H πραότητα του Αρχιεπισκόπου και η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών

Το ΒΗΜΑ πλέκει σήμερα το εγκώμιο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου επικροτώντας τη στάση σιωπής και τις λιγοστές παρεμβάσεις του. Ο έπαινος αυτός ΔΟΛια στοχεύει στην προώθηση αντιεκκλησιαστικών αποφάσεων από τους κυβερνώντες. Σε σχετική αναφορά για το μάθημα των Θρησκευτικών το ΒΗΜΑ προτείνει μια «σοφή» λύση για το ζήτημα: «Γιατί όμως μας ενδιαφέρει το προφίλ του Αρχιεπισκόπου; Επειδή η πραότητα μπορεί να έχει καλύτερα αποτελέσματα για την Εκκλησία. Να, ας πάρουμε το παράδειγμα των Θρησκευτικών. Αν καταργηθεί το μάθημα και αναλάβουν οι ενορίες μια ενεργή διάπλαση των παίδων, θα δημιουργηθούν εκπαιδευτικές κοιτίδες που δεν θα ελέγχονται από κανένα υπουργείο. Με ήπιο και ευγενικό τρόπο το κατηχητικό δεν θα δίνει λογαριασμό στο κράτος για το περιεχόμενο των μαθημάτων»... Όπως φαίνεται οι αρθρογράφοι του ΒΗΜΑτος αλλά και οι κυβερνώντες έχουν μετρήσει καλά το εύρος του αρχιεπισκοπικού φιλοκυβερνητισμού ώστε τώρα προκλητικά να προτείνουν ακόμη και κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών θεωρώντας δεδομένη τη σιωπηλή συμφωνία του Αρχιεπισκόπου προς κάθε κυβερνητική απόφαση. Θα πρέπει να μάθουν όμως πως εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο υπάρχουν δεκάδες άλλοι επίσκοποι, οι Θεολόγοι αλλά και ο πιστός λαός, οι γονείς των μαθητών που δεν θα ανεχτούν ούτε την κατάργηση του θρησκευτικού μαθήματος ούτε την υλοποίηση προσυμφωνημένων (μεταξύ κυβέρνησης και Αρχιεπισκόπου) αποφάσεων.

Μεταφέρουμε το άρθρο από το ΒΗΜΑ, 18/2/2011

Φερμουάρ τω στόματί μου

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ
O Αρχιεπίσκοπος έχει ένα βασικό γνώρισμα. Είναι πράος. Ο κ. Ιερώνυμος δεν συγκαταλέγεται στους αρχιερείς που φωνασκούν ή σιγοντάρουν τις έριδες. Ορισμένοι από το κλαμπ των αγίων θεωρούν ότι είναι ένας ηττημένος. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα του δόθηκαν πολλές ευκαιρίες να ρίξει τσιρίδες και ν κουρδίσει τα επαναστατικά ένστικτα των πιστών. Το μάθημα των Θρησκευτικών, οι διαβολοταυτότητες, οι διορισμοί παπάδων, η φορολόγηση του παγκαριού ήταν εξαιρετικές αφορμές για να στηθεί ένα θέαμα εκκλησιαστικού γκλαμ. Ο κ. Ιερώνυμος δήλωσε ότι προτιμά τα λίγα λόγια. Προ ημερών τον τσίγκλισαν στη Μακεδονία, απαιτώντας ισχυρότερη παρουσία στη δημόσια ζωή. Απάντησε με σαφήνεια: «Το ότι δεν μιλάω δεν σημαίνει ότι δεν έχω κάτι να πω. Πολλές φορές όταν δεν μιλάς είσαι πιο αποτελεσματικός από όταν λες πολλά...». Για να δείξει μάλιστα ότι έχει επίγνωση των κινδύνων, συμπλήρωσε: «Υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα όπου όταν η Εκκλησία μπλέχτηκε με την πολιτική τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά, με κορυφαίο την τραγωδία της Κύπρου».

O Αρχιεπίσκοπος διεκδικεί για τον θεσμό που εκπροσωπεί ένα κύρος που είχε χαθεί. Αν λοιπόν χάνει οπαδούς από τα πλήθη των φανατικών που σηκώνουν λάβαρα σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ισοσκελίζει κερδίζοντας συνομιλητές σε άλλες, αναπάντεχες κατηγορίες πολιτών. Ενώ λοιπόν διατείνεται ότι δεν πολιτικολογεί, φρόντισε να πάρει θέση για τις πολιτικές εξελίξεις.

Προέταξε τη συναίνεση λέγοντας: «Η λογική μας, για τον τόπο μας, εκείνο που απαιτεί είναι η συνεργασία, είναι η συναίνεση. Είναι αυτό που λέει ο ευαγγελικός λόγος:όχι ο καθένας το δικό του, αλλά όλοι μαζί το δικό μας. Δεν έχουμε πολλά περιθώρια, νομίζω, κάτω από τις παρούσες συνθήκες, είναι ανάγκη να σπεύσουμε». Αυτή η τοποθέτηση αναιρεί ελαφρώς την άλλη δήλωση, ότι δήθεν «δεν μιλάει». Απλώς μιλάει λίγο, εκεί που πρέπει, σε όσους αρμόζει.

Γιατί όμως μας ενδιαφέρει το προφίλ του Αρχιεπισκόπου; Επειδή η πραότητα μπορεί να έχει καλύτερα αποτελέσματα για την Εκκλησία. Να, ας πάρουμε το παράδειγμα των Θρησκευτικών. Αν καταργηθεί το μάθημα και αναλάβουν οι ενορίες μια ενεργή διάπλαση των παίδων, θα δημιουργηθούν εκπαιδευτικές κοιτίδες που δεν θα ελέγχονται από κανένα υπουργείο. Με ήπιο και ευγενικό τρόπο το κατηχητικό δεν θα δίνει λογαριασμό στο κράτος για το περιεχόμενο των μαθημάτων. Αν γίνει μια σοβαρή συζήτηση για τη φορολόγηση, θα συνυπολογιστούν τα όσα προσφέρει η Εκκλησία από το φιλανθρωπικό έργο της. Με ήπιο και ευγενικό τρόπο ο κ. Ιερώνυμος μπορεί να εκβιάσει καταστάσεις υπενθυμίζοντας ότι χωρίς την αγιαστούρα το κράτος πρόνοιας είναι ανάπηρο. Αν καταλήξουν οι παπάδες να κάνουν δυο δουλειές, μια μέσα στον ναό και άλλη μια κανονική, ώσπου να γίνει ο διορισμός τους, δεν χάθηκε ο κόσμος. Με ήπιο και ευγενικό τρόπο ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι όσοι δεν έχουν δουλέψει προτού χειροτονηθούν «είναι καλομαθημένοι».

Εν ολίγοις, πίσω από την έλλειψη πυγμής που καταλογίζουν μητροπολίτες στον Αρχιεπίσκοπο βρίσκεται ίσως η αληθινή του δύναμη. Δεν είναι ένας φανατικός κι ας είπε ότι αν χρειαστεί θα πιάσει το καριοφίλι. Ολοι ξέρουμε ότι τα καριοφίλια έχουν πια διακοσμητική χρήση.