ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Κατά τη συνεδρία αυτής της 15ης Ιουλίου 2016 η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσσίας ασχολήθηκε με την από 18 έως 26 Ιουνίου 2016 στην Κρήτη γενομένη Σύνοδο Προκαθημένων και Ιεραρχών των δέκα κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Κατά τη συνεδρία αυτής της 13ης Ιονίου 2016 (Πρακτικά № 40) η Ιερά Σύνοδος αφού μελέτησε την κατάσταση, η οποία δημιουργήθηκε εξαιτίας της αποχής μίας σειράς των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών από τη συμμετοχή στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας στις προκαθορισμένες ημερομηνίες από 18 έως 26 του τρ. ε. προέβη σε σχετική δήλωση.
Η δήλωση, η οποία την ίδια ημέρα απεστάλη προς τον Παναγιώτατο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο και τους Προκαθημένους όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών ειδικότερα δε καλεί σε υποστήριξη της προτάσεως των Εκκλησιών Αντιοχείας, Γεωργίας, Σερβίας και Βουλγαρίας για την αναβολή της Πανορθοδόξου Συνόδου.
Ωστόσο από 18 έως 26 Ιουνίου ε.ε. στην νήσο Κρήτη συνήλθε Σύνοδος με συμμετοχή των δέκα κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Αντιοχείας, της Ρωσίας, της Γεωργίας και της Βουλγαρίας να απέχουν από ττις εργασίες αυτής. O Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών κ.κ. Κύριλλος στις 16 Ιουνίου απέστειλε μήνυμα στους Προκαθημένους και τα μέλη των αντιπροσωπειών των κατά τόπους Εκκλησιών, των συνελθόντων στην Κρήτη. Το μήνυμα εκφράζει την πεποίθηση ότι οι διχογνωμίες μεταξύ των μεμονωμένων Εκκλησιών επί θεμάτων προπαρασκευής της Αγίας και Μεγάλη Συνόδου δεν πρέπει να διχάζουν και να αποδυναμώνουν την ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αφού τόνισε τη σπουδαιότητα της φωνής της κάθε τοπικής Εκκλησίας και την έλλειψη σύμφωνης γνώμης του Πατριαρχείου Αντιοχείας για να συγκληθεί η Σύνοδος, ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος σημείωσε ότι η συνάντηση στην Κρήτη δύναται να συμβάλει στην προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, όπου θα συμμετάσχουν όλες οι κοινώς ανεγνωρισμένες κατά τόπους αυτοκέφαλες Εκκλησίες.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει επισήμως τα κείμενα τα οποία ενεκρίθησαν από τη Σύνοδο στην Κρήτη. Σύμφωνα με πληροφορίες ορισμένοι Ιεράρχες των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίοι συμμετείχαν στη Σύνοδο, δήλωσαν ότι δεν υπέγραψαν το κείμενο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» λόγῳ της μη συμφωνίας τους προς το περιεχόμενό του.
Στις 27 Ιουνίου 2016 η Ιερά Σύνοδος της κατά Αντιόχειαν Ορθοδόξου Εκκλησίας προέβη σε δήλωση σχετικά με τη σύγκληση συνελεύσεως στην Κρήτη. Η δήλωση αναφέρει ότι τα κείμενα τα οποία ενεκρίθησαν κατ΄αυτήν δεν δεσμεύουν κατά οποιονδήποτε τρόπο το Πατριαρχείο Αντιοχείας και πάσης Ανατολής, ενώ τονίζει ότι «η αρχή της ομοφωνίας εξακολουθεί να είναι ο βασικός κανόνας ο οποίος διέπει τις διορθοδόξους σχέσεις». Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Αντιοχείας βλέπει την γενομένη συνάντηση ως «μία προκαταρκτική Συνέλευση της Πανορθοδόξου Μεγάλης Συνόδου», ενώ τα έγγραφα αυτής, κατά την Εκκλησία της Αντιοχείας, δεν είναι τελικά, αλλά ανοιχτά προς συζήτηση. Επίσης υπογράμμισε ότι η Εκκλησία της Αντιοχείας ζήτησε την αναβολή της Συνόδου «δια την ενίσχυση της ενότητος της Καθολικής Ορθοδοξίας, ώσπου να εξασφαλιστεί η Ορθόδοξος ομοφωνία περί των επίμαχων θεμάτων της ημερησίας διατάξεως της Συνόδου, και να εκπληρωθούν οι εκκλησιολογικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή όλων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών». Η δήλωση τονίζει ότι η Σύνοδος, η οποία αρχικώς ήταν προορισμένη να είναι Πανορθόδοξος, συγκλήθηκε με την απουσία τεσσάρων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, «το ποίμνιο των οποίων περιλαμβάνει περίπου το μισό πληθυσμό του συνόλου των Ορθοδόξων Πιστών ανά τον κόσμο».
Στις 9 Ιουλίου 2016 η Αρχιγραμματεία της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βουλγαρίας ανακοίνωσε ότι μετά την επίσημη λήψη των κειμένων της γενομένης στην Κρήτη Συνόδου θα κοινοποιηθούν στους Μητροπολίτες του Πατριαρχείου Βουλγαρίας για την προσήκουσα μελέτη και κατόπιν αυτής η Ιερά Σύνοδος στη συνεδρία αυής θα τοποθετηθεί για τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης.
Η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσσίας δέχεται ότι η γενομένη στην Κρήτη Σύνοδος, στην οποία συμμετείχαν Προκαθήμενοι και Ιεράρχες των δέκα εκ των δεκαπέντε αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών ήταν σημαντικό γεγονός στην συνοδική πορεία της Ορθοδοξίας, αρχής γενομένης από την Πανορθόδοξη Διάσκεψη της Ρόδου το 1961.
Επίσης τονίζει ότι η αρχή της ομοφωνίας ήταν η βάση της πανορθδόξου συνεργασίας καθ΄όλη τη διάρκεια της συνοδικής διαδικασίας. Η διεξαγωγή της Συνόδου χωρίς σύμφωνη γνώμη ορισμένων αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών αποτελεί παραβίαση της αρχής αυτής και ως εκ τουτου η γενομένη στην Κρήτη Σύνοδος είναι αδύνατο να θεωρείται Πανορθόδοξη ούτε τα έγγραφα τα οποία ενέκρινε αποτελούν έκφραση της πανορθοδόξου ομοφωνίας. Ακόμα επεσήμανε τη σχετική θέση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείο Αντιοχείας.
Τέλος, η Ιερά Σύνοδος ανέθεσε, άμα τῇ λήψει των επισήμως επικυρωθέντων αντιγράφων των εγκεκριμένων από τη ἐν Κρήτῃ Σύνοδο κειμένων, τη δημοσίευση και τη μελέτη αυτών στη Συνοδική Βιβλική-Θεολογική Επιτροπή, η οποία παράλληλα οφείλει να λαμβάνει υπόψη και ενδεχόμενες παρατηρήσεις και κρίσεις των Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών, των θεολογικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των θεολόγων, των κληρικών, των μοναχών και των λαϊκών. Κατόπιν επισταμένης μελέτης η Επιτροπή πρέπει να υποβάλει τα πορίσματα αυτής στην Ιερά Σύνοδο.
3 σχόλια:
Η εξαιρετικά ήπια αντίδραση της Ρωσικής Εκκλησίας για το θέμα της Συνόδου της Κρήτης έρχεται να επιβεβαιώση την άποψη ορισμένων, ότι ο κύριος λόγος που δεν παρέστησαν στην Σύνοδο οι τρείς Εκκλησίες, διότι η τέταρτη δεν παρέστη κυρίως για το θέμα του Κατάρ, ήταν το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν εσωτερικές αντιδράσεις για το κείμενο των Σχέσεων Ορθοδοξίας και Αιρετικών και τυχόν παρουσία τους με παράλληλη αποδοχή του κειμένου θα οδηγούσε σε κάποια εσωτερικά Σχίσματα εντός αυτών των Εκκλησιών. Τώρα μπορούν τουλάχιστον να ισχυριστούν ότι εκείνοι δεν συναποφάσισαν ή δεν εδέχθησαν το κείμενο αυτό, παρά το γεγονός ότι και οι Αντιπρόσωποι των τριών Εκκλησιών είχαν δεχθεί το κείμενο αυτό και υπογράψει προσυνοδικά. Ιδιαίτερα η Ρωσική Εκκλησία το είχε δεχθεί στην Πανρωσική Σύνοδο λίγους μήνες πριν την Σύνοδο της Κρήτης. Οπότε, ούτως εχόντων των πραγμάτων, η ουσιαστική Αποδοχή της Συνόδου της Κρήτης προχωράει κανονικά, παρά τα περί του αντιθέτου ισχυριζόμενα από κάποιους και ήδη αυτή η αποδοχή υφίσταται με την αδιατάρακτη Εκκλησιαστική Συγκοινωνία μεταξύ εκείνων που δέχθηκαν τις αποφάσεις της Συνόδου και εκείνων που διαφοροποιούνται ή αντιλέγουν. Είναι θέμα χρόνου να υπάρξει και η τυπική αποδοχή των αποφάσεων, εγγράφως ή στην πράξη, μη υπαρχούσης πραγματικής Εκκλησιαστικής αντίδρασης (Εκκλησιαστική καταδίκη της Συνόδου της Κρήτης και διακοπή Κοινωνίας με αυτούς που κάποιοι ισχυρίζονται ότι αποδέχθηκαν Αίρεση). Οι πράξεις των αντιδρόντων δεν ανταποκρίνονται στους προβαλόμενους ισχυρισμούς τους περί Αιρέσεως. Αυτό είναι πλέον το πρώτο δυστύχημα για την Εκκλησία. Το δεύτερο θα είναι να ολοκληρωθεί η άμεση ή έμμεση ( δια της ανοχής) αποδοχή της Συνόδου και τα πράγματα να παραμένουν έτσι και στο μέλλον, διότι δεν θα υπάρχουν Αρχιερείς να είπουν το "Στώμεν Καλώς, στώμεν μετά φόβου" να συγκροτίσουν Αντισύνοδο ορθοτομώντας τον λόγο της Αληθείας. Αυτό θα είναι το δεύτερο δυστύχημα πολύ χειρότερο του Πρώτου. Ο Κύριος να φυλάξει και εμάς και Την Εκκλησία Του ολόκληρη από ένα τέτοιο απευκταίο μέλλον
κοντεύει μήνας και δεν έχουν πάει ακόμα τα επίσημα κείμενα ...
Τι πατέντα είναι αυτή τώρα; στην ιστοσελίδα της συνόδου δεν είναι αναρτημένα τα επίσημα κείμενα;;
Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Η αξία των ιερών Κανόνων.
(Πηγή: Από το βιβλίο «Άρθρα – Μελέται – Επιστολαί» του Αρχιμ. Επιφάνιου Θεοδωροπούλου).
Η ενασχόλησις περί τους ιερούς Κανόνας αποτελεί επείγουσαν ανάγκην διά την Εκκλησίαν. Η σύγχυσις ήτις υπάρχει ως προς την αξίαν και την σημασίαν των ιερών Κανόνων οδηγεί τα πράγματα της Εκκλησίας ένθα ου δει. Πρέπει να αποβή συνείδησις πάντων ότι οι ιεροί Κανόνες δεν είνε ανθρώπινα επινοήματα, αλλά καρποί του Αγίου Πνεύματος.
«Τοις την ιερατικήν λαχούσιν αξίαν, μαρτύριά τε και κατορθώματα αι των κανονικών διατάξεών εισιν υποτυπώσεις… Τούτων ουν ούτως όντων και διαμαρτυρουμένων ημίν, αγαλλιώμενοι επ’ αυτοίς, ως εί τις εύροι σκύλα πολλά, ασπασίως τους θείους Κανόνας ενστερνιζόμεθα και ολόκληρον την αυτών διαταγήν και ασάλευτον κρατύνομεν των εκτεθέντων υπό των αγίων σαλπίγγων του Πνεύματος, των πανευφήμων Αποστόλων, των τε εξ αγίων Οικουμενικών Συνόδων και των τοπικώς συνανθροισθεισών, επί εκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, και των αγίων Πατέρων ημών. Εξ ενός γαρ άπαντες και του αυτού Πνεύματος αυγασθέντες, ώρισαν τα συμφέροντα…», αποφαίνεται επισήμως και αυθεντικώς η Εκκλησία διά της αγίας Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου (Κανών Α’).
Μόνον διά της πιστής και ανιδιοτελούς τηρήσεως των ιερών Κανόνων η Εκκλησία κυβερνάται θεανθρωπίνως και ουχί ανθρωπίνως. Παν ό,τι δεν οικοδομείται επί του θεμελίου των ιερών Κανόνων, θεμελιούται επί της άμμου και, όσον περίτεχνον και αν είνε, θάττον ή βραδύτερον θα καταρρεύση και θα κονιορτοποιηθή. Πάσα διευθέτησις εκκλησιαστικών πραγμάτων, εξ οσονδήποτε καλής διαθέσεως και αν ορμάται, εφ’ όσον παρακάμπτει τους ιερούς Κανόνας, είνε αδύνατον να επισύρη την ευλογίαν του Ουρανού. Όταν δε αι παραβιάσεις των ιερών Κανόνων δεν ορμώνται καν εξ αγαθών διαθέσεων, τότε η εκδίκησις αυτών είνε αδυσώπητος και σκληροτάτη. Η ιστορία είνε αψευδής μάρτυς των αληθειών αυτών. Το κακόν όμως είνε ότι «το μόνον δίδαγμα εκ της ιστορίας είνε ότι οι άνθρωποι δεν διδάσκονται εκ της ιστορίας», ως ευστόχως παρετήρησε ξένος φιλόσοφος και ιστορικός.
Πλανώνται οικτρώς οι νομίζοντες ότι οι ιεροί Κανόνες είνε απλά «νομικά» κείμενα. Έχουσι βεβαίως πολλάκις νομοτεχνικήν διατύπωσιν, αλλ’ εκφράζουσι την πίστιν και την θεολογίαν της Εκκλησίας. Οι ιεροί Κανόνες αποτελούσι την πρακτικήν εφαρμογήν των δογμάτων, είνε, θα έλεγον, ο αντικατοπτρισμός του δόγματος εις την καθ’ ημέραν ζωήν των πιστών (Κλήρου και Λαού).
…
Περαίνων το παρόν απέριττον σημείωμα, εκφράζω την ευχήν εν πάση ταπεινώσει όπως άπαντες εγγράψωμεν εν ταις καρδίαις ημών ανεξιτήλοις γράμμασι τον θεόπνευστον επίλογον των Αποστολικών Κανόνων: «Ταύτα και περί Κανόνων υμίν διατετάχθω παρ’ ημών, ω Επίσκοποι. Υμείς δε εμμένοντες μεν αυτοίς σωθήσεσθε και ειρήνην έξετε, απειθούντες δε κολασθήσεσθε και πόλεμον μετ’ αλλήλων αΐδιον έξετε, δίκην της ανηκοΐας την προσήκουσαν τιννύντες» («Βιβλιοθήκη Ελλήνων Πατέρων», έκδοσις «Αποστ. Διακονίας», τόμ. 2, σελ. 180).
Δημοσίευση σχολίου