Ομολογία Πίστεως από την Θεσσαλονίκην εις την ΠΟΕ

πηγή:Ορθόδοξος Τύπος, 29/5/2009
.

᾽Επιτυχής ἦτο ἡ ἐκδήλωσις τῆς Π.Ο.Ε κατά τήν ὁποίαν ὁ πρωτοπρεσβύτερος καί ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πατήρ Θεόδωρος Ζήσης ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος ἄξιος διάδοχος τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ». Ἡ ἐκδήλωσις ἐπραγματοποιήθη εἰς τήν αἴθουσαν ἐκδηλώσεων τοῦ «Ο.Τ.» εἰς τήν Ν. Ἐρυθραίαν. Ἡ αἴθουσα ἦτο κατάμεστος. Ἡ μεγάλη συμμετοχή τῶν πιστῶν εἶναι ἡ ἀπάντησις εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐπιχειροῦν νά νοθεύσουν τό Ὀρθόδοξον φρόνημα, συμπροσευχόμενοι μετά τῶν εὑρισκομένων εἰς βαθεῖαν πλάνην Χριστιανῶν.

Τὴν Δευτέρα 25 Μαΐου 2009, ἡ Π.Ο.Ε. εἶχε τὴν ἰδιαίτερη χαρὰ νὰ φιλοξενήσει ὡς ὁμιλητὴ τὸν Πανεπιστημιακὸ Καθηγητὴ καὶ εὐλαβῆ λευίτη πατέρα Θεόδωρο Ζήση. Ὁ πατέρας Θεόδωρος, γνωστὸς γιὰ τὸ χάρισμα τῆς Θεολογίας καὶ τὴν ἀξιοζήλευτη ἀκεραιότητά του σὲ θέματα Δόγματος καὶ Πίστεως, μᾶς μετέφερε ἀπὸ τὴν Μακεδονία μας καὶ τὴ Νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ Θεσσαλονίκη, τὴν χαρὰ τῆς ὁμολογίας τῆς Πίστεως. Ὁμολογία Πίστεως, διότι ὅπως εἰσαγωγικὰ μὲ ἁπλότητα, χάρη ἀλλὰ καὶ αὐστηρότητα ἐξήγησε, οἱ πιστοί τῆς Θεσσαλονίκης ἐπέδειξαν στάση ἐξόχως εὐγενικὴ καὶ πνευματικὴ ἐπιλέγοντας νὰ στηρίξουν τὸν Καθηγητὴ Δημήτριο Τσελεγγίδη στὴν ἐκεῖ λαβοῦσα χώρα ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα μὲ θέμα τὸν Διαχριστιανικὸ Διάλογο. Ἐπέλεξαν δηλαδὴ νὰ στηρίξουν τὸν μοναδικὸ Καθηγητὴ μὲ Ὀρθόδοξη Πατερικὴ Τοποθέτηση ἔναντι τῶν δέκα ἄλλων ὁμιλητῶν μὲ Οἰκουμενιστικὴ κατεύθυνση πλημμυρίζοντας κυριολεκτικὰ τὴν αἴθουσα ὁμιλιῶν τοῦ Α.Π.Θ. καὶ χειροκροτώντας παρατεταμένα, ἐπαξίως, τὸν σεβαστὸ καθηγητὴ Δημήτριο Τσελεγγίδη.
Μὰ καὶ ἕνα ἄλλο ἀκόμα χαρμόσυνο περιστατικὸ ἐπιφύλασσε αὐτὴ ἡ κατὰ τὰ ἄλλα προκλητικὴ Ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα. Νεαρὸς μεταπτυχιακὸς φοιτητὴς τοῦ Α.Π.Θ. ὀρθώνοντας λόγο εὐγενικὸ διέκοψε καὶ ἔλεγξε τὸν ὁμιλοῦντα Ἐπίσκοπο Περγάμου λέγοντάς του: "Σεβασμιώτατε αὐτὰ πήγατε καὶ ὑπογράψατε στὴν Ραβέννα;". Ἐνῶ σὲ ἀπαράδεκτο ἔλεγχο τοῦ Προέδρου τῆς Συνεδρίας κ. Γ. Μαρτζέλου ὅτι δὲν ντρέπεται, ποὺ διακόπτει τὸν Ἅγιο Περγάμου, ὁ νεαρὸς φοιτητὴς προβαίνει σὲ δεύτερη ὁμολογία – ἔλεγχο: "Ἐσεῖς νὰ ντρέπεστε κύριε Καθηγητὰ, ποὺ ἕναν Σεβῆρο καὶ ἕναν Διόσκορο τοὺς “κάνατε” Ὀρθοδόξους μὲ τὴν Διατριβή σας".
Ἀκολούθως ὁ πατέρας Θεόδωρος Ζήσης ἀνέπτυξε τὸ ρόλο ποὺ διαδραμάτισε, ἡ ἀδικημένη ἀπὸ πολλούς, προσωπικότητα τοῦ Πατριάρχου Γενναδίου Σχολάριου στὰ χρόνια μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Ἐπισκόπου Ἐφέσου, ἕως καὶ τὴν ἅλωση τῆς Πόλεως τὸ 1453. Ὁ π. Θεόδωρος ἀναφέρθηκε στὰ βιογραφικά του στοιχεῖα, τὴν σημαντικὴ μόρφωσή του στὴν ρητορική, φιλολογία καὶ θεολογία, τὴν ἀποδοχὴ καὶ παραδοχὴ τῆς ἀξιότητάς του ἀπὸ τὸν ἴδιο του τὸν πνευματικὸ πατέρα, τὸν Ἅγιο Ἐφέσου, ἀλλὰ κυρίως στὸ ρόλο ποὺ διαδραμάτισε ὡς γενικὸς γραμματέας στὸν Βασιλικὸ Οἶκο τόσο μὲ τὶς θεολογικὲς διδασκαλίες στοὺς ἀξιωματούχους ὅσο καὶ μὲ τὴν εὔστοχη καὶ κατὰ πάντα, ἀκραιφνῶς Ὀρθόδοξη, ἐπιρροή του στὸν ἴδιο τὸν Βασιλέα Ἰωάννη Παλαιολόγο καὶ κατόπιν στὸν ἀδελφό του Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο.
Τόνισε ὁ σεβαστὸς πατέρας Θεόδωρος πὼς ὅσο καιρὸ ὁ Γεννάδιος Σχολάριος ἦταν σύμβουλος στὸν Αὐτοκράτορα ὁ ὅρος τῆς ψευτοσυνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας, ποὺ ὑπέγραψε ὁ τελευταῖος —κατόπιν ἐκβιασμοῦ μερίδας τῶν ἴδιων του τῶν Ἐπισκόπων—, δὲν ἐ νεργοποιήθηκε ποτέ!
Μάλιστα ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος "συνέτριψε" κυριολεκτικὰ μὲ τὰ θεολογικά του ἐπιχειρήματα ἀπεσταλμένο Καρδινάλιο τοῦ Πάπα, ὁ ὁποῖος μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐπὶ τούτου, γιὰ νὰ πείσει δηλαδὴ τὸν Αὐτοκράτορα στὴν ἐφαρμογὴ τῶν ὅρων τῆς ψευτοσυνόδου. Ὅταν δὲ ὁ Γεννάδιος Σχολάριος ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι διάγοντας τὴν μοναχικὴ πολιτεία, τότε μόνον οἱ λατινόφρονες σύμβουλοι τοῦ Αὐτοκράτορα κατάφεραν καὶ τὸν ὁδήγησαν σὲ κοινὴ θεία Λειτουργία μὲ τοῦ Παπικοὺς στὴν Ἁγία Σοφία. Ὅμως καὶ τότε ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας Γεννάδιος Σχολάριος ἔγραψε ἐλεγκτικὴ ἐπιστολή, τὴν κοινοποίησε καὶ τὴν ἀνήρτησε μάλιστα στὴν θύρα τοῦ κελιοῦ του ὁμολογώντας ὅτι μόνη ἐλπίδα σωτηρίας γιὰ τὴν Πόλη καὶ τὶς ψυχὲς τους εἶναι ἡ διόρθωση πορείας πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ τὸν Ἀναστάντα Κύριό μας.
Ὁ πατέρας Θεόδωρος Ζήσης καταχειροκροτήθηκε καὶ εἰσέπραξε καὶ ἀπὸ τούς ἀδελφούς τῆς Πρωτευούσης τὴν παραδοχὴ καὶ τὴν ἀγάπη τους.
α.κ.