Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Επί Γης ποια ειρήνη;

Επί Γης ποια ειρήνη;

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η εορτή της ειρήνης και της ελπίδας. Βέβαια η αδιάκοπη τρεχάλα και η κατακλυσμιαία υλιστική και  καταναλωτική προπαγάνδα  ελάχιστα περιθώρια αφήνουν στον σύγχρονο άνθρωπο να κατανοήσει το νόημα του κοσμοϊστορικού γεγονότος. Το μόνο που ο σύγχρονος άνθρωπος κατανοεί είναι πως το μήνυμα του Χριστού για ειρήνη καταπατάται συνέχεια.

Το έτος τελειώνει με γεμάτες τις ημέρες του από βία, αίμα και δάκρυ. Στο απερχόμενο έτος από τα 194 κράτη – μέλη του ΟΗΕ στα 54 άρχισαν ή συνεχίζονται οι πολεμικές συγκρούσεις. Στο ίδιο έτος υπήρξαν 31 τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη, με δεκάδες θυμάτων. Το 2017 προστίθεται στα έτη, που δεν υπήρξε ειρήνη στον πλανήτη. Ο Ιβάν Μπλοχ (Νόμπελ Ειρήνης το 1901) είχε υπολογίσει πως στα περίπου 3400 χρόνια  ιστορίας, ειρήνη υπήρξε στα 240 και πολεμικές συρράξεις στα 3.260. Ο, μετά τον υπολογισμό του Μπλοχ, 20ός αιώνας είναι ο αιματηρότερος στην παγκόσμια ιστορία. Κατ’ αυτόν συνέβησαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, πολλές εμφύλιες συγκρούσεις, δεκάδες επαναστάσεων και πραξικοπημάτων, καθώς και επιβλήθηκαν απάνθρωπα ολοκληρωτικά  καθεστώτα. Σε κάθε ημέρα του  προηγούμενου αιώνα  χυνόταν άφθονο αίμα σε πολλά μέρη του πλανήτη.

          Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να μην ακολουθεί το μήνυμα  της νύχτας εκείνης στη Βηθλεέμ και να μην επιδιώκει την ειρήνη, όταν μάλιστα, το άλλο μήνυμα του Θεανθρώπου είναι πως η βία φέρνει βία; Από τον Ηράκλειτο έως τον Μακιαβέλι και τον Μαρξ ο πόλεμος και η βία θεωρούνται ως  στοιχεία της φύσης του ανθρώπου.... Η μελέτη της ιστορίας και η εξέταση των τρεχόντων γεγονότων δείχνουν ότι πολέμους διεξάγουν και βία ασκούν οι οπαδοί εκείνης της ιδεολογικής αθεΐας, που έχει στη φύση της το μίσος προς τον συνάνθρωπο. Παράδειγμα η Γαλλική Επανάσταση, που επέφερε τη γενοκτονία της Βανδέας και τα θύματα της  γκιλοτίνας, όπως επίσης τα εκατομμύρια των αθώων θυμάτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα γκουλάγκ των αθεϊστικών καθεστώτων του 20ού αιώνα. Επίσης χρησιμοποιούν τη  βία όσοι ακολουθούν την πρακτική αθεΐα και κυριαρχούνται από το πάθος της με κάθε μέσο επικράτησης των   συμφερόντων τους, που προκαλεί τις αιματηρές συγκρούσεις  με τους φορείς των αντίπαλων συμφερόντων.

 Ο σύγχρονος άνθρωπος υποφέρει από τους πολέμους και τις τρομοκρατικές ενέργειες στις οποίες προβαίνει το μέρος εκείνο του Ισλάμ, που πιστεύει ότι η ειρήνη θα επέλθει όταν νικηθούν και εκλείψουν οι άπιστοι, όπως  επίσης βιώνει την πρακτική της Παλαιάς Διαθήκης, του «οδόντα αντί οδόντος».

          Η Εκκλησία είναι κατά της βίας και των πολέμων και δικαιολογεί μόνο τη νόμιμη άμυνα και την υπεράσπιση της Πατρίδας... Το Βατικανό, την ιστορία του οποίου επικαλούνται οι άθεοι, πράγματι εξελίχθηκε σε ένα κοσμικό κράτος, με παντοδύναμο ηγεμόνα, τον Πάπα, που παλαιότερα διέθετε στρατό και διεξήγε πολέμους. Την εκκοσμικευμένη  συμπεριφορά του περιγράφει εξαιρετικά ο Ντοστογιέφσκι στον ιεροεξεταστή των «Αδελφών Καραμάζοφ».-