Γράφει ο Σ.Β.Αφορμή για την σύνταξη της παρούσας στάθηκε ανάρτηση του κ. Παν. Ανδριόπουλου στην ιστοσελίδα θρησκευτικού περιεχομένου «www.amen.gr» και συγκεκριμένα το άρθρο με τίτλο "Πειραιώς εναντίον Δημητριάδος", ιδιαίτερα όμως θα ήθελα να σχολιάσω την φράση του κ. Ανδριόπουλου «Όμως την δόξαν αυτή φαίνεται πως εζήλωσε ο Πειραιώς γι' αυτό και αποδύθηκε στον αγώνα καθημερινών “πολεμικών” ανακοινωθέντων, που του εξασφαλίζουν μια σταθερή δημοσιότητα. Όταν και τα θέματα που θίγει είναι και ...πικάντικα, ακόμα καλύτερα...», και να παραθέσω ορισμένες σκέψεις μου.
Η ειρήνη για εμάς τους ορθοδόξους δεν επιτυγχάνεται με την επανάσταση αλλά με την ανάσταση, γιατί μόνον μέσω αυτής νικάται ο θάνατος, που οδηγεί τον άνθρωπο στην εγωκεντρικότητα και στον εμφύλιο σπαραγμό. Γι΄ αυτό και η ειρήνη αποτέλεσε τον αναστάσιμο χαιρετισμό του Ιησού προς τους τρομοκρατημένους μαθητές.....
Ο Παύλος εισάγει τις επιστολές του με την ευλογία Χάρις (αντί του αρχαιοελληνικού χαίρειν) και ειρήνη, η οποία εκπορεύεται από τον Θεό, ενώ προσδιορίζει την τελευταία (την ειρήνη) ως καρπό του Πνεύματος (Γαλ. 5, 22. μετά την αγάπη και τη χαρά). Η καυστική αγιοπνευματική εμπειρία της Πεντηκοστής (και όχι ο οποιοσδήποτε ανθρωπιστικός διαφωτισμός) είναι εκείνη που οδηγεί τελικά στην πρώτη αληθινά ειρηνική κοινωνία, την Εκκλησία, όπου τα πάντα είναι κοινά. Για πρώτη φορά άλλωστε ο όρος κομουνισμός - (communis - con + munis - munus = καθήκον, εξουσία, υπούργημα) χρησιμοποιείται στο Πρ.2,44 (Βουλγάτα).
Ο Ι. Χριστός, η όντως ειρήνη, δεν ήταν ο ειρηνιστής εκείνος, που ήρθε να φέρει πάση θυσία ην επιφανειακή ένωση και την ειρήνη του κόσμου. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τέλη των αιώνων συνδυάζονται με την πρώτη παγκόσμια Ειρήνη, τη ρωμαϊκή, Αὐγούστου μοναρχήσαντος. Μετά από μια πολυτάραχη εποχή εμφυλίων, ο Οκταβιανός Αύγουστος κατάφερε να ενοποιήσει τους λαούς και τις φυλές της Μεσογείου και έδωσε έτσι μια ψευδαίσθηση αιώνιας ηρεμίας και ασφάλειας. Ο Ι. Χριστός, όμως, ως ‘σημείο αντιλεγόμενο’ της Ιστορίας (Λκ.2,34), διαφοροποιεί την ειρήνη του από αυτήν της pax romana: Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω (Ιω. 14, 27). Ο Παύλος, μάλιστα, αναφερόμενος στους κράχτες της πολιτικής ευημερίας, επαναλαμβάνει στους Θεσσαλονικείς (Α’Θεσ. 5, 3) το χρησμό του Ιεζεκιήλ (13, 10): ὅταν λέγωσιν· εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος ὥσπερ ἡ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ, καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν. Μήπως και σήμερα δεν ζούμε μια ανάλογη Pax Romana; Έχουν περάσει πάνω από εξήντα χρόνια από τη λήξη του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου. Και οι νεκροί που θρηνούμε για να κρατήσουμε αυτή την «ειρήνη» είναι αμέτρητοι... πόσες ασθένειες δημιουργήθηκαν στα εργαστήρια, πόσες εφευρέσεις ενοχοποιούνται για την πρόκληση καρκινογεννέσεων...
Σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, στον υπομνηματισμό του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου 10,34-36 (PG 57, 405) η ειρήνη είναι βλαβερή, όταν αποβαίνει στην κατάλυση της αλήθειας. Τέτοια είναι η πρόσκαιρη κατά συνθήκη ειρήνη των ληστών και των μοιχών, που κατόπιν εξελίσσεται σε μπούμερανγκ. Άνευ της κοινής πίστεως στην αλήθεια, η ειρήνη όχι μόνο δεν έχει αξία, αλλ΄ είναι και επιβλαβής. η ειρήνη - η ομόνοια δεν είναι, συνεπώς, πάντα αγαθό. Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος, εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ (Γρηγόριος Ναζιανζηνός Oμ. 2.87. PG 35, 488c). Προηγείται, συνεπώς, η ομοφροσύνη και ακολουθεί η ειρήνη. Στο Β‘ Κορ. 13, 11 σημειώνεται πρώτα τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ᾽ ὑμῶν (πρβλ. Ρωμ. 12, 16. 15, 5. Φιλ. 2, 2. 3, 16. 4, 2). Στο Εφ. 4, 3. 13 οι πιστοί προτρέπονται να σπουδάζουν να τηρούν τὴν ἑνότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης· […] μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.
Ο χριστιανός βιώνει αυτήν τη σταυροαναστάσιμη ειρήνη στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, το οποίο αποτελεί το κατεξοχήν μυστήριο της Ειρήνης. Σε αυτό το μυστήριο ανατρέπονται εκ βάθρων όλα τα συναισθήματα εκείνα που οδηγούν τον άνθρωπο στον πόλεμο.
Οι ιδεολογίες προσπαθούν να μεταμορφώσουν τους κανόνες του παιχνιδιού της κοινωνίας, χωρίς να μεταμορφώσουν τους ανθρώπους. Ένα άριστο παιχνίδι με τους αρτιότερους κανόνες τινάσσεται, όμως, στον αέρα, εάν οι παίκτες είναι άρρωστοι, φανατισμένοι. Ο χριστιανισμός προσπαθεί, δια των μυστηρίων και της άσκησης, να αλλάξει το κύτταρο της κοινωνίας, το νου και την καρδιά του ανθρώπου ώστε να αλλάξει και ο κόσμος. Σύμφωνα με τον Μ. Βασίλειο, η ειρήνη είναι καταρχήν η ευστάθεια του ηγεμονικού (Ομ. Ψ.28. PG. 29, 305) και συνδυάζεται με την λύση των θορύβων του κόσμου και την απαλλαγή από τους αόρατους πολεμίους. Ο Ωριγένης μάλιστα προσθέτει το παράδοξο ότι όταν μας μισεί ο κόσμος, τότε παραδόξως εἰρήνην ἄγομεν (Κατά Κελσ. 8.70).
Η ειρήνη του Ι. Χριστού προϋποθέτει τον αδυσώπητο πόλεμο όχι όμως ενάντια στον αμαρτωλό, αλλά στην αμαρτία και το διάβολο. Αυτό αποτυπώνεται ανάγλυφα στο Εφ. 6, 10-20. Σημειωτέον ότι ο ‘πολεμικός αυτός παιάνας’ επισφραγίζει εκείνη την παύλεια επιστολή, την προς Εφεσίους, η οποία κατεξοχήν διαπραγματεύεται την διά του Ι. Χριστού επίτευξη της κοσμικής ειρήνης. Κατά τον Παύλο ο Χριστιανός δεν αντιστέκεται στην αμαρτία παθητικά, αλλά ενεργητικά με τη διακήρυξη του λόγου του Θεού (όπως πράττει ο Μητροπολίτης Πειραιώς).
Αναντίρρητα ο Μητροπολίτης Πειραιώς έχει κηρύξει «πόλεμο». Πόλεμο κατά της διαφθοράς, πόλεμο κατά των διεφθαρμένων, πόλεμο..., πόλεμο..., πόλεμο... Ουσιαστικά όμως δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να προσπαθεί να διαφυλάξει το ποίμνιό του από τους λύκους με την μορφή προβάτων. Ο Πειραιώς δεν κάνει τίποτα παραπάνω από αυτό που πρέπει... Ο πόλεμός του δεν είναι πόλεμος «εντυπώσεων». Είναι πόλεμος «πιστεύω», πόλεμος «πεποιθήσεων» . Πολλοί επίσκοποι θα έπρεπε να είναι ασυμβίβαστοι με την κρατούσα «ειρήνη» κι όμως δεν ακούγονται γιατί εθελουσίως συμβιβάζονται με αυτή...
Ο κ. Ανδριόπουλος αναφέρεται στην τηλεοπτική εκπομπή «αρχονταρίκι» ως μέσον προβολής του Σεβ. Δημητριάδος Θα ήθελα να παρατηρήσω ότι ο χρόνος μετάδοσης της εκπομπής είναι σχετικά «άκαιρος» διότι το κοινό στο οποίο κατά βάση απευθύνεται, την ώρα μετάδοσης της εκπομπής είναι μάλλον καθ’οδόν προς το σπίτι του μετά τον εκκλησιασμό της Κυριακής, ή στην καλύτερη περίπτωση άτομα μεγάλης ηλικίας που δεν μπορούν να εκκλησιαστούν (ειλικρινά πιστεύω πώς είναι λάθος η ώρα που μεταδίδεται η εκπομπή- ήδη σε πολλούς ναούς τελείται β΄ Θεία Λειτουργία, ή οι ενορίτες πίνουν καφέ στις ανάλογες αίθουσες των ναών!). Η παρουσιαζόμενη ως «ποθούμενη» δημοσιότητα από τον Σεβ. Πειραιώς μόνον λογική βάση δεν μπορεί να έχει. Στην εποχή της πληροφορίας όπου ζούμε είναι λογικό και θεμιτό ο Πειραιώς να μην έχει μείνει στις εκπομπές «κονσέρβα». Και μάλλον ο πιο γνωστός ιεράρχης στο τηλεοπτικό κοινό είναι ο Σεβ. Θεσσαλονίκης (αφού απαραδέκτως τον χρησιμοποιούν για να αυξήσουν τα νούμερα τηλεθέασης οι σατυρικές εκπομπές) και όχι ο Σεβ. Δημητριάδος. Ας μη ξεχνάμε επίσης την λειτουργία του ΡΣ της Πειραϊκής Εκκλησίας. Συνεπώς ο ισχυρισμός ότι ο Πειραιώς Σεραφείμ «ζηλεύει» που δεν έχει την δόξα που παρέχει μια μαγνητοσκοπημένη εκπομπή μικρής ακροαματικότητας (γιατί αν είχε μεγάλη ακροαματικότητα θα την είχαν εντάξει στο πρόγραμμά τους μεγάλοι τηλεοπτικοί σταθμοί!) είναι αβάσιμος εάν όχι πλήρης κακεντρέχειας...
Όσον αφορά τις πατερικές σπουδές/την πατερική θεολογία, θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον να μάθει κανείς εάν έγιναν εισηγήσεις από καθηγητές Πατρολογίας ορθοδόξων θεολογικών σχολών (και δεν αναφέρομαι μόνο του ελληνικού χώρου).
Προτού λοιπόν κανείς κατηγορήσει τα δήθεν «πολεμικά ανακοινωθέντα», καλό θα είναι να βλέπει λίγο πιο πέρα από τους τυπογραφικούς χαρακτήρες των γραμμάτων που στο σύνολό τους δημιουργούν λέξεις, να βλέπει δηλαδή κανείς το βαθύτερο νόημα των λέξεων που δημιουργούν τα ανακοινωθέντα αυτά, να τα σχολιάζει με θεολογικό υπόβαθρο και όχι με κριτήρια «πικάντικης» μεσημεριανής εκπομπής...
Σ.Β.
7 σχόλια:
Με αφορμή το πρόσφατο συνέδριο στο Βόλο (για το οποίο εξέδωσε ο Μητροπολίτης Πειραιώς ανακοινωθέν και ο κ. Ανδριόπουλος σχολίασε), διαβάστε και το θαυμάσιο άρθρο (με έναν εξαιρετικά εύστοχο τίτλο) του π. Θωμά Βαμβίνη, κληρικού της Μητρόπολης Ναυπάκτου, εδώ:
http://www.parembasis.gr/2010/frames_10_06.htm
Δεν έχει ύφος πολεμικό και όμως λέει τα ίδια πράγματα με το ανακοινωθέν του Μητροπολίτη Πειραιώς. Αναρωτιέμαι αν κάποιοι θα αρχίσουν τώρα επιθέσεις και κατά του Ναυπάκτου και των συνεργατών του...
KOITAXTE MYNHMA POY ESTEILAN MESO FACEBOOK STON PAPAXRISTO!
Αγαπητέ κ. Παπαχρήστου,
Με μεγάλη έκπληξη και απορία, επισκεπτόμενος σήμερα την ιστοσελίδα σας amen.gr, διαπίστωσα ότι από το αρχείο των "δημοσκοπήσεων" του ιστότοπού σας απουσιάζει η αμέσως προηγούμενη ερώτηση, "συμφωνείτε με την αλλαγή της γλώσσας της Λατρείας και την απόδοσή της στη νεοελληνική;".
Την τελευταία φορά που είχα επισκεφθεί την σελίδα, την περασμένη Πέμπτη ή Παρασκευή, θυμάμαι ότι το ΟΧΙ στην αλλαγή της λειτουργικής γλώσσας είχε συγκεντρώσει πάνω από 2.000 ψήφους και ποσοστό 74-75%, δηλαδήν όχι μόνο αποτελεί το ερώτημα που θέσατε το οποίο συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων, αλλά επίσης το αποτέλεσμά του ήταν αδιαμφισβήτητο, εφόσον παρείχε μια τόσο σαφή απάντηση και μάλιστα με συντριπτική απόκλιση ανάμεσα στις διιστάμενες απόψεις, δηλαδή το ΟΧΙ (~74%) και το ΝΑΙ (~20%).
Εύλογα επομένως απορώ:
-ποιός λόγος επέβαλλε ώστε, την μαζικότερη δημοσκόπηση της ιστοσελίδας σας να την εξαφανίσετε;
-ποιά δημοσιογραφική δεοντολογία σας υπαγόρευσε μια τέτοια ενέργεια;
-ποια εντιμότητα και ποιά συνέπεια απέναντι στους αναγνώστες σας;
-μήπως δεν άρεσε στους εκλεκτούς αρθρογράφους που επελέξατε να φιλοξενήσετε σχετικά με το θέμα, οι οποίοι όλοι τους έσπευσαν να "λάβουν μέρος στο διάλογο που το amen.gr άνοιξε", και προσπάθησαν μάταια-όπως αποδείχτηκε- να πείσουν την κοινή γνώμη για την "αναγκαιότητα" της αλλαγής της γλώσσας της Θείας Λειτουργίας, εξαπολύοντας βλεβαια μύδρους κατά παντόσ διαφωνούντος και επισυνάπτοντάς του ταμπέλες με χαρακτηρισμούς από "σκοταδιστές" έως "ψυχοπαθείς"; (υπήρξε βέβαια και η εξαίρεση της φιλοξενίας του κειμένου του Σεβασμιωτάτου Ηλείας - το οποίο δημοσιεύσατε για προφανείς λόγους).
-μήπως θεωρείτε ότι έχετε το δικαίωμα, ως δημοσιογράφος, να διαγράφετε τις "ανεπιθύμητες" ειδήσεις και θέσεις; (γιατί άλλο ο κ. Παπαχρήστου και άλλο ο Δημοσιογράφος Παπαχρήστου και το "δημοσιογραφικό" του μέσο ενημέρωσης)
-ή μήπως τελικά, έχουν δίκιο όσοι ακροθιγώς αφήνουν να εννοηθεί ότι με το "φιλτράρισμα" των άρθρων που δημοσιεύονται στο amen.gr, εξυπηρετούνται συγκεκριμένα πρόσωπα και συμφέροντα, και πάντως όχι η Αλήθεια;
Περιμένω την απάντησή σας.
Με τιμή
Ν. Νικολαΐδης
Ανώνυμε 9.47
όντως το άρθρο του π. Θωμά Βαμβίνη είναι πολύ ωραίο, γι'αυτό και το αναδημοσιεύσαμε:
http://thriskeftika.blogspot.com/2010/07/blog-post_7506.html
Ευχαριστούμε
Ο "άγιος" Δημητριάδος μέσω της εκπομπής του "φτιάχνει" το προφίλ του. Εκτός αυτού, μέσω της προβολής πολλών καθηγητών, "διανοουμένων", καλλιτεχνών κ.λ.π. σχηματίζει συμμαχίες που πιστεύει ότι θα ασκήσουν πίεση, στηρίζοντας την υποψηφιότητά του στις προσεχείς αρχιεπισκοπικές εκλογές. Τα σχόλια περί λανθασμένης ώρας προβολής της εκπομπής κ.λ.π. μόνο ως, επιεικώς, αφελή μπορώ να τα χαρακτηρίσω. Η εκπομπή έχει την πρέπουσα ακροαματικότητα στον εκκλησιαστικό χώρο, τόση ώστε στο υποσυνείδητο πολλών πιστών να κυριαρχεί η εικόνα του "μειλιχίου", "πράου", "σεμνού" και "ταπεινού" ιεράρχη με την μακρυά κάτασπρη γενειάδα, κάτι που φυσικά δια τους παροικούντες εν Ιερουσαλήμ είναι η απόλυτη φενάκη. Συμπερασματικά, ο "άγιος" Δημητριάδος μέσω 1. της ατομικής του εκπομπής σε κρατικό τηλεοπτικό σταθμό και 2. μέσω του συνεδριακού κέντρου σε προάστιο του Βόλου, δημιουργεί το κατάλληλο υπόβαθρο αναρρίχησης στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Ο "άγιος" εργάζεται μεθοδικά και με σχέδιο. Ένα να γνωρίζει ο εν λόγω "άγιος" και αυτοί που τον προωθούν: υπάρχει και ΘΕΟΣ!
Νομίζω ότι τόσο το άρθρο του π.Θωμά Βαμβίνη όσο και του συντάκτητου σχολίου Σ.Β. είναι πολύ σωστά.
Σχετικά με τις ακροαματικότητες και τα αφελή σχόλια, νομίζω ότι σημασία έχει η μετάδοση του λόγου του ευαγγελίου όχι μόνο εντός των εκκλησιαζομένων, αλλά του ευρύτερου κόσμου. Σε αυτό λοιπόν ο Πειραιώς μάλλον έχει επιδείξει μεγαλύτερη επιτυχία. Δε μου έχει τύχει να παρακολουθήσω ποτέ δήλωση του Δημητριάδος σε ιδιωτικό σταθμό, ενώ το αντίθετο έχει συμβεί με τον Πειραιώς (κι αυτό ίσως λόγω της μαχητικότητάς του).
Ωραία σας ειρωνεύεται ο Ανδριόπουλος!
Δεν καταλαβαίνετε ότι σπάει πλάκα μαζί σας;;
Προς ανώνυμο 07 Ιουλίου 2010 2:16 μ.μ.: Ο άγιος Δημητριάδος "κηρύττει" το Ευαγγέλιο όσο το "κηρύττουν" οι Έλληνες πολιτικοί (με κορυφαίους τους εκπροσώπους του συριζα)! Ουδείς Χριστιανός Ορθόδοξος είναι δυνατόν να συγκινηθεί από την εκπομπή του "αγίου" Δημητριάδος, αφού όλες οι εκπομπές του είναι παντελώς άσχετες τόσο με το Άγιο και Ιερό Ευαγγέλιο, όσο και γενικότερα με την Ορθόδοξη Πίστη και Διδασκαλία... Ναι, οι εκπομπές του έχουν στόχους: να κολακεύσουν τους παρισταμμένους (καθηγητές, επιστήμονες, καλλιτέχνες, προέδρους σωματείων και οργανώσεων και συνήθως "λάιτ" κληρικούς οι οποίοι αποφεύγουν συστηματικά να θίξουν τα κακώς κείμενα, αναλωνόμενοι σε αόριστες και θεωρητικές αγαπολογίες, διατυπώνοντας τον δυνατόν ουδέτερο λόγο, ο οποίος ακούγεται ευχάριστα σε κάθε είδους "αυτιά"). Οι κολακείες ανταποδίδονται από τους παρισταμένους στον παρουσιαστή και κεντρικό πρόσωπο της εκπομπής κι έτσι εισχωρούν στο υποσυνείδητο του χλιαρού και ανυποψίαστου τηλεθεατή, φτιάχνοντας το προφίλ του "αγίου". Μάλλον, αυτόν τον "ευαγγελισμό" έχει ως βασικό στόχο ο παρουσιαστής - κι εδώ συμφωνώ απολύτως με τον αγαπητό "ανώνυμο 07 Ιουλίου 2010 2:16 μ.μ." - τον πετυχαίνει απόλυτα...
Δημοσίευση σχολίου