30/12/19

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, Ο χρόνος είναι η δυνατότητα της θεώσεώς μας

γαπητο Χριστιανοί,
Τ Νέον τος λθεν !
Τέκνα μου γαπητά καί περιπόθητα,

«Πρωί, καί λιοπερίχυτη καί λιόκαλ’ εναι μέρα» λέγει Κωστής Παλαμς.
Πάντοτε, γαπητοί μου, νθρωπος θαύμαζε καί όρταζε τήν ρχή τς νέας μέρας, τήν νατολή το λιου, τήν ρχή το νέου χρόνου, κάθε νέα ρχή. Διότι κάθε ρχή εναι μιά γέννηση καί ,τι εναι νέο εναι ζωή.
Ζωή, καί ρχή καί δημιουργία το νθρώπου. Θεός πού εναι ρχή τν πάντων, δημιούργησε τόν νθρωπο, δωσε ρχή καί ζωή στό δημιούργημά του.
Δύο εναι τά σημαντικά σημεα, πως μς παραδίδουν ο Πατέρες τς κκλησίας μας, γιά νά κατανοήσουμε ατή τήν ρχή το χρόνου καί τς δημιουργίας πού ξεκιν πό τόν Θεό.
Πρτο σημεο εναι «δηµιουργία κ το μή ντος». Σύµπασα κτίση καί νθρωπος πέκτησαν γχρονη ζωή καί ρθαν στήν παρξη πό τήν νυπαρξία. Ατή θεμελιώδης ρχή κάνει ξεκάθαρη τή διαφορά νάμεσα στόν Θεό καί τόν νθρωπο. Θεός εναι Δημιουργός ποος δέν χει χρόνο, δέν χει ρχή καί τέλος λλά δημιουργε τόν χρόνο καί τόν νθρωπο. Καί νθρωπος εναι τό δημιούργημα πού ποκτ χρόνο.
Τό δεύτερο σημεο εναι τι Θεός « Ζν ες τόν αἰῶνα κτισε τά πάντα κοιν» κατά τήν Σοφία Σειράχ, πού σημαίνει « Θεός, πού ζε αώνια, δημιούργησε λα τά πράγματα μέσως». χρόνος λοιπόν καί ζωή ξεκίνησαν καί πέκτησαν διάρκεια «μέσως».
γιος Γρηγόριος Νύσσης μιλάει γιά τή δημιουργία σάν μιά καριαία νέργεια το Θεο, μέ τήν ποία δημιουργήθηκαν πό τήν ρχή λες ο καταβολές τν ντων. Καί πειτα ρχίζει δυναμική ξέλιξη το κόσμου καί τς ζως.
γιος πατήρ γιά νά μς ξηγήσει ατή τή στιγμή τς Δημιουργίας πό τόν Θεό χρησιμοποιε μιά πολύ ραία φράση: Θεός φτιαξε τόν κόσμο «ν καρε»! καριαα δημιούργησε τόν κόσμο. ρχή το κόσμου λου γινε ξαφνικά καί καριαία. µως, πό τή στιγµή πού κτίση ρχίζει ν πάρχει, τότε ξεκιν καί ροή το χρόνου. Κα λη περαιτέρω ξέλιξη εναι μιά διαρκής κίνηση. Μιά κίνηση πού μαρτυρ πώς λη δημιουργία, λα τά κτιστά ντα πόκεινται στόν χρόνο.
Τά ρη, ο κεανοί, τά δέντρα καί τά ζα, λο τό φυσικό καί ζωϊκό βασίλειο, καί κορωνίδα τς δημιουργίας νθρωπος εναι κτιστά δηµιουργήµατα. λα τά ρατά καί τά όρατα εναι κτιστά δημιουργήματα. λόκληρη λοιπόν κτίση, ρχεται ξίσου πό τήν νυπαρξία στήν παρξη παρά τίς διαφορές πού µπορε νά πάρχουν μεταξύ τν ντων.
γιος Γρηγόριος Νύσσης μέ μεγάλη κρίβεια κάνει μιά παρατήρηση καί διευκρίνιση δ. Μς λέει τι φόσον λη κτίση ταυτόχρονα ρχισε νά πάρχει - πως επαμε «ν καρε» - καριαία ποµένως πέκτησε χρόνο καί λη. χρόνος καί λη εναι τά δύο χαρακτηριστικά στοιχεα τς ασθητς φύσεως πού λοι βλέπουμε γύρω μας.
μως, πως λέει γιος Γρηγόριος, γιά νά κατανοήσουμε τόν λόγο τς δημιουργίας καί τς σωτηρίας μας πρέπει νά καταλάβουμε πρτα να πολύ κεντρικό σημεο. Δέν εναι πρωτίστως λη πο μς κάνει νά διαφέρουμε πό τό Θεό λλά χρόνος.
προέλευσή μας πό τήν νυπαρξία στήν παρξη.
Δηλαδή ρχή μας στόν χρόνο.
Καί ατό διότι Θεός μέ τή βούλησή του καί ξαιτίας τς πειρης γάπης του μς δωσε τή ζωή καί τόν χρόνο. προέλευση τν πάντων «κ το μή ντος» - πό ατό πού δέν εναι ν, ζωντανό, δέν πάρχει - γινε πό τόν Θεό διά τν νεργειν το Θεο.
Τά ντα δέν προέρχονται πό τή θεία οσία, δν εναι καί δέν χουν δηλαδή δια φύση μέ τόν Θεό. λλά λαµβάνουν τήν παρξή τους «διά τς κτίσεως» πό τόν Θεό. Ατή διάκριση κτιστο νθρώπου καί κτίστου Θεο θεωρεται ς πρωτεύουσα σέ λόκληρη τήν πατερική θεολογία τς κκλησίας μας καί ποτελε τή βάση γιά τήν ρθή κατανόηση τς σχέσης νθρώπου καί Θεο.
 Γιατί μως εναι τόσο πολύ σημαντικό τό τι Θεός μς δημιούργησε δίνοντάς μας τόν χρόνο;
λη ξέλιξη λλά καί τελείωση το νθρώπου στηρίζεται κριβς σέ ατή τήν προέλευση «κ το μή ντος» ες τόν χρόνο. λα λοιπόν ξεκινον πό τόν χρόνο λλά δέν τελειώνουν σ’ ατόν.
χρόνος εναι ζωή. Μς δίνει τή δυνατότητα νά ζομε. Γεννιόμαστε, ναπτυσσόμαστε, χαιρόμαστε, γαπμε, λυπόμαστε, γερνομε, μέσα στόν προσωπικό μας χρόνο. Ατός εναι χρόνος τς ζως.
χρόνος εναι διάρκεια. Περπατομε στόν δρόμο, συναντιόμαστε μέ δικά μας πρόσωπα, δουλεύουμε, προσευχόμαστε. λα διαρκον καί λα χουν τόν χρόνο τους.
χρόνος εναι να διάστημα. να διάστημα πού μεσολαβε νάμεσα σέ μιά ρχή καί να τέλος. μέρα ρχίζει μέ τήν νατολή καί τελειώνει μέ τή δύση, δια βιολογική ζωή μας ρχίζει μέ τή γέννηση καί τελειώνει μέ τόν θάνατο.
χρόνος χει πάντοτε προοπτική κι τσι ζωή μας χει πάντοτε ναν σκοπό. Προσευχόμαστε μέσα στόν προσωπικό μας χρόνο γιά νά συναντήσουμε τόν Κύριο, γνωρίζουμε ναν νθρωπο γιά νά τόν γαπήσουμε, θρεφόμαστε γιά νά κρατήσει τό σμα μας στόν χρόνο.
χρόνος λοιπόν εναι μιά διαρκής κίνηση, ατός μς δίνει τή δυνατότητα νά ξελισσόμαστε καί νά ναπτυσσόμαστε, νά μεταβαλλόμαστε καί νά λλοιωνόμαστε συνεχς. Πρόκειται γιά μιά δηµιουργία πο συνεχς ξελίσσεται καί δέν παραμένει ποτέ στατική. Δέν χει στατικότητα λλά χει μιά δυναμικότητα δημιουργία, πού φενός ποδηλώνεται πό τή διαρκή κίνηση, καί φετέρου χει τήν καταβολή της σέ ατό τό πέρασµά της πό τήν νυπαρξία στήν παρξη.
Ατή ξελικτική πορεία εναι εκαιρία καί δρόμος πρός τή σωτηρία μας.
Νά λοιπόν γιατί ν πόκειται νθρωπος στόν χρόνο τήν δια στιγμή νοίγεται ξαιτίας το χρόνου μπροστά του Σωτηρία του.
Θεός φερε τόν νθρωπο στόν κόσμο καί στόν χρόνο καί μς δωσε τόν χρόνο γιά νά γυρίσουμε κοντά Του καί νά μοιωθομε μέ κενον. Καί εκαιρία ατή δέν εναι λλο πό τή Χάρη του. πειδή Θεός μς πλασε κατ’ εκόνα Του, εμαστε φτιαγμένοι νά γίνουμε θεοί κατά χάρη, νά μοιωθομε μέ τόν Θεό καί νά κατοικήσει Θεός μέσα μας.
χρόνος εναι δυνατότητα τς θεώσεώς μας. Βεβαίως πορευόμαστε τόν δύσκολο δρόμο τς πνευματικς ζως, μως τά πάντα στή ζωή μπορον νά μεταβληθον «ες ζωήν αώνιον». χρόνος εναι πραγματικός καί δημιουργικός μονάχα ταν, ταξιδεύοντας μέσα σέ ατόν, νθρωπος προχωράει μέσα στήν νωση τς δικς του ζως μέ ατή τν λλων καί μέ τήν πειρη ζωή το Θεο. Στήν αωνιότητα φτάνουμε μόνο περνώντας μέσα πό τόν χρόνο ς να ληθινό ταξίδι - χι προσπαθώντας νά ξεφύγουμε πό ατόν. Καί περνμε μέσα πό ατό τό πραγματικό μεσοδιάστημα, μόνο στόν βαθμό πού νώνουμε τούς αυτούς μας ν γάπ μέ τό Πρόσωπο το Θεο. χρόνος τότε γίνεται γιορτή καί δοξολογία το Θεο. Γιορτάζουμε γιά τήν ρχή τς νέας μέρας, τήν νατολή το λιου, τήν ρχή το νέου χρόνου, κάθε νέα ρχή. Διότι κάθε ρχή εναι μιά γέννηση καί ,τι εναι νέο εναι ζωή.
Καί, πως μς λέγει γιος ωάννης Χρυσόστομος, φιστώντας μας τήν προσοχή:
«ταν λοιπν χεις καθαρή τή συνείδηση, χεις πάντα γιορτή· τρέφεσαι μέ καλές λπίδες καί ντρυφς στήν προσδοκία τν μελλόντων γαθν· πως, ταν δέν χεις παρρησία κι χεις πέσει σέ πολλά μαρτήματα, κόμη κι ν εναι μύριες γιορτές καί πανηγύρια δέν θά ‘σαι σέ καθόλου καλύτερη θέση πό κείνους πού πενθον. Διότι, τί φελος χω γώ πό τή λαμπρή μέρα, ταν τήν ψυχή μου τή σκοτίζει συνείδηση; ν λοιπόν θέλεις νά ‘χεις καί κάποιο κέρδος πό τήν πρωτομηνιά, κάνε τό ξς. ταν βλέπεις τι συμπληρώθηκε χρόνος, εχαρίστησε τόν Κύριο, διότι σέ βαλε σ’ ατή τήν περίοδο τν τν. Θά σο πάει καλά λη χρονιά, ... ν καί τήν πρώτη το μηνός καί κάθε μέρα κάνεις ατά πού ρέσουν στόν Θεό.... Δημιούργησε κατάνυξη στήν καρδιά σου, ξαναλογάριασε τόν χρόνο τς ζως σου, πές στόν αυτό σου: Ο μέρες τρέχουν καί περνον, τά χρόνια συμπληρώνονται, πολύ μέρος το δρόμου προχωρήσαμε. ραγε τί καλό κάναμε; Μήπως ραγε φύγουμε πό δ δειοι κι πογυμνωμένοι πό κάθε ρετή; Τό δικαστήριο εναι κοντά, ζωή μς τρέχει πρός τό γρας».
Εχόμεθα χρόνος, νεότης καί τό γρας νά εναι γιά λους εκαιρία νά δημιουργήσει ατό τό νέον τος, λλά καί κάθε νέον τος, κάθε νέα μέρα καί νέα στιγμή, καριαία, να νέο νθρωπο, τόν νθρωπο το Θεο.
  Καλό καί ελογημένο νέον τος!
Μετ πατρικν εχν!
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ  ΣΑΣ

+ Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου