Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Το Ουκρανικό πριν από έντεκα χρόνια

Το Ουκρανικό πριν από έντεκα χρόνια

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Προκαλούν  θλίψη  τα επιχειρήματα που προβάλλουν  όσοι έχουν αναλάβει την υποστήριξη της ενεργείας του κ. Βαρθολομαίου στο Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα.

Επικαλούνται τα γεγονότα του ...988 και του 1589, και δεν εξετάζουν τα όσα συνέβησαν προ ολίγων ετών. Υποστηρίζουν ότι  η Ουκρανία πάντα ήταν στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου (...) , αγνοώντας ότι οι Ουκρανοί είναι οι Ρώσοι ακρίτες, που είχαν την ατυχία δυτικά να γειτονεύουν με την Ρωμαιοκαθολική Πολωνία και ότι χωρίς καμία αντίδραση από το Φανάρι από το 1686 ήταν μέρος της Ρωσικής Εκκλησίας. Επίσης αναφέρουν  Ιερούς Κανόνες, που ουδεμία σχέση έχουν με την εκ μέρους του κ. Βαρθολομαίου αναγνώριση των σχισματικών και την με μη κανονική χειροτονία κληρικών της Ουκρανίας....

          Οι  προπαγανδιστές του Φαναρίου ανατρέχουν σε γεγονότα πριν από 1031 και πριν από 430 χρόνια (!!!) και αγνοούν ή ρίχνουν στη λήθη τα γεγονότα που συνέβησαν το 2008, πριν δηλαδή μόλις έντεκα χρόνια με τον σημερινό Πατριάρχη. Τον Ιούλιο της χρονιάς αυτής εορτάστηκαν στο Κίεβο, πρωτεύουσα της Ουκρανίας, τα 1020 χρόνια από τον εκχριστιανισμό των Ρως. Τα 1000 χρόνια (1988) δεν εορτάστηκαν, διότι ακόμη δεν είχε καταρρεύσει το κομμουνιστικό καθεστώς. Ο  πρόεδρος της Ουκρανίας το 2008 Βίκτορ Γιούσενκο (περισσότερο εθνικιστής και δυτικόφιλος από τον Ποροσένκο του 2018) επιχείρησε τότε να αναγνωρισθούν ντε φάκτο οι εθνικιστές σχισματικοί της Ουκρανίας, με την βοήθεια του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος προσεκλήθη στο Κίεβο να προστεί των εορτασμών και δέχθηκε την πρόσκληση.

Το Πατριαρχείο της  Μόσχας αντέδρασε τότε έντονα. Πίστευε ότι η εκ μέρους του προέδρου Γιούσενκο πρόσκληση του κ. Βαρθολομαίου ήταν για να μην ηγηθεί ο Μόσχας των εορτασμών, αλλά ο Κωνσταντινουπόλεως. Επίσης επισήμαναν τον κίνδυνο σχίσματος αν με τον Οικουμενικό Πατριάρχη συλλειτουργούσαν και οι σχισματικοί.

          Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του σημερινού υπευθύνου του Γραφείου Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Νίκου Παπαχρήστου στην «Καθημερινή» (Κυριακή 27 Ιουλίου 2008, σελίς 4) ο κ. Βαρθολομαίος σε επιστολή του προς τον τότε Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο «χαρακτήρισε προσβλητικούς τους ισχυρισμούς του (Σημ.γρ. ότι έχει συμμαχήσει με τους σχισματικούς της Ουκρανίας) και έκανε λόγο για “βεβιασμένες κρίσεις ή απειλάς επί τη βάσει ακρίτων σπερμολογιών, αι οποίαι δεν εκφράζουν την πάντοτε υπεύθυνον θέσιν της Μητρός Εκκλησίας”. Κάλεσε δε τον κ. Αλέξιο να συλλειτουργήσουν στο Κίεβο προκειμένου να καταδείξουν την ενότητα της Ορθοδοξίας και επανέλαβε πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως θεματοφύλακας της κανονικής τάξης, συμπαρίσταται στην Εκκλησία της Ρωσίας για την αποκατάσταση της τοπικής Εκκλησίας της Ουκρανίας». (Σημ. Η υπογράμμιση του γράφοντος). Επισημαίνεται ότι ο κ. Βαρθολομαίος χαρακτήρισε τότε «σπερμολογίες» τα περί συμμαχίας του με τους Ουκρανούς σχισματικούς!...

          Στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας «Καθημερινή», του Ιουλίου του 2008, και στην ίδια σελίδα ο ανταποκριτής της στη Μόσχα αναφέρει μεταξύ άλλων: «Αξιόπιστοι κύκλοι του Πατριαρχείου Μόσχας με τους οποίους συνομίλησε η “Κ” υποστήριζαν πως με την “παράνομη” παρουσία του στις εκδηλώσεις στο Κίεβο ο Οικουμενικός Πατριάρχης βοηθάει το σχέδιο που από κοινού έχουν θέσει οι ΗΠΑ και ο Ουκρανός πρόεδρος Βίκτορ Γιούσενκο για την αποκοπή της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από το Πατριαρχείο της Μόσχας. Αν αυτό συμβεί τότε θα έχει επιτευχθεί το μεγαλύτερο μέρος του στόχου, με αποτέλεσμα στη συνέχεια ο δρόμος για οριστικό ξερίζωμα κάθε πνευματικής και πολιτισμικής σχέσης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας να ανοίξει διάπλατα». Επαναλαμβάνεται ότι αυτά γράφονται το 2008...

          Στο ίδιο φύλλο της “Κ”, του 2008,  ο υποστηρίζων μετά πάθους τα δίκαια του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ. Αρ. Πανώτης σε άρθρο του αφού αναφέρει τα γνωστά ιστορικά επιχειρήματα, που και σήμερα αναμασώνται από τους πατριαρχικούς κονδυφόρους, σημειώνει: « Η Μητέρα που γέννησε εν Χριστώ τον λαό του Κιέβου είναι η μόνη που εκ των ιερών κανόνων “δύναται” να θεραπεύσει τον επιζήμιο  “εκκλησιαστικό διχασμό” με μια Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο».  Προσοχή στο «δύναται» και στο ότι για να αποφευχθεί ο εκκλησιαστικός διχασμός απαιτείται Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδος. Αυτήν ακριβώς ζητούν όλοι οι αξιοπρεπείς και υπεύθυνοι Πρωθιεράρχες και απορρίπτει ο κ. Βαρθολομαίος. Και  Την ζητάνε όχι γιατί τον εχθρεύονται, αλλά επειδή πιστεύουν ότι είναι η μόνη λύση προς αποφυγή του σχίσματος.

 Από το Συλλείτουργο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Πατριάρχου Μόσχας Αλεξίου, τον Ιούλιο του 2008 στο Κίεβο, ο πρώτος κέρδισε από τον δεύτερο το ότι αναγνώρισε τα πρεσβεία τιμής που κατέχει και το ότι δέχθηκε να συμμετάσχει στους εορτασμούς του Κιέβου, παρά τις ενστάσεις που είχε προβάλλει, αφού ήθελε εκείνος να προστεί, για να υπογραμμίσει τους αδελφικούς δεσμούς αίματος και εκκλησιαστικού πνεύματος που συνδέουν Ουκρανούς και Ρώσους. Ο Μόσχας από την πλευρά του κέρδισε το ότι ο κ. Βαρθολομαίος στο Συλλείτουργο αναγνώρισε με κάθε επισημότητα τον ανήκοντα στη Ρωσική Εκκλησία τότε Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Βλαδίμηρο, το ότι  δεν δέχθηκε να συμμετάσχουν στις λατρευτικές εκδηλώσεις οι σχισματικοί και το ότι έτσι δέχθηκε ότι η Εκκλησία της Ουκρανίας είναι υπό την δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Μόσχας.

 Μέσα σε έντεκα χρόνια όλα αυτά, που είχε δεχθεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο ίδιος τα ανέτρεψε και η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει περιπέσει στον ισχυρότατο κλύδωνα του σχίσματος. Όλα τα υπόλοιπα, που λέγονται, γράφονται ή πράττονται, είναι εκ περισσού.-