Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ, Ὀφειλόμενες ἐξηγήσεις στούς ἐπικριτές μου

Ὀφειλόμενες ἐξηγήσεις στούς ἐπικριτές μου

Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ 

Αὐτές τίς ἡμέρες κάποιοι ἐπικριτές μου μέ βαρεῖς χαρακτηρισμούς καί δριμεῖες ἐκφράσεις καταφέρονται ἐναντίον μου ἐξ ἀφορμῆς τῆς στάσεως καί τῶν δηλώσεών μου ἐν Ἱερᾷ Συνόδῳ καί ἐκτός Αὐτῆς ἐπί τοῦ φλέγοντος καί περιπλόκου Οὐκρανικοῦ ζητήματος.

Οἱ θέσεις μου ἐπί τοῦ σοβαροτάτου αὐτοῦ Κανονικοῦ καί Ἐκκλησιολογικοῦ θέματος εἶναι ξεκάθαρες καί διάφανες. Γιά τήν ἀκρίβεια δέν εἶναι δικές μου οἱ θέσεις αὐτές, ἀλλά τοῦ Θείου Νόμου, τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τοῦ Ἱεροῦ Πηδαλίου ἐν γένει, τῆς Δογματικῆς Διδασκαλίας τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἁγίων Πατέρων Αὐτῆς, καί ἐκεῖθεν ἀντλῶ τήν ἐπιχειρηματολογία μου.

 Γιά τήν ἐν φόβῳ Θεοῦ προσήλωσί μου αὐτή στήν Παράδοσι τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας οἱ ἐπικριτές μου μέ χαρακτηρίζουν ἀκραῖο, μέ ἔμμονες ἰδέες, ἐριστικό, ἀπείθαρχο, μεγάλο ἀντιπατριαρχικό, φιλορῶσο, ἀκόμη καί ἄλλον πάπα (γιατί δῆθεν θεωρῶ τόν ἑαυτό μου ὑπεράνω Συνόδων καί ἀλάθητο) καί ὑπαινίσσονται πώς ἔχω ἀνάγκη… ψυχιατρείου.

Δέν θά ἀπαντήσω στά φαιδρολογήματά τους αὐτά, οὔτε θά ἀπευθυνθῶ σ’ αὐτούς γιά νά τούς διαφωτίσω, διότι θεωρῶ ὅτι γνωρίζουν καλά τί κάνουν καί γιατί τά κάνουν. Οἱ ἐξηγήσεις αὐτές δίδονται βασικά γιά τούς καλοπροαίρετους καί ἀνύποπτους ἀναγνῶστες τῶν ὡς ἄνω εἰδήσεων. Θά σταθῶ σέ τρία σημεῖα τῶν ἐπικριτῶν μου.

1. Ἀντιπατριαρχικός; Σέβομαι τό πρόσωπο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.Βαρθολομαίου καί τόν θεσμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου. Προσεύχομαι καί στή Θεία Λατρεία καί ἰδιωτικῶς καί γιά ἐκεῖνον καί τούς λοιπούς Προκαθημένους, γιά ὅλο τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα. Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας μας ὄχι ἁπλῶς δικαιοῦμαι, ἀλλά καί ὑποχρεοῦμαι νά ὀρθοτομῶ τόν λόγον τῆς Θείας Ἀληθείας καί ἐν Συνόδῳ καί ἐκτός Συνόδου, ὅταν ἡ Ἱ.Σύνοδος δέν λαμβάνει θέσιν ἐπί ζωτικῶν πνευματικῶν θεμάτων.

Ὄχι μόνο ἡ ἐλαχιστότητά μου, ἀλλά καί ὅλοι οἱ σεπτοί Προκαθήμενοι τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, δέν ἀναγνωρίζουν τό Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο καί δέν μνημονεύουν τόν νέο «Προκαθήμενο», διότι ὑπό τάς συνθήκας, τάς ὁποίας ἐδόθη τοῦτο καί οἱ ἀποδέκτες του (οἱ ὁποῖοι κομματιάσθηκαν μετά τήν λῆψι τοῦ Τόμου Αὐτοκεφαλίας) μαρτυροῦν ὅτι ἡ πρωτοβουλία αὐτή (ἡ ὁποία ἐλήφθη ὑπό τήν πίεσιν ἰσχυρῶν κοσμικῶν παραγόντων) συνιστᾶ μιά κραυγαλέα ἀντικανονική πρᾶξι ἄνευ προηγουμένου, ἡ ὁποία προσκρούει σαφέστατα στούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν δισχιλιετῆ Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἰδιαίτερα τό τονίζει αὐτό καί ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ.Ἀναστάσιος, Καθηγητής Πανεπιστημίου.

Ὅταν ὑποστηρίζω ἀκλόνητα τήν Κανονική καί Ἐκκλησιολογική  αὐτή θέσι εἶμαι ἀντιπατριαρχικός; Δέν ὀφείλουμε ἅπαντες, Κληρικοί, Μοναχοί καί Λαϊκοί πίστιν καί ὑπακοήν στό Ἱερό Σύνταγμα τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, τό Ἱερό Πηδάλιο;

2. Φιλορωσικός; Εἶμαι, δηλαδή, φίλος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί ἀντιστρατεύομαι στό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο; Λάθος. Τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας τιμῶ, ὅπως καί ὅλες τίς ἄλλες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες. Ἀποδέχομαι ἱστορικά ὅτι ἐπί 300 καί πλέον χρόνια ἡ Οὐκρανία, κατά παραχώρησιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὑπάγεται ἐκκλησιαστικῶς στό Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσίας (αὐτό φαίνεται καί στά Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέχρι καί τό τρέχον ἔτος 2019). Καί, ὅταν ἔγινε ἡ καθαίρεσις καί ὁ ἀναθεματισμός τοῦ τ.Κιέβου Φιλαρέτου ἀπό τό Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσίας καί τό Πατριαρχεῖο αὐτό ἀνέφερε τά γενόμενα εἰς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὁ νῦν Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.Βαρθολομαῖος διά Πατριαρχικοῦ ἐγγράφου ἐδήλωσε ὅτι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο σέβεται τά ἀποφασισθέντα ὑπό τῆς Ἀδελφῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.

Παρά ταῦτα ἐπίσημα, γραπτῶς καί προφορικῶς, ἐδήλωσα ὅτι ἀπεριφράστως τάσσομαι κατά τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἐθνοφυλετισμοῦ, τοῦ «ἐπεκτατισμοῦ» τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς περί τρίτης Ρώμης θεωρίας, καί

3. Οἱ ἐπικριτές μου μοῦ καταλογίζουν ὅτι ἀσεβῶς καί ἀπρεπῶς στράφηκα κατά τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ὕδρας κ.Ἐφραίμ, κατά τήν ὁμιλίαν μου εἰς τήν πλατεῖαν τῆς Μονῆς τῶν Μυρτίδιων στήν ἱερή πανήρυρι τῆς Μυρτιδιώτισσας, διά τήν δίωξι Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπολεώς του, διότι συλλειτούργησαν μέ τόν Κανονικό Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ.Ὀνούφριο.

Στήν προσφώνησί μου, ἀφοῦ ἀναφέρθηκα στό καυτό θέμα τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, μετά καί τήν νεώτερη ἀπόφασι τοῦ Σ.τ.Ε., στήν τήρησι δηλ.τοῦ Συντάγματος τῆς Πατρίδος μας γιά τήν ὀρθόδοξη παιδεία τῆς μαθητιώσης νεολαίας μας, ἀναφέρθηκα καί στήν ἀδήρητη ἀνάγκη τοῦ σεβασμοῦ ὅλων μας στό Ἱερό Σύνταγμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τό Ἱερό Πηδάλιο τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων γιά νά εἰρηνεύση τό σκάφος τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας, πού κλυδωνίζεται καί συνταράσσεται μέ τό Οὐκρανικό ζήτημα. Καί ἐκεῖ, ἀνωνύμως ἀναφέρθηκα στό διωγμό εὐσεβῶν Κληρικῶν, διότι τηροῦντες τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσι ἀπειλοῦνται μέ κυρώσεις. Κάτι, πού ἄρχισε, δυστυχῶς, ἀπό τήν Οὐκρανία καί θά ἐπεκταθῆ στήν Ἑλληνορθόδοξη Πατρίδα μας, ἄν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν ἀρθῆ στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Ὑπάρχει καί δημοσιεύεται τό σχετικό βίντεο τῆς Ἱερᾶς Πανηγύρεώς μας εἰς πίστωσιν τῶν λεγομένων.

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ὕδρας κ.Ἐφραίμ εἶναι πνευματικός  Ἀδελφός καί συμμοναστής μου στήν Ἱ. Μονή Ἁγίας Τριάδος Ὕδρας ἀπό τό 1974. Εἴχαμε κοινό Γέροντα τόν ἅγιο Ἐπίσκοπο Ὕδρας κυρό Ἱερόθεο. Εἴμαστε διαφορετικοί χαρακτῆρες, ἔχουμε διαφορά ἀπόψεων σέ ὡρισμένα θέματα, ὅπως καί στό Οὐκρανικό ζήτημα, ἀλλά αὐτό δέν ἐμποδίζει τά αἰσθήματα ἀγάπης σ’ ἐκεῖνον.-

Νά τελειώσω μέ τίς νύξεις τῶν ἐπικριτῶν μου γιά τά Κύθηρα καί τίς σχέσεις μου μέ τόν Ἱερό Κλῆρο καί τό ποίμνιό μου. Εἶναι πολύ καλές καί ἁρμονικές κατά Θεόν. Ἡ τέλεσις τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, πού κατά παράδοσιν δέν γίνονταν ποτέ μέχρι τήν δεκαετία τοῦ 1980 στά Μοναστήρια μας καί τά Μοναστηριακά Ἱερά Προσκυνήματα, σταμάτησε πάλι ἀπό τό 2012 μέ Ἀπόφασι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.  Ἄλλωστε καί ἡ Ἐπιτροπή Ἐγχωρίου Περιουσίας Κυθήρων μέ τό ὑπ’ἀριθ.12/1995 πρακτικό της «ἀπαγορεύει τήν τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου στά Ἱερά Προσκυνήματα τῆς Ἁγίας Μόνης καί τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιώτισσας γιατί α) ἐκ παραδόσεως δέν τελοῦνται γάμοι στά ὡς ἄνω Ἱερά Προσκυνήματα καί β) προκαλοῦνται ζημιές σ΄αὐτά πού δύσκολα ἐπανορθώνονται».-