"Εν Συνειδήσει" για τον Οικουμενισμό

Κυκλοφόρησε από την Ιερά Μονή Μεγάλου Μετεώρου έκτακτη έκδοση του περιοδικού "Εν συνειδήσει" με θέμα "Οικουμενισμός: Ιστορική και κριτική προσέγγιση". Εντός των επομένων ημερών θα δημοσιεύσουμε στο blog μας κείμενα αλλά και αποκαλυπτικές φωτογραφίες από το περιοδικό. Ξεκινάμε σήμερα με το ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ της έκδοσης που έγραψε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αθανάσιος.

πηγή: ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ

Ἡ πο­ρεί­α τοῦ ἐ­πί­ση­μου Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου με­τα­ξύ Ὀρ­θο­δό­ξων καί Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν κυριαρ­χεῖ­ται τήν τε­λευ­ταί­α πε­ρί­ο­δο ἀ­πό ἕ­να πνεῦ­μα εὐ­φο­ρεί­ας καί αἰ­σι­ο­δο­ξί­ας ὅ­τι ἐκ­πλη­ρώ­νει αἰ­σί­ως τήν ἀ­πο­στο­λή του ὁ­δεύ­ον­τας στήν ἐ­πί­τευ­ξη τοῦ τε­λι­κοῦ στό­χου του, τήν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν».
Ὁ­λο­έ­να καί πλη­θαί­νουν οἱ ἀ­να­φο­ρές, ἀ­πό τά πλέ­ον ἐ­πί­ση­μα χεί­λη, στήν «κοι­νή ἀ­πο­στο­λι­κή πίστη» μέ τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς καί τήν ἐ­ξά­λει­ψη τῶν δογ­μα­τι­κῶν μας δι­α­φο­ρῶν.
Ἡ ἀ­μοι­βαι­ό­τη­τα, ἡ συμ­πό­ρευ­ση, ὁ ἀλ­λη­λο­σε­βα­σμός, ὁ ἑ­κα­τέ­ρω­θεν ἐμ­πλου­τι­σμός, ἡ κοι­νή πο­ρεία τῶν «ἀ­δελ­φῶν ἐκ­κλη­σι­ῶν» δη­λώ­νε­ται μέ κά­θε ἐ­πι­ση­μό­τη­τα καί πρός πᾶ­σα κα­τεύ­θυν­ση.
Εἰ­δι­κό­τε­ρα μά­λι­στα με­τά τήν συμ­φω­νί­α στό Κεί­με­νο τῆς Ρα­βέν­νας (2007) καί ἐν ὄ­ψει τῆς νέας, ἑν­δέ­κα­της Συ­νό­δου τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου στήν Κύ­προ τόν προσεχή Ὀ­κτώ­βρι­ο, κυ­ρι­αρ­χεῖ καί προ­βάλ­λε­ται ἡ ἄ­πο­ψη πώς τό ζή­τη­μα τοῦ πα­πι­κοῦ πρω­τεί­ου εἶ­ναι τό μό­νο ἐκ­κρε­μές ση­μεῖ­ο με­τα­ξύ τῶν δύ­ο «ἐκ­κλη­σι­ῶν» καί γι’ αὐ­τό καί πε­ρί αὐ­τοῦ μό­νον συ­ζη­τοῦ­με.
Ἀ­πο­φά­σεις Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, Ἱ­ε­ροί Κα­νό­νες, πα­τε­ρι­κή καί δογ­μα­τι­κή δι­δα­σκα­λί­α, ὀρθόδο­ξη ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γική καί δογματική συνείδηση, ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή ἱ­στο­ρί­α καί πα­ρά­δο­ση παρα­θε­ω­ροῦν­ται, ἀ­πορ­ρί­πτον­ται καί ἐ­κτο­πί­ζον­ται ἑν μι­ᾷ ρι­πῇ. Ἀκόμη καί τά αὐτονόητα καταργοῦνται.
Αὐ­τά τά αὐ­το­νό­η­τα θά ἐ­πι­χει­ρή­σου­με νά ἀ­να­δεί­ξου­με, μέ τό παρόν τεῦχος, «ἑ­πό­με­νοι τοῖς ἁγίοις πα­τρᾶ­σι», κα­θώς θά στη­ρι­χθοῦ­με ἀ­πο­κλει­στι­κά καί μό­νο σ’ αὐ­τούς, χω­ρίς νά ἐκ­φέ­ρου­με αὐ­θαί­ρε­τες προ­σω­πι­κές ἐ­κτι­μή­σεις καί ἀπόψεις. Ἡ ἀν­τι­πα­ρα­βο­λή καί μόνο τῆς δι­δα­σκα­λί­ας τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων μέ τίς θέ­σεις τῶν ἑ­τε­ρο­δό­ξων καί τῶν οἰ­κου­με­νι­στῶν ἀρκεῖ, ὥ­στε ἀ­βί­α­στα νά προ­κύ­ψει ἡ ἀ­λή­θει­α.
Θά θέ­λα­με εὐ­θύς ἐξ ἀρ­χῆς νά δι­ευ­κρι­νή­σου­με ὅ­τι ἡ δη­μο­σί­ευ­ση τοῦ πα­ρόν­τος ἐ­νη­με­ρω­τι­κοῦ ἐντύ­που δέν γί­νε­ται, σέ καμ­μί­α πε­ρί­πτω­ση, μέ τήν δι­ά­θε­ση νά προσ­δώ­σου­με στόν ἑ­αυ­τό μας τόν ρό­λο τοῦ κρι­τῆ, τοῦ τι­μη­τῆ ἤ τοῦ σω­τή­ρα. Γί­νε­ται, χω­ρίς τήν πα­ρα­μι­κρή κα­τα­κρι­τι­κή διαθε­ση ἤ ἐμ­πά­θει­α πρός τά πρό­σω­πα τά ὁ­ποῖ­α ἀ­να­φέ­ρον­ται. Ἡ ἀν­τί­θε­ση μας εἶ­ναι μό­νον πρός τίς θε­ω­ρί­ες καί τίς ἐ­νέρ­γει­ες τους, ὅ­ταν αὐ­τές ἀν­τί­κειν­ται στήν ὀρ­θό­δο­ξη δι­δα­σκα­λί­α μας. Γίνε­ται, ἐ­πί­σης, ἀ­πό εἰ­λι­κρι­νή ἀ­γά­πη καί ἐν­δι­α­φέ­ρον πρός τούς αἱ­ρε­τι­κούς καί γι­ά τήν ἐπιστρο­φή τους στούς κόλ­πους τῆς Ἁ­γί­ας μας Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀ­πό τήν ὁ­ποί­α ἐ­ξέ­πε­σαν. Κι αὐ­τό καθώς κα­τά τόν μα­κα­ρι­στό π. Ἐ­πι­φά­νει­ο Θε­ο­δω­ρό­που­λο «ποι­ός ἀ­γα­πᾶ εἰ­λι­κρι­νῶς τόν νο­σοῦν­τα; Ὁ λέ­γων πρός αὐ­τόν: ‘εἶ­σαι ὑ­γι­έ­στα­τος, τρῶ­γε ὅ,τι θέ­λει­ς’, καί ἀ­περ­γα­ζό­με­νος οὔ­τω χαλεπω­τέ­ραν τήν νό­σον καί τα­χύ­τε­ρον τόν θά­να­τον, ἤ ὁ ἐ­πι­ση­μαί­νων αὐ­τῷ τήν ἀ­σθέ­νει­αν καί ἀ­πα­γο­ρεύ­ων τάς βλα­πτού­σας τρο­φάς; Ἡ­μεῖς, ἐ­πι­ση­μαί­νον­τας τάς πλά­νας τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν καί δι­α­κη­ρύσ­σον­τες ὅ­τι ἀ­κο­λου­θοῦ­σιν ὁ­δῷ ἐ­πι­σφα­λε­στά­τῃ, ὑ­πάρ­χει ἐλ­πίς νά δη­μι­ουρ­γή­σω­μεν ἐν αὐ­τοῖς κρί­σιν συ­νει­δή­σε­ως καί ἐ­φε­σιν ἀ­να­ζη­τή­σε­ως τῆς ἀ­λη­θεί­ας. Ὑ­μεῖς [ἀ­πευ­θύ­νε­ται πρός τόν μα­κα­ρι­στό Πα­τρι­άρ­χη Ἀ­θη­να­γό­ρα] καί οἱ με­θ’ Ὑ­μῶν, δι­α­κη­ρύσ­σον­τες ὅ­τι ‘οὐ­δέν μᾶς χωρίζει’ ἀ­πό τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν κ.τ.τ., ναρ­κοῦ­τε καί ἀ­πο­κοι­μί­ζε­τε αὐ­τούς καί ἀ­πο­κλεί­ε­τε ἔμ­προ­σθεν αὐ­τῶν τήν ὁ­δόν τῆς ἀ­λη­θεί­ας...».
Ἡ παροῦσα ἔκδοση ἀ­πο­τε­λεῖ τήν ἁ­πλή καί τα­πει­νή κα­τά­θε­ση τῆς ψυ­χῆς μας, τήν ἔκ­φρα­ση τῆς ἱ­ε­ρα­τι­κῆς καί μο­να­χι­κῆς μας συ­νει­δή­σε­ως καί τήν ἀ­νά­λη­ψη τῆς εὐ­θύ­νης μας ἔ­ναν­τι τῶν πνευμα­τι­κῶν μας τέ­κνων, ἔ­ναν­τι πολ­λῶν πι­στῶν, πού μέ ἀ­νη­συ­χί­α μᾶς ἀ­πευ­θύ­νουν ἐρωτήματα καί ζη­τοῦν τήν κα­θο­δή­γη­σή μας γύ­ρω ἀ­πό αὐ­τά τά ζη­τή­μα­τα, ἔ­ναν­τι τοῦ ἡγιασμένου ἁ­γι­ο­με­τε­ω­ρί­τι­κου χώ­ρου τόν ὁ­ποῖ­ο, μέ τήν χά­ρη τοῦ Θε­οῦ, τα­χθή­κα­με νά διακονοῦ­με.
Ἀποτελεῖ τήν ταπεινή ὑπακοή μας στά αὐτονόητα τῆς πίστεώς μας, στήν παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων μας, στό καθῆκον μας πρός τήν Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία μας.
Πρό­κει­ται γι­ά μι­ά ἀ­φι­λό­δο­ξη καί φιλότιμη προ­σπά­θει­α, πού δέν δι­εκ­δι­κεῖ ἀ­πο­κλει­στι­κό­τη­τα καί αὐ­θεν­τί­α, ἀλ­λά σκο­πό της ἔ­χει νά ἀ­να­δεί­ξει πτυ­χές τοῦ σο­βα­ρώ­τα­του, γι­ά τήν ἀ­κρί­βει­α τῆς πί­στε­ώς μας, ζη­τή­μα­τος τοῦ οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καί νά δώ­σει τό ἐ­ρέ­θει­σμα καί τήν ἀ­φορ­μή στούς κα­τά τε­κμή­ρι­ο ἁρ­μο­δί­ους καί ἐ­πα­ΐ­ον­τες νά ἐν­σκύ­ψουν στό συγ­κε­κρι­μέ­νο ζή­τη­μα, πού ἔχει ὀ­λέ­θρι­ες συ­νέ­πει­ες γι­ά τήν πί­στη μας.
Μέ δε­δο­μέ­νο μά­λι­στα τήν πα­γι­ω­μέ­νη ἀ­που­σί­α κά­θε ἐ­πι­σή­μου ἐ­νη­με­ρώ­σε­ως στόν το­μέ­α αὐ­τό ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α μας, ἡ ἐ­πώ­νυ­μη, τε­κμη­ρι­ω­μέ­νη, κα­λό­πι­στη καί εἰ­λι­κρι­νής κα­τά­θε­ση ἀπόψεων καί πλη­φο­ρι­α­κοῦ ὑ­λι­κοῦ συμ­βάλ­λει, στό μέ­τρο τῶν δυ­να­το­τή­των της, στήν κά­λυ­ψη αὐ­τοῦ τοῦ κε­νοῦ. Ἀπαντάει, ἐπίσης, στήν παραπληροφόρηση καί τήν παραποιητική πρακτική, πού κατακλύζει τόν χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐνημερώσεως, ἰδίαίτερα δέ τῆς διαδικτυακῆς.
Μί­α πλη­θώ­ρα ἐν­τύ­πων καί διαδι­κτυ­α­κῶν τό­πων πα­ρέ­χουν ἀ­να­ξέ­λεγ­κτες πλη­ρο­φο­ρί­ες, ἀνοφο­ρές καί κρι­τι­κές αἱ­ρε­τι­κῆς, σχι­σμα­τι­κῆς καί ἀν­τορ­θο­δό­ξου προ­ε­λεύ­σε­ως γι­ά τά θέ­μα­τα τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, τῶν δι­α­χρι­στι­α­νι­κῶν καί δι­α­θρη­σκει­α­κῶν δι­α­λό­γων, πού ἐ­πι­φέ­ρουν σύγχυ­ση καί ἀ­πο­προ­σα­να­το­λι­σμό στούς πι­στούς.
Τό γε­γο­νός αὐ­τό κα­θι­στᾶ ἀ­κό­μη πι­ό ἐ­πι­τα­κτι­κή τήν ἀ­νάγ­κη ὑ­πευ­θύ­νου ἐ­νη­με­ρώ­σε­ως ἐκ μέρους τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Γι’ αὐ­τό καί ἀ­πό τήν θέ­ση αὐ­τή ἐκ­φρά­ζου­με τήν θερ­μή καί υἱ­κή μας πα­ρά­κλη­ση πρός τόν Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο Ἀ­θη­νῶν καί Πά­σης Ἑλλά­δος κ. Ἱ­ε­ρώ­νυ­μο καί τούς Σε­βασ­μι­ω­τά­τους Ἀρ­χι­ε­ρεῖς μας νά ἐκπληρώσουν τό πολύ σημαντικό αὐτό ἔργο.
Ἕ­να τρέ­χον ζή­τη­μα γι­ά τό ὁ­ποῖ­ο ἀ­να­μέ­νου­με τήν ἐ­νη­μέ­ρω­ση τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου εἶ­ναι τό Κείμενο τῆς Ρα­βέν­νας, κα­θώς καί ἡ ἐ­πι­κεί­με­νη Σύ­νο­δος τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δια­λό­γου τόν προ­σε­χή Ὀ­κτώ­βρι­ο στήν Κύ­προ.
Ἡ πα­ροῦ­σα ἔκ­δο­ση, καρ­πός μα­κρο­χρό­νι­ας καί συ­στη­μα­τι­κῆς ἐ­να­σχο­λή­σε­ως μας μέ τά ζητήματα τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, ἀ­πο­τε­λεῖ συλ­λο­γή ὑ­λι­κοῦ ἀ­πό τούς Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας καί συγ­χρό­νους ἐγ­κρί­τους ὀρ­θο­δό­ξους θε­ο­λό­γους, τούς ὁ­ποί­ους εὐ­χα­ρι­στοῦ­με γι­ά τήν εὐ­γε­νή πα­ρα­χώ­ρη­ση τῶν κει­μέ­νων τους. Πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε δέ, σύν Θε­ῷ, δι­ά πρε­σβει­ῶν τῆς Κυ­ρί­ας ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου καί τῶν Με­τε­ω­ρι­τῶν Ἁ­γί­ων μας Ἀ­θα­να­σί­ου καί Ἰ­ω­ά­σαφ καί μέ τήν συν­δρο­μή ἀ­γα­πη­τῶν πνευ­μα­τι­κῶν μας τέ­κνων καί φί­λων τῆς Μο­νῆς μας, πού μέ πολ­λή προ­θυ­μί­α ἀ­νέ­λα­βαν καί τήν δα­πά­νη της, τούς ὁ­ποί­ους καί θερ­μά εὐ­χα­ρι­στοῦ­με.