Ηρακλής Ρεράκης, Η απόφαση της Ιεραρχίας για τα Θρησκευτικά και τα αληθινά σχέδια του κ. Φίλη

Η απόφαση της Ιεραρχίας για τα Θρησκευτικά και τα αληθινά σχέδια του κ. Φίλη

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Στις 8 και 9 Μαρτίου 2016, η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με την πρωτοποριακή για τη διαλλεκτικότητά της απόφαση, έφερε σε δύσκολη θέση τον Υπουργό Παιδείας κ. Φίλη και όλους τους περί αυτόν πολέμιους του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Στη Σύνοδο, καταρχάς, αποδείχτηκε ότι, όλα αυτά που λέει κατά καιρούς και αυτός και οι συν αυτώ, χαρακτηρίζοντας το μάθημα των Θρησκευτικών ως ομολογιακό, κατηχητικό, αναχρονιστικό, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, αβάσιμες, διαστρεβλωτικές και συκοφαντικές. Έπειτα, η Σύνοδος όλων των Επισκόπων της Εκκλησίας μας αποφάνθηκε ξεκάθαρα: Θέλουμε διδασκαλία ορθόδοξη στο ελληνικό σχολείο, με την οποία θα εξοικειώνονται οι μαθητές -μέλη της Εκκλησίας μας- με την ορθόδοξη πίστη. Αφού λέτε όμως κ. Υπουργέ ότι θέλετε με το μάθημα των Θρησκευτικών «να γνωρίσουν οι μαθητές, όχι μόνο τη δική τους θρησκευτική κληρονομιά αλλά και τις θρησκευτικές παραδόσεις και αξίες και άλλων ανθρώπων με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρας μας», σας προτείνουμε να διδάσκονται οι μαθητές την Ορθόδοξη πίστη τους και, έπειτα, σε ξεχωριστά κεφάλαια, και ανάλογα και με το ηλικιακό πνευματικό τους επίπεδο, να διδάσκονται και να μαθαίνουν και τις θρησκείες. Ο Υπουργός Παιδείας, όμως, φαίνεται αφενός ότι έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις του και αφετέρου ότι όσα είχε υποσχεθεί για διάλογο με την Εκκλησία και μη μονομερείς ενέργειες για τα θρησκευτικά ήταν προσχηματικά. Δεν θέλει, καθώς φαίνεται, καθαρή, νόμιμη και σύμφωνη με τη θέληση της Εκκλησίας λύση, όταν, με τις άστοχες, και εκβιαστικές δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά την απόφαση - πρόταση της Ιεραρχίας, επιμένει να επιλέγει, αντί της όντως ειρηνικής, διαλογικής, γόνιμης και συνθετικής λύσεως που του προτείνει η Ιεραρχία, την μονομερή ιδεολογική επιβολή της πολυθρησκείας ή θρησκειολογίας. Έτσι, όμως, αφενός απαξιώνει την Εκκλησία, την Πανελλήνια  Ένωση Θεολόγων και τη συνείδηση των Ορθόδοξων Χριστιανών γονέων, αφετέρου, παραδειγματίζει αρνητικά με την περιφρόνηση που δείχνει προς το Σύνταγμα, τους Νόμους και τις αποφάσεις των δικαστηρίων που αφορούν στην ορθόδοξη αγωγή των ορθοδόξων μαθητών. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει ότι εκείνο το οποίο σχεδιάζει για τη διδασκαλία της Ορθοδοξίας και των θρησκειών δεν είναι η συστηματική και μεθοδική γνωριμία τους από τους μαθητές, αλλά η ανάμειξη και η πολτοποίησή τους. Διαφορετικά, ο κ. Φίλης θα διέκρινε στην απόφαση της Ιεράς Συνόδου μία ευκαιρία για γόνιμη διαλογική σύνθεση και δεν θα είχε αντίρρηση να διδάσκονται οι θρησκείες σε χωριστές ενότητες από τον Χριστιανισμό. Ο κ. Φίλης, δυστυχώς για την Ελλάδα και τους Έλληνες, από αυτά που δηλώνει για το μάθημα των Θρησκευτικών, είναι σαφές ότι σχεδιάζει να επιβάλλει στην παιδεία ένα νέο ιδεολογικό ή πολιτικό πολιτισμικό πρότυπο, που θα αναμειγνύει τον ελληνικό πολιτισμό με όλους τους πολιτισμούς και τον Χριστιανισμό με όλες τις θρησκείες και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που, τελικά, αυτό που θα καλλιεργείται στους μαθητές να είναι ένα πολτοποιημένο και παραποιημένο μόρφωμα θρησκειών και πολιτισμών. Δηλαδή, ένας πολιτισμός χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιδιαιτερότητες και μια θρησκεία μείγμα (κοκτέϊλ) θρησκειών, με μια ομογενοποιημένη, παγκοσμιοποιημένη και εκκοσμικευμένη διαθρησκειακή πνευματικότητα και μία ποικιλία θρησκειακών και κοσμοθεωρητικών στοιχείων, που να εκφράζουν, αυτό το κορυφαίο, που έχει  εκφράσει ένας σύμβουλός του, μία «πολυπολιτισμική θεολογία». Η αποκαλυπτική αναφορά και συμπάθεια του κ. Φίλη  στα νέα Προγράμματα για τα Θρησκευτικά, δείχνει ότι αυτό που σχεδιάζει ο κ. Υπουργός δεν είναι μία γενικά αποδεκτή παιδαγωγική αλλά μία ιδεολογική και μονόπλευρη λύση για τη θρησκευτική αγωγή των ορθοδόξων παιδιών του ελληνικού λαού. Η λύση αυτή υιοθετεί τη διδασκαλία της πολυθεΐας και της πολυθρησκείας, της θρησκευτικής σύγχυσης και του θρησκευτικού συγκρητισμού. Δυστυχώς ο κ. Φίλης δεν θέλει, ίσως, να καταλάβει ότι τα  νέα Προγράμματα των Θρησκευτικών Δημοτικού-Γυμνασίου και Λυκείου που εκπονήθηκαν από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και φαίνεται ότι ο ίδιος  τα υποστηρίζει, έχουν δημιουργήσει τεράστιες αντιδράσεις στην Εκκλησία, στη μεγάλη πλειονοψηφία των Θεολόγων, στο Άγιο Όρος και στον ορθόδοξο ελληνικό λαό. Η Ιεραρχία έχει τη νομική υποχρέωση, με βάση τον Καταστατικό της Χάρτη, να επιβλέπει το περιεχόμενο και τον χαρακτήρα της ύλης που προορίζεται για τη  θρησκευτική διδασκαλία της νεότητας. Έχει όμως και το πνευματικό χρέος να αφουγκράζεται ό, τι εκφράζει τη συνείδηση των μελών της. Ταυτόχρονα, παρακολουθεί τα άπειρα, σε ολόκληρη την επικράτεια, γραπτά τεκμήρια Συνεδρίων, Ημερίδων, Διαλέξεων, Εκδηλώσεων, Επιστολών, Βιβλίων, Άρθρων και Ομιλιών, που με αδιάσειστη επιχειρηματολογία αποδεικνύουν ότι τα Προγράμματα αυτά πρόκειται να δημιουργήσουν τεράστιο πνευματικό πρόβλημα στους μαθητές. Αντί να ακούσει τη Σύνοδο επομένως ο Υπουργός, δείχνει να την αγνοεί. Τελικά, όμως, η εφαρμογή αυτών των συγκεκριμένων ακατάλληλων Προγραμμάτων, είναι και εναντίον της Ορθοδοξίας και εναντίον των θρησκειών. Η δομή και το περιεχόμενο και ο στόχος τους είναι ένας και μοναδικός: Η ανάμειξη της Ορθοδοξίας με τις θρησκείες, μέσω μιας πολυθρησκειακής διδασκαλίας σε καθημερινή βάση, σε βαθμό που η θρησκευτική ποικιλία να εξαφανίζει οποιαδήποτε ταυτότητα ή διαφορά. Αν εφαρμοστούν αυτά τα Προγράμματα, ο επί (9) σχολικά χρόνια κατηχητικός εμποτισμός και η πλύση εγκεφάλου που θα υποστούν οι μαθητές με την πολυθεΐα και την πολυθρησκεία, θα λειτουργήσουν διαβρωτικά για την ορθόδοξη συνείδησή τους και θα δημιουργηθούν οι βάσεις για  τη σταδιακή αποχριστιανοποίησή τους και, φυσικά, για την πνευματική αποδόμηση της χώρας.

Ο κ. Φίλης είναι ανάγκη να αρχίσει να πολιτεύεται ως υπουργός Παιδείας όλων των Ελλήνων και ολόκληρης της Ελλάδας, σε διαχρονικό επίπεδο, και τότε, ίσως, συνειδητοποιήσει ότι η μετατροπή του ορθόδοξου σχολικού μαθήματος σε πολυθρησκειακό ή θρησκειολογικό αποτελεί πνευματικό και πολιτισμικό έγκλημα, αφού, όπως είναι κοινά αποδεκτό, η Ορθοδοξία αποτελεί το μεγαλύτερο και σημαντικότερο κομμάτι της πνευματικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 30/3/2016