Οικουμενισμός και Ιουδαϊσμός/Σιωνισμός
Πολλά και όχι ακριβή λέγονται τελευταία από διάφορους κύκλους για τον οικουμενισμό αλλά και για την σχέση Ιουδαϊσμού και Σιωνισμού με αφορμή δηλώσεις του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς. Αξίζει λοιπόν να ξεκαθαρίσει κανείς κάποια πράγματα.
Πρώτα, το ότι ο οικουμενισμός είναι παναίρεση δεν το λέει μόνος του ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς. Το λένε με μια φωνή όλοι οι Πατέρες. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις πατερικές αναφορές που περιέχονται στο κλασικό βιβλίο του Αγίου Πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς, Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός. «Ο οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς…
Μέσα του ευρίσκεται η καρδία όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, με επί κεφαλής τον Παπισμόν … Το κοινόν ευαγγελικόν όνομα των είναι η παναίρεσις [έμφαση του γράφοντος]» (βλ. π. Ιουστίνο Πόποβιτς, ε.α., σ. 224). Ο Θεός να ελεήσει όσους λέγουν η πράττουν τα αντίθετα, είτε μόνοι τους είτε μαζί με άλλους (ιδίως αν είναι ιερωμένοι που υπόκεινται σε καθαίρεση, αφού παραβιάζουν ρητούς ιερούς κανόνες).
Έπειτα, σωστά λέει ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς ότι Ιουδαϊσμός και Σιωνισμός δεν ταυτίζονται απόλυτα. Μέχρι περίπου το 1950, η πλειοψηφία των Ιουδαίων ανά τον κόσμο δεν ήταν σιωνιστές (ούτε στην Αμερική). Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλειοψηφία της παγκόσμιας Ιουδαϊκής κοινότητας υποδέχτηκε τις καινοφανείς θεωρίες του εκ των εμπνευστών του Σιωνισμού Θεοδώρου Χέρτσλ με μεγάλη καχυποψία. Μετά την συνειδητοποίηση του ολοκαυτώματος, οι συσχετισμοί άλλαξαν. Η πλειοψηφία των Ιουδαίων έγιναν και είναι πλέον σιωνιστές. Πάντως, υπάρχουν πολλοί Ιουδαίοι που θεωρούν ότι ο Ιουδαϊσμός είναι θρησκεία και όχι πολιτική ιδεολογία η κρατική οντότητα και η Βίβλος θρησκευτικό βιβλίο και όχι πολιτικό μανιφέστο, όπως παραδείγματος χάριν ο πρώην Καγκελάριος της Αυστρίας Μπρούνο Κράϊσκυ. Και υπάρχουν και σιωνιστές που στηρίζουν την ιδέα του κράτους με Άραβες υπηκόους με ίσα δικαιώματα, την λύση για δύο κράτη στην Παλαιστίνη και την ανταλλαγή εδαφών για την ειρήνη, όπως παραδείγματος χάριν ο δολοφονηθείς πρώην Πρωθυπουργός του Ισραήλ Γιτζάκ Ραμπίν και η πλειοψηφία των πολιτών του Ισραήλ που τον ψήφισε.
Τέλος, είναι αυτονόητο ότι οι Ιουδαίοι δεν ευθύνονται στο σύνολο τους για την σταύρωση του Ιησού (είναι δηλαδή προφανώς σωστή η πρόσφατη δήλωση του Μακ. Αρχιεπισκόπου Κύπρου), αφού δεν νοείται συλλογική ποινική ευθύνη για έγκλημα που τέλεσε άλλος. Αυτό όμως έχει δυο προϋποθέσεις. Πρώτα, ότι αποκηρύσσει κανείς αυτό το έγκλημα (διαφορετικά, μπορεί να υπάρχει ποινική ευθύνη για ηθική αυτουργία, η πολιτική η ηθική ευθύνη). Και έπειτα ότι απέχει κανείς από ενέργειες που υπονομεύουν την Εκκλησία. Δικαίως, το Ισραήλ έχει αυτή την απαίτηση σε σχέση με το ολοκαύτωμα. Το ίδιο οφείλουν να απαιτούμε και οι Χριστιανοί σε σχέση όχι μόνο με την σταύρωση του Ιησού, αλλά και με τις διώξεις των Αποστόλων και της Εκκλησίας που συνεχίζονται από διάφορες θρησκευτικές, αντιθρησκευτικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις μέχρι τις ημέρες μας, μεταξύ των άλλων και με την προβολή αιρετικών απόψεων όπως περί οικουμενισμού.
πηγή: Ζωηφόρος
Γράφει ο κ. Νικηφόρος Φωκάς στο ιστολόγιο :
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τέλος, είναι αυτονόητο ότι οι Ιουδαίοι δεν ευθύνονται στο σύνολο τους για την σταύρωση του Ιησού (είναι δηλαδή προφανώς σωστή η πρόσφατη δήλωση του Μακ. Αρχιεπισκόπου Κύπρου), αφού δεν νοείται συλλογική ποινική ευθύνη για έγκλημα που τέλεσε άλλος"
Γράφουμε κι εμείς :
Οι ευρισκόμενοι στην ανώτατη βαθμίδα της ιερωσύνης, όπως ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου και οι άλλοι (...), είθισται να θεωρούνται εκπρόσωποι ή εκφραστές του λαού τους. Αν, επομένως, υπάρχει ζήτημα συλλογικής ευθύνης αυτή θα πρέπει κατά πρώτο λόγο να βαρύνει αυτόν που εκπροσωπεί το λαό. Κατά ένα δεύτερο δε λόγο, και το λαό. Διότι τον δέχεται και μένει πιστός σε αυτά που τον διδάσκει.
Αν ο Ισραηλητικός λαός δεν έφερε ευθύνη δεν θα ξεκληριζόταν απ΄ τον τόπο του περιφερόμενος επί αιώνες εδώ κι εκεί. Επειδή όμως υπάκουσε και πίστευσε - για να μη χαρακτηρισθεί αποσυνάγωγος - στις συμβουλές του ιερατείου, έπαθε αυτά που έπαθε. Το ίδιο ισχύει για κάθε λαό, ο οποίος αναλαμβάνει - καλύτερα υποδύεται - τον "κλήρο" του νέου Ισραήλ.
Γιατί λοιπόν οι θρησκευτικοί ταγοί του Ισραήλ δεν αναζητούν τις ευθύνες που τους αναλογούν, παρά ζητούν από τους άλλους να συνυπογράφουν μαζί τους, ότι είναι αβάσιμον "δόγμα" οι συλλογική ευθύνη των Εβραίων για τη Σταύρωση; Δεν είναι προφανές ότι προσπαθούν να αποποιηθούν το βάρος που εξακολουθητικά σύρουν μεταθέτοντάς το παράλληλα και στις πλάτες των άλλων;
Ελπίζω να μη χαρακτηρισθούν αιρετικά αυτά που σας γράφω για μια φορά ακόμη.
Την ευχή του να έχουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήαλέξανδρος
Γιατί πότε χαρακτηρίσθηκαν ως αιρετικά αυτά που γράφει ο κ. Χριστοδουλίδης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλούμε το blog να προσέχει τι «ανεβάζει». Το «Τέλος, είναι αυτονόητο ότι οι Ιουδαίοι δεν ευθύνονται στο σύνολο τους για την σταύρωση του Ιησού» είναι απαράδεκτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓ.Ν.Α., φοιτητής Θεολογικής Αθηνών
"Αν ο Ισραηλητικός λαός δεν έφερε ευθύνη δεν θα ξεκληριζόταν απ΄ τον τόπο του περιφερόμενος επί αιώνες εδώ κι εκεί. Επειδή όμως υπάκουσε και πίστευσε - για να μη χαρακτηρισθεί αποσυνάγωγος - στις συμβουλές του ιερατείου, έπαθε αυτά που έπαθε".
ΑπάντησηΔιαγραφή