Ιωάννης Τάτσης, "Φαναριώτικη Ορθοδοξία"

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 26/2/2010

«Φαναριώτικη Ορθοδοξία»

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας λειτουργεί για τους οικουμενιστές ως ημέρα κρίσεως για τα φιλοπαπικά και φιλοπροτεσταντικά τους παραστρατήματα. Μόνη «άμυνά» τους στον έλεγχο της συνειδήσεως είναι η στροφή με μανία εναντίον όσων υπερασπίζονται αυτό που τους ελέγχει, την πατερική Ορθοδοξία.
Κυριακή της Ορθοδοξίας. Και κάθε πιστός θα ανέμενε πατριαρχικούς πανηγυρικούς λόγους για το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, εγκώμια των αγωνιστών της Πίστεως και καταδίκη της πλάνης και της αίρεσης. Το σύγχρονο όμως Φανάρι εκπέμπει άλλο φως, αποπροσανατολιστικό.......
Η Πατριαρχική και Συνοδική εγκύκλιος του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας περιείχε πνεύμα διαλόγου, καταλλαγής, προσέγγισης και συνάντησης με τους αιρετικούς Παπικούς και πνεύμα αποδοκιμασίας των αγωνιστών κληρικών, μοναχών και λαϊκών της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μιλώντας για τους Ορθόδοξους πιστούς που δεν ανέχονται τα οικουμενιστικά του ανοίγματα ο Πατριάρχης είπε μεταξύ άλλων: «οἱ πολέμιοι κάθε προσπαθείας ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος μεταξὺ τῶν χριστιανῶν ὑψώνουν τοὺς ἑαυτούς των ὑπεράνω τῶν Ἐπισκοπικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας μὲ κίνδυνον νὰ δημιουργήσουν σχίσματα μέσα εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Εἰς τὴν πολεμικήν των αὐτὴν οἱ ἐπικρίνοντες τὴν προσπάθειαν ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν δὲν διστάζουν ἀκόμη καὶ νὰ διαστρέφουν τὴν πραγματικότητα, διὰ νὰ παραπλανήσουν καὶ ἐξεγείρουν τὸν πιστὸν λαόν».
Η σκληρή πατριαρχική γλώσσα που ήθελε να «τσακίσει τα κόκκαλα» των αγωνιστών της Ορθοδοξίας, παραπλανώντας και παρερμηνεύοντας τις ενέργειές τους, αποκάλυψε την έκδηλη πλέον ανησυχία των Φαναριωτών και όλων των οικουμενιστών ενώπιον της διαφαινόμενης καθολικής αποδοκιμασίας των φιλοπαπικών τους σχεδιασμών. Ο πιστός λαός με την ευλογημένη εργασία όλο και περισσότερων κληρικών και λαϊκών, τα αγωνιστικά άρθρα στον εκκλησιαστικό τύπο και το διαδίκτυο και τη γνωστή πλέον «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» αφυπνίζεται. Οι οικουμενιστές αντιλαμβάνονται πλέον ότι ο λαός δεν θα τους επιτρέψει τον ταχύ, όπως σχεδίαζαν, εναγκαλισμό με τον Πάπα. Και γι’ αυτό, μάλλον εκνευρισμένοι και ανήσυχοι, με απειλές, απαξιωτικές εκφράσεις και ανακρίβειες, κάποτε δε και με συκοφαντίες βάλλουν εναντίον των αγωνιστών πιστών που συμβάλλουν στην αφύπνιση του ορθόδοξου λαού. Όσο όμως πιο πολύ φωνάζουν για εκφοβισμό, τόσο πιο πολύ θάρρος δίνουν στους αγωνιστές πιστούς, που πλέον συγκροτούν ισχυρό ορθόδοξο τείχος, αδιαπέραστο από τις οικουμενιστικές επιθέσεις.
Στους επικριτικούς πατριαρχικούς λόγους, στις οικουμενιστικές βουλές και τα σχέδια αλλά και στις απειλές εναντίον τους οι πιστοί με θάρρος απαντούν με τον ψαλμικό λόγο του Μεγάλου Αποδείπνου: «Καὶ λόγον, ὃν ἐὰν λαλήσητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν. Καὶ ἣν ἂν βουλὴν βουλεύσησθε, διασκεδάσει Κύριος. Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, ουδ' οὐ μὴ ταραχθῶμεν. Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός».