Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Όψιμη πνευματικότης

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 2/6/2010

ΟΨΙΜΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΥΠΑΡΧΕΙ ἀκόμα σέ μερικούς Μητροπολίτες ἡ νοοτροπία να ἐκθειάζουν κοσμικούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι προόδευσαν σε πολλούς τομεῖς καί πρός τό τέλος τῆς ζωῆς τους ἔκαναν στροφή πρός τήν Ἐκκλησία καί ζήτησαν νά γίνουν καί κληρικοί. Τούς προβάλλουν στό λαό ὡς ἀξιομίμητους καί τούς ἐπιτρέπουν νά συνεχίζουν τήν κοσμική τους ζωή, χωρίς νά ἀνησυχοῦν ἰδιαίτερα, ἐάν τά πρόσωπα αὐτά σκανδαλίζουν καί μειώνουν τό κύρος τῆς Ἐκκλησίας.....
Πρόσφατο παράδειγμα κάποιος ἄσχετος μέ τήν πίστη στό Χριστό καθηγητής Πανεπιστημίου, ὁ ὁποῖος μετά τή συνταξιοδότησή του, ἔκανε ἐπιλογή τήν ἱερωσύνη καί θέλει τώρα νά μᾶς πείσει ὅλους ὅτι ἡ δική του Λειτουργική Ἀναγέννηση θά σώσει τούς νέους καί θά πετύχει αὐτό, πού ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας δέν ἔχουν πετύχει τόσους αἰῶνες. Ἔτσι ὁ νέος αὐτός κληρικός, στά 75 του χρόνια, ἀνέλαβε καθήκοντα ἔμπειρου καθοδηγητῆ, παρόλο πού τόν δυσκολεύει τό ράσο καί οἱ ἐμπειρίες του οἱ πνευματικές εἶναι ἐλάχιστες.
Θά μποροῦσα ὅμως νά ἐπαινέσω τόν κληρικό καί νά τοῦ φιλήσω τό χέρι, ἐάν εἶχε ταπείνωση καί μέ συναίσθηση ἀκολουθοῦσε πιστά τήν ὀρθόδοξη παράδοση καί θεωροῦσε τό ράσο ἰσόβιο ἔνδυμά του. Ὅμως κάτι τέτοιο δέν συμβαίνει. Καί εἶναι ἀπορίας ἄξιο, πού ὁ Μητροπολίτης, πού τόν χειροτόνησε τόν ὑποστηρίζει θερμά, σεβόμενος τούς πανεπιστημιακούς του τίτλους καί τίς πρό Χριστοῦ κοσμικές του ἐπιδόσεις! Ἀλίμονο, ἐάν μᾶς συγκινοῦν παρόμοιες περιπτώσεις καί θεωροῦμε τίς ὄψιμες ἐπιλογές ἀδιάφορων μέχρι χθές ἀνθρώπων σπουδαῖες καί ἀξιομίμητες. Καί ἄν γι᾽ αὐτούς τούς προχωρημένους στήν ἡλικία –πού διανύουν συνήθως τήν ὄγδοη δεκαετία τῆς ζωῆς τους– περισσεύουν τά ἐγκώμια, τότε πόσο πρέπει νά ἐπαινοῦμε ἐκείνους, πού χειροτονήθηκαν στην τρίτη δεκαετία τῆς ζωῆς τους; Ἀλλά καί ἐκείνους τούς ἔχουν στο περιθώριο οἱ Μητροπολίτες μας –ὄχι βέβαια ὅλοι– καί ποτέ δέν θέλουν νά τούς ἀκούσουν καί να συμμετάσχουν στή λύση τῶν προβλημάτων τους εἴτε ποιμαντικά εἶναι αὐτά εἴτε προσωπικά.
Ἡ πρόκληση αὐτή ἔχει τήν ἐξήγησή της. Οἱ Μητροπολίτες θεωροῦν ὅτι εἶναι κάτι πολύ σπουδαῖο νά γνωρίζουν οἱ ἴδιοι κατά κόσμον σοφούς, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἀγνοοῦν τό πνευματικό ἀλφάβητο τῆς Ὀρθοδοξίας. Διακατέχονται ἀπό κάποια ἀνεξήγητη μειονεξία, ἐνῶ ἡ ἱερωσύνη εἶναι τό ὕψιστο ἀγαθό γιά ὅλους γενικά τους ἀνθρώπους καί ὅσοι τό ἀποκτοῦν πρέπει νά ἀπαρνοῦνται τόν πρότερο κοσμικό τους βίο. Αὐτούς τούς κληρικούς δέν πρέπει να τούς τιμοῦμε, γιατί ἐπέλεξαν τήν ἱερωσύνη, γιατί ἔκαναν συγκατάβαση καί δέχτηκαν νά γίνουν λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου! Ἁπλῶς τούς βοηθοῦμε γιά νά ἀκολουθήσουν τόν δρόμο τῆς σωτηρίας, χαλιναγωγώντας τίς κοσμικές τους φιλοδοξίες καί ὑποδεικνύοντάς τους τόν κατά Θεόν τρόπον ζωῆς.