Βολαί του «ΚΑΙΡΟΥ» με κάλυψιν Ιεραρχών;

Εδημοσιεύθη την 11ην Ιουλίου 2017 εις την ιστοσελίδα amen.gr «ανακοίνωση των εμπειρογνωμόνων για την εκπόνηση των προγραμμάτων σπουδών στα θρησκευτικά». Την ανακοίνωσι την υπογράφουν μόλις 23 άτομα,

μεταξύ των οποίων οι κύριοι Σταύρος Γιαγκάζογλου, Δημήτρης Μόσχος, Μάριος Κουκουνάρας-Λιάγκης, Παντελεήμων Καλαϊτζίδης, Κωνσταντίνος Ζορμπάς, Γιώργος Στριλιγκάς κ.α. Όλοι αυτοί είναι οι γνωστοί άγνωστοι που είναι μέλη η φίλα προσ­κείμενοι εις τον «ΚΑΙΡΟ», υπεστήριξαν το Κολυμβάριον, ετάχθησαν υπέρ του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών, ενισχύουν την Ακαδημία του Βόλου κ.λπ. Προφανώς απουσιάζει το όνομα του κ. Αγγ. Βαλλιανάτου, διότι θα απετέλει σκάνδαλον, εφ’ όσον συμφώνως προς τας δηλώσεις του Σεβ. Μεσογαίας εκθέσεις του ιδίου εδόθησαν εις τους τρεις Αρχιερείς ως αξιολόγησις του νέου προγράμματος. Επομένως ως πρώτον συμπέρασμα είναι ότι συνεχώς έχομεν να κάνωμεν με τους ιδίους και τους ιδίους, οι οποίοι αν και μειοψηφία έχουν ανελιχθή εις θέσεις, αι οποίαι τους επιτρέπουν να ορίζουν τα πράγματα, καθώς στηρίζονται από τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών, τον Σεβ. Δημητριάδος κ.α.

Η ανακοίνωσις αρχίζει με τον ισχυρισμόν ότι τα νέα προγράμματα είναι το «επιστέγασμα ενός ευρύτερου διαλόγου». Είναι γνωστόν όμως ότι εις αυτόν τον διάλογον αφ’ ενός δεν συμμετείχεν η ΠΕΘ και αφ’ ετέρου ως εδήλωσεν ο Σεβ. Μεσογαίας δεν υπήρξε κατ’ ουσίαν διάλογος εφ’ όσον η Εκκλησία ευρέθη προ ετοίμων παρασκευασμάτων. Την μομφήν επίσης ότι «τα νέα ΠΣ απετέλεσαν έργο μιας μικρής ομάδας θεολόγων», άποψις εν μέρει και του Σεβ. Μεσογαίας, χαρακτηρίζουν ως μονομερή, ενώ είναι γνωστόν ότι τα ίδια πρόσωπα είναι που διαλέγονται εις το ΙΕΠ και προωθούν αυτά τα προγράμματα!

Εν συνεχεία εκφράζουν «την πλήρη ικανοποίησή μας για τη θετική πορεία και έκβαση αυτού του διαλόγου μεταξύ των δύο επιτροπών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Κρήτης αφενός και του ΥΠΠΕΘ-ΙΕΠ». Έγινεν όντως διάλογος; Ήτο θετική η έκβασις; Αυτά αποπνέει η εισήγησις του Σεβ. Ύδρας όχι όμως του Σεβ. Μεσογαίας! Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι: Αι επιτροπαί απεφάσισαν δηλαδή αντί των δύο Ιεραρχιών Ελλάδος και Κρήτης; Προφανώς δεν ενδιαφέρονται δια την απόφασιν καμίας Ιεραρχίας, διότι όπως είπε και ο υποστηρικτής τους Σεβ. Δημητριάδος «η πολιτεία μόνη αποφασίζει»! Έχουν την Πολιτείαν, δηλ. τον άθεον Πρωθυπουργόν, με το μέρος τους και αυτό αρκεί!

Εντύπωσιν προκαλεί το σημείον εκείνο, εις το οποίον γράφουν ότι «εξαρχής σχεδιάστηκαν (ενν. τα νέα προγράμματα) και κινούνται στον αντίποδα μιας λογικής που προωθεί την αποκλειστικότητα». Αυτό επιβεβαιώνει το πρωτοσέλιδον του Ο.Τ. «ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΟ ΝΕΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ», εις το οποίον με παραθέματα από επίσημα γραπτά περί της μεθοδολογίας των νέων θρησκευτικών απεδεικνύαμεν ότι αυτά θα καλλιεργούν εις τους μαθητάς την άποψιν ότι δεν υπάρχει αποκλειστικότης της αληθείας εις την Ορθοδοξίαν! Δι’ αυτό και οι ίδιοι απορρίπτουν παντελώς την ιδέαν, ως συνεχίζει η ανακοίνωσίς τους, ότι δεν πρόκειται δια εργαλείον «συγκρότησης εθνικής ταυτότητας η θρησκευτικής κατήχησης». Προφανώς επιθυμούν ένα μάθημα θρησκευτικών, το οποίον θα απαρτίζεται από ποικίλες ενδιαφέρουσες γνώσεις ομοιοτήτων μεταξύ Ορθοδοξίας και θρησκειών, μία χοάνη θρησκευτικών πληροφοριών!

Το ενδιαφέρον έλκει ιδιαιτέρως η απόρριψις εκ μέρους τους της απόψεως ότι το νέο μάθημα είναι «μία άλλη προσέγγιση στην πολιτισμική και εθνοτική διαφορετικότητα». Βεβαίως κανείς δεν συμφωνεί ότι έτσι θα πρέπη να είναι, ωστόσο η φράσις αυτή ανήκει εις το επίσημον ανακοινωθέν του ΙΕΠ της 29ης Ιουνίου και ανηρτήθη εις την επίσημον ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας! Επομένως επειδή δεν είναι δυνατόν να μη συμφωνή ο κ. Γιαγκάζογλου με τον εαυτόν του, είτε η παρούσα διαφωνία είναι προσχηματική η τελικώς το νέον πρόγραμμα εξυπηρετεί τα σχέδια της αριστεράς κυβερνήσεως! Πάντως ο,τι και να ισχυρίζωνται οι «εμπειρογνώμονες» το Υπουργείον είπεν εναργώς ότι τα νέα προγράμματα υπηρετούν «μία άλλη προσέγγιση στην πολιτισμική και εθνοτική διαφορετικότητα»! Πως το ΙΕΠ κατέληξεν εις αυτό το συμπέρασμα; Είτε ο κ. Γιαγκάζογλου έταζεν εις τον Υπουργόν ότι αυτό θα υπηρετούν τα νέα προγράμματα είτε η ανακοίνωσις του ΙΕΠ αποτελεί ένα ψέμα. Αν ισχύη το δεύτερον, τότε οι «εμπειρογνώμονες» οφείλουν όχι με μισόλογα, αλλά ευθαρσώς να διακηρύξουν ότι ο Υπουργός ψεύδεται. Βεβαίως, δεν θα το πράξουν λόγω συμφέροντος… Αν ισχύη το πρώτον, τότε επιβεβαιώνεται η διγλωσσία και καταρρίπτεται η φερεγγυότης όλων όσων γράφουν, ακόμη και εις το παρόν ανακοινωθέν τους οι «εμπειρογνώμονες», με αποτέλεσμα να μη μπορή κανείς να βασισθή εις όσα λέγουν, δια να μας πείσουν ότι το μάθημα είναι άριστον, καθώς κάθε λέξις τους ίσως είναι προϊόν απλώς υποκρισίας. Ο κ. Γεράσιμος Κουζέλης γνωρίζει άραγε ότι διαφωνούν με το επίσημον ανακοινωθέν του ΙΕΠ η μήπως εμπλέκεται και ο ίδιος;

Εγείρουν ένα επιχείρημα έωλον: «τα νέα ΠΣ προσβλέπουν πρωτίστως να καταστήσουν σταδιακά τους μαθητές… πρόσωπα, που θα γνωρίζουν σε εύρος και βάθος κυρίως την ορθόδοξη πίστη και κληρονομιά αλλά και, σε ένα βαθμό, πτυχές της πίστης και της παράδοσης και των άλλων θρησκειών του κόσμου». Πρώτον, επιβεβαιώνουν τας απαραδέκτους ποσοστόσεις, ως τα θρησκευτικά να είναι τσελεμεντές! Δεύτερον πως είναι δυνατόν να ισχυρίζωνται ότι οι μαθηταί θα γνωρίσουν εις «εύρος και βάθος» την ορθόδοξον πίστιν, αλλά να καταφέρωνται εναντίον της κατηχήσεως; Τρίτον, ως διαφαίνεται η Ορθοδοξία αντιμετωπίζεται ως μία εκ των θρησκειών. Οι ίδιοι προ πολλού μας κάνουν κηρύγματα ότι η Ορθοδοξία είναι Εκκλησία και όχι θρησκεία και τώρα υποστηρίζουν ότι η πίστις θα διδάσκεται ως γνωστικόν μέγεθος!

Δυστυχώς παρατηρούμεν ότι εν συνεχεία το κείμενον αφήνει αιχμάς εναντίον της μέχρι σήμερα διδασκαλίας. Χαρακτηριστικά γράφουν ότι τα νέα θρησκευτικά «επιδιώκουν να προετοιμάσουν αυριανούς πολίτες που θα εργάζονται για την ενότητα και τη συνοχή της κοινωνίας», εννοούντες ότι μέχρι τώρα προωθείτο η «αποκλειστικότητα», η οποία έβγαζε πολίτας που εδίχαζαν την κοινωνίαν; «Τα νέα ΠΣ δεν αναπαράγουν το αδόκιμο –και βολικό για κάποιους λίγους- σχίσμα μεταξύ κοινωνίας και Εκκλησίας, μεταξύ «βεβήλου» και «ιερού»»! Είναι δυνατόν να εκτοξεύωνται παρόμοιαι συκοφαντίαι εναντίον συναδέλφων τους και όλων των αντιδρώντων εις τα νέα προγράμματα;

Αποκαλύπτουν όμως τας προθέσεις τους: «κατανόηση διαχρονικών ερωτημάτων, πνευματικών κατορθωμάτων και συλλογικών προσδοκιών που ριζώνουν στη θρησκευτική πίστη… ο πολιτισμός με τις ποικίλες θρησκευτικές εκφράσεις και προεκτάσεις του έχει κεντρική θέση»! Τα ίδια επεκαλέσθη προσφάτως και ο Σεβ. Ν. Ιωνίας ότι η διδασκαλία περί θρησκευτικού φαινομένου είναι το άπαν! Η Ορθοδοξία είναι μία έκφανσις του θρησκευτικού φαινομένου! Το ομολογούν κατωτέρω, όπου τα νέα θρησκευτικά «στοχεύουν και στη γνωριμία με το θρησκευτικό φαινόμενο στο σύνολό του». Πουθενά δεν υπάρχει έστω και έμμεσα η ιδέα ότι η Ορθοδοξία είναι η αλήθεια, είναι η πρα­γματική αποκάλυψις του Θεού, είναι η μόνη βεβαία οδός σωτηρίας. Αν αυτό είναι η βάσις της ουσίας της Ορθοδόξου πίστεως, πως ισχυρίζονται ότι θα γνωρίσουν οι μαθηταί εις «εύρος και βάθος» αυτήν, όταν δεν θα τονίζωμεν εις τα παιδιά ότι μία είναι η αλήθεια; Μία πονηρία που κάνουν είναι να λέγουν ότι «μα φυσικά δεν είμαστε όλοι το ίδιο», εννοούντες όμως ότι όλες οι θρησκείες έχουν διαφορετικάς παραδόσεις, ήθη και έθιμα· λέξιν όμως δια την μόνην αλήθειαν!

Τέλος υποστηρίζουν ότι οι μαθηταί θα έρχωνται «σε μία αδιαμεσολάβητη σχέση με τις πηγές και τις αυθεντικές εκφράσεις τόσο της χριστιανικής παράδοσης, όσο και των λοιπών θρησκειών». Είναι τραγικόν να λέγεται τοιούτον ψέμα περί αμεσολαβήτου επαφής με πηγάς. Τα μεταφρασμένα κείμενα (διότι έτσι δίδονται εις τους φακέλους) και η εκλεκτική επιλογή αποσπασμάτων είναι «αδιαμεσολάβητη» επαφή; Επίσης τι εννοούν, αυθεντική έκφρασις της χριστιανικής παραδόσεως; Κείμενα του Λουθήρου η του Πάπα ανήκουν εις την αυθεντικήν έκφρασιν της χριστιανικής παραδόσεως; Πως προηγουμένως λέγουν ότι δεν θα περιορίσουν εις το παρελθόν το μάθημα και τώρα ομιλούν περί πηγών;

Δια να μη μακρυγορούμεν τα πράγματα είναι απλά. Το Υπουργείον, εφ’ όσον το κατευθύνουν πολιτικοί, μπορεί να ζητή ο,τιδήποτε και προκειμένου οι «εμπειρογνώμονες» να είναι αρεστοί (ταυτοχρόνως εις τους υπολοίπους λέγουν ότι «κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να σώσουμε το μάθημα») κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνσιν. Το ζήτημα είναι τι επιδιώκει η Εκκλησία από το μάθημα; Αν επιθυμή τα παιδιά να διδαχθούν το θρησκευτικόν φαινόμενον, τότε να μας το ανακοινώση με την ψήφον της η Ιεραρχία και να αναλάβη την ευθύνην. Αν πάλιν θέλη να διδαχθούν τα παιδιά μας την Ορθόδοξον πίστιν, τότε να μη ευρίσκη ως δικαιολογίαν ότι «είμαστε αδύναμοι απέναντι στην Πολιτεία, η οποία κάνει ο,τι θέλει», αλλά να τονίση ευθαρσώς ότι «ας κάνη η Πολιτεία ο,τι θέλει, αλλά εμείς είμαστε εναντίον αυτού του συνονθυλεύματος των νέων θρησκευτικών». Τι κάνει η Διοικού­σα Εκκλησία: προκειμένου να εξασφαλίση διορισμούς ιερέων, πώλησιν οικοπέδων και υποσχέσεις ότι δεν θα θιγούν τα οικονομικά της, ανταλάσσει τα παιδιά με τα συμφέροντα, διότι αν αντιταχθή θα εύρη την Πολιτείαν απέναντί της. «Η ευτυχία πολλές φορές στοιχίζει περισσότερο από όσο αξίζει», τάδε έφη Τάκιτος.

Ορθόδοξος Τύπος