Στην συζήτηση με τους Καθηγητές ο Σεβασμιώτατος αντήλλαξε σκέψεις και προβληματισμούς σχετικά με την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της περιοχής, ενώ τοποθετήθηκε και επί των προκλήσεων και των δυσκολιών της σύγχρονης εποχής με τις οποίες έρχεται πολλάκις αντιμέτωπη, ώστε να χωλαίνει την μεταλαμπάδευση του ορθοδόξου φρονήματος.
Οι Θεολόγοι με την σειρά τους εξέφρασαν την αγωνία και την ανησυχία τους σχετικά με την υποβάθμιση του μαθήματος ως προς τη μέθοδο της διδακτικής του.
Στο πέρας της συζητήσεως προτάθηκαν διέξοδοι ώστε να συνεχισθεί η απρόσκοπτη και η αδιάλειπτη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, τονίσθηκε δε η αξία της βιωματικής εμπειρίας που χρειάζεται να έχουν οι μαθητές, καλλιεργώντας με την βοήθεια του Καθηγητή Θεολόγου τη σχέση τους με την Εκκλησία και τον Χριστό.
Επιτέλους ένας τουλάχιστον Μητροπολίτης ασχολείται με το θέμα του πώς διδάσκεται το Μάθημα των Θρησκευτικών στο σχολείο, αγγίζοντας στο μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα το οποίο συμβαίνει με δεξιοτεχνία και μεθόδευση στα υπάρχοντα βιβλία των Θρησκευτικών. Εκεί εξαφανίστηκε η Βιωματική μέθοδος έτσι ώστε ο μαθητής ή η μαθήτρια να αισθάνεται απλώς μια ξένη που φιλοξενείται στα της εκκλησιαστικής ζωής και΄οχι ως ένα βαπτισμένο μέλος της Εκκλησίας που είναι ανάγκη να μάθει στο σχολείο τι να κάνει ως ενορίτης ή ενορίτισσα όταν μπει στην κοινωνία και στη ζωή. Στο σχολείο υποστηρίζουν ορισμένοι ότι πρέπει να μαθαίνει τρόπους και δεξιότητες για να αντιμετωπίζει στην πράξη τα θέματα της ζωής. Ακόμη και σεξουαλικές δεξιότητες και περιβαλλοντικές και πολιτικές και κοινωνικές και πολιτισμικές δεξιότητες τονίζουν κάποιοι ότι πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά, Αλλά...... οι μόνες δεξιότητες είναι οι εκκλησιαστικές, διότι αν μαθαίνει το παιδί πώς να ζει σωστά τη λατρευτική και μυστηριακή ζωή, την εν Χριστώ ζωή, ως Χριστιανός, τότε.... μετατρέπεται λένε το μάθημα σε Κατήσχηση. Αυτός ο αρρωστημένος προοδευτισμός συζητήθηκε από τον Μητροπολίτη με τους διδάσκοντες τη το θεολογικό μάθημα, οι οποίοι όμως αν εφαρμόσουν όσα έμαθαν στις θεολογικές σχολές να διδάσκουν με βιωματικό τρόπο, τότε...γίνονται κατηχητές... λένε οι αυτοπροσδιορισζόμενοι προοδευτικοί θεολόγοι που συνήθως αυλίζονται στο Υπουργείο Παιδείας... Η διοικούσα Εκκλησία βλέπει ή κάνει πως δεν βλέπει τα βιβλία των θρησκευτικών, και τι γράφουν και πώς τα γράφουν; Γνωρίζουν ότι τα Βιβλία των Θρησκευτικών είναι αυτά που γράφτηκαν επί Φίλη και Γαβρόγλου και ακυρώθηκαν ως παράνομα, αντορθόδοξα και αντισυνταγματικά από το ΣτΕ; Γιατί επιτρέπει να συμβαίνει αυτό στα παιδιά της Εκκλησίας; Γιατί όταν οι Εβραίοι ή οι Μουσουλμάνοι διδάσκουν με βιωματικό τρόπο τη δική τους θρησκευτική ζωή στα σχολεία, αυτό δεν χαρακτηρίζεται κατηχητισμός; Ο εν λόγω Μητροπολίτης είναι από τους ελάχιστους που βλέπει μαζί με τους θεολόγους της Μητροπόλεώς του το θέμα ορθδοδόξως και εκκλησιαστικά και προσπαθεί να το αντιμετωπίσει, όσο γίνεται. Καλά θα είναι όμως να αντιμετωπιστεί το θέμα αφού εξεταστεί από τη Σύνοδο στη βάση του που είναι το Υπουργείο Παιδείας διότι αυτό είναι που εγκρίνει ή καθοδηγεί τη διδσκαλία των Θρησκευτικών έτσι ώστε να είναι το μόνο μάθημα που δεν διδάσκεται με τα υπάρχοντα βιβλία Φίλη -Γαβρόγλου βιωματικά και χριστιανικά. Διότι φαίνεται ότι αυτό που ενδιαφέρει και την παρούσα ηγεσία του Υπουργείου είναι να μειωθεί το εκκλησιαστικό ήθος και φρόνημα στη νέα γενιά!!! ¨Ετσι, διδάσκτονται μεν τυπικά τα Θρησκευτικά αλλά όχι έτσι που όρισε το ΣτΕ, αλλά μεθοδευμένα προοδευτικά, εκσυγρονιστικά δήθεν, και μακράν της Εκκλησία!!!, όχι ορθόδοξα, όχι εκκλησιαστικά, όχι θεολογικά, διότι έται λένε ότι η διδασκαλία μετατρέπεται σε κατήχηση δηλαδή προπαγάνδα!!!! Αυτό οφείλει να δει σοβαρά, υπεύθυνα και αποφασιστικά η διοίκηση της Εκκλησίας και να κάνει τις απαιτούμενες παρεμβάσεις της.
ΑπάντησηΔιαγραφή