Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ὅταν ὁ Χριστός μας, εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός καί συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔλαβε σάρκα καί ἔγινε ἄνθρωπος, οἱ ἄνθρωποι εἶχαν δοσμένη τήν καρδιά τους σέ ἄλλους θεούς, τά πάθη καί τούς φόβους τους.
Οἱ θεοί αὐτοί ἦταν ἰσχυροί καί δυνατοί.
Ζητοῦσαν ἀπό τούς ἀνθρώπους, πολλές θυσίες, ἀκόμα καί ἀνθρωποθυσίες. Ἦταν θεοί φοβεροί καί οἱ ἄνθρωποι, φοβούνταν νά τούς ἀντικρύσουν καί πολύ περισσότερο, νά τούς ἀντιμετωπίσουν. Οἱ θεοί αὐτοί ἦταν μακρυά, ἀπρόσιτοι ἀπό τούς ἀνθρώπους. Τούς ἐνέπνεαν τόν φόβο καί τούς κρατοῦσαν σκλαβωμένους, στίς ἐπιθυμίες τους. Ὅποιος ἔκανε τό λάθος νά ἀμφισβητήσει τήν ἐξουσία καί τήν δύναμη τους, τόν τιμωροῦσαν ἀμείλικτα, μέ σκληρό τρόπο.
Οἱ ἄνθρωποι, παρασυρμένοι ἀπό τόν φόβο τους καί ἀπό τίς ἀδυναμίες τους, ἀκολουθοῦσαν αὐτούς τούς θεούς καί τούς προσέφεραν ὅ,τι νόμιζαν, πώς θά τούς ἐξευμενίση. Ἦταν κλεισμένοι, στό σκοτάδι τους, χωρίς ἐλπίδα κάποιος, νά τούς λυπηθῇ.
Ὅταν εἶχεν ἔλθει τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ κατάλληλος καιρός, διάλεξε ὁ Δημιουργός, νά κατέβῃ στήν γῆ καί νά ἐπαναφέρῃ τό πλάσμα του ἐκεῖ, ἀπ΄ ὅπου εἶχε φύγει. Κοντά Του, στήν ἀρχαία μακαριότητα. Σέ ἀντίθεση ὅμως, μέ τούς ψεύτικους θεούς, ὁ Ἀληθινός Θεός, δέν τρομάζει τούς ἀνθρώπους, οὔτε ἐκβιάζει τήν θέλησή τους.
Δέν ἔρχεται μέ τήν δόξα Του καί τήν μεγαλοπρέπειά Του, γιατί, ὅπως εἶχε πεῖ, πρίν αἰῶνες στόν Μωϋσῆ, δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος, πού θά δεῖ κατάματα τόν Θεό καί θά ζήσῃ.
Γι’ αὐτό ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, μέ ἀπόλυτο σεβασμό καί ἀγάπη στό δημιούργημά Του, διαλέγει ἄλλον τρόπο νά ἔρθῃ ἐδῶ στή γῆ. Μᾶς τόν περιγράφουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ὁποῖος λέγει: «Ὁ Καθήμενος ἐπί τῶν Χερουβίμ Θεός, βρίσκεται σήμερα, ὡς βρέφος πάνω στή γῆ, καί αὐτός, πού εἶναι ἀθέατος ἀπό τά ἑξαπτέρυγα Σεραφίμ, πού δέν μποροῦν νά δοῦν, ὄχι μόνο τήν φύση Του, ἀλλ’ οὔτε τήν λαμπρότητα τῆς δόξης Του καί γι’αὐτό σκεπάζουν τά μάτια τους, μέ τίς φτεροῦγες τους, Αὐτός βλέπεται μέ αἰσθητά, μέ τά σαρκικά μάτια, ἐφ’ ὅσον ἔγινε σάρκα. Αὐτός πού ὁρίζει τά πάντα καί δέν ὁρίζεται ἀπό κανένα, περιλαμβάνεται, σέ μιά πρόχειρη φάτνη.
Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Χριστός, ἀλλάζει τόν κόσμο καί τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο. Τοῦ διώχνει κάθε φόβο καί ὑποταγή. Τόν κάνει φίλο, τόν κάνει ἀδελφό. Τόν κάνει νά εἶναι μέτοχος τῆς χαρᾶς, τῆς γαλήνης καί τῆς εὐφροσύνης.
Ὁ ἄνθρωπος ὅμως εὔκολα ξεχνᾷ. Ἔτσι, ἀκόμα καί σήμερα, ἡ εἰδωλολατρεία συνεχίζει νά εἶναι κυρίαρχη ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι νά μήν προσφέρουν, πλέον, θυσίες στούς θεούς, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι, οἱ θεοί εἶναι ὅμως πολύ, πιό ἀπαιτητικοί τώρα. Οἱ ἄνθρωποι καλοῦνται, ὄχι νά προσφέρουν θυσίες, ἀλλά νά θυσιαστοῦν οἱ ἴδιοι στούς θεούς τῆς νέας εποχῆς.
Τά νέα εἴδωλα εἶναι πιό σκληροί δυνάστες, ἀπό ὅ, τι οἱ παλιοί θεοί. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλέον δοῦλός τους, γιατί ξέχασε τά δῶρα, πού τοῦ ἔκανε ὁ Θεός, μέ τήν ἐνανθρώπησή του. Τόν σαγηνεύουν τά πλούτη, ἡ δόξα, ἡ ἐπιτυχία. Θέλει νά αἰσθάνεται κυρίαρχος, παρόλο, πού εἶναι δοῦλος στά πάθη του. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὅμως, ἀντί νά εἶναι εὐτυχισμένος, εἶναι πολύ πιό δυστυχισμένος, ἀπελπισμένος καί φοβισμένος.
Ἡ μόνη λύση στά προβλήματα, πού τοῦ φέρνουν ὅλες αὐτές οἰ περιπλανήσεις του, εἶναι καί πάλι τό μικρό Βρέφος, πού βρίσκεται γι’ αὐτόν στή Φάτνη. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, πού θέλει ὅλοι νά σωθοῦν καί νά ἔλθουν σέ ἐπίγνωση τῆς μόνης ἀλήθειας, τῆς δικῆς του Ἀλήθειας.
Ἔτσι, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς λέει, ἄν γνωρίσουμε τήν Ἀλήθεια, αὐτή θά μᾶς ἐλευθερώση, ἀπό κάθε ψεῦδος, ἀπό κάθε πάθος, ἀπό κάθε τυραννία.
Εὐφρόσυνα Χριστούγεννα, μέ παρόντα τόν Ἰησοῦν Χριστόν.
Ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν.
Ὁ Ἐπίσκοπός Σας καί Ποιμενάρχης Σας.
† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καὶ Βάρης
Π Α Υ Λ Ο Σ ὁ Α΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου