πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 19/2/2010ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ὁ παραλυτικός, αἱρόμενος ὑπὸ τεσσάρων, ἔφτασε στὸ σπίτι ὅπου ἦταν ὁ Χριστός. Ἦταν ἕνας ἀξιολύπητος ἄνθρωπος. Ἄρρωστος στὸ σῶμα, ἄρρωστος καὶ στὴν ψυχή. Ἴσως ὁ ἴδιος νὰ μὴ εἶχε συνειδητοποιήσει τὴν ἀρρώστια τῆς ψυχῆς του, ἔχοντας σταθερὰ στραμμένο τὸ νοῦ του στὴν ἐπώδυνη παραλυσία τοῦ σώματός του. Ὁ Χριστὸς ὅμως γνώριζε τὸ ἁμαρτωλό του παρελθόν, γι᾽ αὐτὸ καὶ θεράπευσε πρῶτα τὴν ψυχή του. Τοῦ εἶπε: «τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»......
Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο σῶμα.Οὔτε μόνο ψυχή. Εἶναι καὶ σῶμα καὶ ψυχή. Καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἀλληλοεπηρεάζονται.Ἡ ἀρρώστια τῆς ψυχῆς ὁδηγεῖ καὶ στὴν ἀρρώστια τοῦ σώματος. Ἀλλὰ καὶ τὸ ἀντίστροφο. Εἶναι πολλοὶ ὅμως, ποὺ δὲν δέχονται αὐτὴ τὴν ἀλληλεπίδραση. Μιλοῦν μόνο γιὰ ἀρρώστια τοῦ σώματος καὶ καταφεύγουν στοὺς γιατρούς, γιὰ τὴ θεραπεία της, ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν ψυχή. Ἀλλὰ καὶ ὅταν δέχονται τὴν ψυχικὴ ἀρρώστια, ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ σῶμα. Ὁ Χριστὸς ὅμως εἶναι ὁ θεραπευτὴς τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ θεραπεύει καὶ τὸ σῶμα τοῦ παραλυτικοῦ: «σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου».
Σχετικὰ μὲ τὶς ψυχικὲς ἀρρώστιες, ἕνας Ἐπίσκοπος ἀναφέρει: «Πολλοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι γιὰ τὶς ψυχικὲς ἀρρώστιες ἁρμόδιος εἶναι μόνο ὁ ψυχίατρος. Αὐτὸ εἶναι βέβαια σωστό. Ἀλλὰ δὲν πρόκειται περὶ αὐτοῦ.Ὁ ψυχίατρος ἀποκαθιστᾶ τὴν ψυχικὴ ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστὸς ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Ὁ ψυχίατρος θεραπεύει τὶς αἰτίες, ποὺ προκαλοῦν τὴν ψυχικὴ ἀσθένεια. ὉΧριστὸς συγχωρεῖ τὴν ἁμαρτία, ποὺ χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ ψυχίατρος ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση τῆς ψυχῆς μὲ τὸ σῶμα. ὉΧριστὸς ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό».
Στὸ Χριστὸ πρέπει πάντα νὰ καταφεύγουν οἱ ἄνθρωποι. Οἱ γιατροὶ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους. Ὁ Χριστὸς ὅμως θεραπεύει τὸ ἄρρωστο σῶμα μὲ τὴ θαυματουργική του δύναμη, ἀλλὰ καὶ τὴν πάσχουσα ψυχὴ μὲ τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν.
Ὁ παραλυτικός, αἱρόμενος ὑπὸ τεσσάρων, ἔφτασε στὸ σπίτι ὅπου ἦταν ὁ Χριστός. Ἦταν ἕνας ἀξιολύπητος ἄνθρωπος. Ἄρρωστος στὸ σῶμα, ἄρρωστος καὶ στὴν ψυχή. Ἴσως ὁ ἴδιος νὰ μὴ εἶχε συνειδητοποιήσει τὴν ἀρρώστια τῆς ψυχῆς του, ἔχοντας σταθερὰ στραμμένο τὸ νοῦ του στὴν ἐπώδυνη παραλυσία τοῦ σώματός του. Ὁ Χριστὸς ὅμως γνώριζε τὸ ἁμαρτωλό του παρελθόν, γι᾽ αὐτὸ καὶ θεράπευσε πρῶτα τὴν ψυχή του. Τοῦ εἶπε: «τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»......
Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο σῶμα.Οὔτε μόνο ψυχή. Εἶναι καὶ σῶμα καὶ ψυχή. Καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἀλληλοεπηρεάζονται.Ἡ ἀρρώστια τῆς ψυχῆς ὁδηγεῖ καὶ στὴν ἀρρώστια τοῦ σώματος. Ἀλλὰ καὶ τὸ ἀντίστροφο. Εἶναι πολλοὶ ὅμως, ποὺ δὲν δέχονται αὐτὴ τὴν ἀλληλεπίδραση. Μιλοῦν μόνο γιὰ ἀρρώστια τοῦ σώματος καὶ καταφεύγουν στοὺς γιατρούς, γιὰ τὴ θεραπεία της, ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν ψυχή. Ἀλλὰ καὶ ὅταν δέχονται τὴν ψυχικὴ ἀρρώστια, ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ σῶμα. Ὁ Χριστὸς ὅμως εἶναι ὁ θεραπευτὴς τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ θεραπεύει καὶ τὸ σῶμα τοῦ παραλυτικοῦ: «σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου».
Σχετικὰ μὲ τὶς ψυχικὲς ἀρρώστιες, ἕνας Ἐπίσκοπος ἀναφέρει: «Πολλοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι γιὰ τὶς ψυχικὲς ἀρρώστιες ἁρμόδιος εἶναι μόνο ὁ ψυχίατρος. Αὐτὸ εἶναι βέβαια σωστό. Ἀλλὰ δὲν πρόκειται περὶ αὐτοῦ.Ὁ ψυχίατρος ἀποκαθιστᾶ τὴν ψυχικὴ ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστὸς ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Ὁ ψυχίατρος θεραπεύει τὶς αἰτίες, ποὺ προκαλοῦν τὴν ψυχικὴ ἀσθένεια. ὉΧριστὸς συγχωρεῖ τὴν ἁμαρτία, ποὺ χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ ψυχίατρος ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση τῆς ψυχῆς μὲ τὸ σῶμα. ὉΧριστὸς ἀποκαθιστᾶ τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό».
Στὸ Χριστὸ πρέπει πάντα νὰ καταφεύγουν οἱ ἄνθρωποι. Οἱ γιατροὶ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους. Ὁ Χριστὸς ὅμως θεραπεύει τὸ ἄρρωστο σῶμα μὲ τὴ θαυματουργική του δύναμη, ἀλλὰ καὶ τὴν πάσχουσα ψυχὴ μὲ τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου