πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 30/4/2010Η ΦΑΝΕΡΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ὁ Χριστός, συνοδευόμενος ἀπὸ τοὺς δώδεκα μαθητές του, διέσχιζε τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων καὶ σὲ κεντρικὸ σημεῖο εἶδε ἕνα ἐκ γενετῆς τυφλό. Στάθηκε κοντά του μὲ σκοπὸ τὴ θεραπεία του. Οἱ μαθητὲς τὸν ρώτησαν γιατὶ γεννήθηκε τυφλός. Ποιὰ ἦταν ἡ αἰτία. Μήπως ὁ ἴδιος ἁμάρτησε στὴ κοιλιὰ τῆς μητέρας ἢ μήπως οἱ γονεῖς ἁμάρτησαν καὶ ὁ Θεὸς τοὺς τιμώρησε μὲ τὸ νὰ τοὺς δώσει ἕνα παιδὶ τυφλό. Ἡ ἐρώτηση ἦταν σύμφωνη μὲ τὶς ἐπικρατοῦσες ἀντιλήψεις τῆς ἐποχῆς. Ὁ Χριστὸς ἀρνήθηκε καὶ τοὺς δύο λόγους καὶ ἀπάντησε ἀναφέροντας μία ἄλλη αἰτία, ἡ ὁποία δὲν ἦταν τόσο γνωστή. Τοὺς εἶπε: «Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾽ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ». Δηλαδὴ......
γεννήθηκε τυφλὸς ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ φανερωθοῦν, μὲ τὴν ὑπερφυσικὴ θεραπεία τῶν ὀφθαλμῶν του, τὰ ἔργα ποὺ ἐργάζεται ἡ δύναμη καὶ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ.
Συχνὰ πολλοὶ χριστιανοὶ ρωτοῦν τοὺς κληρικοὺς γιὰ διάφορα δυσάρεστα, ποὺ ἐπιτρέπει ὁΘεὸς νὰ ἐμφανίζονται στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Θέλουν νὰ μάθουν γιατὶ ὑπάρχει ἡ δυστυχία, οἱ αἰφνίδιοι θάνατοι, οἱ ἀσθένειες, οἱ σεισμοί, οἱ πλημμύρες, οἱ πόλεμοι καὶ πολλὰ ἄλλα. Ἐκφράζουν τὴν ἐπιθυμία τους ἢ καὶ τὴν ἀπαίτησή τους ὁ Θεὸς νὰ μὴ βασανίζει τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἐξασφαλίζει τὴν εὐτυχία. Οἱ ἀδελφοὶ αὐτοὶ ἀγνοοῦν μερικὰ πράγματα γι᾽ αὐτὸ διατυπώνουν αὐτὰ τὰ ἀγωνιώδη «γιατί», ποὺ φανερώνουν τὴν ὀλιγοπιστία τους. Ὁ Θεὸς εἶναι στοργικὸς Πατέρας, δίνει ὅ,τι χρειάζονται οἱ ἄνθρωποι. Τοὺς ἔδωσε τὶς ἐντολές του καὶ τοὺς ἀφήνει ἐλεύθερους νὰ ἐπιλέξουν τὸν ἀνηφορικὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς, ὁ ὁποῖος καταλήγει στὴν αἰώνια ζωή. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως πολλὲς φορὲς χάνουν τὸν προσανατολισμό τους καὶ χρειάζονται κάποια βοήθεια νὰ τὸν βροῦν, ἡ ὁποία συνήθως εἶναι δυσάρεστη. Ὅλα αὐτὰ ἐντάσσονται στὴν πρόνοιά Του γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὄχι στὴν τιμωρία τους. Θέλει ὁ Θεός νὰ τοὺς συνετίσει, νὰ τοὺς ἀφυπνίσει, νὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴ μετάνοια, γιὰ νὰ πετύχουν τὴ σωτηρία τους, ἡ ὁποία δὲν ἀντικαθίσταται μὲ κανένα ὑλικὸ καὶ ἐπίγειο ἀγαθό.
Ὁ Χριστός, συνοδευόμενος ἀπὸ τοὺς δώδεκα μαθητές του, διέσχιζε τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων καὶ σὲ κεντρικὸ σημεῖο εἶδε ἕνα ἐκ γενετῆς τυφλό. Στάθηκε κοντά του μὲ σκοπὸ τὴ θεραπεία του. Οἱ μαθητὲς τὸν ρώτησαν γιατὶ γεννήθηκε τυφλός. Ποιὰ ἦταν ἡ αἰτία. Μήπως ὁ ἴδιος ἁμάρτησε στὴ κοιλιὰ τῆς μητέρας ἢ μήπως οἱ γονεῖς ἁμάρτησαν καὶ ὁ Θεὸς τοὺς τιμώρησε μὲ τὸ νὰ τοὺς δώσει ἕνα παιδὶ τυφλό. Ἡ ἐρώτηση ἦταν σύμφωνη μὲ τὶς ἐπικρατοῦσες ἀντιλήψεις τῆς ἐποχῆς. Ὁ Χριστὸς ἀρνήθηκε καὶ τοὺς δύο λόγους καὶ ἀπάντησε ἀναφέροντας μία ἄλλη αἰτία, ἡ ὁποία δὲν ἦταν τόσο γνωστή. Τοὺς εἶπε: «Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾽ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ». Δηλαδὴ......
γεννήθηκε τυφλὸς ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ φανερωθοῦν, μὲ τὴν ὑπερφυσικὴ θεραπεία τῶν ὀφθαλμῶν του, τὰ ἔργα ποὺ ἐργάζεται ἡ δύναμη καὶ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ.
Συχνὰ πολλοὶ χριστιανοὶ ρωτοῦν τοὺς κληρικοὺς γιὰ διάφορα δυσάρεστα, ποὺ ἐπιτρέπει ὁΘεὸς νὰ ἐμφανίζονται στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Θέλουν νὰ μάθουν γιατὶ ὑπάρχει ἡ δυστυχία, οἱ αἰφνίδιοι θάνατοι, οἱ ἀσθένειες, οἱ σεισμοί, οἱ πλημμύρες, οἱ πόλεμοι καὶ πολλὰ ἄλλα. Ἐκφράζουν τὴν ἐπιθυμία τους ἢ καὶ τὴν ἀπαίτησή τους ὁ Θεὸς νὰ μὴ βασανίζει τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἐξασφαλίζει τὴν εὐτυχία. Οἱ ἀδελφοὶ αὐτοὶ ἀγνοοῦν μερικὰ πράγματα γι᾽ αὐτὸ διατυπώνουν αὐτὰ τὰ ἀγωνιώδη «γιατί», ποὺ φανερώνουν τὴν ὀλιγοπιστία τους. Ὁ Θεὸς εἶναι στοργικὸς Πατέρας, δίνει ὅ,τι χρειάζονται οἱ ἄνθρωποι. Τοὺς ἔδωσε τὶς ἐντολές του καὶ τοὺς ἀφήνει ἐλεύθερους νὰ ἐπιλέξουν τὸν ἀνηφορικὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς, ὁ ὁποῖος καταλήγει στὴν αἰώνια ζωή. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως πολλὲς φορὲς χάνουν τὸν προσανατολισμό τους καὶ χρειάζονται κάποια βοήθεια νὰ τὸν βροῦν, ἡ ὁποία συνήθως εἶναι δυσάρεστη. Ὅλα αὐτὰ ἐντάσσονται στὴν πρόνοιά Του γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὄχι στὴν τιμωρία τους. Θέλει ὁ Θεός νὰ τοὺς συνετίσει, νὰ τοὺς ἀφυπνίσει, νὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴ μετάνοια, γιὰ νὰ πετύχουν τὴ σωτηρία τους, ἡ ὁποία δὲν ἀντικαθίσταται μὲ κανένα ὑλικὸ καὶ ἐπίγειο ἀγαθό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου