Η αίρεσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Διαβάστε προσεκτικά όσα υπογραμμίσαμε στο παρακάτω κείμενο για να αντιληφθείτε πόσο παλιό είναι το σχέδιο των Χιλιαστών να μετατρέψουν το μάθημα των Θρησκευτικών και την σχολική προσευχή σε προαιρετική για τα Ελληνόπουλα αλλά και να παρέμβουν στο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων ώστε μέσα από αυτά να προωθούν τις δικές τους διδασκαλίες. Να σημειωθεί ότι, όπως και παλαιότερα αναφέραμε, οι Χιλιαστές μέσω του Συνηγόρου του Πολίτη και με τη σύμφωνη γνώμη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου τα τελευταία χρόνια πέτυχαν την αλλαγή της διδακτικής ενότητας που αναφέρεται σε αυτούς στο βιβλίο Θρησκευτικών της Α΄ Λυκείου. Μέχρι σήμερα δε, και παρά τις πολλές διαμαρτυρίες, το σχολικό αυτό βιβλίο περιέχει την ενότητα αυτή που συντάχθηκε κατά τις επιταγές των Χιλιαστών.
πηγή: Ι. Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

ΜΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΑΙΡΕΣΙΣ
(Η αίρεσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά)
Έκδοσις Ι. Μ. Παρακλήτου - Σκάλα Ωρωπού

Ο ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ
Οι Ιεχωβίτες διακηρύσσουν ότι η Οργάνωσίς τους, η Εταιρεία «Σκοπιά», φωτίζεται από τον Θεό και κηρύττει την αλήθεια. Και την αλήθεια αυτή την σκορπίζει στον κόσμο μέσω των περιοδικών και βιβλίων που εκδίδει......
Εσύ, αγαπητέ Χριστιανέ, τί έχεις να πης; Μπορεί τα έντυπα της ιεχωβίτικης Εταιρείας να περιέχουν την αλήθεια, όταν είναι γεμάτα από αντιφάσεις; Και τί αντιφάσεις! Τραγελαφικές! Μπορεί λ.χ. σ' ένα βιβλίο τους το τάδε πρόσωπο ενός προφητικού οράματος να ερμηνεύεται ότι είναι ο Σατανάς. Και σ' ένα άλλο τους βιβλίο που εξεδόθη αργότερα το ίδιο πρόσωπο να ερμηνεύεται ότι είναι ο Χριστός!! (Βλέπε, Αντ. Αλεβιζοπούλου, Η ΣΚΟΠΙΑ: ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ Ή ΠΥΚΝΟΤΕΡΟ ΣΚΟΤΟΣ; σελ. 130-135).
Μπορεί σ' ένα βιβλίο τους να παρουσιάζεται σαν επιβεβλημένη η στράτευσις και να εγκωμιάζεται η στρατιωτική θητεία, και στο άλλο βιβλίο η στράτευσις και η θητεία να χαρακτηρίζωνται σαν πράγματα σατανικά. (Στο περιοδικό «Παρηγορία» -το σημερινό «Ξύπνα»- της 1-10-1943 εγκωμιάζεται η στρατιωτική θητεία και οι στρατιωτικοί κανονισμοί). Στους Ιεχωβίτες της Ελλάδος η Εταιρεία Σκοπιά έχει δώσει εντολή να μην παίρνουν όπλο, ενώ στους Ιεχωβίτες της Ρωσίας έχει δώσει εντολή να παίρνουν όπλο!
Μπορεί σ' ένα έντυπό τους να παρουσιάζεται το έτος 1874 σαν έτος της Β' Παρουσίας και σ' ένα άλλο το 1914. Σ' όλα τα τελευταία βιβλία παρουσιάζεται το 1914. Το βιβλίο «Η Κιθάρα του Θεού», το έγραψε ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ, ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρείας «Σκο¬πιά». Όποιος το διαβάζει συμπεραίνει για τον βαθμό της νοημοσύνης των Ιεχωβιτών...
Τί έκανε τον Γκύντερ Πάπε, το επίλεκτο αυτό στέλεχος των Ιεχωβιτών της Γερμανίας, να εγκαταλείψη την Οργάνωσι της Σκοπιάς; Τί άλλο παρά οι αντιφάσεις! Ενώ πάντοτε από μικρό παιδί τον εδίδασκαν ότι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ θα ανασταίνονταν πραγματικά. το έτος 1951, στο διεθνές συνέδριο των Ιεχωβιτών στην Φραγκφούρτη, τον εδίδαξαν ότι δεν θα ανασταίνονταν πραγματικά, και ότι τα χωρία που παλαιότερα τα ερμήνευαν κατά γράμμα, πρέπει να τα ερμηνεύσουν αλληγορικά!
Και κάτι άλλο: Σε όλα τα παλαιά βιβλία της Εταιρείας, μέχρι το έτος 1931 υποστηριζόταν ότι η κατά τον 20όν αιώνα κίνησις των Εβραίων προς την Παλαιστίνη προερχόταν από τον Θεόν. Και ξαφνικά στα νεώτερα βιβλία και περιοδικά (όπως λ.χ. στην Σκοπιά της 15-5-1955) ξεπρόβαλλε η καινούργια διδασκαλία πως η κίνησις των Εβραίων προς την Παλαιστίνη προερχόταν από τον Σατανά!
Διαβάζοντας λοιπόν την «Σκοπιά» της 15-5-1955 δεν μπορούσε να συγκρατήση το μυαλό του στην θέσι του. Ένας ολόκληρος κόσμος άρχισε να γκρεμίζεται μέσα του. Ερευνώντας αργότερα όλα τα προηγούμενα βιβλία της ιεχωβιτικής Οργανώσεως έμεινε κατάπληκτος από το πλήθος των αντιφάσεων.
Εκείνο που στην αρχή χαρακτηρίσθηκε άσπρο, ήρθε νεώτερο φως από τον Ιεχωβά και το είπαν μαύρο, και αργότερα παρουσιάσθηκε άλλη δέσμη φωτός και το ξαναείπαν άσπρο. Και έτσι το φως λάμπει «επί μάλλον και μάλλον»!
Αντιλαμβάνεσαι τώρα, Χριστιανέ μου, πόσο σκοτάδι υπάρχει στις ιεχωβίτικες διδασκαλίες; Οι Ιεχωβίτες όμως δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Γιατί; Διότι η Εταιρεία «Σκοπιά» φροντίζει και αποσύρει από την κυκλοφορία τα παλαιότερα βιβλία. ή εάν τα επανεκδίδη, τα αλλοιώνει και τα νοθεύει. Ο Γκύντερ Πάπε σε διάλεξι που έδωσε τον Μάιο του 1977 στην Αθήνα είπε ότι εμέτρησε σ' ένα ιεχωβίτικο βιβλίο που αφορούσε την «Ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά», στην επανέκδοσι, 169 αλλοιώσεις και νοθείες, 169 απάτες!
Δηλαδή από το ένα μέρος αντιφάσεις και από το άλλο απάτες. Αυτός είναι ο περίφημος «νέος κόσμος» των Μαρτύρων του Ιεχωβά!
Η αντιχριστιανική δράσις των Ιεχωβιτών
• Φοβερά αποκάλυψις. Μου είπε (ηγετικόν χιλιαστι¬κόν στέλεχος) που μου είχεν εμπιστοσύνην, ότι με τον καιρόν θα αντιλαμβανόμουν και ο ίδιος, πως και «αδελφοί» συχνάζουν στα καφενεία και στα ταβερνεία, μάλιστα δε και καπνίζουν, διά να μη γίνωνται αντιληπτοί από τους θαμώνες και να κάμνουν κι' εκεί την μαρτυρίαν των. «Πώς μπορεί να μη γίνωνται αντιληπτοί; τον ρώτησα. δεν μιλούν για την «αλήθειαν», δεν δίνουν περιοδικά και βιβλία»; «Όχι, όχι, είπε. ούτε και συναθροίζονται φανερά. Είναι μυστικοί, παλαιοί, δοκιμασμένοι, και μπήγουν σφήνες βαθειά στα μηνίγγια της Βαβυλώνος της μεγάλης (έτσι ονομάζουν την Χριστιανικήν ιδίως θρησκείαν)».
Έλεγεν ακόμη ότι είναι ανάγκη να γίνεται και αλλοιώς η «μαρτυρία». Τον παρεκάλεσα να μου διευκρί¬νιση τί εννοούσε, και μου εξήγησε: «Οι Εκκλησίες, οι Εκκλησίες, πρέπει να αδειάζουν συνεχώς, να ερημώσουν. Πρέπει να κάμωμεν τον κόσμον να μισήση θανάσιμα και να σφάξη τους παπάδες. Να γκρεμίση τις Εκ¬κλησίες. να καταστρέψη τους Σταυρούς. να καύση τις Εικόνες... Ο αγώνας μας είναι σκληρός. Ο Ιεχωβάς απέρριψε τον Χριστιανικόν κόσμον, κι' αναγνωρίζει την αγίαν Οργάνωσίν του... Εκείνοι κάμνουν την προκαταρκτικήν εργασίαν -μου είπε συνεχίζοντας- στρέφουν τις καρδιές και τις διάνοιες πολλών κατά των παπάδων και της Εκκλησίας και ετοιμάζουν το έδαφος, διά να επισκέπτωνται άλλοι, φανεροί αδελφοί μας τους αγανακτισμένους κατά της Χριστιανικής Εκκλησίας και των λειτουργών της».
Αυτός ο τρόπος αντιχριστιανικής προπαγάνδας μου ήτο άγνωστος. Στο άκουσμά του ένοιωσα ένα πάγο μέσα μου. Άρχισα να νοιώθω σαν συνένοχος σε παράνομες και θεομίσητες πράξεις. Έψαχνα να εύρω επιχειρήματα από την αντιχριστιανική προπαγάνδα της αντιχρίστου Οργανώσεως, διά να δικαιολογήσω την ενοχή μου. Ικανοποιητικήν δικαιολογίαν δεν εύρισκα. Μου φαινόταν, ότι είχα μπλέξει άσχημα. Σαν να είχα χάσει την ελευθέ¬ραν βούλησίν μου, σαν κάτι να μου είχαν κάμει και με κρατούσαν αναποφάσιστον. Άρχισα επίσης να σκέπτομαι, ότι πίσω από αυτό, που προ ολίγου άκουσα, θα υπήρχαν οπωσδήποτε και άλλοι πονηροί τρόποι δράσεως και σατανικές μεθοδείες στα χέρια της αντιχρίστου ηγεσίας (σελ. 78-79).
• Απίθανα τεχνάσματα. Σε μυστικήν συζήτησιν ανωτέρων χιλιαστικών στελεχών ήκουσα, ότι σε κάποια Αφρικανική χώρα, ενώ συγγενείς και γείτονες απηγόρευαν σ' ένα υποψήφιο θύμα τους να τους ακούη, και σ' αυτούς να το επισκέπτωνται, ντύθηκαν μερικοί, άγνωστοι στο μέρος εκείνο χιλιασταί, με στολήν αστυνομικών και προειδοποίησαν όλους εκείνους που εναντιώνοντο, «να αφήσουν -το υποψήφιο θύμα- ήσυχον και ε¬λεύθερον να έχη σχέσεις μ' όποιους θέλει και να μη πειράζουν τους «μάρτυρες του Ιεχωβά»... Το ίδιο και άλλα παρόμοια τεχνάσματα μπορούν να εκτελούν με σατανικήν υποκρισίαν και επιτηδειότητα πολλά ειδικά και σε τούτο εκπαιδευθέντα και συνεχώς εκπαιδευόμενα όργανα της αντιχρίστου Οργανώσεως των λεγομένων μαρτύρων του Ιεχωβά (σελ. 80).
• Κατασκοπευτική παρακολούθησις των οπαδών.
(Πριν αποχωρίση οριστικά από την αίρεσιν ο Θ. Σταυρόπουλος επί πέντε μήνες συζητούσε με χιλιαστάς που προσεπάθουν να τον συγκρατήσουν κοντά τους. Πολλοί χιλιασταί κατά το διάστημα αυτό του εξετόξευαν διάφορες κατηγορίες).
Άκουγα να ψιθυρίζουν μερικοί από τους ψευδοκατηγόρους μου πράγματα, τα οποία κανείς άλλος δεν μπορούσε να γνωρίζη εκτός από εμένα και δύο στενά συγγενικά μου πρόσωπα, τα οποία με διαβεβαίωναν απολύτως, ότι δεν είχαν σε κανένα δι' αυτά μιλήσει. Πάλι άρχισε να με απασχολή πολύ σοβαρά η σκέψις: Πώς ήταν δυνατόν να γνωρίζουν εκείνοι οικογενειακά μυστικά μας;
Πράγματι, ένα νέο «μυστήριον»! Συνδυάζοντας δε τα δύο γεγονότα, μόνον μία εξήγησις φαινόταν πιθανωτάτη, ότι δηλαδή ηγετικά στελέχη της αντιχρίστου Οργανώσεως είχαν κρύψει στο σαλόνι ή στον διάδρομον ή και σε δωμάτια μικρούς πομπούς (mini spione = μικρούτσικους κατασκόπους) και άκουγαν από έξω άλλοι -τελείως άγνωστοι σε μένα αιρετικοί- με έναν δέκτην ή με το ραδιόφωνον του αυτοκινήτου των, που επίτηδες ήταν παρκαρισμένο εκεί πλησίον, διά να μπορούν να ακούουν όλα όσα ελέγαμε μέσα στο σπίτι (σελ. 87).
• Όταν κάποιος επιστρέψη στην Εκκλησία. «Με εκείνον δεν μιλούμε. Τον έχει αποκόψει η Οργάνωσις». Αυτή είναι μία συνηθισμένη φράσις... δι' εκείνους που με την βοήθειαν του Κυρίου ηλευθερώθησαν από τις σατανικές παγίδες της, και τους οποίους δεν παύουν συγχρόνως να τους συκοφαντούν και να τους κατηγορούν με χίλιες δυο ψευτοκατηγορίες... Εκείνοι (που φεύγουν από την Οργάνωσιν και που ήσαν αγαπητοί στους άλλους) πρέπει πρωτίστως να δυσφημισθούν με πολύ ύπουλον και συκοφαντικόν τρόπον, ώστε την θέσιν της αγάπης και της εκτιμήσεως στις καρδιές των συμπλανωμένων τους να την παίρνουν η περιφρόνησις, η καχυποψία, η αποστροφή κλπ., που θα δημιουργήσουν με την αποκοπήν, χάσμα αγεφύρωτον φανατικού μίσους σ' εκείνους, που συνεχίζουν να μένουν στην πλάνη της Οργανώσεως.
Το γεγονός ότι η αντίχριστος χιλιαστική ηγεσία διαδίδει μαζί με τόσες άλλες πλάνες της και ότι τάχα η πρώτη ανάστασις έγινε το 1918-1919, έδωσε αφορμή σ' έναν οπαδόν της, που ήταν μάλιστα και «βοηθός επισκόπου» (= βοηθός χιλιαστού ομαδάρχου), να την ελέγξη δριμύτατα... Αυτόν τον ψευδοκατηγόρησαν ότι τάχα ήταν «πιόνι και κατάσκοπος του Ελληνικού Προξενείου»... (σελ. 88-89).
• Ειδικοί στόχοι. Σ' ένα Έλληνα χιλιαστήν, είχε α¬νατεθή από την αντίχριστον χιλιαστικήν ηγεσίαν η ειδική αποστολή να προσηλυτίση τον επίσης Έλληνα Δημοδιδάσκαλον της Γερμανικής πόλεως Gummersbach, διά να τον χρησιμοποιήσουν διά τον προσηλυτισμόν κι' άλλων συναδέλφων του στην Γερμανίαν (στην Ελλάδα και άλλου), με πονηρόν σκοπόν: να απαιτήσουν «εν καιρώ» να μη υποχρεούνται τα Ελληνόπουλα να παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών. να μη υποχρεούνται να εκκλησιάζωνται, και ούτε και «βαβυλωνιακές προσευχές» (έτσι λένε τις προσευχές των Χριστιανών) να κάνουν, και να προσηλυτίζουν αυτά στην αντίχριστον αίρεσίν τους (σελ. 233).
Φροντίδα της αντιχρίστου χιλιαστικής ηγεσίας είναι: Να κατορθώνη να βάζη: 1) Στα επίσημα εγκυκλοπαιδικά (και άλλα) λεξικά, 2) Σε μεταφράσεις της Αγίας Γραφής, και 3) Σε εκπαιδευτικά καθώς και σε άλλα βιβλία, κακόδοξες και αντιχριστιανικές ιδέες της, που θα τις χρησιμοποιή στο μέλλον με σατανική επιτηδειότητα, στην διενέργειαν της αντιχριστιανικής προπαγάνδας της (σελ. 234).
(Ομιλεί ο Θεόδωρος Βασ. Σταυρόπουλος, Έλλην της Γερμανίας, πρώην «μάρτυς του Ιεχωβά» επί δέκα έτη, από τους εμπίστους. Τα Αποσπάσματα έχουν ληφθή από το συγκλονιστικό σε αποκαλύψεις βιβλίο του, «Οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά». Εκδ. «Ορθοδ. Τύπου», Αθήναι 1975, σελ. 279).

«Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ
Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (1884-1980)»
Τεύχος 26. Μάιος-Αύγουστος 2009. Θεσ/νίκη
'Έκδοσις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»