ΕΛΛΑΣ, ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Ένα από τα θέματα που θα τεθούν από τον Πρόεδρο Ομπάμα κατά τη συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στις 8 Αυγούστου υποθέτω ότι θα είναι και η ενεργειακή πολιτική της Ελλάδος σε σχέση με Τουρκία και Ρωσία. Η παλαιότερη συζήτηση για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, που δεν προχώρησε, και η πρόσφατη ανακίνηση του ζητήματος της ΑΟΖ και των υδρογονανθράκων καθιστά προφανή την επιθυμία της χώρας μας για μεγαλύτερη ενεργειακή και γεωπολιτική αναβάθμιση.
Όμως οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν αυτή η αναβάθμιση να συνδυασθεί με ενίσχυση των ελληνορωσικών σχέσεων και με πιθανή εξάρτηση της Ελλάδος από ρωσικές πηγές ενεργείας.
Μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων και συγκεκριμένα σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 διακεκριμένοι αμερικανοί διεθνολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες κατέγραψαν σε βιβλία μεγάλης κυκλοφορίας την αμερικανική γεωστρατηγική για το προσεχές και απώτερο μέλλον. Παρά τις επιμέρους διαφορές στις αναλύσεις τους σχεδόν όλοι εκφράζουν ανησυχία για τον ρωσικό ρόλο στην ενεργειακώς πλούσια κεντρική ζώνη της Ευρασίας
Ο καθηγητής Ιστορίας και Διεθνών Σχέσεων Χένρυ Κίσσιγκερ, αντιπαθής στον Ελληνισμό λόγω του ρόλου του ως ΥΠΕΞ των ΗΠΑ κατά την εισβολή του Αττίλα, έγραψε το ογκώδες βιβλίο ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ, το οποίο κυκλοφορήθηκε το 1994 στα αγγλικά και το 1995 στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Στη σελίδα 906 της ελληνικής εκδόσεως γράφει χαρακτηριστικά: «Γεωπολιτικά η Αμερική είναι ένα νησί μακριά από τις ακτές της γήινης μάζας της Ευρασίας, οι πόροι και ο πληθυσμός της οποίας είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών. Η κυριαρχία μιας μόνης δύναμης σε οποιαδήποτε από τις δύο σφαίρες της Ευρασίας -Ευρώπη ή Ασία- παραμένει ένας καλός ορισμός στρατηγικού κινδύνου για την Αμερική, με ή χωρίς Ψυχρό Πόλεμο. Κι αυτό επειδή μια τέτοια δύναμη θα είχε την ικανότητα να ξεπεράσει την Αμερική στον οικονομικό και, τέλος, στον στρατιωτικό τομέα επίσης. Ο κίνδυνος αυτός θα έπρεπε να αποτραπεί».
Ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκυ υπήρξε καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και σύμβουλος πολλών Προέδρων των ΗΠΑ. Στο βιβλίο του «Η μεγάλη σκακιέρα», το οποίο κυκλοφορήθηκε στια αγγλικά το 1997 και στα ελληνικά το 1998 (εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ), αναφέρεται ιδιαιτέρως στην ρωσική επιρροή στους πετρελαιοπαραγωγούς λαούς της πρώην ΕΣΣΔ και νυν Κεντρικής Ασίας και υπογραμμίζει τα εξής στη σελίδα 257 της ελληνικής εκδόσεως: «Επομένως το πρωταρχικό συμφέρον της Αμερικής είναι να εξασφαλίσει ότι καμία δύναμη δεν θα καταφέρει να ελέγξει αυτόν το γεωπολιτικό χώρο και ότι η παγκόσμια κοινότητα θα έχει ανεμπόδιστη χρηματιστική και οικονομική πρόσβαση σε αυτή τη περιοχή. Ο γεωπολιτικός πλουραλισμός θα γίνει μόνιμη πραγματικότητα μόνο όταν ένα δίκτυο αγωγών και δρόμων μεταφορών συνδέσει άμεσα την περιοχή με τα κύρια κέντρα της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας μέσω της Μεσογείου και της Αραβικής θάλασσας καθώς και δια ξηράς. Επομένως, πρέπει να αποκρουσθούν οι προσπάθειες της Ρωσίας να μονοπωλήσει την πρόσβαση, επειδή είναι δυσμενείς για τη σταθερότητα της περιοχής».
Στο βιβλίο του «Η σύγκρουση των πολιτισμών και η ανασυγκρότηση της παγκόσμιας τάξης» (αγγλική έκδοση 1996, ελληνική έκδοση 1998 από την ΤΕΡΖΟBOOKS) o πολυσυζητημένος Σάμιουελ Χάντιγκτον προσπαθεί με θρησκευτικού τύπου επιχειρήματα να απομακρύνει τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης από τυχόν συνεργασία με τη Ρωσία. Μόνον οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες ανήκουν στη Δύση, γράφει, οι Ορθόδοξοι λαοί με αρχηγό τη Ρωσία είναι και πρέπει να μείνουν εκτός δυτικού κόσμου.
Η Ελλάς έχει τα δυτικά της συμφέροντα και δεν αποκλείει μία στενότερη ενεργειακή και πολιτιστική συνεργασία με τη Ρωσία. Απλώς οι κυβερνήτες μας ας έχουν υπ’ όψιν τους τις υφιστάμενες αμερικανικές ανησυχίες. Παρά τις αλλαγές καθεστώτων ορισμένοι φόβοι παραμένουν σταθεροί.
ΔΗΜΟΚΑΚΡΑΤΙΑ, 23/7/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου