πηγή: Αγγελιοφόρος, 14/2/2011
Ενα άλλο λύκειο, με νέα μαθήματα, δομή, πρόγραμμα σπουδών και εκπαιδευτική φιλοσοφία, φιλοδοξεί να θέσει σε εφαρμογή από το Σεπτέμβριο το υπουργείο Παιδείας. Στο μοντέλο, που από το Σεπτέμβριο θα αποτελέσει το «νέο λύκειο», αναμένεται να έχουν καταλήξει σε δύο μήνες τα αρμόδια στελέχη του υπουργείου Παιδείας. Ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Κλ. Ναυρίδης, σε ειδική εκδήλωση έκανε γνωστό ότι τον Απρίλιο θα είναι όλα έτοιμα για την ανακοίνωση του πλαισίου του νέου λυκείου....
Ο σημερινός τρόπος διδασκαλίας θα αλλάξει πλήρως. Ο στόχος είναι οι μαθητές να μυούνται σε ουσιαστικότερους τρόπους απόκτησης γνώσεων, που περιορίζουν την αποστήθιση και προάγουν την κριτική τους ικανότητα.
Οπως είπε ο κ. Ναυρίδης, «οι μαθητές θα πρέπει να αρχίσουν να μυούνται σε ερευνητικές διαδικασίες και διεργασίες. Δηλαδή, θα μάθουν να διατυπώνουν τα ερωτήματα, να προσδιορίζουν τα προβλήματα και να μεθοδεύουν διερευνήσεις. Επιπλέον, να αναζητούν απαντήσεις στα προβλήματα που έχουν τεθεί, να αναζητούν και να αξιοποιούν ερευνητικά εργαλεία, να αναλύουν και να συνθέτουν δεδομένα».
Τελειώνοντας, σήμερα, το λύκειο ένας νέος, είναι σαφές ότι δεν έχει τις στοιχειώδεις γνώσεις να αντιμετωπίσει την αγορά εργασίας, αλλά και την ίδια την κοινωνία, λόγω των μορφωτικών ελλείψεων του ίδιου του λυκείου. Αυτό είναι το πρόβλημα που επιδιώκει να «θεραπεύσει» το υπουργείο Παιδείας.
Για το νέο λύκειο, που στοχεύει να δημιουργήσει πρωτίστως ικανούς πολίτες με το απαραίτητο μορφωτικό επίπεδο, ο κ. Ναυρίδης τόνισε: «Τα μαθησιακά - διδακτικά αντικείμενα και τα σχετικά με αυτά περιεχόμενα και ύλη, τα εκπαιδευτικά υλικά, καθώς και οι προτεινόμενες δραστηριότητες, θα αναπτυχθούν με έμφαση στις γενικές ικανότητες που θα πρέπει να αποκτήσουν οι μαθητές για να μπορούν να ζήσουν δημιουργικά ως δημοκρατικοί πολίτες στο πλαίσιο τόσο της ελληνικής όσο και της διεθνούς κοινότητας. Ολοι οι μαθητές, όταν ολοκληρώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση, θέλουμε να είναι σε ικανοποιητικό βαθμό εγγράμματοι στην ελληνική και στις ξένες γλώσσες, στις επιστήμες, στα μαθηματικά, στις νέες τεχνολογίες, στον πολιτισμό, στις τέχνες και στη θρησκεία τους ταυτόχρονα. Θέλουμε να έχουν ουσιαστική γνώση για την ιστορική, κοινωνική, οικονομική και πολιτική συγκρότηση της κοινωνίας μας, του ευρύτερου κόσμου, όσο και της ίδιας της κοινότητάς τους. Να είναι, τέλος, ευαισθητοποιημένοι και ενήμεροι για τα μεγάλα περιβαλλοντολογικά ζητήματα της εποχής».
Ετσι, τα μαθήματα θα επιλεγούν με βάση τη χρησιμότητά τους στην καθημερινή ζωή, με τη μορφωτική τους αξία, λαμβάνοντας υπόψη και τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες των ίδιων των μαθητών.
Οι 3 τάξεις του λυκείου
Aπό όσα έχουν γίνει γνωστά έως τώρα για το τι μελετά και σχεδιάζει το υπουργείο, διαφαίνεται πως υπάρχει προσανατολισμός προς τα υποχρεωτικά και επιλεγόμενα μαθήματα. Η α' λυκείου θα είναι το χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι μαθητές θα έρχονται σε επαφή και με προαιρετικά μαθήματα, ενώ στη β' τάξη η τάση είναι να μειωθούν τα υποχρεωτικά και να αυξηθούν τα επιλεγόμενα μαθήματα. Παράλληλα, θα πρέπει να επιδιώκεται η εμβάθυνση και απόλυτη κατανόηση γνωστικών αντικειμένων. Στην γ' και τελευταία τάξη του λυκείου και ενώ ο μαθητής ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τα θρανία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για να περάσει στην τριτοβάθμια, το πρόγραμμα θεωρείται ότι πρέπει να είναι πιο «σφιχτό». Λιγότερα μαθήματα, λιγότερη ύλη, αλλά βαθύτερη κατανόηση της γνώσης και της πληροφορίας, στο πλαίσιο της εξειδίκευσης. Σ' αυτήν την τάξη ο μαθητής πρέπει να έχει αποσαφηνίσει ποια επιστήμη τον ενδιαφέρει και τι ακριβώς θέλει να σπουδάσει. Να αποκτήσει, δηλαδή, βαθύτερες γνώσεις ενός αντικειμένου. Για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, θεωρείται απαραίτητη και η βαθμολογία που θα έχει ο μαθητής.
Η «μάχη» των μαθημάτωνΗ «μάχη» του υπουργείου Παιδείας, όμως, φαίνεται πως θα δοθεί στο επίπεδο των μαθημάτων. Ποια, δηλαδή, θα είναι υποχρεωτικά και ποια επιλεγόμενα. Αρχισε εδώ και μήνες και ήδη υπήρξε το πρώτο της «θύμα», η πρώην ειδική γραμματέας του υπουργείου, Θάλεια Δραγώνα. Οι απόψεις της να είναι η Ιστορία μάθημα επιλογής και όχι υποχρεωτικό της έδειξαν την πόρτα εξόδου από το υπουργείο, αλλά η υπόθεση δεν έχει κλείσει με την παραίτησή της. Στο «παιχνίδι» έχει μπει για τα καλά και η Εκκλησία, η οποία δεν προτίθεται επ' ουδενί να συναινέσει στην ένταξη των Θρησκευτικών στη λίστα με τα μαθήματα επιλογής.
Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος μέσα από τον οποίο αξιολογείται ο μαθητής. Ηδη, το υπουργείο Παιδείας φαίνεται να προωθεί ένα μοντέλο που βασικός άξονάς του θα είναι η εκπόνηση ατομικών ή ομαδικών εργασιών, αποτέλεσμα ερευνών των μαθητών, μέσα από τις οποίες θα αξιολογείται η κριτική τους ικανότητα, αλλά και η ικανότητά τους να συνεργάζονται και να δημιουργούν. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του νέου μοντέλου είναι η ανάπτυξη της Τεχνικής Εκπαίδευσης, ενώ ιδιαίτερη μέριμνα θα υπάρχει για την ανάπτυξη του μοντέλου και για τα παιδιά που έχουν αναπηρίες.
Πολλοί εκπαιδευτικοί, τέλος, υποστηρίζουν ότι ίσως το δυσκολότερο έργο του σχεδιασμού μίας τέτοιας αλλαγής, όπως αυτής που μελετάται για το λύκειο, θα είναι να αντιμετωπιστούν μορφωτικές και κοινωνικές ανισότητες. Ετσι, τα όποια εκπαιδευτικά μέτρα θα πρέπει -λένε- να συνοδεύονται και από αντίστοιχα κοινωνικά, έτσι ώστε να διασφαλίζεται, στο μέτρο του δυνατού, η ισότητα στις ευκαιρίες μόρφωσης και απόκτησης γνώσεων, δεξιοτήτων και προσόντων.
Ο σημερινός τρόπος διδασκαλίας θα αλλάξει πλήρως. Ο στόχος είναι οι μαθητές να μυούνται σε ουσιαστικότερους τρόπους απόκτησης γνώσεων, που περιορίζουν την αποστήθιση και προάγουν την κριτική τους ικανότητα.
Οπως είπε ο κ. Ναυρίδης, «οι μαθητές θα πρέπει να αρχίσουν να μυούνται σε ερευνητικές διαδικασίες και διεργασίες. Δηλαδή, θα μάθουν να διατυπώνουν τα ερωτήματα, να προσδιορίζουν τα προβλήματα και να μεθοδεύουν διερευνήσεις. Επιπλέον, να αναζητούν απαντήσεις στα προβλήματα που έχουν τεθεί, να αναζητούν και να αξιοποιούν ερευνητικά εργαλεία, να αναλύουν και να συνθέτουν δεδομένα».
Τελειώνοντας, σήμερα, το λύκειο ένας νέος, είναι σαφές ότι δεν έχει τις στοιχειώδεις γνώσεις να αντιμετωπίσει την αγορά εργασίας, αλλά και την ίδια την κοινωνία, λόγω των μορφωτικών ελλείψεων του ίδιου του λυκείου. Αυτό είναι το πρόβλημα που επιδιώκει να «θεραπεύσει» το υπουργείο Παιδείας.
Για το νέο λύκειο, που στοχεύει να δημιουργήσει πρωτίστως ικανούς πολίτες με το απαραίτητο μορφωτικό επίπεδο, ο κ. Ναυρίδης τόνισε: «Τα μαθησιακά - διδακτικά αντικείμενα και τα σχετικά με αυτά περιεχόμενα και ύλη, τα εκπαιδευτικά υλικά, καθώς και οι προτεινόμενες δραστηριότητες, θα αναπτυχθούν με έμφαση στις γενικές ικανότητες που θα πρέπει να αποκτήσουν οι μαθητές για να μπορούν να ζήσουν δημιουργικά ως δημοκρατικοί πολίτες στο πλαίσιο τόσο της ελληνικής όσο και της διεθνούς κοινότητας. Ολοι οι μαθητές, όταν ολοκληρώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση, θέλουμε να είναι σε ικανοποιητικό βαθμό εγγράμματοι στην ελληνική και στις ξένες γλώσσες, στις επιστήμες, στα μαθηματικά, στις νέες τεχνολογίες, στον πολιτισμό, στις τέχνες και στη θρησκεία τους ταυτόχρονα. Θέλουμε να έχουν ουσιαστική γνώση για την ιστορική, κοινωνική, οικονομική και πολιτική συγκρότηση της κοινωνίας μας, του ευρύτερου κόσμου, όσο και της ίδιας της κοινότητάς τους. Να είναι, τέλος, ευαισθητοποιημένοι και ενήμεροι για τα μεγάλα περιβαλλοντολογικά ζητήματα της εποχής».
Ετσι, τα μαθήματα θα επιλεγούν με βάση τη χρησιμότητά τους στην καθημερινή ζωή, με τη μορφωτική τους αξία, λαμβάνοντας υπόψη και τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες των ίδιων των μαθητών.
Οι 3 τάξεις του λυκείου
Aπό όσα έχουν γίνει γνωστά έως τώρα για το τι μελετά και σχεδιάζει το υπουργείο, διαφαίνεται πως υπάρχει προσανατολισμός προς τα υποχρεωτικά και επιλεγόμενα μαθήματα. Η α' λυκείου θα είναι το χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι μαθητές θα έρχονται σε επαφή και με προαιρετικά μαθήματα, ενώ στη β' τάξη η τάση είναι να μειωθούν τα υποχρεωτικά και να αυξηθούν τα επιλεγόμενα μαθήματα. Παράλληλα, θα πρέπει να επιδιώκεται η εμβάθυνση και απόλυτη κατανόηση γνωστικών αντικειμένων. Στην γ' και τελευταία τάξη του λυκείου και ενώ ο μαθητής ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τα θρανία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για να περάσει στην τριτοβάθμια, το πρόγραμμα θεωρείται ότι πρέπει να είναι πιο «σφιχτό». Λιγότερα μαθήματα, λιγότερη ύλη, αλλά βαθύτερη κατανόηση της γνώσης και της πληροφορίας, στο πλαίσιο της εξειδίκευσης. Σ' αυτήν την τάξη ο μαθητής πρέπει να έχει αποσαφηνίσει ποια επιστήμη τον ενδιαφέρει και τι ακριβώς θέλει να σπουδάσει. Να αποκτήσει, δηλαδή, βαθύτερες γνώσεις ενός αντικειμένου. Για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, θεωρείται απαραίτητη και η βαθμολογία που θα έχει ο μαθητής.
Η «μάχη» των μαθημάτωνΗ «μάχη» του υπουργείου Παιδείας, όμως, φαίνεται πως θα δοθεί στο επίπεδο των μαθημάτων. Ποια, δηλαδή, θα είναι υποχρεωτικά και ποια επιλεγόμενα. Αρχισε εδώ και μήνες και ήδη υπήρξε το πρώτο της «θύμα», η πρώην ειδική γραμματέας του υπουργείου, Θάλεια Δραγώνα. Οι απόψεις της να είναι η Ιστορία μάθημα επιλογής και όχι υποχρεωτικό της έδειξαν την πόρτα εξόδου από το υπουργείο, αλλά η υπόθεση δεν έχει κλείσει με την παραίτησή της. Στο «παιχνίδι» έχει μπει για τα καλά και η Εκκλησία, η οποία δεν προτίθεται επ' ουδενί να συναινέσει στην ένταξη των Θρησκευτικών στη λίστα με τα μαθήματα επιλογής.
Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος μέσα από τον οποίο αξιολογείται ο μαθητής. Ηδη, το υπουργείο Παιδείας φαίνεται να προωθεί ένα μοντέλο που βασικός άξονάς του θα είναι η εκπόνηση ατομικών ή ομαδικών εργασιών, αποτέλεσμα ερευνών των μαθητών, μέσα από τις οποίες θα αξιολογείται η κριτική τους ικανότητα, αλλά και η ικανότητά τους να συνεργάζονται και να δημιουργούν. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του νέου μοντέλου είναι η ανάπτυξη της Τεχνικής Εκπαίδευσης, ενώ ιδιαίτερη μέριμνα θα υπάρχει για την ανάπτυξη του μοντέλου και για τα παιδιά που έχουν αναπηρίες.
Πολλοί εκπαιδευτικοί, τέλος, υποστηρίζουν ότι ίσως το δυσκολότερο έργο του σχεδιασμού μίας τέτοιας αλλαγής, όπως αυτής που μελετάται για το λύκειο, θα είναι να αντιμετωπιστούν μορφωτικές και κοινωνικές ανισότητες. Ετσι, τα όποια εκπαιδευτικά μέτρα θα πρέπει -λένε- να συνοδεύονται και από αντίστοιχα κοινωνικά, έτσι ώστε να διασφαλίζεται, στο μέτρο του δυνατού, η ισότητα στις ευκαιρίες μόρφωσης και απόκτησης γνώσεων, δεξιοτήτων και προσόντων.
Δεν νοείται εγκύκλιος παιδεία χωρίς ιστορία και θρησκευτικά.Οι όποιες μορφωτικές ελλείψεις του λυκείου δεν θεραπεύονται με τον υποβιβασμό του μαθήματος των θρησκευτικών σε μάθημα επιλογής κ.Ναυρίδη, όπως και το να είναι οι μαθητές σε ικανοποιητικό βαθμό εγγράμματοι και στη θρησκεία τους-καθώς εσείς λέτε-
ΑπάντησηΔιαγραφή