Δημοσιεύουμε μόνο τα ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ του μακροσκελούς και ιδιαίτερα σημαντικού άρθρου του Ορθοδόξου Τύπου (3/7/2009) με τίτλο "Ο Παπισμός χθες και σήμερα"
῾Ο Παπισμός, ὡς φορέας σωρείας αἱρετικῶν δοξασιῶν, βρίσκεται ἔξω ἀπό τά ὅρια τῆς ᾿Εκκλησίας· καί, ὡς ἐκφραστής ἑνός ἐγκοσμιοκρατικοῦ πολιτεύματος, ἀποτελεῖ παγκόσμιο κέντρο ἐξουσίας. Παρ᾿ ὅλη, βέ βαια, τήν ἐξωτερική του λάμψη καί δύναμη, κρύβει μέσα του μιά τραγική ἀδυναμία, γιατί ἁπλούστατα στηρίζεται στήν πλάνη. ῾Ο δρό μος τῆς ἐπιστροφῆς στή χαμένη του ᾿Ορθοδοξία περνάει ἀπό τή μετάνοια, τήν ὁποία, ὅμως, σήμερα μόνο ὡς θαῦμα μπορεῖ κανείς νά περιμένει ἀπό τή σκληρυμμένη ὀλιγαρχία τοῦ Βατικανοῦ. 
῾Ωστόσο, οἱ ἐξουθενωμένοι ἀπό τόν παπικό ὁλοκληρωτισμό ἑτερόδοξοι ἀδελφοί μας ἀναζητοῦν, συνειδητά ἤ ἀνεπίγνωστα, τήν ἀλήθεια πού ἐλευθερώνει, πού δίνει νόημα καί ὀμορφιά στή ζωή· τήν ἀλήθεια, πού, ὡς Χριστοζωή καί Θεοκοινωνία, διαφυλάσσεται αὐθεντική μόνο στήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία, τή μοναδική "Μία, ῾Αγία, Καθολικὴ καὶ ᾿Αποστολικὴ ᾿Εκκλησία" τοῦ Χριστοῦ.
῾Η ἀποστολοπαράδοτη πίστη δέν εἶναι ἀποκλειστικό κτῆμα κανενός. ᾿Αποτελεῖ δωρεά τοῦ Θεοῦ καί ἀνήκει στήν οἰκουμένη ὁλόκληρη. Γι᾿ αὐτό πρέπει νά φυλάσσεται ἀναλλοίωτη, ὥστε, ὡς χρέος ἀγάπης, νά προσφέρεται ἀκέραιη καί καθαρή σ᾿ αὐτούς πού τήν ἀναζητοῦν.
῾Η ἀπαρασάλευτη, λοιπόν, ἐμμονή στήν ὀρθόδοξη παράδοση δέν δηλώνει αὐτάρεσκη ὁμολογιακή ἐσωστρέφεια. Οὔτε ἡ κατάδειξη τῆς παπικῆς πλάνης συνιστᾶ μισαλλοδοξία ἤ φανατισμό. ᾿Αντίθετα, ἡ σχετικοποίηση τῆς πίστεως καί ἡ συγκάλυψη τῶν λατινικῶν κακοδοξιῶν, πού ἐπιχειροῦνται στούς οἰκουμενιστικούς κύκλους, διακυβεύουν τή σωτηρία μας καί ἀποτρέπουν τούς ἀδελφούς μας τῆς Δύσεως ἀπό τήν ἐπαφή μέ τή σώζουσα ἀλήθεια.
Στούς διπλωματικούς ἑλιγμούς τοῦ Βατικανοῦ, στίς θλιβερές φιλοπαπικές ἐκδηλώσεις ὀρθοδόξων ἡγετῶν, στούς ἀτελέσφορους Θεολογικούς Διαλόγους καί στά σύγχρονα χαλκεῖα "ἑνώσεως τῶν ᾿Εκκλησιῶν" δίχως ἑνότητα πίστεως, ὁ ᾿Ορθόδοξος Χριστιανός ἀντιτάσσεται μέ τή θεολογική ἐγρήγορσή του, τήν ἀπροσμέτρητη δύναμη τῆς προσευχῆς του καί τήν ἀκλόνητη πίστη του στόν Δομήτορα τῆς ᾿Εκκλησίας, τόν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστό. Συγχρόνως, μέ τή συνεπή καί ἁγία του ζωή, ὁμολογεῖ ταπεινά καί θαρρετά τή "φίλη ᾿Ορθοδοξία", διακηρύσσοντας πρός κάθε κατεύθυνση τό "εἶναι" τῆς πίστεώς του: "Γιά μᾶς αὐτή εἶναι ἡ περιουσία μας· ῾Η πίστη πού μᾶς κληροδότησαν οἱ πατέρες μας. Αὐτή εἶναι ὁ πλοῦτος μας, αὐτή ἡ δόξα μας, αὐτή ἡ γενιά μας, αὐτή τό στεφάνι μας, αὐτή τό καύχημά μας! ῞Ένα Βάπτισμα ἔχουμε, μιά πίστη, μιά ᾿Εκκλησία κι ἕνα Θεό πού δοξάζουμε τρισυπόστατο" (μοναχός ᾿Ιωσήφ Βρυέννιος, 15ος αἰ).
῾Ωστόσο, οἱ ἐξουθενωμένοι ἀπό τόν παπικό ὁλοκληρωτισμό ἑτερόδοξοι ἀδελφοί μας ἀναζητοῦν, συνειδητά ἤ ἀνεπίγνωστα, τήν ἀλήθεια πού ἐλευθερώνει, πού δίνει νόημα καί ὀμορφιά στή ζωή· τήν ἀλήθεια, πού, ὡς Χριστοζωή καί Θεοκοινωνία, διαφυλάσσεται αὐθεντική μόνο στήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία, τή μοναδική "Μία, ῾Αγία, Καθολικὴ καὶ ᾿Αποστολικὴ ᾿Εκκλησία" τοῦ Χριστοῦ.
῾Η ἀποστολοπαράδοτη πίστη δέν εἶναι ἀποκλειστικό κτῆμα κανενός. ᾿Αποτελεῖ δωρεά τοῦ Θεοῦ καί ἀνήκει στήν οἰκουμένη ὁλόκληρη. Γι᾿ αὐτό πρέπει νά φυλάσσεται ἀναλλοίωτη, ὥστε, ὡς χρέος ἀγάπης, νά προσφέρεται ἀκέραιη καί καθαρή σ᾿ αὐτούς πού τήν ἀναζητοῦν.
῾Η ἀπαρασάλευτη, λοιπόν, ἐμμονή στήν ὀρθόδοξη παράδοση δέν δηλώνει αὐτάρεσκη ὁμολογιακή ἐσωστρέφεια. Οὔτε ἡ κατάδειξη τῆς παπικῆς πλάνης συνιστᾶ μισαλλοδοξία ἤ φανατισμό. ᾿Αντίθετα, ἡ σχετικοποίηση τῆς πίστεως καί ἡ συγκάλυψη τῶν λατινικῶν κακοδοξιῶν, πού ἐπιχειροῦνται στούς οἰκουμενιστικούς κύκλους, διακυβεύουν τή σωτηρία μας καί ἀποτρέπουν τούς ἀδελφούς μας τῆς Δύσεως ἀπό τήν ἐπαφή μέ τή σώζουσα ἀλήθεια.
Στούς διπλωματικούς ἑλιγμούς τοῦ Βατικανοῦ, στίς θλιβερές φιλοπαπικές ἐκδηλώσεις ὀρθοδόξων ἡγετῶν, στούς ἀτελέσφορους Θεολογικούς Διαλόγους καί στά σύγχρονα χαλκεῖα "ἑνώσεως τῶν ᾿Εκκλησιῶν" δίχως ἑνότητα πίστεως, ὁ ᾿Ορθόδοξος Χριστιανός ἀντιτάσσεται μέ τή θεολογική ἐγρήγορσή του, τήν ἀπροσμέτρητη δύναμη τῆς προσευχῆς του καί τήν ἀκλόνητη πίστη του στόν Δομήτορα τῆς ᾿Εκκλησίας, τόν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστό. Συγχρόνως, μέ τή συνεπή καί ἁγία του ζωή, ὁμολογεῖ ταπεινά καί θαρρετά τή "φίλη ᾿Ορθοδοξία", διακηρύσσοντας πρός κάθε κατεύθυνση τό "εἶναι" τῆς πίστεώς του: "Γιά μᾶς αὐτή εἶναι ἡ περιουσία μας· ῾Η πίστη πού μᾶς κληροδότησαν οἱ πατέρες μας. Αὐτή εἶναι ὁ πλοῦτος μας, αὐτή ἡ δόξα μας, αὐτή ἡ γενιά μας, αὐτή τό στεφάνι μας, αὐτή τό καύχημά μας! ῞Ένα Βάπτισμα ἔχουμε, μιά πίστη, μιά ᾿Εκκλησία κι ἕνα Θεό πού δοξάζουμε τρισυπόστατο" (μοναχός ᾿Ιωσήφ Βρυέννιος, 15ος αἰ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου