Απάντηση Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ προς επικριτές του περί δημιουργίας

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 12ῃ Ἰουλίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Θεῖος Παῦλος ἀναφερόμενος στούς μακράν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ εὑρισκομένους καί στερουμένους τῆς Θείας Χάριτος καί τοῦ Θείου φωτισμοῦ γράφει στήν πρός Ρωμαίους (1:22) ἐπιστολήν του «παρεδόθησαν εἰς ἀδόκιμον νοῦν. Καί φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθησαν». Ἡ οὐσιώδης αὐτή κρίσις ἁρμόζει ad hoc σέ ὅλους ἐκείνους πού μέ ἐμπάθεια, κακότητα καί μέ πρόδηλη φασιστική νοοτροπία ἀφοῦ μόνον ἡ δική τους «ἀλήθεια» πρέπει νά ὑπάρχει καί ἀπαγορεύεται ἐπί ποινῇ γελοιοποιήσεως, ἐξυβρίσεως καί εὐτελισμοῦ ἡ δημοκρατικά κατοχυρωμένη ἔκφρασις ἀντιθέτου γνώμης μεθοδευμένα ἐπεδόθησαν σέ συστηματική διαστρέβλωση τῶν θέσεών μου, μέ ἀφορμή τό πρόσφατο ἀνακοινωθέν μου γιά τήν «θεοποιημένη» ἐκτίμηση τῶν ἀποτελεσμάτων τοῦ πειράματος Cern, ὄχι ἀσφαλῶς σέ ἐπιστημονικό πεδίο ἀλλά σέ ἠθικό, ὑπαρξιακό, πνευματικό καί φιλοσοφικό..

Ἡ ἐμπαιχτική ἀπομείωση τοῦ ἀνακοινωθέντος πού δέν ἐπετίθετο στήν ἐπιστήμη ὅπως κακεντρεχῶς καί ἀναληθῶς ἀνέφεραν οἱ ἐπικριτές μου διότι ἡ ἐπιστήμη ἀποτελεῖ ἔργο τῆς θεόσδοτης στόν ἄνθρωπο λογικῆς ἀφοῦ μόνο ὁ ἄνθρωπος ἀπό ὅλα τά ἔμβια ὄντα εἶναι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ δημιουργημένος καί ὡς ἐκ τούτου κέκτηται τό «εἶναι» καί τό «συνειδέναι» καί ἑπομένως παρατηρεῖ καί πειραματίζεται καί ἀποπειρᾶται ἀπό τόν ἀβόλιστο ὠκεανό τῆς πανσοφίας καί παντοδυναμίας τοῦ Δημιουργοῦ νά ἀντλήσει μέ τό «κοχλιάριό» του μερικές σταγόνες, ἀλλά κατεδέικνυε τό σαθρό καί ἀπαράδεκτο νά προσδίδεται σέ μία ἄλογη καί ἀσυνείδητη ὑπομονάδα ἐνεργείας ἡ τελονομία, ἡ σκοπιμότης καί ἡ ἁρμονία τοῦ Σύμπαντος πού προϋποθέτει σκέψη καί ἀσφαλῶς νοῦν σκεπτόμενο.

Στούς ἐλλογιμωτάτους καί ἐντιμολογιωτάτους ἐπικριτάς καί ὑβριστάς μου πού ἐνσυνείδητα διεστρέβλωσαν τήν θέση μου γιά νά δικαιώσουν μέ κάθε ἀντιδημοκρατικό τρόπο τό ἀνύπαρκτο κοσμοείδωλό τους ἀφιερώνω μερικά ἐρωτήματα:

1. Ἡ σύνθεσις τοῦ ἀτμοσφαιρικοῦ ἀέρα πού δέν τόν βλέπουμε, δέν τόν ἀκουμπᾶμε ἀλλά χωρίς αὐτόν πεθαίνουμε, μποροῦν νά μᾶς ἐξηγήσουν ποιός εἶναι ὁ χημικός πού ὥρισε τήν ἐκπληκτικῆς σοφίας χημική ποσόστοση ἀερίων, νά ἀπαρτίζεται δηλαδή ἀπό 78% ἄζωτο, 20,9% ὀξυγόνο, 00,10% διοξείδιο τοῦ ἄνθρακος, 0,02% νέον, 0,0053 ἤλιο καί 0,001% κρυπτό; Ἐάν ὁ ἀέρας ἀποτελεῖτο ἀπό 100% ὀξυγόνο πού εἶναι τό ἀέριο τῆς ζωῆς, ὁ πλανήτης θά ἀνεφλέγετο σέ κλάσματα δευτερολέπτων. Αὐτή τή θαυμαστή χημική ποσόστοση ἀερίων μπορεῖ λογικός ἄνθρωπος νά τήν ἀποδόσει σέ ἄλογη καί ἀσυνείδητη μονάδα ἐνεργείας ἤ σέ ἄλογη καί ἀσυνείδητη φυσική ἐπιλογή;

2. Τό θαλασσινό νερό πού ἀποτελεῖ τά 2/3 τοῦ πλανήτου μας ἔχει τίς ἰδιότητες νά μήν σαπίζει, νά μήν βρωμίζει καί νά συντηρεῖ ἑκατομμύρια εἰδῶν ζωῆς. Δέν εἶναι ὅμως μόνο Η2Ο ἀλλά τίς ἰδιότητες αὐτές τίς προσδίδει ἡ ἐκπληκτική χημική ποσόστοση διαλελυμένων σέ αὐτό ἁλάτων πού εἶναι τά ἀκόλουθα: Χλωριοῦχο Νάτριο (NaCI) 23,48, Χλωριοῦχο ἀσβέστιο (MgCI2) 4,98, Θειϊκό νάτριο (Νa2SO4) 3,92, Χλωριοῦχο ἀσβέστιο (CaCI2) 1,10, Χλωριοῦχο κάλιο (KCI) 0,66, Δισανθρακικό νάτριο (NaHCO3) 0,19, Βρωμιοῦχο κάλιο (KBr) 0,10, Βορικό ὀξύ (H3BO3) 0,03, Χλωριοῦχο στρώντιο (SrCL2) 0,02 Αὐτή τή θαυμαστή χημική ποσόστοση ἰχνοστοιχείων μπορεῖ λογικός ἄνθρωπος νά τήν ἀποδόσει σέ ἄλογη καί ἀσυνείδητη μονάδα ἐνεργείας ἤ σέ ἄλογη καί ἀσυνείδητη φυσική ἐπιλογή;

3. Ὁ μικροσκοπικός ἀδένας τῆς ὑποφύσεως πού εὑρίσκεται στόν ἀνθρώπινο ἐγκέφαλο ἔχει 3 λωβούς, ὁ ἕνας λωβός ἐκκρίνει τήν σωματότροπο αὐξητική ὁρμόνη πού διαπλάθει τό σῶμα, ὁ δεύτερος λωβός ἐκκρίνει τίς γοναδοτροπίνες ὁρμόνες πού τρέπουν σέ λειτουργία τοῦ γεννητικούς ἀδένες οἱ ὁποίοι ἐκρίνουν τά ἀνδρογόνα ἤ τά οἰστρογόνα ἀναλόγως μέ τό φῦλο καί διαμορφώνονται ἔτσι τά δευτερογενῆ χαρακτηριστικά τοῦ φύλου καί ὁ τρίτος λωβός ἐκκρίνει τήν ὁρμόνη πού ἐλέγχει τήν λειτουργία τοῦ θυροειδοῦς ἀδένα ὁ ὁποῖος ἔχει τήν καθολική εὐθύνη τοῦ μεταβολισμοῦ στόν ὀργανισμό. Αὐτή τό θαυμαστό ἀδένα μέ τίς τρεῖς κεχωρισμένες καί διάφορες λειτουργίες μπορεῖ λογικός ἄνθρωπος νά τήν ἀποδόσει σέ ἄλογη καί ἀσυνείδητη μονάδα ἐνεργείας ἤ σέ ἄλογη καί ἀσυνείδητη φυσική ἐπιλογή;

4. Πῶς ἡ διά διχοτομήσεως ἀναπαραγωγή τῶν πρώτων μονοκυττάρων ὀργανισμῶν μετεβλήθη καί διεμορφώθησαν πολυκύτταρα ὄντα ἰδιαίτερα συστήματα καί ὄργανα ζωῆς καί ἀναπαραγωγῆς στά ὁποῖα ἐξαστράπτει ἄπειρος σοφία, ἁρμονία, σκοπιμότης καί πρόνοια;

Πῶς τά ζῶα καί ὁ ἄνθρωπος στερήθηκαν τῆς εἰδικῆς ἱκανότητος τῆς μεταβολῆς ἀνοργάνων στοιχείων τήν ὁποίαν ἱκανότητα μέ τήν φωτοσύνθεση ἔχουν τά φυτά καί τά δένδρα;

Πῶς ὑπό τίς αὐτές συνθῆκες καί τίς αὐτές γεωλογικές περιόδους μερικά ἀπό τά ὄντα ἀνεπτύχθησαν σέ κολοσσούς (πανύψηλα δένδρα, φάλαινα, ἐλέφας) καί ἄλλα παρέμειναν νάνοι;

Πῶς προῆλθε ὁ ἀπ’ ἀρχῆς ἰσχῦον νόμος τῆς κληρονομικότητος καί πῶς χωρίσθησαν τά ἄτομα τοῦ ἰδίου εἴδους ἤ γένους μέ εἰδικά καί ἀναλλοίωτα ἕκαστο ἀπ’ ἀρχῆς ὄργανα ἀναπαραγωγῆς;

Πῶς ἡ χημική σύστασις τοῦ αἴματος διηρέθη σέ εἰδικές παραλλαγές γιά κάθε γένος ἀποκλειούσας τήν μετάγγιση ἀπό ἕνα γένος σέ ἄλλο καί πῶς τό αἵμα τοῦ ἀνθρώπου ἔγινε τελείως διάφορο τοῦ αἵματος ὅλων τῶν ἄλλων ζώων (μηδέ τοῦ τόσο ὑμνηθέντος πηθίκου ἐξαιρουμένου), ὥστε νά ἀποκλείεται ἡ μετάγγισις στόν ἄνθρωπο αἵματος οἱουδήποτε ζώου ἐπιφέρουσα ἀμέσως τόν θάνατο;

Πῶς ἀνεπτύχθησαν ἀπ’ ἀρχῆς τά ὑπέροχα ἔνστικτα ὁρισμένων ζώων, ἐντόμων κλπ καί ἰδιαίτερα στούς ἀπογόνους τους πού δέν γνωρίζουν τούς γεννήτορές τους ἀπό τῆς πρώτης ἐμφανίσεώς τους ἀναλλοίωτα μεταβιβαζόμενα;

Πῶς ἀνεπτύχθησαν οἱ αἰσθήσεις στά ἀνώτερα ὄντα πού δέν ὑπάρχουν στά μονοκύτταρα καί στά κατώτερα μέ τά ὑπέροχα συστήματα καί ὄργανα καί τά συναισθήματα χαρᾶς, λύπης, ἀγάπης, φόβου;

Πῶς ἔγινε ὁ χωρισμός τῶν μικροβίων σέ ὠφέλιμα καί ἐπιβλαβῆ, ὁ ἔμφυτος μεταξύ τους πόλεμος ἀλλά καί ἡ μυστηριωδῶς διατηρουμένη μεταξύ τους ἰσορροπία;

Πῶς στά αὐτά ἐδάφη χωρίζονται τά δένδρα σέ διαφορετικά εἴδη, καρποφόρα καί μή καί ἀναθάλλουν οἱ ὑπέροχοι ἰδιαίτεροι χρωματισμοί τῶν ἀνθέων καί ἡ ἰδιαίτερα εὔοσμη ἀπόπνοιά τους;

Πῶς οἱ σπόνδυλοι τῶν καλάμων τῶν σιτηρῶν κλπ καί τό κοῖλο κενό τοῦ ἐσωτερικοῦ τους γιά νά ἀντέχουν περισσότερο στό βάρος τῶν κορυφῶν καί στίς ταλαντεύσεις τοῦ ἀνέμου;

Ποιός διδάσκει τήν κοινωνική ζωή στά μυρμήγκια καί τίς μέλλισσες καί τό ἑξάγωνο τῆς κηρήθρας τῶν τελευταίων;

Πῶς προέκυψαν οἱ θαυμάσιοι χρωματισμοί τῶν δερμάτων καί τῶν τριχωμάτων τῶν χερσαίων καί ἐναλίων ζώων, οἱ ὑπέροχοι χρωματισμοί τῶν πτηνῶν καί ἰδιαίτερα τῶν παραδεισίων τήν ἐναρμόνιση καί διάταξη τῶν ὁποίων δέν εἶναι δυνατόν νά σκεφθεῖ καί ὁ καλύτερος καλλιτέχνης καί διακοσμητής;

Ὅλα τά ἀνεφερθέντα καί ἄπειρα ἄλλα, ἰδιαίτερα οἱ παγκόσμοι καί παγκρατεῖς νόμοι τοῦ σύμπαντος ἀποτελοῦν τυρρηνικές σάλπιγγες γιά τήν ἄπειρη σοφία, σκοπιμότητα, παντοδυναμία καί πάνσοφη πρόνοια τοῦ Δημιουργοῦ καί ὄχι ἀσφαλῶς κάποιας ἀσυνείδητης καί ἄλογης ὑπομονάδας ἐνεργείας. Τό νά διερευνᾶς αὐτήν τήν ἀπερινόητη σοφία ἔστω καί στό πολλοστημόριό της ἀσφαλῶς εἶναι ἀξιόλογο ἔργο καί ἐπαινετό, τό νά τήν ἀρνεῖσαι ὅμως καί νά τήν ἀποδίδεις στό τίποτα καί στόν κανένα στήν ἀσυνείδητη, ἀπρόσωπη καί ἄλογη ὕλη εἶναι ἀναισχυντία καί δαιμονισμός.

Καί τέλος ἀπαντᾶ στά ἐκκλησιαστικά πρόσωπα πού γιά προφανεῖς λόγους ἔσπευσαν νά συσχηματισθοῦν μέ τήν παράνοια τῆς ἀθεϊστικῆς προπαγάνδας ὁ Κυριακός λόγος: «οὐαί ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκ. 6:26). Διερωτῶμαι ἐννοοῦν ἆραγε αὐτό πού ἐκ καθήκοντος ψάλλουν πολλάκις καί στόν Κανόνα τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου: «οὐκ ἐλάτρευσαν τήν κτίσιν οἱ θεόφρονες παρά τόν κτίσαντα»;

Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

+ ὁ Πειραιῶς Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ