Ηλίας Μπάκος, Χριστός ανέστη και "Κρυφό σχολειό";

Σχέδιο αποδόμησης της Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως;

Χριστός Aνέστη, καί « Κρυφό σχολειό»;

του Hλία Δ. Μπάκου Δρος Θεολογίας-Φιλολόγου
H Νέα τάξη πραγμάτων, μεταξύ των άλλων, για την επιβολή των επιδιώξεών της υιοθέτησε την πολυπολιτισμικότητα των λαών και την ετερότητα των μειονοτικών και των μεταναστών. Και μάλιστα αντί της εθνότητας των λαών, του εθνικού Κράτους-Πολιτείας προέβαλε το κοινωνικό Κράτος, την Συνταγματική Πολιτεία στο όνομα ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, μιάς κοινωνικής δικαιοσύνης με υποκρισία που ξεπερνά τα όρια του ταρτουφισμού. Κατά συνέπεια με την αποεθνοποίηση των λαών και την επιβολή της πολυπολιτισμικότητας και της ετερότητας κατακερμαρτίζονται και αφανίζονται τα εθνικά γνωρίσματα: ομογλωσσία, ομοθρησκεία, ομογένεια, κυρίαρχες ιδεολογίες, η ιστορία κάθε λαού, η κυρίαρχη-επικρατούσα Θρησκεία και ασφαλώς διαταράσσεται καί διασπάται η συνοχή των κοινωνιών καί των συνεκτικών γνωρισμάτων τους. Όλα αντικαθίστανται με την υποκουλτούρα, με το απαράδοτο και τίθενται επί ίσοις όροις αξίες και απαξίες της ζωής. Κάθε αντίθετη άποψη-θέση χαρακτηρίζεται εθνικιστική, ρατσιστική καί περιβάλλεται με το ένδυμα του φανατισμού. Όπου επεκράτησαν οι αντιλήψεις-ιδεοληψίες της παγκοσμιοποιήσεως συνέβη τό αυτονόητο: οι μειονότητες να αποκτήσουν ευρύτερα δικαιώματα των ιθαγενών· αλλά, και το χειρότερο, επειδή το σύστημα αυτό της ανατροπής και ισοπέδωσης των αξιών, των υπαρκτών δικαιωμάτων καί διαχρονικών ιστορικών καί πνευματικών παραδόσεων, οδήγησε στην υποβάθμιση του ανθρώπινου προσώπου και των παραδεδομένων αξιών, είχε ως αποτέλεσμα αφ' ενός μεν η λεγόμενη πολυπολιτισμικότητα να μην έχει σχεδόν καμιά σχέση με τον πολιτισμό και τις αξίες του, και αφ' ετέρου δε η ετερότητα των μεταναστών οδήγησε στην απομόνωση-γκετοποίηση αυτών των ιδίων.

O κοινωνικός ανταγωνισμός και η πάλη των τάξεων λειτούργησαν και λειτουργούν αρνητικά στην κοινωνική συνοχή, την οποία συγκρατούσαν και συγκρατούν η εθνική συνείδηση, η ομογένεια και ομοθρησκεία. Τις συνέπειες της πολυπολιτισμικότητας και της ετερότητας των μεταναστευτικών λαών καί της καταργήσεως της εθνότητας τις δοκίμασε πρώτα ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός των Aνατολικών Χωρών- με τα γνωστά αποτελέσματα-, και έπειτα η Ευρώπη, η οποία απέκτησε πρόσφατα πικρή εμπειρία καί επιστρέφει τώρα στόν πρώτο της ρυθμό και τρόπο ζωής. Κλασσικό παράδειγμα η Βρετανία, η Γαλλία, η Oλλανδία, η Γερμανία και άλλες χώρες, οι οποίες εγκαταλείπουν την αρχή της πολυπολιτισμικότητας και της ετερότητας και επιστρέφουν στα εθνικά και θρησκευτικά τους ιδεώδη, στα ιστορικά και πνευματικά μορφώματα.

Το παράδοξο είναι ότι αυτήν την καινοτόμο παρακμή και απόρριψή της τη μεταφέρουμε άκριτα εμείς οι Έλληνες στή Χώρα μας. Yπονομεύουμε μόνοι μας το έθνος μας και την ορθοδοξία μας. H ίδια η Πολιτεία- το Κράτος με την αποεθνοποίηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος και με την αποδόμηση της Oρθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως αναιρεί τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του έθνους και τον χαρακτήρα της ορθοδοξίας. Έτσι η πολυπολιτισμοποίηση της εκπαίδευσης επιδιώκεται από την Πολιτεία μέσω των σχολικών βιβλίων: Iστορίας, Λογοτεχνίας-Νέων Eλληνικών και των βιβλίων των Θρησκευτικών - Δημοτικού, Γυμνασίου καί Λυκείου. H προσπάθεια που έγινε από την Πολιτεία το 1998-2000, και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τα νέα αναλυτικά Προγράμματα και τα νεά σχολικά Βιβλία και ιδιαίτερα για την αλλαγή του χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών σε Θρησκειολογικό ή πολυπολιτισμικό από ομολογιακό και Κατηχητικό που είναι, επισημάνθηκε πρώτα από τον Καθηγούμενο της Iεράς Μονής Oσίου Γρηγορίου του Aγίου Όρους π. Γεώργιο Καψάνη με εισήγησή του στο Η' Πανελλήνιο Θεολογικό Συνέδριο το 1999 και τονίστηκε αμέσως με έμφαση από τον τότε Aρχιεπίσκοπο της Eκκλησίας της Eλλάδος μακαριστό Χριστόδουλο , ( Πρακτικά Η' ΠΘΣ, Aθήνα 1999,σσ.118-120, 150-154).

H αποδόμηση της ιστορίας, της εθνικής συνειδήσεως και του Eλληνικού πολιτισμού αναπόφευκτα οδηγούν στη διάλυση του έθνους και στην εδαφοποίηση της πολυπολιτισμικότητας και της ετερότητας των μειονοτήτων καί μεταναστών. H αποεθνοποίηση του Κράτους συντελεί αναμφισβήτητα στη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής και η δημιουργία πολυπολιτισμικής δημοκρατίας καταργεί κυρίαρχες αξίες, δικαιώματα διαφόρων κοινοτήτων και βαθαίνει τις παντός είδους διακρίσεις. Όλα αυτά ενισχύονται και από την αποδόμηση της Oρθοδόξου Χριστανικής Πίστεως. Ελπίζουμε όμως ότι η Πολιτεία θα αντιληφθεί το μέγεθος της κρίσεως αυτύς και θα αναλάβει τις ευθύνες που της ανήκουν και θα αναχαιτίσει την ορμή της παγκοσμιοποίησεως που ισοπεδώνει και εξισώνει αξίες και απαξίες, ή ακριβέστερα αφαιρεί αξίες καί προσθέτει απαξίες. H δε εκκλησία, ευελπιστούμε ότι δεν θα επιτρέψει την αλλοίωση του χαρακτήρα της ορθοδοξίας· έχει τη δύναμη να προβάλει συστηματικά την εξ αποκαλύψεως διά Iησού Χριστού αλήθεια του Ευαγγελίου.

Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, εισήλθαμε σε περίοδο μιας νέας αιχμαλωσίας, διανύουμε την περίοδο της παγκοσμιοποιούμενης κοινωνίας. Χρειαζόμαστε και πάλι, περισσότερο το Ψαλτήρι, το Τριώδιο και το Πεντηκοστάριο ως εργαλεία ενός νέου «κρυφού σχολειού». Αυτό γράφεται με πλήρη συνείδηση· το βεβαιώνουν γεγονότα εσωτερικά και διεθνή. H αποεθνοποίηση του Γένους των Eλλήνων, ο εκβαρβαρισμός της Eλληνικής γλώσσης και η αποδόμηση της ορθοδόξου χριστανικής πίστεως παραπέμπουν ευθέως στην αναγκαιότητα ενός νέου «κρυφού σχολειού». H κρίση που μαστίζει την ανθρωπότητα και πλήττει καίρια και τον Eλληνοχριστιανικό μας πολιτισμό δέν αντιμετωπίζεται με οθνεία στοιχεία, ιδεοληψίες και κοινωνικο - πολιτικά ιδεολογήματα. Χρειάζεται η αλήθεια της θείας εν Χριστώ σποκαλύψεως.

Έτσι θα κρατήσουμε την 25η Μαρτίου ως εορτή της εθνικής μας παλιγγενεσίας και ως εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού. Έτσι θα περάσουμε από την αγωνία και τη δοκιμασία του Τριωδίου, τη βάσανο των παθών και της σταυρώσεως του Χριστού στην Aνάσταση του Θεανθρώπου, ο οποίος « σαρκί του θανάτου γευσάμενος » έγινε «ο Κύριος της δόξης». Θα περάσουμε από το Τριώδιο στό Πεντηκοστάριο, και από την ανάσταση και την ανάληψη του αναστάντος Χριστού στην Πεντηκοστή, στην παγκοσμιότητα της Oρθοδοξίας, η οποία ανακεφαλαιώνεται και επαναλαμβάνεται με το Χριστός Aνέστη. Καλό και ευλογημμένο Πάσχα.

.

πηγή: Περιοδικό Κοινωνία της ΠΕΘ, τεύχος Ιανουαρίου - Μαρτίου 2009

Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας