Γέρων Σάββας Λαυριώτης, Ἡ στάσις τοῦ Ἁγ. Ὄρους ἔναντι τῶν φιλοπαπικῶν Πατριαρχῶν καί τοῦ οἰκουμενισμοῦ

Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας

Ἡ στάσις τοῦ Ἁγ. Ὄρους ἔναντι τῶν φιλοπαπικῶν Πατριαρχῶν καί τοῦ οἰκουμενισμοῦ

Γράφει ὁ Γέρων Σάββας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας Ἁγ. Ὄρους

ΠΟΛΛΕΣ φορές σέ παρελθόντα φύλλα τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου, ἔχει ἐκφραστεῖ ἡ ἀγωνία ἡ γιὰ τὴν ἀφωνία τοῦ Ἁγίου Ὄρους σὲ ὅτι ἀφορὰ τὴν προδοσία τῆς Πίστεως, ποὺ συντελεῖται στὶς ἡμέρες μας.

Ἕνα χαρακτηριστικὸ ἀπὸ αὐτὰ εἶναι στὸ φύλλο τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου τῆς 12ης Ἰουλίου 2013, μὲ ἀριθμὸν 1983 καὶ ἐπικεφαλίδα: «ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ».

Ἔκτοτε γράφτηκαν καὶ ἄλλα εἴτε ἀπὸ σεβαστοὺς πατέρες εἴτε ἀπὸ λαϊκούς. Διαβάζοντάς τα νιώθουμε πόνο καὶ πικρία, διὰ τὰ αἱρετικὰ φρονήματα καὶ ἀνοίγματα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, καὶ ὄχι μόνο, διότι τώρα καὶ ὁ Ἀντιοχείας, καὶ ὁ Ἀλεξανδρείας καὶ ὁ Ἱεροσολύμων συμπλέουν στὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο, δὲν ἐλέγχονται ἀπὸ τοὺς Ἡγουμένους τοῦ Ἁγίου Ὄρους, οὔτε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα, ἀλλὰ ἀντιθέτως τὸν ὑποδέχονται, ἀσμένως, μὲ συλλείτουργα καὶ φιέστες ἀπαράδεκτες γιὰ τὸν Ἁγιώνυμο τόπο, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν συνάντηση Πατριάρχου καὶ Πάπα στὰ Ἱεροσόλυμα, τὴν συμπροσευχή, τοὺς ἀσπασμούς, καὶ τὴν ὑπόσχεση γιὰ κοινὸ ποτήριον. Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ πρὶν 50 χρόνια, ἀλλὰ τότε οἱ Ἁγιορεῖτες ἀντέδρασαν, κόβοντας τὸ μνημόσυνο, καὶ δείχνοντας τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του, χωρὶς νὰ ὑπολογίσουν τυχὸν “ποινὲς” ἢ μᾶλλον ἀντίποινα, ποὺ θὰ δέχονταν ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖον, ὅπως καὶ ἔγινε.

Σήμερα, οἱ Ἡγούμενοι καὶ τὰ Μοναστήρια, καὶ πρωτίστως ἡ Ἱερὰ Κοινότης, ὄχι μόνον σιωποῦν, ἀλλὰ καὶ δικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα, λέγοντας πὼς δὲν πρέπει νὰ ἀποκοποῦμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, λὲς καὶ Ἐκκλησία εἶναι ὁ κάθε Πατριάρχης, καὶ δεῖ ὅταν αὐτὸς ἔχει αἱρετικὰ φρονήματα, ὅπως ὁ νῦν. Καὶ ἀντὶ νὰ πάρουν τὸ παράδειγμα ἀπὸ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες μας, τοὺς μάρτυρες ἐπὶ τοῦ λατινόφρονος Βέκκου, καὶ νὰ καταλάβουν ὅτι περισσότερον Βέκκου ἔχουμε σήμερον, καὶ νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο, ἐλέγχοντάς τον διά τὰ κοράνια ποὺ μοιράζει, ποὺ ἐξισώνει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μὲ τὶς Ἐκκλησίες τοῦ Σατανᾶ, ποὺ δέχεται τὰ βαπτίσματα τῶν αἱρετικῶν, ποὺ ἡ σωτηρία κατορθώνεται σὲ ὅλες τὶς “Ἐκκλησίες”, ποὺ συμπροσεύχεται μὲ αἱρετικούς, Ἑβραίους, μέχρι καὶ πνευματιστές, καὶ γενικὰ γιὰ τὴν προδοσία του στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν Χριστό, τὸν προσφωνοῦν καὶ τὸν ἀποδέχονται ὡς πατέρα τους. Νὰ τὸν χαίρονται. Ὅμως πρέπει νὰ μάθει ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς πὼς τὸ Ἅγιον Ὄρος, δὲν εἶναι οἱ ἡγού- μενοι οὔτε ἡ Ἱερὰ Κοινότης, ποὺ φοβοῦνται μὴ χάσουν τὴν θεσούλα τους καὶ τὴν βόλεψή τους, ἀλλὰ πρωτίστως εἶναι ἡ Παναγία, ποὺ γιὰ χάριν της ὀνόμασαν τὸ Ὄρος Ἅγιον, οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ποὺ ἁγιάστηκαν καὶ ἁγίασαν τὰ χώματα τοῦτα μὲ τὴν ἄσκησή τους καὶ τὸ αἷμα τους, καὶ σήμερα, οἱ μοναχοὶ ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν στάση τῶν οἰκουμενιστῶν, ἐλέγχουν εὐκαίρως ἀκαίρως, καὶ ἀγωνίζονται νὰ κρατήσουν ψηλὰ τὴν σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας, χωρὶς νὰ δημιουργοῦν σχίσματα καὶ νὰ ἀποκόβονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Αὐτοὶ ὅμως δὲν φαίνονται, διότι δὲν τοὺς δείχνουν, ἀλλὰ δείχνουν αὐτά, ποὺ θέλουν.

Σᾶς καταθέτω λοιπὸν ὅτι μεγάλο μέρος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀποτελεῖται ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς πατέρες, ποὺ θὰ ἔδιναν καὶ τὴν ζωή τους γιὰ τὴν φίλη Ὀρθοδοξία καί, ἂν καὶ ἀναξίως συγκαταλέγομαι μεταξὺ αὐτῶν, συντάσσομαι μαζί τους. Καὶ αὐτὸ ὄχι χάριν ἐπιδείξεως, ἀλλὰ διότι ἡ σιωπὴ κατὰ τὸν Μέγα Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶ εἶναι τὸ τρίτο εἶδος ἀθεΐας.

Ὅμως καὶ οἱ λοιποὶ ἀντιοικουμενιστὲς πατέρες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἂς κόψουν τὸ μνημόσυνο τῶν μὴ ὀρθοτομούντων τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, νὰ σταματήσουν τὰ συλλείτουργά τους μὲ τοὺς οἰκουμενιστές, καὶ μετὰ ἂς μιλήσουν καὶ γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Σὲ αὐτὰ τὰ χρόνια τὰ ἀποκαλυπτικά, δὲν περιμένουμε καμμία σύνοδο νὰ καθαιρέσει τὸν Βαρθολομαῖο καὶ τὸ συνάφι του, γιὰ αὐτὸ καὶ ὁ καθένας μας πρέπει νὰ πάρει τὴν εὐθύνη τῆς ὁμολογίας του, καὶ νὰ συνταχθεῖ εἴτε μὲ τὸν Χριστό, εἴτε μὲ τὸν ἀντίχριστο χωρὶς διπλωματίες, Ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογῇ Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον.

Ἐν Ἱερᾷ Μονῇ Μεγίστης Λαύρας 19-5/1-6-2014

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων

Ορθόδοξος Τύπος, 6/6/2014