Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 25^η Σεπτεμβρίου 2017

ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΥΛΑ ΣΤΗ ΧΑΡΥΒΔΗ;

   Η σύγχρονη ιστορία έστειλε στο χρονοντούλαπό της τις δύο κυρίαρχες ιδεολογίες, οι οποίες μεσουράνησαν στο φιλοσοφικό, πολιτικό και κοινωνικό στερέωμα του ταραγμένου 20^ου αιώνα και άφησαν ανεξίτηλα το στίγμα τους στην ανθρωπότητα. Πρόκειται για τον Ναζισμό και τον Μαρξισμό, οι οποίες ξεκίνησαν ως φιλοσοφικά και κοινωνιολογικά ιδεολογικά συστήματα και στη συνέχεια εφαρμόστηκαν ως πολιτικοοικονομικά.

 Παρ’ όλον όμως που η συνεισφορά τους στο ιστορικό γίγνεσθαι είναι σαφώς αρνητική, (γι’ αυτό και περιθωριοποιήθηκαν), εν τούτοις συνεχίζουν να ασκούν «γοητεία» σε σημαντική μερίδα συγχρόνων πολιτικών και διανοουμένων, οι οποίοι προσπαθούν να εξάρουν τις δήθεν «θετικές» τους προσφορές προς τον άνθρωπο και την κοινωνία. Μάλιστα δεν διστάζουν να αντιπαρατεθούν μεταξύ τους, για να δείξουν τις δήθεν «αβυσσαλέες διαφορές τους», καταδεικνύοντας η μια στην άλλη τα «αρνητικά της στοιχεία», ενώ δεν είναι διατιθέμενες να κάμουν την αυτοκριτική τους και να καταδείξουν τα δικά τους αρνητικά στοιχεία και να τα διορθώσουν, ώστε να γίνουν αποδεκτές από την σύγχρονη πραγματικότητα. Δεν μπορούν να δουν τις δικές τους χρεοκοπημένες θεωρήσεις και πρακτικές, οι οποίες τις έθεσαν στο περιθώριο της ιστορίας και της κοινωνίας. Αντίθετα μάλιστα πασχίζουν να την παρουσιάσουν ως «τη μόνη λύση» στα σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα. Με άλλα λόγια θέλουν να οδηγήσουν το σύγχρονο άνθρωπο, ή στη Σκύλα, ή στη Χάρυβδη, διότι περί αυτού πρόκειται!

  Τον περασμένο μήνα διοργανώθηκε στην Εσθονία συνέδριο με θέμα τα εγκλήματα του κομμουνισμού. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία: «Στις 23 Αυγούστου η Εσθονική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης διοργανώνει διεθνές συνέδριο στο Ταλίν με θέμα: ‘Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα’. Η 23η Αυγούστου έχει κηρυχθεί από το 2009 Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης κατά του κομμουνισμού και του ναζισμού» (Ιστ. http://www.politisfx.gr/2017/08/19/i-paraxaraksi-tis-istorias/). Εξεγέρθηκαν όμως οι νοσταλγοί του πάλαι ποτέ κραταιού «υπαρκτού σοσιαλισμού», πρώτον, διότι όπως ισχυρίζονται, τους καταλογίζουν «εγκλήματα που δεν έκαναν» και δεύτερον, τους εξισώσουν με τον Ναζισμό. Αλλά δεν είναι τυχαίο, που το συνέδριο αυτό, διοργανώθηκε σε χώρα του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», διότι «είναι γνωστό ότι σε πολλές χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης έχει απαγορευθεί η λειτουργία και δράση κομμουνιστικών κομμάτων και οργανώσεων, ακόμα και η χρήση συμβόλων που θυμίζουν τον κομμουνισμό»(όπου ανωτ.). Υπάρχει εξήγηση. Οι χώρες αυτές έζησαν για 70 χρόνια τον «κομμουνιστικό παράδεισο» και όταν μπόρεσαν, τον ξεφορτώθηκαν για πάντα. Γιατί άραγε; Πως εξηγείται το γεγονός να επιζητούν να λυτρωθούν μια για πάντα από την κομμουνιστική «παραδείσια» πραγματικότητα; Πως είναι δυνατόν κάποιος να αρνείται τον παράδεισο; Πως συνέβη να καταρρεύσουν ως χάρτινοι πύργοι οι «κομμουνιστικοί παράδεισοι» σε όλες τις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και έμεινε μόνο ο βορειοκορεάτικος, για να θυμίζει τα «κλέη του παρελθόντος»;

 Αφορμή για την ανακοίνωσή μας αυτή πήραμε από άρθρο, στην ιστοσελίδα «www.tribune.gr», του δημοσιογράφου κ. Δημήτρη Κωνσταντινίδη, με θέμα: «Σύμφωνα με τις εξισώσεις των σκληρών δεξιών ο χριστιανισμός είναι εγκληματική οργάνωση». Βεβαίως ο αρθρογράφος δεν συμμερίζεται την ουτοπική ενθουσιώδη άποψη των σύγχρονων οπαδών του Μαρξισμού ότι «ο κομμουνισμός δεν έκαμε εγκλήματα», αλλά «μόνον ο Ναζισμός», μόνο που τα εγκλήματα αυτά τα «φορτώνει» σε πρόσωπα και όχι στην ιδεολογία!  Γράφει: «Βγήκαν οι σκληροπυρηνικοί δεξιοί αλλά και κάποιοι εκσυγχρονιστές, που αυτοαποκαλούνται κεντροαριστεροί, να αφορίσουν τον Κομμουνισμό, για τα εγκλήματα που διέπραξε ο Στάλιν. Δύο είναι οι στόχοι. Αφενός να ταυτιστεί ο Ναζισμός ως θεωρία με τον Κομμουνισμό! Και δεύτερο να θεωρηθεί η αριστερά γενικότερα ως ακραία και μη δημοκρατική». Μάλιστα ισχυρίζεται, ότι ο Κομμουνισμός ως θεωρία δεν ευθύνεται για κανένα έγκλημα, αλλά ευθύνεται για εγκλήματα μόνο ως πράξη. Αντίθετα γι’ αυτόν «ο Ναζισμός στον πυρήνα της ιδεολογίας του είναι δολοφονικός. Παράγει το μίσος και τον φθόνο», ενώ «ο Κομμουνισμός από την άλλη ως θεωρία επιζητά την κοινοκτημοσύνη την ισότητα κλπ. Είναι εκ διαμέτρου αντίθετες κοσμοθεωρίες».

  Είναι ολοφάνερο ότι με την απίστευτη αυτή απλούστευση ο αρθρογράφος προσπαθεί να «θολώσει τα νερά» και δεν λέει όλη αλήθεια σχετικά με τη διένεξη «αριστερών και δεξιών», στο συνέδριο της Εσθονίας. Λησμονεί ότι και οι δύο ιδεολογίες είναι κατ’ ουσίαν και κατά βάθος «σοσιαλιστικές». Ο μεν Ναζισμός είναι «εθνικοσοσιαλισμός», με εφαρμογή των ιδεών του σοσιαλισμού στο έθνος – κράτος, ο δε Μαρξισμός είναι διεθνιστικός σοσιαλισμός, με εφαρμογή σε παγκόσμιο επίπεδο. Θέλει να λησμονεί ότι και οι δύο ιδεολογίες είναι «τέκνα» του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του αθεϊστικού Ουμανισμού. Και οι δύο ιδεολογίες αντλούν τα διδάγματά τους και τις αρχές τους από αυτή την κοινή πηγή, η οποία είναι βαθύτατα υλιστική και ανθρωποκεντρική. Και οι δύο ιδεολογίες οραματίζονται μια «Νέα Τάξη Πραγμάτων», με τη διαφορά ότι εφαρμόζουν τους δικούς τους δρόμους, όπως αυτοί κατανοούν τον άθεο ευρωπαϊκό Ουμανισμό, για τη «μεταστοιχείωση της κοινωνίας», για την «ανατολή της νέας ανθρωπότητας».

 Ο Ναζισμός στηρίχτηκε στα διδάγματα του παράφρονα και αθεϊστή γερμανού φιλοσόφου Νίτσε (1844-1890), ο οποίος οραματίστηκε τον «νέο άνθρωπο», ο οποίος θα «προκύψει» από τη δημιουργία του «υπερανθρώπου», ο οποίος ταυτίστηκε με την «Αρεία Φυλή». Αυτός, (αυτή η φυλή) θα συντρίψει τις «αδυναμίες» του «παλαιού κόσμου» με τη δύναμη της ισχύος και μαζί του όσους δεν θέλουν να τον ακολουθήσουν στο δρόμο της «κοινωνικής μεταστοιχείωσης». Θα συντρίψει τον Καπιταλισμό, την πλουτοκρατία και κάθε μορφή εκμετάλλευσης, για να φέρει την ισότητα και την ευημερία στον κόσμο. Ο παράφρων ηγέτης του Αδόλφος Χίτλερ συνέπαιρνε τα πλήθη με τους φλογερούς του λόγους, για την «ανατολή του νέου κόσμου»! Τα αποτελέσματα βεβαίως τα βίωσε η ανθρωπότητα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, όπου η «Αρεία Φυλή» αιματοκύλησε την ανθρωπότητα, με εκατομμύρια θύματα, ανείπωτα εγκλήματα και τις πιο απάνθρωπες θηριωδίες. Ολόκληρη η Ευρώπη, και ίσως χειρότερα απ’ όλους, εμείς οι Έλληνες, βιώσαμε τον «ναζιστικό παράδεισο». Κάθε σπιθαμή της πατρίδας μας, (Καλάβρυτα, Δίστομο, Κοκκινιά, Καισαριανή, κλπ), είναι ποτισμένη από το αίμα των δολοφονημένων πατέρων μας, που θυσιάστηκαν στο βωμό της «Νέας Ναζιστικής Τάξεως Πραγμάτων». Είναι εμφανή ακόμη τα φρικιαστικά απομεινάρια της στα χωριά μας, τα οποία παραδίδονταν στις φλόγες το ένα μετά το άλλο, επειδή τόλμησαν να αντισταθούν στην εθνικοσοσιαλιστική σκλαβιά του 3^ου Ράιχ! Ακόμα, χιλιάδες άνθρωποι διώχτηκαν, βασανίστηκαν και θανατώθηκαν από τη «σοσιαλιστική δεξιά» των φασιστικών καθεστώτων της Ευρώπης (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, κ.α.), τα οποία και αυτά επαγγέλλονταν έναν «νέο κόσμο», μια «νέα κοινωνία ευημερίας»! Ο όλεθρος στο όνομα του ανθρώπου και του ανθρωπισμού!

   Από την πλευρά του ο Μαρξισμός είναι, όπως αναφέραμε, και αυτός, «τέκνο» του άθεου ευρωπαϊκού Ουμανισμού, ο οποίος οραματίστηκε να οδηγήσει την ανθρωπότητα στον «επίγειο παράδεισο», χωρίς το Θεό! Γι’ αυτόν, ο Θεός υπήρξε το «εργαλείο» των καπιταλιστών να αποκοιμίζουν τους «προλετάριους» ώστε να δέχονται αδιαμαρτύρητα την εκμετάλλευσή τους. Γι’ αυτό τον αντικατέστησε με τον «θεό» «προλεταριάτο». Αναρίθμητες αναφορές υπάρχουν στα κείμενα των «κλασικών» του Μαρξισμού ότι η «θρησκεία είναι το όπιο του λαού» και απαιτείται βίαιο ξερίζωμα. Επίσης ανήγαγε σε ύψιστο δόγμα για την πραγματοποίηση του «κομμουνιστικού παραδείσου» την «πάλη των τάξεων», η οποία πήρε άλλη μορφή στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού»: Το δυναμικό «ξεκαθάρισμα» όσων εναντιώνονταν στο «δρόμο προς το σοσιαλισμό». Με «δημοκρατικές διαδικασίες», που προβλέπονταν από τη «δικτατορία του προλεταριάτου», όσοι επέμεναν να πιστεύουν στο Θεό και όσοι αμφισβητούσαν αυτό το είδος του «δρόμου προς τον κομμουνιστικό παράδεισο», εθεωρούντο a priori ως «εχθροί του λαού» και «θυσιάζονταν» στο βωμό του «κοινού συμφέροντος»! Το πρόσωπο, το κάθε πρόσωπο, θυσιαζόταν για χάρη της «σοσιαλιστικής κοινωνίας». Πάνω σε αυτό το «δόγμα» στηρίχτηκαν και στηρίζονται, (όπου υπάρχουν κομμουνιστικά απομεινάρια), τα εγκλήματα του Κομμουνισμού. Δε χρειάζεται να κάνουμε ειδική μνεία για τα εκατομμύρια των κομμουνιστικών εγκλημάτων της πάλαι ποτέ κραταιής Σοβιετικής Ενώσεως, όπου εφευρέθηκαν τα «ψυχιατρεία των αντιφρονούντων» και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως τύπου «γκουλάγκ» στην παγωμένη Σιβηρία, για τον «συνετισμό» όσων δεν συμφωνούσαν με τους «σοφούς» του Κόμματος! Και ακόμα δε χρειάζεται να αναφέρουμε τη φοβερή γενοκτονία των Ερυθρών Χμερ στην Καμπότζη, όπου το μισό του πληθυσμού της ασιατικής αυτής χώρας κατακρεουργήθηκε για την «σοσιαλιστική μετάλλαξη»! Ούτε για τις χιλιάδες διώξεις και θανάτους «αντιφρονούντων» στις άλλες χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Όλα αυτά τα κατέγραψε η ιστορία. Ειδικά, σε ό, τι μας αφορά, για τις διώξεις της Εκκλησίας και των πιστών, θα προτείναμε να διαβάσουν οι θιασώτες του «κομμουνιστικού παραδείσου», με προσοχή και χωρίς παρωπίδες, τον αείμνηστο νομπελίστα Ρώσο συγγραφέα Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, ο οποίος συνέγραψε την ανείπωτη τραγωδία των «αντιφρονούντων» στα κομμουνιστικά κολαστήρια της Σιβηρίας και αλλαχού, για να καταλάβουν το τρομακτικό μέγεθος της κομμουνιστικής θηριωδίας. 50.000.000 είναι, με τους μετριότερους υπολογισμούς, οι χριστιανοί μάρτυρες του κομμουνιστικού ιδεολογήματος, μόνο στη Ρωσία. Ας πιάσουν ακόμη συζήτηση με βορειοηπειρώτες, για να πληροφορηθούν από «πρώτο χέρι» για τις χιλιάδες διώξεις και θανατώσεις στην Αλβανία του Ενβέρ Χότζα, των οποίων το «έγκλημά» τους ήταν ότι τόλμησαν να κάμουν δημόσια το σημείο του σταυρού τους!

 Βεβαίως και υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές μεταξύ Ναζισμού και Κομμουνισμού. Αλλά αυτές βρίσκονται κυρίως στο επίπεδο της τακτικής. Το όραμά τους είναι κοινό: η «μετάλλαξη της κοινωνίας», η «εγκαθίδρυση μια Νέας Τάξεως Πραγμάτων», η «αταξική κοινωνία», ο «μελλοντικός γήινος υλιστικός παράδεισος» χωρίς Θεό! Αναφέρει ο αρθρογράφος ότι ο Ναζισμός «στον πυρήνα της ιδεολογίας του είναι δολοφονικός. Παράγει το μίσος και τον φθόνο». Συμφωνούμε απόλυτα! Αλλά και στον Μαρξισμό δεν υπάρχει στον πυρήνα του το «ταξικό μίσος», το οποίο, σε δεδομένη συγκυρία, εκδηλώνεται με πράξεις βίας και εγκλημάτων; Μια αντικειμενική ματιά στα ταραγμένα χρόνια του εμφυλίου σπαραγμού στη χώρα μας, όπου θρηνήσαμε χιλιάδες αθώα θύματα, πείθει κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο. Πλάι στα αιματοβαμμένα από τους ναζί Καλάβρυτα, το Δίστομο, την Κοκκινιά, την Καισαριανή, υπάρχουν και ο επίσης αιματοβαμμένος Μελιγαλάς, ο Φενεός, τα Κλήματα Δωρίδος, η φοβερή «τρύπα» στο Λυκόφορκο της Ευρυτανίας κ.α. Οι πρώτοι στήριζαν τα φρικώδη εγκλήματά τους στη ναζιστική ιδεολογία. Οι δεύτεροι, στη μαρξιστική. Όταν ο Στάλιν «καθάριζε» τους πολιτικούς του αντιπάλους με τις περιώνυμες δίκες της Μόσχας, όταν άφησε να πεθάνει ο Ουκρανικός λαός από την πείνα τη δεκαετία του 1920, διότι πήγαινε κόντρα στην «μητρόπολη του Κομμουνισμού», όταν δολοφονούσε χιλιάδες Πολωνούς αξιωματικούς στο Κατύν, με διαταγή του Στάλιν, όταν έμπαιναν οι σιδερόφρακτες σοβιετικές ορδές στην Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, στο Αφγανιστάν κ. α. και τα τανκς ισοπέδωναν τα πάντα, ακόμη και ανθρώπους, όλα αυτά τα έκανε «ο πατερούλης των λαών» ερήμην του κομμουνιστικού κόμματος; Και αν τα έκανε ερήμην, πως οι σύγχρονοι νοσταλγοί του, όπως το Κ.Κ.Ε, τον «αποθεώνουν» και τον «αποκαθιστούν»;

  Τονίζει ο αρθρογράφος, πως όσοι συμμετείχαν στο συνέδριο της Εσθονίας αποσκοπούν, συν τοις άλλοις, να  «θεωρηθεί η αριστερά γενικότερα ως ακραία και μη δημοκρατική»! Το «γενικότερα» το αφήνουμε στην άκρη, διότι αποτελεί μια «αιρετική» ιδεολογία στον μαρξισμό, η υιοθέτηση και εφαρμογή «αστικού τύπου πολιτικών», δηλαδή πολιτικών διαδικασιών δυτικού τύπου. Ο Μαρξισμός έχει ως κυρίαρχη ιδεολογία την «δικτατορία του προλεταριάτου», τη μονοκρατορία του κομμουνιστικού κόμματος και όπου εφαρμόστηκε ως πολιτικοοικονομικό σύστημα, αφαίρεσε κάθε δικαίωμα στην ελεύθερη πολιτική έκφραση και επιλογή. Τρανταχτό παράδειγμα το μαρξιστικό κατάλοιπο της Βόρειας Κορέας, όπου εδώ και εξήντα χρόνια κυβερνά η μονοκομματική κυβέρνηση της δυναστείας των Γιονκ Ουν, όπου η εξουσία «μεταβιβάζεται», με «δημοκρατικές διαδικασίες» (!!!) από παππού σε πατέρα, από πατέρα σε εγγονό και πάει λέγοντας, με εκλογικό αποτέλεσμα 99%! Πως λοιπόν να μην υπάρχει ο συνειρμός ότι ο Κομμουνισμός, ως εφαρμογή, δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία, όπως την γνωρίζουμε;

   Για να «αθωώσει» τον Κομμουνισμό από τα εγκλήματά του και να τα «φορτώσει» σε πρόσωπα, έκαμε δύο άσχετους συσχετισμούς. Ανέφερε ότι «κάποιοι μουσουλμάνοι σήμερα στο όνομα του Ισλάμ κάνουνε εγκλήματα! Θα χαρακτηρίσουμε όλο το Ισλάμ ως εγκληματική θρησκεία γιατί κάποιοι ιμάμηδες κηρύττουν το μίσος και εγκληματούν; Με την ίδια λογική και η χριστιανική εκκλησία επισήμως μέσω της Ιεράς Εξέτασης, δολοφόνησε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους εν ονόματι του Χριστιανισμού»! Και εδώ ο αρθρογράφος κάνει έναν μετεωρισμό εντυπωσιασμού, για να πείσει όσους δεν γνωρίζουν, τι εστί Ισλάμ και Παπισμός. Τα σύγχρονα φρικτά εγκλήματα των τζιχαντιστών δεν είναι δική τους επινόηση, αλλά απορρέουν από δεκάδες χωρία του Κορανίου, τα οποία διατάσσουν τους μουσουλμάνους σε «τζιχάντ», σε ολοκληρωτική εξόντωση των «απίστων», δηλαδή των μη μουσουλμάνων. Όσοι μουσουλμάνοι είναι ειρηνιστές, δεν είναι συνεπείς μουσουλμάνοι! Την Ιερά Εξέταση δεν την επινόησε η Εκκλησία, αλλά ένα αποκομμένο κομμάτι της, μια απόλυτη παραφθορά του, ο αιρετικός Παπισμός, ο οποίος δε μπορεί να εκφράσει, ή να εκπροσωπήσει τον Χριστιανισμό. Ο Παπισμός έχει στο «ενεργητικό» του εκατομμύρια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία πραγματοποιήθηκαν από την ίδια την ιδεολογία του, ο οποίος συνοψίζεται στην αρχή: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Και βέβαια σκοπός δεν είναι άλλος από την κατάληψη όλων των εξουσιών του κόσμου. Επομένως τα παραδείγματα είναι ατυχή.

Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την ανησυχία μας, διότι στην σύγχρονη πνευματική Βαβέλ, τη σύγχυση και την παρακμή, επιχειρείται μια άνευ προηγουμένου στόχευση για την διαστρέβλωση της ιστορίας. Μια λαϊκή παροιμία λέει πως «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται», που σημαίνει ότι στις μέρες μας, κάποιοι πασχίζουν να μας αποπροσανατολίσουν. Για μας τους Ορθοδόξους πιστούς, όλα τα πολιτικά και ιδεολογικά σχήματα του κόσμου, εντάσσονται στη νομοτέλεια της φθοράς και του θανάτου και φέρουν τη σφραγίδα της ανθρώπινης ατέλειας και πλάνης. Στον αντίποδα της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας, της Ρωμιοσύνης, βρίσκεται η ευρωπαϊκή διανόηση και ειδικότερα το λεγόμενο κίνημα του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού», το οποίο, προωθεί και τοποθετεί τον άνθρωπο στη θέση του Θεανθρώπου. Όμως ο άνθρωπος, όπως είναι φυσικό, υπόκειται σε λάθη και τα λάθη του συχνά έχουν ολέθριες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Ο Ναζισμός, ο Φασισμός, ο Μαρξισμός, ο Μηδενισμός, ο άθεος Υπαρξισμός, ο Αθεϊσμός, ο Φεουδαρχισμός, ο Καπιταλισμός, ο Κομμουνισμός, ο Φιλελευθερισμός, ο Νεοφιλελευθερισμός κλπ. και όλα τα εις «ισμός» είναι κατ’ ουσίαν ανθρώπινες επινοήσεις, που κινούνται σε κτιστό ανθρώπινο επίπεδο και άρα βρίσκονται διαμετρικά αντίθετες με την Ορθόδοξη πίστη μας, η οποία κινείται σε θεανθρώπινο επίπεδο. Γι’ αυτό δεν πέφτουμε, (δεν πρέπει να πέφτουμε), στην παγίδα και το ψευτοδίλλημα: Ναζισμός, ή Μαρξισμός. Στο ποιος διέπραξε  τα περισσότερα, ή λιγότερα εγκλήματα. Τα εγκλήματα είναι ολέθριες καταστάσεις, από όπου και αν προέρχονται και θα περιμέναμε, αν μη τι άλλο από τους σύγχρονους νοσταλγούς αυτών των χρεοκοπημένων ιδεολογιών, τουλάχιστον να τα αναγνωρίσουν και να τα καταδικάσουν και όχι να τα δικαιολογούν, ή να τα αποσιωπούν!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών