Στέργιος Μπούγιας, Οι καλοπροαίρετοι πιστοί χριστιανοί δέχθηκαν με ανακούφιση την επιστολή του γέροντος Ευθυμίου

Οι καλοπροαίρετοι πιστοί χριστιανοί δέχθηκαν με ανακούφιση την επιστολή του γέροντος Ευθυμίου

(Απάντηση σε σχόλια του π. Χρυσοστόμου Παπαδάκη)

Στέργιος Μπούγιας, Θεολόγος

Η απειλή του κορονοϊού έχει τρομοκρατήσει σχεδόν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και στη Χώρα μας ζούμε τραγικές καταστάσεις που σε πολλούς συμπολίτες μας έσπειραν τον πανικό και τον τρόμο. Ο φόβος και ο τρόμος συνέθλιψε τις ψυχές των ανθρώπων και έκαμψε το ηθικό τους. Ειδικότερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί νοιώσαμε ξαφνικά ορφανοί και απροστάτευτοι. Περιφρονημένοι και καταδιωκόμενοι. Οι ιθύνοντες μάς έκλεισαν τις Εκκλησιές μας, τα λιμάνια μας, τους χώρους καταφυγής μας και με αντισυνταγματικούς και αψυχολόγητους νόμους μάς απαγόρευσαν να λατρεύουμε τον Θεόν μας. Στα παρακάλια μας έκλεισαν τα αυτιά τους και μας φέρθηκαν σαν κακές μητριές. Η φωνή του Λαού του Θεού αγνοήθηκε και τα δικαιώματά του καταπατήθηκαν βάναυσα. Η σκληρή και αφιλάδελφη αυτή στάση και αντιμετώπιση, ιδιαίτερα το κλείσιμο των Ναών και η απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας συνέθλιψε τους Χριστιανούς και πολλοί έφτασαν στην απόγνωση. Κατάσταση ιδιαίτερα αρεστή στον ανθρωποκτόνο διάβολο για να καταποντίσει τις ψυχές των αδυνάτων. Βέβαια, μας είπαν, πως όλα τα έκαναν για να μας σώσουν, να μας προστατεύσουν από την επιδημία, αλλά χωρίς την επίκληση και βοήθεια του Θεού.

Αυτή τη ζοφερή εικόνα και κατάσταση αφουγκράστηκε ο Γέροντας Ευθύμιος, ασκητής της Καψάλας Αγίου Όρους, και έστειλε μήνυμα ελπίδας, αγάπης και εμπιστοσύνης στον Παντοδύναμο Θεό. Το μήνυμά του, η φωνή του έφτασε στον καταδιωκόμενο, πονεμένο και απογοητευμένο Λαό του Θεού ως «δρόσος Αερμών», ως «αύρα λεπτή», που ενίσχυσε, στήριξε, παρηγόρησε, φώτισε και έδειξε την σωστή πορεία και αντιμετώπιση που ταιριάζει στους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Πορεία και αντιμετώπιση που θεμελιώνεται στην Παράδοση των Αγίων μας, των Πατέρων μας, των Μαρτύρων και ομολογητών της Πίστεώς μας. Με αυτά που με πόνο ψυχής έστειλε ο παπα - Ευθύμιος ανακουφιστήκαμε οι Χριστιανοί, αναπνεύσαμε καθαρό οξυγόνο που μας βοήθησε να αποβάλλουμε το διοξείδιο του άνθρακα που αναγκαστικά εισπνεύσαμε μέσα στο ενδοκοσμικό κουβούκλιο που στανικά μας κλείδωσαν οι επίγειοι Άρχοντες και επίδοξοι «σωτήρες» μας, με απώτερο σκοπό να μας χειραγωγήσουν και αποπροσανατολίσουν. Η γεμάτη πόνο και αγάπη φωνή του Γέροντος Ευθυμίου ενίσχυσε, αλλά και ενόχλησε. Ελέγχθηκαν οι καιροσκόποι που για τη βόλεψή τους θυσιάζουν την Αλήθεια και συμβιβάζονται με τα κατεστημένα και αυτό το λένε «σύνεση» και «διάκριση». Ελέγχθηκαν οι διπλωμάτες, οι βολεμένοι, εκείνοι που απολυτοποίησαν το  σαρκίον και τον παρόντα εφήμερο κόσμο και υιοθέτησαν πρακτικές ορθολογιστικές, ανθρωποκεντρικές και λησμόνησαν το «εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιπ. 1,21) και το «εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (ψαλμ. 126, 1).

Ανάμεσα σ΄ αυτούς που ενoχλήθηκαν από τη φωνή ενός Μοναχού που για την αγάπη του Χριστού και του πλησίον Αδελφού προτίμησε την έρημο και την σκληρή ασκητική ζωή για να προσεύχεται συνεχώς «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας», είναι και ο Αρχιμ. Χρυσόστομος Παπαδάκης. Ίσως, βιάστηκε, τόλμησε να σχολιάσει με διάθεση ειρωνείας, υποτίμησης, επιτίμησης και ύφος διδασκαλικό. Χωρίς να γνωρίζει τον Γέροντα σχολιάζει την σχέση του με τον Άγιο Παΐσιο. Ο παπα - Ευθύμιος μαζί με τον μακαριστό παπα - Ισαάκ είχαν Γέροντα τον Άγιο Παΐσιο και δεν πέρασαν απλά μια και δυό φορές, που ίσως πέρασε και ο π. Χρυσόστομος από το Κελλί του Αγίου, αλλά θεμελίωσαν και στοίχισαν την μοναχική τους πορεία και ζωή με την συχνή καθοδήγηση και τις σοφές συμβουλές του Αγίου. Η ζωή και οι ενέργειες του Γέροντος Ευθυμίου είναι μέσα στο πνεύμα του Αγίου Παϊσίου. Ενώ αυτά που σχολιάζει ο π. Χρυσόστομος είναι αντίθετα με όσα έζησε και είπε ο Άγιος Παΐσιος. Και μόνο το βιβλίο «Πνευματική Αφύπνιση» της Ιεράς Μονής της Σουρωτής να διαβάσει θα διαπιστώσει πόσα άστοχα και άκρως αντίθετα είναι αυτά που σχολιάζει με αυτά που ο Άγιος Παΐσιος  γράφει. Και τότε, ίσως, αντιληφθεί πόσο αδικεί τον Γέροντα Ευθύμιο.

Ο Γέροντας, ως αληθινός Μοναχός, και όχι μισθωτός, χωρίς ίχνος αυτοπροβολής, ούτε και υποτίμησης κανενός, εκφράζει την Αγιοπατερική εμπειρία και λυπάται για το κλείσιμο των Ιερών Ναών, την ταπείνωση που υπέστη η Ελλαδική Εκκλησία εκ μέρους της Πολιτείας και την παραθεώρηση των αγιαστικών μέσων της Πίστεώς μας. Δεν αμφισβητεί και γνωρίζει πολύ καλά την πρόοδο της Ιατρικής επιστήμης, θλίβεται όμως που οι ιθύνοντες για την αντιμετώπιση της επιδημίας στηρίχτηκαν μόνο στην ανθρώπινη δύναμη και λησμονήθηκε ο Μεγάλος Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας και τα αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας μας. Ακόμη επισημαίνει πως ο φόβος δεν ταιριάζει στον πιστό Χριστιανό και συμβουλεύει να κάνουμε πνευματική ζωή για να μπορέσουμε να αντέξουμε και αντιμετωπίσουμε τα επερχόμενα δεινά. Ζούμε σε δύσκολα χρόνια και αποκαλυπτικά, γι΄ αυτό χρειάζεται εγρήγορση και Θείος φωτισμός. «Έχομε ανάγκη από ειλικρινή μετάνοια, υπομονή ανεξάντλητη και προσευχή αδιάλειπτη, η οποία ενισχύει την Πίστη μας» τονίζει.

Θλίψη προκαλούν οι απόψεις του π. Χρυσοστόμου με αυτά που γράφει: «δεν θεραπεύτηκαν οι δυστυχείς εκείνοι άνθρωποι από λιτανείες και αγιασμούς και περιφορές ιερών και οσίων της πίστεως. Ούτε από τη Θεία Κοινωνία που ελάμβαναν… οι  λεπροί, λοιπόν, θεραπεύτηκαν όταν έφθασε σ΄ αυτούς το ανακαλυφθέν φάρμακο». Αγνοεί, άραγε, την θεραπεία των δέκα λεπρών του Ευαγγελίου; Δεν γνωρίζει την θεραπεία της αιμορροούσης: «Και γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις, ιατροίς προσαναλώσασα όλον τον βίον, ουκ ίσχυσεν υπ οὐδενὸς θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν, ήψατο του κρασπέδου του ιματίου αυτού, και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος αυτής»; (Λουκ. η, 41-56). Αρνείται τις θεραπείες και τα θαύματα του Χριστού και τις αναρίθμητες θεραπείες και τα θαύματα που έγιναν και γίνονται με τις προσευχές και μεσιτείες της Παναγίας μας και όλων των Αγίων; Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Επίσκοπος Συμφερουπόλεως, στο χειρουργείο του είχε την εικόνα του Εσταυρωμένου και το σημείο που χειρουργούσε πρώτα το σταύρωνε και μετά έκανε την επέμβαση. Οι έντιμοι επιστήμονες και χριστιανοί ιατροί ομολογούν με ειλικρίνεια, πολλές φορές, «εμείς θα κάνουμε ό, τι μπορούμε, αλλά πάνω από όλα είναι ο Θεός». Αυτά όλα τα αρνείται ο π. Χρυσόστομος; Γιατί με αυτά που σχολιάζει αυτό το συμπέρασμα βγαίνει και αυτό συνιστά βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.

Οι θεραπείες ή μη ανήκουν στη Βούληση του Πάνσοφου και Παιδαγωγού Θεού και γίνονται προς το συμφέρον των ψυχών μας. «Θεός όπου βούλεται νικάται φύσεως τάξις». Και ασφαλώς εξαρτώνται και από την πίστη του καθενός: «…κατά την πίστιν ημών γενηθήτω…» (Ματθ. 9,29).

Τέτοιες θέσεις και απόψεις αντορθόδοξες και ξένες προς την εμπειρία της Ορθοδόξου Πίστεώς μας δημιουργούν σύγχυση στο πλήρωμα της Εκκλησίας μας. Είναι ολιγοπιστία; Αμφισβήτηση; Ορθολογιστική αντίληψη…; Πάντως δεν είναι καρπός πίστεως, προσευχής και αγαθής γνώμης.

Η επιστολή του Γέροντος Ευθυμίου είναι φωνή εξ΄ ουρανού και ανέπαυσε όλους τους καλοπροαίρετους Ορθοδόξους Πιστούς. Από τους πολλούς που παρηγορούνται και ξεδιψούν κοντά του γνωρίζει τα προβλήματα και τα πνευματικά και τα οικονομικά και ακριβώς, επειδή  γνωρίζει και τα παρόντα και προβλέπει και τα επερχόμενα έγραψε με ευθύνη, αγάπη, ταπείνωση και πόνο ψυχής προς τους Αδελφούς «υπέρ ων Χριστός απέθανεν» (Ρωμ. 14,15). Η επιστολή του είναι ορόσημο φωτεινό και οδοδείκτης που μάς υπενθυμίζει ότι «Ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλιπ. 3,20). Τον ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας και ταπεινά ευχόμαστε να τον σκεπάζει η Χάρη του Θεού και οι ευχές του Αγίου Γέροντός του.