Αλλάζει η νομοθεσία περί μεταμοσχεύσεων
Σε αυτό το ζήτημα υπάρχει ομοφωνία ανάμεσα σε όλα τα πολιτικά κόμματα της χώρας: η Γερμανία χρειάζεται μία νέα νομοθεσία περί μεταμοσχεύσεων που θα δίνει τη δυνατότητα στην πολιτεία να αντιμετωπίσει την έλλειψη μοσχευμάτων, χωρίς όμως να περιορίζει τα δικαιώματα του δότη και τον εθελοντικό χαρακτήρα της προσφοράς του...
Ο νέος νόμος προβλέπει ότι όλα τα ασφαλιστικά ταμεία θα απευθύνουν κάθε τόσο στα μέλη τους γραπτώς το ερώτημα, εάν θα επιθυμούσαν να γίνουν δωρητές οργάνων. Διαμφισβητούμενο παραμένει το αν η θετική απάντηση του ασφαλισμένου θα καταγράφεται στην ειδική ηλεκτρονική κάρτα ασφάλισης ή σε μία ξεχωριστή χάρτινη ταυτότητα, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα. Σε κάθε περίπτωση οι αρμόδιοι φορείς θα εντείνουν την προσπάθειά τους για την ενημέρωση των πολιτών, ενώ προβλέπεται και η καθιέρωση ειδικού εντεταλμένου για τις μεταμοσχεύσεις στα νοσοκομεία.
«Προσωπική απόφαση του καθενός η δωρεά οργάνων»
Η σχετική συζήτηση στη Βουλή δεν επεφύλαξε εκπλήξεις και αντιπαραθέσεις. «Αποτελεί προσωπική απόφαση και επιλογή του καθενός, αν θέλει να διαθέσει τα όργανά του ή όχι» δήλωσε επιλεκτικά ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των χριστιανοδημοκρατών Φόλκερ Κάουντερ. Στόχος της νέας νομοθεσίας δεν είναι να πιέσει, αλλά να ενημερώσει τον πολίτη, δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η ομιλία του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών και πρώην υπουργού Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Στάϊνμαγιερ, ο οποίος το καλοκαίρι του 2010 είχε δώσει ένα νεφρό στη σύζυγό του, η οποία χρειαζόταν επειγόντως μόσχευμα. Μιλώντας στη Βουλή ο Στάϊνμαγιερ υπενθύμισε την ιστορία της νεαρής Κλαούντια Κότερ, η οποία είχε ασθενήσει βαριά και μέχρι τον θάνατό της πέρσι το καλοκαίρι απηύθυνε δημόσιες εκκλήσεις για να αυξηθεί ο αριθμός των δωρητών. «Η δωρεά οργάνων είναι υπόθεση ανθρωπιάς και η αποστολή της πολιτικής είναι να καταστήσει δυνατή την εκδήλωση της ανθρωπιάς» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Φρανκ Βάλτερ Στάϊνμαγιερ.
Πολλοί ομιλητές επικαλέστηκαν εμπειρίες και περιστατικά από την προσωπική τους εμπειρία ή το περιβάλλον τους. Απόλυτη σιγή επικράτησε στην αίθουσα όταν ο εκ των ηγετικών στελεχών των Πρασίνων Γιούργκεν Τριττίν, ο οποίος συνήθως αποφεύγει να αναφέρεται ποτέ στην προσωπική του ζωή, μίλησε ανοιχτά για τον θάνατο της συντρόφου του σε ατύχημα και για την αδυναμία του να αντιληφθεί εγκαίρως τη βούλησή της και να τη βοηθήσει.
Οι ιδιαιτερότητες της γερμανικής κοινωνίας
Πάντως, μόνο ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς Γκρέγκορ Γκύζι δήλωσε ευθαρσώς ότι θα προτιμούσε μία νομοθεσία που προβλέπει ότι ο καθένας θεωρείται δωρητής οργάνων, εκτός αν δηλώσει ρητώς ότι δεν το επιθυμεί. Παρόμοιες διατάξεις ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όμως στη Γερμανία επικρατούν διαφορετικές αντιλήψεις και ο Γκρέγκορ Γκύζι δήλωσε ότι ασφαλώς ο καθένας έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για τον εαυτό του ή και όχι. «Η κοινωνία έχει το δικαίωμα να υποβάλει ένα ερώτημα στον καθένα από εμάς. Ακόμα και αν κάποιος αποφασίσει ότι δεν θέλει καν να αποφασίσει, είναι και αυτό μία θεμιτή απόφαση» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γκρέγκορ Γκύζι.
Στη Γερμανία 12.000 άνθρωποι έχουν εγγραφεί στις λίστες αναμονής για μόσχευμα. Κάθε μέρα τρεις άνθρωποι πεθαίνουν γιατί δεν έχει βρεθεί εγκαίρως το μόσχευμα που περιμένουν. Και αυτό παρότι σε σχετικές δημοσκοπήσεις το 74% των Γερμανών δηλώνει προθυμία να προχωρήσει σε δωρεά οργάνων. Στην πραγματικότητα όμως μόλις το 25% διαθέτει ταυτότητα δωρητή. Η νέα νομοθεσία θα προσπαθήσει να κλείσει αυτό το «κενό».
Πηγή: Deutsche Welle από ΣΚΑΙ.gr
Το πρόβλημα δεν είναι τι αποφασίζει ο καθένας, αλλά ποιος είναι εκείνος που θα πραγματοποιήσει (εκτελέσει) την απόφαση του ... αποφασίζοντος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν οι γιατροί αποδέχονται το ρόλο του εκτελεστή, τότε καλώς. Ας έχουν όμως υπόψη τους, ότι δίνουν όρκο να προστατεύουν και να αποκαθιστούν την υγεία του πάσχοντος. Δεν μπορεί, συνεπώς, για να αποκαταστήσουν την υγεία ενός άλλου (πάσχοντος), να αγνοούν την υγεία εκείνου που ψυχορραγεί.
Δηλαδή τι; Για να θεραπεύουμε έναν άρρωστο θα αποτελειώνουμε εκείνον που δεν μπορούμε να του προσφέρουμε τίποτα άλλο εκτός από την εκσπλάχνωση; Όποιος είναι ετοιμοθάνατος θα φροντίζουμε να τον τελειώνουμε γρήγορα για να κάνουμε τους άλλους καλά; Πού τελικά μας οδηγεί αυτό, ελπίζω να το αντιλαμβάνεστε σεις και οι αναγνώστες σας.
Επειδή δε είσαστε και θρησκευτικό ιστολόγιο, καλό είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες σας ότι η Εκκλησία και οι πατέρες ποτέ δεν αναγόρευσαν σε δόγμα τις προσωπικές απόψεις, γούστα ή προτιμήσεις, του καθενός. Μήπως κάνω λάθος; Η άποψη της Εκκλησίας είναι "άποψη", έστω, με οικουμενικές διαστάσεις και αυτή δεν εξατομικεύεται, ούτε αναγορεύεται σε δόγμα η περιπτωσιολογία.