Η μεταπατερική θεολογία έχει αρχίσει από το 1850!

Ὅπως ἀπέδειξε τό Συνέδριό μας στήν αἴθουσα “ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ” 

Η  ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ  ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΕΧΕΙ  ΑΡΧΙΣΕΙ  ΑΠΟ  ΤΟ  1850! 

“Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΤΕΧΝΗ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ”

Αὐτός ἦταν ὁ τίτλος καί τό περιεχόμενο τῆς δημόσιας συζητήσεως πού ὀργάνωσαν ἡ Ἐνορία τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων καί ἡ Πανελλήνια Ἕνωσις Θεολόγων (Π.Ε.θ.) στήν αἴθουσα διαλέξεων τοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου “ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ” τήν Πέμπτη 20 Μαρτίου, 6-9 μ.μ.

Κατάμεστη ἡ εὐρύχωρη αἴθουσα τοῦ “ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ” ἀπό κόσμο, ἄνδρες καί γυναῖκες, νέους καί ὥριμους στήν ἡλικία, κληρικούς καί μοναχούς. Ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν παρευρέθη ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Νίκου, ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» ὁ Ἀρχιμ. Ἀπόστολος Τσολάκης, ὁ π. Νικόδημος Μπιλάλης ἐκ μέρους τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Πολυτέκνων, ὁ Πρόεδρος τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων κ. Ἠλίας Μπάκος, πολλοί κληρικοί, καί πλῆθος κόσμου.

Ἡ ἐκδήλωση ἦταν πράγματι πρωτοπορειακή, διότι ἀπεκάλυψε γιὰ πρώτη φορὰ μὲ τόσο πανηγυρικὸ τρόπο ὅτι ἡ Μεταπατερικὴ θεολογία δὲν ἄρχισε στὶς μέρες μας ἀπὸ τὴν Μητρόπολη Δημητριάδος ἀλλὰ ἔχει ἀρχίσει στὴν Πατρίδα μας ἀπὸ τὸ 1850!

Μετά τήν προσφώνηση, ὁ πρωτοπρεσβύτερος π.Βασίλειος Βολουδάκης, πνευματικός προϊστάμενος τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων, θεολόγος καί φιλόλογος, προχώρησε σέ καίριες ἐπισημάνσεις ὁρίζουσες τό εἶναι καί τό δέον τῆς θεολογίας, τῆς Ἐπιστήμης, τῶν σχέσεών τους καί τῆς στάσεώς μας, θεολόγων, ἐπιστημόνων, τῆς κοινωνίας μας, ὅπως και τῆς Πολιτείας ἀπέναντι στούς τομεῖς αὐτούς. Ἐνῶ οἱ μαχόμενοι θεολόγοι, Κληρικοί καί Λαϊκοί, πολεμοῦν τόν Παπισμό, ἔχουν παραμελήσει τό μέτωπο τοῦ Προτεσταντισμοῦ πού ἔχει διαβρώσει τήν κοινωνία μας, ἀκόμη καί θεολόγους. Ἀπὸ τὸ 1850 καὶ ἑξῆς, ἐγκατελείφθησαν οἱ ἅγιοι Πατέρες ὡς πρὸς τὴν ἀξιολόγηση καὶ τὴν ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς –Παλαιᾶς καὶ Καινῆς– καὶ υἱοθετήθηκαν τά Προτεσταντικά κριτήρια τοῦ Λουθήρου, ὁ ὁποῖος διεχώρισε τὴν Θεολογία ἀπὸ τὴν δημόσια ζωὴ καὶ τήν ἐπιστήμη, ἀρνούμενος στὴν Θεολογία τὴ θέση ποὺ ἔχει ὡς «τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν». Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς, κατ’ οὐσίαν, ἀθεϊστικῆς νοοτροπίας εἶναι τό  νὰ θεωρεῖται καὶ τὸ Βιβλίο τῆς Γενέσεως ὡς ἀλληγορικὸ καὶ μὴ ἐκφράζον τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ὡς πρὸς τὸ πῶς δημιούργησε τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ συλλήβδην ἡ Παλαιὰ Διαθήκη νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς μὴ ἱστορικὸ καὶ ἐν πᾶσι θεόπνευστο κείμενο!

Οἱ διάφοροι κλάδοι τῶν θετικῶν ἐπιστημῶν ἐπιδίδονται στήν ἔρευνα καί μελέτη τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Ἀποτελεῖ ἀποθέωση τοῦ παραλογισμοῦ ἡ θεωρητική καί πρακτική θέση-στάση πού ἔχει υἱοθετήσει νά περιφρονεῖται ἡ θεολογία. Δέν ἔχει λόγο ἡ Θεολογία στήν δραστηριότητα τῶν ἐπιστημῶν γιά τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ ὑλικοῦ κόσμου πού περιγράφονται στήν Παλαιᾶ Διαθήκη, ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ; Ἡ ἠθική τῆς Ἐκκλησίας ἀπορρέει ἀπό τό Δόγμα, τήν Χριστολογία. Ὁ διάβολος ἐπέτυχε τόν σκοπό του, διότι ἐμεῖς ἐπάψαμε νά  σκεπτόμαστε.

Τήν Ἁγία Γραφή ἀντικατέστησε ἡ ἀνεξέλεγκτη καί  –ὅσο περνοῦν τά χρόνια– ὅλο καί πιό ἀμοραλιστική  ἐπιστημονική ἔρευνα, ἡ ὁποία στίς μέρες μας, ἐκτός τῶν χειροπιαστῶν τεχνολογικῶν ἀποτελεσμάτων της ἐξελίσσεται σέ Ἐπιστημονική φαντασία, ἡ ὁποία ὡς ὅπλο τῆς Πολιτικῆς, κατευθύνει τήν ἐπιστήμη νά ἐξυπηρετεῖ τήν πολιτική σκοπιμότητα τῆς Παγκοσμιοποιήσεως.

Ποιός ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες, διερωτήθηκε ὁ π. Βασίλειος, ἔχει ἔγραψε ὅτι ἡ Παλαιά Διαθήκη δέν ἀποκαλύπτει τήν Ἀλήθεια τῆς Δημιουργίας, ὥστε νά νομιμοποιοῦνται οἱ σύγχρονοι θεολόγοι νά υἱοθετοῦν ὡς ἀλήθεια τῆς Δημιουργίας τίς ἀναπόδεικτες ´´ἐπιστημονικές´´ θεωρίες καί νά σπεύδουν νά προσαρμόζουν τήν θεολογία ὥστε νά ταιριάζει μέ τίς κοιλιόπνευστες φαντασιώσεις;

 Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης μέ τεκμηριωμένο καί δυναμικό λόγο ἔδωσε τήν δυνατότητα στό ἀκροατήριο νά προβληματιστεῖ, ἐπισημαίνοντας τήν ἀπομάκρυνση τῆς θεολογίας ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πατερική θεολογία καί τόν ἐπηρεασμό της ἀπό τόν Προτεσταντισμό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀκραία μορφή ἀρειανισμοῦ. Μέ ἀποτέλεσμα ἀκόμα καί Ὀρθόδοξοι, ἀγωνιστές, ἀντιοικουμενιστές θεολόγοι νά θεωροῦν τόν χῶρο τῆς ἐπιστήμης  χῶρο πού μπορεῖ μέ τά εὑρήματά του νά ἔλθη σέ ἀντίθεση μέ τίς πληροφορίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιά τή δημιουργία τοῦ κόσμου!

Ἀκολούθησε ὁ κ. Θωμᾶς Ἰωαννίδης, ἐπίκουρος Καθηγητής τοῦ Πανε­πι­στημίου Ἀθηνῶν, μέλος τοῦ Δ.Σ., τῆς Π.Ε.θ. Ὑπενθύμισε στούς γνωρίζοντες καί ἀπεκάλυψε στούς ἀγνοοῦντες τίς προσβολές πού δέχεται ἡ Παλαιᾶ Διαθήκη ἀπό διάφορους μελετητές. Διότι αὐτή περιέχει τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ γιά τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου. Ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τήν ἀλήθεια σχετικά μέ τόν ἑαυτόν του καί τόν κόσμο πού τόν περιβάλλει. Οἱ διάφοροι κλάδοι τῶν ἐπιστημῶν ἀναζητοῦν τίς ἐπί μέρους ἀλήθειες, ἐρευνῶντας καί μελετῶντας τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὁ Τριαδικός Θεός, τῆς Χριστιανικῆς ἀποκαλύψεως. Καί στήν Καινή Διαθήκη ἔχουμε πάμπολλες παραπομπές στήν Παλαιά Διαθήκη, πρᾶγμα πού ὑπογραμμίζει τήν ἀξία καί σημασία της καί ἑπομένως τό ἀναντικατάστατο της γιά τήν ζωή μας καί τήν Παιδεία. Σ’ αὐτήν καταγράφονται οἱ παρεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν ἀνθρώπων, στήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Ἀποτελεῖ ἱστορία τῆς Θείας Οἰκονομίας. Παρουσιάζονται οἱ σχέσεις Θεοῦ καί κόσμου. Ἄστοχο νά συγκρίνεται ἡ θύραθεν ἱστορία μέ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ.

Στή συνέχεια ἐπῆρε τόν λόγο ὁ κ. Εὐάγγελος Πονηρός, Σχολικός Σύμ­βουλος, μέλος τοῦ Δ.Σ. τῆς Π.Ε.Θ. Ἐπεσήμανε τήν σημασία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού ἀποτελεῖ παιδαγωγόν εἰς Χριστόν. Δέν μπορεῖ νά ἐξωβελισθεῖ ἀπό τήν Ἐκπαίδευση. Ἐκτός τῶν ἄλλων, ὁ λόγος καί οἱ ἀγῶνες τῶν προφητῶν ἔχουν τεράστια παιδαγωγική ἀξία, ὅπως καί οἱ Εὐαγγελικές ἐντολές. Ὑπο­γράμμισε τίς παιδαγωγικές ἀρχές τῶν Προφητῶν καί τῶν Ἀποστόλων. Δέν πρέπει νά ἐξωβελισθεῖ ἡ Παλαιά Διαθήκη ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, νά μή νοθευτεῖ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἀποτελεῖ στόχο κάποιων κύ­κλων. Ἐμίλησε γιά τήν Πίστη καί τήν Ἕνωση, τήν χρήση τῆς ἐπιστήμης. Ὑπενθύμησε τήν βαρυσήμαντη ρήση τοῦ Πλάτωνα: “πᾶσα ἐπιστήμη χω­ριζομένη ἀρετῆς, πανουργία ἐστί”. Ἐπεσήμανε τήν ἰδιαίτερη σημασία πού ἔχει ἡ Χριστιανική Πίστη γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες. Ἡ Ἐκκλησία, κιβωτός τοῦ Ἔθνους κατά τήν τουρκοκρατία, διέσωσε τά σπουδαῖα ἀρχαιοελληνικά κείμενα καί τήν γλῶσσα μας.

Μετά, τό μικρόφωνο στόν κ. Λέοντα Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας, ὁ ὁποῖος ἐπι­κεν­τρώθηκε ἀρχικά στό βιβλίο τῶν θρησκευτικῶν τῆς δευτέρας Λυκείου καί ἔκανε σχετικές προεκτάσεις. Ἐπιχειρεῖται ἀπό θεολόγους πού κατέχουν πολιτικές θέσεις ἡ περιθωριοποίηση τῆς Πίστεως. Οἱ συντάκτες τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν δέν θέλουν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὡς Κατήχηση. Ὁ κ. Μπράνγκ διάβασε στό ἀκροατήριο ἀποσπάσματα ἀπό βιβλία Θρησκευτικῶν πού ἀπηχοῦν καθαρά τήν Προτεσταντική Θεολογία καί ἐπαλήθευσε τόν π. Βασίλειο, κάνοντας μιά γλαφυρή ἀλλά καί ἄγνωστη στούς πολλούς ἀναδρομή στή συλλογιστική τοῦ Λουθήρου, ἡ ὁποία σήμερα δεσπόζει ὡς κατευθυντήρια σκέψη σέ πλείστους τομεῖς τῆς Πανεπιστημιακῆς   Θεολογίας! Ὁ Λούθηρος δια­χωρίζει θρησκεία καί  ἐπιστήμη. Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως προϊόν ἀπιστίας. Στήν πατρίδα μας, ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ὄθωνα, εἰσέβαλαν αὐτές οἱ ἀντιλήψεις. Ἐπηρεασμένοι καί σύγχρονοι θεολόγοι.

Στό πάνελ καί ἕνας θετικός ἐπιστήμονας, συγχρόνου κλάδου, ὁ κ. Κων­σταντῖνος Βουγᾶς, Μοριακός Βιολόγος Ἐρευνητής τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν. Ἔκανε μιά σύντομη ἀναδρομή τῆς ἱστορίας τῆς ἀντιπαραθέσεως Θρησκείας καί ἐπιστήμης, ἀναδρομή στόν Μεσαίωνα ( Ἱερά Ἐξέτασις, Γαλιλαῖος, Κο­πέρ­νικος). Σημειώθηκε μία ἀντίδραση στήν αὐταρχικότητα τῆς Δυτικῆς “Ἐκκλησίας”. Μίλησε γιά τήν ἐργασία τοῦ καθηγητοῦ Ἰωάννου Ἰωαννίδη στίς Η.Π.Α. (“Τά περισσότερα ἐπιστημονικά εὑρήματα εἶναι ἀναληθῆ”) γιά τήν Θεωρία Χορδῶν, τίς Μαῦρες Τρύπες τοῦ Σύμπαντος, τήν Μιτοχονδριακή Εὔα. Ὁ κ. Βουγᾶς ἀπέδειξε ὅτι τό τυχαῖο καί ἡ ἐξέλιξη εἶναι ἀντιεπιστημονικές τοποθετήσεις καί μᾶς θύμισε ὅτι καί ὁ ἴδιος ὁ Δαρβίνος ἀμφισβήτησε τή θεωρία του, ἀναφερόμενος στή λειτουργία τοῦ ἀνθρώπινου ματιοῦ! Πολλές σύγχρονες θεωρίες δέν ἔχουν καμμιά ἀποδεικτική ἀξία, ὅπως ἡ «θεωρία χορδῶν», πού κυριαρχεῖ σήμερα ὡς πεμπτουσία τῆς Ἐπιστήμης, ἐνῶ εἶναι φαντασία, καί διετράνωσε τήν ἐπιστημονικότητα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Παρουσίασε μέ βίντεο τό DNΑ, χρωματοσώματα, ἀντιγραφή τοῦ DΝΑ, μεταγραφή τοῦ DΝΑ. Κατέληξε μέ τήν διαπίστωση ὅτι ἡ ἀληθινή ἐπιστήμη δέν ἔχει διαψεύσει τήν Ἁγία Γραφή. Ἡ ἐπιστήμη εἶναι ἐργαλεῖο γιά τήν γνώση τοῦ περιβάλλοντος κόσμου, κάνει λάθη, ἐπιβεβαιώνει τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ.

Τέλος ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης ἔκανε καίριες ἐπισημάνσεις καί προεκτάσεις πάνω στό συζητηθέν θέμα ἐπισημαίνοντας ὅτι ἡ ἐπιστήμη ἔχει καταστεῖ ὄργανο τῆς πολιτικῆς σκοπιμότητας.

Στό τέλος τῆς συζήτησης δόθηκε ἡ δυνατότητα στό κοινό νά ὑποβάλει ἐρωτήσεις. Ἀπηύθυνε χαιρετισμό ὁ πρόεδρος τῆς Π.Ε.Θ. κ. Ἠλίας Μπάκος, ὁ ὁποῖος μέ ἀγωνιστικό τρόπο μετέφερε στούς παρευρισκομένους τήν ἀγωνία γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀλλά καί τήν σταθερή ἀπόφαση τῆς Π.Ε.Θ. νά ἀγωνιστεῖ γιά τήν διατήρησή του. Τέλος ἀκολούθησε μικρός χαιρετισμός ἀπό τόν ἁγιορείτη μοναχό καί πρόεδρο τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π. π. Νικόδημο Μπιλάλη.

Τό θέμα, βεβαίως, δέν ἐξαντλήθηκε, ἀλλά ἔγινε πασιφανές ὅτι ἀπαιτεῖται περαιτέρω ἐνασχόληση ὅλων μας μέ τό θέμα αὐτό, γιατί συνήθως περιοριζόμεθα στό  νά καταπολεμοῦμε τά συμπτώματα –ὅπως τήν ἀπόπειρα καταργήσεως τῶν Θρησκευτικῶν-  καί μᾶς διαφεύγουν τά αἴτια πού εἶναι ἡ πηγή τῶν συμπτωμάτων, γι’ αὐτό καί οἱ ἀγῶνες μας δέν ἔχουν τήν ἀπαιτούμενη ἀποτελεσματικότητα.

                                                                            Νίκος Τσιρώνης

                                                         «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 140

                                            Ἀπρίλιος 2014