31/12/18

Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ

γαπητο Χριστιανοί, Τ Νέον τος λθεν !
Τέκνα μου γαπητά καί περιπόθητα,
Τοτες τίς μέρες τίς φωτεινές, γίνεται κατανοητό π’ λους, πόσο μεγάλη εναι νάγκη το νθρώπου νά ορτάσει.
Δέν μιλομε γιά τήν γιορτή ς ξόδεμα τς ψυχς καί το χρόνου. ναφερόμαστε σέ κείνη τήν κόρεστη δίψα γιά χαρά καί γιά νόημα. κείνη τή δίψα πού εναι κανή νά σέ δηγήσει στό νά λλάξεις, στω γιά λίγο, τίς προτεραιότητές σου. Νά ναζητήσεις τήν ληθινή πικοινωνία, χι ατή τν νταλλαγμάτων καί το κέρδους, χι κείνη τς κμετάλλευσης καί τς νασφάλειας, λλά τήν κοινωνία τν προσώπων, ποία δίδει πληρότητα στήν καρδιά, ποία δωρίζει ερήνη στήν παρξη.

Μέσα σ’ ατό τό πνεμα ρχόμαστε νά ορτάσουμε τήν μετάβαση πό τόν να χρόνο στόν λλον. Τό πέρασμα πό τό παρελθόν στό μέλλον. Τούτη λληλουχία, σο ατονόητη κι ν μοιάζει, δέν εναι καθόλου εκολη. Γι’ ατό ξάλλου συχνά δημιουργε σύγχυση καί διάσταση μεταξύ τν νθρώπων. Κάποιοι πό μς θά κινηθομε μέ νοσταλγία πρός τό παρελθόν, θά νακαλέσουμε στήν μνήμη μας τά σπουδαία πού βιώσαμε ο διοι ο πρόγονοί μας καί θά σταθομε μέ πιφυλακτικότητα πρός τό βέβαιο μέλλον πού ρχεται. λλοι θά μετρήσουμε τίς πληγές πού ποκτήσαμε κατά τό χρόνο πού πέρασε καί θά βιαστομε νά βηματήσουμε πρός τό λπιδοφόρο μέλλον, μέ τήν βεβαιότητα πώς κάτι καλύτερο πιφυλάσσει γιά μς.
ρήξη μεταξύ παρελθόντος καί μέλλοντος τελικά λαμβάνει δεολογικό χαρακτήρα. ποψη πού συχνά κφράζεται μέ τή ρήση: «κάθε πέρσι καί καλύτερα», ρχεται νά συγκρουστε μέ τήν ντίληψη τι «κάθε τί νέο ποτελε μία βελτιωμένη κδοση το παλαιο». Σέ τοτες τίς πλοϊκές προσεγγίσεις το χρόνου κρύβονται ο ρίζες το συντηρητισμο καί το προοδευτισμο.
Τό πνεμα το συντηρητισμο θέλει νά δικαιώσει καί νά ραιοποιήσει κάθε τί πού λαβε χώρα στό παρελθόν. Πρόσωπα, δέες, πιλογές, στορίες τν περασμένων καιρν προβάλλονται μέ ποκλειστικό σκοπό νά καταδειχθε τό πόσο περέχουν πό τά ντίστοιχα το παρόντος καί το μέλλοντος. μνήμη δέν ρχεται νά μπολιάσει τά περχόμενα, λλά καλλιεργε μυστικά τήν πογοήτευση καί τήν παραίτηση πό τή ζωή· συχνά φτάνει στά ρια τς μισαλλοδοξίας καί τς βίας.
πό τήν λλη, τό δεολόγημα το προοδευτισμο, στρέφεται κι κενο στό παρελθόν, μέ τή διάθεση μως, νά τό κατηγορήσει καί νά τό καταγγείλει. Γιά τά προβλήματα πού ντιμετωπίζουμε σήμερα καί γιά κενα πού θά φέρει τό μέλλον δέν εθυνόμαστε μες, ποστηρίζει, λλά κενοι πού ζησαν πρίν πό μς. ξαγγέλλει πώς ο νέοι εναι κενοι, πού θά φέρουν τίς λύσεις καί θά κάνουν τόν κόσμο διαφορετικό, ρα ατονόητα καί καλύτερο. Τό ασιόδοξο φρόνημα τν προοδευτικν, ατοϋπονομεύεται ν τέλει πό μία οτοπική θεώρηση τς ζως, ποία ξιώνει νά καταστρέψει ,τι πρότερο, ς προϋπόθεση τς δημιουργίας νός καλύτερου κόσμου. τσι καταξιώνεται καί δικαιολογεται χθρότητα καί τρομοκρατία.
Ο προσεγγίσεις ατές γύρω πό τό χρόνο καί πό τήν ρμηνεία του, τελικά μοιάζουν νά διχάζουν τήν κοινωνία. Μέ θλίψη διαπιστώνουμε πώς στόν τόπο μας, σ’ ατόν τόν τόπο πού πάντα ο νθρωποί του γαποσαν τό στοχασμό, τή φιλοσοφία καί τό διάλογο, τά δεολογήματα το συντηρητισμο καί το προοδευτισμο, δηγον λο καί περισσότερο τούς λληνες στήν ντίθεση, τή ρήξη, τή διχόνοια.
Μέσα σ’ ατό τόν σφυκτικό κλοιό, κκλησία ρχεται νά προτείνει μία πραγματικά διαφορετική στάση ναντί της ζως καί το χρόνου. Πυρήνας τούτης τς θεώρησης εναι ννοια τς ορτς. Γιά τό χριστιανό γιορτή πρωτίστως ποτελε τήν εκαιρία νά δηγήσει τά βήματά του στό Ναό. κε στό λατρευτικό χρόνο θά ρθει σέ παφή μέ μία λλη προσέγγιση το παρελθόντος καί το μέλλοντος. θεώρηση ατή συνοψίζεται σέ μία φράση πού παναλαμβάνεται συνεχς πό τόν ερέα μέσα στίς κολουθίες: «νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων». Κάθε αώνας, κάθε στιγμή, ετε νήκει σέ κενα πού πέρασαν, ετε σέ κενα πού θά’ρθον, γίνεται να όρτιο παρόν, πού πεκτείνεται στήν αωνιότητα.
Ατό τό βίωμα μπορε κανείς νά τό συναισθανθε πληρέστερα μέσα στή θεία Λειτουργία. πιστός ταν λειτουργεται ζε στόν παρόντα χρόνο, λα κενα πού χουν κπληρωθε, λλά κι λα κενα πού πρόκειται νά τελειωθον.
Βιώνει δηλαδή τό μυστήριο τς νσαρκώσεως το Υο καί Λόγου το Θεο στόν κόσμο. Βλέπει τόν Χριστό νά πορεύεται μέσα στήν στορία, κούει τό κήρυγμά Του, θεραπεύεται πό τήν αματική Του δύναμη. Δέχεται τή θυσία το Σταυρο καί κοινωνε το Σώματος καί το Αματός Του, μετέχοντας στήν νάστασή Του καί στή θεία νάληψή Του.
Τήν δια στιγμή, γεύεται τά σχατα, εσέρχεται στόν παράδεισο. Μυστηριακά γιάζεται, ντολογικά σώζεται. Συνεορτάζει μέ τούς γίους καί κοινωνε μέ τούς κεκοιμημένους, γιατί τό κακό καταργεται κι θάνατος καταπατεται. Μετέχει το κτίστου φωτός, τς δόξης το σφαγμένου ρνίου, τς κοινωνίας το Τριαδικο Θεο.
χρόνος μέσα στίς κκλησιές, τήν ρα τς θείας Λειτουργίας νακτ τή χαμένη του νότητα. Τό παρελθόν καί τό μέλλον δν βρίσκονται πλέον σέ διάσταση, γιατί λληλοπεριχωρονται. Τά πάντα γίνονται «καιρός», χρόνος δηλαδή κατάλληλος· μία εκαιρία γιά σχέση μέ τό Θεό, γιά πικοινωνία μέ τόν συνάνθρωπο, γιά συνάντηση μέ τόν ληθινό μας αυτό.
Σ’ ατή τή διάσταση χρόνος δέν προσμετρται μέ τίς νδείξεις τν ρολογιν καί τίς κινήσεις τν ορανίων σωμάτων, λλά πό τούς χτύπους τν καρδιν πού πάλλονται πό γάπη ληθινή, καί πό τά κινήματα τν ψυχν πού λκονται πό τόν ρωτα το Νυμφίου Χριστο.
Μέσα σέ ατό τό πλαίσιο πιστός χει μία τελείως διαφορετική κατανόηση τς συντήρησης καί τς προόδου, πό ατή πού κυριαρχε στήν κοσμική ντίληψη.
Θέλει νά συντηρήσει ,τι σημαντικό πρξε. Σκύβει μέ ταπείνωση καί σεβασμό στό παρελθόν, ναζητώντας τά χνη τν νθρώπων πού πέρασαν πρίν πό ατόν. Κάθε λόγο, κάθε σκέψη, κάθε βίωμα τν προπατόρων πού σχετίζεται μέ τήν λήθεια τά θεωρε ζωντανά, ν τά λλα τά φήνει στήν σήψη τους. Μά καί ο διοι ο πατέρες του, ο κεκοιμημένοι, ς ζωντανοί λογίζονται στή δική του πίστη.λα τοτα εναι Παράδοσή του, μέ τήν ποία θά ζήσει, θά παλέψει μαζί της, θά τήν αξήσει μέ τά δικά του ργα, γιά νά τήν παραδώσει μέ τή σειρά του, ταν κι κενος φύγει πό τόν κόσμο ατό, σέ μία λλη γενιά. Κι τσι θά παραμείνει καί κενος ζωντανός, ναμένοντας τήν κοινή νάσταση λων.
Θέλει μως συνάμα πιστός νά προοδεύσει. Προσμένει τό μέλλον μέ τήν λπίδα πώς θά κπληρώσει τό σκοπό τς δημιουργίας του ς νθρώπου, πού εναι τό νά κινηθε πό τό «κατ’ εκόνα» στό «καθ’ μοίωσιν» το Θεο. Γι’ ατό ζε μέ νόημα. Θέλει νά κερδηθε κάθε λεπτό. Δημιουργε καί τεχνολογε πρός δόξα Θεο. Παλεύει γιά τή δικαιοσύνη καί τήν τιμή στήν κοινωνία. νδιαφέρεται γιά τούς συνανθρώπους του πού δοκιμάζονται, πό τή φτώχεια, τήν σθένεια, τήν μοναξιά, τήν ξενιτεία. Βλέπει τό μέλλον ς τόν «τόπο» συνάντησής του μέ τό πρόσωπο το Χριστο, ποος εναι κενο τό πρόσωπο, πού θά καταργήσει ριστικά τήν δικία, πού θά φανίσει τήν κακότητα, πού θά στερεώσει τόν νθρωπο ποος τό πιθυμε, στό γαθό καί στό δίκαιο, στό φς καί στό κάλλος.
πιστός τελικά καταφάσκει καί στή συντήρηση καί στήν πρόοδο, χωρίς νά γίνεται παδός μήτε τς μις, μήτε τς λλης. Τιμ τό παρελθόν μέ τά δικά του ργα στό μέλλον. Δομε τό μέλλον χρησιμοποιώντας ς πρώτη λη τά κατορθώματα το παρελθόντος.
Τούτη σορροπία εναι πού δέν πιτρέπει στόν αυτό του νά παραδοθε σέ κανενός εδους δεολογική βία. Δέν ψάχνει χθρούς γιά νά μισήσει. Δέν το φτανε ο λλοι, ο παλιοί ο νέοι, γιά τόν πόνο καί γιά τήν δυστυχία πού πλημμυρίζουν τόν κόσμο. Στόν αυτό του στρέφεται καί τή δική του εθύνη ναλογίζεται. Πρός τήν κακότητα κηρύσσει πόλεμο, καί τόπος τς μάχης ατς, εναι δική του ψυχή. Βία σκε μονάχα στόν αυτό του, γιά νά μήν πιτρέψει στά πάθη καί στίς κακίες νά αχμαλωτίσουν τήν παρξή του. Πέφτει καί σηκώνεται γιά νά τόν κερδίσει Θεός, καί γιά νά γίνει κόσμος τσι λίγο καλύτερος. Ο λλοι εναι δέλφια, συνοδοιπόροι καί σύντροφοι, μέσα στίς ταλαιπωρίες τους καί στίς στοχίες τους. Πρόσωπα γιά νά συγχωρέσει καί γιά νά γαπήσει, κι χι χθροί πού τούς πρέπει τό μσος κι φανισμός.
γαπητά μου παιδιά,
Σήμερα ορτάζουμε εφρόσυνα καί πανηγυρικά τόν ρχομό το νέου τους 2019, γιατί ς χριστιανοί τσι κατανοομε τό χρόνο καί τήν διαδοχή τν τν καί τν αώνων. χουν γιά μς ξία λα σα ζήσαμε κατά τόν χρόνο πού πέρασε κι λπίζουμε πώς σωτήρια καί φέλιμα θά ποβον καί κενα πού νέος χρόνος θά μς φέρει.
Εχόμαστε τό πνεμα τς νότητας καί τς καταλλαγς πού κομίζει κκλησία νά μπνέει κάθε πρόσωπο στό τόπο μας καί στόν κόσμο λο, στε τό σωτήριο τος 2019 νά εναι γιά λους δημιουργικό καί καρποφόρο.
Καλό καί ελογημένο νέον τος!
     Μετ πατρικν εχν!
  Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ  ΣΑΣ
    + Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)