Ἰωάννης Χαΐνης, "Ὁποιαδήποτε παρέμβαση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας εἰς βάρος τῶν Θρησκευτικῶν ἀποτελεῖ Συνταγματικὴ ἐκτροπή!"

ΠΑΣΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ

Τοῦ κ. Ἰωάννου Θ. Χαΐνη, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τοῦ Ε. Μ. Πολυτεχνείου

ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ἄρθρο θὰ περιοριστῶ αὐστηρῶς πῶς ἔχει τὸ θέμα ἀπὸ Συνταγματικῆς καὶ Νομικῆς πλευρᾶς. Τὸ ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος ἐπιτάσσει: Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, γνωρίζει ὡς κεφαλή της τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ λέξη «ἐπικρατῶ» σημαίνει «εἶμαι τὸ κυρίαρχο στοιχεῖο», «ἔχω μεγαλύτερη ἰσχὺ» κ.λπ. βλ. Λεξικὸ Γ. Μπαμπινιώτη τοῦ 1998 σελ. 655. Συνεχίζει τὸ ἴδιο ἄρθρο γιὰ τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας ὅτι: Διοικεῖται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων καὶ ἀπὸ τὴ Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο, ποὺ προέρχεται ἀπὸ αὐτὴ καὶ συγκροτεῖται, ὅπως ὁρίζει ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας κ.λπ.

Ἐδῶ τὸ ἄρθρο αὐτὸ τοῦ Συντάγματος ἀναφέρεται ρητὰ στὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας δηλαδὴ στὸ Νόμο 590/1977, ποὺ σημαίνει ὅτι ὁ Νόμος αὐτὸς εἶναι «ηὐξημένης τυπικῆς ἰσχύος», διότι εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένος μὲ τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος καὶ ὡς ἐκ τούτου οὔτε καταργεῖται οὔτε τροποποιεῖται. Εἶναι ὁ μοναδικὸς Νόμος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, ποὺ ἀναφέρεται ρητὰ στὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος! Κάθε ἄλλη παρερμηνεία τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας προσκρούει εὐθέως στὸ 3ο Ἄρθρο τοῦ Συντάγματος.

Συνεχίζουμε τὶς Συνταγματικὲς ἐπιταγές: Τὸ ἄρθρο 16 παράγρ. 2 ἐπιτάσσει: Ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασικὴ ἀποστολὴ τοῦ Κράτους καὶ ἔχει σκοπὸ τὴν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματικὴ καὶ φυσικὴ ἀγωγὴ τῶν Ἑλλήνων, τὴν ἀνάπτυξη τῆς

ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνείδησης καὶ τὴ διάπλασή τους σὲ ἐλεύθερους καὶ ὑπεύθυνους πολίτες. Γιὰ τὴ λέξη συνείδηση παραπέμπουμε τὸν ἀναγνώστη στὸ Λεξικὸ Γ. Μπαμπινιώτη σελ. 1720. Μεταξὺ ἄλλων γράφει τὸ Λεξικό: «συνείδηση» ἡ ἔμφυτη ἰδιότητα τοῦ ἀτόμου νὰ ἐνεργεῖ μὲ βάση ἠθικοὺς κανόνες ἢ καὶ νὰ διακρίνει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ κ.λπ. Ἐδῶ, ὅταν ὁ Συνταγματικὸς Νομοθέτης ἀναφέρεται στὴν «ἀνάπτυξη τῆς Θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων», τῶν νέων ἀναφέρεται σαφῶς, σαφέστατα καὶ χωρὶς ἄλλη παρερμηνεία στοὺς νέους τῆς Ἐπικρατούσης θρησκείας, δηλαδὴ σ᾽ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν βαπτισθεῖ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτοὶ δὲ οἱ νέοι ἀποτελοῦν τὴν

συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων.

Πῶς γίνεται ἡ ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης; Τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Νόμου 590/1977 (Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας) ἀναφέρει: Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συνεργάζεται μὲ τὴν Πολιτεία, προκειμένου περὶ θεμάτων κοινοῦ ἐνδιαφέροντος, «ὡς τὰ τῆς Χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῆς νεότητος» κ.λπ.

ΒΛΕΠΟΥΜΕ λοιπὸν ὅτι οἱ φράσεις «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης (Σύνταγμα) καὶ «Χριστιανικὴ ἀγωγὴ τῶν νέων» (Νόμος) εἶναι φράσεις ἐννοιολογικὰ ταυτόσημες καὶ εὑρίσκονται σὲ πλήρη ἁρμονία. Ἑπομένως Ἐκκλησία καὶ Πολιτεία θὰ πρέπει νὰ εὑρίσκονται σὲ πλήρη συνεργασία γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς Χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῶν νέων. Θὰ πρέπει νὰ διευκρινίσουμε ὅτι, ὅταν ὁ Συνταγματικὸς Νομοθέτης ἀναφέρει τὴ λέξη «θρησκεία», σαφῶς ἐννοεῖ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Πίστη, σύμφωνα μὲ τὸ ἀρθρ. 3 τοῦ Συντάγματος, ποὺ εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους.

Ἐν συνεχείᾳ τὸ ἄρθρο 9, παράγρ. 1 τοῦ Νόμου 590/1977 ἀναφέρει: Ἡ Δ.Ι.Σ., ὡς διαρκὲς διοικητικὸ ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας, ἀσκεῖ τὶς κάτωθι ἁρμοδιότητες: Παράγρ. 1 ε): Παρακολουθεῖ τὸ δογματικὸ περιεχόμενο τῶν διὰ τὰ σχολεῖα τῆς Στοιχειώδους καὶ Μέσης Ἐκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Γιὰ τὴ λέξη «παρακολουθῶ» βλ. ἐκτενῶς Λεξικὸ Μπαμπινιώτη σελ. 1339. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἁπλῶς θεατὴς τῶν διδακτικῶν θρησκευτικῶν βιβλίων, ποὺ διδάσκονται στὴν Α/θμια καὶ Β/θμια ἐκπαίδευση, ἀλλὰ λόγῳ τῶν προνομίων ποὺ τῆς δίδει τὸ Σύνταγμα καθὼς καὶ ὁ Καταστατικὸς Χάρτης, ἐὰν κάτι δὲ συμπορεύεται στὰ θρησκευτικὰ διδακτικὰ βιβλία μὲ τὸ αὐστηρῶς Ὀρθόδοξο πνεῦμα, πρέπει νὰ ἀντισταθεῖ μὲ ὅλες της τὶς δυνάμεις.

Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν εἶναι ἕνα μάθημα γνωσιολογικό, ἀλλὰ εἶναι ἡ Πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεό, ποὺ ἀποκαλύφθηκε μέσα ἀπὸ τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ τὸν Κύριο Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ἐπὶ τῆς Γῆς. Τί σχέση ἔχει τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ πρέπει νὰ διδάσκεται στὰ σχολεῖα μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες; Τὶς ἄλλες θρησκεῖες, σὰν γνωσιολογικὸ ἀντικείμενο, ἂς τὶς ἀναφέρουν κάπου ἀλλοῦ, ὅπου νομίζουν, πάντως ἐκτὸς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ ἔχει ἄλλο σκοπό, ἄλλο χαρακτήρα.

Ἂν τὸὙπουργεῖο Παιδείας εἰσάγει στὴ θέση τῶν Θρησκευτικῶν τὸ μάθημα τῆς «θρησκειολογίας», θὰ παραβιάσει σαφῶς τὸ Σύνταγμα καὶ τὸν Νόμο 590/1977 καὶ θὰ ἐπιφέρει ἀναστάτωση στὴν Ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη Κοινωνία καὶ τὴν Ἐκ κλησία.

Ἂν ἀντικαταστήσει τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μὲ τὸ μάθημα τῆς θρησκειολογίας, αὐτὸ προσκρούει εὐθέως στὸ ἄρθρο 9 παρ. 1ε´ τοῦ Νόμου 590/1977, ποὺ εἶναι Νόμος ηὐξημένης τυπικῆς ἰσχύος καὶ ὁ ὁποῖος ἑδράζεται καὶ εἶναι ἀναποσπάστως συνδεδεμένος μὲ τὸ ἄρθρο 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ὁμοίως μία τέτοια ἀντικατάσταση θὰ ἔλθει σὲ πλήρη ἀντίθεση καὶ μὲ τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Ν. 590/1977.

ΟΠΩΣ προανέφερα «θρησκειολογία» καὶ «θρησκευτικὴ ἀγωγή», ποὺ εἶναι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι δύο ἔννοιες, οἱ ὁποῖες οὐδεμία σχέση ἢ συνάφεια ἔχουν μεταξύ τους. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στηρίζεται σὲ ΔΥΟ ἄρθρα τοῦ Συντάγματος καὶ σὲ ΔΥΟ ἄρθρα τοῦ Νόμου τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ θρησκειολογία δὲν ἔχει ΟΥΔΕΜΙΑ Συνταγματικὴ ἢ Νομικὴ κάλυψη!

Ἀπορῶ πῶς τὸ ἀποτολμοῦν νὰ τὸ εἰσάγουν ὡς μάθημα! Τὸ πιθανὸ ἐνδεχόμενο εἶναι τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας νὰ εἰσάγει τὸ μάθημα τῆς θρησκειολογίας περιορίζον τὶς ὧρες διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐδῶ θὰ πρέπει ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία νὰ ἀντιδράσει σθεναρά, δυναμικά χωρὶς χρονοτριβή. Δὲν πρέπει ΟΥΤΕ μία ὥρα νὰ περιορισθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Δὲν νοεῖται μάθημα στὴν Β/θμια καὶ Α/θμια ἐκπαίδευση νὰ διδάσκεται λιγότερο ἀπὸ δύο ὧρες ἑβδομαδιαίως. Παρὰ ταῦτα τὸ Ὑπουργεῖο ἔχει περιορίσει τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὶς τάξεις τοῦ Λυκείου σὲ μία ὥρα ἑβδομαδιαίως! Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀντιδράσει μέσα στὰ πλαίσια τοῦ Συντάγματος καὶ τῶν Νόμων τοῦ Κράτους· ἡ Ἐκκλησία ποῖος θὰ ἀντιδράσει; Πέραν αὐτῶν ἡ ΔΙΣ νὰ ὁρίσει μόνιμη τριμελῆ ἐπιτροπὴ προ εδρεύοντος ἑνὸς Ἀρχιερέως καὶ δύο κληρικῶν μὲ βαθειὰ θεολογικὴ κατάρτιση νὰ παρακολουθοῦν τὸ Ὀρθόδοξο περιεχόμενο τῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν καὶ ἂν κάτι δὲν συμπορεύεται μὲ τὸ Ὀρθόδοξο πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας ἀμέσως νὰ καταγγέλλεται καὶ νὰ ἀπαλείφεται. Ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία ἔχει πλήρη Συνταγματικὴ κάλυψη.

Τέλος, αὐτὸ ποὺ πιστεύω, τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας δὲν ἔχει Συνταγματικὰ περιθώρια γιὰ ἕνα τέτοιο ἐγχείρημα, δηλαδὴ νὰ εἰσάγει τὸ μάθημα τῆς θρησκειολογίας εἰς βάρος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἂν τὸ πράξει θὰ ἐπακολουθήσουν προσφυγὲς στὸ ΣτΕ ἀπὸ τοὺς ἔχοντας ἔννομο συμφέρον δηλαδὴ τοὺς γονεῖς καὶ κηδεμόνες τῶν μαθητῶν, συγχρόνως μὲ αἴτηση ἀναστολῆς κατὰ πάσης πράξεως καὶ ἐνέργειας τῆς Κυβέρνησης μέχρις ὅτου ἐκδικαστεῖ ἡ ὑπόθεση καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ, λόγω ὑποθέσεως ὑψίστης σημασίας γιὰ τοὺς μαθητὲς τῆς ἐκπαίδευσης.

Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν ἀντικαθίσταται, δὲν μετονομάζεται, δὲν ἁλλοιώνεται τὸ περιεχόμενό του, δὲν ἐλαττώνονται οἱ ὧρες διδασκαλίας του, οὔτε συναρμονίζεται μὲ ἄλλο μάθημα μὲ ψευτοεπιγραφές. Ἂς τὸ καταλάβουν καλὰ οἱ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ νὰ γίνει μάθημα θρησκειολογίας δὲ βλέπω γιὰ τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας κανένα νομικὸ διέξοδο. Οὔτε διὰ τῆς νομοθετικῆς ὁδοῦ οὔτε διὰ ἄλλης πλαγίας ὁδοῦ μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μὲ τὸ μάθημα τῆς θρησκειολογίας. Ὡς ἐκ τούτου ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας ἔχει δεσμία τὴν ὑποχρέωση νὰ Σεβαστεῖ τὸ Σύνταγμα καὶ τὸ Νόμο 590/77.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ κάπως βαθύτερα τὸ θέμα: Τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Ν. 590/77 εἶναι τὸ γνήσιο ὑποσύνολο τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου τοῦ ἄρθρου 16 παράγ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ἑπομένως κάθε τροποποίηση τοῦ ἄρθρου 2 προσκρούει ἄμεσα στὸ ἄρθρο 16, παράγρ. 2 τοῦ Συντάγματος. Τὸ ἄρθρο 9 παράγ.1ε´ τοῦ Ν. 590 εἶναι φυσικὴ συνέπεια τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ Ν. 590/1977 καὶ ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν ἄμεση Συνταγματικὴ κάλυψη ἀπὸ τὸ ἄρθρο 16 παράγ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ἐπὶ πλέον τὸ ἄρθρο 9 παράγ. 1ε´ ἔχει τὴν πλήρη κάλυψη τοῦ θεμελιώδους ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος, ὡς ἐπικρατούσης Θρησκείας τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Σὲ μία πολιτισμένη Εὐρωπαϊκὴ Χώρα, ὅπως εἶναι ἡ Ἑλλάδα, πιστεύω ὅτι θὰ γίνονται σεβαστὲς οἱ Συνταγματικὲς ἐπιταγὲς καὶ οἱ Νόμοι τοῦ Κράτους. Τὸ θεωρῶ ἀδιανόητο νὰ γίνει ἀλλαγὴ ἢ τροποποίηση τοῦ περιεχομένου ἢ ἐλάττωση τῶν ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν. Τότε θὰ ἔχουμε πραξικόπημα!

Ἀκολούθως παραθέτω καὶ ἕνα σχεδιάγραμμα στὸ ὁποῖο ὑπάρχουν τὰ δύο ἄρθρα τοῦ Συντάγματος καὶ τὰ δύο ἄρθρα τοῦ Ν. 590/77. Παρατηροῦμε ἀπὸ τὰ τέσσερα ὀρθογώνια τρίγωνα μὲ διανυσματικὲς πλευρὲς (βλ. βέλος διανύσματος) ἡ σύνθεση δύο διανυσμάτων εἶναι ἕνα διάνυσμα μὲ φορὰ καὶ διεύθυνση πρὸς ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα Α καὶ Β, ποὺ δείχνουν τὰ ἄρθρα τοῦ συντάγματος δηλαδὴ τὸ Ἄρθ. 3 ἢ τὸ Ἄρθ. 16 § 2. (βλ. τρίγωνα ΑΒΓ, ΑΒΔ, ΒΓΔ, ΒΓΑ). Ἐδῶ βλέπουμε αὐτὴ τὴν ἰσχυρὴ σύγκλιση τῶν προαναφερθέντων διανυσμάτων.

Ἕνα ἀξιοπρόσεκτο: Στὸ σχεδιάγραμμα ἔθεσα ΜΟΝΟ τὴν ἐξάρτηση τοῦ ἄρθρ. 6 § 2 τοῦ Συντάγματος (βλ. σημεῖο Β) ἀπὸ τὸ ἄρθρ. 3 τοῦ Συντάγματος (βλ. σημεῖα Α) κινούμενος μέσα στὸ Συνταγματικὸ πεδίο καὶ ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει. Μὲ τὶς συνθέσεις, ποὺ ἔγιναν, τῶν διανυσμάτων, ὅπως φαίνεται στὸ σχῆμα, ἔχουμε καὶ ἄμεσες ἐξαρτήσεις τῶν σημείων Γ καὶ Δ ἀπὸ τὸ Α. Μὲ τὴ Μαθηματικὴ Λογική, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴ Νομικὴ ἐπιστήμη, τὰ πάντα ἀνάγονται στὸ ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος. Πράγματι, τὶς ἐξαρτήσεις τῶν διανυσμάτων ΔΛ, ΓΑ δὲν τὶς ἔθεσα ἐγώ, ἀλλὰ ὁ Διανυσματικὸς λογισμὸς τὸ ἐπέβαλε. Ἕνα πέμπτο σημεῖο «Ε», ποὺ θὰ ἀντιπροσωπεύει τὴν «Θρησκειολογία», μὲ κανένα τρόπο δὲν μπορεῖ νὰ συνδεθεῖ μὲ τὰ ἄλλα τέσσερα σημεῖα, ὥστε τὸ διάνυσμά του νὰ κατευθύνεται στὸ σημεῖο Α, ποὺ εἶναι τὸ Ἄρθ. 3 τοῦ Συντάγματος.

Συμπερασματικά, ὁποιαδήποτε παρέμβαση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας εἰς βάρος τῶν Θρησκευτικῶν ἀποτελεῖ Συνταγματικὴ ἐκτροπή!

Ορθόδοξος Τύπος, 14/9/2012