Ο αντιαιρετικός χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών

Το μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ) εκτός από την γνώση που προσφέρει στους μαθητές γύρω από την Ορθόδοξη Πίστη στην οποία ανήκουν, οφείλει να τους προφυλάσσει και από τους κινδύνους των αιρέσεων και των παραθρησκευτικών φαινομένων. Δυστυχώς η αλλοίωση του χαρακτήρα του ΜτΘ τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει σε απώλεια εν πολλοίς αυτού του στόχου του μαθήματος. Το μάθημα σχεδιάζεται με τρόπο τέτοιο ώστε όλες οι θρησκείες, οι αιρέσεις και διδασκαλίες να γίνονται δεκτές απλώς ως διαφορετικές μορφές θρησκευτικότητας. Αποφεύγεται η πατερική διάκριση της αληθούς Πίστης από την πλάνη των αιρέσεων και την κακοδοξία των άλλων θρησκειών. Η Νέα Εποχή, ακόμη και μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία, προσπαθεί να επιβάλλει μία πανθρησκεία στην οποία Ιησούς, Βούδας, Αλλάχ και όλοι οι άλλοι «θεοί» δεν είναι παρά διαφορετικές προσεγγίσεις του ίδιου θεού.
Μέσα σε αυτό το κλίμα σύγχυσης και συγκρητισμού μερικοί θεολόγοι υποτάχτηκαν στις απαιτήσεις των Χιλιαστών και όχι μόνο άλλαξαν το βιβλίο της Α΄ Λυκείου κατά τα θελήματα των βλασφήμων αυτών αιρετικών, αλλά καυχώνται κιόλας ότι με η αλλαγή αυτή αποτελεί απόδειξη της «ανοιχτότητας» του ΜτΘ και του σεβασμού προς όλες τις θρησκείες. Τελευταία μάλιστα μάθαμε ότι η γιόγκα θα αρχίσει να διδάσκεται στα σχολεία, σχέδιο για το οποίο δεν ρωτήθηκαν οι θεολόγοι αλλά οι γυμναστές αφού η γιόγκα είναι απλώς σωματική άσκηση! Καμία δε επίσημη αντίδραση για τα ινδουϊστικά παραληρήματα του Υπ. Παιδείας δεν ακούσαμε από τους Θεολόγους Σχολικούς Συμβούλους.
Δεν πρέπει να ανεχθούμε άλλο την αντιπατερική τακτική που κάποιοι επιβάλλουν στα σχολεία. Η κοινωνία μας, με τους γονείς να θρηνούν πολλές φορές για τα παιδιά τους που έπεσαν θύματα ανατολικών «θρησκειών» ή μπλέχτηκαν σε περίεργα μονοπάτια αιρέσεων απαιτεί από τους θεολόγους και όλους του εκπαιδευτικούς την προσφορά την ανόθευτης Αλήθειας του Κυρίου Ιησού αλλά και την σαφή και κατηγορηματική καταδίκη των αιρέσεων και παραθρησκευτικών φαινομένων που βλάπτουν τη νεολαία, αλλά και κάθε άνθρωπο και στην παρούσα ζωή και στη μέλλουσα. Το θρησκευτικό μάθημα δεν πρέπει να χάσει την αγιοπατερική σαφή θέση ότι η Αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι μοναδική και σωτηριώδης ενώ οι άλλες αιρέσεις και κακοδοξίες είναι αναληθείς, ψευδείς, δαιμονιώδεις και τελικώς οδηγούν στην αιώνια απώλεια.