Χριστιανική Εστία Λαμίας: Υποχρεωτικά θα κάνουμε γιόγκα; Μα είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί!

Λάβαμε από τη Χριστιανική Εστία Λαμίας το παρακάτω κείμενο και το δημοσιεύουμε:

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΟΓΚΑ; ΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!

Όταν γινόταν η πολιορκία του Μεσολογγίου και επρόκειτο να επακολουθήσει η ηρωϊκή Έξοδος, σκέφτηκαν οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», πάνω στην απόγνωσή τους, στις οριακές εκείνες στιγμές που περνούσαν – κι είχαν τόσα τραβήξει οι άνθρωποι - να κάνουν κάτι φρικτό. Σκέφτηκαν να σκοτώσουν τα γυναικόπαιδα και μάλιστα τα μικρά παιδιά, για να μη τους ενοχλήσουν στην κρίσιμη εκείνη ώρα της εξόδου. Επειδή όμως αυτό ήταν για κάθε φυσικό πατέρα αδύνατο, αποφάσισαν ο ένας να φονεύσει την οικογένεια του άλλου. Το τραγικό αυτό σχέδιο αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή από την επέμβαση του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, του εγκλείστου εκείνου και πολιορκουμένου αγίου Ιεράρχη. Είτε το έμαθε από ακριτομύθιες και διαρροές είτε ζήτησαν τη γνώμη και συμβουλή του, ο χριστιανός εκείνος ιερωμένος έσωσε τους αδελφούς του από ένα αποτρόπαιο έγκλημα και μια μεγάλη και ασήκωτη ενοχή.
Δεν είναι άσχετο το παραπάνω ιστορικό γεγονός με τις μέρες που περνάμε. Εκτός από την γενική βοήθεια που πρόσφερε η Εκκλησία στον αγώνα του ΄21, κι αυτή την αλήθεια δεν πρέπει να την ξεχνάμε ποτέ, αλλά πρέπει να συμβαδίζει καθημερινά με τους βηματισμούς του εθνικού μας βίου, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, επειδή διερχόμαστε και υφιστάμεθα μια νέα πολιορκία, γιατί όχι και αιχμαλωσία, πνευματικού χαρακτήρα, από ιδέες, απειλές, νοοτροπίες, πιέσεις και εξαρτήσεις, συχνά δε φτάνουμε σε αδιέξοδα, χωρίς τη δυνατότητα μιας ορθόδοξης και ελληνοπρεπούς εξόδου, γιατί δεν ρωτάμε την Εκκλησία, γιατί δεν αφουγκραζόμαστε τη φωνή της ορθόδοξης θεολογίας και γιατί δεν στοιχούμε και δεν εμπνεόμαστε από το λόγο του Θεού;
Γίνονται δυστυχώς λάθη πάνω σε λάθη, αλλεπάλληλα λάθη, στους διαφόρους τομείς του εθνικού και κοινωνικού μας βίου με ολέθριες συνέπειες λόγω της αποστασιοποίησής μας από την ελληνορθόδοξη παράδοση. Οι θλιβεροί ιθύνοντες δε ρωτάνε και δε λαμβάνουν υπόψη την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και οι πνευματικοί ταγοί δε σπεύδουν με τον ίδιο ζήλο, όπως παλιότερα, να πούνε την αλήθεια στο λαό και να φωτίσουν τα γεγονότα με το φως της Ορθόδοξης Πίστης.
Ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για την Παιδεία. Πρίν από λίγο καιρό διώξαν τους πνευματικούς από τα σχολεία, μείωσαν τους εκκλησιασμούς, απαγόρευσαν τα θρησκευτικά περιοδικά, εφάρμοσαν την απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών, τόλμησαν να αλλάξουν την ιστορία μας, θέλουν να επιβάλουν τη γενετήσια αγωγή, θέλουν να μεταβάλουν τα θρησκευτικά σε θρησκειολογία, κατάργησαν σε μια νύχτα μέσα την ελληνική γλώσσα, τη συμβατή με την εκκλησιαστική, (έχει νόημα αυτό), και γενικά προσπαθούν συνειδητά ή επιπόλαια φερόμενοι να γκρεμίσουν τα θεμέλια της Πίστεως. Αυτό ακριβώς θέλουν. Είτε το θέλουν αυτοπροσώπως και αυτοπροαιρέτως είτε εκτελούν πειθήνια εντολές της Νέας Εποχής. Δε θέλουν με τίποτε να ασκεί την παραμικρή επίδραση στα παιδιά η Εκκλησία. Θέλουν μια παιδεία άθρησκη, άχρωμη, άοσμη, άγευστη, χωρίς ελληνορθόδοξη ταυτότητα.....
Από την άλλη μεριά ενώ μιλάνε για ανεξιθρησκεία και έβγαλαν τους ιερείς από τα σχολεία, παραταύτα ανέχονται τους χοτζάδες και τους ιεροδιδασκάλους στη Θράκη! Δε θέλουν να φαίνεται πουθενά τι πιστεύει ο καθένας μαθητής, και πολίτης, μπαίνουν όμως στις ανώτατες σχολές οι μουσουλμάνοι με μειωμένο ποσοστό μορίων, λόγω θρησκεύματος, το οποίο οπωσδήποτε αναγράφεται στα χαρτιά τους! Κι αυτά ισχύουν για Έλληνες πολίτες που βάσει του Συντάγματος «είναι όλοι ίσοι απέναντι του Νόμου»!
Συγχρόνως ακούγονται συχνά κάποιες βέβηλες φωνές για τη σημαία, για την πρωϊνή προσευχή στα σχολεία, για τις παρελάσεις κλπ. Τώρα θέλουν να βάλουν τη Γιόγκα και το Διαλογισμό στα σχολεία, αρχικά για τους Εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δήθεν ως ασκήσεις του σώματος, αναπνευστικών κινήσεων και χαλάρωσης (Ο. Τ., 26-06-09, σελ. 2)
Καλά οι άνθρωποι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και του Υπουργείου Παιδείας δε ρώτησαν την Εκκλησία και την Ορθόδοξη Θεολογία τι είναι η Γιόγκα, μπορεί δηλ. να έχουν και άγνοια, λίγο απίθανο βέβαια, δεν πρέπει όμως όλοι οι Εκκλησιαστικοί, αλλά και οι χριστιανοί, δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί, να αντιδράσουν και να διαμαρτυρηθούν;
Δεν πρέπει η επίσημη Εκκλησία να διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι η Γιόγκα είναι μέρος της Ινδουστικής Θρησκείας και δεν είναι απλή γυμναστική. Είναι σα να κάνει κάποιος «μετάνοιες» και «σταυροκοπήματα» στον Χριστιανισμό. Είναι γυμναστική οι «μετάνοιες»; Όχι βεβαίως, μέρος της προσευχής είναι. Άλλο τόσο είναι γυμναστική και η Γιόγκα. Δεν είναι προσευχή το «Πάτερ ημών»; Σαφέστατα ναί. Αί, λοιπόν, και ο διαλογισμός είναι τεχνική του νού αναπόσπαστη από το σκοπό του Ινδουϊσμού για ένωση με το Απόλυτο του ινδουϊστικού πανθέου. «Οι περισσότεροι άνθρωποι που αρχίζουν με τις ασκήσεις Γιόγκα, είτε θεληματικά είτε αθέλητα, οικειοποιούνται τις ινδουϊστικές αντιλήψεις» (Γκουρού Mahara, στον Ο. Τ., 26-06-09, σελ.2)
Συνεπώς η Νέα Εποχή καλά κρατεί. Εμείς όμως τι κάνουμε; Αφήσαμε και πέρασαν οι εβραϊκές ταυτότητες της Ν. Εποχής χωρίς το θρήσκευμά μας. Επιτρέψαμε όλες τις φρικτές αλλαγές στην παιδεία μας. Δεχτήκαμε αβασάνιστα την Κάρτα Κοινωνικής Ασφάλισης με τον ΑΜΚΑ, το προστάδιο του σφραγίσματος. Τώρα τι θα κάνουμε; Θα αφήσουμε στην ψυχή του σχολείου, που είναι ο δάσκαλος και ο καθηγητής, να εισβάλει η θρησκεία του ινδουϊσμού; Δεν πρέπει να μιλήσουμε;
Εξάλλου είναι πολύ αισχρό και βέβηλο αυτό το στοιχείο του καταναγκασμού που υπάρχει. «Ολοι θα εφαρμόσουν όλα τα προγράμματα», όπως ακριβώς και με τον ΑΜΚΑ. Στέλνουν τις κάρτες χωρίς να ρωτήσουν....
Όχι, λοιπόν, εμείς δεν το δεχόμαστε αυτό. Θα γίνουμε «αντιρρησίες συνειδήσεως» και υποχρεούται το κράτος, όπως κάνει και με τους Χιλιαστές, να μας απασχολήσει ως εκπαιδευτικούς εναλλακτικά, αλλού, σε άλλη υπηρεσία.
Για να μη νομίσει κανένας ότι υπερβάλλουμε με την Γιόγκα και το διαλογισμό, παραθέτουμε τα απαραίτητα στοιχεία για ενημέρωση των Ορθοδόξων και «καταισχύνην των κακοδόξων».
«Η λέξη «γιόγκα» (yoga) είναι μία από τις πιο πολυσήμαντες μέσα στο ινδικό λεξιλόγιο. Ετυμολογικά σημαίνει «ζεύξη», «ένωση», «σύνδεση», «άσκηση». Την χρησιμοποιούν ευρύτατα οι Ινδοί για να προσδιορίσουν το μυστικό δεσμό του ανθρώπου με την υπερβατική πραγματικότητα. Αλλά και για να καθορίσουν τον τρόπο, το δρόμο και τις μεθόδους που οδηγούν στην «ένωση» αυτή, στην «απελευθέρωση» της ανθρώπινης υπάρξεως από τα πολύμορφα δεσμά και τις ψευδαισθήσεις του παρόντος κόσμου.
Η κλασική Γιόγκα, ως Σχολή, αναγνωρίζει μεν έναν αιώνιο Θεό, τον Ισβάρα (Κύριο), δεν παραδέχεται όμως ότι αυτός επεμβαίνει στα ανθρώπινα. Οι αντιλήψεις για έναν τέτοιο Θεό δεν θα μπορούσαν βέβαια με κανένα τρόπο να ταυτιστούν με τη χριστιανική θεολογική διδασκαλία.
Αυτά που προηγούνται στις ασκήσεις γιόγκα όπως κι αυτά που έπονται - τα όποια κατά κανόνα οι πολλοί αγνοούν , σχετίζονται στενά με συστήματα «διαλογισμού» και εμπειριών, που βρίσκονται φορτισμένα με ινδουϊστικές φιλοσοφικο-θρησκευτικές θεωρίες και αξιώματα, κυρίως με τη διδασκαλία περί μετενσαρκώσεως.
Πρόκειται, τελικά, για μια τεχνική που αποσκοπεί στη σύνδεση με το Απόλυτο. Γι αυτήν όμως - όπως θα δούμε στο επόμενο σημείωμα , δεν έχουν κανένα νόημα οι κεντρικές χριστιανικές αλήθειες περί Χριστού-Σωτήρος, χάριτος, ανιδιοτελούς αγάπης, Σταυρού-Αναστάσεως.
Υπάρχουν ποικίλες κατευθύνσεις, κλάδοι, αποχρώσεις και εφαρμογές της γιόγκα. Οι διάφορες σχολές δεν παρουσιάζουν τα πράγματα όλες με τον ίδιο τρόπο. Στην Ευρώπη μάλιστα και την Αμερική δρουν και προπαγανδίζουν τη γιόγκα αναρίθμητες ομάδες, με ιδιορρυθμίες και ιδιοκατασκευάσματα, τα όποια αποδοκιμάζουν οι γκουρού της Ινδίας. Όλα πάντως αυτά τα συστήματα στοχασμού, ασκήσεως και πνευματικής εμπειρίας κινούνται κατά κανόνα μέσα στις κατηγορίες σκέψεως και τις θρησκευτικές προϋποθέσεις του Ινδουισμού, οι όποιες είναι ριζικά διαφορετικές από την διδασκαλία του χριστιανικού Ευαγγελίου, πάνω σε θεμελιώδη θέματα, όπως είναι τα περί Θεού, κόσμου, ανθρώπου, εσχάτων, σωτηρίας κ.ά. Κυρίως δε οδηγούν σε μια φοβερή και επικίνδυνη σύγχυση και σε συγκρητισμό, που αρνείται την ουσία του χριστιανικού μηνύματος.
Μερικοί δυτικοί διανοούμενοι αντιμετώπισαν το ενδεχόμενο να απομονωθούν ορισμένοι κανόνες της γιόγκα, για να χρησιμοποιηθούν μέσα σέ ένα χριστιανικό πλαίσιο. Η προσπάθεια, εν τούτοις, να αποσπασθούν οι ασκήσεις αυτές από τις ινδουϊστικές θεωρίες, με τις οποίες βρίσκονται σε σύζευξη, μοιάζει με απόπειρα διαχωρισμού του μυϊκού συστήματος του ανθρώπου από το νευρικό. Για να πραγματοποιηθεί η ανεξαρτητοποίηση τους από την έντονη ινδουϊστική ατμόσφαιρα και το ινδουϊστικό τους ήθος προϋποτίθεται μία νέα, πρωτότυπη δημιουργία.
Σε μια τέτοια περίπτωση, η χριστιανική εφαρμογή της γιόγκα θα σήμαινε ένα είδος ασκήσεως που θα διευκόλυνε τον άνθρωπο να οδηγηθεί σε μια βαθιά σιωπή• όχι μόνο από εξωτερικούς θορύβους, αλλά κυρίως από τους εσωτερικούς κραδασμούς που προκαλούν οι επιθυμίες, οι ανησυχίες, οι φαντασίες. Μια σιωπή μέσα στην οποία το ανθρώπινο πνεύμα θα ήταν δυνατό, βιώνοντας την ταπείνωση, να ακούσει ευκρινέστερα τα μηνύματα του Αγίου Πνεύματος. Αλλα γι αυτό, τελικά, δεν χρειάζεται να αναζητηθούν μέθοδοι που έχουν χρησιμοποιηθεί με αποτέλεσμα να οδηγήσουν ακριβώς στο αντίθετο: σε μια απόλυτη δηλαδή αυτονομία του ανθρωπίνου πνεύματος και σε μια απίθανη σύγχυση. Η πνευματική ζωή και τελείωση, σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη, είναι δώρο της χάριτος του Θεού και όχι επίτευγμα μιας αυτόνομης ανθρωποκεντρικής τεχνικής. Αλλωστε, για μας τους Ορθοδόξους υπάρχει ολόκληρη η ησυχαστική εμπειρία της χριστιανικής Ανατολής, η οποία από προϋποθέσεις καθαρά χριστιανικές οδηγήθηκε στην «εν Χριστώ» αγιοπνευματική ζωή, γαλήνη, εν αγάπη «ησυχία».
(+ Επίσκοπος Αναστάσιος Γιαννουλάτος, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Καθηγητής Θρησκειολογίας στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, στο Περιοδικό ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ της Αποστολικής Διακονίας)