tag:blogger.com,1999:blog-1024744972657237101.post7033017758372029498..comments2024-03-03T18:29:32.128+02:00Comments on ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: Γέρων Σάββας Λαυριώτης, Ὁ Διωγμός γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη ἀρχίζει γιά τά καλάΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑhttp://www.blogger.com/profile/06891424046998725035noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-1024744972657237101.post-72352155462008557782016-07-29T19:49:27.940+03:002016-07-29T19:49:27.940+03:00Μετά τό σχίσμα τοῦ 1054, ὅποτε διεκόπη πλέον ἐπίση...Μετά τό σχίσμα τοῦ 1054, ὅποτε διεκόπη πλέον ἐπίσημα πάσα ἐκκλησιαστική κοινωνία ὅλων τῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς μέ τήν Ρώμη, ἐδημιουργήθησαν στό Βυζάντιο δύο θρησκευτικές παρατάξεις, πού ἀντιστοιχοῦσαν σέ δύο θεολογικά ρεύματα : τό ῥεῦμα τῶν Ἑνωτικῶν ἤ Λατινοφρόνων καί τό ῥεῦμα τῶν ἀνθενωτικῶν ἤ Ὀρθοδόξων. Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν διέκοπταν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς Λατινόφρονες, (παρ’ ὅλο πού αὐτοί δέν εἶχαν ἀκραιφνῶς Ὀρθόδοξο φρόνημα), παρά μόνον ὅταν αὐτοί προχωροῦσαν, μετά ἀπό διαλόγους καί συνοδικές διαδικασίες, σέ ἐπίσημη ἕνωση μέ τούς Παπικούς. Καί τέτοιου εἴδους ἑνώσεις, μᾶλλον ψευδοενώσεις, ἔγιναν δύο μέχρι τώρα. Ἡ ψευδοένωσις τῆς Λυών τό 1274 καί αὐτή τῆς Φεράρας Φλωρεντιας τό 1438-39. Δέν θά πρέπει νά συγχέεται ἡ διακοπή ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τούς Παπικούς μέ τήν διακοπή αὐτῆς μέ τούς Λατινόφρονες. Ἄλλη ἡ μία ἀποτείχιση καί ἄλλη ἡ ἄλλη ἀποτείχιση. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, πού ἔζησαν μετά τό σχίσμα, ἔθεταν ὡς ὄρο διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τήν ἕνωση μέ τόν Παπισμό καί ὄχι τίς προσπάθειες γιά τήν ἕνωση ἤ τούς διαλόγους. Ευχόμεθα καί πλήθος πλανεμένων συνανθρώπων μάς , νά μάθουν νά διακρίνουν τήν διαφορά μεταξύ τής πλήρους ενώσεως μέ τούς αιρετικούς καί τής απλής παραβάσεως ιερών κανόνων .Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1024744972657237101.post-35522850518311370742016-07-29T19:21:24.053+03:002016-07-29T19:21:24.053+03:00Ἀλλοίμονο, ἄν ὁ κάθε πιστός μεταβληθεῖ σέ κριτή κα...Ἀλλοίμονο, ἄν ὁ κάθε πιστός μεταβληθεῖ σέ κριτή καί δικαστή καί τοποθετήσει ἔτσι τόν ἑαυτό του ὑπεράνω Συνόδων καί Πατέρων καί ἔχει τήν ἀξίωση νά κρίνει τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως τοῦ κάθε ἐπισκόπου. Στήν περίπτωση αὐτή καταργεῖται κάθε ἔννοια ἐκκλησιαστικῆς εὐταξίας, καταργεῖται οὐσιαστικά ὁ Συνοδικός Θεσμός τῆς Ἐκκλησίας, ἀνατρέπονται τά πάντα καί ἐπικρατεῖ μία χαώδης κατάσταση, τήν ὁποία κάθε πιστός, ἀνάλογα μέ τό ἐπίπεδο τῆς πνευματικῆς του καταστάσεως, κρίνει καί ἀξιολογεῖ πόσο «Ὀρθόδοξος» ἤ πόσο «αἱρετικός» εἶναι ὁ κάθε ἐπίσκοπος. Στούς πιστούς αὐτούς, πού θά φθάσουν σέ μιά τέτοια κατάσταση πλάνης καί ὑπερηφανείας ἁρμόζει ὁ λόγος τοῦ ΞΔ΄ (64ου) Κανόνος τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου : «Τί σεαυτόν ποιεῖς ποιμένα, πρόβατον ὧν; Τί γίνη κεφαλή, πούς τυγχάνων; Τί στρατηγεῖν ἐπιχειρεῖς, τεταγμένος ἐν στρατιώταις»; Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάξει ἀπό τέτοιο κακό!Anonymousnoreply@blogger.com