28/2/11

Άννα Διαμαντοπούλου: 11 Ομάδες ετοιμάζουν νέα προγράμματα σπουδών για Δημοτικό και Γυμνάσιο - (και μερικά αναπάντητα ερωτήματα)

Μεταφέρουμε απόσπασμα της σημερινής (28/2/2011)Ομιλίας της Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννας Διαμαντοπούλου, στην ημερίδα ενημέρωσης και διαλόγου του Υπουργείου Παιδείας με τους Δημάρχους της χώρας, που αναφέρεται στα νέα προγράμματα σπουδών:
Δημοτικό και Γυμνάσιο: Η αλλαγή ξεκινάει από τα προγράμματα σπουδών. Αυτή τη στιγμή 11 ομάδες σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και περίπου 250 εκπαιδευτικούς, οι οποίοι επελέγησαν με ανοιχτή προκήρυξη και με βάση τα προσόντα τους, οργανώνουν τα προγράμματα σπουδών. Τέρμα στο βιβλίο, στην αποστήθιση, στην παράγραφο από εδώ μέχρι εκεί....Θα ορίζονται συγκεκριμένοι στόχοι σε κάθε τάξη τους οποίους ο δάσκαλος θα πρέπει να επιτύχει, με ευελιξία, πρωτοβουλία και με διαφορετικού είδους βοηθήματα. Αλλάζει όλη η λογική των μαθημάτων έτσι όπως τα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Σχόλιο του ιστολογίου μας
Ως γνωστόν μία από τις 11 αυτές Ομάδες επεξεργάζεται τα νέα προγράμματα σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών. Στην ομάδα συμμετέχουν στην συντριπτική πλειοψηφία μέλη του νεοσυσταθέντος συνδέσμου θεολόγων ΚΑΙΡΟΣ ενώ έχουν προκλητικά αποκλειστεί τα μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ) και του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης. Οι δύο αυτές ενώσεις Θεολόγων με Επιστολές τους έχουν ζητήσει ανασυγκρότηση της Ομάδας εργασίας αλλά η Υπουργός αρνείται να δει το θέμα και να απαντήσει πειστικά στις Επιστολές προωθώντας μάλιστα Θρησκειολογικό μάθημα μέσω των νέων προγραμμάτων σπουδών, όπως η ίδια δήλωσε στο Λονδίνο. Προφανώς οι Θεολόγοι του ΚΑΙΡΟΥ συνεργάζονται αρμονικά μαζί της για την επίτευξη αυτού του στόχου (της αντικατάστασης του ορθόδοξου μαθήματος των Θρησκευτικών από μάθημα Θρησκειολογίας).
Εκτός της απάντησης που οφείλει το Υπουργείο να δώσει στις παραπάνω Επιστολές διαμαρτυρίας αναμένουμε επίσης ακόμη τη δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων Θεολόγων μετέχουν στην Ομάδα εργασίας ώστε να είναι πειστικός ο λόγος της Υπουργού ότι η επιλογή τους έγινε "με βάση τα προσόντα τους".

Άννα Διαμαντοπούλου: Μικρός αριθμός βασικών μαθημάτων στο Νέο Λύκειο

Μεταφέρουμε απόσπασμα της σημερινής (28/2/2011)Ομιλίας της Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννας Διαμαντοπούλου, στην ημερίδα ενημέρωσης και διαλόγου του Υπουργείου Παιδείας με τους Δημάρχους της χώρας, που αναφέρεται στο Νέο Λύκειο:
Γενικό Λύκειο: Αλλάζει όλη η λογική του σχολείου. Δεν ετοιμάζουμε απλά τα παιδιά για τις εξετάσεις. Έχουμε μικρό αριθμό βασικών μαθημάτων. Στα υπόλοιπα μαθήματα θα γίνονται κοινές εργασίες οι οποίες θα αξιολογούνται. Αλλάζει η λογική με την οποία αξιολογούνται οι μαθητές. Οι εξετάσεις θα γίνονται πια σε εθνικό επίπεδο, σε μικρό αριθμό μαθημάτων, με πολύ διαφορετική ύλη και με στάθμιση από τις Σχολές...
Θεωρώ λοιπόν πολύ σημαντικό να υπάρξει πλήρης ενημέρωση για τις αλλαγές που γίνονται στην εκπαίδευση. Το επόμενο διάστημα μέχρι το 2020 υπολογίζουμε 370.000 θέσεις εργασίας που θα αφορούν τεχνικά επαγγέλματα.
Διαβάστε ολόκληρη την Ομιλία της Υπουργού πατώντας ΕΔΩ.

Η εκτροπή της Ραβέννας

πηγή: «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2018, 01.03.2011 - Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»
Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ
-Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός Δ´-
Κατὰ τὴν κοινὴ συνέντευξη τύπου στὴν Βιέννη ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Περγάµου κ. Ἰωάννης ἀναφέρθηκε καὶ στὸ Κείµενο τῆς Ραβέννας δηλώνοντας πὼς «Σὲ γενικὲς γραµµὲς οἱ βασικὲς ἰδέες τῆς Ραβέννας εἶναι ἀποδεκτὲς ἀπὸ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες». Πρέπει ὅμως νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς αὐτὲς οἱ ἰδέες; Καὶ ἔχουν γίνει τάχα ἀποδεκτές;
. Τὸ «Κείµενο τῆς Ραβέννας» παρουσιάστηκε ὡς ἀποτέλεσµα τῆς 10ης Γενικῆς Συνελεύσεως τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου, ποὺ συνῆλθε ἀπὸ 8-14 Ὀκτωβρίου 2007 στὴ Ραβέννα τῆς Ἰταλίας. Τὸ κείµενο ὅμως αὐτὸ εἶναι λανθασµένο στὸν πυρήνα του καὶ ἀπολύτως ἀπαράδεκτο, διότι ἔχει ὡς βάση του τὴν λεγοµένη Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀνάγει ἕνα, βασικὸ µέν, ἀλλ᾽ ἐπιµέρους παρ᾽ ὅλα αὐτά, θέµα σὲ ἀπόλυτη ἀλήθεια περὶ τῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ θεία Εὐχαριστία περιέχει καὶ φανερώνει ὅλη τὴν ἀλήθεια περὶ τῆς Ἐκκλησίας...

. Τὴν ἰδέα τῆς Εὐχαριστιακῆς Ἐκκλησιολογίας τὴν εἰσηγήθηκε πρῶτος ὁ Ρῶσος θεολόγος πρεσβύτερος Νικόλαος Ἀφανάσιεφ, ὁ ὁποῖος ὑποστήριξε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι πλήρης καὶ καθολικὴ ὁπουδήποτε τελεῖται τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Μιὰ τοπικὴ Ἐκκλησία, ὅταν συνέρχεται σὲ εὐχαριστιακὴ σύναξη καὶ ἔχει ἀποστολικὴ διαδοχή, εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καί Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ὅλος παρὼν στὸ Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας της. Ἡ Ἐκκλησία, εἶπε ὁ Ἀφανάσιεφ, εἶναι στὴν πληρότητά της ἐκεῖ ὅπου τελεῖται ἡ εὐχαριστιακὴ σύναξη.

. Ἡ Εὐχαριστιακὴ Ἐκκλησιολογία ἀναµφιβόλως ἔχει πολλὰ καὶ σηµαντικὰ θετικὰ στοιχεῖα, γι᾽ αὐτό καὶ φαίνεται ἑλκυστική, συναρπαστικὴ καὶ ὀρθόδοξη, ἀφοῦ ἔχει κέντρο της τὴν θεία Εὐχαριστία. Ἔτσι δὲν γίνεται εὔκολα ἀντιληπτὴ ἡ ἀντορθόδοξη καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνη µονοµέρειά της. Μάλιστα οἱ ὑποστηρικτές της κάθε ἐπικριτικὴ γι᾽ αὐτὴ γνώµη τὴν ἀπαξιώνουν ἀσυζητητὶ καὶ τὴν ἀποδίδουν σὲ ἐπίδραση τοῦ δυτικοῦ σχολαστικισµοῦ, ποὺ τὸν θεωροῦν πρῶτο ἐχθρὸ τῆς θεωρίας τους.

. Ποῦ ὅμως στηρίζεται ἡ θεωρία; Χωρὶς ὑπερβολὴ σὲ πολὺ ἀσταθῆ θεµέλια. Κάποιες ἐκφράσεις τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κάτι, ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰγνάτιο Ἀντιοχείας, λίγα ἀρεοπαγιτικὰ καὶ ἀντίστοιχα τοῦ ἁγίου Μαξίµου… Καὶ ἕνα κείµενο τοῦ ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, ὅλα παρερµηνευόµενα καὶ ὁδηγούµενα σὲ ἔννοιες ποὺ δὲν περιέχουν. Φέρνουν ὅμως καὶ µία ἄλλη ἀπόδειξη: ἡ λαϊκὴ ἔκφραση, λένε, «πάω στὴν Ἐκκλησία», ταυτίζει τὴν Ἐκκλησία µὲ τὴν Εὐχαριστία καὶ φανερώνει ὅτι ἡ θεωρία τους εἶναι ἀληθινή!

. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα πατερικὸ κείµενο ποὺ νὰ µιλάει καθαρὰ καὶ χωρὶς ἀµφιβολίες γιὰ τέτοια θεωρία. Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὴν ἐπιχειρηµατολογία τους ὅλοι οἱ µεγάλοι Πατέρες: Δὲν ὑπάρχουν Ἀθανάσιος, Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστοµος, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλοι Ἀλεξανδρείας καὶ Ἱεροσολύµων, Δαµασκηνός, Συµεὼν Νέος Θεολόγος, Γρηγόριος Παλαµᾶς…

. Μάλιστα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς ἀποβάλλεται ἐν ψυχρῷ, διότι µετὰ τὸν σχολαστικισµὸ δεύτερος µεγάλος ἐχθρὸς τῆς θεωρίας εἶναι, κατὰ τὸν Μητροπολίτη Περγάµου, ὁ Μοναχισµὸς «µὲ µία µονοσήµαντη ἑρµηνεία τοῦ Ἡσυχασµοῦ καὶ τῆς θεολογίας τοῦ Γρηγορίου Παλαµᾶ» («Θεολογία», τεῦχος 40 τοῦ 2009, σελ. 13). Ἡ λέξη «µονοσήµαντη» ἐτέθη µόνο καὶ µόνο γιὰ νὰ ἀµβλύνει τὴν ἀπίστευτη ἐκτροπή. Ἡ προκρούστεια Εὐχαριστιακη Ἐκκλησιολογια ἐξοστρακίζει τὸν Μοναχισµὸ ἀπὸ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀρνεῖται τὴν θεολογικὴ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαµᾶ, ἡ ὁποία ἀνέκαθεν ἦταν κόκκινο πανὶ γιὰ τοὺς Παπικούς.

. Τὸ σηµαντικὸ ὡστόσο εἶναι ὅτι σὲ ἀντίθεση µὲ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία, ποὺ ἀρνεῖται νὰ τὴν δεχθεῖ, τὴν θεωρία αὐτὴ τὴν ἔχει ἀποδεχθεῖ πλήρως ὁ Παπισµός. Καὶ γιατί νὰ µὴ τὴν ἀποδεχθεῖ, ἀφοῦ εἶναι κοµµένη καὶ ραµµένη πάνω στὰ δικά του µέτρα; Διότι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο τὴν ἐπινόησε ὁ Ἀφανάσιεφ εἶναι τὸ νὰ διευκολυνθεῖ ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν.

. Ἐπειδὴ µὲ τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, λέει ὁ Ἀφανάσιεφ, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ βγεῖ κάποιο θετικὸ ἀποτέλεσµα ἀλλὰ ἁπλῶς ἀναξέονται παλιὲς πληγές, γι᾽ αὐτὸ ἡ κάθε Ἐκκλησία ἂς ἀναγνωρίσει στὶς ἄλλες τὴν καθολικότητα µόνο µὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι τελοῦν µὲ ἀποστολικὴ διαδοχὴ τὴν θεία Εὐχαριστία. Ἔτσι οἱ χωρισµένες Ἐκκλησίες µποροῦν νὰ ἑνωθοῦν διὰ τῆς ἀγάπης, χωρὶς νὰ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συµφωνήσουν στὰ θέµατα τῆς πίστεως. Ἡ κάθε Ἐκκλησία θὰ κρατήσει τὰ δόγµατά της µόνο γιὰ τὸν ἑαυτό της!

. Αὐτὴ εἶναι σὲ πολὺ γενικὲς γραµµὲς ἡ θεωρία τοῦ Ἀφανάσιεφ, τὴν ὁποία ἔθεσαν ὡς βάση τοῦ Κειµένου τῆς Ραβέννας οἱ δύο πλευρὲς καὶ ἡ ὁποία βολεύει πλήρως τὸν Παπισµὸ στὸ νὰ κρατήσει ἀπείρακτες τὶς πλάνες του.

. Στὴν θεωρία ὅμως τοῦ Ἀφανάσιεφ ὑπῆρχε ἕνα κενό. Ὄχι µόνο δὲν προέβλεπε τὴν θέση ἑνὸς Πρώτου σὲ παγκόσµιο ἐπίπεδο ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπαξίωνε. Ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ θετικὰ τῆς λαθεµένης θεωρίας του, πράγµα βέβαια ποὺ δὲν βόλευε τὸν Παπισµό. Ἔ! Αὐτὸ τὸ κενὸ φρόντισε ὁ Μητροπολίτης Περγάµου νὰ τὸ συµπληρώσει, διορθώνοντας τὴν θεωρία τοῦ Ἀφανάσιεφ. Ὅπως τὸ δηλώνει ρητὰ στὸ παραπάνω κείµενό του (σελ. 20 καὶ ἑξῆς), «οἱ θέσεις τοῦ Αfanasιef πρέπει νὰ διορθωθοῦν σ᾽ αὐτὸ τὸ σηµεῖο». Καὶ διορθώθηκαν ὄντως, διότι ἔτσι ἐµφανίζονται στὸ Κείµενο τῆς Ραβέννας, ὅπου αὐθαίρετα ἡ διάταξη τοῦ 34ου ἀποστολικοῦ κανόνα περὶ τοῦ πρώτου τῇ τάξει τῆς ἐπαρχιακῆς διοικήσεως ἐπεκτείνεται καὶ σὲ παγκόσµιο ἐπίπεδο. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δηµιουργεῖται τὸ ὑπόβαθρο γιὰ ἀναγνώριση τῆς παγκόσµιας ἐξουσίας τοῦ πάπα, µὲ τὴν διαφορὰ µόνον ὅτι ντύνεται µὲ ἔνδυµα συνοδικότητας καὶ δὲν ἀναφέρεται στὸ ὑποτιθέµενο πρωτεῖο τοῦ Πέτρου ἀλλὰ στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πάπας εἶναι προεστὼς τῆς Εὐχαριστίας τῆς πρώτης τῇ τάξει τοπικῆς ἐκκλησίας τῆς Ρώµης.

. Ὁ Μητροπολίτης Περγάµου ἔχει αὐξηµένο κύρος µεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων ἀντιπροσώπων καὶ γι᾽ αὐτὸ ἴσως διστάζουν νὰ διαφοροποιηθοῦν ἀπὸ τὶς ἰδέες του. Ἔτσι ὅμως ὁδηγοῦνται σὲ καίρια ἐκτροπή. Ἡ θεωρία περὶ Εὐχαριστιακῆς Ἐκκλησιολογίας εἶναι νέα ἐφεύρεση, δὲν εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Ἀντιτίθεται στὴν οἰκουµενικὴ Ἐκκλησιολογία τῆς Παραδόσεως καὶ ἀποτελεῖ σύγχρονο Δούρειο Ἵππο ψευδενώσεως µὲ τὸν Παπισµό, καὶ ἴσως ὄχι µόνο µ᾽ αὐτόν.

. Αὐτὴ ἡ θεωρία εἶναι τὸ µοντέλο ἑνότητας γιὰ τὸ ὁποῖο, ὅπως σηµειώσαµε στὸ προηγούµενο ἄρθρο, ἔκαναν λόγο οἱ δύο συµπρόεδροι καὶ τὸ ὁποῖο ὀρθοδόξως εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτο.

. Ἂς ἀναµετρήσουν συνεπῶς ὅλοι τὴν µεγάλη εὐθύνη τους καὶ ἂς ἀλλάξουν πορεία, πρὶν ἐκραγεῖ τὸ ἡφαίστειο τῆς ἀντιδράσεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Παπικὸ ζυγό, ὅπως κι ἂν τὸν ὡραιοποιήσουν, ἡ Ὀρθοδοξία δὲν πρόκειται νὰ ἀνεχθεῖ!

Ενημέρωση από μέλη της ΠΕΘ για τη συμμετοχή τους στην Ημερίδα του Βόλου για τα Θρησκευτικά

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
Χαλκοκονδύλη 37. 10432 ΑΘΗΝΑ
Τηλ. 2105224180-FAX. 2105224420
Iστοχώρος: www.petheol.gr
e-mail: panenthe@otenet.gr και  enosis@petheol.gr

ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
( Ενημέρωση των μελών μας)
Όπως είναι γνωστό, το Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011 πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, στο Βόλο, Θεολογική Ημερίδα που συνδιοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολις Δημητριάδος και Αλμυρού, η Ένωση Θεολόγων Μαγνησίας - που είναι το Παράρτημα της ΠΕΘ στο Νομό, και ο Σύμβουλος Θεολόγων Λαρίσης - Μαγνησίας.
Η Ημερίδα είχε το θέμα: «Θρησκευτικά: Η αναγκαία απάντηση για το νόημα της γνώσης».
Η Ένωσή μας προσκλήθηκε να στείλει εκπροσωπό της και με χαρά δέχτηκε.

Έτσι πήγαν στο Βόλο και έλαβαν μέρος στην Ημερίδα ο Αντιπρόεδρος Ηλίας Φραγκόπουλος και ο υπεύθυνος του Τομέα Παιδείας Δημήτριος Βογιατζής... Η υποδοχή και φιλοξενία μας ήταν εξαιρετική και απολύτως αδελφική, με αγάπη και εκτίμηση. Που βεβαίως είναι αμοιβαία. Γι' αυτό και ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ιγνάτιο, τον Σχολικό Σύμβουλο κ. Ποντίκα και τον Πρόεδρο του τοπικού Παραρτήματος της ΠΕΘ κ. Τριαντάφυλλο Πασσιά. 

Από μέρους της ΠΕΘ απεθύνθηκε ο παρακάτω χαιρετισμός:

Σεβασμιώτατε, κ. Σύμβουλε, κ. Πρόεδρε της τοπικής Ενώσεως Θεολόγων, σεβαστοί πατέρες, κύριοι καθηγητές, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί αδελφοί.
Από μέρους της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων θέλουμε πρώτα μεν να εκφράσουμε τη χαρά μας γιατί στη δύσκολη αυτή εποχή για τον κλάδο μας, ο θεολογικός κόσμος της Ελλάδας δείχνει
-δραστηριότητα και ζωντανή παρουσία,
- ενδιαφέρον για τα ζητήματα που μας απασχολούν και τις εξελίξεις των εκπαιδευτικών προβλημάτων,
-διάθεση μελέτης και έκφρασης θεωρητικών και επιστημονικών θέσεων γι' αυτά και
-ικανότητα αντιμετώπισής τους στο στίβο της καθημερινής προσπάθειας.
Και όλα αυτά σε βαθμό όχι συνηθισμένο.
Θέλουμε επίσης να εκφράσουμε θερμές τις ευχαριστίες μας προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο και στην Ιερά Μητρόπολη, προς τον Σύμβουλο Θεολόγων Λαρίσης και Μαγνησίας κ. Απόστολο Ποντίκα και προς το Παράρτημα της ΠΕΘ Νομού Μαγνησίας και τον Πρόεδρό του κ. Τριαντάφυλλο Πασσιά, που μας απηύθυναν την πρόσκληση και μας έδωσαν τη δυνατότητα να είμαστε μαζί σας σήμερα.
Και τέλος, θέλουμε να ευχηθούμε ο Παντοδύναμος Κύριός μας να ενισχύει, να φωτίζει και να μας οδηγεί όλους εις « οδούς σωτηρίας». Όχι μόνο εμάς, αλλά πρωτίστως και κυρίως τα παιδιά μας, και το λαό μας ολόκληρο, που τόση ανάγκη έχουν σήμερα απ' τη διδασκαλία και το φώς Του στο δρόμο της ζωής τους.
Όσον αφορά το θέμα της Ημερίδας, τούτο μόνον θα ήθελα να πω: Η γνώση , σαν αξία της ανθρώπινης ζωής, δεν μπορεί μόνη της να είναι αυτάρκης. Δεν μπορεί να είναι αυταξία. Τότε η αξία της αποκτά ύπαρξη και γίνεται πραγματικότητα, όταν έχει αποτελέσματα μέσα στην κοινωνική ζωή. Όταν βοηθά τον άνθρωπο να γίνεται κάτι παραπάνω. Κάτι πιό σοβαρό, κάτι πιό αξιόλογο από άτομο που έχει απλώς και μόνο πλούτο συσσωρευμένων γνώσεων και τίποτε άλλο. Όταν μ' αυτές τις γνώσεις αναπτύσσει την προσωπικότητά του την πνευματική, αλλά και την ηθική και βέβαια την κοινωνική του παρουσία. Όταν αυτές οι γνώσεις καλλιεργούν την όλη συνείδησή του.
Έτσι λοιπόν εμείς, οι δάσκαλοι, οι θεολόγοι άν θέλετε να εξειδικεύσουμε, οφείλουμε να αποβλέπουμε στη διάπλαση της ηθικής προσωπικότητας, του χαρακτήρα των παιδιών μας.
Δεν αρκεί να αποβλέπουμε να τα κάνουμε, όπως έλεγε, μάλλον έγραψε κάποτε, ο γνωστός σ' όλους σας Καθηγητής των παιδαγωγικών της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης , ο κ. Ιωάννης Κογκούλης, «ρεζερβουάρ γνώσεων» και τίποτε άλλο. Εύχομαι ολόψυχα αυτήν την αληθινή καλλιέργεια να πετυχαίνουμε πάντοτε με βάση την ορθόδοξή μας πίστη.
*** 
Στην παρέμβαση που μας δόθηκε η δυνατότητα να κάνουμε κατά τη διάρκεια της β' συνεδρίας, αναφερθήκαμε πρώτα στο θέμα του σχεδίου της Επιτροπής που εργάζεται στο Υπουργείο Παιδείας (με ανακοινώσεις στον Τύπο κατά τον περασμένο Οκτώβριο πρώτα, και Ιανουάριο κατόπιν), το οποίο σχέδιο ωθεί το ΜτΘ σε μια δύσκολη ομάδα επιλογής και διαμορφώνει έτσι τις χειρότερες δυνατές συνθήκες επιλογής του. Τονίσαμε ότι το θέμα πέρα απ' τους όποιους θεωρητικούς λόγους (ή ιδεολογικούς) το υπαγόρευσαν, είναι καθαρά θέμα πρακτικό στη ζωή του σχολείου. Όταν οι ομάδες επιλογής είναι 6 ή 7, τότε κάθε μαθητής θα εντάσσει τον εαυτόν του στη μία απ ' αυτές, λογικά τα 5/6 των μαθητών της τάξης, εξ ανάγκης θα έχουν εγκαταλείψει την τελευταία ομάδα που περιλαμβάνει τα Θρησκευτικά. Θα απομένει το 1/6 ( ή το 1/7) για να επιλέξει το μάθημα ή άλλο μάθημα της ίδιας ομάδας που περιλαμβάνει βέβαια κυρίως τα Οικονομικά μαθήματα και την Κοινωνιολογία, μαθήματα απαραίτητα για συγκεκριμένες σπουδές. Όσο κι' άν θέλουν το ΜτΘ κάποια παιδιά, θα πιέζονται αρνητικά, από τις ανάγκες των περαιτέρω σπουδών τους. Έτσι δεν πρόκειται ( με το σχέδιο του Υπουργείου) για δυνατότητα επιλογής της θρησκευτικής διδασκαλίας, αλλά για πλήρη εξοβελισμό του, αναγκαστικό μάλιστα, απ' το πρόγραμμα του Λυκείου.

Συνεχίζοντας την παρέμβασή μας αναπτύξαμε τα παρακάτω:
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε δεν είναι πρόβλημα του ΜτΘ. Είναι της παιδείας μας. Με δυο σκέλη. (Επιτρέψτε τις εντελώς επιγραμματικές αναφορές σ' όλα τα παρακάτω).
α) Προσφορά μόνο γνώσεων.Όχι διαμόρφωση χαρακτήρων-προσώπων. Βαδίζουμε πρός ένα σχολείο γνώσεων. Εγκαταλείπουμε το παιδί σέ όποιους άλλους διαμορφωτές. Είναι αστεία η άποψη ότι ο νέος άνθρωπος διαμορφώνεται μόνος του, όπως εκείνος θέλει, σύμφωνα με τις δικές του προσωπικές αντιλήψεις. Όμως αυτές οφείλει να τις δημιουργήσει στο παιδί η οικογένεια και το σχολείο.

β) Η Ελληνική παιδεία εγκαταλείπει , τείνει να εγκαταλείψει τη θρησκευτική-κοινωνική-ηθική-ακόμα και την εθνική (για τη δημοκρατική θα ήθελα να πω περισσότερα, όμως δεν επαρκεί ο χρόνος) καλλιέργεια συνείδησης. Εδώ εντάσσεται το πρόβλημα του ΜτΘ. Εάν αποδεχθούμε το σχολείο γνώσεων, τότε φυσιολογικά θα διαμορφώσουμε ένα απλώς γνωστικό- πολιτιστικό-θρησκειολογικό μάθημα.

Εάν αποβλέπουμε ακόμα στην ανάγκη να οδηγήσουμε τα παιδιά μας- σαν πραγματικοί δάσκαλοι- στην διάπλασή τους σε προσωπικότητες με αρχές και αξίες που θα αποδέχονται και θα ασκούν στη ζωή τους. Τότε το ΜτΘ θα πρέπει να τους οδηγεί στην πίστη των πατέρων τους, των πατέρων μας.Τούτο σημαίνει ότι το ΜτΘ θα πρέπει να έχει «ομολογιακό» χαρακτήρα ή όπως εμείς πιο ελληνότροπα λέμε Ορθόδοξο Χριστιανικό Θεολογικό χαρακτήρα. Για τους όρους: ομολογία- ομολογιακό- κατήχηση- κατηχητικό- γνωστικό, πολιτιστικό, θρησκειολογικό κ.ά. πολύ θα ήθελα να μιλήσω.... ο χρόνος όμως δεν επιτρέπει. Επισημαίνω μόνο ότι υπάρχει φόβος στο θεολογικό κόσμο για την ορολογία. Γιατί; Δεν το κατανοώ.
Εμείς θέλουμε εκπαίδευση που να οδηγεί τα παιδιά στη ζωή... στην κοινωνία. Έτσι θέλουμε και το ΜτΘ. Θα ήθελα να συστήσω σ' όσους δεν την διάβασαν- να διαβάσουν την ομιλία που έκανε το Δεκέμβριο του 2008 στη Θεολογική Σχολή του Καποδιστριακού ο γερμανός καθηγητής Thomas Kothmann. Δείχνει το τι γίνεται σχετικά στη Γερμανία. Είναι εξαιρετικά σημαντική. Όσον αφορά στο θέμα της «πιεστικής επιβολής» στα παιδιά της πίστης των Ελλήνων- των Ορθοδόξων Ελλήνων (να συνεννοούμαστε: της πίστης των πατέρων τους), να πω μόνο δυό πράγματα:

α) Υπάρχει πρώτα η παράδοση του λαού μας. Και η έκφραση αυτής της παράδοσης στο Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους. Ναί, είμαστε Χριστιανοί και θέλουμε τα παιδιά μας να εξακολουθήσουν να είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι. Όσο και άν δεν το θέλουν κάποιοι άλλοι. Μή χριστιανοί.

β) Οι διεθνείς διακηρύξεις αναγνωρίζουν το δικαίωμα αυτό σέ κάθε άνθρωπο, σέ κάθε γενεά. Δέν θά αναφέρω Συμβάσεις Ρώμης ή Διακηρύξεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ή ό,τι άλλο. Είναι πολύ γνωστά άλλωστε. Θα προσθέσω τούτο μόνο. Και τελειώνω.

Ο πόλεμος κατά της πίστης μας, και κατ' επέκταση κατά του μαθήματος, κατά κάθε θρησκευτικής διδασκαλίας, γίνεται από τη μαχόμενη αθεΐα. Πού μάς επιτίθεται, για να μη τολμούμε να αναπτύξουμε τη διδασκαλία των παιδιών μας. Όμως , το είπα και άλλοτε, ας μη φοβούνται. Η όποια διδασκαλία των δασκάλων δεν υποχρεώνει ποτέ κανένα. Το ζήτημα της αποδοχής και της βίωσης , της πίστης στο Χριστό, αλλά και όποιας πίστης, είναι προσωπικό του κάθε ανθρώπου. Και είναι αγώνας ζωής.
Η διδασκαλία στο σχολείο δείχνει ένα δρόμο. Η συνεργασία με την Εκκλησία δείχνει το πώς θά κατορθωθεί. Κάποιοι μπορεί να τον ακολουθήσουν από τα πρώτα τους χρόνια. Κάποιοι θα αγωνίζονται μέχρι τα 40,50,60. Άλλοι μέχρι τα 80 - μέχρι το τέλος. Και για μενα και για όλους είναι ζήτημα αγώνα , η πίστη. Δεν είναι θέμα επιτυχημένης ή όχι διδασκαλίας στο σχολειό. Ας μη προσπαθούν λοιπόν αυτή τη διδασκαλία να την αποδυναμώσουν, να την καταργήσουν.

Εμείς, θέλουμε με τη θρησκευτική διδασκαλία μας, θέλουμε να δείχνουμε στα παιδιά μας τον κόσμο και τη ζωή του και το Χριστό και τη διδασκαλία Του, αλλά και να αποδείχνουμε ότι ο Χριστός «νενίκηκεν τον κόσμον».Και μη με κατηγορήσετε ότι μ’ αυτά οδηγώ στο μίσος προς την ετερότητα. 
Γιατί ο Χριστός μας δίδαξε να αγαπάμε. Και εμείς θέλουμε να αγαπάμε.

Επίσης έγιναν ερωτήσεις και συμμετοχή στις συζητήσεις σε διάφορα άλλα σημεία των εισηγήσεων και από τον Δημήτρη Βογιατζή και από τον Ηλία Φραγκόπουλο.

Γενικά η όλη συμμετοχή στην ημερίδα θεωρούμε ότι ήταν ιδιαιτέρως ικανοποιητική.

Ηλίας Χρ. Φραγκόπουλος - Δημήτριος Βογιατζής

Διημερίδα της ΠΕΘ: "Η Κυριακή της Ορθοδοξίας - Απάντηση στη σύγχρονη αποστασία του ανθρώπου"

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
Χαλκοκονδύλη 37. 10432 ΑΘΗΝΑ
Τηλ. 2105224180-FAX. 2105224420
Iστοχώρος: www.petheol.gr
e-mail: panenthe@otenet.gr και enosis@petheol.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Διημερίδα της ΠΕΘ 12 και 13 Μαρτίου 2011
Αίθουσα της Εταιρίας των Φίλων του Λαού (Ευριπίδου 12 Αθήνα)

ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ: Η Κυριακή της Ορθοδοξίας - Απάντηση στη σύγχρονη αποστασία του ανθρώπου.

Συντονιστές: Ηλίας Μπάκος και Ηλίας Φραγκόπουλος
Δείτε το Πρόγραμμα πατώντας το Διαβάστε περισσότερα...
Σάββατον 12 Μαρτίου 2011

10.40-11.00: Εόρτιοι ύμνοι. από τη χορωδία του κ. Γεωργίου Καραγιάννη. Προσφωνήσεις - Χαιρετισμοί.
Προσφώνηση της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους από τον Σιμωνοπετρίτη ιερομόναχο π. Αιμιλιανό.

11.00-11.20: 1η Εισήγηση. Παλαιά και νέα Εικονομαχία : παραλληλία πρός ανάνηψη.
Εισηγητής: π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότ. Καθηγητής Πανεπιστημίου.

11.20-11.40: 2η Εισήγηση. Ελληνορθόδοξη παιδεία και Σχολείο.
Εισηγητής: κ. Ιωάννης Κογκούλης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

11.40-12.00: 3η Εισήγηση. Η σχέση της παιδαγωγίας των φιλολογικών μαθημάτων και του Ορθοδόξου χριστιανικού μαθήματος.
Εισηγητής: κ. Μαρία Μαντουβάλου, Ομότιμος Καθηγήτρια Πανεπιστημίου.

12.00-12.20: 4η Εισήγηση. Η παιδεία και ο μύθος της πολυπολιτισμικότητας .
Εισηγητής: κ. Κων/τίνος Χολέβας, Πολιτικός επιστήμων- Συγγραφεύς.

12.20-12.40: 5η Εισήγηση. Η θεσμική κατοχύρωση του Θρησκευτικού μαθήματος στην Εκπαίδευση.
Εισηγητής: κ. Γεώργιος Κρίππας, Καθηγητής ελευθέρου Πανεπιστημίου - δρ. Συνταγματικού δικαίου.

12.40-13.00 6η Εισήγηση: Το εορτολόγιο της Εκκλησίας και η θεολογική ορολογία της Ορθοδόξου πίστεως ως βασικοί παράγοντες της θρησκευτικής αγωγής.
Εισηγητής: Πανοσ. Αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Παπαθανασίου, Ιεροκήρυξ του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αθηνών -Διευθυντής του ιδιαιτέρου Γραφείου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου.

13.00-13.30 Διάλειμμα

13.30-14.00 Διαλογική συζήτηση .

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 Μαρτίου 2011 07.30-10.00 π.μ. Θεία Λειτουργία, στόν ιερό ναό Αγίου Γεωργίου της Ριζαρείου Σχολής ( Χαλάνδρι) και το καθιερωμένο μνημόσυνο των κοιμηθέντων αδελφών μας. Των ιερών ακολουθιών θα προστεί ο πρωτ. π. Γεώργιος Ευθυμίου, επίκουρος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, ο οποίος θα κηρύξει και τον θείον λόγον με θέμα εόρτιο.

Μετά το πέρας των ακολουθιών θα προσφερθεί καφές στη μεγάλη αίθουσα της Σχολής και θα ανακοινωθούν τα Πορίσματα της Διημερίδας.

Παρακαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας τις ανωτέρω εκδηλώσεις.

Ο Πρόεδρος
Mάρκος Ορφανός
Ομότ. Kαθηγητής Πανεπιστημίου

Ο Γεν. Γραμματέας
Ηλίας Δ. Mπάκος
Δρ Θεολόγος-Φιλόλογος

27/2/11

Κωνσταντίνος Χολέβας, Απογραφές πληθυσμού στη γειτονιά μας

πηγή: Άμυνα και Διπλωματία, Μάρτιος 2011
ΑΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ
Γράφει ο κ. Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Μέσα στο μήνα Απρίλιο η Αλβανία και τα Σκόπια θα διεξαγάγουν απογραφές πληθυσμού με στόχο -μεταξύ άλλων- την καταγραφή των εθνικών και θρησκευτικών ομάδων. Η κάθε περίπτωση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, με εντάσεις και ιδιαιτερότητες. Αλλά και με μεγάλο ελληνικό ενδιαφέρον. Στη μεν Αλβανία ζει αναγνωρισμένη, αλλά καταπιεσμένη ελληνική εθνική μειονότητα, στη δε ΦΥΡΟΜ υπάρχουν Έλληνες, αλλά φοβούνται να εκδηλωθούν.
Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές πληροφορούμαι από τα ΜΜΕ ότι η κυβέρνηση της χώρας μας ανακαλεί τον Γενικό Πρόξενο Κορυτσάς κ. Θεόδωρο Οικονόμου –Καμαρινό, διότι ο άνθρωπος τόλμησε να πει τα αυτονόητα: Ότι δηλαδή κατά την επικείμενη απογραφή πρέπει όσοι νιώθουν Έλληνες να το δηλώσουν και όχι μόνο οι ανήκοντες στις λεγόμενες «μειονοτικές ζώνες»... Είναι απορίας άξιον πώς το ελληνικό ΥΠΕΞ μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα αλλάζει άποψη. Ο μεν εκπρόσωπος Τύπου κ. Γρ. Δελαβέκουρας δήλωσε ότι είναι ευκαιρία να καταγραφούν τα άτομα ελληνικής εθνικής καταγωγής σε κάθε περιοχή της Αλβανίας, ο δε Υπουργός τιμωρεί τον Πρόξενο Κορυτσάς διότι εξειδίκευσε στην περιοχή της ευθύνης του αυτή την ευχή και οδηγία.

Το πρόβλημα είναι διττό. Πρώτον οι Αλβανοί από την εποχή του Χότζα και του Αλία αναγνωρίζουν μόνο 58000 Έλληνες σε συγκεκριμένες ζώνες χωριών και σε καμία μεγάλη πόλη. Κατά την άποψή τους που ισχύει ακόμη παρά την παρέλευση 20 ετών από την πτώση του Κομμουνισμού, μόνο σε αυτές τις «μειονοτικές ζώνες» μπορούν να λειτουργούν σχολεία για ελληνόπουλα. Δεύτερον, η γενική φοβία που επικρατεί στους εναπομείναντες Έλληνες και τα συνεχιζόμενα μέτρα καταπίεσης της μειονότητας καθιστά προβληματική την ορθή καταγραφή. Σ’ αυτό το πρόβλημα πάντως έρχεται να προστεθεί και η ερήμωση της Βορείου Ηπείρου λόγω της μετακινήσεως των περισσοτέρων ομογενών μας προς την Ελλάδα σε αναζήτηση εργασίας. Ιδιαιτέρως δε για την περιοχή της Κορυτσάς, η οποία ουδέποτε περιελήφθη στις μειονοτικές ζώνες, η έκκληση του κ. Καμαρινού είναι βάσιμη λόγω και του ιστορικού παρελθόντος. Το 1940 όταν εισήλθε ο ελληνικός στρατός η πόλη έπλεε στα γαλανόλευκα χρώματα. Τί απέγιναν σήμερα οι απόγονοι όλων εκείνων των Ελλήνων; Δεν μπορεί να εξαφανίσθηκαν ή να αλβανοποιήθηκαν πλήρως. Κάποια μαγιά θα έχει μείνει. Αυτούς κάλεσε και ορθώς ο Πρόξενος να εκδηλωθούν χωρίς φόβο στην απογραφή και ξεσήκωσε την οργή των Τιράνων. Το αποτέλεσμα είναι η ανάκλησή του. Χαίρε υπερήφανη εξωτερική πολιτική!

Στην Κορυτσά και στην περιοχή Αυλώνος υπάρχουν πολλοί Ελληνόβλαχοι, δηλαδή Έλληνες στην καταγωγή που μιλούν ένα ιδιόρρυθμο λατινογενές γλωσσικό ιδίωμα. Οι άνθρωποι αυτοί τον 18ο και 19ο αιώνα στήριξαν κάθε εκπαιδευτική και εμπορική δραστηριότητα του Ελληνισμού στα Βαλκάνια. Η Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου με πλειοψηφία Ελληνοβλαχικού πληθυσμού διέπρεψε στα γράμματα και στις εκδόσεις λίγες δεκαετίες πριν από την Επανάσταση του 1821. Μετά την άνοδο των Κομμουνιστών το 1946 οι Ελληνόβλαχοι αποκόπηκαν βιαίως από την ελληνική παιδεία και την Ορθόδοξη Εκκλησία. (Το 1967 η Αλβανία του Χότζα αυτοανακηρύχθηκε στο πρώτο άθεο κράτος του κόσμου). Τα τελευταία χρόνια πολλοί από αυτούς εντάχθηκαν σε σωματεία ελληνικά, αλλά πίεση προπαγανδιστική ασκεί και η Ρουμανία λόγω της γλωσσικής συγγένειας. ΟΙ Ελληνόβλαχοι της επαρχίας Κορυτσάς ναι μεν συνδέθηκαν και πάλι με την Ορθόδοξη Εκκλησία χάρις στις προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, αλλά είναι φοβισμένοι από όσα πέρασαν και ίσως διστάζουν να εκδηλώσουν σε μία δημόσια απογραφή την εθνική συνείδησή τους. Αν η Ελλάδα κατορθώσει να τους πείσει να εκφρασθούν ελεύθερα θα έχουμε κερδίσει μία συμπαγή και φιλοπρόοδη ομάδα Ελλήνων που αριθμεί πολλές δεκάδες χιλιάδων ψυχών και το κυριότερο: Μένουν εκεί και δεν μεταναστεύουν εύκολα προς γειτονικές χώρες. Σημειώνω πάντως ότι η δήλωση εθνικότητας και θρησκεύματος από κάθε Αλβανό υπήκοο θα είναι προαιρετική.

Στα Σκόπια τα προβλήματα ξεκινούν από την πολυεθνική σύνθεση του πληθυσμού και από τις συνεχείς εντάσεις μεταξύ Σλάβων ( ψευδομακεδόνων) και Αλβανών. Φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια από την ένοπλη εξέγερση της αλβανικής κοινότητας που αριθμεί γύρω στο 30% του πληθυσμού. Η συμφωνία της Αχρίδας δεν τηρείται, λένε τα αλβανικά κόμματα. Συγκρούσεις μεταξύ Σλάβων και Αλβανών λαμβάνουν χώρα καθημερινά. Η δυτική πλευρά του κράτους έχει ουσιαστικά αυτονομηθεί και τεθεί υπό τον έλεγχο της αλβανικής κοινότητας. Η Ιλλυρίδα, όπως λέγεται αυτή η ημιαυτόνομη περιοχή, αλληθωρίζει προς το «ανεξάρτητο Κόσσοβο» και δεν αποκλείεται συντόμως να ακολουθήσει τις αποσχιστικές τάσεις των ομοεθνών Κοσσοβάρων. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα πόσο έγκυρη και ήρεμη θα είναι η απογραφή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.

Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία σε αυτή την απογραφή να ενθαρρύνει επιτέλους τους κατατρομοκρατημένους Έλληνες της ΦΥΡΟΜ να δηλώσουν την εθνική τους ταυτότητα και να ζητήσουν να αναγνωρισθούν ως μειονότητα. Το 1993 ο Κίρο Γκλιγκόροφ είχε δηλώσει σε τσέχικη εφημερίδα ότι στη χώρα του ζουν 100.000 Έλληνες. Σε επισκέψεις Βλαχικών σωματείων από την Ελλάδα, αλλά και σε συνεργεία της ΕΤ3 πολλοί από τους ξεχασμένους ομογενείς μας δηλώνουν: «Είμαστε Ελληνόβλαχοι». Ίδια περίπτωση με τη Κορυτσά και τον Αυλώνα της Αλβανίας. Αν κατορθώσουμε να αναγνωρισθεί αυτή η πραγματική μειονότητα θα έχουμε ένα διπλωματικό αντίβαρο όταν τα Σκόπια θα μιλούν για την ανύπαρκτη «μακεδονική» μειονότητα στη Βόρειο Ελλάδα. Θάρρος χρειάζεται!

Μοναχός Μωυσής, Το αντίδοτο του ψυχικού πόνου

Το αντίδοτο του ψυχικού πόνου
Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Ενώ η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την υπεραφθονία και την υπερκατανάλωση -η οικονομική κρίση έβαλε λίγο φρένο-, την υψηλή τεχνολογία, την πρόοδο της επιστήμης, τις πολλές ανέσεις και υλικές απολαύσεις, παρατηρείται σοβαρή έξαρση ψυχολογικών προβλημάτων, βλέπει κανείς γκρίζα πρόσωπα, νευρικά, ταραγμένα, φοβισμένα, αγχωμένα, θλιμμένα και στεναχωρημένα.
Ακόμη και οι νέοι ταλαιπωρούνται από έντονα προβλήματα, εσωτερικές συγκρούσεις, ψυχικά άφωτα αδιέξοδα και αβάσταχτα κενά.
Νέες ωραίες, νέοι μορφωμένοι και πλούσιοι αγέλαστοι, κατηφείς και απαισιόδοξοι. Μια εποχή κατακτήσεων, αποκαλύψεων, κερδών και επιτυχιών, που όμως οι άνθρωποί της αισθάνονται στερημένοι, δίχως ψυχική υγεία, γαλήνη και χαρά. Συχνά τα πρότυπα των νέων μας είναι μελαγχολικοί τύποι της σκληρής μουσικής, της ξέφρενης και ταραγμένης... Μερικές φορές μάλιστα νομίζεις ότι τους αρέσει να καλλιεργούν τη θλίψη και την απαισιοδοξία. Αντί η μουσική να ευφραίνει και να ανασταίνει την ψυχή, την καθηλώνει στον πικρό πεσιμισμό. Είναι της μόδας τα μελαγχολικά πρόσωπα.

Η προκλητική ένδυση των νέων, η ολονύκτια πρόχειρη διασκέδαση, ο παρασυρμός στη φοβερή μάστιγα των ναρκωτικών, η μεγάλη κατανάλωση αλκοολούχων ποτών, η πολύωρη νοσηρή εξάρτηση στο διαδίκτυο και άλλα πολλά παρόμοια οξύνουν το πρόβλημα και καθόλου δεν το θεραπεύουν. Σαν να θέλουν σώνει και καλά μερικοί να καταστρέψουν την υγεία τους, να συντομεύσουν τη ζωή τους, να μη τους ενδιαφέρει διόλου το μέλλον. Οι στατιστικές είναι λίαν λυπηρές. Σε όλο τον κόσμο 340.000.000 άνθρωποι υποφέρουν σήμερα από σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας. Σε Ευρώπη και Αμερική η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναφέρει πως περίπου ο μισός πληθυσμός πάσχει από κατάθλιψη, μελαγχολία και την ελαφρότερη δυσθυμία.

Παρατηρεί λοιπόν κάποιος σήμερα ειλικρινά και με πόνο πως ούτε η νεότητα, ούτε η ωραιότητα, ούτε η δόξα της επιτυχίας και της ανόδου, ούτε τα πολλά χρήματα και τα πανάκριβα ενδύματα δίνουν πάντοτε την αναμενόμενη χαρά και την πολυπόθητη ευτυχία. Εν τούτοις, μήπως η συνεχώς παρουσιαζόμενη κατήφεια θέλει να επηρεάσει τους πάντες, ώστε να πλουτίζουν οι βιομηχανίες ψυχοφαρμάκων; Η υπερβολική αθυμία, λέγουν οι άγιοι πατέρες της εκκλησίας μας, είναι το πονηρό πνεύμα της λύπης, που οδηγεί στην κατάθλιψη και τη μελαγχολία. Εύστοχα ειπώθηκε πως η κατάσταση της θλίψης μπορεί κάποτε νοσηρά να γίνει ευχάριστη, μια μορφή ήπιου σαδομαζοχισμού. Η συνήθεια αυτής της σύγχρονης κοινωνίας εκφράζει και δηλώνει τη μεγάλη απογοήτευση, που προέρχεται από την έλλειψη αξιών και τον ατομικισμό.

Μπορεί ο κάθε άνθρωπος, αν αγωνιστεί και θέλει πραγματικά, να απορρίψει από τη ζωή του άμεσα ό,τι δεν του δίνει αληθινή αισιοδοξία, χαρά και ευχαρίστηση. Έτσι ο άνθρωπος θα έχει ηρεμία, ησυχία και γαλήνη. Η συνείδησή του θα είναι αναπαυμένη, η ζωή του ατάραχη, ακόμη και ο ύπνος του γλυκός. Ο ποιητής Τ. Έλιοτ λέγει: «Κάνοντας κάτι χρήσιμο, λέγοντας κάτι ορθό, ατενίζοντας κάτι πραγματικά ωραίο, αρκούν για να ομορφύνουν τη ζωή σου». Ο Ντοστογιέφσκι έλεγε «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο». Είναι γεγονός πως το κακό, το πονηρό, το αισχρό προκαλεί και δελεάζει, όμως το καλό, το αγαθό, το ιερό και ωραίο είναι που πάντοτε θέλγει πραγματικά και συγκινεί βαθύτατα.

Η ελληνορθόδοξη παράδοση έχει δύναμη, αντοχή, νόημα, πίστη, παρηγοριά και ελπίδα. Η προσπάθεια ορισμένων να ξεριζώσουν από τις καρδιές των ανθρώπων αυτή την πλούσια και ζωηφόρα παράδοση το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να αυξήσει τους θλιμμένους, τους απαρηγόρητους, τους ανέλπιδους. Η παράδοση αυτή γέννησε εκλεκτές μορφές αγίων και ηρώων. Ήλθε ο καιρός για μια ουσιαστική αναζήτηση, προς επανασύνδεση με την ιστορία, την παράδοση και τη συνέχειά της. Ώρα ευπρόσδεκτη, κατάλληλη και απαραίτητη για μια καινούργια ανακάλυψη της παραδόσεώς μας και της δυνατής βεβαιότητος που προσφέρει στην απόγνωση, στην κατήφεια, στην κατάθλιψη και στη μελαγχολία. Να το αντίδοτο του πολλού ψυχικού πόνου των καιρών μας. Είναι ανάγκη σύντομα να το αναζητήσουμε προς θεραπεία. Δεν παίρνει άλλο μια ανοημάτιστη και μαύρη ζωή. Δεν είναι έτσι; Είμαι υπερβολικός και παρωχημένος;

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Πορεία χωρίς Θεόν

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 25/2/2011
ΠΟΡΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟΝ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ οἱ ἄνθρωποι γιά ὅσα μεθοδεύουν οἱ πολιτικοί. Δέν τούς ἔχουν ἐμπιστοσύνη, γιατί ἔχουν διαπιστώσει ὅτι τούς λείπει τό ἦθος, τά ὁράματα γιά τήν πατρίδα καί ἡ σταθερότητα στίς ἀπόψεις τους.
Οἱ σκέψεις καί οἱ πράξεις τῶν πολιτικῶν εἶναι σέ διαρκή ἐξέλιξη. Οἱ ἴδιοι στοχεύουν στή διατήρηση τῆς θέσης τους ἤ στήν ἀναβάθμισή τους, ὅταν βρίσκονται στήν ἀντιπολίτευση. Ὁ λαός ἔχει ἀπογοητευθεῖ πιά. Δέν ἀποδέχεται τίς ἐκκλήσεις καί διευκρινίσεις τους. Δυστυχῶς, δέν πρόκειται νά προοδεύσει ἡ πατρίδα. Δεν ὑπάρχει ἐλπίδα οἱ πολιτικοί νά γίνουν εὐσυνείδητοι καί νά βάζουν πρῶτα τό κοινό ὄφελος καί μετά τό προσωπικό...
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καί μέ πολλούς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται γιά τά συμφέροντά τους καί τήν προαγωγή τους. Μένουν ἀδιάφοροι γιά τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι συμβιβασμένοι μέ τόν κόσμο. Δέν μπορεῖ νά τούς παρομοιάσει κανείς με βράχους, ὅπου σπᾶνε τά κύματα τῆς ἁμαρτίας. Ἐπιτυχέστερο εἶναι νά πεῖ κανείς ὅτι μοιάζουν μέ τά βότσαλα, πού συνεχῶς ἀνεβοκατεβαίνουν στήν ἀμμουδιά ἀπό τή διαρκή κίνηση τῶν κυμάτων, χωρίς νά προβάλλουν τήν παραμικρή ἀντίσταση. Τό ὀρθόδοξο ἦθος δέν εἶναι σέ ὅλους κοινό γνώρισμα.

Ποιός λοιπόν θά ἐμπνεύσει τό λαό; Ποιός θά πεῖ μέ σαφήνεια στούς ἀνθρώπους τόν ἐπί γῆς προορισμό τους; Ποιός θά ἀνάψει τό φανό, ποιός θά ὑποδείξει ὅτι οἱ λαμπεροί κοσμικοί ἄνθρωποι δέν εἶναι δυνατό νά ἐμφανίζονται ὡς πρότυπα πρός μίμηση. Εἶναι δύσκολοι οἱ καιροί μας. Κοντεύει νά σβήσει τό πνευματικό φῶς, ἀκόμα καί στούς ἐκλεκτούς. Γι᾽ αὐτό εἶναι ἐπείγουσα ἀνάγκη να γίνει κάποια κίνηση, κάποια ἀλλαγή. Νά δοῦμε τήν πορεία μας, να θέσουμε σαφή προσανατολισμό καί προπαντός νά βεβαιωθοῦμε, ἄν μᾶς ἐνδιαφέρει καί μᾶς συγκινεῖ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Για ὅλα αὐτά βέβαια χρειάζεται παιδεία, ἡ ὁποία δέν ὑπάρχει. Πρό πολλῶν ἐτῶν τά πράγματα ἔχουν ἀνατραπεῖ στή χώρα μας καί οἱ ἄνθρωποι σύρονται πότε πρός τά ἐδῶ καί πότε πρός τά ἐκεῖ. Ἐχει χαθεῖ ἀκόμα καί ἡ παράδοση πού συγκρατοῦσε τούς ἀνθρώπους καί ἐμπόδιζε τά ἀνθελληνικά καί ἀντιχριστιανικά σχέδια τῶν μαρξιστῶν καί ἀθέων.

Παλαιότερα ἔβλεπες τά μικρά παιδιά τοῦ δημοτικοῦ σχολείου και βασιζόσουν ὅτι οἰ παπποῦδες τους θά τά ὁδηγήσουν στήν Ἐκκλησία καί θά τά βοηθήσουν νά ἀποκτήσουν καλές συνήθειες. Σήμερα καί οἱ παπποῦδες τῶν παιδιῶν εἶναι ἀδιάφοροι. Δέν ἔχουν οἱ ἴδιοι καμιά σχέση μέ τήν Ἐκκλησία καί δέν αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη να ἀναπληρώσουν τό κενό, πού μέ τή στάση τους δημιουργοῦν οἱ γονεῖς. Ἔτσι τά παιδιά μεγαλώνουν μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἀκολουθοῦν τήν τακτική καί τίς συνήθειες τῶν γονέων τους καί στις περισσότερες περιπτώσεις γίνονται χειρότερα ἀπό αὐτούς. Καί μετά, ὅταν τά πράγματα φθάσουν στό ἀπροχώρητο, ἀρχίζουν οἱ ἀνησυχίες καί τά ἀδιέξοδα. Ἀλλά τότε, δυστυχῶς, εἶναι πολύ ἀργά.

Οι ομιλίες της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως

Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμιλίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος).
Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 28 Φεβρουαρίου, καὶ ὥραν 7–8 μ.μ., θὰ ὁμιλήση ὁ θεολόγος κ. Λάμπρος Σκόντζος, μὲ θέμα: «Πνευματικά μηνύματα τοῦ Τριῳδίου».
Τὴν Δευτέραν 7 Μαρτίου, λόγῳ τῆς ἀργίας τῆς Καθαρᾶς Δευτέρας δέν θά πραγματοποιηθῆ ὁμιλία.

26/2/11

Ευάγγελος Πονηρός, Ανυποχώρητος αγώνας προασπίσεως της Ορθόδοξης Χριστιανικής Παιδείας

Ευαγγελος Πονηρός_Αγώνας προασπίσεως Χριστιανικής Παιδείας

Ιωάννης Τάτσης, Οικουμενιστική Βαβέλ στο Σαμπεζύ της Γενεύης

Οικουμενιστική Βαβέλ στο Σαμπεζύ της Γενεύης
Του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Ότε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε των Οικουμενιστών ο Ύψιστος στις εργασίες της Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικής Επιτροπής για τη σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου, οι οποίες έλαβαν χώρα στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ της Γενεύης από 22 έως 25 Φεβρουαρίου. Το Ανακοινωθέν που εκδόθηκε μετά το πέρας των εργασιών μας ενημερώνει ότι «δεν επετεύχθη συμφωνία επί του θέματος του Αυτοκεφάλου και του τρόπου ανακηρύξεως αυτού» αλλά και ότι «η Επιτροπή διεπίστωσε την αδυναμίαν εξευρέσεως ομοφώνως αποδεκτής προτάσεως» για το θέμα της θέσεως κάθε Ορθόδοξης Εκκλησίας στα Δίπτυχα.
Η ασυμφωνία είναι καρπός της οικουμενιστικής γραμμής των περισσοτέρων μελών της Επιτροπής αλλά και της έπαρσης όσων πιστεύουν ότι θα μείνουν στην ιστορία ως οι συγκαλέσαντες της Η΄ Οικουμενική Σύνοδο...
Οι θεοφόροι Πατέρες των αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων ομοφρονούσαν διότι ήταν φερόμενοι υπό του Αγίου Πνεύματος και πιστοί συνεχιστές της προ αυτών πατερικής Παραδόσεως.

Φαίνεται πως ο Θεός, παρά τις πολλές μας αμαρτίες, μακροθυμεί και φανερώνει σημεία της αγάπης Του προς τον κλήρο και το λαό της Ορθόδοξης Εκκλησίας οδηγώντας σε Βαβέλ τις γλώσσες των οικουμενιστών και σε ναυάγιο τόσο το Διάλογο με τους Παπικούς όσο και την προετοιμασία Μεγάλης Συνόδου.

Καθόσον χρόνο συνεδρίαζε η Προπαρασκευαστική Επιτροπή στη Γενεύη δημοσιεύτηκαν απόψεις γνωστών οικουμενιστών επισκόπων που φανερώνουν ξεκάθαρα ότι επιδιώκεται βατικανοποίηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και δημιουργία ενός είδους «ορθοδόξου πρωτείου», που θα αναγνωριστεί στη Μεγάλη Σύνοδο.

Όμως, άλλα μεν οι οικουμενιστές σχεδιάζουν άλλα δε Θεός κελεύει. Το πλοίο των οικουμενιστών ναυάγησε. Ας ρίξουν μια ματιά στους καρπούς του οικουμενιστικού τους διάπλου: άδικοι αφορισμοί, καθαιρέσεις και απειλές εναντίον αγωνιστών Ορθοδόξων, άκρατος φιλοπαπισμός, συγκρητιστική διαχριστιανική και διαθρησκειακή σύγχυση, ασυμφωνία ακόμη και μεταξύ τους, μια πραγματική οικουμενιστική Βαβέλ.

Παραδοσιακοί επίσκοποι οφείλουν τώρα να αναλάβουν συγκεκριμένες δράσεις για την πλήρη καταδίκη του οικουμενισμού και την αποχώρηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το θέατρο των Διαλόγων με Παπικούς, Προτεστάντες και Μονοφυσίτες αλλά και από το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» ή μάλλον κακοδοξιών και αιρέσεων.

Τουρκοκρατία: Το Αντίβαρο αντικρούει τον ΣΚΑΙ (2)

Δείτε και Αγία Λαύρα 25η Μαρτίου: Το Αντίβαρο αντικρούει τον ΣΚΑΙ
πηγή: Αντίβαρο
Αυτή τη φορά η αντίκρουση γίνεται με 29 ντοκουμέντα σχετικά με τη ζωή κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι πηγές εμφανίζονται με χρονολογική σειρά από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα, και παρουσιάζουν τις διώξεις των Ελλήνων, οι οποίες αφορούσαν ΚΑΙ στην παιδεία.
Το βίντεο είναι μία παραγωγή του Αντίβαρου
Πολλές από τις πηγές αντλήθηκαν από παλαιότερο άρθρο του Γιώργου Κεκαυμένου: Tο Κρυφό Σχολειό κι η Ιστορία: Οι πηγές, οι μαρτυρίες, η αλήθεια.

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Κυριακή των Απόκρεω

Κυριακή των Απόκρεω
(Ματθ. ΚΕ΄ 31-46)
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Όπως είναι αλήθεια και πραγματικότητα ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε και κινούμαστε, έτσι αλήθεια μεγάλη και πραγματικότητα συγκλονιστική, θα καταστεί στο τέλος της ιστορίας, η γενική και παγκόσμια κρίση, που θα γίνει από τον ίδιο το Θεό σε όλο το γένος των ανθρώπων.
Αυτό αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες που μας αποκάλυψε ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός στο Ιερό του Ευαγγέλιο. Και τούτο το ομολογούμε καθημερινώς στο Σύμβολο της Πίστεώς μας, απαγγέλλοντας: «και πάλιν ερχόμενον, κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος».
Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι άνθρωποι να το αρνούνται πεισματικά ή να το αφαιρέσουν από τη σκέψη τους, δεν πρόκειται ποτέ να κατορθώσουν να το αποφύγουν...

Όπως ακριβώς και ο κακός μαθητής, με το να αρνείται την πραγματικότητα των εξετάσεων και με το να μη θέλει να τις σκεφτεί, και κατ’ επέκταση να καθίσει να μελετήσει, έτσι και o άνθρωπος που αρνείται αυτό το γεγονός της παγκοσμίου κρίσεως, θέλοντας και μη δε θα το αποφύγει. Με τη μόνη διαφορά ότι τα πράγματα τότε θα είναι όντως τραγικά.

Το ότι είναι ανάγκη να πραγματοποιηθεί τέτοιου είδους κρίση από τον ίδιο τον Θεό, τούτο το βλέπουμε και από την δίψα που αισθάνεται η ψυχή και η συνείδηση του κάθε ανθρώπου, όταν δεν έχει πορωθεί από την αμαρτία. Δίψα για δικαιοσύνη. Και πώς όχι; Όταν ζούμε μέσα σε ένα κόσμο που φαίνεται αρκετές φορές να κυριαρχεί το κακό και η αδικία. Όταν βλέπουμε ότι οι υπεύθυνοι των κρατών και των θεσμών, αδυνατούν να αποδώσουν το δίκαιο σε αυτόν που του ανήκει. Όταν βιώνουμε τόσες και τόσες αδικίες και όταν ατιμίες καλύπτονται σκανδαλωδώς, για να μην πούμε ότι αρκετές φορές βραβεύονται οι άδικοι και οι «καπάτσοι», και παραγκωνίζονται και τιμωρούνται οι δίκαιοι. Ε, τότε, αισθανόμαστε την ανάγκη να μιλήσει ο ουρανός και να αποδώσει ο ίδιος ο Θεός το δίκαιο, τιμωρώντας ταυτοχρόνως το άδικο. Όταν μάλιστα κανείς σκεφθεί πόσες αδικίες και εγκλήματα γίνονται κάθε ημέρα σε όλο τον κόσμο, πόσες αδικίες σε κάθε γενιά ανθρώπων. Όταν μελετήσει κανείς τις τόσες και τόσες γενιές και τους τόσους αιώνες κακών και αδικίας, και ταυτοχρόνως δει το πλήθος αυτών των ανθρώπων που πραγματικά αγωνίζονται για την δικαιοσύνη και την αγιότητα, και παρ΄ όλα αυτά παραμένουν στην αφάνεια, τότε ακόμα περισσότερο ποθεί και διψάει η ψυχή του ανθρώπου την ανταπόδοση της δικαιοσύνης και την τιμωρία του κακού.

Βέβαια η διδασκαλία του Ιερού Ευαγγελίου και της Εκκλησίας, είναι συγκλονιστική στο κεφάλαιο τούτο, αφού όλοι οι άνθρωποι, θα αποδώσουμε λόγο εν ημέρα κρίσεως, ακόμα και για αυτά που εμείς θεωρούμε λεπτομέρειες.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, στο Ιερό Ευαγγέλιο που θα ακούσουμε στους Ιερούς μας Ναούς, Κυριακή των Απόκρεων, καθορίζει το στίγμα της αληθείας, βάσει του οποίου θα κριθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Και τούτο είναι η αγάπη.

Αλλά ποια αγάπη; Ένα απλό συναίσθημα ή μια ελεημοσύνη ή δωρεά που αρκετές φορές ως προπέτασμα καπνού, προσπαθεί, ανεπιτυχώς βέβαια, να καλύψει όσα πράγματα αρνούμαστε να διορθώσουμε; Φυσικά ο Ουράνιος Κριτής δεν ξεγελιέται από τέτοιου είδους τρικ, που κατορθώνουν να ξεγελούν τους ανθρώπους...

Όταν κάνει λόγο για αγάπη ο Κύριος, εννοεί την γνήσια και αυθεντική αγάπη που βάση της έχει την Ευαγγελική αλήθεια. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει αλήθεια άνευ αγάπης και γνήσια αγάπη άνευ αλήθειας που μας αποκαλύπτει το Ευαγγελικό μήνυμα.

Επάνω λοιπόν στην ακράδαντη αυτή βάση, είναι ανάγκη να στηρίζεται η προσπάθεια και ο αγώνας του κάθε Χριστιανού, ώστε όταν, αργά η γρήγορα, φύγει από αυτή την ζωή, να αντιμετωπίσει επιτυχώς την προσωπική του κρίση, αλλά και στο τέλος της Ιστορίας να ακούσει από τον ίδιο τον Κριτή, μαζί με όλους τους σεσωσμένους το: «δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου». Αμήν
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Αγάπη ναι-αλλά ποιά αγάπη;

Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ Ματθαίου κε' 31-46.
ΑΓΑΠΗ ΝΑΙ· ΑΛΛΑ ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ;
«ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. κε' 40).
1. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή έρχεται να μας υπενθυμίσει μια μεγάλη αλήθεια. Την περασμένη Κυριακή μίλησε το ιερό Ευαγγέλιο για την αγαθότη­τα του Θεού- Πατέρα, που περιμένει το πλάσμα του να επιστρέψει. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάμει να ξεχάσουμε και την δικαιοσύνη Του. Ο Θεός δεν είναι μονάχα στοργικός Πατέρας. Είναι και δίκαιος Κριτής. «Οὔτε ὁ ἔλεος αὐτοῦ ἄκριτος, οὔτε ἡ κρίσης ἀνελεήμων» λέγει ο Μ. Βασίλειος. Θα κρίνει τον Κόσμο, μας λέγει το Ευαγγέλιο, και μάλιστα όχι αυθαίρετα, αλλά σύμφωνα με τα έργα μας. Μας φέρνει, λοιπόν, η σημερινή περικοπή ενώπιον του γεγονότος της κρίσε­ως...Και λέμε «γεγονότος», γιατί η παγκόσμια κρίση αποτελεί για την πίστη μας εσχατολογική βεβαιότητα και πραγματικότητα, που ομολογείται σ' αυτό το Σύμ­βολο μας ως εκκλησιαστική πίστη: «Και πάλιν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς...».

Καλούμεθα, λοιπόν, σήμερα να συνειδητοποιή­σουμε τρία πράγματα. Πρώτον, ότι Κριτής μας θα είναι ο Ι. Χριστός, ως Θεός. Σωτήρ ο Χριστός αλλά και Κριτής. Αν την πρώτη φορά ήλθε ταπεινός στη γη, «ἵνα σώσῃ τόν κόσμον», τώρα θα έλθει «ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ», ίνα κρίνη τον κόσμον. Αυτός που έγινε για μας «κατάρα» πάνω στον Σταυρό, έχει κάθε δικαίωμα να μας κρίνει, αν αφήσαμε να μείνει μέσα μας και στην κοινωνία μας ανενέργητη η θυσία Του. Δεύτε­ρον θα κρίνει όχι μόνο τούς Χριστιανούς, ούτε μόνο τούς εθνικούς, όπως πίστευαν οι Εβραίοι για την κρί­ση του Θεού. Θα κρίνει όλους τούς ανθρώπους, χρι­στιανούς και μη, πιστούς και απίστους. Τρίτον βάση της κρίσεως, το κριτήριο, θα είναι η αγάπη. Η στάση μας δηλαδή απέναντι στους συνανθρώπους μας. Καθο­λική - παγκόσμια η κρίση, καθολικό - παγκόσμιο και το κριτήριο. Ο παγκόσμιος νόμος της ανθρωπιάς, στον όποιο συναντώνται όλοι, χριστιανοί και μη. Και όσοι εγνώρισαν τον Χριστό και όσοι δεν μπόρεσαν να τον γνωρίσουν και γι' αυτό έμειναν μακριά από το Ευαγγέλιό Του. Στο νόμο αυτό, δεν υπάρχει χώρος για προφάσεις και δικαιολογίες. Η πείνα, η δίψα, η γύ­μνια, η αρρώστια, η φυλακή βοούν, δεν μπορούν να μείνουν κρυφά, για να έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί κάποιος πώς δεν τα πρόσεξε... Δεν μπορεί να τ' αγνοή­σει κανείς, χωρίς προηγουμένως να παύσει να έχει συναισθήματα ανθρώπου, αν δεν έχει τελείως «αχρειώσει», εξαθλιώσει, την εικόνα του Θεού μέσα του.
2. Το συγκλονιστικό μεγαλείο και την φρικτότητα της ώρας της Κρίσεως ζωγραφίζουν με υπέροχα χρώ­ματα οι ύμνοι της ημέρας. «Ὦ, ποία ὥρα τότε! ὅταν... τίθωνται θρόνοι καί βίβλοι ἀνοίγωνται, καί πράξεις ἐ­λέγχωνται καί τά κρυπτά τοῦ σκότους δημοσιεύον­ται»! Είναι φρικτή και η απλή σκέψη της ώρας της κρίσεως, γιατί όχι μόνο υπενθυμίζει την ανετοιμότητά μας να εμφανισθούμε μπροστά στο βήμα του φοβερού Κριτού, αλλά και διότι αποκαλύπτει την τραγικότητα της ζωής μας, την οποία δαπανάμε μέσα σε έργα μα­ταιότητος, που δεν αντέχουν στο φως της αιωνιότητος. Δεν δικαιούμεθα ενώπιον του κριτού μας για όσα ο κόσμος θεωρεί μεγάλα και σπουδαία: γνώσεις, θέ­σεις, τίτλους, αξιώματα, πλούτο, δόξα. Αυτά όλα είναι δυνατό μάλιστα να οδηγήσουν στην καταδίκη μας.
Κρινόμεθα βάσει της έμπρακτης εφαρμογής της αγά­πης μας. Όχι ως άτομα δηλαδή, αλλά ως μέλη της αν­θρώπινης κοινωνίας. Ο θεός δεν έπλασε άτομα, αυτό­νομα και ανεξάρτητα. Μάς έπλασε, για να γίνουμε πρόσωπα και κοινωνία προσώπων. Και οι μεγαλύτε­ρες αρετές, αν μείνουν απλώς ατομικές, είναι μετοχές χωρίς αντίκρυσμα ενώπιον του Μεγάλου Κριτού. Για­τί δεν βρήκαν την πραγμάτωση τους μέσα στην αν­θρώπινη κοινωνία. Δεν καταξιώθηκαν σε διακονίες. Έτσι λ.χ. η γνώση είναι θεία ευλογία, όταν όμως θηρεύεται για χάρη του συνανθρώπου, για την διακονία του πλησίον. Το ίδιο και η εγκράτεια και η ευλάβεια, και η νηστεία και σύνολη η άσκησή μας. Αν όλα αυ­τά γίνονται για μια ατομική δικαίωση και όχι ως δια­κονία των αδελφών, των πλησίον, μας ελέγχει η φωνή του Θεού: «Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν» (Ματ. θ΄ 13)! Αγάπη θέλω και όχι την θρησκευτικότητα, που αποβλέπει στην αυτοέξαρση και την αυτοπροβολή. Πού βλέπει τον τύπο ως πεμπτουσία της ευσέβειας.
3. Ο κόσμος έχει μάθει να εξαγοράζει τα πάντα, ακόμη και τις συνειδήσεις. Στο χώρο όμως της πίστε­ως δεν ισχύει ο νόμος αυτός. Η ατομική ευσέβεια δεν μπορεί να εξασφαλίσει θέση στην βασιλεία του Θεού, αν δεν γίνει πρώτα εκκλησιαστική, αν δεν συνοδεύε­ται δηλαδή από τα έργα της αγάπης. Ο στίβος του χριστιανού είναι και η κοινωνία και όχι μόνο το «ταμιείον». Εις το ταμιείον του καταφεύγει ο Χριστια­νός για τον πνευματικό του ανεφοδιασμό. Ποτέ όμως δεν εξαντλείται η πολιτεία του στο στενό χώρο της α­τομικότητας του. Αν η πνευματικότητα μας είναι ορ­θή, θα οδηγεί σε ανιδιοτελή αγάπη. Ας το ακούσουμε μια για πάντα: Το επιχείρημα των γλυκανάλατων χρι­στιανών της ανευθυνότητος και του «λάθε βιώσας» δεν έχει καμμιά δύναμη: «Κύτταξε την ψυχή σου» δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από δειλία και υποχώ­ρηση, αν δεν συνοδεύεται και από το στίβο: «Πάλευσε για να φτιάξεις τη χριστιανική σου κοινωνία». Διαφορετικά είμασθε κατά λάθος ανάμεσα σε χριστια­νούς. Η θέση μας είναι κάπου στην Άπω Ανατολή, στη νέκρωση του νιρβάνα.
4. Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να προλάβω στο σημείο αυτό μια απορία. Αν κρινόμασθε βάσει της έμπρακτης αγάπης μας, τότε που πηγαίνει η πίστη; Ποια σημασία έχει ο υπέρ της πίστεως και της καθαρότητος του δόγματος αγώνας; Αν δεν έχει διαστά­σεις αιώνιες, τότε γιατί να γίνεται;
Κατά την ώρα της κρίσεως η πίστη, και ως αφο­σίωση και ως διδασκαλία, δεν αποκλείεται, όπως πι­στεύουν εν πρώτοις πολλοί. Προϋποτίθεται. Κριτής μας είναι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Μας σώζει η μας κατακρίνει η συμπεριφορά και στάση μας απέναντι του. Γιατί μας διευκρινίζει ότι στο πρόσωπο Του αναφέρεται κάθε πράξη μας προς τον συνάνθρωπό μας, καλή ή κακή. Ηθικά αδιάφορες πράξεις δεν υπάρχουν. Αν τονίζει σαν κριτήριο την αγάπη, δεν σημαίνει πώς θέλει ν' αποκλείσει την πίστη. Θέλει να προλάβει ακριβώς την καταδίκη της πίστεως εκ μέρους μας σ' ένα σύνολο θεωρητικών αληθειών χωρίς ανταπόκριση και εφαρ­μογή στη ζωή μας. Όπως ο κεκηρυγμένος άθεος και ο συνειδητός αρνητής της πίστεως μεταφράζει την α­θεΐα και απιστία του σε αντίθεα έργα, έτσι και ο πιστός πρέπει να κάμει την πίστη του κινητήρια δύναμη της ζωής του. Γιατί «ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων» (Ιακ. β΄ 20) της α­γάπης, είναι νεκρά. Δεν αποκλείει, λοιπόν, την πίστη, αφού αυτή είναι η προϋπόθεση του ορθού βίου και της σωτηρίας. Αλλά και κάτι περισσότερο. Όχι μόνο «ὁ μή πιστεύσας» (εις τον Χριστό) δεν σώζεται, αλλά και ο μη ορθώς πιστεύσας. Ο Θεός δεν είναι μόνο α­γάπη, είναι και αλήθεια (Ιωαν. ιδ' 6· Α' Ιωαν. δ' 8· δ' 16· ε' 6) και μάλιστα Αυτοαλήθεια. Όποιος προδίδει την αλήθεια προδίδει και την αγάπη. Η αγάπη του Χριστού «συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 6) συζεί δηλαδή και συνευδοκιμεί με την αλήθεια, δεν υπάρχει χωρίς αυ­τήν. Να λοιπόν πώς καταξιώνεται ο αγώνας για την καθαρότητα του δόγματος. Γιατί είναι αγώνας για την αγάπη, είναι η μεγαλύτερη εκκλησιαστική διακονία. Είναι αγώνας πρώτιστα κοινωνικός, γιατί γίνεται χά­ριν του Λαού του Θεού, για να μείνει ανεπηρέαστος α­πό την πλάνη, που είναι πραγματική αυτοκτονία.

Αδελφοί μου!
Όταν ο Χριστός μας ανέφερε την παραβολή της Κρίσεως, οι λόγοι του μπορούσαν να νοηθούν όχι μό­νο σε συνάρτηση προς τούς συγχρόνους του, αλλά και προς όσους έζησαν πριν απ' Αυτόν. Όσοι δεν γνώρισαν τον Χριστό, μπορούν να έχουν λόγους να κριθούν μόνον για την αγάπη τους, μολονότι αγάπη χωρίς πίστη στον Θεό δεν είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει. Όποιος ειλικρινά ασκεί την αγάπη «δέχεται» τον Θεό, έστω και αν τον αγνοεί. Ο άπιστος δεν δύνα­ται να έχει παρά μόνο φαινομενικά αγάπη. Και μόνο εκεί, που υπάρχει βάπτισμα και «άγιο Πνεύμα», είναι δυνατό να υπάρξει «τελεία αγάπη», αγάπη χριστιανι­κή.
Το ζήτημα όμως πρέπει, νομίζω, να τεθεί κατ' άλ­λο τρόπο. Όταν εμείς σήμερα ακούμε την παραβολή, δύο χιλιάδες χρόνια μετά την σάρκωση του Υιού του Θεού, πώς είναι δυνατόν να χωρίσουμε από την αγά­πη μας την (ορθή) πίστη; Το Ευαγγέλιο λέγει καθαρά: «ὁ… μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ» (Ίωαν. γ' 18). Μετά την ένσαρκη δηλαδή οικονομία η κρίση εί­ναι συνέπεια της στάσης κάθε ανθρώπου έναντι του Χρίστου. Κριτήριο μένει η αγάπη. Αγάπη όμως που προϋποθέτει την εις Χριστόν πίστη. Γιατί αυτή είναι η μόνη αληθινή. Αυτή μονάχα δικαιώνει και σώζει...

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΈΡΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ
«Κηρύγματικές σκέψεις στα ευαγγελικά αναγνώσματα»
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Θεσσαλονίκη
τηλ. 2310 212659

Ολοκληρώθηκε η Προπαρασκευαστική Επιτροπή - (Ανακοινωθέν)

πηγή: romfea.gr
Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης
Ολοκληρώθηκαν  αργά το βράδυ της Παρασκευής, 25 Φεβρουαρίου 2011 οι εργασίες της Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικής Επιτροπής, οι οποίες έλαβαν χώρα στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ της Γενεύης.Να σημειωθεί, ότι η επιτροπή συνεδρίαζε υπό την Προεδρεία του Σεβ. Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιώαννη και εξέτασε τον τρόπο ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου και το θέμα των Διπτύχων.
Πριν από λίγο εξεδόθη το κάτωθι τελικό ανακοινωθέν:
Συνήλθεν εις το εν Σαμπεζύ Γενεύης Ορθόδοξον Κέντρον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, από 22ας έως 26ης Φεβρουαρίου 2011, η Διορθόδοξος Προπαρασκευαστική Επιτροπή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας...
Των εργασιών της Επιτροπής προήδρευσεν ο Σεβ. Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης, εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Γραμματεύς δ᾽ αυτής ήτο ο Σεβ. Μητροπολίτης Ελβετίας κ. Ιερεμίας, Γραμματεύς επί της προπαρασκευής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.
H Διορθόδοξος Επιτροπή είχεν ως έργον την ολοκλήρωσιν της μελέτης του θέματος του Αυτοκεφάλου και του τρόπου ανακηρύξεως αυτού ως και την εξέτασιν του θέματος των Ορθοδόξων Διπτύχων.
1. Η Επιτροπή, μετά την εναρκτήριον ομιλίαν του Σεβ. Προέδρου και την εναρκτήριον εισήγησιν του Γραμματέως αυτής συνέχισε την εξέτασιν του θέματος της υπογραφής του Τόμου Αυτοκεφαλίας το οποίον είχε παραμείνει εκκρεμές από την προηγουμένην συνάντησιν αυτής. Γενομένης μακράς συζητήσεως επί του θέματος τούτου δεν επετεύχθη ομόφωνος επ᾽ αυτού απόφασις.
Δοθέντος ότι κατά τον ισχύοντα Κανονισμόν αι αποφάσεις της Επιτροπής δέον να λαμβάνωνται εν ομοφωνία, δεν επετεύχθη συμφωνία επί του θέματος του Αυτοκεφάλου και του τρόπου ανακηρύξεως αυτού το οποίον τελεί εισέτι εν εκκρεμότητι.

2. Η Επιτροπή συνεζήτησε και το θέμα των Ορθοδόξων Διπτύχων και εξήτασε τας διαφόρους κανονικάς και εκκλησιολογικάς πτυχάς αυτού, περιέγραψε την σύγχρονον πράξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις το ζήτημα αυτό και ομοφώνως διετύπωσε την άποψιν ότι τυγχάνει επιβεβλημένον να καταρτισθούν εις το μέλλον ενιαία Δίπτυχα εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, ως απτή έκφρασις της ενότητος αυτής.
Η Επιτροπή περιέγραψε και τα κριτήρια δια την αναγραφήν και κατάταξιν Εκκλησίας τινός εν τοις Ιεροίς Διπτύχοις ως αυτά εφαρμόζονται μέχρι σήμερον.

Η Επιτροπή εξήτασε το αίτημα των Εκκλησιών Πολωνίας και Αλβανίας περί ενιαίας κατατάξεως αυτών εις τα Ιερά Δίπτυχα απασών των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, προηγουμένης της Εκκλησίας Πολωνίας, και προέτεινε την ανάλογον προσαρμογήν των Διπτύχων των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Η Επιτροπή εξήτασε τα αιτήματα:

α) της αγιωτάτης Εκκλησίας της Γεωργίας περί ανυψώσεως αυτής εις τα Ιερά Δίπτυχα πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών εις την έκτην θέσιν,

β) της αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου περί ανυψώσεως αυτής εις ανωτέραν θέσιν εν τοις Ιεροίς Διπτύχοις,

γ) καθώς και την παρατηρουμένην διαφοροποιήσιν εν τοις Ιεροίς Διπτύχοις Εκκλησιών τινων την αφορώσαν εις την συμπερίληψιν Εκκλησιών μη πανορθοδόξως ανεγνωρισμένων ως Αυτοκεφάλων.

Η Επιτροπή διεπίστωσε την αδυναμίαν εξευρέσεως ομοφώνως αποδεκτής προτάσεως ως προς τα θέματα ταύτα.

† Ο Περγάμου Ιωάννης, Πρόεδρος

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Αποφυγή σκανδαλισμού (Κυριακή της Απόκρεω)

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 18/2/2011
ΑΠΟΦΥΓΗ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Οἱ χριστιανοί πρέπει νά ἔχουν πνευματική εὐαισθησία καί νά ἀποφεύγουν καθετί πού ἐνδέχεται νά σκανδαλίσει μερικούς ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν πολλές γνώσεις γιά τή χριστιανική ζωή. Καί δέν ἀναφέρομαι σέ κάποιο ἠθικό παράπτωμα, ἀλλά στήν ἄσκηση κάποιου ἐλευθέρου δικαιώματός τους. Θα σημειώσω ἕνα συγκεκριμένο παράδειγμα. Ὑπάρχουν μερικές ἑβδομάδες τό χρόνο, πρό τῶν νηστειῶν, ὅπου δέν νηστεύουμε τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή.Ὁ πολύς ὅμως κόσμος ἀγνοεῖ αὐτή τήν κατάλυση τῆς καθιερωμένης νηστείας καί ὅταν βλέπει κληρικούς καί εὐσεβεῖς λαϊκούς νά μή νηστεύουν αὐτές τις ἡμέρες, σκανδαλίζεται καί βγάζει ἐσφαλμένα συμπεράσματα γιά τούς ἀνθρώπους τῆςἘκκλησίας, πώς τάχα ὅλοι εἶναι τό ἴδιο καί ὅλοι δέν τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὅπως φυσικά καί οἱ ἴδιοι.... Γιά νά ἀποφευχθεῖ αὐτός ὁ σκανδαλισμός καί γιά νά μη ἀδικοῦνται οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶναι προτιμότερο νά νηστεύει κανείς αὐτές τίς ἡμέρες, ὅταν εἶναι παρόντες καί ἄλλοι ἄνθρωποι. Εἶναι προτιμότερο νά νηστεύει κανείς καί τίς μέρες, πού δέν ὑπάρχει νηστεία παρά νά σκανδαλίζονται οἱ ἄνθρωποι. Γιά τή νηστεία κανένας δέν θά τόν κατηγορήσει. Ἀντίθετα για τό σκανδαλισμό θά ἔχει μεγάλη εὐθύνη, γιατί δέν ἐνήργησε με διάκριση καί εὐαισθησία.

Παρόμοιες περιπτώσεις ὑπάρχουν πολλές καί πρέπει οἱ χριστιανοί νά εἶναι πάντα προσεκτικοί, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος στα εἰδωλόθυτα εἶπε τόν ἑξῆς χαρακτηριστικό λόγο: «Ἄν κάποια τροφή μπορεῖ νά γίνει αἰτία νά σκοντάφτει καί νά πέφτει ὁ ἀδελφός μου, ἐγώδέν θά βάλω ποτέ κρέας στό στόμα μου, γιά νά μη γίνω αἰτία νά πέσει ὁ ἀδελφός μου».

25/2/11

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Σχόλια στην εκκλησιαστική επικαιρότητα

Από το αρχονταρίκι του Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης (Κυριακή, 20/2/2011)

Τέσσερα μαθήματα Γενικής Παιδείας στο νέο λύκειο

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΖΔΡΙΓΙΑΝΝΗ
Σε τέσσερα βασικά μαθήματα Γενικής Παιδείας φαίνεται να προσανατολίζεται το υπουργείο Παιδείας για το νέο μοντέλο λυκείου που θα τεθεί σε εφαρμογή από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Αν και προς το παρόν η πολιτική ηγεσία του προτιμά να κρατά κλειστά τα χαρτιά της σχετικά με το ποια μαθήματα θα είναι υποχρεωτικά και ποια επιλογής, ωστόσο εκτός του βασικού κορμού μαθημάτων μένει η Πληροφορική με βάση τα όσα ανακοίνωσε η υφυπουργός Παιδείας, Εύη Χριστοφιλοπούλου, κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε πρόσφατα με την Πανελλήνια Ενωση Καθηγητών Πληροφορικής (ΠΕΚΑΠ)...
Ο γενικός σχεδιασμός, σύμφωνα με τα όσα τόνισε η κ. Χριστοφιλοπούλου, παρουσία του γενικού γραμματέα του υπουργείου, Β. Κουλαϊδή, υπεύθυνου για το σχεδιασμό του νέου σχολείου, είναι να μειωθούν τα μαθήματα στο λύκειο, να υπάρχουν μόνο τέσσερα μαθήματα γενικής παιδείας και μεγάλη αύξηση της εξειδίκευσης μέσω των κατευθύνσεων κυρίως στη Β' και Γ' λυκείου.
Ειδικά για το μάθημα της Πληροφορικής, αν και δόθηκε η διαβεβαίωση ότι δε θα... εξαφανιστεί από το νέο μοντέλο λυκείου, ωστόσο θα εξακολουθεί να υπάρχει μόνο ως μάθημα επιλογής και όχι σε όλες τις κατευθύνσεις. Ωστόσο, το θέμα της κατάργησής του προκαλεί αναστάτωση στους εκπαιδευτικούς του κλάδου, που με ανοιχτή επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου, ζητούν να επέμβει προσωπικά ώστε να μην εφαρμοστούν τα διαφαινόμενα σχέδια για την... εξορία της Πληροφορικής από το νέο λύκειο. «Η Πληροφορική αποτελεί αυτόνομη επιστήμη και για πολλές δεκαετίες γνωστικό αντικείμενο στην εκπαίδευση και δεν εξαντλείται σε απόκτηση βασικών δεξιοτήτων χρήσης εφαρμογών γραφείου ούτε στην αλγοριθμική επίλυση προβλημάτων», τόνισε στον «Α» ο πρόεδρος της ΠΕΚΑΠ, Αριστείδης Λούβρης.

Συνέδριο Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης για τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά

Συνέδριο Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η βεβήλωσις του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (video)

Διαβάστε και Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η βεβήλωσις του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (1)

Προκλητικός ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος με όσα λέει για τον επίσκοπο Αρτέμιο και όχι μόνο

Στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» μίλησε αποκλειστικά ο σεβαστός Μητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας κ. Αμφιλόχιος (Ράντοβιτς).
Ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος μιλά στον Διευθυντή της Romfea.gr κ. Αιμίλιο Πολυγένη, για τις εργασίες της Προπαρασκευαστικής Επιτροπής στη Γενεύη, για την υπόθεση του πρώην μητροπολίτη Ράσκας Αρτεμίου, την επιστολή συμπαράστασης του Μητροπολίτη Πειραιώς, τον Πατριάρχη Ειρηναίο καθώς και για την Ελλάδα.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:...
Σεβασμιώτατε, τις ημέρες αυτές εδώ στην βροχερή Γενεύη συνεδριάζει η Διορθόδοξη Προπαρασκευαστική Επιτροπή, υπό την Προεδρεία του Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη. Ποια τα θέματα που απασχολούν την Επιτροπή, αλλά και ποιο είναι το κλίμα;

Αγαπητέ Αιμίλιε, την επιτροπή απασχολούν δύο θέματα, όπως αυτό του Αυτοκεφάλου και συγκεκριμένα το θέμα της υπογραφής του Τόμου του οποίου ο τρόπος ήδη έχει προσδιοριστεί στις προηγούμενες συναντήσεις.
Οι συζητήσεις πραγματοποιούνται σε πολύ καλό κλίμα και είναι ενδιαφέρουσες, και τα μέλη των Αντιπροσωπειών με πολύ σοβαρότητα αντιμετωπίζουν τα θέματα.
Όσον αφορά το Αυτοκέφαλο μερικά πράγματα διελευκάνθησαν, ενώ δεν έλειψαν και οι ενστάσεις από κάποιες Αντιπροσωπείες, ως προς τον τρόπο της υπογραφής.
Το άλλο θέμα είναι το ζήτημα των Διπτύχων το οποίο είναι πολύ σοβαρό, που ενώ φαίνεται ένα τυπικό θέμα δεν είναι καθόλου έτσι.
Γιατί αφενός τα Δίπτυχα είναι μαρτυρία της ενότητος της Εκκλησίας, αλλά διαπιστώσαμε ότι αυτή την στιγμή υπάρχουν θα λέγαμε δύο είδη Διπτύχων στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Οι πλειοψηφία ακολουθεί τα παραδοσιακά Δίπτυχα, τα οποία ακολουθεί και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Μια ομάδα των Τοπικών Εκκλησιών και με την Ρωσία, έχουν σε μερικά σημεία διαφορετική στάση ιδιαιτέρως ως προς την θέση της Εκκλησίας της Γεωργίας, της Πολωνίας και της Αλβανίας.
Δεν πιστεύω ότι θα δώσουμε λύσεις αλλά προετοιμαζόμαστε για την Συνοδική πλέον Προπαρασκευαστική Επιτροπή, που θα προηγείται της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Εκκλησίας.

Πριν από λίγες μέρες ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, απέστειλε επιστολή συμπαράστασης προς τον πρώην Μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο. Πολλοί μητροπολίτες του Πατριαρχείου Σερβίας, έκαναν λόγω για εισπήδηση του κ. Σεραφείμ, εσείς πως το σχολιάζετε;
Με όλο τον σεβασμό προς τον αγαπητό Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, πραγματικά δεν σας κρύβω ότι μας παραξένεψε όλους αυτή η εισπήδηση στα εσωτερικά της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Βέβαια ως Ορθόδοξος Επίσκοπος έχει το δικαίωμα να μεριμνά για την Σερβική Εκκλησία, αλλά όχι με τον τρόπο αυτό.
Αυτό που περιμέναμε εμείς από τον Άγιο Πειραιώς ήταν να ρωτήσει την Ιερά Σύνοδο, αλλά και εμάς τους Ελληνομαθής Αρχιερείς για το περί τίνος πρόκειται.
Παλαιότερα είχαμε μια επικοινωνία με την οποία αντιλήφθηκε περί του καθηρημένου Συμεών Βιλόφσκι, για τον οποίο ο πρώην Μητροπολίτης Ράσκας του είχε δώσει κανονική απόλυση για την μητρόπολη Πειραιώς.
Ενώ ταυτόχρονα ήταν Αρχιμανδρίτης και πρωτοσύγκελος της Ι. Μητροπόλεως Ράσκας, ένα πράγμα ανεπίτρεπτο παρόλο που ουσιαστικά τον έχρησε αντικαταστάτη του.
Ο Άγιος Πειραιώς δηλώνει τώρα ότι υπερασπίζετε τον Αρτέμιο, ο οποίος κατηγορεί την Ιεραρχία και τον Πατριάρχη ότι έπεσε στην αίρεση του Οικουμενισμού, του Παπισμού, της Παγκοσμιοποίησης κ.τ.λ.
Λοιπόν ο κ. Σεραφείμ δεν μας ρώτησε για όλα αυτά και αυτό είναι αμαρτία, διότι έτσι δεν βοηθάει τον καημένο αδελφό Αρτέμιο, ούτε την Εκκλησία, αλλά ούτε την ενότητα και σύμπνοια της Ελλαδικής Εκκλησίας με την Σερβική Εκκλησία.
Εμείς και όλος ο Σερβικός λαός σεβόμαστε την Ελλαδική Εκκλησία για την βοήθεια και αρωγή της, αλλά δεν αναμειγνυόμαστε στα εσωτερικά της.

Σεβασμιώτατε, το Πατριαρχείο θα το αφήσει έτσι το θέμα αυτό, όσον αφορά την επιστολή;

Οπωσδήποτε θα κάνει και προς την Ιερά Σύνοδο, αλλά και προς τον Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ.
Να σας ενημερώσω κ. Πολυγένη, ότι σύντομα πρόκειται να συναντηθούμε και με τον σεβαστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, για να εξηγήσουμε όλη την υπόθεση και να κάνουμε σαφές τις ενέργειες του Πατριαρχείου μας.
Πρέπει οι Έλληνες να γνωρίζουν, ότι αν κάποιος αγάπησε τον αδελφό Αρτέμιο είμαστε εμείς, είμαστε αδέλφια περίπου 60 χρόνια και πάντα αλληλοβοηθιόμασταν και πάνω από όλα έχουμε κοινό πατέρα τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς.

Αναφέρατε πριν, ότι ο πρώην μητροπολίτης Ράσκας κατηγορεί την Σερβική Εκκλησία ως αιρετική. Είναι όντως έτσι;
Αυτό είναι το οποίο μας λυπεί και μας παραξενεύει, διότι αυτό που συνέβη με τον αδελφό Αρτέμιο ήταν ότι κανένας δεν έθιξε τα ζητήματα του παπισμού, του οικουμενισμού, κ.α.
Το βασικό πρόβλημα ήταν τα της διοικήσεως του, στο θέμα των οικονομικών ζητημάτων.
Η Ιερά Σύνοδος επανειλημμένα ζήτησε να γίνει ένας διαχειριστικός έλεγχος, και τις δύο φορές που προσπαθήσαμε μας εκδίωξε, διότι συμμετείχα και εγώ στην επιτροπή.
Φανταστείτε ο Αρτέμιος πούλησε ένα εκκλησιαστικό κτήμα στην Τσιακόβιτσα σε κάποιον Αλβανό, και εμείς το μάθαμε αυτό το οποίο είναι σκάνδαλο, από την στιγμή που εμείς προσπαθούμε να πείσουμε τον λαό να μην πουλάει γη.
Υπάρχουν ενυπόγραφα έγγραφα για όλα αυτά, αν και ο ίδιος στην αρχή τα απέρριψε και έλεγε ότι με κατηγορείτε ψεύτικα.
Όμως εμείς τα λάβαμε απόδειξη με την σφραγίδα του και υπογραφή, όπου τα παρέδωσε σε Αλβανό δικηγόρο για να τα πουλήσει σε Αλβανό.
Όταν του τα δείξαμε μας απάντησε, ότι ναι τα πούλησα για να βοηθήσω κάποιο lobby στην Αμερική, και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα που αναφέρω.

Δηλαδή Σεβασμιώτατε υπήρξε κατάχρηση;
Μα ήταν ολοφάνερο ότι υπήρξε κατάχρηση πολλών χρημάτων, αφού η μητρόπολη είχε λάβει χρήματα από την Σερβική Κυβέρνηση, από την Σερβική Εκκλησία, από τον λαό και 4.000.000 δολάρια από την Ουάσιγκτον.
Εμείς ρωτάμε που είναι όλα αυτά τα λεφτά, αν και δεν λέω ότι πολλές φορές βοήθησε τον λαό εκεί πέρα.
Σκεφτείτε όταν του ζητήσαμε να μας ενημερώσει για τα χρήματα που υπάρχουν στην τράπεζα και που πηγαίνουν αυτά, μας είπε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να επεμβαίνουμε στα προσωπικά του, είμαι ελεύθερος πολίτης της Σερβίας.
Ο Αρτέμιος αγαπητέ Αιμίλιε, αρνήθηκε να συνεργαστεί με την Σερβική Εκκλησία και με την Ιεραρχία της Συνόδου.


Πληροφορίες αναφέρουν, ότι ο Αρτέμιος μετάνιωσε που υπέγραψε την συνταξιοδότηση του, ισχύει κάτι τέτοιο;
Βεβαίως, τον Σεπτέμβριο ήρθε και μας είπε μετανιώνω που υπέγραψα και δεν δέχομαι την απομάκρυνση μου από την ενεργό υπηρεσία στην Μητρόπολη μου, και είμαι εις τους αιώνας των αιώνων μητροπολίτης Ράσκας.
Δεν μπορώ να καταλάβω κάτι έχει είναι λίγο τα γεράματα, η μπορεί ίσως να είναι κάποιο σύμπλεγμα του Ναπολέοντα, ότι είναι ο μόνος ο μοναδικός υπερασπιστής της Ορθοδοξίας και όλοι οι άλλοι έχουν ξεπέσει.
Φανταστείτε, ο Αρτέμιος βοηθούσε πάρα πολύ τους Αμερικάνους μετά τους βομβαρδισμούς, έλεγε ότι το ζήτημα του Κοσσόβου είναι δημοκρατικό πρόβλημα.
Μετά ήρθε ο Μπαϊντεν και του απαγόρευσε να πάει στη Μονή Ντέτσανι, μα πριν από αυτόν έχει δεχθεί την Ολ Μπραϊτ και τον Μπιλ Κλίντον, μας πως ενώ είχε πάρει τα εκατομμύρια από αυτούς.
Εκμεταλλεύτηκαν την αφέλεια του, στη προσπάθεια να εκδιώξουν την Σερβία από το Κόσσοβο και να καταστήσουν τις νέες δομές των Αλβανών.
Ουσιαστικά τον Αρτέμιο δεν τον τιμωρήσαμε αλλά τον βοηθήσαμε, όπως έλεγε και ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος, ότι αυτό δεν είναι τιμωρία για έναν επίσκοπο, για μένα θα ήταν ωραία να με στείλουν σε ένα μοναστήρι τώρα να ξεκουραστώ και να κάνω ήσυχα την προσευχούλα μου.
Αν και σε μια στιγμή το δέχθηκε μετά κάτι έγινε και το απέρριψε, και μάζεψε μια ομάδα με τον γεροντισμό, όπως ξέρεις ότι υπάρχει και στην Ελλάδα αυτό με τους γέροντες.

Τώρα τι γίνεται όμως;

Aυτή την στιγμή ο αδελφός μας Αρτέμιος δημιούργησε μια παρασυναγωγή, που παρόλο που είναι καθηρημένος χειροτονεί, κάνει κουρές μοναχών και δημιουργεί την δική του Αγιοσαββιτική Εκκλησία όπως την λέει.
Δεν μνημονεύει, ούτε τον Πατριάρχη ούτε την Σύνοδο της Ιεραρχίας, αλλά λέει πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων που ουσιαστικά έχει πάει στην κατεύθυνση των παλαιοημερολογιτών.
Είναι χειρότερο από σχίσμα είναι παρασυναγωγή, και απορώ πως ο π. Θεόδωρος Ζήσης και ο π. Γεώργιος Μεταλληνός αντί να μας ρωτήσουν που εμείς είμαστε αδέλφια τόσα χρόνια το τι γίνεται με την υπόθεση αυτή, τον υπερασπίζονται…
Πιστεύουν αυτά που λέει ο ζηλωτής μάλλον θα έλεγα ζουρλωτής Βιλόφσκι, ότι ο Αρτέμιος έχει πάει στις κατακόμβες, ότι είναι εξόριστος, κ.α.
Εγώ τους μοναχούς του παρακάλεσα γονατιστός, να μην φύγουν από τα μοναστήρια τους, και θα έρχεται και ο Αρτέμιος να σας εξομολογεί πάντα, αλλά δεν δέχθηκαν.
Εύχομαι ο Θεός να τον φωτίσει, διότι έχει δημιουργήσει μια κατάσταση που δεν υπήρχε ποτέ στην Εκκλησιαστική ιστορία της Σερβικής Εκκλησίας.
Σεβασμιώτατε, πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την εκλογή του Πατριάρχη Ειρηναίου. Πείτε μας, ο νυν Πατριάρχης συνεχίζει το έργο του μακαριστού Παύλου;
Ο Πατριάρχης μας για πάρα πολλά χρόνια υπηρέτησε μαζί με τον πρώην Μητροπολίτη Ρασκοπριζρένης Παύλο και μετέπειτα Πατριάρχη Σερβίας, και είναι ουσιαστικά μαθητής του σε όλα.
Δεν έχει μεγάλη διαφορά με τον μακαριστό Πατριάρχη θα έλεγα, παρόλο που ο καθένας Αρχιερέας έχει τα δικά του.
Ο Πατριάρχης Ειρηναίος είναι ένας άνθρωπος σεμνός, πράος, απλός και ελληνομαθής.
Αγαπητέ Αιμίλιε, από την ταπείνωση του νομίζω ότι ακόμα δεν έχει πλήρη συνείδηση ότι είναι Πατριάρχης Σερβίας, και μερικές φορές από απλότητα λέει και πράγματα που έλεγε ως Επίσκοπος.
Πριν λίγες ημέρες κάτι είπε εκεί για τους εορτασμούς των 1.700 χρόνων από το διάταγμα των Μεδιολάνων (χαμογελάει), είπε ότι επιθυμεί να προσκαλέσει όλους τους Προκαθήμενους με επικεφαλής τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά να προσκαλέσει και τον Ποντίφικα.
Αυτό όμως ήταν μια δική του σκέψη, δεν είναι απόφαση της Ιεράς Συνόδου και το πήρανε όλοι τώρα και λένε, ότι ο νέος Πατριάρχης της Σερβίας είναι φιλοπαπικός….
Στο κάτω – κάτω δεν πέρασε ο Πάπας από την Αθήνα, δεν πέρασε τώρα από την Κύπρο, τι έγινε που πέρασε; Άλλο πράγμα είναι να περάσει κάποιος και να τον συναντήσεις, και άλλο πράγμα είναι να ασπάζεσαι την πίστη του και την διδασκαλία του.
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός δεν μίλησε με τον Πάπα στην Φλωρεντία; Δεν τον ονόμασε Άγιε Πάτερ, στα χέρια σου βρίσκεται η μοίρα της Εκκλησίας; Αλλά όταν είδε ότι δεν γίνεται τίποτα δεν υπέγραψε, και ο Πάπας είπε ουδέν πράξαμεν.

Κλείνοντας Σεβασμιώτατε, τι θα λέγατε μέσα από την Romfea.gr στους Έλληνες, στις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό;
Καταρχήν θέλω να σε ευχαριστήσω προσωπικά για το μεγάλο έργο που επιτελεί η Romfea.gr, για όλη την Ορθοδοξία μέσα από αντικειμενική ενημέρωση.
Πάντα η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της πνευματικής κρίσης, είναι ολοφάνερο αυτό από την ιστορία της Εκκλησίας.Και εμείς περάσαμε με τον χειρότερο τρόπο τον εμφύλιο πόλεμο, και αυτό σήμερα που ζει η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της πνευματικής ανισσοροπίας.
Θυμάμαι τον μακαριστό π. Ηλία Μπερτόλη από τα Σπάτα, ο οποίος κρατούσε μια κολώνα όταν μιλούσε στην Εκκλησία και έλεγε με δυνατή φωνή, «παιδιά μου έτσι να κρατάμε την μάνα μας Εκκλησία, όπως τώρα εγώ κρατάω αυτή την κολώνα για να μην πέσω», λοιπόν εκεί χρειαζόμαστε μια ανανέωση πνευματική.
Εμείς πάντοτε περιμένουμε από την Ελλάδα να κρατάει ψηλά την σημαία της Ορθοδοξίας, όχι μόνο προς όφελος των Ελλήνων αλλά όλων των Ορθοδόξων και όλης της Οικουμένης.

24/2/11

Μάθημα Θρησκευτικών: Ο Αρχιεπίσκοπος, ο Δημητριάδος, η ΠΕΘ και ο ΚΑΙΡΟΣ

πηγή:  Ορθόδοξος Τύπος, 25/2/2011
ΖΗΤΟΥΝ «ΚΑΛΥΨΙΝ» ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΣΕΒ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
ΤΟΣΟΝ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ὅσον καί ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος ἐκάλεσαν τούς θεολόγους τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) νά συνεργασθοῦν μετά τῶν θεολόγων τοῦ «Καιροῦ», προκειμένου να «κρατήσουμε τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί νά μή μετακυλήσει στά ἐπιλεγόμενα καί προαιρετικά μαθήματα». Πρῶτα ἤνοιξαν καί οἱ δύο τήν ὁδόν διά τό μάθημα τῆς Θρησκειολογίας και ἐστήριξαν ποικιλοτρόπως τούς προοδευτικούς θεολόγους τοῦ «Καιροῦ», οἱ ὁποῖοι συνέπλευσαν οἱ περισσότεροι μέ τό Παιδαγωγικόν Ἰνστιτοῦτον τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, καί σήμερον, πρό τοῦ ἀδιεξόδου καί τῆς ἀλλαγῆς τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ζητοῦν ἑνότητα εἰς τό ὄνομα τῆς ὑποχρεωτικῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος. Ζητοῦν τήν ἑνότητα τῶν θεολόγων δύο Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι συνέπλευσαν μέ το κυβερνητικόν σκάφος σκανδαλωδῶς εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ εἰς τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν...

Ἡμεῖς θά ἐρωτήσωμεν: Ποίαν σημασίαν ἔχει ἡ ὑποχρεωτικότης τοῦ μαθήματος, ὅταν αὐτό θά διδάσκη τήν ἱστορίαν τῶν θρησκειῶν καί θά ἀποβάλη ἐκ τοῦ μαθήματος τάς σελίδας διδασκαλίας τάς ἀφορώσας εἰς τήν πίστιν μας. Ἡ ἔκκλησις τῶν δύο Ἀρχιερέων ἀποσκοπεῖ εἰς τήν νομιμοποίησιν τοῦ ἐγκλήματος, πού διέπραξαν εἰς βάρος τοῦ μαθήματος. Ἡ ΠΕΘ ἐπί μῆνας δίδει τήν μάχην ὁλομόναχη διά τήν διατήρησιν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν μέ τήν σημερινήν του μορφήν, ἀλλά δέχεται συστηματικῶς ἐπιθέσεις ὑπό τῶν προοδευτικῶν θεολόγων, οἱ ὁποῖοι στηρίζουν τήν ἰσοπεδωτικήν θρησκειολογικήν γραμμήν των, τήν ὑποστήριξιν τῆς ὁποίας δέχονται ὑπό τῶν δύο προαναφερομένων Ἀρχιερέων. Ἡ ΠΕΘ ὀφείλει νά ἀπαντήση ὄχι καί παραλλήλως νά διαφωτίση τόν πιστόν λαόν, ἀκόμη περισσότερον, διά τήν «ἐγκληματικήν» γραμμήν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τοῦ Σεβ. Δημητριάδος. Τήν ΠΕΘ τήν «σνόμπαραν», σπανίως συνωμίλουν μέ ἐκπροσώπους της καί ἠγνόουν τάς ὑποδείξεις της. Τώρα, ἀφοῦ μέ «συνεργάτας» των εἰς τό Παιδαγωγικόν Ἰνστιτοῦτον συνέπραξαν εἰς τήν ἀλλαγήν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ζητοῦν νά συνυπάρξουν οἱ ἀγωνισταί μετά τῶν προοδευτικῶν ὀπαδῶν τῆς θρησκειολογίας. Πρῶτα κατεδάφισαν καί κατόπιν ζητοῦν κάλυψιν. ΟΧΙ! Ἐάν πραγματικῶς σέβονται τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μέ τήν σημερινήν του μορφήν ὀφείλουν νά ἀπευθυνθοῦν εἰς τόν λαόν καταγγέλλοντες τά σχέδια τῆς Κυβερνήσεως καί τῆς κομματοκρατίας. Παραλλήλως ὀφείλουν νά διακόψουν πᾶσαν σχέσιν μέ τούς θεολόγους- ὀπαδούς τῆς θρησκειολογίας. Τολμοῦν; Ὁ χρόνος θά δείξη.

Γ.Ζ.
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)