένως ευλογήθηκε από τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, κ. Άνθιμο, ο οποίος ευχήθηκε στο διδακτικό και διοικητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου μία ευλογημένη και δημιουργική χρονιά.... Ο εορτασμός έκλεισε με εκδήλωση τιμής στους ομότιμους καθηγητές του ΑΠΘ οι οποίοι έλαβαν πρόσφατα τον τίτλο του ομότιμου.
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)