«οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν, καλόν, καί τό καλόν, πονηρόν,
οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς, καί τό φῶς σκότος,
οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρόν!» (Ἡσ.ε’19).
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
(ὑπ’ ἀριθ. 160/2017)
Πρός
Τούς Πανοσ/τους καί Αἰδεσιμ/τους Ἱερεῖς καί
τούς ἀγαπητούς Γονεῖς, Διδασκάλους
καί Κηδεμόνας τῶν μαθητῶν καί μαθητριῶν τῶν Σχολείων
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
«Ἄν ἐκ πρώτης ἡλικίας ὅρους αὐτῇ (τῇ νεολαίᾳ) πήξωμεν καλούς,
οὐ δεησόμεθα πολλῶν μετά ταῦτα πόνων,
ἀλλ΄ἡ συνήθεια νόμος αὐτοῖς (τοῖς νέοις) ἔσται λοιπόν».
(Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ε.Π.Ε. 23,266).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀγαπητοί Γονεῖς, Κηδεμόνες καί Διδάσκαλοι τῶν παιδιῶν μας,
Μέ τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τήν ἀνάγνωσι τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς τοῦ σπορέως ἀρχίζει σήμερα ἐπίσημα ἡ περίοδος τῆς νέας Κατηχητικῆς καί πνευματικῆς σπορᾶς καί διακονίας εἰς τόν ἀγρόν τοῦ Θεοῦ, τό Θεῖο Γεώργιο τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Γεωργός τῶν καλῶν καί φυτουργός τῶν ἀγαθῶν εἶναι πρωτίστως καί κυρίως ὁ αἰώνιος καί ἀπαράμιλλος Θεῖος Διδάσκαλος Ἰησοῦς Χριστός. Καί μετά ἀπό Αὐτόν ἀκολουθοῦν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ ἅγιοι Πατέρες (τήν ἱεράν μνήμην τῶν ὁποίων ἑορτάζομεν σήμερον), οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ λοιποί πνευματικοί σκαπανεῖς τῆς Ἐκκλησίας (Ἱεροκήρυκες, Ἱερεῖς, Κατηχηταί κ.ἄ).
Γεώργιο Θεοῦ καί πνευματικός ἀγρός εἶναι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μέ τίς κατά τόπους Ἐπισκοπές καί τίς Ἐνορίες των. Καί ὁ σπόρος, πού γονιμοποιεῖ τό πνευματικό χωράφι, τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, πού μέ κριτήριο τήν πνευματική τους γονιμότητα διακρίνονται σέ 4 κατηγορίες, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι ἀνάγκη, μεγάλη καί ἐπιτακτική ἀνάγκη, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ νά προσφέρεται δαψιλῶς εἰς ὅλους τούς συνανθρώπους μας, μικρούς καί μεγάλους, νέους καί γέροντες, μεσήλικες καί οἰκογενειάρχες, ἐγγραμάτους καί ἀγραμμάτους. Ὁ ἁγνός, ὁ καθαρός, ὁ ἀπερίτμητος καί ἀσυμβίβαστος λόγος τοῦ Θεοῦ πρέπει νά προσεγγίζη καί νά διαποτίζη τίς ψυχές τῶν πιστῶν μέσα στήν ἀνήσυχη , ταραγμένη καί συγκεχυμένη ἐποχή πού διαβιοῦμε.
Ἰδιαίτερα, καθῆκον ἐπιβεβλημένο τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ ὀρθή διαποίμανσις καί διαπαιδαγώγησις τῆς νεολαίας μας, τῆς μαθητιώσης, σπουδαζούσης καί ἐργαζομένης νεότητος. Ἡ λατρευτική καί μυστηριακή ζωή, ἡ λειτουργική ἀγωγή καί ἡ Κατήχησις τῶν παιδιῶν, τῶν νέων καί τῶν νεανίδων μας, εἶναι ἕνα ἀπό τά κύρια καί πρωταρχικά μελήματα καί ἔργα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.
Ἄς ἀκούσωμε στό σημεῖο αὐτό, σέ ἁπλῆ γλῶσσα, τόν ἄριστο ποιμένα καί παιδαγωγό, τόν μελίρρυτο ποταμό τῆς σοφίας, τόν χρυσορρήμονα Πατέρα καί Οἰκουμενικό Διδάσκαλο ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος τονίζει τά ἑξῆς: «Εἶναι δύσκολο πρᾶγμα ἡ νεότητα. Ἔχει ἀνάγκη μεγάλης προσοχῆς, καλῶν δασκάλων, παιδαγωγῶν, συνοδῶν, γονέων. Διότι εἶναι εὐχάριστο ὕστερα ἀπό προσπάθεια νά τήν δαμάσης. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα ζῶο ἀδάμαστο, ὅπως ἕνα θηρίο ἀτίθασο ἔτσι εἶναι ἡ νεότητα... Ἄν ἀπό τήν μικρή ἡλικία θέσωμε στούς νέους καλούς νόμους, δέν θά κουρασθοῦμε πολύ μετά ἀπό αὐτούς. Στό ἑξῆς ἡ ἱερή συνήθεια θά εἶναι νόμος γι΄αὐτούς. Ἄς μήν ἐπιτρέπωμε νά κάνουν τίποτα τό ἡδονικό, πού εἶναι καί βλαβερό, οὔτε νά τούς κάμωμε ὅλα τά χατήρια, ἐπειδή τάχα εἶναι παιδιά. Πρό παντός ἄς τά κρατᾶμε σέ σωφροσύνη. Γιατί ἡ ἀκράτεια εἶναι πού καταστρέφει ἐπάνω ἀπό ὅλα τήν νεότητα... Τά παιδιά ἄς εἶναι ἔτσι σεμνά, ὥστε νά διακρίνωνται ἀπό τήν σεμνότητα τους καί τήν σωφροσύνη τους, γιά νά ἐπαινοῦνται καί ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἀπό τόν Θεό. Ἄς μάθουν νά ἐξουσιάζουν τό στομάχι, νά ἀπέχουν ἀπό τήν πολυτέλεια, νά μήν σπαταλοῦν, νά εἶναι φιλόστοργοι. Νά μάθουν νά ἄρχωνται» (Ε.Π.Ε.23,266-270).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀγαπητοί Γονεῖς, Κηδεμόνες καί Διδάσκαλοι τῶν παιδιῶν,
Ὁ ἄριστος χειραγωγός καί παιδαγωγός τῶν νέων, «ὁ χρυσοῦς τήν γλῶσσαν καί τήν καρδίαν» ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ βαθύς αὐτός γνώστης καί ὁδηγός τῶν νεανικῶν ψυχῶν, ἰδού πῶς μέ ὀλίγες καί ἐμπνευσμένες ὁδηγίες καί κατευθύνσεις ἔθεσε τίς ἀδιάσειστες βάσεις τῆς ὀρθῆς διαποιμάνσεως καί διαπαιδαγωγήσεως τῆς νεολαίας μας.
Ὅμως, εἶναι ἀλήθεια ὅτι τά παιδιά μας, οἱ νέοι μας σήμερα στροβιλίζονται μέσα στόν κυκεῶνα τῶν παράξενων καί ψυχοφθόρων συνθημάτων, ἰδεολογιῶν καί ἰδεοληψιῶν τῆς σύγχρονης ἐκρηκτικῆς ἐποχῆς μας καί ἀνεμοδέρνονται μέσα στή δίνη τοῦ ἀμοραλισμοῦ καί τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς ἀποστασίας ἀπό τό Πανάγιο θέλημα τοῦ Τρισαγίου Κυρίου καί Θεοῦ μας. Ἐκκλησία, Οἰκογένεια , Σχολεῖο: οἱ τρεῖς βασικοί πόλοι ἕλξεως καί τά τρία πνευματικά ὀχυρά τῶν παιδιῶν μας, τῶν νέων ἀνθρώπων, ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὅτι ἡ Οἰκογένεια καί τό Σχολεῖο θά ἀποτελοῦν πνευματικές ὀάσεις καί θά ἐμπνέωνται καί θά καθοδηγοῦνται ἀπό τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσι καί τά Ἑλληνοχριστιανικά ἰδεώδη.
Ἀλλ΄ὅμως εἶναι λυπηρόν ὅτι ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς Ἑλληνορθόδοξης Πατρίδας μας μέ τούς ἀντιχριστιανικούς καί ἀσύμβατους πρός τό Σύνταγμα νόμους, πού ψηφίζει, (τό Σύνταγμα, ὡς γνωστόν, προστατεύει τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας καί προασπίζεται τά χρηστά ἤθη), ἀποπροσανατολίζει καί σπρώχνει σέ περιπέτειες καί ἀπρόβλεπτους ἠθικούς καί πνευματικούς κινδύνους τούς νέους καί τίς νεάνιδες τῆς πατρίδος μας. Πότε μέ τό «σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης» μεταξύ ἑτερόφυλων καί ὁμόφυλων, πότε μέ τίς «ἔμφυλες ταυτότητες» καί τώρα μέ τό «δικαίωμα» ἐπιλογῆς φύλου... Οἱ νομοθετοῦντες, δυστυχῶς, ἐπικαλούμενοι δῆθεν ἀνθρώπινα δικαιώματα, δέν διακρίνουν ἤ δέν θέλουν νά διακρίνουν τό φυσικό ἀπό τό ἀφύσικο, τήν ὁμαλότητα ἀπό τήν ἀνωμαλία, τήν ἡμέρα ἀπό τήν νύκτα. «Πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δέ τά πάντα κατασκευάσας Θεός» (Ἀπόστολος Παῦλος).
Ἐθελοτυφλοῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί καί δέν βλέπουν τήν ἁρμονία καί τήν νομοτέλεια στή φύσι; Δέν παρατηροῦν πῶς διαδέχεται ἡ ἡμέρα τήν νύκτα καί ὅτι δέν ἔχουμε ἀβράδυαστες ἡμέρες καί ἀξημέρωτες νύκτες; Δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός ἐδημιούργησε «τόν ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, τήν σελήνην καί τούς ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός» καί ἡ φορά καί ἡ κίνησίς τους εἶναι ἀπό τήν ἀνατολή πρός τή δύσι καί ὄχι ἀντίστροφα; Δέν διακρίνουν τήν σοφία τοῦ Θεοῦ στίς 4 διαφορετικές ἐποχές τοῦ χρόνου, πού ἡ μία διαδέχεται τήν ἄλλη, τήν δημιουργία τοῦ σύμπαντος κόσμου, τῶν ζώων, τῶν ἐντόμων καί τῶν πτηνῶν, πού ἀνήκουν σέ δύο γένη: τό ἀρσενικό καί τό θηλυκό; Δέν ἀναγνωρίζουν τήν ἀσύγκριτη ὑπεροχή τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ τελειοτέρου δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, τοῦ «Βασιλέως τῆς κτίσεως», πού ἀποτελεῖ μία ψυχοσωματική ὀντότητα; Εἶναι δύσκολο νά κατανοήσουν τήν διάκρισι τῶν δύο φύλων καί τό γεγονός ὅτι τό καθένα φῦλο (ἀρσενικό καί θηλυκό) ἔχει τήν ἰδιαίτερη ψυχοσωματική ἰδιοσυγκρασία καί σύνθεσι; Ἀγνοοῦν τούς βιολογικούς ὅρους τῆς φύσεως (γέννησις-ἀνάπτυξις-θάνατος) καί ὅτι, ὅπως αὐτοί οἱ ὅροι δέν ἀναστέλλονται, οὔτε ἀνατρέπονται, ἔτσι καί στήν περίπτωσι τοῦ φύλου, πού εἶναι θεία παρακαταθήκη καί δῶρο Θεοῦ, δέν ἔχουμε προτίμηση ἤ ἐπιλογή, ἀλλά μόνον ἀποδοχή; Δέν γνωρίζουν ὅτι κάθε ἄνθρωπος γεννιέται μέ συγκεκριμένο τύπο φυλετικῶν χρωματοσωμάτων καί τό χαρακτηριστικό αὐτό εἶναι ἀναλλοίωτο διά βίου καί δέν ἀλλάζει ποτέ ὅσες ἐγχειρήσεις δῆθεν «ἀλλαγῆς φύλου» καί ὅσες -ὅποιες ἐπιλογές κι ἄν κάνουν διεστραμμένα μερικοί;
Ἀπό αὐτή τήν περιδίνησι καί παραπλάνησι κινδυνεύουν οἱ νέοι μας σήμερα, πού ἰσχύει ἰδιαίτερα ὁ βιβλικός λόγος: «οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν, καλόν, καί τό καλόν, πονηρόν, οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς, καί τό φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρόν!» (Ἡσ.ε’19)
Ἄς σταθοῦμε στό πλευρό τῶν παιδιῶν μας, τῶν νέων καί τῶν νεανίδων, μέ ἰδιαίτερη φροντίδα, στοργή καί ἀγάπη, ἅγιοι Πατέρες καί ἀγαπητοί μας Γονεῖς, Κηδεμόνες καί Διδάσκαλοι. Ἄς τά παρακινοῦμε γιά τόν Ἐκκλησιασμό, τό Κατηχητικό Σχολεῖο, τήν ἀκρόαση μιᾶς ἐποικοδομητικῆς ὁμιλίας, τήν συμμετοχή σέ μία χριστιανική ὁμάδα ἤ συγκέντρωσι, τήν ἀνάγνωση ἑνός ψυχωφελοῦς βιβλίου καί γενικώτερα ἄς τά χειραγωγοῦμε στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς.
Εὐχόμενος ἀπό καρδίας νά ἔχετε πλούσια τήν Εὐλογία καί τήν Χάρι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στή νέα Κατηχητική χρονιά καί τήν ἐκπλήρωσι κάθε εὐσεβοῦς καί εὐγενοῦς πόθου σας, διατελῶ
Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης σας
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου