πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 7/5/2010Διετέλεσεν ἐπίτιμον μέλος τῆς «Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως»
ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ
ΑΝΕΚΗΡΥΧΘΗ Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ
Ἦτο ἔντονος ἀντιπαπικὸς καὶ ἀντιοικουμενιστὴς καὶ κατεδιώχθη διὰ τὰς θέσεις του
ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ
ΑΝΕΚΗΡΥΧΘΗ Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ
Ἦτο ἔντονος ἀντιπαπικὸς καὶ ἀντιοικουμενιστὴς καὶ κατεδιώχθη διὰ τὰς θέσεις του
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, παρά τά φιλοπαπικά αἰσθήματα τοῦ σημερινοῦ Πατριάρχου της, ἀπεφάσισε κατά τήν 29ην Ἀπριλίου, ὅπως κατατάξη μετά τῶν Ἁγίων της τον ἀντιπαπικόν - ἀντιοικουμενιστήν Ἀρ χι μανδρίτην Ἰουστῖνον Πόποβιτς (1894–1979) ὡς καί τόν ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Νταϊμπάμπε τοῦ Μαυροβουνίου, Συμεών Πόποβιτς (1854-1941) καί να τούς συμπεριλάβη εἰς τά δίπτυχά της. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ἀπεφάσισεν ὅπως ἡ μνήμη τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰουστίνου Πόποβιτς τιμᾶται τήν 14ην Ἰουνίου (μέ τον νέον ἡμερολόγιον) καί τοῦ ἡγουμένου Συμεών Πόποβιτς τήν 1ην Ἰουλίου......
Ἡ ἀπόφασις αὐτή δικαίως θεωρεῖται θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας καί δικαίωσις τῶν ἀγώνων ὅλων τῶν ἀνθενωτικῶν δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι καθυβρίζονται και χλευάζονται ὑπό τῶν Οἰκουμενιστῶν–Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Φαναρίου ὡς φανατικοί.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἐλειτούργει καθημερινῶς, ἐνήστευε πλήρως ὅλας τάς Παρασκευάς τοῦ ἔτους, ὡς καί τήν Α´ ἑβδομάδα τῶν νηστειῶν καί τήν ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ἐνῶ ἔκαμνε καί ἄλλας νηστείας ἐκτός τῶν διατεταγμένων ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, ἀκολουθῶν πιστά τό μακραίωνον μοναστικόν τυπικόν. Ἐτέλει ὅλας τάς ἀκολουθίας τοῦ νυχθημέρου. Ἑκατοντάδες ἦσαν τά ὀνόματα, τά ὁποῖα ἐλάμβανεν εἴτε προφορικῶς εἴτε μέσω ἐπιστολῶν. Ἐνετρύφησεν ἐμπειρικῶς εἰς τά ἔργα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας και ἔχει πλούσιον συγγραφικόν θεολογικόν ἔργον.
Ἦτο ἀντιοικουμενιστής καί ἀντιπαπικός. Αἱ θέσεις του εἶχον μεγάλην ἀπήχησιν. Διά τάς θέσεις του κατεδιώχθη ἐπί μακρόν χρονικόν διάστημα, ὑπό τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, ἐνῶ αἱ πολιτικαί ἀρχαί τόν εἶχον ὑπό διαρκῆ παρακολούθησιν μέσῳ τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Πολλάκις ἀνεκρίθη ὑπό τῆς πολιτικῆς διοικήσεως τοῦ Βάλιεβο. Εἰς περιόδους κρισίμων συνεδριάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τό Βελιγράδιον, τοῦ ἀπηγορεύετο οἱαδήποτε ἔξοδος ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων εἰς τό Τσέλιε τοῦ Βάλιεβο ἐπί μῆνας ἀπό τόν φόβον ἐπιρροῆς του εἰς τούς Ἐπισκόπους. Παρά τάς δυσκόλους καί ὀδυνηράς συνθήκας, εἰς τάς ὁποίας ἔζη, ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς προσηύχετο ἀδιαλείπτως, ἐπεκοινώνει μέ ὅσους εἶχον τό θάρρος νά τόν ἐπισκέπτωνται, ἐσυνέχιζε τό ἱεραποστολικόν του ἔργον και ἔγραφε συνεχῶς χωρίς νά σταματήση τήν παράλληλον μελέτην τῶν προσφιλῶν του Ἁγίων Πατέρων καί Συναξαρίων. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τήν 25ην Μαρτίου 1979, ἀνήμερα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἡ ὁποία ἦτο καί ἡμέρα τῆς γεννήσεώς του.
Ἡ σχέσις του μὲ τὴν ΠΟΕ καὶ τὸν "Ορθόδοξον Τύπον"
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὡς Ἀρχιμανδρίτης εἶχεν ἰσχυρόν δεσμόν μετά τῆς Π.Ο.Ε., ἡ ὁποία διά τούς ἀντιαιρετικούς ἀγῶνας του τόν εἶχεν ἀνακηρύξει ἐπίτιμον μέλος. Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος εἶχεν ἀποστείλει πρός τήν Π.Ο.Ε την ἀκόλουθον ἐπιστολήν (βλέπε κατωτέρω) τήν 5ην Ἰουλίου 1973 μέ το παλαιόν ἡμερολόγιον (18 μέ τό νέον)
Επιστολή Ιουστίνου Πόποβιτς στην ΠΟΕ
Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ἀπεφάσισεν ὅπως ἡ μνήμη τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰουστίνου Πόποβιτς τιμᾶται τήν 14ην Ἰουνίου (μέ τον νέον ἡμερολόγιον) καί τοῦ ἡγουμένου Συμεών Πόποβιτς τήν 1ην Ἰουλίου......
Ἡ ἀπόφασις αὐτή δικαίως θεωρεῖται θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας καί δικαίωσις τῶν ἀγώνων ὅλων τῶν ἀνθενωτικῶν δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι καθυβρίζονται και χλευάζονται ὑπό τῶν Οἰκουμενιστῶν–Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Φαναρίου ὡς φανατικοί.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἐλειτούργει καθημερινῶς, ἐνήστευε πλήρως ὅλας τάς Παρασκευάς τοῦ ἔτους, ὡς καί τήν Α´ ἑβδομάδα τῶν νηστειῶν καί τήν ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ἐνῶ ἔκαμνε καί ἄλλας νηστείας ἐκτός τῶν διατεταγμένων ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, ἀκολουθῶν πιστά τό μακραίωνον μοναστικόν τυπικόν. Ἐτέλει ὅλας τάς ἀκολουθίας τοῦ νυχθημέρου. Ἑκατοντάδες ἦσαν τά ὀνόματα, τά ὁποῖα ἐλάμβανεν εἴτε προφορικῶς εἴτε μέσω ἐπιστολῶν. Ἐνετρύφησεν ἐμπειρικῶς εἰς τά ἔργα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας και ἔχει πλούσιον συγγραφικόν θεολογικόν ἔργον.
Ἦτο ἀντιοικουμενιστής καί ἀντιπαπικός. Αἱ θέσεις του εἶχον μεγάλην ἀπήχησιν. Διά τάς θέσεις του κατεδιώχθη ἐπί μακρόν χρονικόν διάστημα, ὑπό τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, ἐνῶ αἱ πολιτικαί ἀρχαί τόν εἶχον ὑπό διαρκῆ παρακολούθησιν μέσῳ τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Πολλάκις ἀνεκρίθη ὑπό τῆς πολιτικῆς διοικήσεως τοῦ Βάλιεβο. Εἰς περιόδους κρισίμων συνεδριάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τό Βελιγράδιον, τοῦ ἀπηγορεύετο οἱαδήποτε ἔξοδος ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων εἰς τό Τσέλιε τοῦ Βάλιεβο ἐπί μῆνας ἀπό τόν φόβον ἐπιρροῆς του εἰς τούς Ἐπισκόπους. Παρά τάς δυσκόλους καί ὀδυνηράς συνθήκας, εἰς τάς ὁποίας ἔζη, ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς προσηύχετο ἀδιαλείπτως, ἐπεκοινώνει μέ ὅσους εἶχον τό θάρρος νά τόν ἐπισκέπτωνται, ἐσυνέχιζε τό ἱεραποστολικόν του ἔργον και ἔγραφε συνεχῶς χωρίς νά σταματήση τήν παράλληλον μελέτην τῶν προσφιλῶν του Ἁγίων Πατέρων καί Συναξαρίων. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τήν 25ην Μαρτίου 1979, ἀνήμερα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἡ ὁποία ἦτο καί ἡμέρα τῆς γεννήσεώς του.
Ἡ σχέσις του μὲ τὴν ΠΟΕ καὶ τὸν "Ορθόδοξον Τύπον"
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὡς Ἀρχιμανδρίτης εἶχεν ἰσχυρόν δεσμόν μετά τῆς Π.Ο.Ε., ἡ ὁποία διά τούς ἀντιαιρετικούς ἀγῶνας του τόν εἶχεν ἀνακηρύξει ἐπίτιμον μέλος. Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος εἶχεν ἀποστείλει πρός τήν Π.Ο.Ε την ἀκόλουθον ἐπιστολήν (βλέπε κατωτέρω) τήν 5ην Ἰουλίου 1973 μέ το παλαιόν ἡμερολόγιον (18 μέ τό νέον)
Επιστολή Ιουστίνου Πόποβιτς στην ΠΟΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου