Ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος προς τους μαθητές που συμμετέχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις

Παιδιά μου, καλή σας ἐπιτυχία

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου
Ἀγαπητά μου παιδιά, ,

Καθὼς ἑτοιμάζεσθε νὰ καθίσετε στὰ θρανία, γιὰ νὰ διαγωνισθῆτε στὶς Πανελλαδικές ἐξετάσεις, αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη, ὡς πνευματικός σας πατέρας, νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σας καὶ νὰ ἐκφράσω τὰ συναισθήματα, ποὺ κατακλύζουν τὴν καρδιά μου γιὰ σᾶς.

Εἴμαστε μαζί σας στὴν προσπάθειά σας, νὰ κατακτήσετε τὴν ζωὴ, ποὺ ἀνοίγεται μπροστά σας καὶ εἶναι τόσο ὡραία. Ὁ ἀγώνας σας νὰ γίνετε φοιτητὲς σὲ μιά Σχολὴ, ποὺ ἐσεῖς ἔχετε ἐπιλέξει, εἶναι ἕνα καίριο σημεῖο αὐτῆς σας τῆς προσπάθειας. Βεβαίως δὲν εἶναι καὶ οὔτε πρέπει νὰ εἶναι τὸ μόνο.

Μέχρι τώρα μέσα ἀπὸ τὴ μελέτη καὶ τὴν ἐνασχόληση μὲ τὴν γνώση, στὸ σχολεῖο, στὸ σπίτι κ.λ.π. διευρύνετε τὸν ὁρίζοντα τοῦ νοός σας καὶ τώρα ἦλθε ἡ ὥρα νὰ καταθέσετε τὸν κόπο σας, ὥστε νὰ πάρετε τὴν πνευματική σας ἀμοιβή...

Στεκόμαστε κοντὰ σας μὲ ἀγάπη, διότι εἶστε ὅ,τι ὡραιότερο ἔχομε. Εἶστε ἡ ἐλπίδα μας, ἡ χρυσὴ ἐφεδρεία γιὰ τὸ μέλλον τῆς πατρίδος καὶ τῆς κοινωνίας μας γενικώτερα. Τὰ χρυσά σας ὄνειρα, εἶναι ἡ δική μας δύναμη. Ὁ πόθος σας γιὰ τὴ ζωή, εἶναι ἡ ἀναψυχή μας καὶ ἡ δίψα σας γιὰ τὴν γνώση, ἡ ἀπαντοχή μας.

Αὐτή μας ἡ ἀγάπη ἐκφράζεται:

Πρῶτον μὲ τόν λόγο μας, ποὺ εἶναι πηγαῖος καὶ ἀπαύγασμα τῆς καρδιᾶς μας. Αὐτός ὁ λόγος εἶναι δικός σας ἐπιστηριγμὸς καὶ προέρχεται ἀπὸ τὸ οὐσιαστικὸ ἐνδιαφέρον μας γιὰ σᾶς. Ἐξ ἄλλου ὅ,τι ἔχομε στὴν καρδιά μας, ὅπως λέγει ὁ Λαὸς τὸ ἐκφράζομε μὲ τὸ στόμα μας καὶ τὴν ματιά μας. Πάντοτε ὁ καλὸς ὁ λόγος ἔδιδε καὶ δίδει χαρὰ στοὺς ἀνθρώπους.

Ὅταν λοιπόν, μιλᾶμε γιὰ σᾶς, αἰσθανόμαστε ἐμεῖς πρῶτοι, τὸν γλυκασμὸ καὶ τὴν ἀγαλλίαση.

Δεύτερον μὲ τὴν προσευχή μας. Παιδιά μου, γνωρίζω ὅτι πολλὰ μποροῦμε νὰ σᾶς προσφέρομε μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις. Ὅμως ὅσα καὶ ἂν σᾶς προσφέρομε ἐμεῖς, εἶναι ἐλάχιστα μπροστὰ σὲ ἐκεῖνα, ποὺ σᾶς προσφέρει ὁ Θεός.

Ἕνας πολὺ πνευματικὸς ἄνθρωπος ἔλεγε σὲ μιά του ἀναφορὰ στὸ θέμα τῆς προσευχῆς.

«Ὅταν ἀγαπᾶς κάποιον τοῦ δίδεις μεγάλη χαρά.

Ὅταν ἀγαπᾶς καὶ ἐκφράζεις μὲ λόγια πηγαῖα αὐτὴ τὴν ἀγάπη, τὸν ἐνισχύεις πολὺ καὶ τοῦ προσφέρεις πνευματικὴ ἀναψυχὴ καὶ εὐεργεσία.

Ὅταν τὸν ἀγαπᾶς καὶ προσεύχεσαι, τοῦ προσφέρεις δύναμη ἀνυπολόγιστη, ἀφοῦ τὸν ἀναθέτεις στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ἱκετεύεις τὸν Θεὸν νὰ τὸν σκέπῃ καὶ νὰ τὸν ἐνισχύῃ».

Καὶ μεῖς, παιδιά μου ἀγαπητὰ καὶ εὐλογημένα, αὐτὸ κάνομε πάντοτε, ἰδιαιτέρως ὅμως αὐτὲς τὶς ἡμέρες. Γονατίζομε καὶ θερμὰ παρακαλοῦμε τὸν Κύριό μας γιὰ σᾶς. Τὸν ἱκετεύομε νὰ σᾶς ἐνισχύῃ στὸν ὡραῖο καὶ τίμιο ἀγῶνα σας. Νὰ σᾶς χαριτώνῃ στὶς ἐξετάσεις. Καὶ ἐπειδὴ πάλι ἀδύναμοι αἰσθανόμεθα σ’ αὐτὴ τὴν ἱκεσία, προστρέχουμε καὶ παρακαλοῦμε νὰ μεσιτεύσουν γιὰ σᾶς, τὴν Παναγία μας, τὸν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα καὶ ὅλους τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τὸ πανσεβάσμιο πρόσωπο τῆς Παναγίας μας δέχεται τὶς δεήσεις μας γιὰ τὴν ἐπιτυχία σας. Γιὰ σᾶς ἀνάβομε τῆς Μεγαλόχαρης, Γηροκομίτισσας καί Ἐλεούσας τὸ καντήλι. Γιὰ σᾶς τὸ κερὶ κρατᾶμε μπροστὰ στὴν Παναγία μορφή της καὶ παρακαλοῦμε γιὰ τὸν φωτισμό σας.

Γιὰ χάρη σας τελοῦμε τὴν Θεία Λειτουργία ἐπὶ τοῦ Τάφου τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί γιὰ σᾶς ἀγρυπνοῦμε θερμοπαρακαλώντας τὸν Πρωτόκλητο μπροστὰ στὴν Ἁγία Κάρα του καὶ τὸν Σταυρὸ τοῦ μαρτυρίου του.

Αὐτὴ ἡ ἀγάπη ἐκφράζεται ἀκόμα μὲ τὴν θερμή εὐχή μας γιὰ τὴν ἐπιτυχία σας. Αὐτὴ ἡ εὐχὴ δὲν εἶναι ἕνας τυπικὸς λόγος, ἀλλὰ ὁ πόθος μας νὰ σᾶς δοῦμε εὐτυχισμένους, νὰ χαροῦμε μαζί σας καὶ νὰ σᾶς καμαρώσουμε ψηλά, ὅσο πιὸ ψηλὰ ἔχετε φανταστεῖ καὶ ἐπιθυμεῖτε.

Αὐτὴ ἡ εὐχὴ δὲν εἶναι ἁπλῶς ἐλπίδα γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ στόχου σας, ἀλλὰ εἶναι ἡ βεβαιότητα γιὰ τὴν νίκη σας.

Αὐτὲς τὶς ὧρες τοῦ ἀγῶνα σας, σκεπτόμαστε καὶ τοὺς γονεῖς σας, οἱ ὁποῖοι ἀγρυπνοῦν μαζί σας καὶ μοιράζονται τὴν ἀγωνία σας, τοὺς πόθους σας καὶ τοὺς κόπους τῆς μελέτης καὶ τῆς ὅλης ἐργασίας, τὴν ὁποία καταβάλλετε γιὰ νὰ ἀναδειχθῆτε νικητές. Εὐχόμαστε καὶ σὲ αὐτοὺς δύναμη ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ἐνίσχυση, ὥστε νὰ στέκονται δίπλα σας καὶ νὰ σᾶς στηρίζουν μὲ τὴν πολλή τους ἀγάπη. Αὐτοὶ θὰ χαροῦν πρῶτοι μαζὶ μέ σᾶς. Αὐτοί θὰ δακρύσουν ἀπὸ ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὴν ἐπιτυχία σας.

Ὅμως παιδιά μου, δὲν εἶναι μόνο ἡ κοσμικὴ γνώση, ποὺ πρέπει νὰ μᾶς ἐνδιαφέρῃ. Αὐτὴ εἶναι πρόσκαιρη καὶ πεπερασμένη. Ἀξίζει βεβαίως νὰ τὴν ὑπηρετοῦμε καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν ἀπόκτησή της.

Ὑπάρχει καὶ ἡ κατὰ Θεὸν γνώση καὶ σοφία, ἡ ὁποία εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπὸ τὴν κοσμική. Αὐτὴ εἶναι ὑπόθεση ἐσωτερικῆς καθαρότητος, ἀγώνων πνευματικῶν, κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, φωτισμοῦ τοῦ νοὸς καὶ τῆς καρδίας. Ἂν παιδιά μου ἀποκτήσετε τὴν πρώτη γνώση μόνο, τὴν κοσμικὴ δηλαδή, τότε τίποτε δὲν θὰ καταφέρετε στὴ ζωή σας. Ἂν ὅμως ἐνδιαφερθῆτε, ἀγωνιστῆτε, ἀγαπήσετε καὶ ἐπιτύχετε καὶ τὴν κατά Θεὸν γνώση, τότε θὰ ἔχετε ἐντὸς σας τὸ πλήρωμα τῆς χαρᾶς.

- Παιδιά μου, κοντὰ στὶς ὅποιες προσπάθειές σας μέσα ἀπό τὴν μελέτη, τὶς ὅποιες δικές μας εὐχές, ὑψῶστε τὰ μάτια σας καὶ τὴν καρδιά σας στὸ Θεὸ μὲ ἐμπιστοσύνη ἀπόλυτη καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι γιὰ τὴν βοήθειά Του, ἡ ὁποία θὰ σᾶς ὁδηγήσῃ στὴν ἐπιτυχία καὶ τὴ χαρά.

Καὶ τὸ ἁπλὸ «Κύριε ἐλέησον» ἢ «βοήθησέ με Κύριέ μου», ὁ Θεὸς τὸ ἀκούει, τό καταγράφει καὶ ἀποστέλλει τὴ Χάρη Του.

Καὶ τὴν βαθειὰ ἱκεσία καὶ δέηση, «Παναγιά μου βοήθησέ με», ἡ Παναγία μας, τὴν μεταφέρει στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ.

- Θὰ τελειώσω τὴν ἀναφορά μου σὲ σᾶς καὶ τὸν ἀγῶνα σας μὲ μιά προσωπική μου, συγκλονιστικὴ ἱστορία.

Ὅταν ἐμεῖς δίναμε ἐξετάσεις γιὰ τὸ Πανεπιστήμιο, τὰ πράγματα ἦταν πιὸ δύσκολα. Ὁ συναγωνισμὸς πολὺ μεγάλος. Φεύγαμε ἀπὸ τὸν τόπο μας καὶ πηγαίναμε σὲ μεγάλες πόλεις, γιὰ πολλὲς ἡμέρες προκειμένου νὰ δώσωμε ἐξετάσεις, μὲ τὶς ὅποιες δυσκολίες.

Ἔτσι λοιπόν, ὅλοι οἱ Πελοποννήσιοι ἐξεταζόμασταν στὴν Πάτρα. Ἦταν Αὔγουστος τοῦ 1977. Ξεκίνησα ἀπὸ τὴν Τρίπολη, μὲ τὸ λεωφορεῖο γιὰ τὴν Πάτρα. Φτάσαμε ἐνθυμοῦμαι στὰ Καλάβρυτα καὶ ἀφοῦ περάσαμε πολλὰ χωριὰ καταλήξαμε στὴν πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου. Κάποια στιγμὴ κατά τήν διαδρομή, κοιτάζοντας ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ λεωφορείου, εἶδα στὸ βάθος μιᾶς χαράδρας, ἕνα μοναστήρι. Φαινόταν κόσμος πολύς. Ἦταν 23 Αὐγούστου. (Τήν περίοδο ἐκείνη ἕως καί τό πρῶτο δεκαήμερο τοῦ Σεπτεμβρίου ἐγίνοντο τότε οἱ ἐξετάσεις). Σκέφτηκα, ὅτι θὰ ἦταν Μοναστήρι τῆς Παναγίας, γιατί στὶς 23 Αὐγούστου ἑορτάζομε τὴν Ἀπόδοση τῆς Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Ἔκανα τὸν σταυρό μου καὶ εἶπα: «Παναγία μου βοήθησέ με νὰ περάσω στὸ Πανεπιστήμιο». Ὅμως ἤθελα νὰ προχωρήσω λέγοντας «καὶ θὰ ἔλθω, νὰ σὲ εὐχαριστήσω». Δὲν τόλμησα νά τό πῶ, διότι οὔτε τὸν τόπο ἐγνώριζα, οὔτε καὶ ποιὸ ἦταν τὸ Μοναστήρι. Ἡ Παναγία βοήθησε καὶ πραγματοποιήθηκε τὸ ὄνειρό μου καὶ ἡ ἐπιθυμία μου. Πέρασα στό Πανεπιστήμιο. Πολλὲς φορὲς εὐχαρίστησα τήν Παναγία καὶ ὡς λαϊκὸς καὶ ὡς Κληρικός σέ Ναούς καί Μοναστήρια της. Ὅμως, ἡ εἰκόνα μὲ τὸ Μοναστήρι στὴ χαράδρα ἐνῶ στὴν ἀρχὴ ἦταν ἔντονη, σιγὰ σιγὰ ἀτόνισε.

Πέρασαν περίπου 30 χρόνια. Ὁ Θεὸς εὐδόκησε, νὰ ἔλθω ὡς Μητροπολίτης στὴν Πάτρα. Στὴν περιοδεία μου στὰ Μοναστήρια, βρέθηκα καὶ σὲ ἕνα εὐλογημένο Μοναστήρι, μὲ εὐλογημένη Ἀδελφότητα. Στὴ Μονὴ τῆς Χρυσοποδαρίτισσας, ποὺ βρίσκεται μέσα σὲ χαράδρα κάτω ἀπὸ τὸ χωριὸ Κάλανος. Τὴν ὥρα ποὺ ἔφτασα στὸ Μοναστήρι καὶ ἀτένισα τὴν περιοχή, ρίγος κατέλαβε τὸ εἶναι μου καὶ δέος τὴν ψυχή μου. Ἔνιωσα ἐσωτερικὸ συγκλονισμό. Θεέ μου, εἶπα, τί βλέπω! Εἶμαι στὸ Μοναστήρι ποὺ εἶδα, ὅταν ἤμουν ὑποψήφιος φοιτητὴς, ἀπὸ τὸ λεωφορεῖο, πρὶν περίπου τριάντα χρόνια. Ξύπνησαν μέσα μου μνῆμες. Δάκρυα κύλησαν ἀπὸ τὰ μάτια μου. Προχώρησα στόν Ἱερό Ναό, γονάτισα μπροστὰ στὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ τῆς εἶπα τὸ μεγάλο «εὐχαριστῶ» γιὰ τὴν εὐεργεσία της. Αὐτὸ τὸ εὐχαριστῶ ποὺ τότε, ἐθεώρησα, ὅτι θὰ ἦτο ἀδύνατο νὰ βρεθῶ καὶ νὰ τῆς ἐκφράσω στὸ ἄγνωστο Μοναστήρι της γιὰ μένα. Σκέφθηκα, ὅτι ἕνα πρᾶγμα ζητᾶς μέ πίστη ἀπό τό Θεό, χίλια καί μύρια Ἐκεῖνος σοῦ χαρίζει.

Παιδιά μου, ὁ Θεὸς σᾶς ἀκούει. Ἡ Παναγία μας εἶναι κοντά σας. Σᾶς εὔχομαι ἀπὸ τὴν καρδιά μου καλὴ ἐπιτυχία. Σὲ λίγο καιρὸ θὰ γονατίσετε καὶ σεῖς μπροστὰ στὴν Παναγία μας καὶ στὸν Ἅγιο Ἀνδρέα γιὰ τὸ μεγάλο «Εὐχαριστῶ». Εἶμαι βέβαιος, ὅτι θὰ ἔλθῃ γιὰ ὅλους σας αὐτὴ ἡ εὐλογημένη ὥρα.

Καλὴ ἐπιτυχία παιδιά μου.