Αήττητος η Εκκλησία
του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση,
Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
1. Δογματικοί και αδίδακτοι οι της Αριστεράς
Στο μετά τη μεταπολίτευση του 1974 πολιτικό σκηνικό κυριάρχησαν και εξακολουθούν να κυριαρχούν δύο πολιτικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η «Νέα Δημοκρατία». Η παραδοσιακή Αριστερά του ΚΚΕ και η ανανεωτική του «Συνασπισμού» είχαν και έχουν σταθερή, αλλά περιορισμένη απήχηση στο εκλογικό σώμα, λόγω δε της μεταξύ των ασυμφωνίας δεν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να ενωθούν, ώστε να διεκδικήσουν την διακυβέρνηση της χώρας. Αποτελούν πάντως σπουδαίους παράγοντες, που αποφασιστικά επηρεάζουν το πολιτικό και ιδιαίτερα το πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου. Λόγω της αθεϊστικής τους ιδεολογίας σταθερά διακηρύσσουν ότι επιθυμούν και επιδιώκουν να μεταβάλουν την Ελλάδα σε ένα άθρησκο κοσμικό κράτος, στο όποιο η Εκκλησία, δεν θα έχει κανένα θεσμικό και κοινωνικό ρόλο, π
εριοριζόμενη μέσα στους τοίχους των ιερών ναών, γι’ αυτό και σε κάθε ευκαιρία που τους δίδεται, επαναφέρουν με αξιοθαύμαστο ιδεολογικό ζήλο, που μοιάζει με θρησκευτικό δογματισμό και φονταμενταλιστική νοοτροπία, το αίτημα του χωρισμού Εκκλησίας και κράτους.
Δεν διδάχθηκαν καθόλου από το παράδειγμα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, από τον φαινομενικά ουδέτερο, ουσιαστικά όμως εχθρικό χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, που μετέβαλε σε ερείπια τον επί αιώνες ανθηρό Ορθόδοξο ρωσικό πολιτισμό, ως και τους πολιτισμούς των άλλων δορυφόρων λαών, που εγνώρισαν τεράστια πολιτιστική καταστροφή και ερήμωση, ούτε υπολογίζουν το ψυχικό και πνευματικό κενό εκατομμυρίων ανθρώπων, που τους ξερίζωσαν την έμφυτη θρησκευτικότητα και τους άφησαν ανυπεράσπιστους, χωρίς πνευματικά αντισώματα, χωρίς ιστορική συνέχεια, στις άγριες και θηριώδεις επιδράσεις και επιθέσεις της καθαρά υλιστικής και αντιανθρώπινης «Νέας Εποχής» του παλαιού αμαρτωλού ανθρώπου. Δεν βλέπουν ότι η μετακομμουνιστική Ρωσία του Πούτιν διορθώνει την εκκλησιομάχο πολιτική των σοσιαλιστών - κομμουνιστών και βοηθεί με κάθε τρόπο την Εκκλησία στο έργο της, με την επιστροφή τής εκκλησιαστικής περιουσίας, με την επαναφορά των Θεολογικών Σχολών στα κρατικά Πανεπιστήμια και του μαθήματος των Θρησκευτικών στη στοιχειώδη και μέση Εκπαίδευση. Δεν διδάσκονται από τα κοινωνικά και πνευματικά αδιέξοδα της άθρησκης και άθεης Γαλλίας, η οποία τώρα με πολλούς εκπροσώπους της πολιτικής και της διανόησης μετρά τις κακές συνέπειες της περιθωριοποίησης της Εκκλησίας και προγραμματίζει την επαναφορά του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία. Παραβλέπουν ότι και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία είναι υποχρεωτικό, διδασκόμενο μάλιστα όχι με θρησκειολογική αλλά με ομολογιακή - κατηχητική κατεύθυνση, ώστε έκτος του γνωσιολογικού εξοπλισμού των μαθητών με απαραίτητα στοιχεία για το χριστιανικό παρελθόν και παρόν της Ευρώπης, να διαπλασθούν πνευματικά από τον δοκιμασμένο, εξημερωτικό και ηθοπλαστικό λόγο του Ευαγγελίου.
1. Δογματικοί και αδίδακτοι οι της Αριστεράς
Στο μετά τη μεταπολίτευση του 1974 πολιτικό σκηνικό κυριάρχησαν και εξακολουθούν να κυριαρχούν δύο πολιτικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η «Νέα Δημοκρατία». Η παραδοσιακή Αριστερά του ΚΚΕ και η ανανεωτική του «Συνασπισμού» είχαν και έχουν σταθερή, αλλά περιορισμένη απήχηση στο εκλογικό σώμα, λόγω δε της μεταξύ των ασυμφωνίας δεν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να ενωθούν, ώστε να διεκδικήσουν την διακυβέρνηση της χώρας. Αποτελούν πάντως σπουδαίους παράγοντες, που αποφασιστικά επηρεάζουν το πολιτικό και ιδιαίτερα το πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου. Λόγω της αθεϊστικής τους ιδεολογίας σταθερά διακηρύσσουν ότι επιθυμούν και επιδιώκουν να μεταβάλουν την Ελλάδα σε ένα άθρησκο κοσμικό κράτος, στο όποιο η Εκκλησία, δεν θα έχει κανένα θεσμικό και κοινωνικό ρόλο, π
εριοριζόμενη μέσα στους τοίχους των ιερών ναών, γι’ αυτό και σε κάθε ευκαιρία που τους δίδεται, επαναφέρουν με αξιοθαύμαστο ιδεολογικό ζήλο, που μοιάζει με θρησκευτικό δογματισμό και φονταμενταλιστική νοοτροπία, το αίτημα του χωρισμού Εκκλησίας και κράτους.Δεν διδάχθηκαν καθόλου από το παράδειγμα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, από τον φαινομενικά ουδέτερο, ουσιαστικά όμως εχθρικό χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, που μετέβαλε σε ερείπια τον επί αιώνες ανθηρό Ορθόδοξο ρωσικό πολιτισμό, ως και τους πολιτισμούς των άλλων δορυφόρων λαών, που εγνώρισαν τεράστια πολιτιστική καταστροφή και ερήμωση, ούτε υπολογίζουν το ψυχικό και πνευματικό κενό εκατομμυρίων ανθρώπων, που τους ξερίζωσαν την έμφυτη θρησκευτικότητα και τους άφησαν ανυπεράσπιστους, χωρίς πνευματικά αντισώματα, χωρίς ιστορική συνέχεια, στις άγριες και θηριώδεις επιδράσεις και επιθέσεις της καθαρά υλιστικής και αντιανθρώπινης «Νέας Εποχής» του παλαιού αμαρτωλού ανθρώπου. Δεν βλέπουν ότι η μετακομμουνιστική Ρωσία του Πούτιν διορθώνει την εκκλησιομάχο πολιτική των σοσιαλιστών - κομμουνιστών και βοηθεί με κάθε τρόπο την Εκκλησία στο έργο της, με την επιστροφή τής εκκλησιαστικής περιουσίας, με την επαναφορά των Θεολογικών Σχολών στα κρατικά Πανεπιστήμια και του μαθήματος των Θρησκευτικών στη στοιχειώδη και μέση Εκπαίδευση. Δεν διδάσκονται από τα κοινωνικά και πνευματικά αδιέξοδα της άθρησκης και άθεης Γαλλίας, η οποία τώρα με πολλούς εκπροσώπους της πολιτικής και της διανόησης μετρά τις κακές συνέπειες της περιθωριοποίησης της Εκκλησίας και προγραμματίζει την επαναφορά του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία. Παραβλέπουν ότι και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία είναι υποχρεωτικό, διδασκόμενο μάλιστα όχι με θρησκειολογική αλλά με ομολογιακή - κατηχητική κατεύθυνση, ώστε έκτος του γνωσιολογικού εξοπλισμού των μαθητών με απαραίτητα στοιχεία για το χριστιανικό παρελθόν και παρόν της Ευρώπης, να διαπλασθούν πνευματικά από τον δοκιμασμένο, εξημερωτικό και ηθοπλαστικό λόγο του Ευαγγελίου.
2. Άλλοι κυβερνούν και καταστρέφουν την Ελλάδα
Φαίνεται πάντως ως αντιφατικό και περίεργο ότι, μολονότι η ιδεολογική απήχηση τους στο εκλογικό σώμα είναι περιορισμένη και γι' αυτό δύσκολα θα αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες, εν τούτοις έχουν επιβάλει την ιδεολογική τους γραμμή στο πολιτιστικό γίγνεσθαι, σε όλα σχεδόν τα θέματα που έχουν σχέση με την Εκκλησία, την ηθική ζωή και την παιδεία. Που οφείλεται αυτή η πολιτιστική τους κυριαρχία, παρά την πολιτική τους ελαχιστότητα; Και πώς συμβαίνει να κυριαρχούν επί τριάντα και πλέον χρόνια πολιτικά η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, να σφραγίζουν όμως το πνευματικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι τα κόμματα της Αριστεράς, ιδιαίτερα όμως οι ευρωσοσιαλιστές του Συνασπισμού, οι όποιοι έχουν αναλάβει εργολαβικά και παθιασμένα τον πόλεμο εναντίον της Εκκλησίας, ενώ το ΚΚΕ είναι συγκρατημένο και πάντως δεν πρωτοστατεί στην διαμόρφωση εκκλησιομαχικού πολεμικού κλίματος, που θυμίζει τις εποχές των διωγμών και των ασύστατων συκοφαντιών εναντίον των Χριστιανών; Πώς τελικώς φθάσαμε στο σημείο η παραδοσιακή και συντηρητική «Νέα Δημοκρατία» να συνεχίζει το γκρέμισμα δοκιμασμένων αξιών του ελληνορθόδοξου πολιτισμού, που άρχισε το ΠΑΣΟΚ, και να απογοητεύει μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, που την επανέφερε στην εξουσία, για να σταματήσει την αποδόμηση, την συκοφάντηση και διάλυση των θεσμών, το ίδιο το είναι των Ελλήνων, την ελληνικότητα, την ταυτότητα τους, την ιστορία, τον πολιτισμό τους;
Ακόμη δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι διανεμήθηκε με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το απαράδεκτο βιβλίο ιστορίας της Στ' Δημοτικού, το οποίο απέσυρε μετά την κατακραυγή ο νέος Υπουργός Παιδείας Ευρ. Στυλιανίδης, ο οποίος όμως διαπράττει τώρα παρόμοιο λάθος με την υποτίμηση του μαθήματος των Θρησκευτικών από τις αντιφατικές θερινές εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας, περί απαλλαγής από το μάθημα όσων μαθητών το επιθυμούν. Οι διευκρινιστικές δηλώσεις του Υπουργού και η δήθεν διορθωτική νέα εγκύκλιος του Υπουργείου, δεν μετέβαλαν την κατάσταση. Η ζημιά έχει ήδη γίνει. Ακόμη και αν διατηρηθεί ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του μαθήματος, η μεταβολή του μαθήματος σε θρησκειολογικό -πολιτιστικό και η αποβολή του ομολογιακού - κατηχητικού χαρακτήρα του φαίνεται ως αναπόφευκτη. Αυτό συνιστούν τα διορισθέντα ή διατηρηθέντα από την κυβέρνηση μέλη (θεολόγοι) του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Ποιος τους διόρισε ή ποιος τους διατήρησε; Δεν υπήρχαν από τον πολιτικό χώρο της Ν. Δημοκρατίας άλλης θεολογικής και εκπαιδευτικής γραμμής θεολόγοι, για να τοποθετηθούν στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο; Έχει μεταλλαγή ιδεολογικά αυτή η παράταξη ή δουλικά εφαρμόζει αποφάσεις άλλων σχεδιαστών, ερήμην των πολιτών που την εψήφισαν και την έφεραν στην εξουσία;
Είχαμε χαιρετίσει το 2004 την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και είχαμε εκτιμήσει ότι αυτό θα εσήμαινε και ηθική αλλαγή (1) , διότι προηγουμένως στο όνομα μιας ψευδώνυμης «προόδου» και ενός παραπλανητικού «εκσυγχρονισμού» δημιουργήθηκε ένα εντελώς νέο τοπίο ηθικής διαφθοράς, κοινωνικής αστάθειας και αποσύνθεσης, ως και διάβρωσης τής νεολαίας με την κατασυκοφάντηση και αδρανοποίηση των ηθικών αξιών, και δια νόμων και δια του προσωπικού παραδείγματος πολιτικών ηγετών. Η αποποινικοποίηση της μοιχείας, ο πολιτικός γάμος, το αυτόματο διαζύγιο, οι μεταρρυθμίσεις στο οικογενειακό δίκαιο, η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, η προβολή τής σεξουαλικής απελευθέρωσης, η βλάσφημη εξύβριση των ιερών και των οσίων του Γένους με κατασυκοφάντηση των ηρώων και των αγίων, ακόμη και του αρχηγού της Πίστεως και τής Εκκλησίας, του αγιωτέρου και ηθικωτέρου προσώπου, του Σωτήρος Χριστού, από τον Μ. Ανδρουλάκη και πολλά άλλα άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου, και ιδιαίτερα η διάλυση τής παιδείας με τον μαθητικό και φοιτητικό συνδικαλισμό να επεμβαίνει και στις αίθουσες διδασκαλίας, διακόπτοντας με καταλήψεις τα μαθήματα, και καθορίζοντας ακόμη και τις εκλογές καθηγητών και πρυτανικών αρχών. Σαν να υπήρχε κάποιο κέντρο, που ωθούσε τους Έλληνες στην αυτοκαταστροφή και στην αυτοδιάλυση. Όλες οι υγιείς πνευματικές δυνάμεις της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας τέθηκαν στο περιθώριο και ανέλαβαν οι «εκσυγχρονιστές» και οι «προοδευτικοί» τής Αριστεράς, τους οποίους εστέγασε στην πρώτη του ορμή το ΠΑΣΟΚ.
Φαίνεται πάντως ως αντιφατικό και περίεργο ότι, μολονότι η ιδεολογική απήχηση τους στο εκλογικό σώμα είναι περιορισμένη και γι' αυτό δύσκολα θα αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες, εν τούτοις έχουν επιβάλει την ιδεολογική τους γραμμή στο πολιτιστικό γίγνεσθαι, σε όλα σχεδόν τα θέματα που έχουν σχέση με την Εκκλησία, την ηθική ζωή και την παιδεία. Που οφείλεται αυτή η πολιτιστική τους κυριαρχία, παρά την πολιτική τους ελαχιστότητα; Και πώς συμβαίνει να κυριαρχούν επί τριάντα και πλέον χρόνια πολιτικά η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, να σφραγίζουν όμως το πνευματικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι τα κόμματα της Αριστεράς, ιδιαίτερα όμως οι ευρωσοσιαλιστές του Συνασπισμού, οι όποιοι έχουν αναλάβει εργολαβικά και παθιασμένα τον πόλεμο εναντίον της Εκκλησίας, ενώ το ΚΚΕ είναι συγκρατημένο και πάντως δεν πρωτοστατεί στην διαμόρφωση εκκλησιομαχικού πολεμικού κλίματος, που θυμίζει τις εποχές των διωγμών και των ασύστατων συκοφαντιών εναντίον των Χριστιανών; Πώς τελικώς φθάσαμε στο σημείο η παραδοσιακή και συντηρητική «Νέα Δημοκρατία» να συνεχίζει το γκρέμισμα δοκιμασμένων αξιών του ελληνορθόδοξου πολιτισμού, που άρχισε το ΠΑΣΟΚ, και να απογοητεύει μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, που την επανέφερε στην εξουσία, για να σταματήσει την αποδόμηση, την συκοφάντηση και διάλυση των θεσμών, το ίδιο το είναι των Ελλήνων, την ελληνικότητα, την ταυτότητα τους, την ιστορία, τον πολιτισμό τους;
Ακόμη δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι διανεμήθηκε με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το απαράδεκτο βιβλίο ιστορίας της Στ' Δημοτικού, το οποίο απέσυρε μετά την κατακραυγή ο νέος Υπουργός Παιδείας Ευρ. Στυλιανίδης, ο οποίος όμως διαπράττει τώρα παρόμοιο λάθος με την υποτίμηση του μαθήματος των Θρησκευτικών από τις αντιφατικές θερινές εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας, περί απαλλαγής από το μάθημα όσων μαθητών το επιθυμούν. Οι διευκρινιστικές δηλώσεις του Υπουργού και η δήθεν διορθωτική νέα εγκύκλιος του Υπουργείου, δεν μετέβαλαν την κατάσταση. Η ζημιά έχει ήδη γίνει. Ακόμη και αν διατηρηθεί ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του μαθήματος, η μεταβολή του μαθήματος σε θρησκειολογικό -πολιτιστικό και η αποβολή του ομολογιακού - κατηχητικού χαρακτήρα του φαίνεται ως αναπόφευκτη. Αυτό συνιστούν τα διορισθέντα ή διατηρηθέντα από την κυβέρνηση μέλη (θεολόγοι) του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Ποιος τους διόρισε ή ποιος τους διατήρησε; Δεν υπήρχαν από τον πολιτικό χώρο της Ν. Δημοκρατίας άλλης θεολογικής και εκπαιδευτικής γραμμής θεολόγοι, για να τοποθετηθούν στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο; Έχει μεταλλαγή ιδεολογικά αυτή η παράταξη ή δουλικά εφαρμόζει αποφάσεις άλλων σχεδιαστών, ερήμην των πολιτών που την εψήφισαν και την έφεραν στην εξουσία;
Είχαμε χαιρετίσει το 2004 την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και είχαμε εκτιμήσει ότι αυτό θα εσήμαινε και ηθική αλλαγή (1) , διότι προηγουμένως στο όνομα μιας ψευδώνυμης «προόδου» και ενός παραπλανητικού «εκσυγχρονισμού» δημιουργήθηκε ένα εντελώς νέο τοπίο ηθικής διαφθοράς, κοινωνικής αστάθειας και αποσύνθεσης, ως και διάβρωσης τής νεολαίας με την κατασυκοφάντηση και αδρανοποίηση των ηθικών αξιών, και δια νόμων και δια του προσωπικού παραδείγματος πολιτικών ηγετών. Η αποποινικοποίηση της μοιχείας, ο πολιτικός γάμος, το αυτόματο διαζύγιο, οι μεταρρυθμίσεις στο οικογενειακό δίκαιο, η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, η προβολή τής σεξουαλικής απελευθέρωσης, η βλάσφημη εξύβριση των ιερών και των οσίων του Γένους με κατασυκοφάντηση των ηρώων και των αγίων, ακόμη και του αρχηγού της Πίστεως και τής Εκκλησίας, του αγιωτέρου και ηθικωτέρου προσώπου, του Σωτήρος Χριστού, από τον Μ. Ανδρουλάκη και πολλά άλλα άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου, και ιδιαίτερα η διάλυση τής παιδείας με τον μαθητικό και φοιτητικό συνδικαλισμό να επεμβαίνει και στις αίθουσες διδασκαλίας, διακόπτοντας με καταλήψεις τα μαθήματα, και καθορίζοντας ακόμη και τις εκλογές καθηγητών και πρυτανικών αρχών. Σαν να υπήρχε κάποιο κέντρο, που ωθούσε τους Έλληνες στην αυτοκαταστροφή και στην αυτοδιάλυση. Όλες οι υγιείς πνευματικές δυνάμεις της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας τέθηκαν στο περιθώριο και ανέλαβαν οι «εκσυγχρονιστές» και οι «προοδευτικοί» τής Αριστεράς, τους οποίους εστέγασε στην πρώτη του ορμή το ΠΑΣΟΚ.
3. Διακομματική συναίνεση στην καταστροφή του Ελληνισμού
Αρχίσαμε γρήγορα να καταλαβαίνουμε ότι η αλλαγή των κομμάτων στην διακυβέρνηση δεν σημαίνει και αλλαγή του σκηνικού, ούτε του πολιτικού ούτε του πολιτιστικού· η εναλλαγή είναι συμφωνημένη και σχεδιασμένη. Απαράλλακτος και συμφωνημένος επίσης είναι ο στόχος: Η καταστροφή της ελληνικότητας, τής ελληνορθόδοξης αυτοσυνειδησίας, της ανθεκτικής στους καιρούς και στους χρόνους ιδιοπροσωπίας των Ελλήνων, γιατί εξακολουθούν να παραμένουν ανυπότακτοι στα σχέδια και στα κελεύσματα της «Νέας Εποχής» και της «Νέας Τάξης» των πραγμάτων. Έτσι εξηγείται γιατί στους άλλους λαούς τής Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επιβάλλονται πολιτιστικές αλλαγές, που επιβάλλονται στην χώρα μας, από μυστικά διευθυντήρια, γνωστά αλλά μη κατονομαζόμενα, αλλαγές που έχουν σχέση κυρίως με την δυνατή παρουσία της Εκκλησίας στη ζωή, στην παιδεία και στον πολιτισμό των Ελλήνων.
Ποιος κυβερνάει λοιπόν αυτήν την χώρα; Έχει σημασία η ψήφος, και η θέληση των πολιτών, που στην διακυβέρνηση δεν λαμβάνεται καθόλου υπ' όψιν; Γιατί η τωρινή κυβέρνηση δεν επανέφερε το θρήσκευμα στις ταυτότητες, όπως προεκλογικά είχε υποσχεθή, μετά την συγκέντρωση μάλιστα 3.500.000 υπογραφών; Γιατί στην δεύτερη τετραετία της εμφανίζεται «προοδευτικώτερη», δηλαδή καταστροφικώτερη, με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και με την αιφνίδια εν μέσω θέρους αποδόμηση του μαθήματος των Θρησκευτικών; Γιατί σε καίριες θέσεις εκκλησιαστικής και εκπαιδευτικής πολιτικής χρησιμοποιεί εκκλησιομάχους «σκοταδιστές»; Ποιος επί τέλους θα αντιδράσει σ' αυτήν την διακομματική συμφωνία καταστροφής του Ελληνισμού;
4. «Ουδέν Εκκλησίας δυνατώτερον»
Δυστυχώς τώρα δεν αντιδρά αποτελεσματικά ούτε η ποιμαίνουσα Εκκλησία, που την έχουν στήσει κατηγορούμενη και την έχουν καταστήσει αναξιόπιστη στον λαό, με την δυσοσμία των σκανδάλων και την οργανωμένη και σχεδιασμένη προβολή τους. Ας μη βαυκαλίζονται όμως και ας μη ματαιοπονούν οι εκκλησιομάχοι. Η ανεπάρκεια και η αδυναμία των ποιμένων, ουδέποτε ιστορικά οδήγησε ούτε θα οδηγήσει στην ήττα και στην περιθωριοποίηση της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει τίποτε πιο δυνατό από την Εκκλησία, όπως με πολλή δύναμη γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γιατί κεφαλή της είναι ο Χριστός. Όταν πολεμάει κανείς με ανθρώπους ή θα νικήσει ή θα νικηθεί. Όταν τα βάζει όμως με τον Θεό, σίγουρα θα είναι ο ηττημένος(2). Το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ έχασε, όταν νομοθέτησε την διαγραφή του θρησκεύματος ως αποκορύφωση άλλων διαβρωτικών και βλάσφημων ενεργειών του. Και η «Νέα Δημοκρατία» θα χάσει, γιατί νομοθέτησε τις ανήθικες, αντιευαγγελικές και αντιπατερικές ρυθμίσεις με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, με την εισαγωγή της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, με την καύση των νεκρών και με την απροσδόκητη επίθεση εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών. Γνωρίζουμε ότι προς το παρόν δεν υπάρχει πολιτικό φως και ελπίδα. Δεν βιαζόμαστε. Ό Θεός γνωρίζει πώς και πότε θα επέμβει. Στην Σοβιετική Ένωση οι εκκλησιομάχοι μετά από εβδομήντα χρόνια κατέρρευσαν ως χάρτινος πύργος.
+ πρ.Θ.Ζ.
Δυστυχώς τώρα δεν αντιδρά αποτελεσματικά ούτε η ποιμαίνουσα Εκκλησία, που την έχουν στήσει κατηγορούμενη και την έχουν καταστήσει αναξιόπιστη στον λαό, με την δυσοσμία των σκανδάλων και την οργανωμένη και σχεδιασμένη προβολή τους. Ας μη βαυκαλίζονται όμως και ας μη ματαιοπονούν οι εκκλησιομάχοι. Η ανεπάρκεια και η αδυναμία των ποιμένων, ουδέποτε ιστορικά οδήγησε ούτε θα οδηγήσει στην ήττα και στην περιθωριοποίηση της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει τίποτε πιο δυνατό από την Εκκλησία, όπως με πολλή δύναμη γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γιατί κεφαλή της είναι ο Χριστός. Όταν πολεμάει κανείς με ανθρώπους ή θα νικήσει ή θα νικηθεί. Όταν τα βάζει όμως με τον Θεό, σίγουρα θα είναι ο ηττημένος(2). Το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ έχασε, όταν νομοθέτησε την διαγραφή του θρησκεύματος ως αποκορύφωση άλλων διαβρωτικών και βλάσφημων ενεργειών του. Και η «Νέα Δημοκρατία» θα χάσει, γιατί νομοθέτησε τις ανήθικες, αντιευαγγελικές και αντιπατερικές ρυθμίσεις με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, με την εισαγωγή της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, με την καύση των νεκρών και με την απροσδόκητη επίθεση εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών. Γνωρίζουμε ότι προς το παρόν δεν υπάρχει πολιτικό φως και ελπίδα. Δεν βιαζόμαστε. Ό Θεός γνωρίζει πώς και πότε θα επέμβει. Στην Σοβιετική Ένωση οι εκκλησιομάχοι μετά από εβδομήντα χρόνια κατέρρευσαν ως χάρτινος πύργος.
+ πρ.Θ.Ζ.
1. Βλ. Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, «Πολιτική και ηθική αλλαγή», Θεοδρομία 6 (2004) 3 -11 και του ιδίου «Η Ελλάς αποχριστιανίζεται κατά το πρότυπο της αθέου Ευρώπης», Θεοδρομία 7 (2005) 483 - 489.
2. Ιωάννου Χρυσοστομου, Όμιλία πρό της εξορίας 1, ΡG 52,429. ΕΠΕ 33,386: «Ουδέν Εκκλησίας δννατώτερον άνθρωπε. Λύσον τον πόλεμον, ίνα μή κατάλυση σου την δύναμιν μή εισάγε πόλεμον εις ουρανόν. Άνθρωπον εάν πολεμής, ή ενίκησας ή ενικήθης, εκκλησίαν δε εάν πολεμής, νικήσαί σε αμήχανον- ο Θεός γάρ εστίν ο πάντων ισχυρότερος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου