Αθανάσιος Δέμος, Παιδεία είναι η μόρφωση του Έλληνος ανθρώπου

H  Ορθοδοξία είναι 

«Τζιβαϊρικόν πολυτίμητον»

Παιδεία είναι η μόρφωση του Έλληνος ανθρώπου…

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ

Την διαπίστωση αυτή κάνει ο μεγάλος Γερμανός φιλόλογος Βέρνερ Γαίγκερ στο τρίτομο σύγγραμμά του με τον ελληνικότατο τίτλο «Παιδεία». Όπως γράφει ο ίδιος δεν μπόρεσε να βρει άλλη λέξη που να αποδίδει ακριβώς το νόημα που απέδιδαν οι αρχαίοι Έλληνες στην Παιδεία.

Τα λεγόμενα των αρχαίων προγόνων μας είναι τόσο σοφά και δοκιμασμένα, ώστε παρουσιάζουν μια μοναδική διαχρονικότητα. Οι σοφοί αυτοί άνδρες είχαν προβλέψει τα αποτελέσματα της καλής ή της κακής παιδείας σε ένα λαό, σε τέτοιο σημείο, ώστε, διαβάζοντας σήμερα τα λόγια αυτά, να νομίζουμε ότι γράφτηκαν για μας, τους Έλληνες του 21ου αιώνα.

Το πνεύμα της παιδείας στην αρχαία ελληνική δημοκρατία εκφράζει άριστα ο Πλάτων. Συγκεκριμένα στους «Νόμους» (κεφ. 643e – 644α) διαβάζουμε (σε μετάφραση), «…παιδεία είναι η διαπαιδαγώγηση προς την αρετή, από την παιδική ηλικία, που κάνει τον πολίτη να επιθυμεί και να αρέσκεται στο να γίνει τέλειος, να γνωρίζει δε να άρχει και να άρχεται με δικαιοσύνη…
εκείνη, όμως, την παιδεία που αποβλέπει στον πλούτο ή μια άλλη προς την δύναμη (την ισχύ) ή μία τρίτη ακόμη (που αποβλέπει) στην απόκτηση γνώσεων χωρίς φρόνηση και δικαιοσύνη (θεωρώ) ότι είναι χυδαία και ανελεύθερη και ότι δεν αξίζει καθόλου να την ονομάζει κανείς παιδεία».

Σε άλλο σημείο μαθαίνουμε πόση αξία έδιναν οι αρχαίοι πρόγονοί μας στην ιστορία και τα κατορθώματα των προγόνων, γιατί εφιλοτιμούντο οι νέοι να τους μιμηθούν. Είναι γνωστή η φράση που έλεγε ο Θεμιστοκλής μετά τον θρίαμβο του Μιλτιάδη στον Μαραθώνα: «Ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον».

Με κίνητρο την φλόγα αυτή μέσα του εθριάμβευσε και αυτός στην Σαλαμίνα…

Ο Μ. Αλέξανδρος είχε πρότυπο τον Αχιλλέα… Εμείς σήμερα τι κάνουμε; Φθάνουμε στο σημείο να διαστρεβλώνουμε την ενδοξότερη ιστορία της Ευρώπης που είναι η Ελληνική ιστορία. Και όλα αυτά χάρη της παγκοσμιοποίησης. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι οι κερκόπορτες ανοίγουν πάντοτε από μέσα…

Εκτός από τον γνωστό «συνωστισμό» στο λιμάνι της Σμύρνης, όπου έχουμε εγκληματική διαστρέβλωση των γεγονότων, η όλη ελληνική ιστορία είτε παρουσιάζεται επιγραμματικά, οπότε δεν μαθαίνουν τίποτε οι μαθητές είτε διαστρεβλώνεται απαράδεκτα.

Στο βιβλίο της Α’ Λυκείου, οι σημαντικότεροι πόλεμοι της ιστορίας, οι Περσικοί πόλεμοι, αυτοί που έσωσαν την Ελλάδα αλλά και κατ’ επέκτασιν ολόκληρη την Ευρώπη από τους βαρβάρους αναφέρονται στα παιδιά στην… εκτενέστατη αφήγηση των 7 σειρών του σχολικού βιβλίου. Η Μάχη του Μαραθώνα καταλαμβάνει τον εκπληκτικό χώρο των δυόμιση γραμμών. Η δε μάχη των Θερμοπυλών καταλαμβάνει κάτι λιγότερο από μισή γραμμή, συμπεριλαμβανομένου και του ονόματος του Λεωνίδα!

Και κάποιος από τους κάργα «προοδευτικούς» φιλολόγους απευθέγξατο: «Αυτό γίνεται για να μη κάνουμε τα παιδιά… πολεμοχαρείς φασίστες! Και μετά απορούμε, όταν ακούμε τα παιδιά να λένε ότι το 1940 πολεμήσαμε τους Τούρκους…

Στην Γ’ Λυκείου τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Για την αρχή της επανάστασης του 1821 στις παραδουνάβιες ηγεμονίες διαβάζουμε: «Οι αρματωλοί» ή «Αρναούτηδες», συνιστούσαν το «ξένο» στοιχείο των δύο Ηγεμονιών, στις οποίες ο σουλτάνος αν και κυρίαρχος δεν διατηρούσε στρατεύματα, παρά μόνον φρουρές στην υπηρεσία των Τούρκων διοικητών. Από αυτό το «ξένο» στοιχείο άντλησε ο Υψηλάντης και οι συνεργάτες του το ανθρώπινο δυναμικό της εκστρατείας του. Ανομοιογενές πλήθος άνω των 6.000 ανδρών, Μολδαυών, Βλάχων, Αλβανών, Ηπειρωτών, Μακεδόνων, Επτανησίων, Σέρβων, Βουλγάρων, Κοζάκων, ακόμη και πολλών Ουλάνων (ιππέων) από τις γερμανικές χώρες, την Πολωνία και την Ουγγαρία, συνιστούσε το αρχικό στράτευμα. Περίπου 2.000 ήταν Έλληνες, εκ των οποίων 450 αποτελούσαν τον περίφημο Ιερό Λόχο…».

Δηλαδή παρουσιάζει ένα ανομοιογενές εθνικό συνονθύλευμα και βάζει και τα ελληνικά φύλα των Ηπειρωτών, Μακεδόνων, Επτανησίων, Βλάχων, ως ξεχωριστές εθνότητες, ρίχνοντας έτσι νερό στον μύλο των Αλβανών, Σκοπιανών, Ρουμάνων και άλλων.

Αφού πέρασε αυτές τις ανιστόρητες απόψεις η νέα τάξη, άλλαξε και τον τίτλο του «Υπουργείου ΕΘΝΙΚΗΣ Παιδείας» σε «Υπουργείο Παιδείας (χωρίς το Εθνικής), δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων».

Όμως η αυθαίρετη απάλειψη του όρου «ΕΘΝΙΚΗ» αντίκειται στο Ελληνικό Σύνταγμα, όπως επισημαίνει διαπρεπής δικηγόρος: «Η αφαίρεση, διαγραφή και κατάργηση του επιθετικού προσδιορισμού της ΠΑΙΔΕΙΑΣ ως ΕΘΝΙΚΗΣ προσκρούει στην παράγραφο 2 του άρθρου 16, του ισχύοντος Συντάγματος, η οποία αναφέρει ρητώς: «…Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό… την ανάπτυξη της Εθνικής και Θρησκευτικής Συνείδησης… των Ελλήνων κλπ…».

Έτσι σαφέστατα και κατηγορηματικά το Σύνταγμα με την παραπάνω ρητή διάταξή του, απαγορεύει την κατάργηση του επιθετικού προσδιορισμού της παιδείας, δηλαδή της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ από την παραπάνω λέξη και έννοια. Διότι η Παιδεία είναι ταυτόσημη με το Έθνος και Έθνος χωρίς Παιδεία δεν μπορεί να υπάρξει.

Κι όμως το απίστευτο έγινε! Αλλά δεν έγινε μόνον στο τυπικό μέρος. Έγινε και στο διδακτικό. Την διάπλαση των νέων καλλιεργούν εκτός όλων των άλλων η ιστορία, τα θρησκευτικά και η γλωσσική διδασκαλία. Και τα τρία αυτά μαθήματα υποβαθμίζονται επικίνδυνα. Αυτά κυρίως διαμορφώνουν τον τύπο του Έλληνος ανθρώπου.

Όπως είδαμε πιο πάνω, η ενδοξότερη ιστορία της Ευρώπης που είναι η Ελληνική υποβαθμίζεται απελπιστικά. Άλλοτε δείχνεται υπερβάλλων ζήλος να αποκρυβούν οι θηριωδίες κάποιων αλλοιώνοντας τα γεγονότα. Πιστεύουν ότι έτσι θα συμφιλιωθούν οι λαοί. Η αλήθεια συμφιλιώνει τους λαούς και όχι η αλλοίωση της ιστορίας. Πριν λίγα χρόνια ακούσαμε και το απαράδεκτο: Να γίνει προαιρετικό μάθημα η ιστορία… δηλαδή να γίνει το ξεκίνημα για τον αφελληνισμό των Ελλήνων!.. Προς το παρόν αποφεύχτηκε ο κίνδυνος. Παραμένει άγνωστο το μέλλον…

Όσον αφορά στο μάθημα των θρησκευτικών παρατηρούμε ότι τα σχολικά εγχειρίδια μοιάζουν περισσότερο με κοινωνιολογία παρά με ορθόδοξη διδασκαλία. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι ΕΝΑ πράγμα. Δεν μπορεί να εννοηθεί το ένα χωρίς το άλλο. Για τον Έλληνα η Ορθοδοξία είναι συστατικό του στοιχείο. Είναι ο ισχυρότερος θεσμός και δεσμός συνοχής του Ελληνικού Έθνους. Η Ορθοδοξία είναι ένα στοιχείο αχώριστα συνυφασμένο με την συνείδηση του Έλληνα. Είναι περισσότερο συνειδητή από την εθνική συνείδηση. Ο στρατηγός Μακρυγιάννης θεωρεί την Ορθοδοξία «Τζιβαϊρικόν πολυτίμητον».

Όσον αφορά στην γλώσσα θα επικαλεσθώ μόνον την δήλωση του Ιταλού Προέδρου της Διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοση του πολιτισμού Φραγκίσκου Λιγκόρα τον Μάρτιο του 1997 στο Πάντειο Πανεπιστήμιο: «Έλληνες, να είστε υπερήφανοι που μιλάτε την ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Ζωντανέψτε τους αρχαίους σας συγγραφείς, κάνετε γνωστόν τον συλλογισμό τους».

Είναι συγκλονιστικές οι προτροπές και οι συμβουλές ενός ξένου πνευματικού ανθρώπου, αλλά θαυμαστή του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

Και ενώ οι ξένοι εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τον Ελληνικό Πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα, εμείς τι κάνουμε; Απαξιώνουμε την ελληνική ιστορία, την ενδοξότερη παγκοσμίως. Πάνω από 30 χρόνια τώρα κάνουμε ό,τι μπορούμε να καταστρέψουμε την ελληνική γλώσσα, την μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνο.

Ας φωνάζει ο Λιγκόρα: «Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει…».