πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 5/2/2010
Η ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝΓράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ἡ Ἐκκλησία μας, κατά τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, καλεῖ τούς χριστιανούς σέ ἐντονότερο πνευματικό ἀγώνα γιά νά γίνει ἡ ζωή τους ἀληθινή καί γνήσια, μέ σαφή προσανατολισμό πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπο τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀναφέρεται καί στή συγχώρηση πού πρέπει νά ἐπιδεικνύουν οἱ χριστιανοί πρός τούς ἀδελφούς τους. «Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πάτηρ ὁ οὐράνιος• ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν».......
Εἶναι, λοιπόν, ὑποχρέωση τοῦ χριστιανοῦ νά συγχωρεῖ ἐκείνους, πού μέ ὁποιονδήποτε τρόπο τοῦ ἔχουν προκαλέσει κακό. Νά τούς συγχωρεῖ συνεχῶς, χωρίς νά περιμένει νά ἀλλάξει ἡ συμπεριφορά τους. Ἐκεῖνοι ἐνδεχομένως νά συνεχίσουν τίς εἰς βάρος του ἐνέργειες, αὐτός ὅμως πρέπει νά συγχωρεῖ. Αὐτή εἶναι ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία πρέπει νά τηρεῖ στή ζωή του.Ὑπάρχει κι ἕνας πρόσθετος λόγος. Ἄν συγχωρεῖ ἐκείνους πού τοῦ φταῖνε, θά τοῦ συγχωρεῖ καί ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες του. Πόσο σπουδαῖο εἶναι αὐτό. Ἡ σωτηρία του ἐξαρτᾶται ἀπό τη στάση του πρός τούς ἐχθρούς του!
Ἡ συγχώρηση τῶν ἄλλων ἐλευθερώνει πνευματικά τόν χριστιανό. Δέν ἀσχολεῖται μέ ὅσα τοῦ ἔχουν κάνει οἱ ἄλλοι. Ἀρνεῖται τή μνησικακία καί ἀναθέτει τήν ὑπόθεση στόΘεό. Τον ἐνδιαφέρει νά συγχωρεθοῦν οἱ δικές του ἁμαρτίες. Γι᾽ αὐτές ἀνησυχεῖ καί ἀπό αὐτές πρέπει νά ἀπαλλαγεῖ. Εἶναι μάταιο, ἀνωφελές καί ψυχοφθόρο νά σκέφτεται τί δυσάρεστο τοῦ ἔχουν κάνει οἱ ἄλλοι καί νά ἐπινοεῖ τρόπους, γιά νά τούς ἀνταποδώσει τά ἴσα ἤ καί νά τούς ἐκδικηθεῖ μέ περισσότερο πάθος. Ὁ χριστιανός εἶναι λογικός ἄνθρωπος καί πρέπει νά ἐπιλέγει τά ὀρθά καί νά ἀρνεῖται τήν ἱκανοποίηση τῶν παθῶν του και εἰδικότερα τῆς ἐμπάθειας καί ἀντεκδίκησης.
Ἡ Ἐκκλησία μας, κατά τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, καλεῖ τούς χριστιανούς σέ ἐντονότερο πνευματικό ἀγώνα γιά νά γίνει ἡ ζωή τους ἀληθινή καί γνήσια, μέ σαφή προσανατολισμό πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπο τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀναφέρεται καί στή συγχώρηση πού πρέπει νά ἐπιδεικνύουν οἱ χριστιανοί πρός τούς ἀδελφούς τους. «Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πάτηρ ὁ οὐράνιος• ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν».......
Εἶναι, λοιπόν, ὑποχρέωση τοῦ χριστιανοῦ νά συγχωρεῖ ἐκείνους, πού μέ ὁποιονδήποτε τρόπο τοῦ ἔχουν προκαλέσει κακό. Νά τούς συγχωρεῖ συνεχῶς, χωρίς νά περιμένει νά ἀλλάξει ἡ συμπεριφορά τους. Ἐκεῖνοι ἐνδεχομένως νά συνεχίσουν τίς εἰς βάρος του ἐνέργειες, αὐτός ὅμως πρέπει νά συγχωρεῖ. Αὐτή εἶναι ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία πρέπει νά τηρεῖ στή ζωή του.Ὑπάρχει κι ἕνας πρόσθετος λόγος. Ἄν συγχωρεῖ ἐκείνους πού τοῦ φταῖνε, θά τοῦ συγχωρεῖ καί ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες του. Πόσο σπουδαῖο εἶναι αὐτό. Ἡ σωτηρία του ἐξαρτᾶται ἀπό τη στάση του πρός τούς ἐχθρούς του!
Ἡ συγχώρηση τῶν ἄλλων ἐλευθερώνει πνευματικά τόν χριστιανό. Δέν ἀσχολεῖται μέ ὅσα τοῦ ἔχουν κάνει οἱ ἄλλοι. Ἀρνεῖται τή μνησικακία καί ἀναθέτει τήν ὑπόθεση στόΘεό. Τον ἐνδιαφέρει νά συγχωρεθοῦν οἱ δικές του ἁμαρτίες. Γι᾽ αὐτές ἀνησυχεῖ καί ἀπό αὐτές πρέπει νά ἀπαλλαγεῖ. Εἶναι μάταιο, ἀνωφελές καί ψυχοφθόρο νά σκέφτεται τί δυσάρεστο τοῦ ἔχουν κάνει οἱ ἄλλοι καί νά ἐπινοεῖ τρόπους, γιά νά τούς ἀνταποδώσει τά ἴσα ἤ καί νά τούς ἐκδικηθεῖ μέ περισσότερο πάθος. Ὁ χριστιανός εἶναι λογικός ἄνθρωπος καί πρέπει νά ἐπιλέγει τά ὀρθά καί νά ἀρνεῖται τήν ἱκανοποίηση τῶν παθῶν του και εἰδικότερα τῆς ἐμπάθειας καί ἀντεκδίκησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου