Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, «Όσοι ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί συνειδητά βρίσκονται στον χώρο του Οικουμενισμού έχουν καταντήσει δυνάμει αιρετικοί»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Κυριακής Α' Λουκά (Γαλάτας Δ' 22-27)

Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης
e-mail: ioil.konitsa@gmail.com

Έχουμε τονίσει και άλλη φορά ότι δεν είναι δυνατόν να κατανοήσει κανείς σωστά την Καινή Διαθήκη, εάν πρώτα δεν γνωρίσει και δεν μελετήσει την Παλαιά. Και είναι εντελώς αδύνατον να αντιληφθεί κανείς την σκιά και τον νόμο της Παλαιάς, χωρίς τον λάμποντα ήλιο της χάριτος που μεσουρανεί στην Καινή Διαθήκη, στον χώρο της Αγίας μας Εκκλησίας. Αυτό ακριβώς βλέπουμε και στο χαρακτηριστικό Αποστολικό ανάγνωσμα που θα ακούσουμε στους ναούς μας την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου, όπου εορτάζουμε την σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου αλλά και το μαρτύριο του Αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κόνιτσα καιμαρτύρησε στο Αγρίνιο στις 23 Σεπτεμβρίου του 1814.

Ας δούμε όμως στη συνέχεια σε σύντομη μεταφραση την Αποστολική μας περικοπή:

«Λέγει η Γραφή πως ο Αβραάμ απέκτησε δύο γιούς, έναν από τη δούλη και έναν από την ελεύθερη γυναίκα του. Ο γιός της δούλης όμως, γεννήθηκε σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους, ενώ ο γιός της ελεύθερης σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού. Αυτά πρέπει να τα καταλάβουμε σαν μια εικόνα. Οι γυναίκες δηλαδή είναι δύο διαθήκες: Η μία στο Όρος Σινά, που γεννάει δούλους, και αυτή είναι η Άγαρ. Η Άγαρ συμβολίζει το όρος Σινά στην Αραβία και αντιστοιχεί στην τωρινή Ιερουσαλήμ που είναι υπόδουλη, αυτή και τα παιδιά της. Αντιθέτως, η Ουράνια Ιερουσαλήμ είναι ελεύθερη και αυτή είναι η μητέρα όλων μας. Λέει σχετικά η Γραφή: «Να χαίρεσαι, στείρα, που δε γεννάς! Φώναξε και κράξε με χαρά, εσύ που δεν κοιλοπονάς! Γιατί είναι περισσότερα τα τέκνα της διωγμένης παρά εκείνης που έχει τον άνδρα». (Γαλ. Δ' 22-27).

Βλέπουμε λοιπόν, τον Απόστολο Παύλο να ομιλεί αλληγορικώς για την χάρη που έλαβε από τον Θεό η στείρα και έρημη από τέκνα, Εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, κατά τους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης. Έλαβε χάρη απροσμέτρητη η Εκκλησία και τώρα ονομάζεται και είναι μητέρα όλων μας των Χριστιανών. Με ιερό ενθουσιασμό ομιλεί γι αυτήν, χρησιμοποιώντας όπως είδαμε τους λόγους του προφήτη Ησαία.

Η Εκκλησία λοιπόν έχει αμέτρητα παιδιά. Υπερβολικός ο λόγος; Καθόλου. Αρκεί να δούμε και να μελετήσουμε τα πρόσωπα και τα γεγονότα στη σωστή τους διάσταση.

Από τότε που ο Νυμφίος της, ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανυψώθηκε επάνω στο Σταυρό και απέθανε και ανέστη και ανήλθε στους ουρανούς˙ από τότε που το Πνεύμα το Άγιον, κατήλθε στους μαθητές και τους ανέδειξε Αποστόλους και κήρυκες της Εκκλησίας, από τότε η πρώην στείρα, έγινε μητέρα και μάλιστα υπερπολύτεκνη και γέμισε τη γη και τον ουρανό με τα άπειρα παιδιά της!

Πράγματι, αδελφοί μου, τόσο η στρατευομένη όσο και η θριαμβεύουσα εν ουρανοίς Εκκλησία μας, περιλαμβάνει άπειρες ψυχές. Νέφος ολόκληρο μαρτύρων, οσίων και σεσωσμένων ψυχών, αλλά τόσες και τόσες υπάρξεις που σε κάθε εποχή αγωνίζονται ποικιλοτρόπως για να κατορθώσουν χάριτι Θεού το ποθούμενο, που βεβαίως δεν είναι άλλο από την προσωπική σωτηρία.

Όμως, ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, ορισμένοι παρανοούν τον όρο και τα όρια της Εκκλησίας και πιστεύουν και κατ' επέκταση διδάσκουν πλάνες και κακοδοξίες, επάνω στο κεφαλαιώδες αυτό ζήτημα του Σώματος του Χριστού. Τα τελευταία μάλιστα έτη διδάσκονται τέτοιες και τόσες διδασκαλίες, που όχι μόνο δεν εκφράζουν την ορθή δογματική διδασκαλία, αλλ' οδηγούν και πλείστες όσες αστήρικτες ψυχές στον όλεθρο, αφού τελικώς η θεωρία οδηγεί και στην ανάλογη πράξη.

Γι' αυτό είναι ανάγκη να πούμε κάποια πράγματα για το τεράστιο αυτό θέμα.

Και είναι πράγματι τεράστιο και πολύπτυχο το θέμα αυτό, αφού και αυτοί οι άγιοι Πατέρες μας, δεν έχουν δώσει πλήρη ορισμό που να καλύπτει απολύτως όλες τις πτυχές του θέματος. Ζούμε όμως και βιώνουμε την ζωή της χάριτος μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, που χαρακτηρίζεται και είναι Σώμα Χριστού!

Μπορούμε όμως μέσα από την Αγία Γραφή να δούμε κάποια χαρακτηριστικά της Στρατευομένης μας Εκκλησίας και που μας βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε τα όριά της.

Και πρώτ' απ' όλα, η Εκκλησία είναι οργανωμένη. Δεύτερον είναι ακατάλυτος. Είναι κοινωνία ανθρώπων πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών και επίσης είναι ταμειούχος της χάριτος και διδάσκαλος της αληθείας.

Η Εκκλησια ακόμα δεν είναι μόνο αόρατη, όπως διδάσκει κακοδόξως ο προτεσταντικός κόσμος γενικώς, αλλά είναι και ορατή. Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς και οι Απόστολοι ομιλούν ρητώς περί του ορατού μέρους αυτής.

Επίσης, εκείνα που έρχονται σε αντίθεση με την πραγματική Εκκλησία είναι η αίρεσις αλλά και ο φαύλος βίος. Βεβαίως, εάν θέλαμε να αναπτύξουμε επαρκώς τις θέσεις αυτές που χαρακτηρίζουν την Εκκλησία, θα χρειάζονταν τόμοι ολόκληροι.

Είναι όμως απόλυτη ανάγκη να επισημάνουμε το γεγονός ότι η Εκκλησία είναι μία, μοναδική και αδιάσπαστη και άρα βρίσκονται εκτός του χώρου της αληθείας όσοι διδάσκουν ότι η Εκκλησία έχει διαιρεθεί και ότι χρειάζονται να επανενωθούν τα διασπασμένα τμήματά της. Όντως, η θέση αυτή που ακούγεται και από επίσημα, δυστυχώς χείλη, είναι λανθασμένη και αποτελεί εκκλησιολογική αίρεση.

Μπορούμε βεβαίως να κάνουμε λόγο για ανθρώπους μεμονωμένους ή για ομάδες ολόκληρες που αποσπάστηκαν από το Σώμα του Χριστού, αλλά ουδέποτε μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι αυτή καθεαυτή η Εκκλησία διαιρείται η διαιρέθηκε. Όχι αδελφοί μου, το Σώμα του Χριστού ουδέποτε διαιρείται. Αν, αλοίμονο συνέβαινε τέτοιο πράγμα, τότε δεν θα μπορούσε να γίνει λόγος περί του ακαταλύτου της Εκκλησίας. Τότε το Ευαγγέλιο δεν θα περιείχε την αλήθεια. Τότε η Εκκλησία μας θα ήταν απλά μια θρησκεία, όπως και τόσες άλλες μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι. Επομένως, όσοι υποστηρίζουν την παραπάνω άποψη περί κομματισμού και κατακερματισμού και περί επανενώσεως αυτού του Σώματος του Χριστού, ξεπέφτουν (χωρίς να το αντιλαμβάνονται), στην βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, η οποία «ουκ αφεθήσεται εις τον αιώνα».

Ως εκ περισσού δε να τονίσουμε ότι και μόνο από την θέση αυτή που θεωρείται για τον Οικουμενισμό θεμελιώδες δόγμα, αποδεικνύεται η πλάνη και η φοβερή εκκλησιολογική αίρεση. Και επειδή οι πλάνες και οι αιρέσεις δεν αιωρούνται στον αέρα, και δεν φυτρώνουν στην φύση ως μανιτάρια αλλά εκφράζονται από ανθρώπους, και μάλιστα «ανθρώπους της Εκκλησίας», γίνεται πλέον φανερό ότι όσοι ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί, συνειδητά βρίσκονται στον χώρο αυτό του Οικουμενισμού, έχουν καταντήσει δυνάμει αιρετικοί.

Μα, υπάρχουν και υψηλόβαθμοι κληρικοί που υποστηρίζουν παρόμοιες οικουμενιστικές θέσεις, θα προβάλλει τώρα κάποιος την ένσταση. Τι γίνεται στην περίπτωση αυτή; Απαντούμε. Τόσο το χειρότερο γι' αυτούς. Ας μελετηθεί η ιστορία και μάλιστα η εκκλησιαστική και ας διδαχθούμε όλοι ότι το ίδιο το σώμα του Χριστού αποβάλλει τις κακοδοξίες, έστω και αν φαίνεται ότι στην αρχή υπάρχουν πολλοί που τις υποστηρίζουν.

Δόξα τω Θεώ όμως αδελφοί μου, διότι τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότερο αφυπνίζονται οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητό ότι όπως μία είναι η κεφαλή, ο Χριστός, έτσι και ένα είναι το Σώμα Του. Και αυτό βεβαίως δεν μπορεί να είναι παρά η Αγία μας Ορθοδοξία η οποία διατηρεί αδιάσπαστα την χρονική Αποστολική διαδοχή και διδαχή.

Κλείνοντας να τονίσουμε αυτό που θα πρέπει να έχουμε πάντοτε μέσα στο νού και κυρίως στην καρδιά μας, ότι δηλ. η Εκκλησία αφού είναι Αγία, θα πρέπει και τα μέλη της να είναι άγια. Να είναι άνθρωποι που αγωνίζονται να εφαρμόσουν στη ζωή τους και στην καθημερινότητα, το πανάγιο και σωστικό θέλημα του Θεού.

Αλήθεια. Τι τιμή, τι χάρις, τι θεία ευλογία να είμαστε τα μακάρια και πανευτυχή παιδιά του Θεού και να αισθανόμαστε την Εκκλησία ως μητέρα και τροφό μας.

Είμαστε λοιπόν τέκνα της Ορθοδοξίας μας! Αν όμως αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε, ας φροντίσουμε να γίνουμε συνειδητά μέλη και ένδοξα και πιστά παιδιά της. Αυτό θα είναι και η ευτυχία μας, αφού αυτός επιτέλους είναι ο προορισμός μας. Αμήν.