23/12/19

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Οἱ κατά τόπους Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πλήν τριῶν, δέν κοινωνοῦν, ὀρθῶς καί εὐλόγως, μέ τήν ἀντικανονική «Ἐκκλησία» τῆς Οὐκρανίας


«Μυστήριον ξένον, ρ καί παράδοξον! ορανόν τό σπήλαιον· 
θρόνον Χερουβικόν, τήν Παρθένον· 
τήν φάτνην χωρίον· ν νεκλίθ χώρητος, Χριστός Θεός· 
ν νυμνοντες μεγαλύνομεν» 
                                                        (Ε
ρμός θ’ δς Χριστουγέννων)
γαπητοί μου δελφοί καί Συλλειτουργοί,
δελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ν Κυρί γαπητά·
                                     ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!

Κοσμοχαρμόσυνο καί κοσμοσωτήριο τό θεο μήνυμα τς μεγάλης Δεσποτικς ορτς τν Χριστουγέννων, τς «Μητροπόλεως πασν τν ορτν», κατά τόν χρυσορρήμονα γιον ωάννην τόν Χρυσόστομον.
Μυστήριον ξένον καί παράδοξον διά τά δεδομένα το
παρόντος κόσμου καί διά τήν νθρώπινη λογική. Τό ταπεινό σπήλαιο τς Βηθλεέμ νεδείχθη ορανός, διότι χώρησε «τόν χώρητον παντί» Κύριον καί Θεόν μας, Ατόν, ποος χει θρόνον τόν ορανόν καί ποπόδιον τήν γν. σεμνή καί ταπεινή κόρη τς Ναζαρέτ, Παρθένος Μαριάμ, « ψηλοτέρα τν ορανν καί καθαρωτέρα λαμπηδόνων λιακν» κατεστάθη χερουβικός θρόνος καί τιμιωτέρα τν Χερουβίμ. ψυχρή καί πτωχική φάτνη τν λόγων ζώων πρξε τόπος, πέριττη βρεφική κλίνη, που νεκλίθη τό Θεον Βρέφος, Χριστός ληθινός Θεός μν, «ν νυμνοντες μεγαλύνομεν».
μνολογία, « ερή ποίησις καί μουσική τς κκλησίας εναι καλύτερη γλσσα τς Θεολογίας», γράφει είμνηστος διαπρεπής εράρχης καί κήρυξ το Θείου Λόγου Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος. «Ο κκλησιαστικοί μνογράφοι, συνεχίζει, ρχίζουν τό ργο τους πό τό σημεο πού σταματ Θεολογία νά μιλ γιά τά γεγονότα τς πίστεως. Παίρνουν τόν λόγο τς Θεολογίας καί τόν κάνουν μνο καί ερό τραγούδι. Τό πόσταγμα τς Θεολογίας τν Πατέρων τς κκλησίας εναι μνογραφία τν ερν ποιητν. λη Πατερική Θεολογία χει περάσει μέσα στήν ρθόδοξη μνογραφία καί στό μνολόγιο τς κκλησιαστικς λατρείας. Σέ κάθε μνο τς μεγάλης ορτς τν Χριστουγέννων νακαλύπτομε καί κομε τήν φωνή τν μεγάλων Πατέρων καί Θεολόγων τς κκλησίας. τσι μνολογία κάθε κκλησιαστικς ορτς εναι καί θεολογία καί κήρυγμα καί λατρεία, κι εναι σως ρκετό κάθε φορά νά μένωμε σ’ ατήν καί νά φήνωμε τόν αυτό μας νά ψάλλη μαζί μέ τήν κκλησία τά θεα γεγονότα καί τά πρόσωπα τς πίστεως.
»
μνολογία καί ψαλμδία εναι ζωντανή καί σώψυχη συμμετοχή μας μέ λη τήν κκλησία στήν γόμενη κάθε φορά ορτή, πού δέν εναι μία ναμνηστική πέτειος, λλά συνέχισις το ορταζομένου θείου γεγονότος καί ναστροφή μας μέ τά ερά πρόσωπα, πού πρωτοστατον σ’ ατό. λα στήν κκλησία καί στή Θεία Λατρεία εναι να παρόν· τό παρελθόν καί τό μέλλον ρχονται καί συναντνται σ’ ατή τήν στιγμή, πού τώρα μνομε καί δοξάζουμε τόν Θεόν. Τά πρόσωπα καί τά γεγονότα εναι παρόντα, γιατί βέβαια κκλησία δέν ορτάζει ποτέ φηρημένες ννοιες καί δέες, λλά πάντα πρόσωπα καί γεγονότα».
«Χριστός γενν
ται, δοξάσατε· Χριστός ξ ορανν, παντήσατε· Χριστός πί γς, ψώθητε· σατε τ Κυρί πσα γ…». Εναι τά δια λόγια το γίου Γρηγορίου το Θεολόγου, μέ τά ποα ρχίζει τόν λόγο του ες τά Γενέθλια το Σωτρος μας Χριστο. «Τοτο ορτάζομεν σήμερον, πιδημίαν Θεο πρός νθρώπους, να πρός Θεόν νδημήσωμεν πανέλθωμεν· οτω γάρ επεν οκειότερον» πισημαίνει ερός Γρηγόριος, ψιπέτης ετός τς Θεολογίας. Δηλαδή, τονίζει Θεολόγος ατός Πατήρ τς κκλησίας μας, ατό τό γεγονός ορτάζομε σήμερα, τόν ρχομό το Θεο πρός τούς νθρώπους, γιά νά πμε μες πρός τόν Θεόν, , γιά νά τό πομε καλύτερα, γιά νά ξαναγυρίσουμε μες στόν Θεό.
Μέγας θανάσιος διά τήν νανθρώπησιν το Θεο Λόγου σημειώνει χαρακτηριστικά : «Ατός ( Θεος Λυτρωτής μας) νηνθρώπησεν, να μες θεοποιηθμεν· καί ατός φανέρωσεν αυτόν, να μες το οράτου Πατρός ννοιαν λάβωμεν», δηλ. Λόγος το Θεο γινε νθρωπος, γιά νά γίνωμε μες θεοί (κατά χάριν) καί φανέρωσε τόν αυτό του γιά νά σχηματίσωμε μες· ννοια γιά τόν όρατο Πατέρα. Σχολιάζοντας δέ ερός Πατήρ τήν στάσιν τν νθρώπων μπροστά στό ερό μυστήριο τς Θείας πιφανείας το Θεανθρώπου ες τόν κόσμον, λέγει : «ν ουδαοι μέν διαβάλλουσιν, λληνες δέ χλευάζουσιν, μες δέ προσκυνομεν».
γαπητοί μου δελφοί,
«Μυστήριον ξένον ρ καί παράδοξον!».Τό μέγα τοτο καί ερό Μυστήριο τς Θείας νανθρωπήσεως το Σωτρος μας ησο Χριστο εναι θεος καί πόρρητος τρόπος τς κοινωνίας καί καταλλαγς το Τρισαγίου Τριαδικο Θεο μας μέ τήν πεσοσα καί ποστατήσασα πό τό Θεο θέλημα νθρωπότητα. «Χριστός γεννται, τήν πρίν πεσοσαν, ναστήσων εκόνα». « ν σπηλαί γεννηθείς καί ν φάτν νακλιθείς διά τήν μν σωτηρίαν Χριστός ληθινός Θεός μν».
Κύριος μας ησος Χριστός ρχεται «ν δούλου μορφ» ς ταπεινός νθρωπος, μέ τίς πιό πλές καί ταπεινωτικές συνθκες, παρακινούμενος πό τήν πέραντη γάπη καί τήν μετρη φιλανθρωπία του πρός τό νθρώπινο γένος, διά νά σώση τόν κόσμον καί νά λυτρώση τήν νθρώπινη φύσι πό τήν δουλεία καί ποδούλωσι ες τόν ρχέκακο διάβολο καί τά πονηρά πνεύματα,. «πεσκέψατο μς, ξ ψους Σωτήρ μν, νατολή νατολν, καί ο ν σκότει καί σκι, ερομεν τήν λήθειαν· καί γάρ κ τς Παρθένου τέχθη Κύριος».
θεοποίησίς μας, κατά τόν Μέγα θανάσιο, καί νδημία καί πάνοδός μας πρός τόν Θεόν, κατά τόν γιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, πού εναι σκοπός τς Θείας νανθρωπήσεως, πιτυγχάνονται, δελφοί μου, ν τ Χριστ καί μέσα ες τούς κόλπους τς γίας μας ρθοδόξου Καθολικς κκλησίας, ποία εναι τό γιον Σμα το σαρκί νηπιάσαντος Θείου Λυτρωτο μας ησο Χριστο.
ν Χριστ λλοίωσις καί μεταμόρφωσις το κόσμου, πνευματική ναγέννησις καί νακαίνισις τς νθρωπότητος κατορθώνονται μέ τήν Χάριν το Κυρίου μας μέσα ες τήν Κιβωτόν τς σωτηρίας μας, τό θερμοκήπιο τς Θείας Χάριτος, τό πνευματικό ατρεο καί Θεραπευτήριο, τήν γία Μάνδρα το ρχιποίμενος Χριστο, πού εναι Θεοδρυτος Μία, γία, Καθολική καί ποστολική κκλησία το Χριστο, Κεφαλή τς ποίας εναι Κύριος μν ησος Χριστός, Σωτήρ το κόσμου.
Δέν θά βιώσωμε τό «ξένον καί παράδοξον Μυστήριον» τ
ς Θείας νανθρωπήσεως, ν δέν εμεθα ρρηκτα καί ργανικά νωμένοι μέ τόν ρχηγό τς Πίστεως καί τς σωτηρίας μας ησο Χριστό καί τήν πό περάτων ως περάτων τς οκουμένης γία Του ρθόδοξο Καθολική κκλησία. ν Χριστ νότης, κατά τό πρότυπον τς δεώδους καί παραμίλλου νότητος τν Θείων Προσώπων τς γίας, μοουσίου καί διαιρέτου Τριάδος, περιθριγκώνεται καί διαφυλάσσεται ς κόρη φθαλμο μέ τήν τήρησι το Θείου Νόμου το ερο Εαγγελίου, καί τς γίας Γραφς γενικώτερα, μέ τόν σεβασμό τς Δογματικς Διδασκαλίας, τς ρθοδόξου Παραδόσεως καί τς Κανονικς Τάξεως (τν Θείων καί ερν Κανόνων) τς Μίας καί Μόνης γίας το Χριστο κκλησίας μας καί μέ τήν προσήλωσι καί τήν φαρμογή τς ποστολικς καί εροκανονικς ρχς τς Συνοδικότητος ν Ατ.
Δυστυχ
ς, πρέπει νά τό μολογήσωμε τι, πειδή δέν τηρήθησαν ο τρες ατοί παραίτητοι ροι – προϋποθέσεις διά τήν ν Χριστ νότητα, ξ φορμς τς ντικανονικς δοθείσης «Ατοκεφαλίας» σέ μή κανονικς ποκατασταθέντας σχισματικούς, ναθεματισμένους καί χειροτονήτους τς Οκρανίας, ο κατά τόπους Ατοκέφαλες ρθόδοξες κκλησίες, πλήν τριν, μή δυνάμενες διά σοβαρούς κανονικούς καί κκλησιολογικούς λόγους νά ποδεχθον τό γενόμενον, δέν κοινωνον, ρθς καί ελόγως, μέ τήν ντικανονική ατή «κκλησία» καί μέ τόν τρόπο ατό διασαλεύεται νότης τν Τοπικν Ατοκεφάλων ρθοδόξων κκλησιν.
δελφοί μου,
Ε
ναι λυπηρά διαπίστωσις ατή, λλά πισημαίνεται κατά τήν μεγάλην ατήν μέραν καί ορτήν τν Χριστουγέννων, τήν κατ’ ξοχήν ορτήν τς κατά Χριστόν ερήνης καί τς γάπης, χι διά νά ποδοθον εθύνες, λλά διά νά πιτευχθ μέ τήν Χάριν καί τήν ελογίαν το δι’ μς τούς νθρώπους καί διά τήν μετέραν σωτηρίαν κατελθόντος κ τν Ορανν καί σαρκωθέντος κ Πνεύματος γίου καί Μαρίας τς Παρθένου καί νανθρωπήσαντος ησο Χριστο πανορθόδοξος συστράτευσις προσευχς, Ποιμένων καί ποιμαινομένων, διά νά ποκατασταθ Κανονική Τάξις ες τήν γίαν μν ρθόδοξον Καθολικήν κκλησίαν καί τοιουτοτρόπως νά ποσοβηθον ο διαρκς διογκούμενες δεινές συνέπειες πό τήν «ναγνώρισιν» τν σχισματικν, καθρημένων καί χειροτονήτων. Ατά τά τραύματα δέν τά «γιατρεύει» χρόνος, λλά σπουδή, γρήγορσις καί φιλειρηνική καί νοποιός μέριμνα πασν τν γίων το Θεο (κατά τόπους) ρθοδόξων κκλησιν, ταν ν γί Πνεύματι συγκληθ Πανορθόδοξος Σύνοδος.
Ε
χόμενος διαπύρως νά πισκιάση λους μας Κληρικούς, Μοναχούς καί Λαϊκούς, λόκληρο τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα τς γιωτάτης μν ρθοδόξου Καθολικς κκλησίας, Χάρις, δύναμις καί ελογία «το ν σπηλαί γεννηθέντος καί ν φάτν νακλιθέντος», δι’ κραν ταπείνωσιν, Κυρίου καί Θεο καί Σωτρος μν ησο καί φωτίση τούς γίους Προκαθημένους τς ρθοδόξου κκλησίας μας ες ταχεαν, ερηνικήν, λλά καί κανονικήν λύσιν το νακύψαντος περιπλόκου Οκρανικο ζητήματος, διατελ
Μετά πατρικς γάπης καί ορτίων εχν
Μητροπολίτης 
Κυθήρων & ντικυθήρων Σεραφείμ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου