ΓΟΝΕΙΣ ΠΡΟΣ ΓΟΝΕΙΣ
Νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε την βαθιά μας λύπη και την έντονη ανησυχία μας ,για το μάθημα ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ, που θα διδάσκεται σε όλα τα δημοτικά σχολεία της χώρας από την επόμενη σχολική χρονιά (2009-2010).
Τα νέα εικονογραφημένα βιβλία, τα οποία είναι γραμμένα από τον νευρολόγο-ψυχίατρο Θάνο Ασκητή και την ομάδα του, θα διδάσκονται σε όλες τις τάξεις του δημοτικού σχολείου, σε παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών.
Τα εν λόγω βιβλία σύμφωνα με το άρθρο, που δημοσιεύθηκε στις 9-11-2008 στην εφημερίδα το ΕΘΝΟΣ, «εισάγουν τα πιτσιρίκια ομαλά στη γνώση της ανατομίας του σώματος τους,στο πώς ήρθαν στον κόσμο,στην διαφορετικότητα των γεννητικών οργάνων αγοριού και κοριτσιού,στην υγιεινή και την φροντίδα του σώματος τους…»
Παραθέτουμε ενδεικτικά κάποια αποσπάσματα από τα βιβλία αυτά ,όπως δημοσιεύθηκαν στην παραπάνω εφημερίδα
«…...Ο Γιώργος μπροστά στον καθρέφτη παρατηρεί τον εαυτό του. Κοίτα πώς μεγάλωσα...
«Είσαι μοναδικός», λέει ο μπαμπάς του και του εξηγεί σε τι διαφέρει από την αδελφή του την Αννα: «Ενα αγόρι έχει πέος και όρχεις, όπως τα ονομάζει η ιατρική επιστήμη. Αυτά είναι τα εξωτερικά γεννητικά όργανα. Οι όρχεις είναι δύο μικρά μπαλάκια μέσα στο σακουλάκι, που κρέμεται κάτω από το πέος. Βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλο.
Το πέος αποτελείται από το σώμα του και την κεφαλή του, που ονομάζεται βάλανος. Στην άκρη της βαλάνου και στο κέντρο αυτής υπάρχει μια μικρή τρυπίτσα που λέγεται στόμιο της ουρήθρας από όπου βγαίνουν τα τσίσα, που λέγονται και ούρα...»
Ο Γιωργάκης όταν βρίσκεται στο ντους, βλέπει το σώμα του και θυμάται τα λόγια του μπαμπά:
«Να πλυθώ καλά παντού. Να μην ξεχάσω να πλύνω καλά το πέος μου... μέσα από το πετσάκι».
Τις απορίες της Αννας για την αλλαγή στο σώμα της καθώς μεγαλώνει τις λύνει η μητέρα της.«Α, να σου πω», λέει η Αννα στο σκυλάκι, «χθες μιλήσαμε με τη μαμά μου για το σώμα μου και με βοήθησε να καταλάβω αρκετά πράγματα για μένα».
Η Αννα θυμάται τη συζήτηση με τη μαμά της: «Τα εξωτερικά γεννητικά όργανα ενός κοριτσιού ονομάζονται αιδοίο. Είναι μια σχισμή που σκεπάζεται με δύο χείλη. Ανάμεσα σε αυτά τα χείλη βρίσκεται το στόμιο της ουρήθρας, από το οποίο βγαίνουν τα τσίσα, που λέγονται και ούρα. Τα εσωτερικά γεννητικά όργανα ενός κοριτσιού είναι ο κόλπος, η μήτρα και οι ωοθήκες».
Σε ένα άλλο κεφάλαιο του βιβλίου, οι γονείς εξηγούν στον Γιώργο και στην Αννα πώς γεννιούνται τα παιδιά:
«Οταν ένας άντρας και μια γυναίκα αγαπιούνται πολύ και θέλουν να κάνουν ένα παιδί, σμίγουν, ενώνονται και το σπερματοζωάριο από τους όρχεις του μπαμπά συναντάει το ωάριο από τις ωοθήκες της μαμάς.
Από τη συνάντηση αυτή θα σχηματιστεί το έμβρυο, όπως ονομάζεται το μωράκι που μεγαλώνει στη μήτρα της μαμάς....»
Ποιος είναι αλήθεια ο σκοπός της εισαγωγής αυτού του μαθήματος στο δημοτικό σχολείο ?Γιατί αυτή η σπουδή να διδαχθούν τα παιδιά την σεξουαλική αγωγή εξ απαλών ονύχων? Πώς είναι δυνατόν παιδιά 6 και 8 χρονών να κατανοήσουν συναισθηματικά τέτοιου είδους μαθήματα?
Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Αρ.Ασπιώτη
«Εάν δώσουμε στο παιδί περισσότερα απ’ ό,τι μας ζητεί, θα ήταν σφάλμα. Βασικός κανόνας είναι, ν' απαντούμε ακριβώς σ' ό,τι μας ερωτά. Εάν θέλει να γνωρίσει περισσότερα, θα ερωτήσει πάλι. Δεν θα εξαντλούμε το θέμα, ούτε θα κάνουμε διάλεξη, αλλά θα δίνουμε με λίγα λόγια την πληροφορία, η οποία μας ζητήθηκε. Ας μην θέτουμε το παιδί μπροστά σε προβλήματα, για τα οποία δεν ενδιαφέρεται ακόμη. Επεξεργάζεται την πληροφορία που του δίνεται, κάποτε ίσως επανέρχεται ή την ξεχνά, όπως γίνεται με πολλά άλλα πράγματα που μαθαίνει...
Ο κίνδυνος του να λέμε πάρα πολλά, πρέπει να υπολογίζεται. Σ' αυτή την περίπτωση το παιδί είναι δυνατόν να δεχθεί πολύ μεγάλο ψυχικό σοκ…»
Στις χώρες όπου διδάσκεται το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής ,όπως η Αγγλία,η Σουηδία,η Αμερική παρουσιάσθηκε αύξηση των κρουσμάτων AIDS, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και εκτρώσεις στην εφηβική ηλικία,ηθική αποχαλίνωση, αυτοκτονίες από ψυχικό κενό,αύξηση στα αφροδίσια νοσήματα και παιδική εγκληματικότητα.
Η σεξουαλική αγωγή από την άλλη απαιτεί εξατομικευμένη προσέγγιση,καθώς κάθε παιδί είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα ,με διαφορετικό τρόπο ωρίμανσης και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ομαδικής διδασκαλίας .
Ούτε είναι δυνατόν να αναλάβει αυτό το τόσο σοβαρό και υπεύθυνο έργο που είναι συγχρόνως ηθικό, ψυχικό και πνευματικό οποιοσδήποτε κρατικός λειτουργός.
Πόσοι από τους γονείς θα δέχονταν ευχαρίστως σ’αυτήν την κατ' εξοχήν ιερή και προσωπική περιοχή των παιδιών τους να επέμβει ο οποιοσδήποτε δάσκαλος, ο οποίος κουβαλάει στο θέμα αυτό τις δικές του καλές ή κακές εμπειρίες και θέσεις?
Κανείς δεν γνωρίζει την ψυχοσύνθεση του παιδιού και δεν μπορεί να παρατηρήσει την όλη ανάπτυξη και ωρίμανση του ,τόσο όσο οι γονείς.Αυτοί είναι οι μόνοι αρμόδιοι να το πληροφορήσουν αλλά και να το προικίσουν με γνώσεις και αντισώματα ηθικής αξίας.
Το σεξουαλικό ένστικτο δεν είναι μόνο μια βιολογική και ζωώδης λειτουργία, αλλά και μια νησίδα ιερότητας στην ανθρώπινη φύση, όπως γράφει πολύ σωστά ο εκπαιδευτικός Κων.Βραχνιάς.
Σε καμμιά περίπτωση λοιπόν, δεν μπορεί το σχολείο ν αντικαταστήσει τους γονείς ,οι οποίοι αποτελούν μετά τον Θεό την σπουδαιότερη καταφυγή και οι οποίοι θα προφυλάξουν τους νέους από τον ξεπεσμό του πανσεξουαλισμού,της σεξουαλικής απελευθέρωσης και του ελεύθερου έρωτα.
Εκείνοι θα τους διδάξουν για την ιερότητα του γάμου,την ιερή λειτουργία του έρωτα ,το θησαυροφυλάκειο της αγνότητος και της παρθενίας,για όλους τους ηθικούς κανόνες που πρέπει να επικρατούν και να καθορίζουν τη σεξουαλική συμπεριφορά των ανθρώπων με βάση την ελληνο-ορθόδοξη παράδοση μας.
Σε μια εποχή ηθικού μαρασμού , ας ενώσουμε όλοι μαζί γονείς ,εκπαιδευτικοί και κάθε συνειδητοποιημένος Ελληνας τις φωνές μας και ας αντιδράσουμε σε όλους τους καταστροφείς της παιδικής αθωότητας και της νεολαίας μας.
Ας μην επιτρέψουμε να εξευτελίζεται μια τόσο ιερή λειτουργία, όπως ο έρωτας, που όπως λέει ο άγιος Χρυσόστομος, «ο Θεός την εγκατέσπειρε στην ψυχή του ανθρώπου».
Ας εμποδίσουμε όλα τα μυστήρια των ψυχών και των σωμάτων μας να ξεγυμνωθούν,και ας δώσουμε στους νέους μας την ευκαιρία ήρεμοι και απερίσπαστοι να ασχοληθούν δημιουργικά με την παιδεία και την μάθηση. Γιατί «Η παιδεία μετάληψις αγιότητος εστί».Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Κοινοποιείται στον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και σε αρμόδιους φορείς.
Ανδρονίκη Φιλιππίδου(εκπαιδευτικός)e-mail messoniki@gmail.com
Συνυπογράφουν: Ιωάννης Λιθοξόπουλος, Μαρία Ματθαιάδου, Αναστασία Καραγιάννη(Θεολόγος), Γεωργία Ματθαιάδου, Δήμητρα Γαλάνη (εκπαιδευτικός), Γιάννης Κουματζιάς(εκπαιδευτικός), Ελένη Σεβαστίδου κ.λ.π.
Επονται και άλλα ονόματα που συνυπογράφουν το κείμενο και είναι στην διάθεση οποιουδήποτε τα ζητήσει.
________________________________
ΠΗΓΕΣ
1.Αποσπάσματα από το βιβλίο του Κ.Γ. Παπαδημητρακόπουλου «Ναι στην σεξουαλική αγωγή των νέων», Εκδόσεις Φωτοδότες», 4η έκδοση 1996
2.ΗΘΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
3.http://thriskeftika.blogspot.com
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση (Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)\
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1059
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση
Ενδιαφέροντα είναι και όσα λέγει (ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος) για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των νέων, τα οποία βεβαίως βρίσκονται σε αντίθεση προς όσα η σημερινή ελευθεριάζουσα και αχαλίνωτη βιοθεωρία και παιδαγωγική προβάλει. Η σαρκική επιθυμία από το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας επιτίθεται με σφοδρότητα και η χαλιναγώγησή της είναι πολύ δύσκολη. Συνιστά να αποφεύγονται τα αισχρά θεάματα και ακούσματα, που διεγείρουν την επιθυμία. Ως αντιστάθμισμα για την απώλεια αυτής της ψυχαγωγίας συνιστά τη στροφή του ενδιαφέροντος των νέων προς άλλες κατευθύνσεις· σε εκδρομές, επισκέψεις πόλεων και μουσείων, συναναστροφές με πνευματικούς και αγίους ανθρώπους.
Στην εποχή μας η κατάσταση σχετικά με το θέμα αυτό ευρίσκεται πλέον εκτός ελέγχου. Δεν αρκεί ο καταιγισμός των εντυπώσεων και των ερεθισμών που δέχονται τα παιδιά από την αναίσχυντη εμφάνιση και την προκλητική γύμνια ανδρών και γυναικών, που τείνει να γίνει θεσμός, ως και από την πορνογραφική υστερία ιδιαίτερα των καναλιών της τηλεοράσεως, οι σοφοί παιδαγωγοί των καιρών μας, ουσιαστικά όμως καταστροφείς της νεολαίας, προγραμματίζουν την εισαγωγή στα σχολεία και τη διδασκαλία του μαθήματος της «σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης». Η σοφή παιδαγωγική παράδοση των Πατέρων μας στο θέμα αυτό προσπαθεί να ελέγξει τους ερεθισμούς και τις εντυπώσεις, ώστε οι νέοι κατά το δυνατόν ήρεμοι και απερίσπαστοι να ασχοληθούν δημιουργικά με την παιδεία και την μάθηση αφ' ενός, και αφ' ετέρου να γευθούν τις χαρές αυτής της περιοχής μέσα στον ευλογημένο θεσμό του γάμου, ο οποίος έτσι και σε φυσικό επίπεδο παραμένει πηγή χαράς και ευφροσύνης. Οι σημερινοί απαίδευτοι παιδαγωγοί δεν αφήνουν ήσυχους τους νέους ούτε μέσα στο σχολείο, όπου θα έπρεπε να είχαν αποκλεισθή οι πειρασμοί και οι ερεθισμοί, για να λειτουργεί η παιδεία ως ευγενική διέξοδος και κατάλληλος εργαστηριακός χώρος για τη σπουδή και τη μάθηση. Πόσοι από τους εκπαιδευτικούς είναι πρόσωπα ηθικά και πνευματικά καλλιεργημένα, ώστε να αναλάβουν με σοβαρότητα και ευθύνη το έργο αυτό; Και πόσοι από τους γονείς θα δέχονταν ευχαρίστως αυτή η κατ' εξοχήν ιερή και προσωπική περιοχή των παιδιών τους να κακοποιηθεί και να διαστραφεί στα χείλη και στη διδασκαλία του οποιουδήποτε δασκάλου, ο οποίος μπορεί να κουβαλάει στο θέμα αυτό τις δικές του κακές εμπειρίες και γνώμες, ακόμη και διαστροφές; Και τί θα απομείνει να μάθουν και να γευθούν οι νέοι μέσα στο γάμο, όταν τα μαθαίνουν και τα γεύονται έξω από αυτόν; Γι' αυτό ο γάμος και η οικογένεια έχουν χάσει στις ημέρες μας κάθε γοητεία και έλξη, αφού τελικώς αυτός ο ιερός και μοναδικός και προσωπικός δεσμός δύο ανθρώπων ετερόφυλων κατήντησε ένας από τους πολλούς δεσμούς που είχαν πριν απ' αυτόν άνδρας και γυναίκα, συγκριτικά μάλιστα σε χειρότερη θέση, αφού συνδέεται με τα προβλήματα της αναγκαστικής συμβίωσης και των ποικίλων δεσμεύσεων.
Δεν χρειάζεται διδασκαλία εις τα του γάμου. Είναι αυτάρκης διδάσκαλος η φύση. Ακριβώς όπως δεν χρειάζεται να μάθουμε πώς θα φάμε, και πώς θα πιούμε και πώς θα κοιμηθούμε. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Γενεές γενεών ανθρώπων έκαναν γάμους και οικογένειες, και μάλιστα ευτυχισμένες και σταθερές, χωρίς σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, η οποία αποτελεί μία ακόμη τορπίλη στα θεμέλια της παιδείας και της οικογενείας. Τελικώς πιστεύει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος ότι ο γάμος σε νεαρή ηλικία είναι από τα προσφορότερα μέσα όχι μόνον για την αντιμετώπιση του προβλήματος της σεξουαλικής επιθυμίας αλλά και για την ευτυχία μέσα στο γάμο.
http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1128
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει στο σημείο αυτό ο Νευρολόγος-Ψυχίατρος Ανανίας Καβάνας:
«Η αντίληψη που υποστηρίζεται από μερικούς ότι η σεξουαλική ενημέρωση αλλά ακόμη και η διαπαιδαγώγηση πρέπει να είναι έργο της πολιτείας, είναι πέρα για πέρα λαθεμένη. Ένας γονιός σπάνια μπορεί να είναι χειρότερος από κάποιο δημόσιο υπάλληλο σε σχέση με το ενδιαφέρον του για το καλό του παιδιού, ενώ το αντίθετο συχνά συμβαίνει. Αυτό γιατί ο γονιός κινείται από αγάπη για το παιδί, ενώ ο κρατικός λειτουργός, έστω κι αν είναι ειδικός, από επαγγελματικό καθήκον μόνο...
Η οικογένεια είναι -και πρέπει να μείνει- η βασική μονάδα της κοινωνίας με όλες τις αρμοδιότητες και δραστηριότητες, αν η κοινωνία θέλει να προχωρήσει μπροστά και να μην εκφυλιστεί. Όσο κάποιος προσπαθεί ν' αποσπάσει αρμοδιότητες και ευθύνες από τους γονείς και να τις μεταβιβάσει στην πολιτεία, τόσο πιο πολύ ευνοεί την αποδιοργάνωση αυτής της κοινωνίας. Ο ρόλος τής οικογένειας είναι βασικός και αναντικατάστατος, πολύ περισσότερο μάλιστα σε θέματα που έχουν σχέση με το σεξ».
Ο Δ/ντής τής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου Ν. Μαραθεύτης, αναφέρει:
«Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί το σχολείο ν' αντικαταστήσει τους γονείς. Γι' αυτό κι επιβάλλλεται η επιμόρφωση των γονιών. Οι γονείς είν' εκείνοι που πρέπει να εκπαιδευτούν κατάλληλα, ώστε ν' αναλάβουν το σοβαρό και λεπτό έργο τής σεξουαλικής αγωγής τών παιδιών τους. Μετάθεση του έργου αυτού στο σχολείο, θα οδηγήσει σε μια μηχανιστική θεώρηση ενός απ’ τα πιο βασικά προβλήματα της αγωγής. Το σχολείο μόνο επικουρική βοήθεια μπορεί να προσφέρει στους γονείς...».
Και ο ψυχίατρος Αρ. Ασπιώτης γράφει επίσης:
Το καθήκον αλλά και το δικαίωμα μιας ορθής γενετήσιας διαπαιδαγώγησης, όπως την αντιλαμβανόμαστε μέσα στα πλαίσια της όλης αγωγής, κατά πρώτο και κύριο λόγο ανήκει στην οικογένεια. Για το υπεύθυνο αυτό έργο, εκτός απ’ την οικογένεια, κανένας άλλος παράγοντας δεν είναι καταλληλότερος.
Γράφει ο Καθηγητής της Παιδιατρικής Νικ. .Ματσανιώτης:
«Το θέμα αυτό, θα έπρεπε να μην αποτελεί πια αντικείμενο ιδιαίτερης διαπραγμάτευσης. Είναι λάθος να το αντιμετωπίζουμε χωριστά από την άλλη ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Νομίζω ότι λάθος είναι και η διδασκαλία της σεξουαλικής αγωγής σαν ξεχωριστό μάθημα στα σχολεία. Όπως λάθος θα ήταν να διδάσκεται σαν ιδιαίτερο μάθημα η ευγένεια, η πειθαρχία, η δημιουργικότητα ή η αντιμετώπιση του θανάτου! Η σεξουαλικότητα, τα αισθήματα και η συμπεριφορά που πηγάζουν από το φύλο μας, βρίσκεται μέσα σε κάθε μας εκδήλωση και σε κάθε έκφραση της προσωπικότητάς μας. Είναι τουλάχιστον αφέλεια να τη συνδέουμε μόνο με τη σεξουαλική πράξη».
Πρωταρχικός σκοπός τής σεξουαλικής αγωγής πρέπει να είναι η προφύλαξη των νέων απ’ τον ξεπεσμό τού πανσεξουαλισμού, της «σεξουαλικής απελευθέρωσης» και του «ελεύθερου έρωτα». Να τους δείξει πως δεν υπάρχει καλύτερη λύση και σωστότερη κατεύθυνση απ’ την αγνότητα και την εγκράτεια ως το γάμο ή την αγνότητα και την εγκράτεια στο γάμο υπό την έννοια τής συζυγικής πίστης, καθώς και τους τρόπους-μέσα με τα οποία θα την επιτύχουν και να τους δείξει πως κάθε άλλη διαφορετική κατεύθυνση είναι αντιφυσιολογική, αντιβιολογική και αντίθετη προς αυτή την ουσία και το σκοπό τού ενστίκτου.
- Όσο εξατομικευμένα γίνεται, τόσο το καλύτερο. Κι αυτό για να είναι ανάλογη με τις ανάγκες, το βαθμό ανάπτυξης και τις γνώσεις τού παιδιού. Η ομαδική πληροφόρηση μειονεκτεί σοβαρά.