Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολύ συχνὰ γίνεται λόγος στοὺς χριστιανικοὺς κύκλους γιὰ τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Τονίζεται ἀπ’ ὅλους ὅτι ἐκεῖ πρέπει νὰ στοχεύουμε καὶ ὄχι στὴ «Βασιλεία»τῆς γῆς. Ὅμως στὴν πράξη οἱ περισσότεροι ἔχουν στραμμένο τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά τους στὴ δεύτερη καὶ γι’ αὐτὴ νυχθημερὸν ἐργάζονται, παρόλο ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ ὁμοιότητα μὲ τὴν πρώτη. Ὅμως αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ παροῦσα ἐπίγεια ζωή δὲν ἔχει ἀξία καὶ πρέπει νὰ περιφρονεῖται. Καὶ ὑπάρχει σοβαρὸς λόγος γι’ αὐτό, ἀφοῦ ἐδῶ στὴν παροῦσα ζωή, τὴν ἐπώδυνη καὶ γεμάτη δυσάρεστες καταστάσεις, ἔχει τὴ δυνατότητα ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐξασφαλίσει τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὅταν ζεῖ μὲ ὁδηγὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸ Θέο καὶ τὸν πλησίον εἶναι στὸ βαθμὸ ποὺ πρέπει, παράλληλα ἡ ζωή του μὲ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα ἐξαγιάζεται, τότε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐξασφαλίζεται γι’ αὐτόν. Προγεύεται μάλιστα καὶ τὴν ἀνέκφραστη μακαριότητά της κι ἂς ἀντιμετωπίζει πολλὰ προβλήματα.

Ἡ διαρκής ἐπιθυμία τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν φέρνει πολλὰ ἀγαθὰ καὶ στὴν ἐπίγεια ζωή. Ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἐπίγειος πολίτης τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο κατόρθωμα.

Τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν δὲν μποροῦμε νὰ τὴν περιγράψουμε. Ὡστόσο, ἔχουμε μερικὲς πληροφορίες. Οἱ πολίτες τῆς Βασιλείας θὰ ζοῦν μέσα στὴν ἀγαλλίαση, τὴ χαρά, τὴν εὐφροσύνη αἰωνίως, χωρὶς τέλος καὶ χωρὶς μεταβολές.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος παρομοιάζει τὴν Οὐράνια Βασιλεία μὲ οἰκοδομή ποὺ οἱ ἔνοικοί της πανηγυρίζουν. Καὶ μᾶς προτρέπει: «Ἂς ξοδέψουμε σ’ αὐτὴ τὴν οἰκοδομὴ τὰ χρήματά μας· δὲν μᾶς χρειάζονται οὔτε οἰκοδόμοι, οὔτε ἐργάτες· αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ σπίτια τὰ χτίζουν τὰ χέρια τῶν φτωχῶν, οἱ κουτσοί, οἱ τυφλοί, οἱ ἀνάπηροι· αὐτοὶ χτίζουν ἐκεῖνα τὰ σπίτια. Καὶ μὴ θαυμάζεις, ἀφοῦ μάλιστα αὐτοὶ μᾶς χαρίζουν τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ μᾶς δίνουν παρρησία μπροστὰ στὸ Θεό».

Ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ σκέφτεται καὶ νὰ ἐπιθυμεῖ τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, σὰν νὰ τὴν ἔχει γνωρίσει παλιότερα. Ἀποδέχεται ἐπίσης τὶς περιγραφὲς τῶν ἁγίων πατέρων. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀναφέρεται ἀναλυτικὰ στὴ μεγάλη μεταβολὴ ἀπὸ τὰ λυπηρά τῆς παρούσης ζωῆς στὰ εὐχάριστα καὶ αἰώνια τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Εἶναι ἐνδιαφέροντα τὰ ὅσα λέει. Μὲ τὴ σκέψη καὶ ἐπιθυμία τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν ὅλα τὰ δυσάρεστα τῆς παρούσης ζωῆς ἐξαφανίζονται, «ἐγκαθίσταται δὲ στὴ θέση τους ἡ εἰρήνη, ἡ πραότητα, ἡ ἐπιείκεια, ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ δόξα, ἡ τιμή, ἡ λαμπρότητα καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ὅσα οὔτε λόγος θὰ μπορέσει νὰ παραστήσει, κανένα ἀπὸ τὰ κοσμικὰ ἀγαθὰ δὲν θὰ μᾶς προσελκύσει, ἀλλὰ κι ἐμεῖς θὰ μπορέσουμε νὰ λέμε μαζὶ μὲ τὸν προφήτη: «Πότε θὰ φθάσω καὶ ἰδῶ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ;».

Ὁ Μέγας Ἀντώνιος θεωροῦσε ἀναγκαίους τούς πειρασμοὺς, γιὰ νὰ μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νὰ καταπολεμήσει τὰ πάθη του καὶ νὰ προοδεύσει πνευματικὰ, γιὰ νὰ γίνει ἄξιος τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἔλεγε: «Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ εἰσέλθει στὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, χωρὶς νὰ δοκιμάσει πειρασμούς. Βγάλε ἀπὸ τὴ μέση τούς πειρασμοὺς καὶ τότε κανεὶς δὲν θὰ ὑπάρχει ποὺ νὰ σῴζεται».

Ορθόδοξος Τύπος